Hij werkte in een beroep waarin je heel snel van een aanwinst naar een verplichting kunt overgaan, schrijft Craig Murray.
James Le Mesurier in 2015. (YouTube)
By Craig Murray
CraigMurray.org.uk
WWe mogen nooit vergeten dat alle menselijke sterfgevallen tragedies zijn. Geen mens is perfect en niemand is volledig slecht. Zelfs het meest ellendige, snotterende excuus van een mens dat je je maar kunt voorstellen – zeg Ian Austin – heeft de liefde van een moeder gekend. James Le Mesurier, een steunpilaar van de Witte Helmen, laat een vrouw en kinderen achter die in rouw zullen zijn. Dat mogen wij niet vergeten.
Helaas werkte hij in een beroep waarin je heel snel van een actief naar een passief kunt gaan. Aan de bruikbaarheid van Le Mesurier voor de westerse veiligheidsdiensten, Israël en hun bondgenoten in de Golfstaten kwam een einde toen de jihadistische hoofdhakkers aan wie Le Mesurier logistieke steun en waardevolle propaganda had geleverd, hun laatste veilige basis in Syrië verloren.
Dat de Witte Helmen nauw samenwerkten met de extreme jihadisten, en trokken waar ze ook naartoe trokken, staat buiten kijf, ongeacht de staat van ontkenning van de reguliere media. Dat er nu nergens in Syrië mensen ongestraft christenen kunnen executeren, en tegelijkertijd nergens waar de Witte Helmen kunnen opereren, is niet het toeval dat de reguliere media geloven. Sommigen van hen geloven het misschien wel. Zoals een wijze man ooit opmerkte: het is verbazingwekkend wat mensen kunnen geloven als hun baan ervan afhangt.
Omdat Le Mesurier niet langer nuttig was, werd het een veel grotere last nadat Turkije de verdere controle over voormalige door jihadisten gecontroleerde gebieden in Noord-Syrië overnam.
De kansen dat Turkije zowel documentaire als getuigenissen uit de eerste persoon zou verkrijgen over de relatie tussen de Witte Helmen, de jihadisten en westerse en geallieerde inlichtingendiensten namen aanzienlijk toe. Dat verhoogde zijn potentiële aansprakelijkheid jegens zijn voormalige werkgevers. Dit resulteerde in zijn dood. Of hij werd vermoord of zelfmoord pleegde door de daaruit voortvloeiende stress, daar heb ik op dit moment geen informatie over.
Craig Murray is auteur, presentator en mensenrechtenactivist. Hij was van augustus 2002 tot oktober 2004 de Britse ambassadeur in Oezbekistan en van 2007 tot 2010 rector van de Universiteit van Dundee.
Dit artikel is van CraigMurray.org.uk.
Lees eerst die van Robert Parry voordat u commentaar geeft Reactiebeleid. Beschuldigingen die niet door feiten worden ondersteund, grove of misleidende feitelijke fouten en ad hominem-aanvallen, en beledigend of grof taalgebruik jegens andere commentatoren of onze schrijvers zullen worden verwijderd. Als uw reactie niet onmiddellijk verschijnt, wees dan geduldig, aangezien deze handmatig wordt beoordeeld. Om veiligheidsredenen verzoeken wij u geen links in uw opmerkingen in te voegen.
Pas op dat je bij het vechten tegen monsters zelf geen monster wordt… want als je lang in de afgrond staart. De afgrond staart ook in jou.
-Friedrich Nietzsche
Murray begrijpt dit. De mensen die hem berispen vanwege zijn doordachte reactie op de dood van een man, zouden erger kunnen zijn dan een moment nadenken over de betekenis ervan.
Ik vraag me af wat de gevoelens van de heer Murray zouden zijn als een van zijn directe familieleden zou worden gemarteld of vermoord, of beide, vanwege de rol van Le Mesurier.
Oorlogen worden begonnen met de bedoeling om te winnen, en bijgevolg met ingebeelde ideale resultaten en eindspelomstandigheden en -situaties. Wanneer de voormalige “Glorious Campaign” zich aandient, wordt het ingebeelde spoorveilige traject ontspoord en als gevolg daarvan wordt het verwachte doel niet alleen niet bereikt, maar wordt het ook geblokkeerd voor de uitbreiding die nodig was voor ruimte, zelfs ruimte voor Als dit niet lukt, is het resultaat een terugstroming onder druk, een hevige reflux met terugslag.
Het is dus vooral in Turkije, waar de westerse NAVO-aanval op Syrië voornamelijk werd opgevoerd, waar wapens, strijders en trainingsfaciliteiten voornamelijk werden opgevoerd, dat er vandaag de dag een onhoudbare concentratie van gemilitariseerd en gewapend personeel bestaat die druk uitoefent. Met meer druk die wordt toegevoegd door het Syrisch-Arabische leger, waardoor de overgebleven door Turkije geënsceneerde niet-Turkse Takfiri-Jihadi-strijders, die zich naar Syrië moesten verspreiden en daar ‘ruimte voor zichzelf zouden maken’, terug naar Turkije werden gedwongen.
Turkije wil natuurlijk niet dat de puinhoop die het heeft afgesproken alleen maar wordt opgevoerd en geholpen, en niet als gastheer, vooral niet als gefrustreerde en boze gasten in een nederlaag. De Turkse invasie in het Koerdistanische Syrië was uiteraard bedoeld om de Koerden uit een grensgebied te verdrijven, zodat het de overblijfselen van de mislukte Syrische aanval van de Westelijke NAVO zou kunnen dumpen. Het sluiten van een ruil met de VS, om een “Get Bahgdaddi” tv-aflevering “overwinning” te geven aan de naar succes uitgehongerde Amerikaanse militaire machine in ruil voor het “toegestaan” om Syrisch Koerdistan aan te vallen, was voor dit doel, maar is nu al het geval. blijkt een tijdelijke oplossing te zijn. Terwijl Europa, met zijn negatieve en steeds gewelddadiger wordende reactie op de toestroom van vluchtelingen uit de oorlog, zeker geen teruggestuurde 'strijders' wil terugnemen, laat staan gemilitariseerde takfiri-jihadisten, die een excuus zullen bieden voor nog gewelddadiger inheemse reacties.
Waar Europa, de EU en Turkije mee te maken hebben, is een dreigende destructieve explosie van een potentieel dat zo groot is dat de huidige onrust en reactie in de EU niet meer lijken dan het sprankelen van een stukje lont.
Natuurlijk James Le Mesurier, een voorstander van de invasie, en een drijvende kracht achter de o zo, zo al te slimme militarisering van het vredespredikende NGO-isme, wiens slimme inspanningen, samen met die van de CIA, Soros et al. en anderen hebben alle internationale filantropische inspanningen verdacht gemaakt en overal waar paranoia ongewenst reikte, was er reden om zich schuldig te voelen en depressief te zijn. Alle haat en wantrouwen die een ‘coole strategie’ hadden moeten zijn, waait nu met wraak terug, waarbij de druk wordt uitgeoefend om explosief uit Turkije te blazen, om over heel Europa te spatten (de Russen hebben zich er tegen verzet, dus zullen ze minder , zo niet weinig, beïnvloed).
Hoewel James Le Mesurier uit het raam zou kunnen springen, zijn noch hij, noch zijn medepartijen bij het uitbreiden van de verspreiding van wreedheid, wantrouwen en onbeleefdheid in staat om uit de geschiedenis te springen, of zullen dat ook kunnen. Net zomin als de 'Spanjaarden' erin zijn geslaagd zich los te maken van de geschiedenis die aan hun 'Inquisitie' verbonden is.
Natuurlijk pleegde hij zelfmoord. Hetzelfde als Jeffery Epstein.
Het is verbazingwekkend hoe snel de Britse regering een vliegtuig heeft gepakt om het lichaam terug naar Groot-Brittannië te brengen.
Zou dit kunnen zijn dat ze snel wilden weten wat er was gebeurd, of dat ze het bewijsmateriaal wilden begraven?
Men moet zich niet verheugen over de dood van een persoon. Niet blij zijn is niet hetzelfde als hem terug willen.
Misschien heeft een onderhandelingsdreiging om de ‘relatie tussen de Witte Helmen, de jihadisten en … inlichtingendiensten’ te verkopen in plaats van ‘wat mensen kunnen geloven als hun baan ervan afhangt’ dat balkon onhoudbaar gemaakt. Manipulators hebben geen overweldigende morele verwijten, zullen zich waarschijnlijk niet bewust zijn van pijnloze zelfmoordmethoden, en dergelijke valpartijen zijn het handelsmerk van de CIA et al., die waarschijnlijk graag een dergelijke waarschuwing naar potentiële klokkenluiders willen sturen.
Er is niets droevigs aan de dood van deze man. Hij koos ervoor om het grote kwaad te doen dat hij deed, waarschijnlijk omdat het zo goed betaalt. Hij wist vanaf het allereerste begin wie de Witte Helmen werkelijk waren, een terroristische groepering, en hij creëerde ze toch. Ik ben verdrietig voor de families van de duizenden die stierven omdat hij ervoor koos te doen wat hij deed.
om een Amerikaanse uitdrukking te gebruiken nadat ze een van hun miljoenen vijanden hebben gedood: ‘De wereld is een betere plek zonder hem.’
Ziet eruit als een geslaagde klus. Geen zorgen, ze zullen de Russen de schuld geven!
Op de een of andere manier kan ik het gevoel van de auteur niet delen! Zijn “werk” was om zoveel mogelijk weeskinderen en rouwende ouders te maken! Ik denk dat zijn kinderen beter af zijn zonder hem, aangezien ze hem denk ik niet zo vaak hebben gezien vanwege zijn “werk”! Wat zijn vrouw betreft, hij kan zich bij de weduwen van Syrië voegen, zodat ze samen kunnen rouwen!