Vakbondsbestuurders en wetenschappers in Frankrijk praten met Léa Bouchoucha over de ongekende golf van sociale protesten.
By Léa Bouchoucha
in Parijs
Speciaal voor consortiumnieuws
Protest “Roze Hesjes” in Parijs, 30 maart 2019. (Lea Bouchoucha)
SElke week geleden was Emmanuelle Cheron, 43, op de Place de La République in Parijs, samen met andere leden van een nieuw collectief van professionele kinderoppassen. Ze droegen roze hesjes, hielden ballonnen vast en hadden een groot roze-wit spandoek opgehangen met de tekst: 'Maternale assistenten zijn boos. Nee tegen de werkloosheidshervorming.”
Later die zaterdag, op 30 maart, zouden de demonstranten van de Gele Hesjes zoals gewoonlijk de straat op gaan. Maar Cheron en haar bondgenoten wilden hun eigen demonstratie op één punt organiseren. Als een particulier in de kinderopvang een contract met een Frans gezin verliest, voorziet de overheidsverzekering daartussen 60 procent en 75 procent van de gederfde inkomsten. Maar de regering overweegt een verlaging van die toelage die minister van Arbeid Muriel Pénicaud deze zomer zou kunnen uitvaardigen.
De vakbond Force Ouvrière, oftewel FO, heeft een initiatief gelanceerd online petitie protesteren tegen de verandering die aan Pénicaud zal worden afgeleverd. Tot nu toe hebben 65,000 mensen getekend.
De “roze hesjes” zijn slechts één voorbeeld van de vele manieren waarop de Fransen gebruik hebben gemaakt van de protestgeest die is gegenereerd door de Gele Hesjes, die nog een van hun nauwlettend in de gaten gehouden momenten van mogelijke spil.
De losbandige beweging heeft vermeden op enige formele politieke wijze vast te zitten. maar nu zijn er drie lijsten van onafhankelijke Gele Hesjes-kandidaten die meedoen aan de verkiezingen van 26 mei voor de Franse vertegenwoordigers in het parlement van de Europese Unie. Die stemmingsgebeurtenis kan op zichzelf ook de protesten doen herleven die dat wel hebben gedaan ebde weg na een grote 11 mei-demonstratie en te midden van intensiever politieoptreden – waaronder wolken van traangas en waterkanonnen op XNUMX mei – en concessies van de regering.
In een toespraak van 25 april, uitgesteld van 15 april vanwege de brand die de Notre Dame in Parijs overspoelde, Dat heeft president Emmanuel Macron beloofd om de belastingen met ongeveer 5.5 miljard dollar te verlagen, de impopulaire sluiting van scholen en ziekenhuizen op het platteland een halt toe te roepen, pensioenen van minder dan 2,200 dollar per maand aan de inflatie te koppelen, en een van de dominerende instellingen in het Franse openbare leven, ENA, of de Nationale School voor Bestuur af te schaffen, waar hij en een groot deel van de regeringshiërarchie zijn afgestudeerd.
De vraag is of deze concessies voldoende zijn om een beweging tevreden te stellen die een gevoel van verwachtingsvolle solidariteit heeft verspreid. Een grote meerderheid van de Fransen – 82 procent van de ondervraagden in een enquête van de onafhankelijke enquêtegroep IFOP van 15 april – zegt dat ze op zoek zijn naar veranderingen in het economisch en sociaal beleid.
Cheron: “Zowel roze als gele vest.” (Lea Bouchoucha.)
'Ik ben zowel het Gele Hesje als het Roze Hesje,' vertelde Cheron Consortium Nieuws. “Ik ben hier vandaag om mijn werk te ondersteunen. Door op te staan en allemaal verenigd te zijn, kunnen we iets uitwerken.” (Dit interview werd, net als de rest, in het Frans afgenomen en vertaald.)
Guy Groux, directeur van het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, de grootste openbare onderzoeksorganisatie van het land, zegt dat ‘roze hesjes’ zoals Cheron op natuurlijke wijze passen binnen de Gele Hesjesbeweging, die een stem geeft aan arbeiders die voor het grootste deel deel, niet bij een vakbond aangesloten.
“Vakbonden werken in bedrijven, waar ze de werknemers vertegenwoordigen, terwijl de Gele Hesjes extreem verschillende categorieën vertegenwoordigen; zoals ambachtslieden, ondernemers, liberale arbeiders, daklozen en gepensioneerden”, zei Groux, een specialist in de geschiedenis van de Franse vakbonden, in een recent telefonisch interview. “Ze hebben niet dezelfde parameters. Het is niet dezelfde bevolking en ze hebben niet dezelfde roepingen. De operationele reikwijdte van Yellow Vest overschrijdt ruimschoots de reguliere perimeter van vakbonden.”
Niettemin houden de vakbondsleiders de Gele Hesjes-beweging nauwlettend in de gaten. Dit is wat drie van de vertegenwoordigers van de grootste vakbonden te zeggen hadden.
Laurent Berger/CFDT
Laurent Berger: Profiteerde van het ‘Grote Debat’.
Laurent Berger is algemeen secretaris, de toppositie, bij CFDT, de grootste vakbond van Frankrijk, met 860,200 leden volgens gegevens uit 2012.
Van de drie leidende vakbonden in het land bewaart de CFDT de grootste afstand tot de Gele Hesjes.
“Natuurlijk sprak de gebeurtenis met de Gele Hesjes ons aan”, zei Berger in een recent telefonisch interview, terwijl hij in de trein op weg naar Brussel zat.
Berger zei dat aansluiting bij de Gele Hesjes ingewikkeld is vanwege wat hij omschreef als zoveel onredelijke acteurs.
“Ik blijf van mening dat de Gele Hesjes die zich vanaf het begin meteen hebben gemobiliseerd, legitieme claims hebben omdat ze met ongelijkheid worden geconfronteerd”, zei hij, eraan toevoegend dat ze een legitieme woede uitten en de noodzaak om te zoeken naar echte antwoorden op ongelijkheden. Maar aan de andere kant zei hij dat de beweging werd uitgebuit door mensen met een ‘totalitaire logica’.
Berger voegde eraan toe: “Dit betekent dat, hoewel ik me zorgen maak over de verontwaardiging van mensen die met ernstige ongelijkheden kampen, dit echter niet betekent dat ik de xenofobe, homofobe en antidemocratische praktijken van sommigen legitimeer.”
Maak alstublieft een Schenking naar onze
Lenteinzamelingsactie vandaag!
Op 5 maart profiteerden Berger en Nicolas Hulot – de voormalige minister van Ecologie en een Rechtvaardige Transitie, die afgelopen augustus aftrad vanwege de trage maatregelen van de regering om de opwarming van de aarde tegen te gaan – van de druk die de Gele Hesjes op de regering uitoefenden. om 66 voorstellen voor een sociaal en ecologisch pact te schetsen Le Monde.
Van huisvesting en intergenerationele solidariteit tot het bestrijden van ongelijkheid tot onderwijs, het pact werd gepresenteerd in het kader van een nationaal gesprek dat president Emmanuel Macron op gang bracht als reactie op de Gele Hesjes en dat het ‘Grote Debat’ noemde.
In het pact zeiden Berger en Hulot dat een samenleving die zoveel ongelijkheid en onrechtvaardigheid genereert en de levens van onze kinderen en kleinkinderen, en van miljoenen mensen over de hele wereld, in gevaar brengt, ‘onzin’ is.
Yves Veyrier/FO
Yves Veyrier: Geïnteresseerd in het uitbreiden van de ‘vakbondscultuur’.
Yves Veyrier is algemeen secretaris bij FO, de derde grote Franse vakbond na de Algemene Confederatie van Arbeid (CGT) en de CFDT.
In een recent telefonisch interview zei Veyrier dat de Gele Hesjes de kritiek uiten die zijn vakbond al lange tijd uit, over de herverdeling van rijkdom ten gunste van kapitaal en weg van de lonen.
Op 9 oktober 2018, ruim een maand vóór de eerste demonstratie van de Gele Hesjes op 17 november, riep FO, samen met CGT en andere vakbonden, een oproep bijeen algemene ééndaagse staking.
Veyrier vertelde Consortium Nieuws dat hij mensen in de regering heeft gewaarschuwd voor het bezuinigingsbeleid dat heeft geleid tot de sluiting van talrijke lokale openbare diensten die de gele hesjes-onrust hebben veroorzaakt.
FO steunt de eisen van de Gele Hesjes met betrekking tot koopkracht, lonen, transport, huisvesting en de toegankelijkheid van openbare diensten. Aan de andere kant, hoewel sommige Gele Hesjes-leiders Macron blijven oproepen om af te treden, Vakbondsleiders zijn nooit weggegaan zo ver.
Veyrier zegt dat de Gele Hesjes de moeilijkheden hebben benadrukt van mensen in precaire situaties, zoals met kortetermijncontracten, werklozen of in geïsoleerde werkomstandigheden. “We moeten eraan werken hoe we de vakbondscultuur beter kunnen ontwikkelen met deze hele bevolking”, zei hij.
Fabrice Angéï/CGT
Fabrice Angéï: Gele Hesjes bieden kansen.
Fabrice Angéï is confederaal secretaris, een leidinggevende functie bij de Algemene Confederatie van Arbeid. Hij zegt dat de Gele Hesjes vakbonden de kans bieden om een rol te spelen in het vormgeven van de Franse samenleving.
“Al meer dan tien jaar hebben de vakbonden geen overwinningen geboekt op het gebied van het sociaal beleid”, zei Angéï onlangs in een telefonisch interview. Hij zei bijvoorbeeld dat er geen vooruitgang is geboekt bij het terugdringen van de werkuren of het verhogen van de lonen. “In het beste geval hebben we alleen maar een daling kunnen voorkomen. Ons falen op het gebied van de pensioenhervormingen in 10 en daarvoor heeft de beslissingen van werknemers diepgaand beïnvloed en kan misschien de afname van het aantal bij een vakbond aangesloten werknemers verklaren.”
De pensioenwetgeving uit 2010, ondertekend door de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy, heeft de minimumpensioenleeftijd met twee jaar uitgesteld van 60 naar 62 jaar. De hervorming leidde tot wekenlange straatdemonstraties en landelijke stakingen.
Angéï hoopt dat de Gele Hesjes-demonstraties de vakbonden nieuw leven zullen inblazen.
“In veel steden hebben we vanaf het begin CGT-militanten of -activisten gezien, inclusief degenen die niet meer deelnamen aan vakbondsvergaderingen, die naar de rotondes gingen en zich aansloten bij Gele Hesjes-protesten”, zei Angéï. “We bevinden ons niet in twee hermetische werelden, maar in dezelfde wereld en deze voortdurende [Gele Hesjes] beweging, met haar uitwisselingen en bijeenkomsten en interesse in collectieve acties, zou kunnen bijdragen aan een heropleving van de vakbondsorganisatie.”
Maar vakbonden als CGT kunnen daarentegen niet formeel samenwerken met de Gele Hesjes, die, net als de Occupy-beweging in de VS een paar jaar geleden, elk formeel leiderschap afwijzen.
Niettemin heeft de CGT, die in 1895 werd opgericht en een grote verscheidenheid aan arbeiders vertegenwoordigt, manieren gevonden om te coördineren met de Gele Hesjes en geallieerde protesten. Het hielp Cherron en andere ‘roze hesjes’ bij de organisatie van hun demonstratie van 30 maart. Daarvoor sloot het zich op 5 februari aan bij de Gele Hesjes op een dag van landelijke protesten waarin werd opgeroepen tot een hoger minimumloon, hogere pensioenen en betere openbare diensten. En op 27 april riep het een daglange staking uit over het thema a convergentie van de sociale strijd binnen de Gele Hesjes-beweging.
Kwestie van convergentie
Of een dergelijke convergentie echt mogelijk is, valt nog te bezien, zegt Groux van het Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, een socioloog die gespecialiseerd is in de geschiedenis van de Franse vakbonden. “Roze hesjes” en andere werknemers in zeer onstabiele banen kunnen een kans betekenen voor vakbondsorganisatoren, maar Groux ziet niet veel andere voorbeelden.
“Deze verschijnselen zijn intracommunautair, zeer lokaal en klein in aantal”, zei hij. “De CGT is in staat om op zichzelf 10,000 tot 20,000 demonstranten op de been te brengen”, maar hij zei dat deze aantallen niet opkwamen voor de Gele Hesjes-protesten. “Als we zulke cijfers hebben, kunnen we over een dergelijke convergentie spreken, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd. ”
Groux merkt op dat de vakbonden in heel Europa zwak zijn en dat vele ervan geconcentreerd zijn in de publieke sector.
Het lidmaatschap van een vakbond in Frankrijk is gedaald van 20 procent van alle werknemers in 1960 naar minder dan 8 procent vandaag de dag, waarmee het land een van de laagste scores verdient in deze internationale OESO-ranglijst. Dat is te vergelijken met 17.6 procent in Duitsland, 24.2 procent in het Verenigd Koninkrijk en 35.7 procent in Italië. De Scandinavische landen hebben een vakbondslidmaatschap van meer dan 60 procent
Een vergelijking met andere Europese landen waar zij wel lid zijn, is echter moeilijk te maken bepaalt de toegang tot sociale uitkeringen of collectieve overeenkomsten.
In Frankrijk daarentegen worden de onderhandelingen gevoerd door vakbonden kan verlengen naar andere arbeiders in dezelfde sector, al dan niet lid van een vakbond. Dit verklaart waarom de overgrote meerderheid van de werknemers dit heeft gedaan collectieve overeenkomsten: 93 procent in 2008, vergeleken met gemiddeld 56 procent in landen van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling.
En de Franse vakbonden hebben nog steeds aanzienlijke macht op het gebied van collectieve onderhandelingen en hebben hun vermogen getoond om het land te verlammen met massale stakingen, waardoor ze regelmatig de internationale krantenkoppen halen.
Dominique Andolfatto, hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit van Bourgondië in Dijon en gespecialiseerd in syndicalisme, zegt dat het moeilijk is om de veranderingen te berekenen die de Gele Hesjes-beweging teweeg heeft gebracht, of nog steeds kan brengen, omdat deze ongekend is in de Franse sociale economie. geschiedenis.
“Ik zie geen soortgelijke bewegingen omdat de Gele Hesjes arbeiders en bedienden, werklozen en kleine werkgevers met elkaar verbinden,” zei Andolfato. “Uiteindelijk kunnen we het misschien vergelijken met de Red Cap-beweging, bekend als ‘Bonnets Rouges’ in Groot-Brittannië in oktober 2013, tegen een ecobelasting.” Tot de Red Caps behoorden werkgevers, boeren, vissers en politieke activisten die berucht werden vanwege hun gewelddadige protesten tegen een milieubelasting, die de regering uiteindelijk opschortte.
Léa Bouchoucha is een multimediajournalist die momenteel in Parijs woont. Haar werk is verschenen in Vogue US, de Huffington Post, NPR, CNN International, Dames eNews, Euronews, elle, Le Figaro. Ze heeft vanuit Turkije bericht over Syrische vluchtelingen en LGBT-rechten en vanuit Israël, waar ze werkte als nieuwsredacteur en verslaggever bij de internationale nieuwszender I24 Nieuws.
Maak alstublieft een Schenking naar onze
Lenteinzamelingsactie vandaag!
De gele hesjes zijn een Franse versie van AntiFa. Dit zijn gewelddadige gekken die meer bolsjewieken dan anarchisten zijn, die zichzelf zien als de leiders van hun dierenboerderij.
Er is geen informatie gegeven om deze opmerking te rechtvaardigen, waarschijnlijk omdat deze niet bestaat.
Geweldig werk Minst!
Typische infiltratietactieken…
Dit is nogal misleidend omdat YV’s uit november 2018 door vakbonden werden aangevallen en veroordeeld, onlangs als antisemiet, omdat YV-beweging een directe reactie is op het onvermogen van de vakbonden om de hele arbeidersklasse te beschermen, behalve de partij-apparatchiks van de afgelopen decennia, vooral miljoenen die naar de vakbonden zijn gedegradeerd. waardeloze contracten met een nulwaarde van nerdbanen economisch instabiel niet in staat gezinnen jong en oud te ondersteunen onzeker leven met een stijgende levensstandaard die uit de steden naar de buitenwijken wordt verdreven.
De gele hesjes laten ons voelen wat er allemaal ontbreekt in de VS op het gebied van sociaal protest. We zijn effectief gecastreerd.
Met zijn verslag van de Roze Hesjes-beweging raakt het artikel de kern van Macrons beleid, namelijk zoveel mogelijk banen onzeker maken. Traditioneel zijn banen in de publieke sector: het spoor, de posterijen, scholen, ziekenhuizen en luchthavens al geprivatiseerd of worden ze al geprivatiseerd in overeenstemming met de wensen van de Europese Commissie, om “vrije en eerlijke concurrentie” te bevorderen, wat concurrentie om lagere lonen betekent (lonen worden beschouwd als kosten voor werkgevers in plaats van inkomen voor werknemers). Kortetermijncontracten zijn steeds vaker de regel, en als een contract eenmaal is afgelopen, moet de werknemer op zoek naar een andere baan. Enorme stress en onzekerheid, en een verminderde levensverwachting. Grotere winsten voor de grote multinationale bedrijven die op de CAC 40-beurs in Parijs worden verhandeld. De grootste dividenden waar dan ook komen van de CAC 40-bedrijven. Probeer ondertussen gewoon een behandeling te krijgen op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Mijn kleindochter wachtte onlangs uren en gaf het op. Een vrouw in Parijs wachtte twaalf uur voordat iemand merkte dat ze was overleden. Het medisch personeel is dramatisch onderbezet, overwerkt en onderbetaald. Dit is tegenwoordig de norm in de publieke sector en daarom heeft de gele hesjesbeweging de regering bang gemaakt (en al een paar belangrijke concessies verkregen) ondanks de zware repressie van de politie, die heeft geresulteerd in veel ernstige verwondingen en één dode.
Belangrijke eisen van de Gele Hesjes omvatten de implementatie van een procedure voor referenda voor specifieke voorstellen over bepaalde onderwerpen, bijvoorbeeld eerlijke belastingen, het terugroepen van gekozen functionarissen tijdens hun ambtstermijn, enz.
De meeste deelnemers aan de Gele Hesjes zijn mensen uit regio's waar scholen, medische klinieken, spoorvervoer enz. zijn verloren. Ze lijden echt pijn, en dus worden hun eisen diep gevoeld, dus zetten ze hun inspanningen voort ondanks de repressie. Een zeer belangrijk aantal heeft geen vertrouwen in de nationale politieke figuren en heeft dus niet vaak gestemd, en het is onwaarschijnlijk dat zij zullen stemmen in de huidige campagne voor het Europees Parlement. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat de politieke beweging La France Insoumise de afgelopen twee jaar campagne heeft gevoerd voor vrijwel alle eisen van de Gele Hesjes-beweging. Uiteraard houden de reguliere media (voornamelijk eigendom van negen miljardairs) rekening met de Insoumise beweging als VIJAND NUMMER EEN gedurende de afgelopen twee jaar: het is werkelijk verbazingwekkend wat je tegenwoordig op hun internetsites leest, op tv ziet of op de radio hoort.
De media beschouwen de verkiezingen voor het Europees Parlement op 26 mei als een wedstrijd tussen de Macron-partij en de hardrechtse partij die nu National Rally (Rassemblement National) heet. De leiders van deze twee groepen krijgen bijna alle media-aandacht. Het idee is dat als je tegen extreemrechts bent, je op de lijst van Macron moet stemmen. Maar ik als Frans staatsburger zal op de Insoumise stemmen. Ik hoop dat deze beweging het goed doet bij de verkiezingen.
De Amerikaanse econoom Michael Hudson heeft veel over dit fenomeen geschreven, bijvoorbeeld in zijn boek ‘Killing the Host’, dat veel details bevat over hoe de economie tegenwoordig werkt, inclusief de Europese Unie. Hij legt heel duidelijk uit hoe dingen werken. De moeite om te lezen.
Je vroeg je af hoe lang het zou duren voordat de mensen zouden gaan schreeuwen over de belachelijke bezuinigingen die de Europeanen zijn opgedrongen. Hier zitten ze met belachelijke werkloosheidscijfers en zinkende overheidsdiensten, allemaal omdat (a) de VS het financiële systeem van de wereld hebben opgeblazen omdat Slick Willie de bankiers toestond te gokken met het geld van de spaarders en (b) omdat ze allemaal meededen aan de neoliberale economische onzin. dat is niet te onderscheiden van Herbert Hoovers heimwee naar de Grote Depressie.
Toch blijven zij de Amerikaanse interventie steunen, ook al veroorzaakt deze hele oceanen van ellende en overspoelt hun land met buitenlandse vluchtelingen. Ze blijven de Amerikaanse sancties steunen, zelfs als die sancties hun economieën en toekomstperspectieven schaden, ook al hebben de sancties weinig impact op de VS. Het was Einstein die zei dat de werkdefinitie van waanzin inhoudt dat je steeds hetzelfde doet en een ander resultaat verwacht.
Goede punten; het is verbazingwekkend dat de VS niet zo'n beweging kent. De mensen zijn bijna allemaal idiote lafaards, zonder enige communicatie of intellectuele activiteit buiten de massamedia. Frankrijk zet de VS te schande vanwege hun moedige verzet; dat is precies wat de VS nodig hebben.
“Een grote meerderheid van de Fransen – 82 procent van de ondervraagden in een onderzoek van 15 april door de onafhankelijke onderzoeksgroep IFOP – zegt dat ze op zoek zijn naar veranderingen in het economisch en sociaal beleid.”
Het is heel duidelijk dat de inheemse bevolking over de hele wereld onrustig is, met duidelijke aanwijzingen uit de overwinning van Trump in 2016, een complete verrassing die het establishment zo van streek maakte dat het de fantasie van samenspanning veroorzaakte die zich nu ontvouwt in de richting van gevangenisstraffen voor de daders; de Brexit-stem die nog steeds zeer sterk wordt gesteund in Groot-Brittannië (en daar een beweging van gele hesjes zou kunnen veroorzaken); en de Franse verontwaardiging zoals hier aangegeven.
De boodschap hangt aan de muur dat de mensen het erg beu zijn, verlangend naar verandering, steeds rustelozer en bozer. Het voelt voor mij een beetje als 1789.
Ik hoop dat ik de kans krijg om een link te herhalen die ik gisteren heb gemaakt naar een interview met Tulsi Gabbard. Ik geloof dat het samenbrengen van het internationale publieke sentiment een goede focus is voor meer aandacht.
Deze dame verklaart zichzelf dienaar van het volk en spreekt voortdurend als volksvertegenwoordiger, met uitgesproken opvattingen over het vergeven van Assange, het stoppen van oorlogen en oorlogen om het regime te veranderen en oorlogen in het algemeen, en het aanpakken van de corrupte staat van de unie die de VS is geworden.
Bij CN heb ik mij aangesloten bij andere commentatoren door op te roepen tot een nieuwe inspanning van derden, buiten de bestaande derde partijen, en met een duidelijke en massale oproep aan een Volkspartij voorop, die het land verlost van zijn diepgewortelde plutocratie en bureaucratie, en zijn politieke macht blootlegt. ware motieven voor mondiale overheersing en neoliberalisme. Gabbard is nu een Democratische kandidaat te midden van een toenemend aantal wannabes, waarbij Biden, de centristische neoliberaal, het peloton leidt.
Ik ben van mening dat het 'schikken' met Tulsi Gabbard de beste keuze kan zijn, gezien de wurggreep op derden die het establishment probeert te minimaliseren.
Interview van 13 mei. Twee en een half uur. Aanbevolen. Laat het rollen en geniet ervan. Levendig, menselijk, grappig, openhartig.
https://www.youtube.com/watch?v=kR8UcnwLH24
Woord!
Ik vraag me af hoeveel van deze jonge vrouwen met roze vesten op de jonge Hansom Macron hebben gestemd. Feit is dat Macron een jong en fris gezicht was, dus gingen mensen op hem stemmen, in de veronderstelling dat hij een geschenk was van een of andere goddelijkheid. Ik leef nu al tientallen jaren en ben een oorlogskind. Gedurende al die tijd ben ik de tel kwijtgeraakt van de nieuwe jonge (en sommige niet zo jonge) gezichten die de politiek gingen opruimen en voor het volk gingen werken. Het bleken allemaal, zonder uitzondering, absolute klootzakken. Als iemand voor mij een politicus kan vinden die geen totale idioot is en tot aan zijn/haar nek in en uit losbandigheid, dan mag jij mijn oude auto hebben en zal ik de vrouw er gratis in gooien.
Het lijkt erop dat jij de auto en de vrouw houdt!
Dat komt omdat de Amerikaanse verkiezingen en de massamedia worden gecontroleerd door geld, op hun beurt gecontroleerd door de oplichters die opkomen in een ongereguleerde markteconomie. Dat is een fundamentele ontwerpfout die niet kan worden verholpen: het is tijd om de VS te recyclen.
Ik hoop dat de vakbonden niet betrokken raken bij de Gilet Jaune-beweging – een protest dat het resultaat is van een breed spectrum van Fransen. De betrokkenheid van de Unie zal het links versus rechts-paradigma introduceren en een wig vormen voor de opperheren om de beweging te ontsporen en te verdelen.
Dat hangt af van het leiderschap van zowel Gilets Jaunes als de Union. Het is een gegeven of dergelijk leiderschap bestaat.
Links versus rechts is de juiste taal. Waarom zou je willen dat mensen hun communicatievermogen beknotten?
De kleine groep mensen die de geldhoeveelheid controleert, controleert ook al meer dan honderd jaar het links-rechts-verhaal. Als mensen nog steeds het Links versus Rechts-verhaal blijven geloven, zullen we allemaal nog honderd jaar rond dezelfde moerbeienstruik moeten blijven!
Gilet Jaunes lijkt mij een breed spectrum van mensen, en als je een historisch links paradigma introduceert (de vakbonden – de eerste Workers International-bijeenkomst werd mislukt en daarna overgenomen door Karl Marx, hij heeft de beweging niet opgericht), u zult ongetwijfeld de steun verzwakken van die Gilet Jaunes die geen linkse mensen zijn. De meeste politieke oppositie is tegenwoordig gecontroleerde oppositie, bijvoorbeeld de Groenen, Amnesty International, Save the Children, World Wild Life Fund enz. enz.
Een breed spectrum van mensen tegen de kleine groep die het geld controleert – daar moet je de vinger op leggen.
De juiste taal is Up vs Down. De vijand die ons verdeelt, overwint ons.
Links versus rechts is niet de juiste taal. In Italië is er een coalitieregering van links EN rechts die zich verzet tegen de geldcontrolerende ‘elite’. De vakbonden krijgen tegenwoordig de meerderheid van hun leden uit overheidspersoneel; zij vertegenwoordigen bij lange na niet de massa.
https://newspunch.com/salvini-real-extremists-elites-occupy-europe/
Ik zie niet dat de vakbonden in de rij staan om een van de leiders in het artikel waarnaar hierboven wordt verwezen, te steunen. Het ongelukkige is dat de ‘elite’ die het geld controleert, verweven is met de post-agrarische, industriële en post-industriële samenleving waarin we leven – hoewel ze pas aan het eind van de 19e eeuw aan het stuur kwamen. Het veranderen ervan zal schokkend en pijnlijk zijn, maar de moeite waard.