Giorgio Cafiero onderzoekt de verschillende redenen van Ankara om de gevangengenomen leider van de PKK voor het eerst sinds 2011 toegang te verlenen tot zijn advocaten.
By Giorgio Caféro
Speciaal voor consortiumnieuws
SSinds zijn gevangenneming in Kenia twintig jaar geleden zit Abdullah Öcalan, de leider van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), gevangen op een klein Turks eiland in de Zee van Marmara, genaamd Imrali. Na de uitlevering van Öcalan aan Turkije ontving hij een doodvonnis dat na dat van Turkije werd omgezet afschaffing van de doodstraf in 2002. Nu zit Öcalan een levenslange gevangenisstraf uit op beschuldiging van terrorisme en verraad. Ondanks dat hij sinds 1999 opgesloten zit, heeft hij veel invloed en heeft hij nog steeds veel volgers.
Öcalan in 1997. (WikiMedia Commons)
In heel Turkije wordt hij echter wijdverbreid gehaat en beschuldigd van het leiden van een terroristische organisatie, die volgens de meeste Turkse bronnen om het leven is gekomen. 40,000 mensen. Tegenwoordig zitten velen in Turkije achter de tralies omdat ze op sociale media video’s, memes en posts delen waarin hij en/of de PKK worden verheerlijkt. Wanneer Koerdische activisten en ballingen in westerse landen tijdens openbare bijeenkomsten hun solidariteit met Öcalan tonen, wordt Turkije in aanzienlijke mate boos en beledigd.
Ocalan ontmoet zijn advocaten
Op 2 mei was Öcalan voor het eerst sinds 2011 weer aanwezig verleend toegang tot zijn advocaten, die zijn berichten vier dagen later doorgaven. Hij eiste dat de door de VS gesteunde, aan de PKK gelieerde Volksbeschermingseenheden (YPG), de dominante kracht binnen de Syrische Democratische Strijdkrachten, de legitieme belangen van Turkije zouden respecteren. Hij benadrukte de noodzaak voor de Syrische Koerden om een verenigde, democratische Syrische natiestaat te steunen, en riep de YPG op om met Damascus te onderhandelen. Ook met ongeveer 3,000 Mensen in Turkije die naar verluidt in hongerstaking waren in 90 gevangenissen in het hele land en eisten dat Öcalan familie- en legale bezoeken zou krijgen, zei de PKK-leider tegen al zijn loyalisten dat ze een einde moesten maken aan zelfbeschadigende activiteiten.
Waarom besloten de Turkse autoriteiten een einde te maken aan het acht jaar durende isolement van Öcalan?
Het is duidelijk dat één van de doelen die ze op de korte termijn bereikten door Öcalan toegang te verlenen tot zijn advocaten, was dat hij Koerdische politici en activisten zou oproepen hun hongerstakingen te beëindigen. Maar het besluit was duidelijk gebaseerd op factoren die verder reikten dan de zorgen over de gevolgen van de hongerstakingen in Turkse gevangenissen. Vanuit een cynisch standpunt schreven bepaalde waarnemers deze stap toe aan een mogelijk plan voor de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling, oftewel AKP, om meer stemmen van de Koerdische minderheid in Turkije veilig te stellen.
Vrede met PKK gekoppeld aan Syrië-deal
Afgezien van gevoelige binnenlandse politieke overwegingen waren de grotere regionale zorgen van Ankara de drijvende factoren. Het lijkt erop dat Turkije van oordeel is dat het intern oplossen van het conflict met de PKK in Turkije moet gebeuren via een grotere deal die tegelijkertijd de moeilijke YPG-gerelateerde kwesties in Noord-Syrië regelt.
Maak alstublieft een Schenking naar onze
Lenteinzamelingsactie vandaag!
Ambtenaren in Ankara erkennen de invloed die Öcalan uitoefent op zijn loyalisten – zowel ten noorden als ten zuiden van de Turks-Syrische grens – en de Turkse leiders proberen mogelijk die invloed te benutten in mogelijke toekomstige gesprekken met de PKK/YPG. Dat hebben functionarissen van de Turkse staatsinlichtingendienst onlangs gemeld voldaan met Mazlum Kobane, commandant van de Syrische Democratische Strijdkrachten, die dicht bij Öcalan staat, in het noorden van Syrië. Bovendien suggereren de oproepen van Öcalan voor een verenigd Syrië dat hij de YPG zou kunnen beïnvloeden om de aspiraties voor de oprichting van een onafhankelijke Koerdische staat in Noord-Syrië op te geven.
Koerdische YPG-strijders. (Koerdische strijd via Flickr)
De Turkse zorgen over de strijd van de YPG om Syrië op te delen zouden kunnen afnemen als er een overeenkomst komt tussen Ankara en Damascus, volgend op de mogelijke integratie van de YPG in het Syrisch-Arabische leger. Dergelijke diplomatieke doorbraken zouden Ankara ervan kunnen weerhouden te geloven dat het noodzakelijk is om een derde Turkse militaire campagne tegen de YPG te lanceren, na Operatie Olijftak vorig jaar en Operatie Eufraat Schild in 2016.
Kaart van Syrië, met de ruwe locatie van Afrin als ster. (Wikimedia Commons)
Niettemin zijn er realistisch gezien grote hindernissen die de vooruitzichten op vooruitgang op dit front zullen ondermijnen. Het overbruggen van de kloof tussen de eisen van zowel Turkije als de YPG zou een enorme uitdaging kunnen blijken.
Terwijl Turkije een militaire aanwezigheid wil behouden 25 mijl naar Noord-Syrië eist de YPG een volledig Turks leger terugtrekking van de stad Afrin. Het is niet gegarandeerd dat tegelijkertijd aan de eisen van zowel Ankara als de YPG kan worden voldaan.
Tegelijkertijd is het onduidelijk wat er zou gebeuren met de door Turkije gesteunde gewapende soennitische Arabische groepen in Afrin als Ankara en de YPG hun vijandelijkheden zouden beëindigen, en welke rol(len) zij zouden spelen in het “post-conflict” Syrië, indien van toepassing. helemaal niet.
Golfstaten Voer vergelijking in
Bepaalde regionale factoren die een rol spelen, kunnen de inspanningen belemmeren om de uiterst vijandige impasse tussen Turkije en de YPG op te lossen. Terwijl de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië hun beleid opvoeren anti-Turkije inspanningen in Syrië hebben Abu Dhabi en Riyad geprobeerd de uitbreiding van de Turkse invloed in Syrië tegen te gaan, terwijl ze belangrijke belanghebbenden zijn geworden in de uitkomst van deze acht jaar durende burgeroorlog.
Turkse media hebben beide Golfstaten ervan beschuldigd de YPG te steunen, wat de anti-Saoedische en anti-Emirati-gevoelens in Turkije aanwakkert.. In de nasleep van de uitbarsting van de Qatar-crisis in 2017 heeft de Turkse pro-AKP-krant Jeni Safak, gepubliceerde een foto van functionarissen uit de Emiraten, Saoedi-Arabië en Egypte die hun YPG-tegenhangers ontmoeten in een kantoor met een portret van Öcalan aan de muur.
De afgelopen jaren hebben een groot aantal veelzijdige regionale kwesties bijgedragen aan grote spanningen in de betrekkingen van Ankara met zowel Abu Dhabi als Riyadh. Deze bronnen van wrijving zijn onder meer de Libische burgeroorlog, de Qatar-crisis, de moordzaak Jamal Khashoggi, het mislukte staatsgreepcomplot tegen de Turkse regering in 2016, de Egyptische staatsgreep van 2013 en de recente geval van vermoedelijke spionnen uit de VAE in Turkije.
Omdat zowel de leiders van de Emiraten als Saoedi-Arabië Turkije beschouwen als een ‘neo-Ottomaanse’ dreiging en als sponsor van de Moslimbroederschap (verboden als terreurgroep in zowel de VAE als Saoedi-Arabië), te midden van een periode van groeiende geopolitieke concurrentie in de Hoorn van Afrika en de Rode Zee, het buitenlands beleid van Ankara lijkt op ramkoers te liggen met Abu Dhabi en Riyadh.
Binnen deze context lijkt het erop dat zowel de VAE als Saoedi-Arabië de YPG waarschijnlijk zullen zien als een nuttige partner in hun pogingen om tegelijkertijd de posities van Turkije en Iran in het “post-conflict” Syrië ter discussie te stellen. Ongetwijfeld zou vrede tussen de YPG en Ankara deze hefboom wegnemen die de Emiraten en de Saoedi’s naar verluidt in Noord-Syrië hebben gebruikt om hun inspanningen tegen Turkije op te voeren.
Vanuit het perspectief van Ankara is de uitbuiting door de VAE van de kwetsbaarheden van Turkije ten opzichte van de YPG in Noord-Syrië een bedreiging voor de kernbelangen van Ankara in Syrië en de grotere regio. Turkije zou de VAE de kans kunnen ontnemen om de Koerdische nationalistische zaak in Noord-Syrië te gebruiken om Ankara te ondermijnen als Turkije en de PKK/YPG een overeenkomst bereiken die het tientallen jaren oude conflict van Turkije met de groep van Öcalan, en meer recentelijk de uitloper ervan in Syrië, op vreedzame wijze oplost.
Giorgio Caféro (@GiorgioCafiero) is de CEO van Gulf State Analytics (@GulfStateAnalyt), een in Washington gevestigd geopolitiek risicoadviesbureau.
Maak alstublieft een Schenking naar onze
Lenteinzamelingsactie vandaag!
Er zijn informatieve details, bedankt voor het delen.
Maar met de titel “Een einde maken aan het isolement van Abdullah Ocalan” en later “Waarom besloten de Turkse autoriteiten een einde te maken aan het acht jaar durende isolement van Öcalan?” vraag is fout!
Het isolement is nog niet voorbij. Het was slechts een bijeenkomst van advocaten en Öcalan na acht jaar onder omstandigheden van Erdoğan's wensen, en dat betekent niet dat het isolement voorbij is. Die bijeenkomst viel volledig buiten de controle van de wet en de democratische regels. Ze proberen gewoon de druk in het land te verminderen en spelen om te zien of de Hongerstakers zullen stoppen.
En als laatste opmerking; meer dan 7,000 gevangenen, veel Koerdische mensen over de hele wereld en natuurlijk de mooie parlementariër Leyla Güven die de hongerstaking begint tegen dat wetteloze isolement dat nog steeds doorgaat met de hongerstaking…… na 8 jaar een ontmoeting van 1 uur betekent dat niet dat alles is voorbij en de Turkse autoriteiten hebben een nieuwe pagina geopend!
Een informatief stuk. Bedankt.
Volgens de Amerikaanse astrofysicus Neil deGrass Tyson heeft tweederde van alle genoemde sterren Arabische namen en het gebeurde allemaal tussen 800 en 1100 na Christus. En kijk eens naar de Arabisch/Islamitische wereld van vandaag! 'Wat is er gebeurd?' is een dwingende vraag.
Dat de Koerden waar dan ook ter wereld enige vrijheid zouden kunnen genieten, is voor Turkse leiders en de meeste gewone Turken een nachtmerrie en een fobie geworden. Uit mediaberichten bleek dat Turkse functionarissen druk hadden uitgeoefend op de Japanse autoriteiten om het onderwijzen van Koerdisch aan een Japanse universiteit te beëindigen.
Ik denk terug aan de eerste jaren dat Erdogan aan de macht was, toen hij zijn “Zero Problems”-beleid voerde met de landen in de regio, en zelfs toenadering zocht tot Öcalan en de PKK. Het lijkt eeuwen geleden, maar het is nooit te laat voor gezond verstand!
Dit is een heel vreemd artikel.
Er wordt niet eens melding gemaakt van de banden van Turkije met ISIS, noch van het lidmaatschap van de dictator van de terroristische organisatie van de Moslimbroederschap.
Het probleem is Turkije, en de afdaling van het regime in het theocratisch fascisme. Het feit dat ze openlijk 40,000 Koerden hebben vermoord, zou een aanwijzing moeten zijn …
De PKK dient de VS en Israël bij het factionaliseren van Turkije en moslimlanden, niet alleen vandaag de dag, maar sinds de Eerste Wereldoorlog.
Je negeert ook dat ISIS waarschijnlijk een creatie van de VS was, aangezien Obama en Clinton hen ook bewapenden om Asad omver te werpen. Deze afstemming suggereert dat Turkije alleen maar het vuile werk van de VS en de NAVO opknapte.