COVID-19: overleven tijdens de pandemie in de meest leefbare stad ter wereld

Mona Ali Khalil zegt dat de Oostenrijkse autoriteiten snel actie hebben ondernomen om het virus in bedwang te houden en gratis diensten aan te bieden iedereen, inclusief vluchtelingen en arbeidsmigranten. 

Een zicht op Wenen vanaf het terras van de auteur. (Mona Ali Khalil)

By Mona Ali Khalil
in Wenen
PassBlauw

SSinds ik in 2018 naar Oostenrijk verhuisde, heb ik genoten van de relatief hoge levensstandaard en de relatief lage kosten van levensonderhoud die de stad biedt. Als buitenlander voel ik mij thuis in deze prachtige stad, waar onder meer het Bureau voor Drugs en Criminaliteit van de Verenigde Naties, het Internationaal Atoomenergieagentschap, de Organisatie voor Veiligheidssamenwerking in Europa en de Organisatie van Olie-exporterende Landen gevestigd zijn. intergouvernementele groepen.

In 2018 en 2019 stond Wenen bovenaan De Global Liveability Index van economen, waarmee het twee jaar op rij de titel van meest leefbare stad ter wereld verdiende. De ranglijst is het resultaat van Het Economist's analyse van de stabiliteit, gezondheidszorg, cultuur, milieu en infrastructuur van 140 steden. Ik begreep echter niet echt de volledige betekenis van de uitdrukking ‘meest leefbaar’, totdat de Covid-19-crisis toesloeg.

Als we bedenken dat de Italiaanse bevolking zes keer zo groot is als die van Oostenrijk, is de tol in Italië tot nu toe veel groter geweest dan zes keer de tol in Oostenrijk. Het eerste geval in buurland Italië werd op 29 januari gemeld. Op 24 februari, toen het eerste geval in Oostenrijk werd bevestigd, telde Italië 124 bevestigde gevallen en 2 bevestigde sterfgevallen. Vanaf April 9Italië telde meer dan 140,000 gevallen en meer dan 18,000 doden, terwijl Oostenrijk minder dan 15,000 gevallen en minder dan 300 doden telde. Italië begint gelukkig zijn steile curve af te dalen, net nu Oostenrijk, dankzij de maatregelen die de federale en lokale autoriteiten de afgelopen zes weken hebben genomen, erin lijkt te zijn geslaagd zijn eigen curve af te vlakken.

Binnen enkele dagen na het nieuws over de snelle verspreiding van het virus in Europa brachten de Oostenrijkse autoriteiten een reisadvies uit. Op 10 maart sloten ze de grens voor iedereen behalve noodreizen van of naar Italië. Op 11 maart sloten ze de scholen. Op 15 maart sloten ze de andere grenzen, met Kroatië, Tsjechië, Duitsland, Hongarije en Zwitserland. Op 16 maart vaardigden ze een bevel tot thuisblijven uit, zetten politie in en legden administratieve boetes op om dit bevel af te dwingen. Op 17 maart was alles gesloten behalve essentiële diensten, voedselmarkten en apotheken.

De Oostenrijkse autoriteiten hebben een landelijke hotline opgezet voor iedereen die tekenen van het virus vertoonde. De meeste mensen die de hotline bellen, krijgen te horen dat ze zich veertien dagen thuis moeten isoleren en terug moeten bellen als de symptomen verergeren. Degenen die gevorderde symptomen melden en iedereen met wie ze in contact zijn geweest, worden onmiddellijk bezocht en getest door agenten in gevaarlijke pakken en, indien nodig, begeleid naar een ziekenhuis waar ze in quarantaine worden geplaatst en worden behandeld. Deze maatregelen zijn beschikbaar voor iedereen in het land, inclusief vluchtelingen en arbeidsmigranten.

De stad Wenen, met ongeveer 2 miljoen inwoners, heeft andere meldpunten opgezet, zoals een meldpunt voor het beantwoorden van vragen over het virus en de daarmee samenhangende maatregelen; en een andere, nog belangrijker, is het opzetten van dagelijkse leveringen van voedsel en medicijnen aan ouderen en anderen die hulp nodig hebben tijdens de crisis. Het feit dat deze hotlines bestaan ​​is niet uniek; het feit dat ze altijd toegankelijk zijn en onmiddellijk reageren is buitengewoon.

In recordtijd keurden de Oostenrijkse regering en het Oostenrijkse parlement stapsgewijs 40 miljard dollar aan financiële steun en belastingvermindering goed. Het pakket omvat maandelijkse subsidies ter dekking van de kosten van levensonderhoud van mensen die economische verliezen lijden als gevolg van de crisis – niet alleen voor Oostenrijkse burgers, maar ook voor vluchtelingen en gedocumenteerde werknemers. De Kamer van Koophandel verwerkt verzoeken om bijstand op indrukwekkende wijze binnen 24 uur na aanvraag.

Terwijl ik hier in Wenen de dagelijkse updates over de status van zieken, doden en herstellenden over de hele wereld bekijk, vind ik de voorspellingen over de omvang van het potentiële verlies aan mensenlevens – mondiaal en regionaal – onthutsend. Mijn hart en geest kunnen niet eens doorgronden hoe het zou zijn voor de armen van de wereld. Vorige week kwam de Algemene Vergadering van de VN in actie om tegemoet te komen aan dit moment in de menselijke geschiedenis aangenomen een resolutie waarin wordt opgeroepen tot “intensievere internationale samenwerking om de pandemie in te dammen, te verzachten en te verslaan.”

Het Veiligheidsraad was vermist tot donderdag, toen het een besloten videoconferentie hield bespreken voor het eerst een reactie op de Covid-19-crisis.

Naties moeten samenkomen

Hoewel ons voortbestaan ​​op dit moment vereist dat wij als individuen gescheiden blijven, vereist het ook dat landen samenkomen om de verspreiding en sociaal-economische gevolgen te bestrijden van een virus dat geen onderscheid maakt tussen grenzen en niet discrimineert op basis van nationaliteit, etnische afkomst, ras, geloof, geslacht of klasse.

Onnodig te blijven, ik ben een van de gelukkigen. Ik heb de luxe om me veilig te voelen en dankbaar te zijn. Ik ben veilig voor de angst om alleen ziek te worden of mijn werk te verliezen. Ik ben dankbaar voor de wetenschap dat als ik dat doe, ik gratis toegang heb tot medische zorg en snelle financiële hulp om in mijn basisbehoeften te voorzien. Vanaf mijn terras kan ik mijn stad zien en de kerkklokken horen. Ik mis de razernij die mijn status quo ante definieerde niet, en voorlopig geniet ik van mijn eigen gezelschap: voor het eerst in lange tijd lezen, dansen en schilderen. Ik voel een vreemde vredigheid ondanks mijn machteloosheid op dit moment van crisis. Ik ben zelfs nog vastbeslotener om te leven – niet alleen om te leven.

Na vier weken alleen thuis te zijn geweest, mis ik mijn familie en vrienden en hou ik nog meer van hen dan een maand geleden.

Gisteren, 8 april, kondigde de Oostenrijkse bondskanselier Sebastian Kurz aan wat veel mensen een licht aan het einde van de tunnel noemen. Hij stelde een gefaseerd plan op om de beperkingen voorzichtig op te heffen, te beginnen met de heropening van kleine winkels en parken op 14 april; grotere winkels en winkelcentra op 1 mei; en restaurants en cafés tegen 15 mei. Elke stap hangt af van het succes van de vorige en de naleving door de bevolking van de resterende beperkingen, waaronder afstand houden en het dragen van maskers.

Dankzij de efficiëntie en professionaliteit van de Oostenrijkse federale en gemeentelijke functionarissen; dankzij de moed en toewijding van haar artsen en verpleegsters; en dankzij de moed en inzet van de Weense kruideniers, apothekers en bezorgers ben ik dankbaar dat ik in de meest leefbare stad ter wereld woon – elke dag en vooral deze dagen.

Mona Ali Khalil is een internationaal erkende openbare internationale advocaat met 25 jaar VN- en andere mondiale ervaring op het gebied van vredeshandhaving, sancties, ontwapening en terrorismebestrijding. Ze heeft een BA en een MA van de Harvard University en een masterdiploma in buitenlandse dienst en een doctoraat in de rechten van de Georgetown University. Ze is aangesloten bij het Harvard Law School Program on International Law and Armed Conflict en is een voormalig senior juridisch medewerker bij het UN Office of the Legal Counsel. In januari 2018 richtte Khalil MAKLAW.ORG op, een internationale juridische advies- en adviesdienst, die overheden en intergouvernementele organisaties helpt bij het veiligstellen van hun rechten en het nakomen van hun wettelijke verplichtingen.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft  Doneren naar Consortiumnieuws.

Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen niet worden gepubliceerd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen raden wij u aan geen links in uw opmerkingen in te voegen. Deze mogen niet langer zijn dan 300 woorden.