Jasmine Kerrissey en Clare Hammonds doen verslag van hun onderzoek, dat enkele van de eerste gegevens oplevert over de veiligheid van essentiële werknemers tijdens de pandemie.
Veel laagbetaalde werknemers zijn niet in staat sociale afstand te bewaren. (Lorado/Getty-afbeeldingen)
By Jasmijn Kerrissey en Clare Hammonds
The Conversation
Lessentiële werknemers met een laag loon zijn hebben meer kans te maken te krijgen met gevaarlijke werkomstandigheden en voedselonzekerheid dan werknemers met een hoog loon, vooral tijdens de Covid-19-pandemie.
Onze onderzoek geeft er wat van de eerste gegevens over de veiligheid van essentiële werknemers tijdens de pandemie.
Onze bevindingen suggereren dat Covid-19 niet de “geweldige equalizer”, zoals de gouverneur van New York, Andrew Cuomo, het ooit noemde. In werkelijkheid, de ongelijkheid wordt steeds groter.
We ontdekten dat over de inkomensniveaus heen ruwweg twee derde van de essentiële werknemers was niet in staat sociale afstand te nemen. Tot de laagbetaalde essentiële werknemers behoren kruidenierspersoneel, thuiszorgmedewerkers en bezorgers, terwijl tot de hoogbetaalde werknemers verpleegsters, artsen en managers behoren.
Laagbetaalde werknemers hadden echter twee tot drie keer meer kans dan werknemers met hoge lonen – werknemers die meer dan $40 per uur verdienden – om andere vormen van bescherming te ontberen, waaronder toegang tot maskers, handdesinfecterende middelen en training over het voorkomen van de overdracht van Covid-19. of regelmatige handenwasgelegenheden.
LLage lonen, hoge besmettingspercentages
In ons onderzoek hebben we ruim 1,600 essentiële werknemers in het westen van Massachusetts ondervraagd. een hotspot voor Covid-19, die tussen 17 april en 24 april 2020 aan het werk waren. We wilden meer te weten komen over de ervaringen op het werk en thuis van degenen die aan het werk bleven.
Eind april had Massachusetts de het op twee na hoogste aantal gevallen van Covid-19 van alle staten.
We bereikten essentiële werknemers via gerichte Facebook-advertenties, een methode waarmee onderzoekers in contact kunnen komen met opkomende of moeilijk bereikbare groepen mensen.
Hoewel ze essentieel werk doen, hebben veel essentiële werknemers een laag loon en verdienen ze minder dan $ 20 per uur. Hoewel er verschillende manieren zijn om lage lonen te definiëren, is dit de definitie die we in ons onderzoek hebben gebruikt.
Infectierisico's en voedselonzekerheid
Het is niet verrassend dat werknemers met lage lonen aangaven zich minder veilig te voelen op het werk dan werknemers met hoge lonen. Terwijl 44 procent van de hoogbetaalde werknemers aangaf zich niet veilig te voelen, steeg dit percentage met 10 punten tot 54 procent voor laagbetaalde werknemers.
Lage lonen waren ook een belangrijke indicator voor de voedselzekerheid. Eén op de drie respondenten met lage lonen meldde dat zij medio april niet in staat waren om voor zichzelf of hun gezin te zorgen.
Een van de respondenten uit onze enquête schreef: “We lopen het risico onze familie te besmetten door te werken, en ze geven ons niets extra's op onze loonstrookjes om meer voedsel te kunnen kopen. Wat we verdienen is voor het betalen van huur, elektriciteit en verzekeringen, en de rest is nauwelijks genoeg om voedsel te kopen.’
Anderen schreven dat de werkloosheidscontroles hoger zouden zijn dan wat zij als essentiële werknemers ontvangen.
De afgelopen maanden heeft Covid-19 de ongelijkheid blootgelegd en verergerd, waaronder de veiligheid van laagbetaalde werknemers. Vanuit ons perspectief is veiligheid niet alleen een kwestie voor de essentiële gezondheid van werknemers. Het heeft een fundamentele invloed op ons vermogen om te heropenen en open te blijven.
Jasmijn Kerrissey is universitair docent sociologie en arbeidsstudies aan de Universiteit van Amsterdam Universiteit van Massachusetts Amherst en Clare Hammonds is hoogleraar praktijk en programmadirecteur aan de Universiteit van Amsterdam Universiteit van Massachusetts Amherst.
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.
Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws' 25-jarig jubileum Lentefondsactie
Veilig doneren met 
PayPal hier.
Of veilig per creditcard of cheque door op de rode knop te klikken:
Covid-19 heeft de wereld op zo’n manier beïnvloed dat het lijkt alsof de manier van leven, de cultuur en het bedrijfsleven de dynamiek ervan zullen veranderen. De werkloosheid neemt toe en mensen verkeren in grote problemen.
Expats zullen met de ergste gevolgen te maken krijgen, omdat ze zwaar getroffen zullen worden door covid-19 en hun baan zullen verliezen. Het lijkt erop dat de expats die in het Midden-Oosten wonen er de komende maanden mee te maken zullen krijgen. Er wordt geschat dat alleen al in KSA bijna 1.2 miljoen expats hun baan zullen verliezen.
Het zal dus een harde impact hebben op het Midden-Oosten.
De onmenselijkheid van de mensheid…..
En niet alleen hebben de hogerbetaalden betere pbm's, ze hebben in de meeste gevallen zelfs geen pbm nodig, omdat ze THUIS werken, dat is het beste voordeel van alles waar ze van genieten. En als je het zou beperken tot minder dan 15 dollar, zou de ongelijkheid nog groter zijn. Iets waardoor ik het vertrouwen in mensen verlies, is wanneer ik boodschappen doe en de helft van de klanten geen pbm draagt, stom voor zichzelf, maar het equivalent van het opsteken van de middelvinger naar winkelpersoneel. Hoewel onze regering en bedrijfsleiders ons in de steek hebben gelaten, slagen onze eigen burgers er ook niet in om voorzichtig te zijn. Ik word er gek van, de pandemie hier is zoveel erger dan nodig is, er is en is zoveel te voorkomen geweest, maar het zal wordt nooit beter totdat iedereen op dezelfde pagina staat. Na al die maanden van informatie over hoe het ademhalingsvirus zich voor iedereen verspreidt, kan ik alleen maar aannemen dat degenen die nog steeds regelmatig zonder ppe uitgaan marionetten zijn van de conservatieve media, of gewoon heel erg dom, en misschien allebei.