Nieuwe lekken vernietigen de aanvallen van OPCW op Douma-klokkenluiders

Aaron Maté rapporteert over nieuw bewijs van verstoringen in het OPCW-onderzoek en over een intimidatiecampagne tegen interne afwijkende meningen. 

By Aaron Mate
De Grayzone

FHet afgelopen jaar is de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) opgeschrikt door beschuldigingen dat zij een onderzoek heeft gemanipuleerd om de Syrische regering valselijk te beschuldigen van een aanval met chemische wapens. Een OPCW-rapport die in maart 2019 werd vrijgegeven, verleende geloofwaardigheid aan de beweringen van islamistische militanten en westerse regeringen dat het Syrische leger in april 40 in de stad Douma ongeveer veertig burgers met giftig gas had gedood. De beschuldiging tegen Damascus leidde tot door de VS geleide militaire aanvallen op locaties van de Syrische regering die dezelfde maand. 

Maar gelekte interne documenten gepubliceerd door Wikileaks laten zien dat OPCW-inspecteurs die naar Douma waren uitgezonden het officiële verhaal verwierpen en klaagden dat hogere functionarissen hen uitsloten van het post-missieproces, belangrijk bewijsmateriaal verdraaiden en hun bevindingen negeerden. 

Na maanden van virtuele stilte heeft de OPCW heeft gereageerd een intern onderzoek waarin twee ervaren functionarissen worden bekritiseerd die interne bezwaren hebben geuit en hun geloofwaardigheid en kwalificaties aantasten. Het zelfbenoemde “onafhankelijke onderzoek” van de OPCW beschrijft het tweetal als schurkenstaten van laag niveau die een kleine rol speelden in de Douma-missie en geen toegang hadden tot cruciaal bewijsmateriaal. In een briefing aan de lidstatenOPCW-directeur-generaal Fernando Arias heeft hen afgedaan als ontevreden ex-werknemers. De twee “zijn geen klokkenluiders”, zei Arias. “Het zijn individuen die niet konden accepteren dat hun standpunten niet door bewijsmateriaal werden ondersteund.”

Maar een uitgelekt document doet de beweringen van Arias ernstig in twijfel trekken. Ian Henderson, een van de twee inspecteurs, onlangs aangepakt een speciale zitting van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties met zijn zorgen over de Douma-missie. Henderson diende een aanvullend schriftelijk verslag in dat werd verspreid onder de deelnemende VN-lidstaten en werd verkregen door De Grayzone. Het biedt het meest uitgebreide en gedetailleerde verslag van het interne geschil over het Douma-onderzoek van de OPCW tot nu toe. 

De volledige gelekte getuigenis is te lezen hier (pdf). 

Henderson geeft een grondige tijdlijn die het vermoeden versterkt dat de OPCW-leiding een geënsceneerde misleiding in Douma verdoezelde. Gecombineerd met de beschikbare gegevens – die andere OPCW-lekken omvatten, evenals de eigen verklaringen van Arias en de OPCW – toont het verhaal van Henderson krachtig aan dat hij en een andere collega met een afwijkende mening ervaren leiderschapsrollen binnen de organisatie vervulden, ook tijdens de onderzoeksmissie in Douma. 

Henderson legt ook belangrijke lacunes bloot in het onderzoek van de OPCW, dat niet specifiek ingaat op de onthullingen dat kritisch bewijsmateriaal uit de gepubliceerde rapporten van de OPCW werd achtergehouden; dat belangrijke bevindingen werden gemanipuleerd – en dat dit allemaal gebeurde onder aanhoudende druk van de Amerikaanse overheid. 

Naast de volledige getuigenis van Henderson, De Grayzone heeft een huiveringwekkende e-mail ontvangen van een derde voormalige OPCW-functionaris. De voormalige functionaris, die in een hoge rol werkte, gaf externe druk en potentiële bedreigingen aan het adres van hun familie de schuld van het feit dat ze zich niet hadden uitgesproken over de corruptie van het Douma-onderzoek. 

Deze functionaris behoorde niet tot het tweetal afwijkende inspecteurs waarop het onderzoek betrekking had. De e-mail bevestigt de klachten van Henderson en zijn collega over de onderdrukking door het senior management van bewijsmateriaal verzameld door het team dat naar Syrië is uitgezonden. 

'Ik ben bang voor degenen die achter de misdaden zitten'

In zijn briefing over het onderzoek naar de inspecteurs beschreef Arias, de directeur-generaal van de OPCW, het tweetal als koppige actoren “die het heft in eigen handen namen en hun verplichtingen tegenover de Organisatie schendten.” Hij typeerde hun gedrag als ‘flagrant’. 

Maar gelekte documenten en getuigenissen wijzen erop dat de leiding van de OPCW zelf flagrante daden heeft begaan, waaronder het intimideren van interne andersdenkenden.

In een e-mail ontvangen door de grijszone,een voormalige hoge OPCW-functionaris beschreef hun ambtstermijn bij de OPCW als “de meest stressvolle en onaangename periode van [hun] leven”, en uitte zijn diepe schaamte over de toestand van de organisatie die ze met walging verlieten.

“Ik vrees dat degenen die achter de misdaden zitten die zijn begaan in naam van de ‘menselijkheid en democratie’,” vertrouwde de ambtenaar toe, “ze niet zullen aarzelen om mij en mijn familie schade toe te brengen. Ze hebben het vele malen erger gedaan, zelfs in het verleden. Groot-Brittannië… Ik wil mezelf en mijn familie niet blootstellen aan hun geweld en wraak, ik wil niet leven in angst om de straat over te steken!”

De voormalige hoge functionaris van de OPCW hekelde vervolgens de verwijdering van leden van het oorspronkelijke onderzoeksteam naar Syrië “van het besluitvormingsproces en het beheer van de meest kritieke operaties….” Dit volgt uit klachten die zijn geuit in gelekte OPCW-documenten dat superieuren die hadden geen deel uitmaakten van het onderzoek in Douma, marginaliseerde degenen die dat wel hadden gedaan.

De sfeer van intimidatie werd bevestigd door een tweede lid van de oorspronkelijke onderzoeksmissie van de OPCW naar Douma. De klokkenluider, geïdentificeerd onder het pseudoniem ‘Alex’, sprak aan de journalist Jonathan Steele en voor een panel bijeengeroepen door de Courage Foundation in oktober 2019. Alex onthulde dat een delegatie van drie Amerikaanse functionarissen op 5 juli 2018 de OPCW in Den Haag bezocht. Ze smeekten de afwijkende inspecteurs om de opvatting te aanvaarden dat de Syrische regering een gasaanval in Douma had uitgevoerd en berispten hen omdat ze hadden gefaald om tot die conclusie te komen. Volgens Steele zagen Alex en de andere inspecteurs de bijeenkomst als ‘onaanvaardbare druk’. In zijn verklaring aan de VN-Veiligheidsraad bevestigde Henderson dat hij de bijeenkomst bijwoonde.

De Amerikaanse interventie bij de OPCW zou mogelijk in strijd kunnen zijn met het verdrag over chemische wapens, dat staten die partij zijn verbiedt onderzoeken te beïnvloeden. Het zou niet de eerste keer zijn dat Washington probeert de OPCW tot onderwerping te dwingen. In 2002, tijdens de aanloop naar de invasie van Irak, kwam de regering van George W. Bush in actie heeft de uitschakeling bedacht van de eerste directeur-generaal van de OPCW, Jose Bustani. De regering-Bush was bezorgd dat Bustani's onderhandelingen met Irak over het toestaan ​​van internationale inspecteurs haar oorlogsplannen zouden kunnen ondermijnen. 

Bustani onthulde later dat John Bolton, destijds onderminister van Buitenlandse Zaken, dat persoonlijk had gedaan bedreigde hem en zijn familie met gewelddadige vergelding. De Amerikaanse druk op de OPCW over Douma vond ook plaats onder toezicht van Bolton. Toen de VS in april 2018 Syrië bombardeerden en amper drie maanden later druk uitoefenden op OPCW-functionarissen, zat Bolton midden in zijn eerste maanden als nationale veiligheidsadviseur van president Donald Trump. (Bustani behoorde ondertussen tot een groep panelleden die directe getuigenissen van Alex hoorden tijdens een bijeenkomst georganiseerd door de Courage Foundation in oktober 2019.) 

OPCW's inconsistentie over 'inspecteur A'

Het interne onderzoek van de OPCW doet er alles aan om de twee voormalige stafleden die het officiële verhaal over Douma in twijfel trokken, te denigreren en in diskrediet te brengen. Het verwijst naar zijn twee doelen als “Inspecteur A” en “Inspecteur B.” De identiteit van laatstgenoemde is niet publiekelijk bevestigd. “A” is Ian Henderson, een Zuid-Afrikaanse ingenieur en ervaren OPCW-functionaris met uitgebreide militaire ervaring. 

Henderson's schriftelijke getuigenis voor de Verenigde Naties, verkregen door De Grayzone, ondermijnt het negatieve beeld van zijn voormalige managers en biedt inzicht in de drukcampagne en doofpotoperaties waarmee hij en zijn collega's te maken kregen. 

Een onderdrukt intern onderzoek door Henderson bracht het OPCW-schandaal voor het eerst onder de publieke aandacht. In mei 2018 werd een Er is een technische beoordeling met de naam Henderson gelekt aan een groep Britse academici, de Werkgroep Syrië, Propaganda en Media. Het document is een gedetailleerde technische analyse van twee gasflessen die zijn gevonden op de plaats van de vermeende aanslagen in Douma. Terwijl het OPCW-eindrapport van maart 2019 concludeerde dat de cilinders waarschijnlijk uit de lucht waren gevallen, constateerde Henderson dat er “een grotere kans bestaat dat beide cilinders handmatig werden geplaatst… in plaats van dat ze vanuit een vliegtuig werden afgeleverd.” Het eindrapport van de OPCW maakte geen melding van deze conclusie. 

De conclusie uit het onderzoek van Henderson is dat de aanval werd georganiseerd door de gewapende oppositie. Destijds stond Douma onder de controle van de extremistische, door Saoedi-Arabië gesteunde militie Jaysh Al-Islam, en stond hij op het punt te worden heroverd door Syrische regeringstroepen. 

Vanuit politiek en militair oogpunt was een aanval met chemische wapens de meest zelfvernietigende en onnodige actie die het Syrische leger ooit kon ondernemen. Vanuit het standpunt van een door het buitenland gesteunde militie die op de rand van een nederlaag stond, was het organiseren van een chemische aanval echter een wanhopige Weesgegroet-operatie die de hoop bood op militaire uitvindingen van de VS, in overeenstemming met het 'rode lijn'-beleid van Washington. De vermoedelijke gok van Jaysh Al-Islam leek zijn vruchten af ​​te werpen toen de regering-Trump haar beweringen accepteerde dat een chemische aanval tientallen burgers in Douma had gedood, en als reactie daarop kruisraketten lanceerde. Toch konden de door de VS geleide aanvallen de Syrische regering er niet van weerhouden Douma en heel Oost-Damascus te heroveren. Binnen enkele dagen waren westerse verslaggevers het gebied binnengekomen en hadden toegang gekregen plaatselijke ooggetuigen die beweerde dat de chemische aanval een geënsceneerde misleiding was. 

Henderson was een van de eerste OPCW-stafleden die de plaats van de vermeende aanval in Douma bezochten. Het OPCW-onderzoek wees Hendersons rol in het Douma-onderzoek echter af en karakteriseerde zijn technische studie als een persoonlijke, malafide operatie. Henderson, aldus het onderzoek, ‘was geen lid van de FFM [Fact Finding Mission]’ die naar Douma werd uitgezonden, en speelde slechts ‘een kleine ondersteunende rol’. 

Er is voldoende bewijs dat deze karakterisering tegenspreekt. In zijn schriftelijke VN-getuigenis onthulde Henderson dat hij in vijf Douma-missies had gediend als onderdeel van de FFM. Dit omvat drie gevallen als subteamleider voor kritieke operaties: een bezoek aan een vermoedelijke productielocatie voor chemische wapens in Douma; het afnemen van interviews en het nemen van chemische monsters in het Douma-ziekenhuis; het uitvoeren van gedetailleerde metingen op een van de locaties; en het inspecteren, specificeren en beveiligen van de twee cilinders die werden verwijderd van de locaties van de vermeende gasaanval. Het idee dat hij ‘geen lid was’ van de missie en dat hij zo’n actieve rol speelde, zette de goedgelovigheid onder druk. 

A gelekte e-mail laat zien dat ten minste één van Hendersons collega's protesteerde tegen een eerder geval waarin de OPCW-leiding probeerde zijn rol te minimaliseren. De ‘onwaarheid… dat Ian geen deel uitmaakte van het Douma FFM-team’, klaagde de collega, was ‘overduidelijk onwaar’ en ‘cruciaal in het in diskrediet brengen van hem en zijn werk.’ 

Het onderzoek insinueerde ook ten onrechte dat Henderson een ambtenaar op laag niveau was. Hoewel werd erkend dat Henderson tijdens zijn eerste ambtstermijn bij de OPCW van 1997 tot 2005 als OPCW-teamleider heeft gediend, zei het onderzoek dat hij “opnieuw werd aangenomen op een lager niveau” toen hij in 2016 terugkeerde, en daar bleef tot zijn vertrek in mei 2019. Toch bleek uit de eigen documenten van de OPCW uit die laatste periode dat Henderson werd omschreven als een "OPCW-inspectieteamleider" nog in februari 2018, slechts twee maanden vóór zijn uitzending naar Douma als onderdeel van de Fact-Finding Mission (FFM) van de OPCW. Volgens zijn VN-getuigenis diende Henderson als leider van het inspectieteam voor meerdere inspecties van Syrische laboratoriumfaciliteiten in Barzaeh en Jamrayah in november 2017 en in november 2018, nadat de VS Barzeh op twijfelachtige gronden hadden gebombardeerd. 

Na twijfel te hebben gezaaid over de status van Henderson binnen de organisatie, deed het OPCW-onderzoek zijn technisch rapport af als “een persoonlijk document gemaakt met onvolledige informatie en zonder toestemming.” Henderson, aldus de onderzoekers, negeerde de bevelen van hogere functionarissen en voerde in zijn eentje een onderzoek uit met externe aannemers. 

In zijn briefing aan de lidstaten over de bevindingen van het onderzoek herhaalde OPCW-directeur-generaal Fernando Arias deze conclusie, waarbij hij het rapport van Henderson omschreef als “een vermeend document dat buiten de organisatie is verspreid”. 

Maar de uitspraken van Arias zijn in tegenspraak met zijn eigen woorden van minder dan een jaar geleden. Slechts enkele dagen nadat het rapport van Henderson in mei 2019 was gelekt, leverde Arias een uitgebreide voorlichting en kondigde aan dat er een onderzoek naar de openbaarmaking gaande was. Arias beweerde niet dat Henderson een schurkenstaat was, en beschreef zijn rapport als een ‘intern document… geproduceerd door een medewerker’. Het is onduidelijk hoe het rapport van Henderson van een “intern document” van een OPCW-stafmedewerker in mei 2019 naar een “vermeend document verspreid buiten de organisatie” in februari 2020 is gegaan. Arias heeft deze discrepantie niet verklaard.

In zijn laatste bericht heeft Arias een geheel nieuwe reden aangedragen om het rapport van Henderson voor het publiek verborgen te houden. In mei 2019 verklaarde Arias dat, omdat het rapport van Henderson “wees op mogelijke toeschrijving”, het daarom “buiten het mandaat van de FFM [Fact-Finding Mission] viel met betrekking tot de formulering van haar bevindingen.” Het wordt de FFM verhinderd de schuld toe te wijzen aan partijen die betrokken zijn bij chemische aanvallen. De gepubliceerde conclusie van de OPCW suggereerde echter dat de Syrische regering verantwoordelijk was voor de aanval – een daad van toeschrijving – aangezien het Syrische leger (of zijn Russische bondgenoot) de enige strijdende partij in Douma was met vliegtuigen. Nog merkwaardiger is dat door Henderson te beschuldigen van vrijbuiting en “uitvluchten”, het onafhankelijke onderzoek van Arias en zijn organisatie nu een totaal andere verklaring heeft geboden dan voorheen het geval was voor het weglaten van Hendersons rapport.

Waarom werd cruciaal bewijsmateriaal uitgesloten?

In nog een andere zeer twijfelachtige bewering beweerde het OPCW-onderzoek dat Henderson “geen toegang had tot alle informatie die door het FFM-team was verzameld, inclusief interviews met getuigen, laboratoriumresultaten en beoordelingen door onafhankelijke experts met betrekking tot de twee cilinders – die allemaal bekend werden. aan het team nadat [Henderson] was gestopt met het verlenen van steun aan het FFM-onderzoek.” 

Maar er ontbreekt een belangrijk stukje context in dit salvo: tegen de tijd dat Henderson zijn onderzoek in de zomer van 2018 voortzette, hadden hij en andere leden van de FFM al bij de OPCW-leiding geklaagd dat hun bevindingen werden gemanipuleerd en onderdrukt.

Volgens de getuigenis van Henderson werd een concept tussentijds rapport dat in juni 2018 circuleerde, onderworpen aan ‘onverwachte wijzigingen op het laatste moment’ die ‘in strijd waren met de consensus die binnen het team was bereikt’. Dit omvatte een wijziging om “de conclusie weer te geven dat er chloor uit cilinders was vrijgekomen”, wat niet consistent was met de bevindingen in dat stadium. Een tussenkomst van een van de FFM-teamleden, mogelijk inspecteur B, dwong FFM-teamleider Sami Barrek om het tussentijds rapport te herzien voordat het werd uitgebracht. uiteindelijke release op 6 juli 2018.

Ondanks dat hij ermee instemde de bezwaren van zijn team te horen, blokkeerde Barrek persoonlijk kritisch bewijsmateriaal dat in strijd was met het officiële verhaal over de verantwoordelijkheid van de Syrische regering. Een e-mail keten onthulde dat Barrek zich verzette tegen de pleidooien van een inspecteur om de relatief lage niveaus van chemicaliën die in Douma werden aangetroffen, mee te nemen. Alex, de anonieme tweede OPCW-klokkenluider, vertelde journalist Jonathan Steele dat gechloreerde organische chemicaliën ter plaatse “niet hoger waren dan je zou verwachten in een huishoudelijke omgeving.”

Uit een ander uitgelekt document bleek dat de OPCW in juni 2018 toxicologen had geraadpleegd om te bepalen of de waargenomen symptomen bij slachtoffers consistent waren met blootstelling aan chloor. Volgens de notulen van die bijeenkomst, “waren de experts overtuigend in hun verklaringen dat er geen verband bestond tussen symptomen en blootstelling aan chloor.” Maar deze kritische bevindingen, die het officiële verhaal dramatisch ondermijnden, werden op onverklaarbare wijze weggelaten uit zowel het tussentijdse als het eindrapport.

 'Kern' cover-upteam 

Een dag nadat Amerikaanse functionarissen op 5 juli 2018 probeerden OPCW-personeel tot onderwerping te dwingen, werd een tussentijds rapport over Douma gepubliceerd waarin enkele van de belangrijkste bezwaren van de inspecteurs werden weerspiegeld, zij het met verwaterd taalgebruik en belangrijke weglatingen. Toen vond er een cruciale verandering plaats. OPCW-functionarissen kondigden aan dat het daaropvolgende eindrapport zou worden opgesteld door een ‘kernteam’ dat los stond van het team dat in Douma was ingezet. Hierdoor zat het kernteam zonder een van de FFM-leden die op de plaats van de vermeende aanval op de grond waren geweest, met uitzondering van één paramedicus. Henderson vertelde de VN dat deze stap het kernteam beroofde van iedereen die gekwalificeerd was om de benodigde technische beoordelingen uit te voeren op de chloorcilinders die naar verluidt in Douma waren gedropt. 

Terwijl superieuren cruciale informatie achterwege lieten, Douma-inspecteurs werden uitgesloten van het zogenaamde ‘kernteam’ en Amerikaanse functionarissen directe druk uitoefenden, probeerde Henderson door te gaan met zijn rapport. Ondanks de beweringen van het onderzoek presenteerde Henderson bewijs aan de VN dat zijn werk was goedgekeurd door zijn superieuren. Henderson meldde dat hij vanaf de late zomer van 2018 verschillende bijeenkomsten heeft gehouden met topfunctionarissen van de OPCW, waar hij hen op de hoogte bracht van zijn onderzoek en zijn zorgen uitte over de methodologieën van de toenmalige FFM-teamleider. Henderson zei dat de toenmalige kabinetschef Sebastien Braha hem had verteld: “Ik zie niet in waarom beide onderzoeken niet kunnen worden gedaan.” Henderson beschouwde dat als een groen licht. 

Henderson voltooide zijn ingenieursstudie in januari 2019 en diende een “gedetailleerde samenvatting” in voor peer review. OPCW-collega's, waaronder leden van de Douma FFM, een niet-geïdentificeerde voormalige voormalige inspecteur van het “kernteam” en andere “vertrouwde medewerkers van het [Technisch Secretariaat] die over expertise beschikten op specifieke gebieden”, bestudeerden het werk van Henderson en gaven schriftelijke feedback. 

“Deze herziening werd als noodzakelijk en verantwoordelijk beschouwd,” schreef Henderson, “in die zin dat ik wist (nadat de analyse was voltooid) dat dit impopulaire bevindingen zouden zijn; Daarom wilde ik er zeker van zijn dat er geen bezwaren waren tegen de feiten, observaties, gebruikte methodologie of bevindingen die in de samenvatting worden vermeld.” 

In haar poging om de technische studie van Henderson af te schilderen als het werk van een onafhankelijke freelancer, maakte het onderzoek van de OPCW vreemd genoeg geen melding van deze peer review. 

Toen hij de volgende maand een ontmoeting had met FFM-teamleider Sami Barrek, kwam Henderson nog meer obstakels tegen. Barrek verwierp het rapport van Henderson botweg en verklaarde dat hem de opdracht was gegeven het niet te accepteren. Gealarmeerd door de mogelijkheid dat de OPCW binnenkort een eindrapport zou uitbrengen zonder een gedegen technische beoordeling, diende Henderson een fysieke kopie in bij het Documents Registry Archive van de OPCW en waarschuwde hij het management per e-mail. 

Op dat moment kwam er weer een vijandige reactie van bovenaf. Braha, de kabinetschef, mailde een bevel terug: “Haal dit document alstublieft uit de DRA (Documents Registry Archive) … En verwijder alstublieft alle eventuele sporen van de levering/opslag/wat dan ook in de DRA.”

Dagen later, op 1 maart 2019, werd het eindrapport van de OPCW vrijgegeven. Door de technische bevindingen van Henderson achterwege te laten, kwam het tot een conclusie die in tegenspraak was met die van zijn eigen inspecteurs. Volgens het rapport bleek uit het onderzoek dat er “redelijke gronden waren dat het gebruik van een giftige chemische stof als wapen plaatsvond… Deze giftige chemische stof bevatte reactief chloor.” Voor de analyse van de cilinders beweert het rapport dat het zich baseerde op “drie onafhankelijke analyses”, zonder deze te specificeren en er slechts één rechtstreeks te citeren. 

Dit roept een onvermijdelijke vraag op: waarom heeft de OPCW zich gebaseerd op drie niet-gespecificeerde ‘onafhankelijke analyses’ van externe experts die nooit een voet in Douma hebben gezet, in plaats van op de op feiten gebaseerde rapporten van een ervaren OPCW-medewerker en zijn collega’s die de plaats van de ramp hebben onderzocht? veronderstelde aanval? De OPCW heeft nog geen verklaring gegeven.

“Ik was geschokt door de beslissing om het rapport vrij te geven zonder rekening te houden met het technische rapport, aangezien het hele FFM-management wist dat het was ingediend”, vertelde Henderson in zijn VN-getuigenis. “Ik had verwacht dat het rapport de situatie zou weerspiegelen waarover het Douma FFM-team na de inzet overeenstemming had bereikt, en dat de beoordeling van de cilinders consistent zou zijn met de bevindingen van de technische beoordeling, maar ik ontdekte compleet het tegenovergestelde. Ik zag wat ik beschouwde als een oppervlakkige en gebrekkige analyse in het gedeelte over de cilinders. 

Henderson probeerde zijn zorgen intern op te lossen. Hij had een ontmoeting met minstens zes hoge functionarissen en zocht een ontmoeting met Arias. Een senior manager wees dat verzoek boos af en zei tegen Henderson dat “je de directeur-generaal nooit zult bereiken, en als je om mij heen probeert te gaan om hem te bereiken, zullen er consequenties zijn.” Henderson diende ook een gedetailleerd dossier in waarin hij zijn zorgen uiteenzette aan de waarnemend directeur van het Office of Internal Oversight, dat later werd afgewezen. 

Misschien wel het meest kritisch was dat Henderson een bijeenkomst zocht waar de opstellers van het FFM-rapport – het ‘kernteam’ dat op één na alle leden van het team dat Douma bezocht had uitgesloten – ‘zouden uitleggen welke nieuwe informatie was verstrekt of welke nieuwe analyse was uitgevoerd, dat had de situatie omgedraaid van wat duidelijk leek aan het einde van de uitzendingen naar Douma. 

Henderson verzocht ook om de gelegenheid om te horen van de “drie experts” die de technische studies hadden uitgevoerd die in het eindrapport van de FFM worden genoemd. “Dit zou een technische discussie zijn, waarbij de gebruikte informatie en input, de toegepaste methodologie en de interpretatie van de resultaten zouden worden vergeleken, en die zeer snel eventuele gebrekkige benaderingen zou identificeren en de situatie zou helpen verduidelijken”, herinnerde Henderson zich.

“Gedurende deze periode erkende ik dat de mogelijkheid bestond dat ik ongelijk had, maar benadrukte dat ik niet de enige was met zorgen”, voegde hij eraan toe. “Het onderzoeken van de situatie zou dingen aan het licht brengen en de situatie mogelijk onschadelijk maken.” 

Maar de verzoeken van Henderson werden afgewezen. “Hoewel velen in het management geschokt en bezorgd waren, en allen hun medeleven betuigden met mijn zorgen,” vertelde Henderson aan de VN, “waren de reacties die ik ontving onder meer: ​​'Dit is te groot;' 'het is te laat nu;' 'dit zou niet goed zijn voor de reputatie van het [Technische Sectrariat];' 'maak jezelf geen martelaar;' en 'maar dit zou een rol spelen in het Russische verhaal.'

A gelekte memo geschreven door Henderson aan Arias, de directeur-generaal van de OPCW, in maart 2019, vat zijn gelijktijdige bezwaren samen. Het eindrapport, zo schreef Henderson, “weerspiegelt niet de mening van alle teamleden die bij Douma zijn ingezet”, een mening die volgens hem door ongeveer twintig inspecteurs werd gedeeld. (Alex vertelde een soortgelijk verhaal aan Jonathan Steele: “Het merendeel van het Douma-team was van mening dat de twee rapporten over het incident, het tussentijdse rapport en het eindrapport, wetenschappelijk verarmd, procedureel onregelmatig en mogelijk frauduleus waren.”) Bovendien was de rapport was geschreven door een ‘kernteam’ dat op één na alle Douma-inspecteurs uitsluitte. Henderson klaagde dat de auteurs ‘alleen in land X hadden geopereerd’ – vermoedelijk Turkije. 

Arias droeg Henderson op om zijn rapport in te dienen bij het nieuw gevormde onderzoeks- en identificatieteam, dat de opdracht had gekregen om de Douma-aanval verder te onderzoeken. Het IIT had in maart 2019 een ontmoeting met Henderson en accepteerde een kopie van zijn rapport. Maar twee maanden later werd Henderson geschorst en verwijderd uit het OPCW-gebouw nadat een gelekte kopie van zijn technische beoordeling op internet was gepubliceerd. Het onderzoek van de OPCW beschuldigt Henderson niet van verantwoordelijkheid voor het lek. 

Opvallende beweringen over 'inspecteur B'

Er is minder bekend over ‘Inspecteur B’, de tweede OPCW-inspecteur waarop het onderzoek betrekking heeft. Het is mogelijk, hoewel onbevestigd, dat B dezelfde persoon is als ‘Alex’, het eerder genoemde Douma-teamlid dat klokkenluider werd. Net als Henderson is B sinds de oprichting bij de OPCW. Uit het onderzoek blijkt dat B aanvankelijk van juli 1998 tot december 2011 diende, onder meer als teamleider, en vervolgens opnieuw van september 2015 tot augustus 2018. 

Net als bij Henderson probeerde het onderzoek inspecteur B af te schilderen als een marginale figuur in het Douma-onderzoek die schurkenstaten ging nadat hij de OPCW had verlaten. Hoewel hij erkende dat hij lid was van het FFM-team dat in april 2018 naar Syrië werd uitgezonden, zei het rapport dat B “nooit de commandopost in Damascus verliet” en daarom Douma niet bezocht. 

Volgens de eigen normen van de OPCW was dat echter nauwelijks diskwalificerend: Sami Barrek, de FFM-teamleider, was slechts drie dagen in Damascus en vertrok voordat zijn teamleden – waaronder Henderson – Douma voor het eerst bereikten. Toch kreeg Barrek de taak om het eindrapport op te stellen en, zoals uit gelekte e-mails blijkt, kreeg hij te maken met interne klachten dat hij kritisch bewijsmateriaal had uitgesloten. 

Volgens de Working Group, het Britse academische collectief dat het uitgelekte rapport van Henderson ontving en publiceerde, kwam Barrek vervolgens in actie bezocht Turkije waar hij leden van de Witte Helmen ontmoette. De Witte Helmen zijn een door de westerse overheid gefinancierde organisatie die bekend staat om het uitvoeren van reddingsoperaties in gebieden die onder controle staan ​​van door het buitenland gesteunde anti-regeringsmilities. Als De Grayzone heeft gemeldDat hebben de door de VS en Groot-Brittannië gefinancierde White Helmets gedaan opereerde naast extremistische militanten tijdens de proxy-oorlog in Syrië, en gebruikt om propaganda-inspanningen te promoten Amerikaanse militaire interventie en sancties tegen Syrië. In het geval van Douma namen de Witte Helmen deel aan a geënsceneerde video om de schijn te wekken dat een plaatselijk ziekenhuis slachtoffers van een chemische aanval behandelde. 

Opvallend genoeg bood het onderzoek geen details over wat “Inspecteur B” deed in Damascus of zijn rol in de FFM. Deze weglating zou kunnen worden gezien als een indicatie dat een nauwkeurige beschrijving van zijn rol zou onthullen dat hij een belangrijke rol speelde. Het onderzoek merkte op dat hij “betrokken was bij het opstellen van het tussentijds rapport over het Douma-incident” – maar gaf geen verdere details. Het lijkt onwaarschijnlijk dat iemand met een beperkte rol in het onderzoek de opdracht zou krijgen om deel te nemen aan het opstellen van het openbare rapport over de bevindingen ervan. 

Net als bij de portrettering van Henderson beweerde het onderzoek dat de FFM “het grootste deel van haar analytische werk op zich nam, een groot aantal getuigenverhoren onderzocht en de resultaten van de bemonstering en analyse ontving”, in de maanden nadat inspecteur B er niet langer bij betrokken was. . Maar het had niets te zeggen over het vertrek van inspecteur B nadat hij zijn bezorgdheid had geuit over het feit dat het analytische werk van het Douma-team werd gemanipuleerd en uitgesloten, ook op het gebied van vitale chemische monsters. Dienovereenkomstig nam het feit dat er meer werk werd verzet na de afzetting van B zijn zorgen niet weg; Het riep in ieder geval alleen maar verdere vragen op over het gebrekkige eindproduct van de OPCW. 

Westerse media zijn medeplichtig aan doofpotaffaires

De ongekende berisping door de OPCW van twee beroepsfunctionarissen is warm onthaald in de reguliere media die het OPCW-schandaal tot nu toe zorgvuldig hebben genegeerd en een oogje dichtknijpen toen het ene explosieve interne document na het andere verscheen op de website van de OPCW. WikiLeaks. 

Hoewel het schandaal zelf een product was van onthullingen door het eigen personeel van de OPCW, The Guardian bizar beschreven  in plaats daarvan als “een door Rusland geleide campagne” die nu “een klap heeft gekregen” door het onderzoek van de OPCW. The New York Times gepubliceerde rapporten van Reuters en Associated Press Dat bracht ook de conclusies van het onderzoek naar voren zonder een vleugje kritische blik.

In een tijd waarin klokkenluiden hoog in het vaandel staat, is de flagrante desinteresse en minachting van het westerse politieke en media-establishment voor de twee afwijkende inspecteurs en de explosief gelekte documenten schrijnend. Dit brengt aanzienlijke gevaren met zich mee. 

Zoals de e-mail van een “voormalig hoge functionaris bij de OPCW” – iemand die niet tot het tweetal afwijkende inspecteurs behoorde – duidelijk maakte, is de angst binnen de organisatie bijna net zo groot als de druk om zelfcensuur te plegen en zich te conformeren aan het dominante verhaal. 

De ervaring van de eerste directeur-generaal van de OPCW, Jose Bustani – die uit zijn functie werd gezet na directe bedreigingen van John Bolton aan hem en zijn familie – getuigt van de bedreigingen waarmee deze nieuwe klokkenluiders worden geconfronteerd. Toen Bustani de getuigenis van Alex hoorde, zei hij kwam stellig overtuigd uit de vergadering dat er iets extreem mis was gegaan bij de OPCW.

“Het overtuigende bewijs van onregelmatig gedrag in het OPCW-onderzoek naar de vermeende chemische aanval in Douma bevestigt de twijfels en vermoedens die ik al had”, zei Bustani na de sessie. “Het beeld is nu zeker duidelijker, ook al is het zeer verontrustend.” Bustani voegde eraan toe dat hij hoopte dat de onthullingen van Douma “een proces zullen katalyseren waardoor de [OPCW] weer tot leven kan worden gewekt om de onafhankelijke en niet-discriminerende organisatie te worden die het vroeger was.”

In zijn verklaring aan de Verenigde Naties herhaalde Henderson dit sentiment. De afgezette deskundige riep de Verenigde Naties op om een ​​wetenschappelijk proces van collegiale toetsing mogelijk te maken om zijn rapport af te wegen tegen de drie ‘onafhankelijke experts’ op wie de OPCW beweerde te vertrouwen voor haar eindrapport. De ‘methode van wetenschappelijke nauwkeurigheid’, schreef Henderson, ‘dicteert dat één kant niet kan beweren de enige eigenaar van de waarheid te zijn.

“Mocht een onafhankelijk wetenschappelijk panel worden toegestaan, zo concludeerde hij, “dan twijfel ik er niet aan dat dit met succes zou verduidelijken wat er in Douma is gebeurd.”

Met zijn explosieve VN-getuigenis en de lekken die eraan voorafgingen, hebben Ian Henderson en zijn collega's duidelijk gemaakt dat de OPCW-experts die naar Syrië zijn uitgezonden vastbesloten zijn om de doofpot van een uitgebreide misleiding aan het licht te brengen.

Aaron Maté is journalist en producer. Hij host “Pushback met Aaron Maté” on De Grayzone. Hij levert ook een bijdrage aan The Nation tijdschrift en voormalig presentator/producent van The Real News en Democracy Now!. Aaron heeft ook gepresenteerd en geproduceerd voor Vice, AJ+ en Al Jazeera.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Doneren naar Consortiumnieuws.

Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen niet worden gepubliceerd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen raden wij u aan geen links in uw opmerkingen in te voegen. Deze mogen niet langer zijn dan 300 woorden.