Belmarsh-gevangenen tonen plicht tot burgerlijke ongehoorzaamheid

Dit is een proef van het Eerste Amendement als fundament van onze samenleving en roept op tot participatie van het volk, schrijft Nozomi Hayase.

By Nozomi Hayase
Common Dreams

On 24 januari Wikileaks oprichter Julian Assange, die uitsluitend in het kader van het Amerikaanse uitleveringsverzoek in de Londense Belmarsh-gevangenis wordt vastgehouden, werd uit eenzame opsluiting gehaald. Hij bevindt zich nu in een vleugel van de gevangenis waar hij met andere gevangenen kan communiceren.

In een verklaring, Wikileaks Ambassadeur Joseph Farrell zei“Deze stap is een enorme overwinning voor het juridische team van Assange en voor campagnevoerders die er al weken op aandringen dat de gevangenisautoriteiten een einde moeten maken aan de bestraffende behandeling van Assange.”

Assange is aangeklaagd voor zeventien aanklachten wegens spionage WikiLeaks' Publicaties uit 2010-11 over Amerikaanse oorlogen in Irak en Afghanistan, waarin gênante Amerikaanse diplomatieke details en martelingen in de gevangenis van Guantanamo Bay aan het licht kwamen.

Hij riskeert nu 175 jaar gevangenisstraf in de VS, waar voormalig CIA-officier John Kiriakou wees erop dat hij geen eerlijk proces zou krijgen. Ook het bewijsmateriaal dat is ingediend bij de Amerikaanse aanklager op zijn laatste hoorzitting geeft aan dat de Amerikaanse regering de First Amendment-bescherming niet zal toepassen op een buitenlandse journalist als Assange, en dat hij onder speciale administratieve maatregelen (SAM) zou worden geplaatst als hij wordt uitgeleverd.

Dat zou gag hem en zijn advocaten ervan weerhielden openbare verklaringen over de zaak af te leggen, waardoor de regering haar kant van het verhaal mocht lekken. Het zou Assange en zijn advocaten ook in aparte cellen plaatsen met een rooster ertussen, waardoor oogcontact en het delen van documenten onmogelijk wordt. Hoewel de SAM-regels de overheid verbieden om geprivilegieerde gesprekken tussen advocaten en cliënten af ​​te luisteren, zijn de meeste advocaten met cliënten onder SAM ervan uitgaan er wordt naar ze geluisterd. 

Voor degenen die bereid zijn goed te kijken, is het duidelijk dat de Amerikaanse uitleveringszaak van Assange politiek gemotiveerd is. In mei 2019 zei Nils Melzer, de speciale rapporteur van de Verenigde Naties op het gebied van foltering, riep Machtsmisbruik van westerse regeringen:

“In de twintig jaar dat ik met oorlogsslachtoffers, geweld en politieke vervolging heb gewerkt, heb ik nog nooit een groep democratische staten zich zien verenigen om opzettelijk één individu zo lang en met zo weinig respect voor de menselijke waardigheid en status te isoleren, te demoniseren en te misbruiken. van rechten. De collectieve vervolging van Julian Assange moet hier en nu eindigen!”

Van de Westminster Magistrates' Court tot de gevangenis van Belmarsh, te midden van een gebrek aan berichtgeving in de media, is het onrecht van de Britse regering tegen de Wikileaks uitgever mocht doorgaan.

De oneerlijke behandeling door de regering omvat onder meer de beperking van Assange's toegang tot juridisch advies, waardoor het moeilijk voor hem wordt om zich adequaat op zijn verdediging voor te bereiden. De meest zorgwekkende kwestie is de behandeling van Assange door de gevangenisautoriteiten, waarbij hij wordt onderworpen aan wat neerkomt op psychologische marteling werd aangegeven door Melzer en artsen.

Assange's Frans-Spaanse advocaat Juan Branco beschreven dat deze onrechtvaardige procedures gewelddadig zijn en krachtig genoeg zijn om de samenleving te vernietigen Wikileaks oprichter. Deze verandering in de behandeling van Assange in een Britse supersterk beveiligde gevangenis was dus zeker een belangrijke mijlpaal op weg naar gerechtigheid.

Dit zou niet mogelijk zijn geweest zonder de druk van het juridische team van Assange en de onvermoeibare inspanningen van individuen die de kwestie van mensenrechtenschendingen serieus nemen. Meer dan 100 artsen hebben uitgegeven een open brief waarin wordt opgeroepen tot dringende actie om het leven van Assange te beschermen. Over de hele wereld hebben bezorgde burgers deelgenomen aan protesten en bijeenkomsten. Onlangs heeft een petitiecampagne, geïnitieerd door Phillip Adams in Australië, heeft geleverd een koninklijk pardonverzoek waarin het proces van psychologische marteling werd benadrukt, en stuurde 40 e-mails naar politici, de gouverneur van Belmarsh en de Londense magistraat Emma Arbuthnot. 

Maar wat dit geweld uiteindelijk tot stilstand bracht, kwam uit een onverwachte hoek. Medegevangenen in de gevangenis, die wordt gebruikt om moordenaars en mensen met terroristische misdrijven vast te houden, kwamen in opstand tegen de mishandeling van Assange door de gevangenisautoriteiten en dienden een verzoekschrift in bij de gevangenisdirecteur.

Craig Murray, de voormalige Britse ambassadeur in Oezbekistan, Gereageerd op deze nieuwe positieve ontwikkeling:

“Een werkelijk inspirerend verhaal. Julian wordt uiteindelijk vrijgelaten uit de eenzaamheid in Belmarsh omdat de andere gevangenen in de gevangenis geschokt waren door zijn behandeling en namens hem actie ondernamen. Een kleine overwinning voor de fundamentele mensheid – en er waren criminelen voor nodig om dit aan de Britse staat te leren.”

Zinns lessen

De week die volgde op dit verzet in Belmarsh werd gekenmerkt door de tiende verjaardag van de dood van de grote historicus en sociaal activist Howard Zinn. De woorden van de reus helpen ons de betekenis te onderkennen van de geweldloze daad van verzet die achter de gevangenismuren wordt uitgevoerd. In zijn commentaar op de Amerikaanse schrijver en filosoof Henry David Thoreau, die ons herinnerde aan onze plicht tot burgerlijke ongehoorzaamheid, zei Zinn schreef:

“Het grote inzicht van Thoreau is dat er een morele leegte in de regering bestaat, tenzij deze wordt opgevuld door de acties van burgers ten behoeve van gerechtigheid. Dat komt precies overeen met de democratische filosofie van de Onafhankelijkheidsverklaring, waarin regeringen geen inherent recht hebben om te bestaan ​​of te regeren, maar dit alleen verdienen als zij voldoen aan de opdracht die het volk hen heeft gegeven: het beschermen van ieders gelijke recht op ‘ Leven, vrijheid en het streven naar geluk.'"

De moed van gevangenen om op te komen voor wat zij voelden dat goed was, heeft ons nu de krachtige creatieve kracht in de geschiedenis laten zien die staatsgeweld kan tegengaan. Het is het geweten van medemensen dat reageert op een klein stemmetje in het hart dat klokkenluiders en journalisten opriep hun leven te riskeren en hun persoonlijke vrijheid op te offeren om hogere idealen hoog te houden.

De voormalige Amerikaanse militaire analist en klokkenluider Chelsea Manning was ongehoorzaam aan een onrechtvaardige wet om de waarheid naar boven te brengen. Assange, door zijn werk met Wikileaks, vormde een schild voor Mannings geweten, verdedigde het fel tegen de krachten die het probeerden te verpletteren, en versterkte de waarheid die zijn bron wilde bevrijden.

De solidariteit die voortkwam uit een gevangenis die berucht was als het Britse Guantanamo Bay, werkte besmettelijk. Het momentum in Europa neemt toe. Vorige week erkende de Raad van de Europese Parlementaire Vergadering (PACE) dat de vervolging van Assange de mediavrijheid bedreigt en stemde om zich te verzetten tegen de uitlevering van Assange aan de VS. In een vijf pagina’s tellende resolutie getiteld: “Bedreigingen voor de mediavrijheid en de veiligheid van journalisten in Europa. ”de parlementaire tak van Europa's grootste mensenrechtenorgaan geroepen voor de onmiddellijke vrijlating van Assange:

“[De lidstaten moeten] van mening zijn dat de detentie en strafrechtelijke vervolging van de heer Julian Assange een gevaarlijk precedent schept voor journalisten, en zich aansluiten bij de aanbeveling van de speciale VN-rapporteur voor foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, die op 1 maart verklaarde November 2019, dat de uitlevering van de heer Assange aan de Verenigde Staten moet worden uitgesloten en dat hij onmiddellijk moet worden vrijgelaten.”

In Brussel werd vorige week een Assange Day-evenement georganiseerd om de Belgische regering op te roepen Assange als politieke gevangene te erkennen en hem te beschermen. John Shipton, vader van de meermaals bekroonde journalist en genomineerde voor de Nobelprijs voor de Vrede 2019, aanvaard Eerste Academische Honoris Causa in het Palais des Académies namens zijn zoon, als erkenning voor de steun van over de hele wereld.

De Amerikaanse uitleveringshoorzitting van Assange is gepland voor 24 tot 28 februari en wordt vervolgens op 18 mei voor nog eens drie weken hervat. De vervolging van Assange is een aanval op de persvrijheid, en de uitkomst ervan zal niet alleen het leven van Assange bepalen, maar ook onze eigen toekomst.

Dit is een proef van het Eerste Amendement als fundament van onze samenleving en het vraagt ​​om onze deelname. Alleen de morele moed van gewone mensen die bereid zijn hun plicht van burgerlijke ongehoorzaamheid te vervullen, kan een einde maken aan deze aanfluiting van onrecht en de dapperen onder ons bevrijden die gehoor gaven aan een oproep van het geweten – en van de democratie.

Nozomi Hayase, Ph.D., is essayist en auteur van “WikiLeaks, de wereld Vierde stand: de geschiedenis gebeurt". Volg haar op Twitter: @nozomimagine

Een eerdere versie van dit artikel verscheen op Common Dreams.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Doneren naar Consortium Nieuws.

Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen niet worden gepubliceerd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen raden wij u aan geen links in uw opmerkingen in te voegen. Deze mogen niet langer zijn dan 300 woorden.