John Wight analyseert de inmiddels geschokte Britse nationale identiteit.
By John Wight
in Edinburgh, Schotland
Medium
TOm de werkelijke betekenis van de uitslag van de algemene verkiezingen van 12 december in Groot-Brittannië te begrijpen, is het begrijpen van de geschiedenis van een staat die geboren is uit mercantilisme en in stand gehouden wordt door eeuwen van imperium en kolonialisme.
Sta mij toe om uit te leggen.
Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, om het Verenigd Koninkrijk zijn zondagsnaam te geven, is het toonbeeld van een kunstmatige staat. Het was en blijft het product van het samenvoegen van uiteenlopende culturen, geschiedenissen en nationale identiteiten. Bij het begin werd dit samenbrengen niet ondernomen in het belang van de volkeren, maar in het belang van de nationale elites die graag wilden profiteren van de commerciële kansen van een verenigd staatsbestel met extra mankracht en middelen in een tijdperk van imperiums.
De omkoopbaarheid, hebzucht en corruptie van de Schotse heersende en politieke klasse aan het einde van de 17e en het begin van de 18e eeuw brachten het Schotse volk zonder hun steun in de armen van de unie met Engeland, waardoor het Koninkrijk Groot-Brittannië ontstond. Dit kwam tot uiting in het sociale onrust en rellen die plaatsvond in Schotse dorpen en steden, zowel tijdens de onderhandelingen die de Act of Union van 1707 tot stand brachten, als toen deze werd aangenomen.
Voor de heersende elites van zowel Schotland als Engeland had de vereniging van beide parlementen tot één aantoonbare commerciële en strategische voordelen. Eerstgenoemde was failliet gegaan na de mislukte poging van Schotland om eind 17e eeuw zijn eigen overzeese kolonie in Darien (het huidige Panama in Midden-Amerika) te vestigen. Om nationale verarming te voorkomen werd de noodzaak om toegang te krijgen tot de overzeese koloniën van Engeland daarna als essentieel beschouwd.
Ondertussen wilden de Engelsen graag voorkomen dat Schotland zou worden gebruikt als uitvalsbasis voor een invasie vanuit het noorden door de Fransen in de context van de oorlog. Spaanse Successieoorlog die woedde tussen 1701 en 1714.
Wales, het derde land waaruit Groot-Brittannië bestaat, was in 1536 al met Engeland samengevoegd. Ierland was daarentegen een onderworpen Engelse (later Britse) kolonie en werd officieel in de baan gebracht van wat toen bekend zou staan als de Britse kolonie. Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland in 1801.
In 1922, na een langdurige nationale bevrijdingsstrijd in Ierland, bereikten de 26 provincies die deel uitmaken van de huidige Republiek Ierland de status van heerschappij voordat ze in 1948 volledige onafhankelijkheid wonnen, terwijl de overige zes provincies die de rest van het eiland Ierland vormen, werden opgedeeld in uitgegroeid tot wat nu Noord-Ierland is: vandaar het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland van vandaag.
Deze noodzakelijke historische omweg uit de weg, hier beginnen de zaken relevant te worden voor de Brexit.
Verlaat supporter bij de Houses of Parliament, Londen, 29 januari 2019.(ChiralJon/Fllickr)
Een onbedoeld gevolg van de Industriële Revolutie, een die Groot-Brittannië in staat stelde door te gaan en een imperium te vestigen dat op zijn hoogtepunt een kwart van de wereld besloeg, was het smeden van een verenigde arbeidersklasse waarvan de eenheid de nationale, culturele en economische grenzen kon overstijgen. regionale verschillen. Deze eenheid van de arbeidersklasse weerspiegelde de eenheid van de heersende elites van Groot-Brittannië rond de verschillende semi-feodale instellingen die ten grondslag liggen aan de Britse staat – namelijk de monarchie, het House of Lords en een netwerk van particuliere scholen die volgende generaties van de Britse staat hebben grootgebracht en voortgebracht. heersende klasse van het land.
De eenheid van de Britse arbeidersklasse was intussen het product van de zware industrieën van het land – mijnbouw, staal, scheepsbouw, enz. – en kwam tot uiting in gemeenschappelijke economische belangen en strijd tegen een gemeenschappelijke vijand, de bazen en eigenaren van die industrieën. de context van de vakbeweging. Het begon zich ook politiek te manifesteren met de vorming van de Labour Party aan het begin van de 20e eeuw.
Nationale identiteit gevoed door oorlogen
Tegelijkertijd ontstond er in de loop van de tijd een Britse nationale identiteit die werd gevoed door de talloze oorlogen die de heersende elite van de staat in de loop van de eeuwen ontketende en voerde in een imperium dat niet bestond om beschaving en moderniteit te verspreiden onder de ‘donkere volkeren’ van de planeet. zoals de voorstanders en apologeten ervan altijd hebben beweerd, maar dan als een moloch van uitbuiting, onderwerping en onderdrukking.
In die talloze koloniale oorlogen werden mannen uit de arbeidersklasse gebruikt als kanonnenvoer in een dynamiek die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Premier Margaret Thatcher begon in de jaren tachtig met de vernietiging van deze materiële basis van de eenheid van de arbeidersklasse in heel Groot-Brittannië. Haar vrijemarktrevolutie en de de-industrialisering van de nationale economie hebben Groot-Brittannië gemaakt tot wat het nu is: een diensteneconomie, geschraagd door gefinancialiseerd kapitaal.
Als gevolg daarvan is de vakbondsbeweging van het land, die ooit een aanzienlijke economische en politieke invloed had, slechts een schaduw van haar vroegere zelf. Intussen worstelde de Labour Party zelfs onder leiding van Jeremy Corbyn om volledig terug te keren naar de grondbeginselen van de partij, nadat premier Tony Blair en zijn centristische ploeg hen in de jaren negentig en tot in het eerste decennium van de jaren negentig hadden uitgeroeid ten gunste van een omarmen met de City of London en de grote bedrijven.
Schotse onafhankelijkheidsbijeenkomst, 5 mei 2018. (Azerifabriek via Wikimedia Commons)
De overblijfselen van deze Blairitische ploeg binnen Labour dragen een grote verantwoordelijkheid voor het rampzalige optreden van de partij bij de verkiezingen, omdat ze hebben opgetreden als een anti-Corbyn vijfde colonne, vastbesloten in overeenstemming met de heersende Tory-media, het politieke en veiligheidsestablishment van het land om te voorkomen dat Corbyn Downing binnendringt. Straat ten koste van alles.
Door dit te doen zijn ze er alleen maar in geslaagd ervoor te zorgen dat het uiteenvallen van Groot-Brittannië nu vrijwel onvermijdelijk is, nu de SNP een krachtig mandaat krijgt in Schotland en het nationalisme in Noord-Ierland nu een politieke meerderheidsstroming is geworden boven het vakbondsdenken. In poëtische ironie was het alleen het socialistische programma van Corbyn, dat economische en sociale transformatie bood, en enorme investeringen in de gedeïndustrialiseerde Brexit-regio’s van Zuid-Wales en de Noord- en Midlands van Engeland, evenals Schotland, die enige hoop bood op herstel van de regionale situatie. , nationale en culturele breuklijnen die overeenkomen met de mislukking van het EU-referendum van 2016.
Het postindustriële Noord- en Middenland van Engeland, delen van het land die vrijwel onaangetast zijn gebleven door investeringen en zonder hoop zijn achtergelaten nadat het door Thatcher was gedecimeerd, stemden in 2016 met een overweldigende meerderheid voor de Brexit, met een ware schreeuw uit de ingewanden van het bezuinigingsgezinde Groot-Brittannië. Alle 32 lokale overheden in Schotland hebben intussen voor 'blijven' gestemd.
Beiden deden dit opnieuw bij de algemene verkiezingen van 2019, waarbij Corbyns boodschap van sociale en economische rechtvaardigheid niet doordrong in de mist van emoties, die niet geworteld was in de klasse, maar in de nationale en culturele identiteit, rond de kloof tussen Brexit en Remain.
De uitslag van de verkiezingen, die Corbyn heeft bestreden ondanks een ongekende aanval door het Britse heersende establishment, bevestigt dat wat ooit het Verenigd Koninkrijk was, nu het niet-Verenigde Koninkrijk is, waarbij de eerder genoemde nationale en regionale verschillen de volkeren ervan informeren. identiteiten en wereldbeeld over de identiteit van de klasse in een mate die voorheen ongezien was.
Karl Marx herinnert ons eraan dat: “Het oproepen van mensen om hun illusies over hun toestand op te geven, betekent een beroep op hen doen om een toestand op te geven die illusies vereist.”
De illusie dat de Brexit daadwerkelijk relevant is voor de behoeften van degenen die hun leven hebben zien verslinden door het beest van het neoliberalisme en neergeslagen door de bezuinigingen, moet binnenkort plaatsmaken voor de onverbloemde waarheid dat Groot-Brittannië zoals wij het kennen zijn houdbaarheidsdatum heeft overschreden. .
‘Een reactionair’, zei het grote linkse Labour-icoon Nye Bevan ooit, ‘is een man die achteruit loopt met zijn gezicht naar de toekomst gericht.’ Wie zou het tegendeel kunnen beweren als we kijken naar een politieke klasse die zich momenteel bezighoudt met het verscheuren van zichzelf vanwege de Brexit?
John Wight is een onafhankelijke journalist gevestigd in Edinburgh, Schotland.
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd op Medium.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Maak alstublieft uw eindejaar Schenking Vandaag.
Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen niet worden gepubliceerd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen raden wij u aan geen links in uw opmerkingen in te voegen. Deze mogen niet langer zijn dan 300 woorden.
Ik ben het niet eens met John Wight. De laatste Britse algemene verkiezingen worden “het tweede referendum over de Brexit” genoemd. De Labour-kiezers van de
Rode Muur ging naar de Tories. Corbyn keerde de ‘rauwe democratie’ de rug toe, een term die John Pilger gebruikte in zijn artikel na het referendum in 2016. Natuurlijk is er de nationale kwestie in Schotland en de vraag is waar onafhankelijkheid toe zou leiden.
Ik zou de lezers van het Consortium News willen aanraden om het artikel van Ewan Gurri, “Maak kennis met de Schotse nationalisten die voor Leave hebben gestemd”, te lezen, dat is verschenen in Spiked, een digitaal tijdschrift uit Londen. Spike daagt veel vooroordelen uit en brengt de lezer artikelen die het establishment informeren en confronteren. Je bent het niet altijd eens met de artikelen in Spiked, maar ze bieden stof tot nadenken en controverse. Wales, Schotland en Noord-Ierland zijn behoorlijk ver gekomen in het proces van decentralisatie van Westminister. Hoe ver kunnen de respectieve nationale parlementen gaan in het verkrijgen van een hoge mate van autonomie en zelfbestuur binnen Groot-Brittannië? Ik hoop dat dit zoveel mogelijk binnen het post-Brexit-kader van Groot-Brittannië zal gebeuren.
Waarom Brussel vervangen door Westminister? Het lidmaatschap van de EU voor Schotland zou slechts een neoliberaal juk met begrotingsdiscipline opleggen
dat zou het Keynesiaanse beleid voor het vernieuwen van de infrastructuur en het verhogen van de overheidsuitgaven onmogelijk maken. Velen kopen in de
idee van een ‘sociaal Europa’, maar vanwege de structuur van de EU is het een misleidende illusie. Een onafhankelijk Schotland zou kunnen onderhandelen over een
nieuwe relatie met wat er nog over is van Groot-Brittannië.
Als een onafhankelijk Québec het resultaat was geweest van het laatste referendum, zou Québec ongetwijfeld de onafhankelijkheid hebben gevierd, maar in de nasleep zou het snel met de rest van Canada aan de onderhandelingstafel hebben gezeten.
Zeer interessante uitleg, in tegenstelling tot de meeste die ik heb gelezen. Het Verenigd Koninkrijk dat doet alsof het “onafhankelijkheid” wil, weg van de EU (met zijn veiligheidsregels!) en toch met de VS omgaat met zijn hebzucht, chloorkippen en imperiale maatregelen (!) gaat van de koekenpan in het vuur. Je zult het zien!!!
Ik heb sommige Brexiteers zien zeggen dat de EU “globalistisch” is. Welke twijfels ik ook heb over de EU, ik moet nog zien wat haar ‘globalistisch’ maakt, aangezien de naam impliceert dat elke uitbreiding van de EU buiten het Europese continent ondenkbaar zou zijn.
Zelfs dan is het veelzeggend hoe deze genoemde Brexiteers doen alsof de VS minder “globalistisch” zijn dan de EU.
* de VS hebben militaire bases in meer dan 80 landen.
* Engels is de ‘internationale’ taal in de internationale handel, zelfs in tegenstanders als Rusland en China.
* franchises als McDonald's, KFC, Burger King, Coca-Cola en Pepsi zijn er in overvloed.
*De Amerikaanse dollar, en niet de euro, is de mondiale reservevaluta.
* Met uitzondering van Rusland en China wordt de hoogte van de luchtvaart in voet uitgedrukt in plaats van in meter.
Voor deze Brexiteers is het alsof het globalisme prima is, zolang de VS en Groot-Brittannië het doen.
Re: imperiale maatregelen (het is eigenlijk 'gebruikelijk', maar ja),
Mooie vangst! Het is nogal ironisch voor a republiek zoals de VS die de eerste Engelssprekende samenleving zijn die een decimaal valutasysteem van 100 cent per dollar gebruikt (bedank Thomas Jefferson voor de Coinage Act van 1792) en tegelijkertijd de laatste geïndustrialiseerde, ontwikkelde economie die metingen op basis van op de lichaamsdelen van dode Engelse monarchen – van wie het land zich in 1776 onafhankelijk verklaarde. Amerikanen zoals Thomas Jefferson waren al vroeg voorstanders van metrieke stelsels. De VS waren ook een enthousiaste deelnemer aan de Meterconventie van 1875. Maar sinds de VS en Groot-Brittannië beide wereldoorlogen ‘wonnen’ en de Anglo-Amerikaanse bromance opkwam, is het afwijzen van het metrieke stelsel ingebakken in de Amerikaanse identiteit. Het verbaast me dat de VS Engelse eenheden bleven gebruiken, zelfs toen ze in de oorlog van 1812 tegen Groot-Brittannië vochten.
(Tijdens de jaren 1790 vroeg Jefferson zelfs een kopie van de meter en kilogram aan Frankrijk met de bedoeling de oorspronkelijke dertien koloniën te meten, maar de poging mislukte nadat de Franse zeeman werd gevangengenomen en gedood door Britse piraten.)
Mooi gezegd rozemarijn! Als Noord-Amerikaanse ‘koloniaal’ zal ik onderschrijven wat u zei.
“Neofeodaal” is een exacte beschrijving van het sociaal-politiek-economische systeem van Groot-Brittannië, en nu de Tories de volledige controle hebben, zal dit nog verder worden geïntensiveerd. Het is zo Orwelliaans dat het onwerkelijk is, en met net zo weinig kans op omverwerping als Orwell had voorspeld. Vooral wanneer Schotland en Ierland zich losmaken.
De illusie dat de Brexit daadwerkelijk relevant is voor de behoeften van degenen die hun leven hebben zien verslinden door het beest van het neoliberalisme en neergeslagen door de bezuinigingen, moet binnenkort plaatsmaken voor de onverbloemde waarheid dat Groot-Brittannië zoals wij het kennen zijn houdbaarheidsdatum heeft overschreden. .
Maar de Brexit is relevant voor hun behoeften. Het heeft geen zin om de beesten van het neoliberalisme en de bezuinigingen te scheiden van de Brexit; de EU-verdragen verplichten het neoliberalisme en de bezuinigingen tot een wettelijke kwestie. De EU is niet de oude gemeenschappelijke markt. Het is een monster dat alleen de rijken dient. Groot-Brittannië blijft het leeuwendeel van de economische destructie van de EU bespaard, omdat het land nog steeds zijn eigen munt heeft. Ierland, een EZ-lid, was dat niet – en lijdt nog steeds onder de crash van 10 jaar geleden.
Maar het hangt af van de motieven van de Brexiteers. Is het een beweging naar autonomie of naar vrijwillige onderdanigheid (waarvan men denkt dat het een alliantie is) aan de VS? Gezien Boris Johnson en zijn cohorten is dat een retorische vraag.
Als ik dat lees, krijg ik het gevoel dat Groot-Brittannië nooit had mogen bestaan en in plaats daarvan onsamenhangende eilandstaten van weinig wereldbelang of rijkdom was gebleven. Wat het hier en nu betreft, van een afstandje zag ik de Brexit als een kwestie van autonomie versus economie. Ik zie dat Ierland verenigd wil worden als een eilandstaat, als ze strijdbijlen kunnen begraven en kunnen stoppen met het gebruik van religie als bepalende scheidslijn. Wat Schotland en zijn trotse natuur betreft, vraag ik me af hoe blij ze ondergeschikt zouden zijn aan de grotere EU, met name Frankrijk en Duitsland. Waarom zouden we in plaats daarvan geen onafhankelijk Schotland zijn? Nogmaals, het is autonomie versus economie.
Vanwege de grote invloed die Groot-Brittannië en het Britse Rijk in de geschiedenis hebben gehad, vind ik het allemaal interessant, maar het maakt me niet uit wat er gebeurt, zolang de mensen maar op een beschaafde manier voor zichzelf beslissen. Toen in de VS een aantal staten de Unie wilden verlaten, moesten 600,000 Amerikanen sterven voordat werd besloten dat afscheiding niet was toegestaan. Dat zou ik niemand toewensen. Mijn mening is dat wanneer een natie zich verdeelt, ze uiteindelijk oorlog tegen elkaar zullen voeren. Dat is een van de uitgangspunten voor de EU (kijk naar WOI en WOII). Ik kan me een toekomstige EU voorstellen die geen uittreding toestaat. Oorlogen creëerden het rijk, en oorlogen namen het weg. Wat dat betreft is de ondergang stabiel gebleven sinds de Tweede Wereldoorlog, en misschien markeerde Hong Kong het einde, maar vooral Schotland zou een doodsklok zijn die in eigen land te horen was.
Bedankt voor het interessant lezen, zelfs met het schuine zicht.
Dit is het enige artikel dat ik heb gevonden dat daadwerkelijk uitlegt wat er tijdens de verkiezingen is gebeurd, op een manier die ik kan begrijpen. Ofwel verwachten de elites die de nederlaag van Corbyn hebben bewerkstelligd te profiteren van het uiteenvallen, ofwel zijn ze nog dommer dan ik dacht.
In ieder geval bedankt CN voor het publiceren van dit soort vitale journalistiek.
Onderschat nooit domheid. Het verklaart veel meer dan complotten doen.
“Ofwel verwachten de elites die de nederlaag van Corbyn hebben bewerkstelligd te profiteren van de breuk, ofwel zijn ze nog dommer dan ik dacht.”
Binaire perceptie is een vorm van blindheid.
Tot de achilleshielen van de tegenstanders behoort hun doel om hun sociale relaties in gemoduleerde vorm binnen lineaire kaders/spectrum te handhaven, en daaruit voortvloeiend hun toevlucht te nemen tot lineair denken, inclusief maar niet beperkt tot de tijdshorizon die laterale strategieën uitsluit, en de consequenties van hun sociale relaties.
> Ofwel verwachten de elites die de nederlaag van Corbyn hebben bewerkstelligd te profiteren van het uiteenvallen
Maar natuurlijk doen ze dat wel! Het is geen geheim – dat is de reden waarom ze zo enthousiast waren en zijn over een ‘no-deal’ Brexit, zodat ze een compleet belastingparadijs en een goedkoop arbeidsparadijs voor de megarijken kunnen installeren. Ze hopen zelfs op de grofste manier te profiteren van valutaspeculatie enz.
Over ‘vitale journalistiek’ gesproken: misschien wilt u de documentaire van John Pilger over de NHS zien.
Zie: thedirtywaronnhs(dot)com
Het is een eye-opener.
Rijken worden gecreëerd om andere landen en mensen uit te buiten. En wanneer die uitbuiting moeilijk of onmogelijk wordt, dan schrikt een imperium er NIET voor terug om zijn eigen volk uit te buiten. Daarna kan de voortschrijdende degeneratie en desintegratie niet ver meer achterblijven. Ik kijk ernaar uit om een grote emmer popcorn te krijgen en van de show te genieten. Opgeruimd voor het voormalige ‘verenigde’ koninkrijk en het voormalige ‘grote’ Groot-Brittannië.
Blaas het schuim weg. Het is een goede zaak dat Groot-Brittannië de EU verlaat, het is een goede zaak dat er nu een einde komt aan de democratie, na de grote zonden die er de afgelopen jaren tegen zijn begaan, en het is onwaarschijnlijk dat dit zal leiden tot het uiteenvallen van de EU. het VK. De meeste Welshe en Engelse kiezers stemden voor verlof, bijna 40% van de Schotten ook, en 45% van de Noord-Ieren ook.
Het probleem lijkt te liggen bij het ondemocratische segment van ‘remain’ dat weigerde het resultaat te aanvaarden, en nu kunnen ze het Verenigd Koninkrijk niet tegenhouden om de EU te verlaten. Ze lijken vastbesloten om er zoveel mogelijk schade aan te richten. Hun neus afsnijden om hun gezicht te dwarsbomen.
Schandelijk!
Lijkt een redelijk punt. De heer Wight heeft eerder geschreven dat hij zich in 2014 tegen de Schotse onafhankelijkheid verzette.
Ik zie niet echt hoe hij kan zeggen dat het uiteenvallen van Groot-Brittannië “bijna onvermijdelijk” is op basis van een overwinning bij de Tory-verkiezingen, of dat een overwinning voor Corbyns Labour een dergelijke gebeurtenis zou hebben voorkomen.
Ik ben het er niet mee eens dat onafhankelijkheid universeel gewenst is door de Schotten. Ik heb begrepen dat het ongeveer 50/50 is. Craig Murray heeft eerder geschreven dat hij gelooft dat de Tories geen nieuw referendum zullen toestaan, maar kan onafhankelijkheid werkelijk worden bereikt zonder een referendum?
Interessant om op te merken dat twee van de post-verkiezingspostmorta die tot nu toe door CN zijn gepubliceerd, zijn geschreven door mensen die zich identificeren als Schots en de andere door een Australiër.
Oké, ga dan weg. Geen probleem. Maar verwacht niet dat de Amerikaanse belastingbetaler de steun van de Britse belastingbetaler zal overnemen om de smerige rijke SOB’s (uitbreiden van de B naar het vrouwelijke geslacht) en zogenaamde ‘christenen’ in The City, Buckingham, de zionistische alliantie ( s), et al. Als BoJo Engeland het alleen wil doen, dan zij het zo. Houd mij uit de cirkel. Als Amerikaans staatsburger (mijn etnische achtergrond is Brits) maak ik me zorgen over mijn pensioen, mijn medisch beleid en mijn kwaliteit van leven. Naar de hel met de ultra-kapitalistische klootzakken die de wereld lijken te willen besturen volgens hun en jouw normen. Genoeg.
Met de Brexit zal er geen einde komen aan de democratie, omdat het niet langer de ‘wil van het Britse volk’ is, zoals blijkt uit talloze opiniepeilingen. Terwijl ouderen vooral voor verlof stemden, stemden jongeren vooral voor blijven. Terwijl de Brexiteers van ouderdom sterven, krijgen de overgeblevenen de stem. Slechts 45% van degenen die bij de laatste verkiezingen hebben gestemd, stemde voor Tory of Brexit, terwijl 55% op partijen stemde die tegen de brexit waren of een tweede referendum aanboden.
Alleen al het feit dat de brexiters tegen een tweede referendum waren, toont aan dat ze wisten dat ze een tweede referendum zouden verliezen.
De leeftijdsdemografie speelde ook een belangrijke rol bij de recente verkiezingen. Onder de jongeren onder de 45 jaar stemden veel meer Labour-leden dan Tory. Het waren vooral ouderen die Tory stemden, waardoor de toekomst voor de jongeren werd vernietigd met hun racistische domheid.
Sorry, Reginald. De nieuwe deal van Boris Johnson met de EU verschilt nauwelijks van de deal van Theresa May – geen van beide komt erop neer dat Groot-Brittannië de EU verlaat in een soevereine brexit. Het Verenigd Koninkrijk zal de EU alleen in naam 'verlaten' en een generatie lang aan banden worden gelegd zonder enige inspraak in de EU – als de laatste terugtrekkingswet wet wordt. Hier werd voor gestemd door een hele groep conservatieven die tegen de deal van May waren en het zagen voor wat het was!!
Ik heb de opstand van de EU-Defensie-unie, waarin Groot-Brittannië een belangrijke speler is, niet genoemd, omdat niemand in de Britse politiek erover wil praten.