150 koks, serveerders en vaatwassers hebben het democratische debat van donderdagavond bijna stilgelegd, wat de groeiende invloed van de vakbonden in de partij laat zien

De overwinningen van Trump in belangrijke swing states lieten zien dat de Democraten dat wel moesten doen focus meer over de steun van werknemers, schrijft Ruben J. Garcia.

By Ruben J. Garcia
The Conversation 

ODe invloed van de georganiseerde arbeidersbeweging in de Democratische Partij groeit. Voor bewijsmateriaal hoeft u niet verder te zoeken dan de kleine Californische vakbond voor voedseldiensten die bijna bestaat gelukt om af te sluiten een presidentieel debat.

Unite Here Local 11, dat 150 koks, vaatwassers, caissières en bedienden vertegenwoordigt, was van plan donderdagavond het debat te organiseren op de Loyola Marymount University in Los Angeles, waar ze werken voor Sodexo, een voedselleverancier. Het geschil betrof hun strijd om te onderhandelen over een collectieve arbeidsovereenkomst tegen betere voorwaarden.

Alle zeven kandidaten die zijn uitgenodigd om deel te nemen, te beginnen met senator Elizabeth Warren, zeiden dat ze zouden weigeren een piketlijn te overschrijden om het podium te betreden.

Nadat de kandidaten zich terugtrokken en de voorzitter van het Democratische Nationale Comité en de voormalige Amerikaanse minister van Arbeid, Tom Perez, erbij betrokken raakten, hielp de nationale schijnwerpers de groepen snel een deal te sluiten waardoor het evenement kon plaatsvinden. De voorlopige overeenkomst inclusief een driejarig contract, een stijging van de lonen met 25 procent en een daling van de gezondheidszorgkosten met 50 procent voor de werknemers, van wie velen op of iets boven het minimumloon verdienen.

Dat de arbeidersbeweging een belangrijk kiesdistrict is voor de Democratische Partij is niet bepaald nieuw. Maar ik geloof, gedeeltelijk gebaseerd op mijn onderzoek Wat de vakbonden in Nevada betreft, zijn er enkele verschillen die arbeid nog belangrijker kunnen maken naarmate we 2020 tegemoet gaan.

Het eerste verschil is de electorale kaart.

Tegenwoordig zijn veel van de plaatsen waar de arbeid het sterkst is zijn belangrijke swingstates zoals Michigan, Wisconsin, Pennsylvania en Nevada, met een vakbondslidmaatschap van bijna of meer dan 10%. In staten als deze, waar de winstmarge naar verwachting zeer krap zal zijn, zullen vakbondsleden kritisch zijn voor de Democratische kandidaat.

Als we naar de verkiezingen van 2016 gaan, deze staten werden verwacht om veilig ‘blauw’ te zijn ten gunste van Hillary Clinton. Maar de overwinningen van president Donald Trump in plaatsen als Michigan en Pennsylvania laten zien dat geen van deze als vanzelfsprekend kan worden beschouwd, waardoor er meer aandacht wordt besteed aan het verkrijgen van steun van de arbeiders.

Ten tweede zijn, met de teruggang van de productie in het Upper Midwest, de dienstenvakbonden bijzonder belangrijk geworden. Dit is van belang omdat dienstverlenende vakbonden, die veel meer met het publiek communiceren dan productiearbeiders, meer publiciteit kan opleveren en politieke invloed aan hun arbeidsconflicten in scholen, hotels en de straten van dichtbevolkte stedelijke centra.

Een van de krachtigste voorbeelden is de Culinary Workers Union in Las Vegas, aangesloten bij Unite Here. De vakbond onlangs gehost drie Democratische topkandidaten – Joe Biden, Bernie Sanders en Elizabeth Warren – om de leden toe te spreken terwijl ze nadenken over welke partij ze zullen steunen in de aanloop naar de caucuses in Nevada in februari 2020.

Uw partner voor unie is gezien door velen verantwoordelijk geacht het omdraaien van de staatswetgevende macht van Nevada en het landhuis van de gouverneur van rood in blauw bij de recente verkiezingen. En de ‘get-out-the-vote’-operatie hielp de Democratische kandidaat bij de laatste drie presidentsverkiezingen de staat op te pakken. Deze kracht van arbeid in wat een recht om te werken staat – waardoor werknemers geen contributie hoeven te betalen aan de vakbond die hen vertegenwoordigt – is wat Ik heb gedubd de ‘Nevada-paradox’.

Het feit dat Unite Here het Democratische debat gebruikte om de zaak te steunen is geen toeval. De president, Donald “D” Taylor, is vocaal geweest over de noodzaak voor de Democratische Partij om de steun van de arbeidersbeweging niet als vanzelfsprekend te beschouwen.

Wat betreft kwesties als gezondheidszorg, immigratie en inspanningen om zich te organiseren in niet-vakbondscasino's op de Vegas Strip, heeft Taylor geëist dat kandidaten hun woorden kracht bijzetten met actie, inclusief indien nodig langs de piketlijn lopen.

Als zodanig is zijn vakbond een model van politiek engagement geweest voor de rest van de arbeidersbeweging. En het laat zien dat de kandidaten van de georganiseerde arbeiders mogen verwachten dat ze een grotere stem hebben dan normaal, terwijl ze strijden om de kandidaat te zijn om het op te nemen tegen Trump.

Ruben J. Garcia is hoogleraar rechten en mededirecteur van het UNLV Workplace Law Program aan de Universiteit van Amsterdam Universiteit van Nevada, Las Vegas.

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder een Creative Commons-licentie. Lees de originele artikel.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Maak alstublieft uw eindejaar  Schenking Vandaag.

Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen niet worden gepubliceerd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen raden wij u aan geen links in uw opmerkingen in te voegen. Deze mogen niet langer zijn dan 300 woorden.