COVID-19: Ook de Indiase oogsten zijn stilgelegd

Neeta Lal rapporteert over de tol van de nationale lockdown voor kleine boeren.

By Neeta Lal
in New Delhi
Inter Press Service

HDe laatste tijd overspoelen kranten en tv-schermen de kranten en tv-schermen met hartverscheurende beelden van Indiase boeren die te midden van rottende groenten, fruit en graan staan. Dalende prijzen en transportknelpunten als gevolg van de 40 dagen durende lockdown door het coronavirus in India, tot en met 3 mei, hebben sommigen ertoe aangezet hun onverkochte producten in brand te steken.   

Nu een landelijke afsluiting sinds 1.3 maart een recordaantal van 24 miljard Indiërs aan hun huizen heeft gebonden, is een van de zwaarst getroffen gemeenschappen die van Indiase boeren.

“Wij brengen onze producten naar de mandi (markt) maar er zijn tegenwoordig nauwelijks kopers. Ik werd gedwongen om vier kwintaal chilipepers te verkopen tegen Rs 10 per kg, tegen een normale prijs van Rs 40. Maar ik was wanhopig om de deal te sluiten, anders zouden de transportkosten voor het terugbrengen van al die producten mijn rug hebben gebroken,” Lekhi Ram, een kleine boer uit het dorp Khairpur in het westen van Greater Noida, Uttar Pradesh, vertelt het IPS telefonisch.

Omdat hij zijn oogst niet op tijd kon oogsten, stak Rams buurman, ook een kleine boer, zijn velden in brand. Onverwachte regen en hagelstenen van de afgelopen week hebben het weinige dat er nog over was gedecimeerd. “De overgebleven groenten werden aan de schapen en geiten gevoerd”, zei Ram. 

Maart en april markeren het piekoogstseizoen in India, wanneer gewassen als tarwe, kikkererwten, gerst, lijnzaad, erwten, aardappelen, mosterdplanten, katoen en gierst worden geoogst en verkocht. Maar de huidige pandemie betekent dat dit niet kan gebeuren. 

“We hoopten een rijke oogst binnen te halen rabi (lente)gewassen door een flinke regenbui. Maar God had duidelijk andere plannen”, zegt Balbir Singh Rajewal, voorzitter van de Bharatiya Kisan Union in Punjab, een representatieve organisatie voor kleine boeren. “De stedelijke vraag was minimaal tijdens de lockdown. Zelfs online supermarkten, waarvan we de bestellingen normaal gesproken niet aankunnen, bellen niet meer.”

Een boer in de Zuid-Indiase deelstaat Karnataka pleegde vorige week zelfmoord nadat hij vanwege de lockdown zijn oogst niet kon verkopen.

Rambhavan Shukla, een andere boer uit het dorp Jari in Uttar Pradesh, pleegde zelfmoord door zichzelf aan een boom op te hangen omdat er geen arbeiders beschikbaar waren voor het oogsten van zijn tarweoogst.  

Bijna 700 miljoen van de 1.3 miljard mensen in het land zijn direct of indirect afhankelijk van een inkomen uit de landbouw. 

Volgens de Economic Survey 16.5-2.6 van de Indiase overheid dragen de landbouw- en aanverwante sectoren 2019 procent bij aan het bbp van het land, ter waarde van 20 biljoen dollar.

Vanaf Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) Volgens statistieken bedroeg het aandeel van de landbouw in de totale beroepsbevolking van India in 43.9 2018 procent. 

De ILO waarschuwde vorige week dat ongeveer 400 miljoen werknemers die werkzaam zijn in de informele economie, die goed zijn voor maar liefst 90 procent van de totale beroepsbevolking van het land, het risico lopen dieper in de armoede te belanden tijdens de aanhoudende crisis.

Boerenbonden

In een rapport van de Wereldbank wordt gesteld dat de pandemie de ongelijkheid in Zuid-Azië zal versterken en wordt er bij regeringen op aangedrongen de actie op te voeren om hun bevolking, vooral de armste en meest kwetsbare, te beschermen, onder meer door middel van tijdelijke werkprogramma’s.

Volgens Jagdish Singh, president van de Bhartiya Kisan Union, Madhya Pradesh, een vertegenwoordigend orgaan van 0.3 miljoen boeren, heeft bureaucratische apathie de boeren het meest geschaad. 

“We hebben geen gecombineerde oogstmachines uit Punjab gekregen vanwege transportbeperkingen waardoor we ons graan niet op tijd konden oogsten. Het gebrek aan landarbeiders en het slechte weer van de afgelopen week hebben de situatie alleen maar erger gemaakt.” 

Singh betreurt het onvermogen van de deelstaatregering om lokaal te opereren mandis om boeren in staat te stellen al het graan dat ze konden oogsten, te verkopen.

“Door onze eigen inspanningen hebben we een mandi in de stad Satna [Madhya Pradesh] om peulvruchten, mosterd en tarwe te verkopen, met inachtneming van de sociale afstandsnormen. Dit hielp veel gezinnen om wat geld voor levensonderhoud te krijgen. Er zijn veel districten in Madhya Pradesh waar geen coronagevallen voorkomen. Waarom exploiteert de overheid daar de markten niet?” 

Graanboeren met grotere grondbezit ondervinden grotere problemen onder de gecombineerde effecten van de lage vraag en het acute gebrek aan arbeidsmigranten op de boerderij. Dit heeft de landbouwpatronen ernstig verstoord, vooral de oogstactiviteiten in de noordwestelijke graanschuurstaten Uttar Pradesh, Punjab en Haryana, waar tarwe en peulvruchten worden verbouwd, zei Rajewal. 

Voedselvoorraden kunnen helpen

In het zuiden van Tamil Nadu en Maharashtra is transport een probleem gebleken voor boeren die marktgewassen zoals katoen, uien en bananen verbouwen. 

Volgens Pravin Paithankar, voorzitter van de Maharashtra Heavy Vehicle and Inter-State Container Operators' Association, blijven vrachtwagenchauffeurs en containeroperators liever in hun dorpen, omdat stedelijke gebieden meer gevallen van coronavirus melden dan landelijke. 

“Ze komen pas in mei-juni terug”, zegt Paithankar tegen IPS. 

Onmiddellijk nadat de landelijke afsluiting was aangekondigd, kondigde minister van Financiën Nirmala Sitharaman een pakket van 1.7 biljoen roepie (ongeveer 22 miljard dollar) af, voornamelijk om kwetsbare delen (waaronder boeren) te beschermen tegen eventuele negatieve gevolgen van de pandemie. 

Omdat de meeste Indiase boerenhuishoudens echter kleine en marginale boeren zijn en een aanzienlijk deel van de bevolking landloze landarbeiders is, is dit bedrag volgens Rajewal jammerlijk ontoereikend.   

Van de totale agrarische beroepsbevolking in India bestaat 45.1 procent uit landbouwers (boeren met land of als zelfstandige in de landbouw) en de rest, 54.9 procent, uit landbouwarbeiders (of landloos), volgens het Pocket Book of Agricultural Statistics van 2017.

De huidige crisis zal tijdens de periode ook een domino-effect hebben op de landbouwproductie charif (winter)seizoen omdat zaden, meststoffen en andere grondstoffen van goede kwaliteit niet beschikbaar zijn, zegt een hoge functionaris van de afdeling Voedsel, Civiele Bevoorrading en Consumentenzaken van Uttar Pradesh, die niet bij naam genoemd wil worden. 

Gezien de manier waarop de zich ontwikkelende crisis de boerengemeenschap heeft getroffen, heeft het All India Kisan Sangharsh Coördinatiecomité, een overkoepelende organisatie van meer dan 250 boerenvakbonden in het hele land, er bij premier Narendra Modi op aangedrongen om de volledige tarwe die in het land wordt geproduceerd, aan te schaffen om de boeren te beschermen. 

Ondanks de turbulentie binnen de plattelandseconomie bestaat er echter optimisme dat de voedselzekerheid van India er niet onder zal lijden. Volgens de Food Corporation of India beschikt het land over substantiële buffervoorraden tarwe en rijst en zijn de graanschuren overvol met bijna 60 miljoen ton voedselgranen. 

Het naadloos laten functioneren van de toeleveringsketens zal echter van cruciaal belang zijn voor de toekomstige voedselzekerheid, waarschuwen deskundigen, waarvoor boeren toegang moeten blijven houden tot de markten. Wetenschappers van het Indian Institute of Technology (Gandhinagar) die 150 jaar aan droogtegegevens hebben geanalyseerd, hebben in een rapport benadrukt dat 2 tot 3 miljoen doden tijdens de Bengaalse hongersnood van 1943 te wijten waren aan verstoringen van de voedselvoorziening – en niet aan een gebrek aan voedselbeschikbaarheid.

Volgens de Voedselduurzaamheidsindex, gemaakt door de Barilla Centrum voor Voedsel en Voeding en de Economist Intelligence Unit (EIU), naast andere middeninkomenslanden heeft India een bovengemiddelde score van 65.5 op 100 als het gaat om duurzame landbouw.

Post-Covid-19

Ondertussen zeggen experts dat in het post-COVID-19-scenario het bestaande voedsel- en landbouwbeleid een nieuwe bestemming moet krijgen om pandemieën te kunnen voorkomen.

In een opstel: “Het beperken van de gevolgen van COVID-19 voor de Indiase landbouw”, betogen Arabinda Kumar Padhee en Peter Carberry dat de ontwikkeling van exportondersteunende infrastructuur en logistiek investeringen en steun van de particuliere sector nodig heeft om het inkomen van boeren op de lange termijn te verhogen.

Ze suggereren ook dat India, dat een handelsoverschot heeft op het gebied van grondstoffen als rijst, vlees, melkproducten, thee, honing en tuinbouwproducten, de kansen moet grijpen door dergelijke producten te exporteren met een stabiel landbouwexportbeleid. De Indiase landbouwexport werd in 38-2018 gewaardeerd op 19 miljard dollar en kan met gunstig beleid verder stijgen. 

“De regering van India heeft nu haar focus vergroot op voeding (naast voedsel), zekerheid en het verhogen van het inkomen van boeren in plaats van het verhogen van de landbouwproductiviteit. Het veranderen van consumentengedrag met geschikte programma’s en incentives staat al op de agenda”, schreven ze.

“Om dit allemaal mogelijk te maken, moet het bestaande landschap van beleidsprikkels die de twee grote basisproducten tarwe en rijst bevoordelen, veranderen. Bij het ontwerpen van het landbouwbeleid, in het post-COVID-19-scenario, moeten deze imperatieven voor een transformatie van de voedselsystemen in India worden meegenomen.” 

Neeta Lal is correspondent voor Inter Press Service.

 Dit artikel is van Inter Press Service.

Alstublieft Doneren naar Consortiumnieuws