De bijzondere relatie tussen Groot-Brittannië en Oman

Aandelen

Te midden van een dreigende opvolgingsvraag over de huidige sultan, bespreekt Mark Curtis hoe de Golfstaat in feite een gigantische Britse militaire en inlichtingenbasis werd.

Gezicht op Muscateldruif, Oman, circa 1902. (Internetarchiefboekafbeeldingen, via Wikimedia Commons.)

By Mark Curtis
Brits buitenlands beleid vrijgegeven

Szestig jaar geleden won Groot-Brittannië een lang vergeten overwinning oorlog in Oman, waarin de bijzondere relatie tussen de twee landen werd vastgelegd die vandaag de dag nog steeds wordt versterkt.

De verjaardag valt onlangs als hoofd van het Britse leger bezocht Oman, en als de twee landen Gesigneerd een “Comprehensive Joint Declaration on Enduring Friendship” en een nieuwe gezamenlijke defensieovereenkomst. Vorig jaar de twee samengewerkt over de grootste militaire oefening van Groot-Brittannië in het Midden-Oosten in twintig jaar.

De groeiende steun van Groot-Brittannië voor de heerser van Oman, Sultan Qaboos, is even groot als genegeerd in de Britse media. Maar een cruciale vraag rijst: wie zal de sultan na zijn dood opvolgen, en zal Londen deze bijzondere relatie daarna voortzetten?

De oorlog van 1957-9 in centraal Oman versloeg een opstand die de heerschappij van Sultan Said bin Taimur, een van de meest repressieve regimes ooit in het Midden-Oosten, bedreigde. Gederubriceerde bestanden laat de Britse hoofddiplomaat in de regio, George Middleton, zien die erkent dat: “De toestand van het volk ellendig is, de sultan impopulair is, er geen centraal bestuur is … en onder het huidige regime niet veel hoop voor de toekomst .”

Sultan van Oman Qaboos bin Said Al Said ontmoeting met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry in Muscat, Oman, 2013. (Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken)

Maar dat weerhield Groot-Brittannië er niet van om de sultan te hulp te schieten, die honderden slaven in zijn paleis in Salalah vasthield en de Royal Air Force (RAF) inzette om de rebellen vanuit de lucht te bombarderen ‘om de bevolking de macht te laten zien van wapens die ons ter beschikking staan’ en hen ervan te overtuigen dat ‘verzet vruchteloos zal zijn en alleen maar tot ontberingen zal leiden’, de bestanden laten zien.

Voormalig premier Harold Macmillan keurde het bombarderen van watervoorzieningen en landbouwtuinen goed – burgerdoelen die oorlogsmisdaden vormen – om “dissidente dorpen ervan te weerhouden hun gewassen te verzamelen” en om “de ontzegging van de watervoorziening aan geselecteerde dorpen door luchtactie” te bevorderen. De Special Air Service werd eind 1958 ook ingezet en veroverde het jaar daarop het laatste bolwerk van de rebellen.

Ook de opstand die een paar jaar later uitbrak in de provincie Dhofar in het zuiden van Oman was aanleiding voor Britse interventie. De opstand in Dhofar was “een inheemse opstand tegen de repressie en verwaarlozing” van de sultan, zo meldde het ministerie van Buitenlandse Zaken later. privé opgemerkt.

Omdat er nauwelijks scholen of gezondheidsfaciliteiten in het land waren, was het zelfs in 1970 verboden om in het openbaar te roken, te voetballen, een bril te dragen of langer dan vijftien minuten met wie dan ook te praten. De reactie van de sultan op de opstand was het gebruik van nog meer geweld – grotendeels van Britse officieren, die het leger van Oman controleerden.

Toen de Britten zich realiseerden dat de sultan de oorlog in Dhofar misschien niet zou winnen, wierpen hun militaire adviseurs in Muscat hem op een gewelddadige manier omver. paleis staatsgreep in 1970 en installeerde zijn zoon Qaboos aan de macht, die daar sindsdien is gebleven. Oman werd in feite een gigantische Britse militaire en inlichtingenbasis.

Bestanden gelekt door Edward Snowden tonen dat de Britse GCHQ een netwerk heeft van drie spionagebases in Oman – met de codenaam Timpani, Guitar en Clarinet – die verbinding maken met verschillende onderzeese kabelverbindingenHet gaat door de Straat van Hormuz naar de Arabische Golf.

Deze basen onderscheppen en verwerken enorme hoeveelheden e-mails, telefoongesprekken en webverkeer. De informatie wordt vervolgens gedeeld met de Amerikaanse National Security Agency.

Groot-Brittannië heeft zojuist een grote, nieuwe militaire basis gevestigd in het Duqm-havencomplex in centraal Oman, waar de twee zullen worden gehuisvest 65,000 ton vliegdekschepen die worden gebouwd voor de Royal Navy. Dit zal zorgen voor “een strategisch belangrijke en permanente maritieme basis ten oosten van Suez, maar buiten de Golf” en “dienen als een halteplaats voor de inzet van de Britse Carrier Strike Group in de Indische Oceaan.”

nieuwe Omani-Britse Joint Training Area wordt dit jaar ook in Oman opgericht om een ​​permanente Britse legeraanwezigheid in de regio te vergemakkelijken. De relatie wordt, zoals altijd, versterkt door de wapenexport: Oman importeert $ 2.4 miljard  aan wapens in de periode 2014-18, waarvan Groot-Brittannië de grootste leverancier was

Groeiende commerciële belangen

Costa Victoria en de omliggende haven Sultan Qaboos in Muscat, Oman, gezien vanaf een ander cruiseschip(DXR, CC BY-SA via Wikimedia Commons)

Ook de Britse commerciële belangen in Oman groeien, vooral in de olie- en gassector 30 procent van het bbp van Oman. Shell heeft een 34 procent rente in de Petroleum Development Corporation, die de olie van het land beheert, terwijl BP een belang van 60 procent heeft in het enorme Khazzan-gasproject, waarin het heeft geïnvesteerd $ 16 miljard.

Deze belangen binden Groot-Brittannië nog verder aan het regime van de sultan, dat zelfs naar Golfnormen autoritair en repressief is. Politieke partijen zijn verboden, evenals politieke bijeenkomsten waarschijnlijk het gevolg zijn bij arrestaties. Hoewel Oman verkiezingen heeft voor het lagerhuis, is het lichaam grotendeels tandenloos.

Sultan Qaboos formeel houdt de posities van premier, opperbevelhebber van de strijdkrachten, voorzitter van de centrale bank en minister van defensie, buitenlandse zaken en financiën.

Hoewel Oman de afgelopen decennia grote economische vooruitgang heeft geboekt, is het misleidend om het land af te schilderen als een goedaardige dictatuur. In 2014 een speciale VN-rapporteur beschreven een “doordringende cultuur van stilte en angst die iedereen treft die wil spreken en werken voor hervormingen in Oman.”

Vorig jaar introduceerde Oman een nieuw wetboek van strafrecht dat strenge straffen bevat tegen de vrijheid van meningsuiting en andere rechten overweldigende bevoegdheden aan autoriteiten. Het voorziet in iemand gevangen zetten die materiaal publiceert dat ‘een uitdaging vormt voor de rechten van de sultan en zijn prerogatieven, of zijn persoon te schande maakt’ of dat ‘de status van de staat ondermijnt’.

Mensenrechtenschendingen

De actieve steun van Groot-Brittannië voor het regime van de sultan werd in 2017 bevestigd Midden-Oosten Eye onthuld dat de politie van Noord-Ierland programma's had opgezet om de politie, het leger en de speciale eenheden van Oman te trainen in het beheer van stakingen en protesten.

Londen zwijgt over de mensenrechtenschendingen in Oman benadrukkend hun ‘uitzonderlijk nauwe relatie’. Toen de onlangs ontslagen Britse minister van Defensie, Gavin Williamson, in februari 2019 in Oman was, zei hij geprezen het ‘staatsmanschap, de kennis, de wijsheid’ van de sultan, en omschreef hem zelfs als een ‘visionair’.

Alan Duncan, een Britse minister van Buitenlandse Zaken, is een vaste gast van de sultan en heeft Oman sinds 24 2000 keer bezocht, aldus het Britse parlement. register van financiële belangen. Deze reizen zijn grotendeels betaald door het sultanaat. Sinds Duncan in juli 2016 minister van Buitenlandse Zaken werd, hebben er drie bezoeken plaatsgevonden.

Maar zal Groot-Brittannië zijn bijzondere relatie behouden als de huidige sultan overlijdt? Qaboos, 78 jaar oud en sinds 2014 aan darmkanker lijdt, heeft geen erfgenamen en heeft ook niet formeel een opvolger aangewezen. De basiswet van Oman bepaalt dat de volgende leider een mannelijke afstammeling moet zijn van Sayyid Turki bin Said bin Sultan, de sultan van Muscat en Oman van 1871-88.

De twee meest genoemde koplopers zijn de neef van Qaboos, Sayyid Asaad bin Tariq al Said, en diens zoon, Taimur.

Business as Usual

Asaad, de vice-premier, ontmoet namens Qaboos regelmatig buitenlandse diplomaten en wordt gezien als de meest waarschijnlijke opvolger. Asaad werd, net als Qaboos zelf, opgeleid in het Britse militaire trainingscentrum Sandhurst in de jaren zeventig voordat hij legeraanvoerder werd.

Taimur, die pas 39 is, werd op het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken beschreven kabel, onthuld door Wikileaks, als ‘persoonlijk, minzaam en informeel’. Hij studeerde vier jaar in Groot-Brittannië, in Brighton, Galashiels in Schotland en Londen.

Groot-Brittannië zal zijn banden met de coterie rond zijn huidige plaatsvervanger in Muscat gebruiken om meer van hetzelfde te garanderen na het overlijden van Qaboos.

Het vertrek van Groot-Brittannië uit de Europese Unie is voor de Britse regering aanleiding om steeds nauwere betrekkingen te zoeken met haar al lang bestaande bondgenoten in de Golf. Dit zal ten koste blijven gaan van het bevorderen van positieve politieke en economische veranderingen in de regio.

Mark Curtis is historicus en analist van het Britse buitenlandse beleid en internationale ontwikkeling en auteur van zes boeken, waarvan de laatste een bijgewerkte editie is van “Secret Affairs: Britain's CollU.S. met de radicale islam.”

Dit artikel komt van zijn website, Brits buitenlands beleid vrijgegeven.

14 reacties voor “De bijzondere relatie tussen Groot-Brittannië en Oman"

  1. Johannes Daniger
    Juni 28, 2019 op 12: 43

    Eersteklas reportage van Mark Curtis. Hij heeft opnieuw laten zien hoe Britse regeringen zaken met de duivel zouden doen als dat winst betekende.

  2. Bezempiloot
    Juni 27, 2019 op 18: 44

    Met alle aandacht voor het Midden-Oosten had ik tot vorige week geen melding gemaakt van Oman. Toen ik een Saoedische apologeet Oman hoorde noemen als de manier waarop Iran wapens naar de Houthi's zou kunnen laten glijden. Dit is dus een welkom artikel. Maar wordt er geen melding gemaakt van de Omaanse relaties met de rest van het Midden-Oosten?

  3. Jij
    Juni 26, 2019 op 18: 26

    Ik vraag me af of de Britse hoogwaardigheidsbekleders en zakenlieden slaven houden in hun Omaanse woningen?

  4. Arayik Sargsyan
    Juni 26, 2019 op 14: 00

    Vandaag zullen de VS, Rusland en Iran het in Jeruzalem eens worden over het lot van de oorlog tegen Iran.
    Arayik Sargsyan, academicus, voorzitter van de Academie voor Geopolitiek, vertegenwoordiger van AIC in het Midden-Oosten. https://hayacq.com/42704–.html
    https://www.youtube.com/watch?v=wh8tRR9EXIc

  5. hetero
    Juni 26, 2019 op 12: 23

    Uitstekende informatie hier, veel waardering. Bedankt.

    Opnieuw de imperialistische laars en het ‘ken je meester’-plan. Gefeliciteerd, Groot-Brittannië, met uw terugkeer naar Empire en Global Cop.

    Nog een kleine opmerking, onlangs opgemerkt door Pepe Escobar, is dat er geen “internationale wateren” zijn in de Straat van Hormuz met het huidige drone-incident. De wateren behoren óf aan Oman, óf aan Iran. Het lucht- of waterverkeer wordt daarom door deze landen gehost. Het is natuurlijk gevaarlijk en provocerend om een ​​militaire drone, plus begeleidende bemande vliegtuigen, door dit gebied te laten vliegen, terwijl het Iran als agressor wordt genoemd enz. enz.

    Brutaal, onzorgvuldig, arrogant, dom – de hypocrisie stapelt zich exponentieel op in deze ‘bakermat van de vrijheid’-landen.

  6. rosemerry
    Juni 26, 2019 op 12: 03

    Een uitstekend artikel en de reacties ook. Ik had hier geen idee van, maar kan er helaas niet door verrast worden. Te bedenken dat zoveel ‘journalisten’ niet alleen handelen in overeenstemming met de officiële lijn die we horen, maar dat mensen als Assange en Snowden worden gekleineerd omdat ze ons laten weten wat het hele publiek in Groot-Brittannië, de VS enz. MOET weten over het verleden van hun heersers en aanwezig.

  7. Theo
    Juni 26, 2019 op 11: 06

    Dank u, meneer Curtis, voor dit onthullende artikel. U zou dit nooit in de bedrijfsmedia lezen. Hier in Duitsland wordt Oman gepresenteerd als een prachtig reisland dat op het punt staat te veranderen in een modern land. Ik denk dat het enigszins ‘state of the art’ is. onderzoekslaboratoria zijn onlangs geopend. Maar niets over haar geschiedenis en het repressieve regime, noch over haar belang voor het Britse leger.

  8. AnneR
    Juni 26, 2019 op 09: 40

    Dank u, mijnheer Curtis – als iemand die meer dan zeventig jaar geleden in Groot-Brittannië werd geboren, had ik, schandelijk genoeg, geen idee van deze specifieke ‘relatie’ en van wat de Britse regeringen (waaronder duidelijk de Wilson Labour en latere regeringen) hebben gedaan om ervoor te zorgen dat de Omaanse regering bevolking blijft volledig onderdrukt. Ik geloof echt dat Oman aan Jemen grenst – wat de gruwel van waar de Britten daar bij betrokken zijn alleen maar vergroot.

    Is er geen verschrikkelijkheid die wij westerlingen niet zullen begaan? Hoewel ik volledig tegen zogenaamde ‘humanitaire interventies’ (bombardementen, chaos, vernietiging, staatsgrepen, ‘oranje revs’) ben die zogenaamde ‘democratie’ naar onderdrukte volkeren brengen, betekent dat niet dat we dergelijke regimes (ja, regimes) moeten helpen is hier het juiste woord) door de mensen af ​​te slachten, door ze wapens te verkopen, door juist het gedrag en de acties die we in andere landen veroordelen – die van de Bugaboo, te *ondersteunen* en/of *negeren*.

    Vreemd dat wij, de hoi polloi, nooit iets te horen krijgen – zelfs niet als ‘geschiedenismoment’ – op NPR of BBC of op PBS – over zulke westerse criminele daden tegen de burgerbevolking. Ondertussen krijgen we reprises (vaak vervormd Orwelliaans) over bijvoorbeeld het Tianenmenplein. Of we hebben stukken herhaald over de demonstraties in Hong Kong tegen het uitleveringsverdrag – uiteraard van de demonstranten POV. (Alleen de naam van China wordt genoemd, maar voor zover ik weet omvat dit verdrag ook de uitlevering aan Taiwan van criminelen.)

    (En vreemd genoeg – er heerst over het algemeen stilte, althans op NPR en BBC, over de demo’s van Gilets Jaunes – tenzij ze deze kunnen denigreren met ‘vernietiging van eigendommen’.)

  9. DW Bartoo
    Juni 26, 2019 op 08: 35

    Mijn waardering voor Mark Curtis en CN voor deze korte spoedcursus over de betrekkingen tussen Groot-Brittannië en Oman.

    Het is niet verrassend dat het Britse publiek weinig of niets weet over de Britse militaire en “inlichtingen”-operaties uit de late jaren vijftig.

    Het U$-publiek is in gelijke mate op de hoogte van wat er werkelijk in Korea is gebeurd, tijdens de oorlog tegen dat land vol soortgelijke bombardementen op watervoorzieningen en landbouwgebieden, zelfs met het gebruik van biologische en chemische oorlogsvoering.

    De meeste U$ianen weten nog steeds weinig over wat er in 1953 in Iran is gebeurd, en daarom bestaat er weinig publiek perspectief over Iran of het Koreaanse schiereiland. Des te beter om vijandigheid en mogelijk oorlog toe te juichen.

    Het is ook geen wonder dat de Britten “aan boord” zijn van de harde lijn tegen Iran, dat aan de overkant van de Straat van Hormuz ligt, vrijwel op een steenworp afstand van het oostelijke puntje van Oman.

    Een inheemse opstand tegen onderdrukking en verwaarlozing?

    Uiteraard kozen de Britten de kant van de cowboys, om het in de volksmond van de U$ te zeggen.

    Een bril dragen? Spreekt u langer dan 15 minuten met iemand?

    Hoeveel zachtaardiger is de repressie van Groot-Brittannië en de Verenigde Staten in de respectievelijke thuislanden, een beetje bezuinigingen, een scheutje welvaartsongelijkheid, een meezingende media die in beslag wordt genomen door precies dezelfde zakelijke ‘belangen’ die het militaire en ‘inlichtingenbeleid’ bezitten en bepalen? . In de Verenigde Staten zijn er nog steeds velen die zo succesvol hebben geleerd commies te haten dat ze tot op de dag van vandaag vrezen dat de gevreesde beesten onder elk theekopje en schoteltje kunnen liggen. Ik denk dat voor jullie, Britten, de Russen de dreiging op de loer liggen, die de liberale klassen hier ook in een zeer verstopte staat hebben. De nadruk zou echter snel genoeg kunnen worden verlegd naar Iraniërs. Het enige dat nodig is, is dat de Iraanse hordes (een toverwoord) ‘ons vanwege onze vrijheden’ haten. Het werkt meestal als een tierelier. Deze keer is het eerlijk gezegd misschien wat twijfelachtiger. In de Verenigde Staten.

    Hoe schattig is de naam van het Britse trio dat meedanst onder zeekabels op de deuntjes, Tootle, Strumer, & Drum.

    Oh ja, en de oliemaatschappijen die de Brexit zullen opvangen, gaan naar de eliteklassen.

    U zegt dat de aanwezigheid van Britten niet veel goeds voorspelt voor de gemiddelde persoon in Oman?

    Vertel eens, zouden de dingen kunnen veranderen als Corbyn premier zou worden?

    Of sluit de eerbied van Brit voor MI, 007 en dergelijke elke opzettelijke, rationele verandering uit?

    Nogmaals, ik waardeer de nieuwe kennis die is opgedaan en hoop dat gemiddelde Britse onderdanen daadwerkelijk zullen leren wat er met hun belastingen in hun naam wordt gedaan. En dat ze het niet leuk vinden wat ze leren.
    (Ik realiseer me dat dit misschien niet mijn zaken lijken te zijn, dat Britse zaken Britse zaken zijn, maar ik kan niet anders dan vermoeden dat er een undercover afspraak is tussen de vijf ogen van de ‘inlichtingendienst’, ongeacht of er wel of geen bril of contactlenzen worden gedragen tijdens het schudden. )

    Bovendien zie ik echt niet hoe de wapenverkoop (je merkt op dat Pompeo in India op dit moment raketten en dergelijke hard verkoopt) het verschil zal goedmaken of een vreedzamere toekomst voor de planeet zal creëren.

    • Anoniem
      Juni 26, 2019 op 21: 23

      Absurd. Denk je dat dit de enige repressie is die thuis bestaat?

      Ik kan niet voor Groot-Brittannië spreken, maar in de VS is er voldoende sociale druk om zich hierover niet uit te spreken. Als je dat doet, voel je je vervreemd als een duidelijk gestoorde samenzwerings-crackhead die gelooft dat Kanye een UFO is. Je mist banen, je sociale leven loopt vast en je zou zelfs dakloos kunnen worden.

      Maar ja, geen repressie in eigen land. We zijn allemaal stomme imbecielen omdat we ervan genieten zo te zijn.

      • DW Bartoo
        Juni 27, 2019 op 13: 14

        Anoniem, ik denk dat je misschien de kleine ironische draai van 'zachtaardig' hebt gemist.

        De kosten die u beschrijft zijn inderdaad reëel. Ik ben me er heel erg van bewust, op de meest persoonlijke, intieme manier.

        De meeste U$ianen leren echter over ‘geschiedenis’ in een systeem dat goed wordt samengevat door HL Mencken:

        “Het doel van openbaar onderwijs is helemaal niet het verspreiden van verlichting; Het gaat eenvoudigweg om het reduceren van zoveel mogelijk individuen tot hetzelfde veilige niveau, het kweken van een standaardburgerschap, het neerleggen van afwijkende meningen en originaliteit.”

        Denk er dan eens over na hoe gemakkelijk velen gemakkelijk de mediapropaganda van de onschuld en zuiverheid van de U$ kunnen omarmen, die bepaalde beleidsmaatregelen en de elite dient.

        Nogmaals een beroep op Mencken:

        “Het hele punt van praktische politiek is om de bevolking gealarmeerd te houden (en dus te schreeuwen om in veiligheid te worden gebracht) door haar te bedreigen met een eindeloze reeks kobolden, allemaal denkbeeldig.”

        U$ianen wordt vanaf jonge leeftijd ‘geleerd’ dat vragen stellen behoorlijk gevaarlijk is, bijna net zo gevaarlijk als de altijd aanwezige ‘monsters’ die de mensen van de U$ ‘haten’ vanwege hun ‘vrijheden’.

        "Losse lippen zinken schepen!"

        Bedenk dat degenen die daadwerkelijk kunnen denken, altijd een bedreiging voor de macht vormen.

        Betrokken hersenen kunnen geld- en machtstreinen doen ontsporen.

        Het is dan voor het gezag beter dat de velen nooit echt te weten komen wat er in hun naam wordt gedaan.

        Maar het beste van alles is dat als velen het niet willen weten, ze het liever niet willen weten.

        Bedenk hoe Julian Assange door de media is belasterd, zodat velen hem kunnen verachten.

        Zijn ‘misdaad’, de reden voor de karaktermoord?

        Hij onthulde de waarheid.

        Welke les wordt er volgens jou ‘onderwezen’?

  10. Zhu
    Juni 26, 2019 op 04: 53

    De laatste kolonie van Groot-Brittannië?

  11. Juni 26, 2019 op 03: 32

    'Bom... vanuit de lucht 'om de bevolking de kracht van de wapens te laten zien die we tot onze beschikking hebben' en om hen ervan te overtuigen dat 'verzet vruchteloos zal zijn en alleen maar tot ontberingen zal leiden','

    Als je niet wist dat het historische woorden waren van de sultan van Oman, zou je zweren dat het een recent citaat van het Witte Huis was.

  12. geejp
    Juni 26, 2019 op 03: 17

    Bedankt Mark Curtis – In vervolg op het vorige stuk hier bij Consortium News (de inhoud van het Norton-stuk), nu dit: DIT is journalistiek.

Reacties zijn gesloten.