COVID-19: China stijgt in de gelederen van door de VS beschuldigde hackers

Als Amerika's nieuwe vijand nr. 1 is China nu koploper in de 'bad guy'-sweepstakes, schrijft Michael Brenner.

By Michaël Brenner

Hacking is weer in het nieuws. De Chinezen worden ervan beschuldigd in te breken in de computers van niet bij naam genoemde Amerikaanse laboratoria – bedrijven en/of niet-bedrijven – die onderzoek doen naar een coronavirusvaccin. De operatieve woorden zijn ‘China/Chinees’ en ‘hacken’. De twee gaan samen als gin-tonic.

Dat is een teken van opwaartse mobiliteit voor het Cathay-publiek; nog maar kort geleden was Rusland het onderwerp. Toegegeven, ze zijn niet geheel ontheemd. Rusland/Moskou/Kremlin/Poetin krijgen nog steeds een behoorlijke hoeveelheid elektronische inkt in verhalen waarin ‘hacken’ het actieve werkwoord is. Niemand kan echter ontkennen dat Peking nu een ereplaats inneemt – zoals logischerwijs zou moeten.

Als je eenmaal officieel bent aangewezen als Amerika's vijand nr. 1, krijgt een land alle overdadige aandacht die een koploper in de 'bad guy'-sweepstakes heeft verdiend door zijn veronderstelde kwaadwilligheid.

Een vermeend complot om de supergeheime formule(s) te stelen die bestemd zijn om nog een paar miljardairs te voorzien, is slechts de laatste in een reeks aanklachten tegen de slechterik uit het Oosten. Laten we niet vergeten dat Washington een robuuste preventieve oorlog tegen Huawei heeft moeten voeren om het land het recht te ontzeggen om de mondiale commerciële suprematie van zijn Amerikaanse rivalen aan te vechten, of om heimelijk hackapparatuur in de gadgets die het verkoopt te plaatsen – zoals de VS beweren.

We zouden iets over het onderwerp moeten weten. Dat is wat onze eigen IT-bedrijven al jaren doen, via zowel software als hardware, in opdracht van onze inlichtingendiensten en in hun eigen zakelijke belangen.

Maar consistentie is de kobold van onpatriottische geesten als het om spionage gaat. Deze laatste beschuldiging rechtvaardigt een totale oorlog tegen Huawei's bod op een groter marktaandeel. President Donald Trump en zijn bende zijn zo ver gegaan dat ze Justin Trudeau, de premier van Canada, ertoe hebben aangezet de CFO van het bedrijf op de luchthaven van Vancouver te arresteren.

Het Witte Huis heeft beschuldigingen ingediend dat Huawei de Amerikaanse wet op de handel met Iran heeft geschonden – een wet die op zichzelf in strijd is met het internationale recht en de internationale gebruiken. De CEO kwijnt nu weg onder de ongezonde zorg van de Canadese Mounties, begeleid door Sgt. Preston en zijn trouwe schorre koning – terwijl Trump, minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo en Peter Navarro, de assistent van Trump, beslissen hoeveel losgeld ze uit de Chinezen kunnen persen.

Dit is de achtergrond van de laatste falderal over het coronavirus. Houden de Chinezen zich bezig met commerciële spionage? Natuurlijk! Wij ook – en alle anderen. Bovendien is het voor de VS een standaardpraktijk geworden om allerlei commerciële concessies te eisen door het doelwit onder politieke en/of militaire dwang te plaatsen.

Op dit moment proberen we SANOFI-AVENTIS, het Frans-Britse farmaceutische bedrijf, met kracht te bewapenen om de VS bij voorkeur toegang te geven tot elk antiviraal medicijn dat ze produceren, op de misleidende grond dat de totale investering van dollars in het bedrijf groter dan de totale investering van euro's en ponden.

Dat zou Trump in staat stellen de eer op te eisen voor het genezen van de ziekte waarvan hij beweert dat deze bedrog is. Het zou de VS tot de grootste maken op het gebied van medische innovatie, maar ook op het gebied van infecties en sterfgevallen. De CEO van SANOFI stemde er aanvankelijk mee in – om redenen waarvan de MSM niet de minste interesse hebben getoond in het blootleggen ervan.

Misschien is de berekening van het Witte Huis dat hij samen met de regeringsleiders in Frankrijk en Groot-Brittannië zo bang zou zijn dat Washington de defensieparaplu zou intrekken die hen beschermt tegen de dreigende plunderingen vanuit Rusland, Iran, ISIS en de Houthi’s dat ze Ik zal toegeven aan de buitensporige truc van Washington. Het heeft al talloze keren gewerkt – dus waarom nu niet? Tot nu toe hebben Parijs en Londen zich verzet; we zullen zien wat het waarschijnlijke “compromis” zal blijken te zijn.

Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws' 25-jarig jubileum Lentefondsactie

Terug naar de oosterse hackers. Laten we eens kijken naar de beschuldigingen en hun betekenis. Ten eerste: wat is het verband tussen “hacken” en elektronisch toezicht? De eerste heeft betrekking op illegale middelen en methoden om toegang te krijgen tot bevoorrechte gegevens die zijn opgeslagen op een computer of op een server. Eenmaal verworven, kan het worden verwijderd, gekopieerd, gemanipuleerd of voor een of ander doel worden gebruikt.

Surveillance heeft meestal betrekking op het illegaal verkrijgen van elektronische communicatie tussen computers, telefoons, enz. Elk van deze hardware-items kan ook dienen als toegangspunt tot uw fysieke ruimte, waardoor de indringer alles kan zien en horen wat u doet.

De regering van de Verenigde Staten beschikt over de middelen om zich bezig te houden met universeel toezicht – zoals zij dat al bijna tien jaar doet. Dat komt bovenop de hackmogelijkheden. Laten we ons herinneren dat het enige onbetwistbare voorbeeld van surveillance/hacking gebruikt als een aanval op waardevolle bezittingen van een ander land de Amerikaans/Israëlische invoeging van het STUXNET-virus in Iraanse computers was om hun nucleaire onderzoeksprogramma te verlammen. Dit was slechts één voorbeeld van het enorme arsenaal aan agressieve cyberoorlogswapens dat de NSA en de CIA hebben ontwikkeld.

Universeel toezicht

Surveillance (bijvoorbeeld elektronische spionage) is tegenwoordig universeel en veelomvattend. Het kan gericht zijn op een specifiek doel, voor zover operators tijd en middelen kunnen besteden aan het afbreken van de veiligheidsverdediging en, uiteraard, aan het verwerken van het verkregen materiaal. Het massaal verzamelen van gegevens wordt verzameld in enorme elektronische opslaglocaties, waar deze sluimerend kunnen liggen of onderhevig kunnen zijn aan algoritmische sortering.

In theorie zouden algoritmen kunnen worden ingezet om bepaalde soorten materiaal te wissen, bijvoorbeeld materiaal afkomstig van de mobiele telefoon van Angela Merkel. Dat wil zeggen dat bepaalde personen, ambten of onderdanen in principe kunnen worden uitgesloten – om politieke of persoonlijke redenen. Ethiek is irrelevant, evenals de privacybeginselen die in de VS door de wet zo verwaterd zijn dat ze zinloos zijn.

Vorige week nog hernieuwde het Congres de bevoegdheid die federale agenten kregen om surveillance uit te voeren zonder bevel van de FISA-rechtbank. Geen debat, geen oppositie. Hoe het ook zij, de samenwerking tussen de vijf Engelssprekende regeringen die deelnemen aan de Five Eyes-surveillancealliantie helpt elkaar door dingen te doen die misschien lastig zijn voor Washington.  

Dus als Merkel klaagt dat de Chinezen haar mobiele telefoongesprekken hebben afgeluisterd, beschuldigt ze daar iemand van het doen van iets dat we een tijdje geleden routinematig deden, waarvoor we ons nooit hebben verontschuldigd, wat we waarschijnlijk nog steeds doen, en waarvan ze heeft gezegd dat het geen groot probleem is. overeenkomst.

Een tweede kwestie: kan iemand er zeker van zijn wie precies de hacking en/of surveillance uitvoert? Het antwoord is in de meeste gevallen ‘nee’ – althans, niet zonder redelijke twijfel. Tijdens de hoogtijdagen van de hysterie over vermeende Russische hacking dient het belang van verschillende partijen om het bewijsmateriaal genereus te beoordelen.

Werden er Cyrillische letters gebruikt? Deed het lijken afkomstig zijn van een Russische bron? Heeft ons algoritme tekenen van een locatie in Moskou gedetecteerd? Was er statistisch significant gebruik van bepaalde woorden: Volga, Tsaar (niet Tsaar), Borsjt, Trojka, Stroganoff, Decembrist Dachas? Niet wat redelijke mensen een exacte wetenschap zouden noemen.

Er kan forensisch bewijs zijn; Is het mogelijk om de “ballistiek” van de indringer (of sporen van zijn aanwezigheid) te matchen met bepaalde bronnen? Niet gemakkelijk, niet precies – op basis van wat we weten over dit diepzinnige onderwerp. Een forensisch onderzoek kan blijkbaar bepalen of een “gehackt” document is gedownload (waarvoor de aanwezigheid van een slimme insider vereist is) of extern is benaderd.

Een voormalig technisch directeur bij de NSA, William Binney, heeft een dergelijke systematische studie uitgevoerd naar het materiaal van Hillary Clinton dat is vrijgegeven doorWikiLeaks. Hij concludeerde dat het zeker was gedownload en niet gehackt. Hij is angstvallig genegeerd.

Wat de vermeende Chinese hack van coronavirusmateriaal betreft, moeten de bovenstaande vragen worden beantwoord voordat er claims worden ingediend. In feite krijgen we geen enkel bewijs te zien – zelfs niet de namen van de zogenaamd gehackte laboratoria. Er wordt van ons verwacht dat we op het eerste gezicht aanvaarden wat het Witte Huis, wat Mike Pompeo en wat andere onwaardige regeringsleiders zeggen.

Je zou een dwaas zijn, of de redacteur van een MSM-nieuwskanaal, als je dat zou doen. Niet alleen zijn al deze partijen bewezen leugenaars, maar het hele netwerk van spionage-/bewakings-/inlichtingendiensten heeft sinds 2001 een verbluffende staat van dienst met herhaaldelijk liegen over vrijwel elke kwestie van belang. Dit is geen interpretatie of mening; het is een goed gedocumenteerd feit.

De twijfels over de juistheid en het belang van de vermeende Chinese actie worden nog verergerd door een groot aantal kwesties die verband houden met de tuinvariëteit. Het bedrijfslaboratorium in kwestie (als het al een bedrijfslaboratorium is) is slechts 1 van de 14 door het Witte Huis aangewezen als het laboratorium met het grootste potentieel voor de productie van een effectief, veilig vaccin. Er wordt met “warpsnelheid” geld naar hen toegeschept – wat dat ook mag betekenen.

Daarnaast zijn er 130 andere laboratoria die zich bezighouden met soortgelijk onderzoek en die geen uitzonderlijke overheidssteun zullen krijgen. Hebben de Chinezen ontdekt wat het meest veelbelovend is? Weten zij iets wat wij niet weten? Of verspreiden ze hun chips over de tafel?

En laten we niet vergeten dat bedrijven/laboratoria in andere landen net zo capabel zijn als hun Amerikaanse tegenhangers – in Oxford, in Duitsland, bij SANOFI-AVENTIS in Parijs, in Japan en – oh ja – China. Het enige dat de jingoïsten in Washington zich kunnen voorstellen, zijn de outfits die de Star-and-Stripes vliegen. Voor hun parochiale geesten volgt hieruit dat de inherent inferieure Chinezen rondsluipen om de wonderen te stelen die de nonpareil Yanks tot stand brengen.

Deze smakeloze affaire leidt af van de meer dwingende vraag: moeten de meest gekwalificeerde mensen over de hele wereld worden aangemoedigd om zoveel mogelijk samen te werken in plaats van te worden gecast als Olympische deelnemers voor de grotere glorie van Donald Trump en de winsten van het Amerikaanse bedrijfsleven?

Als bijkomende zorg moeten we alert zijn op de gevaren die op de loer liggen in een aanpak die snelle resultaten benadrukt. Het ontwikkelen van een veilig vaccin is een bijzonder grote uitdaging, omdat het coronavirus nog niet goed wordt begrepen – waardoor de normale vertrouwensmarges over de algehele effectiviteit op de lange termijn en het risico op nadelige bijwerkingen worden vergroot.

In theorie zijn de FDA en de CDC waakzaam bij het waarborgen van de volksgezondheid tegen dergelijke ongelukken. De botte waarheid is echter dat de FDA weinig geloofwaardigheid heeft gezien het kaliber en de politieke vooringenomenheid van haar huidige leiderschap. Dat komt tot uiting in de dubbelzinnige woorden over Hydroxychloroquine die al snel opduiken nadat Trump een van zijn kwakzalverpraatjes lanceert voor zijn huisdiermiddeltje. 

Zelfs de reputatie van de CDC is – terecht – aangetast door de plooibare directeur, dr. Robert Redfield, die steeds meer blijk heeft gegeven van een onbetamelijke bereidheid om toe te geven aan de druktactieken van het Witte Huis. Dan is er Dr. Deborah Birx, responscoördinator voor de Coronavirus Task Force van het Witte Huis. Birx, die haar hele carrière in het leger heeft gemaakt, fungeert nu als een Trump-minion die klaar staat om het wetenschappelijke cachet dat ze nog bezit te lenen aan wat haar opperbevelhebber dicteert. Daarom draagt ​​ze de CDC op om het aantal Covid-19-sterfgevallen opnieuw te kalibreren, omdat ze van mening is dat deze te hoog zijn – een conclusie die ze met slechts één andere persoon deelt.

Het is dus geenszins onaannemelijk om je een situatie voor te stellen waarin de FDA snel en voortijdig goedkeuring geeft aan een door de VS gesponsord medicijn dat minder effectief is dan buitenlandse rivalen en/of een aanzienlijk aantal bijkomende sterfgevallen kan veroorzaken. Wij als land tolereren tenslotte een president wiens gevoelloze incompetentie en pathologische ego-manie de oorzaak zijn van tienduizenden onnodige sterfgevallen – en dat aantal blijft toenemen.

Onze tolerantie voor zo’n enorm dodental heeft ook iets te maken met de demografie: het zijn overwegend de ouderen die sterven. Hele verpleeghuizen zijn gedecimeerd. Sterftecijfers hoger dan die geregistreerd tijdens de builenpest in de 14e eeuw (nog erger in Engeland, die grotendeels onze praktijken deelt).

De brutale waarheid is dat de huidige Amerikaanse samenleving relatief weinig waarde hecht aan de behandeling van ouderen – van wie miljoenen zijn ondergebracht in sombere faciliteiten, die slecht bemand en slecht onderhouden zijn. Staats- en lokale toezichthoudende autoriteiten zijn notoir nalatig bij het uitvoeren van hun toezichtstaken – en straffen voor misbruik bestaan ​​vrijwel niet. 

Lelijke woorden? Ja. De werkelijkheid is nog lelijker.

Michael Brenner is hoogleraar internationale zaken aan de Universiteit van Pittsburgh. [e-mail beveiligd]

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Bijdragen naar Consortiumnieuws' 25-jarig jubileum Lentefondsactie