We zijn getuige van de frontale botsing tussen het verhaal dat de Amerikaanse politieke, media- en onderwijsinstellingen Amerikanen vertellen over wat hun land is, en de realiteit van wat hun land werkelijk is, schrijft Caity Johnstone.
By Caitlin Johnstone
CaitlinJohnstone.com
I heb een verhaaltje voor het slapengaan voor je.
Er was eens een dappere natie die zich bevrijdde van de tirannie van het Britse imperium en vrijheid en democratie in de wereld bracht. Met de hulp van helden als de abolitionisten Abraham Lincoln, Martin Luther King Jr en Malcolm X overwon het de systemische raciale ongelijkheid, en nu is het een lichtend voorbeeld van de mensenrechten, de gerespecteerde vriend van vrije democratieën over de hele wereld en de gehate vijand van alle tirannieke regimes. Het is niet zonder fouten en fouten uit het verleden, maar het is de beste leider en beschermer van de liberale wereldorde die we maar kunnen hopen.
Ik heb ook een ontwaakverhaal voor je.
Er was eens een natie die op de voorgrond stond nadat ze ongeschonden uit twee wereldoorlogen was gekomen die de infrastructuur van haar concurrenten hadden beschadigd. De grote machtsspelers van de wereld verenigden zich snel rond deze nieuwe supermacht en begonnen andere landen in een hecht imperiumachtig bondgenootschap te manoeuvreren. Na een lange en slopende koude oorlog slaagde dit imperium erin de enige andere supermacht ter wereld omver te werpen en begon het zich in te spannen om alle andere naties in alliantie met het imperium op te nemen. Als naties zich verzetten, werden ze ondermijnd, gesaboteerd en aangevallen totdat ze óf instortten óf zichzelf lieten opgaan in de imperiale klodder.
Wereldomvattende machtsstructuren zijn nu gecentraliseerd rond dit land, dat de thuisbasis is van de grootste populatie miljardairs ter wereld en de machtigste militaire macht in de geschiedenis van de beschaving. Er draait een ondoorgrondelijke hoeveelheid macht rond dit land, dus zijn er mechanismen in het leven geroepen om de stabiliteit van de status quo te garanderen. Deze mechanismen omvatten het meest geavanceerde propagandasysteem dat ooit is bedacht, een Orwelliaans netwerk van binnenlandse spionage, toenemende internetcensuur en, bovenal, een sterk gemilitariseerde politiemacht.
De laatste verdedigingslinie
De exploitanten van dit wereldomvattende imperium zijn zich er altijd scherp van bewust geweest dat het zwakste punt in hun machine de mogelijkheid is dat de honderden miljoenen mensen die in dit land leven op een dag zullen besluiten dat de imperiale status quo hen niet dient, en dat ze niet meer geregeerd willen worden. Ze weten dat de laatste verdedigingslinie tegen deze gebeurtenis hun vermogen is om extreem geweld tegen de bevolking te gebruiken totdat ze niet meer in opstand komen, dus ze zijn niet van plan dit vermogen ooit op te geven. Een heel planetair imperium is ervan afhankelijk.
Als je je hele leven het verhaaltje voor het slapengaan had gehoord, maar niet het verhaal bij het wakker worden, zou je natuurlijk aannemen dat het eisen van een einde aan het politiegeweld het meest redelijke ter wereld was. Je zou natuurlijk verwachten dat als een politieagent op video werd betrapt terwijl hij opzettelijk een man doodwurgde en vervolgens niet onmiddellijk werd gearresteerd en vervolgd voor moord, de mensen begrijpelijkerwijs verontwaardigd zouden zijn en er snel drastische systeemveranderingen zouden worden doorgevoerd om hun woede te sussen. Je zou natuurlijk verwachten dat de stralende stad op de heuvel de kant van de mensen kiest vanwege de moorddadige neigingen van de politie.
Als je het ontwakingsverhaal hebt gehoord, zou je zoiets niet verwachten. Je zou begrijpen dat raciale verschillen het land in kwestie nooit hebben verlaten, en dat het establishment dat nog steeds de naam van J. Edgar Hoover op het FBI-gebouw draagt, niet van plan is iets te doen aan de rol van de politie daarin. Je zou begrijpen dat de rol van de politie niet het beschermen en dienen van de mensen is, maar het beschermen en dienen van het imperium, op precies dezelfde manier als dit de rol van het leger is. Je zou begrijpen dat het imperium evenmin waarschijnlijk is om vrijwillig af te zien van de gewelddadige tactieken van zijn steeds meer gemilitariseerde politiemacht als van zijn luchtmacht of kernkoppen.
Ze zullen je voorzien van alle loze woorden en knie-foto's die je leuk vindt, maar het daadwerkelijk vrijwillig ontwapenen van hun onderwerpen is niet iets wat ze van plan zijn te doen.
Breaking Point
Dit betekent niet dat degenen die deze veranderingen eisen dwaas of onredelijk zijn; eisen dat de politie je niet vermoordt is het meest verstandige en redelijke ter wereld, volgens wat de politie beweert te zijn en volgens wat Amerika beweert te zijn. Het is alleen zo dat noch de politie, noch Amerika zijn wat ze beweren te zijn. Het verhaaltje voor het slapengaan en het verhaal bij het wakker worden kunnen onmogelijk méér van elkaar verschillen.
Dat is waar wij hier getuige van zijn. We zijn getuige van de frontale botsing tussen het verhaal dat de Amerikaanse politieke, media- en onderwijsinstellingen Amerikanen vertellen over wat hun land is, en de realiteit van wat hun land werkelijk is. De ongelijkheid tussen het verhaaltje voor het slapengaan en het verhaal over wakker worden is eindelijk tot een breekpunt uitgerekt, en nu gaat het masker van de vrije liberale democratie voor iedereen af.
We zien een bevolking die wordt belaagd door institutioneel racisme, economische tegenspoed en een pandemisch virus eindelijk over het breekpunt heen is geduwd, en merkt dat ze halsoverkop in het meest onverzettelijke deel van een uitgestrekt rijk terechtkomt. De verhalen verdwijnen langzaam als traangas uit de lucht, en de koude, harde realiteit wordt blootgesteld aan een steeds groter deel van het reguliere Amerika.
En nu is de leider van deze natie openlijk dreigende staat van beleg en proberen demonstranten van het zwarte blok bestempelen als ‘terroristen’. Videobeelden van politiegeweld verzadigen de sociale media sneller dan mensen ernaar kunnen kijken. Schendingen van het Eerste Amendement gaan van kust tot kust terwijl politiechefs, burgemeesters en gouverneurs proberen Kijk eens hoe ver ze de vrijheid van vergadering kunnen inperken wetten, en mysterieuze gewapende mannen in vermoeienissen die weigeren te zeggen met wie ze zijn, patrouilleren in de hoofdstad van het land. Gevangenisopstandspecialisten zijn dat wel aangeworven als deskundige adviseurs omdat, in de ogen van het rijk, de gevangenen in opstand komen.
We kijken allemaal vanuit de hele wereld toe hoe de burgers van het centrum van het rijk hun onderdrukkers confronteren in een steeds gewelddadiger wilsstrijd. Het geweld verscheurt het dunne laagje verhaal dat het verhaaltje voor het slapengaan al die tijd intact hield. We kijken allemaal toe terwijl de gescheurde linten langzaam op de grond vallen.
Wie het verhaal beheerst, beheerst de wereld. Het imperium verliest de controle over het verhaal. Op de lange termijn kan dit alleen maar goed zijn. Zonlicht is het beste ontsmettingsmiddel, en de waarheid is altijd superieur aan fictie.
Caitlin Johnstone is een malafide journalist, dichter en utopie-prepper die regelmatig publiceert bij Middel. Volg haar werk op Facebook, Twitter, of haar website. Ze heeft een Podcast en een boek, "Woke: een veldgids voor Utopia Preppers. '
Deze dit artikel werd met toestemming opnieuw gepubliceerd.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws' 25-jarig jubileum Lentefondsactie
Veel werkelijk fantastische, weloverwogen en zeer deskundige reacties op dit draadje.
Het is duidelijk dat degenen die hier commentaar geven, voor het grootste deel een historisch perspectief hebben, een goed ontwikkeld besef van de massale, maar weloverwogen en opzettelijke uitroeiing van de burgermaatschappij, vanaf het begin van de blanke Europese verovering van dit deel van Amerika, van de “eigenaardige instelling” van de slavernij en van de wrede behandeling van de mensen die ontvoerd zijn en tot die onvrijwillige dienstbaarheid zijn gedwongen, samen met de genocide die wordt beoefend om het land af te pakken van de mensen die er rechtmatige aanspraak op hadden, niet om het te “bezitten”, maar van het koesteren en verzorgen ervan, zich volledig bewust van hun totale afhankelijkheid ervan voor hun bestaan.
Het is verfrissend om te zien dat zovelen niet onder de indruk zijn van de hagiografische afbeeldingen van de ‘Founding Fathers’ als nabije godheden, en van de erkenning dat hun nalatenschap en die van anderen, zoals Lincoln, wellicht niet is wat velen worden opgedragen. geloven.
Dat is een gezond teken van culturele volwassenheid, in directe tegenstelling tot de culturele superioriteit die zo vaak door de politieke klassen naar voren wordt gebracht en wordt gebruikt om het mondiale terrorisme van de U$ te rechtvaardigen, zowel als ‘rechtvaardig’ als ‘rechtvaardig’, en daarmee aanspraak maakt op ‘humanitaire interventie’. voor de hand liggende onzin, ook al hebben deze beweringen de U$-burgers in staat gesteld om militaire avonturen en ‘prachtige kleine oorlogen’ weinig in twijfel te trekken, die de afgelopen decennia ‘eindeloos’ zijn geweest, terwijl de velen die zijn gedood, gewond, dakloos geworden, wees geworden, Vluchtelingen worden niet zomaar genegeerd; het lijkt alsof ze nooit hebben bestaan.
Eerlijk gezegd moet dit afwijzen van de waarde van de levens van anderen worden opgevat als iets fundamenteel U$iaans als appeltaart.
Misschien, heel misschien, zou er ooit onder degenen die niet bang zijn om zich bewust te worden, de bereidheid kunnen ontstaan om na te denken over wat voor soort samenleving, mogelijkheid, gebouwd zou kunnen worden op nieuwe fundamenten van feitelijke principes en menselijk begrip, ter vervanging van degene die we waren. geboren in.
Ik vraag me af of iemand zijn visie zou willen delen over hoe een werkelijk civiele samenleving eruit zou kunnen zien en – net zo belangrijk – zou voelen?
Ik besef dat wanneer we geconfronteerd worden met een mislukte samenleving die in een steile ineenstorting verkeert misschien niet het ideale moment lijkt voor een dergelijke overweging, maar als we geen visie hebben over waar we heen willen, over wat we zouden moeten worden, dan zullen degenen die tirannie nastreven zal zegevieren, anders zullen degenen die zich tegen een dergelijke tirannie verzetten geen overeenstemming bereiken over wat het gezonde, humane en duurzame alternatief zou kunnen zijn.
We zijn al verwikkeld in een gemeenschappelijke afkeer, gevangen als we zijn, in een gemeenschappelijke benarde situatie en onzekerheid.
Maar zonder een gedeeld, gezond verstand van waar we het allemaal over eens kunnen zijn, zou ons welzijn beter gediend zijn, de planeet waarvan ons hele bestaan afhangt beter beschermd worden, de jongeren een levensvatbare toekomst geboden worden, wat ons zal verenigen naast het staan van de moordmachine, wat Wat zal ons steunen als de zaken steeds erger worden. Wat zal ons verenigen als het overleven grimmig wordt en onderdrukking de gemeenschappelijke ervaring van bijna iedereen wordt?
Als Amerikanen wakker worden, hun op GMO gebaseerde voedsel eten, hun fluoriderijke water drinken en hun dagelijkse dosis antidepressiva slikken, gelooft iemand dan werkelijk dat een meerderheid van de mensen de motivatie zal hebben om op te staan en iets te veranderen? We zijn door ontwerp een zieke bevolking met vergiftigde grond waarop ons voedsel groeit, een besproeide lucht, stervende oceanen, visloze rivieren, verontreinigde waterlagen die drooggelegd worden door grote AG, overstromingen, droogtes, een uitgestraalde atmosfeer. Wanneer zal iedereen beseffen dat we AANGEVAL ZIJN?
Als we “slimme bommen” kunnen maken, waarom kunnen we dan geen “slimme politici” maken?
Dit idee zou kunnen bombarderen. Denktanks (en reizen naar Israël) beweren bijvoorbeeld de intelligentie van onze gekozen vertegenwoordigers te vergroten. Dus “wij maken slimme politici”. Eeuwige vraag: wie zijn wij?”
Frontale botsingen of frontale collusies? In de war geraakte wrakstukken van een tandwieldiss? Verbrijzelde grijze kwestie van dubbeldenken? Hoe verbreek je een bindend binair getal van wij versus zij?
Als mensen atomen zouden kunnen splitsen om een nieuwe macht te ontketenen die de middelen voor ons eigen voortbestaan zou vernietigen, waarom zijn we dan niet slim genoeg om een manier te vinden om de banden te doorbreken van een manicheïstisch wereldbeeld dat ons in deze duikvlucht gevangen houdt?
Wanneer de PTB de banden van de beschaving van een flink deel van de bevolking verbreekt en vervolgens overgaat tot het bekritiseren van hen vanwege hun onbeleefdheid en hen dienovereenkomstig behandelen, hoe komt het dan dat een groot deel van de mensen dat hokum niet alleen omarmt, maar ervoor blijft betalen? WTF noem je dat? Vrijdom?
Zoals een ooit beroemd, tweemaal slim persoon zou hebben gezegd over de meest urgente kwalen van ons atomaire, nu kernwapentijdperk: je kunt deze problemen niet oplossen met hetzelfde soort denken dat ze in de eerste plaats heeft veroorzaakt. .
Een goed artikel. Je had kunnen beginnen met het feit dat de Amerikaanse grondwet door mercantilisten (de 18e-eeuwse versie van de neoliberalen) voor zichzelf is geschreven. De vrijheid die zij zochten was de vrijheid om de 'Indiase' landen te veroveren zonder Britse inmenging. Het was nooit de bedoeling dat hun hoog klinkende idealen van toepassing zouden zijn op out-groups, en zeker niet op iedereen die als wilde werd bestempeld. En de manier waarop ze toekomstige generaties hebben opgesloten, heeft een bijzonder gebrek aan inzicht aangetoond. De enige fatsoenlijke weg vooruit is een nieuwe constitutionele conventie waarvan de resultaten door middel van een volksraadpleging worden bekrachtigd. Dat zou democratie zijn.
Goed punt dat gewoonlijk niet wordt opgemerkt in de Amerikaanse (Noordelijke) geschiedenis. Niet alleen waren het overwegend mercantilisten, maar een zeer aanzienlijk aantal was slaveneigenaar. In feite waren of waren twaalf van de eerste vijftien presidenten slavenhouders; hoewel Grant niet mocht meetellen, had hij één slaaf, het waren vrienden die samenwerkten en uiteindelijk werden vrijgelaten. Andrew Jackson, de ten onrechte genoemde “Volkspresident”, en de ergste meest racistische president tot Trump, was een slaveneigenaar en was voor zijn rijkdom volledig van hen afhankelijk. Hij had er 150 toen hij stierf. Jefferson, de grote intellectueel (sarcasme), had er meer dan 600.
Het hele conflict tussen vrije arbeid en slavenarbeid beïnvloedde de politieke organisatie voordat de burgeroorlog er een einde aan maakte. Trouwens, Lincoln bevrijdde de slaven niet, hij maakte het alleen officieel en legaal. Ze bevrijdden zichzelf voor het grootste deel door weg te rennen en zich aan te sluiten bij het oprukkende leger van de Unie, eerst als kamphulp en later toen ze werden geaccepteerd als soldaten die de United States Coloured Troops vormden, de ergste nachtmerrie van een Zuidelijke soldaat.
En als je nog verder terug zou durven gaan dan de Grondwet, zoals John Drake zei, zou je ontdekken dat Amerika niet door de Pilgrims werd bewoond, maar door meerdere bedrijven die door Groot-Brittannië waren gecharterd om Noord-Amerika te koloniseren. Deze bedrijven slachtten niet alleen dezelfde inboorlingen af die hen van de honger hadden gered, maar werden ook gedaan om hen van het land te verdrijven toen ze zich realiseerden dat er geen bedrijfswinsten in goud en zilver te behalen waren. Het innemen van het land was hun laatste redmiddel om winst te maken. De zaken waren ooit zo erg dat Groot-Brittannië hun criminelen hierheen stuurde als straf. Toen de rijke bedrijfselites de controle begonnen te verliezen, begon Groot-Brittannië de reikwijdte van hun charters in te perken en de controle over te nemen. Het zijn dezelfde bedrijfselites die de koloniën controleerden en die in opstand begonnen te komen tegen Groot-Brittannië, om belastingen te heffen en de winsten die door Groot-Brittannië werden afgepakt te behouden, en die verantwoordelijk zijn voor het aanzetten tot het theekransje in Boston. Ik zou willen dat we konden terugkeren naar de tijd waarin de tirannen zonder eerlijk proces met teer en veren waren behandeld, zolang de meerderheid van de mensen dat nodig achtte.
Caitlin schrijft: “Het imperium verliest de controle over het verhaal.” Daar ben ik niet zo zeker van. Hoe dan ook, wie krijgt de controle over een ander verhaal? En wat zal dat verhaal zijn?
Inderdaad. Ik denk dat dat deel uitmaakt van het historische drama van dit moment, dat voor de gemiddelde blanke die sinds zeer jonge jaren institutioneel door het sprookje is gehersenspoeld en nuchter is geworden van dat soort utopische verdoving, de ergste kater te boven is en de fundamenten van onze psyche aantast. Eerlijk gezegd hebben de zwarten nooit onder die hypnotische waanvoorstelling gezeten, omdat hun onderdrukking vanaf het begin non-stop is geweest. Dit is niet nieuw voor hen. Onrecht heeft helaas altijd deel uitgemaakt van hun dagelijks leven. Het is griezelig hoe sommige van de donkerste, dystopische films niet ver verwijderd zijn van onze huidige realiteit, de Joker, de Purge en misschien wel de meest toepasselijke, Will Smith in Enemy of the State. Want wat nu anders is dan de turbulentie en onrust uit het verleden, is de volledige en totale bewaking van elke afzonderlijke burger, tot het punt waarop ze letterlijk alles over iedereen weten, en daarom het verhaal naar eigen inzicht kunnen inrichten, als poppenspeler, om hun doel te bereiken. loopt af. Laten we niet aannemen dat de machthebbers niet op de een of andere manier al deze chaos regelen en dat het ons allemaal zoveel zieker en zwakker en armer en minder verenigd, teleurgesteld en woedend maakt. Het valt nog te bezien wie echt zal profiteren van de chaos. Het zijn misschien niet de demonstranten. Ik haat het om zo cynisch te zijn, maar er is veel verbeeldingskracht voor nodig om verder te kijken dan het reguliere verhaal en de duistere krachten achter dit alles te onderscheiden. Eén ding dat we inmiddels hadden moeten leren, is dat de machtselites in ieder geval de ultieme opportunisten zijn.
“Je zou begrijpen dat raciale verschillen het land in kwestie nooit hebben verlaten, en dat het establishment dat nog steeds de naam van J. Edgar Hoover op het FBI-gebouw draagt, niet van plan is iets te doen aan de rol van de politie daarin.”
Clark Clifford, senior adviseur van president Truman, schrijft in zijn memoires (p182/3):
“In de jaren veertig konden we alleen maar de omvang van zijn grootheidswaanzin vermoeden… Hij was bijna een Amerikaanse fascist, en het is jammer dat het nieuwe FBI-hoofdkwartier aan Pennsylvania Avenue in Washington nog steeds zijn naam draagt.”
Misschien zal een ondernemende en creatieve patriot tegen de volgende 1 april een gigantische ballon bevestigen die lijkt op een Hoover-stofzuiger – en met een bord eraan: “HOOVER zuigt elke dag de democratie op!”
Dit artikel en de eerste twee reacties zeggen alles. Soms weet ik gewoon niet waar ik een politiek gesprek moet beginnen met mensen die nog nooit zijn blootgesteld aan een serieuze kritische analyse van het Amerikaanse imperium. Hoewel ik geniet van de uitdaging om met deze mensen in contact te komen, kan het een behoorlijk vervreemdende en zelfs neerslachtige oefening zijn. Maar we kunnen alleen maar doorgaan. Bedankt CN en CN-lezers!
Het land is geestelijk en industrieel uitgehold. Wat er overblijft is eigendom van de financiële sector en het MIC – zij zijn de beslissers.
We zijn getuige van de resultaten van de onnatuurlijke selectie aan de top, die de eerlijke en principiële en uiteindelijk de competente mensen heeft uitgeroeid.
Wat het patriottisme betreft: het is dood. Het Amerikaanse Congres bestaat uit mensen die trouw moeten zweren aan een racistisch land aan de andere kant van de planeet. De ouderenprofiteurs domineren de Amerikaanse regering. De onverklaarbare drang naar geld en macht heeft de VS vervormd tot een kolos met lemen voeten.
Patriottisme dood? Hoeveel Amerikanen zouden blij zijn als de VS zou worden ontbonden of in staten zou worden opgedeeld?
Ik zou Tom Kath doen. Ik zou van niets liever genieten en mijn bestaan aanbieden om het te zien gebeuren. Laten we gaan
Mooi geschreven artikel, al is de keuze niet zwart-wit. Als we er zeker van waren dat het afbreken van het kaartenhuis en het opnieuw opbouwen ervan zou resulteren in een rechtvaardiger, goedaardig, menselijk en milieuverantwoorde wederopbouw, dan zou ik daar zijn met mijn sloopkogel. De geschiedenis leert dat een prognose onwaarschijnlijk is. Hoe graag ik ook wil dat de gebreken in het huidige systeem worden verwijderd, het risico van het deconstrueren van de bestaande politieke structuur is dat deze zal worden verdrongen door de onzekerheid van chaos, of door een van de twee micromanipulatieve en door macht geobsedeerde alternatieve modellen; een barbaars regressief islamitisch imperium of het zoveelste oxymoronische socialistische nirvana.
Is het ooit bij u opgekomen dat het ‘oxymoronische socialistische nirvana’ dat u beschrijft niet een van de enige twee alternatieven is voor een systeem dat onmiskenbaar disfunctioneel is? En dat u, door de kwestie op deze manier te stellen, meegaat in het verhaal van degenen die het huidige systeem controleren? Er zijn anderen in dit publiek die creatiever hebben gedacht en alternatieve oplossingen hebben. Misschien wilt u uw leeshorizon verbreden om te leren wat ze te bieden hebben.
Je standpunt lijkt erg beperkt en cynisch. Lees eens een recent boek van Victor Grossman, ‘A socialist Defector- from Harvard to Karl Marx Allee’, waarin hij vertelt over zijn ervaring als linkse Amerikaanse jongeman die onder gedwongen omstandigheden een ‘overloper’ werd en de komende 38 jaar in de Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland) doorbracht. Duitsland) en bleef daar sindsdien, terwijl hij van tijd tot tijd terugkeerde naar zijn vaderland. Zijn brede kennis en werk als journalist en activist in de ‘communistische hel’, zo wordt ons allemaal verteld, was Oost-Duitsland, waarna het verenigde Duitsland een fascinerend contrast vormde voor Amerikanen en andere westerse lezers. Hij werd een paar maanden geleden ook geïnterviewd door Richard Wolff over democratie op het werk - nu 92 en nog steeds sterk!
Wat het “barbaars regressieve islamitische rijk” betreft, zou de Amerikaanse versie, joods-christelijk, natuurlijk die van Israël zijn!!!
“een barbaars regressief islamitisch imperium...”
Uh Huh. En waar is de hoofdstad van dit islamitische rijk?
Het probleem is dat als de mensen die het met deze inschatting eens zijn, op miraculeuze wijze daadwerkelijk iets zouden kunnen doen om dit recht te zetten (en IMO is jouw inschatting behoorlijk accuraat), zou de nieuwe regering waar we mee zouden eindigen dan beter of slechter zijn dan waar we ons van hadden ontdaan? ? Er zijn inderdaad moeilijke tijden aangebroken.
Als ze het werkelijk eens zijn met deze beoordeling, zijn hun waarden zodanig dat ze zeer waarschijnlijk beter zouden zijn. Dergelijke veranderingen komen niet in een vacuüm. Ze gebeuren omdat de krachten die ontevreden zijn over de huidige situatie zich organiseren om deze te bewerkstelligen. Maar je hebt gelijk als je zegt dat er problemen zijn, en dat het waarschijnlijk eerst erger zal worden voordat het beter wordt. De geschiedenis leert ons, en wij moeten ervan leren.
De grote Amerikaanse mythe: “We zijn rijk omdat we goed zijn.”
Onwetend van de geschiedenis, geprogrammeerd door de CIA-media (die het zogenaamde “liberale” Hollywood teisteren), en gelogen door weglatingen op uurbasis, denken de meeste Amerikanen domweg dat:
1) We zijn gebaseerd op “vrijheid” (Nee. Het is een SLAVEN-grondwet)
2) We hebben ‘het Westen gevestigd’ (Nee. We hebben genocide gepleegd, het land gestolen en zijn overgegaan tot ecocide) en
3) We “wonnen de Tweede Wereldoorlog” (Nee. De Russen met 25-30 miljoen doden en een vernietigde infrastructuur wonnen de Tweede Wereldoorlog – en kregen een Koude Oorlog als beloning.)
Het is gevaarlijk om de realiteit te negeren.
Leuke toevoeging, bedankt!
De straten van goud zijn geplaveid met het bloed van slaven.
We hebben banen nodig
Dank u mevrouw Johnstone voor dit stuk. Uiteraard heb je op alle punten gelijk. Ik zou alleen het volgende willen toevoegen: de plundering, materiële schade.
Eerlijk gezegd, wanneer in dit land een volk – Afro-Amerikanen, meestal Native Americans – voortdurend wordt neergeslagen door het systeem dat zo mooi ten goede komt aan de paleskins (de oorspronkelijke indringers en migranten, dieven en plunderaars van levens en land), ze hebben het volste recht om hun frustratie te uiten over het feit dat er nooit echt iets verandert. Of die uitdrukking nu vreedzame demonstraties is of meer ‘gewelddadige’ demonstraties.
Je zou je eerlijk kunnen afvragen:
WAAROM is bedrijfskapitalistisch-imperialistisch plunderen prima en elegant – ongeacht hoeveel levens, middelen van bestaan, levenswijzen het hier OF in het buitenland vernietigt, beschadigt en letterlijk doodt; maar het breken van ruiten en het plunderen van lokale winkels en wat niet, wordt gezien als een absolute aanfluiting?
Kapitalistische imperialistische plunderingen door bedrijven omvatten: DAPL, Irak, Afghanistan, de vernietiging van bossen voor de ‘houtindustrie, palmolie-industrie’. Gewoon als voorbeeld – nauwelijks het einde van de lijst.
En wanneer zullen de DC-politici – allemaal in de zakken van, handlangers met een vergelijkbaar inkomensniveau – daadwerkelijk de levens van Afro-Amerikanen en Native Americans VERBETEREN via de broodnodige veranderingen in dit grotesk racistische, ongelijke, ondemocratische, roofzuchtige systeem?
The Age of BS is het slachtoffer geworden van zijn eigen leugens. Net als die snel rijdende sneltrein die tegen de gigantische voet van Godzilla botst, had hij geen enkele kans. Maar wees niet bang, het wrak van die noodlottige sneltrein zal zijn gebroken, verbrijzelde en verwrongen delen verzamelen, en als een feniks opstaan in een nieuwe en verbeterde beperkte, gevuld met gewillige schapen (passagiers), en een hogere snelheid , nog valser dan een nieuw geslagen biljet van drie dollar, met de foto van Ronald Reagan erop. Alleen in Amerika. Wat een land! Tussen haakjes, uitstekend stuk schrijven mevrouw Johnstone.
Ik ben het er niet mee eens dat de VS een ‘leider’ en ‘beschermer’ van de liberale wereld zijn. De VS hebben altijd in de eerste plaats voor hun eigen voordelen en winsten gestaan, terwijl ze onophoudelijk tegen anderen predikten en voortdurend het verkeerde voorbeeld gaven. Geen enkel land is perfect, maar de VS hebben zeker niet het recht om te beweren boven alle andere te staan. De “grootste natie op aarde” is het zeker niet – een PR-baan die te veel mensen verblindt.
Ik ben het ermee eens dat de VS een leider en een beschermer is, zoals Cromwell een leider en Lord Protector was van het “gedemocratiseerde” Engeland, Schotland en Ierland (dat hij “rationeel reorganiseerde”, een analogie met PNAC-ideeën om het Midden-Oosten rationeel te reorganiseren”) . Liberalen zijn verdedigers van de vrijheid, vooral van de ‘vrijheid van navigatie’ – tenzij er een maritieme blokkade nodig is, een dialectiek die Stalin zou goedkeuren, de vrijheid van handel, de vrijheid om eigendomsrechten te genieten (in toenemende mate intellectueel eigendom), de vrijheid om een gezonde munt te hebben (verachtelijk genoeg). aangevallen door George Floyd) enz.
Er zijn enkele verschillen tussen Amerikaanse en niet-Amerikaanse versies van de ‘liberale regels’, maar deze zijn van ondergeschikt belang. Helaas is het enthousiasme onder deze volgers van het Amerikaanse leiderschap een beetje tanend, zoals in de recente, 21 seconden durende karakterisering op televisie van de recente gebeurtenissen in de VS door premier Trudeau. Misschien wel de meest welsprekende toespraak die we in decennia uit Canada hebben gehoord. (zoeken: Trudeau 21)
Helaas worden we elke paar jaar wakker met hetzelfde ontwaakverhaal, maar gaan dan weer slapen, verdoofd door allerlei beloften, propaganda, onwerkelijke realityshows en ander amusement en afleiding. Het lijkt erop dat Amerikanen een korte aandachtsspanne hebben als het gaat om het realiseren van het verhaaltje voor het slapengaan.
Hier is een artikel waarin wordt bekeken hoe het misbruik van dodelijk geweld door de Amerikaanse politie kan worden opgelost:
levensvatbareopposition.blogspot.com/2020/06/police-use-of-deadly-force-part-2.html
Helaas betekenen decennia van ‘militaire bedrijfscultuur’ bij de politie en de ‘blauwe muur van stilte’ dat betekenisvolle veranderingen in het beleid met betrekking tot het gebruik van dodelijk geweld genegeerd zullen blijven, ondanks het feit dat er gemiddeld drie Amerikanen sterven bij de aanval. handen van politieagenten elke dag.
En het verhaal is dat imperiums opkomen en imperiums vallen – allemaal voor de macht. Geschiedenis gaat over de strijd om de macht. Het heeft tot twee wereldoorlogen geleid. De VS werden na 1945 de dominante hegemon. Het land wordt nu vervangen door China. Maar kan dit zonder een nieuwe wereldoorlog? De geschiedenis suggereert van niet.
zie: ghostsofhistory.wordpress.com/
Het idee dat er een “leider” moet zijn en dat iedereen met een ander systeem als de regering een vijand is, is een besluit van de VS zonder enig voordeel voor de wereld. Rivalen zijn zeker te verwachten, maar het is niet nodig om ze te demoniseren en ervan uit te gaan dat ze een vijand zijn. China heeft duidelijk gemaakt dat het erin wil slagen zijn eigen bevolking te helpen, en dat is opmerkelijk goed gelukt, als het uit de armoede halen van zoveel mensen een criterium is. Het lijkt erop dat de Verenigde Staten liever zouden zien dat hun meerderheid beroofd bleef en dat de zeer rijken als doel hogerop kwamen, en daar al in slaagden.
Rusland probeert ook niet de VS te domineren; integendeel, het probeert de vrede mogelijk te houden, zoals we zien met de besluiten van GWBush/Trump om verdragen te vernietigen die vreedzame samenwerking mogelijk maken, waar Rusland zich krachtig tegen verzet.
Mijn waardering voor Consortium News voor het publiceren van dit stuk van Caitlin Johnstone.
Ze beschrijft zeer nauwkeurig de rol van de media en de academische wereld bij het doordringen van de officiële mythologie van U$ exceptionisme en zuiverheid.
Evenals het wake-up-verhaal dat steeds meer wordt waargenomen.
Degenen die denken dat U$-burgers zich een weg uit de tirannie kunnen stemmen, houden nog steeds vast aan het eerste.
Degenen die de waarheid van dit laatste begrijpen, moeten de moed vinden om anderen ervan te overtuigen dat de enige manier waarop deze samenleving zichzelf kan herstellen en een duurzame toekomst kan hebben, een enorm andere visie vereist van waar het bestaan om draait.
Het gaat niet om geconcentreerde rijkdom, macht of controle, die pathologisch zijn.
Het gaat niet om ‘meer’.
Wie durft zich voor te stellen waar de samenleving werkelijk “over” moet gaan?
Is dat iets waar het misschien tijd voor is om over na te denken en te praten?
Ik durf te wedden dat tientallen miljoenen Amerikanen het verhaaltje voor het slapengaan als een accuraat verhaal beschouwen, en dat zullen ze altijd zo blijven zien.
Feiten veranderen niets voor ideologen of religieuze fanatici of patriotten of welke andere gekke groep dan ook.
Kijk maar naar Trump, de ideale president van de ware gelovigen.
Bijna overal waar hij kijkt, ziet hij dingen die er niet zijn.
Hij redde miljoenen Amerikaanse levens tijdens de pandemie.
Hij redt de democratie in Venezuela en andere plaatsen die hij belegerd heeft.
Hij ziet hoop voor de Amerikaanse economie door te werken aan de vernietiging van de mondiale economie.
Hij ziet het eerste slachtoffer van de pandemie, China, als een slechterik.
Hij is een moedige leider, ook al vermeed hij de militaire dienst met oplichting.
En hier is een van de grootste problemen van Amerika: het is een sterk verdeelde samenleving, maar erger nog, een van de verdeeldheid bestaat uit totale idioten waarvan je niets kunt overtuigen.
Goed geschreven stuk en een uitstekend punt, maar met het laatste deel ben ik het niet eens.
Dit land kan en zal mensen die nog niet aanwezig zijn en geen sociale status hebben, als krankzinnig diagnosticeren omdat ze geloven dat het verhaaltje voor het slapengaan precies dat is – het is heel gebruikelijk om te beweren dat iemand lijdt aan een breuk met de werkelijkheid als hij of zij niet meer gelooft leugens.
Het imperium verliest niet echt de controle over het verhaal. Zolang geestelijke gezondheid officieel als krankzinnigheid kan worden beschouwd, en zolang mensen hiervoor van hun vrijheid en eigendommen kunnen worden beroofd, zullen de weinigen die dingen kunnen blijven posten zoals jij dat doet, maar de velen zullen dit niet kunnen volgen. – in plaats daarvan zul je alleen kunnen preken voor het koor van degenen die dat wel kunnen.
‘Wat betekent het, deze Catch-eh 22?
Milo Minderbinder regeert.
Hoe weet ik dat?
Hallo Caitlin.
Jaren geleden sprak ik met u op de sociale media over deze onderwerpen, en wees op het betreurenswaardige falen van electorale deelname als mechanisme voor verandering, en wees er zelfs op dat wij, het volk, alles hebben geprobeerd wat legaal was (marsen, petities, onderwijs) tientallen jaren lang veranderingen ten goede teweegbrengen, en dat ongeacht wie er aan de macht is... het imperium gewoon op hetzelfde traject doorgaat.
Dus ik zou u nu willen vragen: heeft u uw geweldloosheidsstandpunt opnieuw beoordeeld?
Begrijpt u nu dat als een beweging voor verandering succesvol wil zijn, er een passieve arm en een actief krachtige arm van het volk moet zijn?
Het passieve krijgt de eer, en het krachtige krijgt de spot. Zonder de krachtige dreiging van de één kan de ander niet slagen.
Als de heersers niet bang zijn, wordt de passieve arm genegeerd. Marcheren of petities doen er niet toe, stemmen doet er niet toe, tenzij er ook een dreiging vanuit het volk is.
Ik hoop dat u begrijpt dat wanneer de mensheid onder existentiële bedreiging staat door deze machtshiërarchie, degenen die terugvechten, ook uw steun nodig hebben.
Bedankt.
Sorry, maar electorale deelname in Amerika kan vrijwel niets belangrijks veranderen.
De problemen zitten zoveel dieper.
Voor elke verkiezing krijgt u twee keuzes van het etablissement.
Beiden hebben het vestigingskeurmerk en worden volledig betaald.
Als je hoe dan ook stemt, krijg je militarisme, oorlogen, bruut imperium, plutocratie en corruptie.
Het enige dat de nederlaag van Trump zal bewerkstelligen, als hij verslagen wordt, is dat veel Amerikanen een bedrieglijke zucht van verlichting zullen krijgen en de geruststelling dat de zaken weer normaal zijn.
Nooit onderzoeken wat normaal is: militarisme, oorlogen, bruut imperium, plutocratie en corruptie.
Het systeem krijgt gewoon een nieuw tijdelijk leven.
Ja, het brullende en grof taalgebruik en de onwetende dreigementen van Trump zullen verdwenen zijn, maar Biden is een levenslange partijhack, een voorstander van elke oorlog en staatsgreep (hij assisteerde er zelfs bij), een man waarvan is bewezen dat hij een zeer hoge tolerantie heeft voor corruptie (in de DNC en in Oekraïne), en hij zou zelfs een verkrachter kunnen zijn (waarom neemt hij niet een simpele polygraaf om de kwestie af te sluiten?).
Enige vooruitgang. Een stukje democratie.
Helaas, als het de wil van het volk is om de status quo te aanvaarden, wat het geval lijkt te zijn, versterken gewelddadige protesten de onderdrukking alleen maar.
De echte uitdaging is om de wil van het volk te veranderen, wat niet kan worden bereikt door gewelddadige protesten.
John, AVSP lijkt het met je eens te zijn dat duopolieverkiezingen niets zouden veranderen.
WR ridder,
Passief verzet, is de ideologie van de bokszak, alleen de mens is veel kwetsbaarder.
De gefabriceerde toestemming die aan het volk wordt opgelegd door middel van leugens, manipulatie en pesten, mag niet worden beschouwd als de wil van het volk.
Als u zegt dat “gewelddadige protesten de onderdrukking alleen maar versterken”, denk ik dat u zegt dat de staat het volk mag vermoorden, en dat het volk hen dit niet mag ‘dwingen’? Dat is wat slachtoffers van huiselijk geweld ervan weerhoudt hun omstandigheden te veranderen. Dat is wat de slaven in het gareel hield. Dat is het verwijten van slachtoffers.
De echte uitdaging is om de geïndoctrineerden ertoe te brengen de ideologie van de bokszak te verwerpen en te accepteren dat geweld het enige antwoord is dat de staat heeft op de legitieme woede van het volk over wat hen wordt aangedaan. We zouden kunnen zeggen dat de staat ‘de mensen het heeft laten doen’ als de mensen terugvechten. We zouden kunnen zeggen dat een huiselijke misbruiker de misbruikte ‘ervoor heeft gezorgd’ dat hij eindelijk terugvecht.
Zoveel mensen zijn het erover eens dat er geen democratie bestaat en dat er alleen maar geregeerd kan worden met leugens en geweld. Dit geeft aan dat de staat een volledig onwettig despotisme is, en als je dit weet, weet je dat er nooit een beleefde verandering van de machtigen zal plaatsvinden. Er zal alleen maar sprake zijn van voortdurende en toenemende onderdrukking, waardoor de mensen geen andere keus hebben dan één keuze: kruipen of vechten.
Je moet je realiseren dat er geen echte vertegenwoordiging is van ‘gewone mensen’ in het Amerikaanse systeem – alles wordt bepaald door lobby’s, geld, selectie van kandidaten door instanties als de DNC, onderdrukking van stemmen (op zoveel manieren beschreven door Greg Palast in zijn boeken en films) en het systeem zelf is niet ontworpen om mensen te vinden die tot de mainstream behoren. Dit is in de loop der jaren nog verergerd omdat de SCOTUS nu geen aanspraak meer heeft op gerechtigheid voor de meerderheid, en de verkiezing van Trump en het verwachte gedrag aan de macht bijna onvermijdelijk waren na de veranderingen die onder Obama waren toegestaan om extra macht aan de POTUS te geven.
Werkende mensen uit andere landen zouden moeten protesteren en hun onderdrukking door hun met het Amerikaanse imperium samenwerkende regeringen aan de kaak moeten stellen, in solidariteit met verontwaardigde Amerikanen die stikken in de buik van het beest. Het is nu een geschikt moment voor werkende mensen in de wereld om zich te verenigen en hun ketenen te verbreken. Breek de halsslagader van het rijk en adem vrijheid in. Inshallah.
Vanuit het perspectief van een buitenstaander kunnen we ons gemakkelijk voorstellen dat Californiërs, San Franciscanen, Hawaïanen, Alaskanen of Nashvillains aardige mensen kunnen zijn. Op het moment dat ze zich echter identificeren als ‘Amuricanen’ dwingen ze het lachen af, wekken ze walging op en verdienen ze minachting.
Aan de andere kant zie ik dit heel duidelijk als een KLASSE-strijd, net als de Gele Hesjes in Frankrijk. Het verspreiden ervan in verschillende grieven, zoals rassendiscriminatie, vrouwenrechten of klimaatverandering, draagt alleen maar bij aan een mogelijke “verdeel en heers”-strategie.
Het afwijzen van kwesties waarin u niet persoonlijk geïnteresseerd bent, omdat grieven zo in zichzelf gekeerd zijn als maar kan. De klassenstrijd is reëel – en dat geldt ook voor de andere vormen van strijd.
Het is een klassenstrijd. Classisme, een woord dat zelden wordt gehoord, is zelfs sterker dan racisme in de VS. Het komt in elke instelling in het land voor.
Wat vandaag de toon heeft gezet, is gisteren.
Angst voor de Ander is zo oud als de wervels op twee benen. Hier waren anderen zwarten die door blanken waren geïmporteerd. Iets minder Aziaten geïmporteerd door blanken, maar ze bleven in clusters op zichzelf. Nog minder, moslims, ooit beschermd door hun kleine aantal. Het kan territoriaal zijn: wie houdt er van een Texaan als je daar niet woont; alle Californiërs zijn strandzwervers, New Yorkers zijn luidruchtige mensen en mensen uit het Midwesten zijn boeren uit het verleden. Ten slotte zijn de Amerikaanse Indianen hulpeloos geworden door hun nederlaag, ondanks dat enkelen rijk zijn geworden door olie- of gokcasino's.
Geen van deze groepen zal ooit het verhaal beheersen, omdat ze slechts splinters van Amerika zijn, zwaaiende splinters die wakker of slapend zijn.
Met uitzondering van de twee establishments en hun onmiddellijke volgers hebben ze geen controle gehad over het verhaal, hebben ze dat momenteel niet en zullen ze in de toekomst ook nooit controle krijgen, omdat deze natie trots in stukken is gebroken die ‘slachtoffer’ worden genoemd, bijvoorbeeld vrouwen (allemaal misbruikt). , verkracht, gepest of in stiltekamers gehouden.) Dan is er nog iedereen die is, is of kan worden verkocht door te geloven dat verliefdheid of op zijn minst seks met hun eigen geslacht gemakkelijker is dan heteroseksualiteit en gegeven wat elk van hen heeft. seks is geworden, misschien hebben ze gelijk. Gewoon blank zijn, maar stemloos en oeps! je bent een slachtoffer; betwijfel het? Vraag het aan een zwarte. Armoede is een groep die gedoemd is, de ultrarijken worden gehaat, de middenklasse ‘verdwenen’, en de enige hoop om gehoord te worden is het verwerven van roem door vulgariteit, of het nu een acteur, een auteur of een geheel is.
We zijn stemloos geworden, zelfs als we de megafoon of de microfoon hebben, omdat we allemaal slachtoffers zijn van een of meer splinters en degenen die de controle hebben, hebben alle slachtoffers uitgeschakeld.
Klassenstrijd ontkent geen van de andere kwesties die u noemt. Het verhaal van de heersende klasse is bedoeld om deze kwesties tegen te gaan. De verdeel-en-heers-strategie wordt gebruikt door degenen die ons proberen te vertellen dat de kwesties die u noemt niet in het belang van de arbeidersklasse zijn, en dat we door voor die kwesties te vechten op de een of andere manier de strijd van de arbeidersklasse verwateren. In plaats daarvan zou ik willen voorstellen dat activisten uit de arbeidersklasse wijzen op de noodzaak van een socialistische beweging om die andere doelen te bevorderen.