De regering-Trump moet haar desinformatiecampagne opzij zetten en naar de realiteit gaan kijken, zegt Fulton Armstrong.
By Fulton Amstrong
Speciaal voor consortiumnieuws
TDe aanpak van de regering-Trump ten aanzien van Venezuela heeft zowel beleids- als inlichtingenmislukkingen tot gevolg. Maar de woordvoerders blijven denken dat luidere veroordelingen van president Nicolás Maduro en machodreigingen op de een of andere manier zullen werken. Ze kunnen zo woedend puffen en blazen als ze willen, maar sommige huizen – zelfs huizen die worden gerund door minder competente autoritaire leiders – worden niet zo gemakkelijk omver geblazen.
Leopoldo López: Zware nacht dinsdag. (Zfigueroa via Wikimedia Commons)
De staatsgreeppoging van president Juan Guaidó van de Venezolaanse Nationale Vergadering was dinsdag vanaf het begin gedoemd. Of hij en zijn aanhangers van Washington zichzelf nu gewoon voor de gek hielden, of dat Maduro's mannen hen op meesterlijke wijze voor de gek hielden, ze dachten naïef dat het militaire opperbevel Guaidó op hun schouders zou hijsen en hem als president naar Miraflores Palace zou dragen.
Wat in plaats daarvan gebeurde, was een enorme – potentieel fatale in politieke termen – schande voor Guaidó en de Amerikaanse regering.
Voor Guaidó's Venezolaanse mentor, Leopoldo López – oprichter van de ‘Popular Will’-partij – eindigde de escapade met een smadelijke aanloop naar de Chileense ambassade (en later naar de Spaanse ambassade) met zijn vrouw en dochter, nadat hij was vrijgelaten uit huisarrest door Guaidó's troepen. López is jong en heeft nog veel politieke levens voor zich, maar voor de man die leiding gaf aan de gewelddadige protesten om Maduro vanaf 2013 te verdrijven, kon het dinergesprek dinsdagavond niet prettig zijn geweest.
Dit is het zoveelste falen van de Amerikaanse inlichtingendiensten. De verklaringen van minister van Buitenlandse Zaken (en voormalig CIA-directeur) Mike Pompeo aan de media dat “We de hoogste leider gisteren tegenkwamen en Maduro verlieten” en “We hadden tientallen anderen, militairen, die de strijdkrachten van Maduro verlieten” lijken te bevestigen dat de staatsgreep was, zoals velen vermoeden, een Amerikaanse operatie.
Maar de analytische basis van deze geheime actie was zo wankel dat zelfs de overlopers van Pompeo geen enkel verschil konden maken. Was de Amerikaanse inlichtingengemeenschap in de ban van de staatsgrepen, of was dit opnieuw een geval, zoals bij de invasie van Irak in 2003, waarbij de agentschappen hun ‘analyse’ verdraaiden om de beleidsmakers tevreden te stellen? Hebben ze, in plaats van ‘de waarheid aan de macht’ te vertellen, zoals inlichtingentypes beweren dat ze doen, gewoon opnieuw gecapituleerd?
Cubaanse kappertjes
Ook de inlichtingen van de regering over de rol van Cuba in Venezuela lijken zeer gebrekkig te zijn. Hoge functionarissen uiten zonder enig bewijs wilde beschuldigingen over het aantal en de rol van Cubaanse adviseurs in het land. Het is moeilijk om 25,000 Cubaanse militaire “goons” twintig jaar lang te verbergen in een vrijloopland als Venezuela, zoals de regering beweert.
Ik was de Amerikaanse nationale inlichtingenofficier voor Latijns-Amerika toen alle (herhaal: alle) vijftien inlichtingendiensten zich verzetten tegen de pogingen van John Bolton, nu de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur, om inlichtingen over Cuba te manipuleren met beschuldigingen (die zeventien jaar later nog steeds ongegrond waren) dat het eiland een biologisch wapenprogramma. Ik ben getuige geweest van Boltons woede. Ik vrees voor de Venezolanen die zijn grootse plannen voor hun land hebben gefrustreerd.
Bolton: Intel-manipulator. (Gage Skidmore via Flickr)
Nadat het er niet in was geslaagd de Venezolaanse regering omver te werpen in “Operatie Libertad”, zoals zij deze poging tot staatsgreep noemden, slaagde Pompeo er in ieder geval in een deel van de waarheid omver te werpen. Hij beweerde dat Maduro probeerde het land te verlaten en door Rusland moest worden overgehaald om te blijven, wat Maduro ontkende. Misschien werkte dit soort desinformatie voor hem bij de CIA. Maar Pompeo bezoedelde er het ambt van minister van Buitenlandse Zaken mee – zelfs voor een afdeling die hoge Venezolaanse functionarissen met dergelijke middelbare schoolbijnamen bestempelt als ‘lakeien’ en ‘misdadigers’. Vice-president Mike Pence maakt een einde aan zijn tweet waarin hij de staatsgreep steunt – “Vayan con Dios”– lijkt ook gebaseerd te zijn op slechte informatie over de mentaliteit van Venezuela. Zeggen 'Ga met God' werkt niet bepaald bij mensen die lijden onder onder meer Amerikaanse sancties.
Is de inlichtingengemeenschap de facilitator?
Serieuze analisten weten zeker dat de mislukte staatsgreep volgt op een lange reeks mislukte pogingen om Maduro uit te dagen tot iets dat zo gruwelijk is dat óf het leger hem afzet, óf de regering een voorwendsel krijgt voor haar vaak bedreigde militaire actie. De VS daagden Maduro uit om Amerikaanse diplomaten schade toe te brengen, en nadat hij dat niet deed, trok het ministerie van Buitenlandse Zaken de potentiële martelaren uit Caracas terug. De regering daagde hem uit om in februari een humanitaire zending vanuit Colombia aan te vallen, maar opnieuw liet hij de VS in de steek. (Het enige gevaar vloeide voort uit een molotovcocktail, gegooid door 'oppositie'-bendes die een vrachtwagen vol voedsel in brand staken.) Washington daagde Maduro uit om Guaidó te arresteren nadat hij terugkeerde van dat debacle, maar dat deed hij niet.
Maar de rode lijn van de regering-Trump is het voortbestaan zelf van het ‘ex-Maduro-regime’ (zoals de regering het noemt). Voor een Witte Huis dat een grote deal heeft gesloten over het onvermogen van president Barack Obama om op te treden toen zijn rode lijn in Syrië werd overschreden, is het aan de macht blijven van Maduro woedend (en beschamend). Die woede wordt nog verergerd door het onvermogen van de regering om wraak te nemen op China, Rusland, Noord-Korea en anderen voor hun steun aan Maduro. Dit zijn landen die terug kunnen vechten.
Pence, Guaido en president Iván Duque Márquez van Colombia, 25 februari 2019 (Witte Huis / D. Myles Cullen)
Of de VS besluit militaire aanvallen van welke aard dan ook tegen Venezuela te lanceren, is de grote vraag. Gebaseerd op de frustratie en slechte inlichtingen van de regering lijkt het erop dat het die kant op gaat. Als Amerikaanse functionarissen zich zouden laten leiden door een precedent (zoals de duizenden onschuldige mensen die in 1989 in Panama zijn vermoord om één drugsdealer, Manuel Noriega, te verwijderen) en door gezond verstand te laten leiden (in plaats van een ongeteste oppositionist met een veelbewogen verleden als Guaidó te vervangen Maduro), zouden ze zich in plaats daarvan concentreren op diplomatieke inspanningen om onderhandelingen te starten die gericht zijn op het vinden van een vreedzame uitkomst.
Maar de regering-Trump heeft hard gewerkt om de onderhandelingen te blokkeren. Het heeft Guaidó opgedragen elke vorm van overleg af te wijzen, en het heeft Amerikaanse bondgenoten in Europa en Latijns-Amerika ontmoedigd deze te steunen. Het heeft de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken Jorge Arreaza toegevoegd aan een sanctielijst die normaal gesproken gereserveerd is voor drugshandelaars, serieuze mensenrechtenschenders en werkelijk weerzinwekkende types, omdat hij, zo lijkt het, vooruitgang boekte door zijn energie te kanaliseren in de richting van een diplomatieke, onderhandelde oplossing.
Arreaza: gestraft voor het zoeken naar een democratische oplossing. (Wikimedia Commons)
Het Amerikaanse leger kan het ‘ex-Maduro-regime’ vernietigen met zijn hightech wapens, en het Venezolaanse opperbevel zou met de handen omhoog naar buiten komen. Veel mensen haastten zich naar Amerikaanse voertuigen vol voedsel en lekkernijen. Maar geen enkel wapen zal de Venezolaanse puinhoop oplossen.
Een interne kwestie
Venezuela heeft een Venezolaans probleem, waarvan voormalig president Hugo Chávez en Maduro symptomen zijn. Hun voorgangers waren niet de democraten die het Trump-team ons wil doen geloven – wederom een mislukking van de inlichtingendiensten – en Juan Guaidó en Leopoldo López zijn niet de morele equivalenten van onze Founding Fathers, zoals de mensen van Trump beweren.
Helaas zijn er in Venezuela geen witte hoeden, alleen verschillende tinten donkergrijs. Dat is de reden waarom het Amerikaanse standpunt zich zou moeten concentreren op het proces – onderhandelingen, compromissen, institutionele opbouw – in plaats van gemiste resultaten zoals de installatie van iemand als Guaidó.
Voor analisten is een geloofsbeginsel dat een goede analyse zal bijdragen aan goed beleid. De regering-Trump moet haar desinformatiecampagne opzij zetten en naar de realiteit gaan kijken, ook al is de inlichtingengemeenschap niet langer vrij om dat te doen.
Onderhandelingen zijn absoluut essentieel om een uitkomst te bereiken die minder catastrofaal is dan waar het Amerikaanse beleid ons momenteel naartoe leidt.
Fulton Armstrong is een voormalige Amerikaanse nationale inlichtingenofficier voor Latijns-Amerika en voormalig staflid van de Nationale Veiligheidsraad en de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen.
De schrijver verdient alle lof omdat hij het socialisme niet vermeldt!
Thatcher: 'Er is maar één economisch systeem in de wereld, en dat is het kapitalisme. Het verschil ligt in de vraag of het kapitaal in handen is van de staat of dat het grootste deel ervan in handen is van mensen die buiten de controle van de staat staan' (toespraak in het Lagerhuis, 24 november 1976).
“Maduro erkent dat Venezuela nog steeds een op kapitalisme gebaseerde economie is...” (nieuwsbrief van het Volksverzet, 27 mei 2018).
Dit is een interessant stuk van iemand die ons laat zien hoe de VS zich met welk land dan ook zullen bemoeien, bijvoorbeeld door Boris Jeltsin te kiezen of Rusland binnen te vallen in 1919, en verwachten dat het land ons in de kont zal likken. Ik ben er zeker van dat hij denkt dat Noord-Korea ondankbaar is voor de hulp die we het land in 1945 hebben gegeven bij het opbouwen van instellingen – nu, en als we het land maar blijven instrueren met de harde liefde voor humanitaire kruisraketten, zullen ze het opgeven.
Eén van de redenen dat de staatsgreep in Venezuela niet werkte, is dat de lagere rangen en milities niemand in leven lieten die hen uitverkochte.
Een andere is dat er voldoende leiderschap is dat niet uitverkocht zal raken. Venezuela is te groot en te georganiseerd om militair te worden ingenomen. 10 jaar, 20, 30, 40, het maakt niet uit hoeveel militairen, tenzij je ze allemaal doodt, net als Vietnam/Afghanistan/Irak/Somalië, enz. Ze zullen de knie niet buigen.
De drie mannen houden nogal erotisch elkaars hand vast..
Ik ben geschokt dat dit artikel in CN staat; de auteur gaat ervan uit dat de zaken van Venezuela de zaken van Washington zijn. Zijn kritiek op de regering Chavez/Maduro negeert de enorme vooruitgang op het gebied van de publieke welvaart sinds het begin van de Bolivariaanse Revolutie. Natuurlijk zijn er problemen; ze zijn niet gediversifieerd vanwege hun afhankelijkheid van olie-inkomsten, en natuurlijk heeft de CIA vanaf het begin met de zaak rondgezworven. Het is een ontwikkelingsland, wat verwacht hij in vredesnaam?
Het komt erop neer dat de VS zich met hun eigen zaken moeten bemoeien (het repareren van ons eigen treinwrak van een land) en zich buiten de aangelegenheden van andere landen moeten houden. Het Amerikaanse trackrecord laat niets anders zien dan chaos, mislukte staten en megadood.
Het echte probleem zijn de grappenmakers in de Amerikaanse diepe staat die uit zijn op oorlog – Pompous, Revoltin' Bolton, oorlogsmisdadiger Eliot Abrams, en meelopers zoals Marco Rubio, en verschillende leden van de gebruikelijke verdachten – de CIA en de FBI.
Dit is een heel interessant stuk uit Moon of Alabama:
http://www.informationclearinghouse.info/51531.htm
Leuke toevoeging Skip Scott. Hier is een verklaring van de Saker in dat artikel:
Zoals de Saker opmerkt:
‘Het rijk lijkt alleen maar sterk. In werkelijkheid is het zwak, verward, geen idee en, belangrijker nog, gerund door een trieste bende incompetente schurken die denken dat ze iedereen bang kunnen maken tot onderwerping, ondanks dat ze sinds 1945 geen enkele oorlog van betekenis hebben gewonnen. van de bevolking van Venezuela is slechts het nieuwste symptoom van deze verbijsterende zwakte.”
“Het allerbelangrijkste is dat het wordt gerund door een trieste bende incompetente misdadigers die denken dat ze iedereen bang kunnen maken tot onderwerping….”
De Saker is dodelijk accuraat in deze verklaring, behalve dat het Amerikaanse volk in wezen nooit naar het imperium heeft gezocht. In feite heeft Amerika sinds de staatsgreep van 1963 nooit de kans gehad om zelf te beslissen wat het wil worden…
Venezuela had geen probleem totdat de VS zich ermee begonnen te bemoeien. U loopt ook voorop met desinformatie. Chavez heeft het land van de problemen afgebracht, Maduro probeert dat gewoon voort te zetten, terwijl er nog meer inmenging is. Maduro heeft niet de kans gehad om echt te oordelen over goed of slecht beleid, terwijl er voortdurend een economische oorlog tegen het land wordt gevoerd. Een poging daartoe is een vals verhaal. Ik zou willen stellen dat de staatsgreep die zo lang duurt en voortduurt met minimale schade, in feite een teken is van goed beleid van Maduro, toen hij erin slaagde het huizenproject van 3 miljoen mensen dat Chavez enkele maanden geleden was begonnen, te voltooien. Dat de overgrote meerderheid van de bevolking nog steeds achter hem staat, spreekt boekdelen! Alle huidige problemen en schade in het land zijn veroorzaakt door rechts in het land en door inmenging van buitenaf. Periode! Spreek de waarheid!
Dit stuk grenst aan neoliberale propaganda. Het zou voor alle lezers van Consortium News een bron van zorg moeten zijn dat de redactie het passend achtte om het op hun anderszins achtenswaardige website te publiceren.
Ja, we kunnen uitgehongerde mensen overlaten aan de genade van hun kwaadaardige, totalitaire meesters. We konden. Maar ik ben blij dat we dat niet doen. Er moet sprake zijn van een internationaal gebaseerde 'fail safe' wanneer een regering zo ernstig faalt dat haar bevolking wordt gereduceerd tot een leven als hulpeloze dieren. De Verenigde Staten zijn de kracht ten goede in dit conflict, en Maduro vertegenwoordigt het kwade.
Wat is het tegenargument voor de bevrijding van het Venezolaanse volk? Is het beter om ze tot slaaf te houden? Hoe wordt de wereld daardoor een betere plek?
De kans is klein dat je het artikel hebt gelezen. Ik zou zeggen: laat het volk van Venezuela tot slaaf blijven, net zoals het volk van Palestina dat is.
De VS moeten stoppen met het bevrijden van mensen. Dit is en was altijd slechts een grote leugen om de slavernij die feitelijk op het punt stond te gebeuren te verdoezelen.
De leugens over het bevrijden van mensen die teruggaan tot het begin van het Amerikaanse expansionisme en waarschijnlijk nog verder, zijn dezelfde verrotte woorden die als vergif aan je lippen ontsnappen. Deze kwade woorden, ‘het herstellen van de vrijheid’, zijn verantwoordelijk geweest voor de dood van miljoenen onschuldige levens door toedoen van het Amerikaanse leger. Want het is nooit onze bedoeling om wie dan ook vrijheid te geven.
Mark Twain verwoordde het zo:
“In een artikel uit februari 1901 met de titel ‘Aan de persoon die in duisternis zit’ bleef hij de VS bekritiseren:
Er moeten twee Amerika's zijn: een Amerika dat de gevangene bevrijdt, en een Amerika dat de nieuwe vrijheid van een ooit gevangene ontneemt, en ruzie met hem begint zonder dat er iets is waarop hij die kan baseren; doodt hem vervolgens om zijn land te krijgen. . .
Het is waar dat we een misleid en vertrouwend volk hebben verpletterd; we hebben ons gekeerd tegen de zwakken en de vriendenlozen die ons vertrouwden; we hebben een rechtvaardige, intelligente en goed geordende republiek uitgeroeid; we hebben een bondgenoot in de rug gestoken en een gast in het gezicht geslagen; we hebben een schaduw gekocht van een vijand die hem niet kon verkopen; we hebben een vertrouwende vriend van zijn land en zijn vrijheid beroofd; we hebben schone jonge mannen uitgenodigd om een in diskrediet gebracht musket op de schouders te nemen en bandietenwerk te doen onder een vlag die bandieten gewend zijn te vrezen, niet te volgen; we hebben de eer van Amerika geschonden en haar gezicht zwart gemaakt voor de wereld. . .
En wat een vlag voor de Filippijnse provincie betreft, deze is gemakkelijk te beheren. We kunnen een speciale vlag laten maken – onze staten doen het: we kunnen gewoon onze gebruikelijke vlag hebben, met de witte strepen zwart geverfd en de sterren vervangen door de schedel en de gekruiste beenderen.’
Jij zou die eerste Amerikaan zijn.
Voor de grote oorlogen moet ik uitzonderingen maken. WOI en WOII. Iemand anders was bezig met het “herstel van de vrijheid” en wij hebben die strijd gewonnen en daarmee feitelijk de vrijheid behouden.
Minder competente autoritaire leiders? Maduro heeft de staatsgreeppogingen, sancties, bedreigingen, straatgeweld en alles wat de VS nog meer heeft bedacht om de regering omver te werpen, doorstaan. Hij is behoorlijk bekwaam. En hij is niet autoritair; hij is een zeer afgemeten bemiddelaar met een rijke geschiedenis als diplomaat voordat hij president werd. Dit is desinformatie.
Ik wil er gewoon mijn 2 cent aan toevoegen dat ik het eens ben met DW Bartoo, Skip Scott en AnneR en mij ervan weerhoud ‘dat allemaal uit te leggen, vooral dat de grote misdaad van Chavez en de Bolivariaanse beweging die van ‘regeren terwijl je socialistisch bent’ is.
Ik schreef een aantal lange, uitgebreide paragrafen die ik zojuist heb doorgenomen, waarbij ik de auteur aanviel vanwege zijn verhulde en ondoorzichtige verwijzingen naar Chavez en de mislukkingen van de Bolivarianen. Herlees het stuk nog een paar keer en zou alleen willen zeggen dat het niet alleen niet nodig is om deze gladde, verplichte kwalificaties te maken, maar dat het contraproductief is als de ONMIDDELLIJKE noodzaak, als een Amerikaanse ‘expert’ die zich richt tot het Amerikaanse establishment, het Het is absoluut noodzakelijk om op te komen voor de rechtsstaat en de soevereine zelfbeschikking van elke natie. Periode.
Het lijkt erop dat de VS zo'n puinhoop van het Midden-Oosten hebben gemaakt en er niet in zijn geslaagd iets te repareren, dat ze nu naar Venezuela vertrekken om dat op te stoken. Deze psychopathische, militaristische, kapitalistische corporatisten kunnen niets leren. Hun bebloede handen zitten in elke pot. Trump is de nieuwste frontman en oplichter, in de gaten gehouden door het Pentagon, dat al heel lang de zieke show leidt. En ze kunnen niet eens slagen voor een audit! Stel je voor dat China of Rusland zich gedragen als de VS! Deze beelden op tv zijn niets anders dan propaganda; je moet op alternatieve websites zoeken om de waarheid te achterhalen.
Ha! Elke overheid dat weigert de VS te gehoorzamen, wordt bestempeld als een ‘regime’.
En de reden Venz. Is dat de spijtige toestand, dan komt dat door de VS
Het gewone volk pl. gestemd in Maduro. Guaido is een zelfgezalfde clown. Hoe meer de VS deze clown onder druk zetten, hoe meer de Venezolanen zich zullen verzetten. Ze willen deze dwaas niet.
De enigen die de Gringo's daar willen hebben, zijn de rijken en landeigenaren wier eigendommen zijn weggenomen om aan de armen te geven. De rijken – inclusief de buitenlandse bedrijven en de oliemaatschappijen. willen het allemaal, en willen de dingen hebben zoals ze waren vóór Chavez. Een groot aantal mensen houdt van Maduro.
Yanki Ga naar huis!
De Amerikaanse interventie in Venezuela is een schaamteloos vertoon van chutzpa, waarbij de soevereiniteit en het internationaal recht worden genegeerd. Dit gedrag kan de status van Amerika in de wereld alleen maar verminderen.
De Amerikaanse status in de wereld zou nooit geschaad kunnen worden. Alle grote Europese machten hebben het Amerikaanse beleid ten aanzien van Venezuela onderschreven. En zij zijn het wereldbeeld dat telt!
Als je naar dit carnaval van eindeloze leugens, excessief geweld en idiotie kijkt, gebaseerd op Washington, kun je niet anders dan denken dat we eindelijk weer een nieuwe fase zien in de volledige desintegratie, niet alleen van het Amerikaanse imperium, maar van elk spoor van een functionele menselijke samenleving. .
Ja, als alleen de VS zouden deelnemen aan en het carnaval van de leugens beoefenen, zou je enige hoop kunnen hebben, maar zoals je zegt: het is de amorfe klodder paddenstoelen die het Amerikaanse imperium vormt. Het omzeilen van VN- en OAS-handvesten wordt door westerse nieuwskijkers getolereerd, omdat er immers bijna unanimiteit bestaat in de ‘Lima Group’. Kijkers zullen zich wellicht eerder tegen deze conclusie verzetten als ze eraan worden herinnerd dat de Lima-groep specifiek is opgericht met de bedoeling de Venezolaanse regering omver te werpen, in strijd met die charters. Het is alleen maar verrassend dat hun unanimiteit niet volledig is, aangezien de regering van Mexico veranderde nadat de groep was gevormd. Canada en verschillende Latijns-Amerikaanse staten, afhankelijk van ruilhandel voor Amerikaanse goede wil, waren in dat opzicht uitverkocht. Min of meer geldt dezelfde deal voor Toadies in Europa, die afhankelijk zijn van het voor de gek houden van hun eigen bevolking met repetitieve leugens over Venezuela, net zoals ze dat deden over Irak, Libië, Syrië en, eerlijk gezegd, over vrijwel elke oorlog terug naar Korea. , en zeker tot op zekere hoogte, helemaal terug tot WO I.
Helaas zijn er in de VS geen witte hoeden, alleen verschillende tinten donkergrijs. Sommige jongens, met name Abrams, Bolton en Pompeo, lopen echter rond in hun ondergoed terwijl hun broek onlangs is afgebrand. Niemand wil onderzoeken waarom...
Wie is de enige Democratische 2020-kandidaat die moedig genoeg is om te zeggen dat er geen Amerikaanse interventie in Venezuela is? Ze zegt dat de Verenigde Staten met Rusland en de tegengestelde partijen moeten praten om het probleem vreedzaam op te lossen in het belang van het Venezolaanse volk (zie Fox News-verhaal). Tulsi Gabbard (Tulsi2020) had de moed om dit te zeggen terwijl anderen op oorlogstrommels sloegen of zwijgen, inclusief Joe Biden en anderen die deel uitmaken van het Democratische establishment die zeggen dat Maduro moet worden vervangen door de Amerikaanse marionetten Guido en Lopez!!!
Helemaal mee eens.
Het is onthullend en teleurstellend dat moed en fatsoen het in de VS niet redden. Ze vertellen me dat de Amerikaanse bevolking Tulsi niet eens serieus kan overwegen.
Tulsi Gabbard is gewoon een stem die roept in de wildernis. De moed en het fatsoen om tegen het CONGRESS in te gaan, weerspiegelen haar waarheidsvertelling
humanistische neiging. Ze zou heel goed een andere Barbara Lee kunnen zijn – dat is alles!
Lezers zullen wellicht genieten van mijn kijk op de poging tot staatsgreep:
https://chuckmanwordsincomments.wordpress.com/2019/05/02/john-chuckman-comment-a-coup-attempt-which-owes-a-great-deal-to-monty-python-and-the-keystone-cops-john-bolton-and-mike-pompeo-do-venezuela-my-answer-to-a-critic/
John Bolton houdt vol dat het geen staatsgreep was omdat de Verenigde Staten Guaido erkennen. Hoe is dat voor logica?
Blijkbaar dringt Bolton nu hard aan op militaire actie.
Zelfs het Pentagon vindt dit geen goed idee, en er heeft blijkbaar een zeer harde en argumentatieve ontmoeting plaatsgevonden tussen enkele Bolton-fanatici en een hoge generaal van het Pentagon.
Ik kan me niet voorstellen hoe iemand in de Verenigde Staten denkt dat dit vervelende stuk werk, Bolton, alles behalve de reputatie van de Verenigde Staten over de hele wereld in de goot meesleurt.
Hij is een net zo gevaarlijk man als sommige van Hitlers bondgenoten – net zo fanatiek en gewelddadig.
Welnu, president Bolton lijkt nu de touwtjes in handen te hebben.
Ex-president Trump hield het in ieder geval zeven maanden vol, voordat hij met zijn toespraak in Afghanistan begon toe te geven aan het militair-industriële complex: “Mijn oorspronkelijke instinct was om me terug te trekken. En historisch gezien volg ik graag mijn instinct. Maar mijn hele leven heb ik gehoord dat beslissingen heel anders zijn als je achter het bureau in het Oval Office zit, met andere woorden, als je president van de Verenigde Staten bent.”
Een voorlopige lijst…
Effectieve presidenten van de Verenigde Staten
– President John F. Dulles (januari 1953 – april 1959)
– President Allen W. Dulles (april 1959 – april 1961)
– President John F. Kennedy (april 1961 – november 1963)
– President Allen W. Dulles (november 1963 – juli 1964)
– President Earle G. Wheeler (juli 1964 – januari 1969)
– President Henry A. Kissinger (januari 1969 – december 1974)
– President Nelson A. Rockefeller (december 1974 – januari 1977)
– President James E. Carter (januari 1977 – april 1980)
– President Zbigniew K. Brzezinski (april 1980 – januari 1981)
– President George HW Bush (januari 1981 – januari 1993)
– President Warren M. Christopher (januari 1993 – januari 1997)
– President Madeleine JK Albright (januari 1997 – januari 2001)
– President Richard B. Cheney (januari 2001 – januari 2009)
– President Hillary R. Clinton (januari 2009 – januari 2013)
– President John O. Brennan (januari 2013 – januari 2017)
– President Donald J. Trump (januari 2017 – augustus 2017)
– President James N. Mattis (augustus 2017 – april 2018)
– President John R. Bolton (april 2018 – )
Geweldige lijst jmg, en helemaal waar.
Briljante lijst jmg, vol inzicht en waarschijnlijk accuraat...
Jouw lijst is net zo accuraat als de kogels die John Kennedy's hoofd in de straten van Dallas spetterden.
John, ja, zoals bekend was, drie maanden na zijn presidentschap (april 1961, tijdens de invasie van Venez door de Varkensbaai... eh Cuba sorry), besefte Kennedy plotseling dat er een grenzeloze macht is – omdat onbeperkte geheimhouding onbeperkte macht geeft – die presidenten misleidt en manipuleert. En hij vocht terug en werd een echte president. In november 1963 zei hij het nog een keer:
“Maar nogmaals, net als in de Varkensbaai gaf hij de CIA de schuld van manipulatie, en in dit geval moord. In zijn woede over de rol van de CIA achter de schermen bij de dood van Diem en Nhu zei hij tegen zijn vriend senator George Smathers: 'Ik moet iets aan die klootzakken doen.' Hij zei tegen Smathers dat 'ze van hun exorbitante macht moesten worden ontdaan.' Hij herhaalde zijn verklaring na de Varkensbaai dat hij 'de CIA in duizend stukken wilde versplinteren en in de wind wilde verspreiden.'
(James W. Douglass: “JFK en het onuitsprekelijke: waarom hij stierf en waarom het ertoe doet”, hoofdstuk 5)
Waarom zou Venezuela onderhandelen met een terroristische, criminele natie die de VS heet? Wat heeft Amerika te maken met het omverwerpen van een soeverein land en zijn democratisch gekozen leider, Maduro en zijn regering? Handen af van Venezuela, klootzakken! Het is absoluut weerzinwekkend waar deze immorele, wetteloze natie mee wegkomt? En het kijken naar de imbeciele Pompeo & Bolton met zijn hangende snor die met de dag drooper wordt bij elke ellendige, vernederende en mislukte, mislukte staatsgreeppoging in Venezuela laat zien hoe waanvoorstellingen en incompetent het Amerikaanse imperium van chaos is? Trump, thuis onder vuur en aangevallen op het binnenlandse front, en de ramp van zijn incompetente buitenlandse zaken van de regering neemt met de dag toe, hopelijk zorgt deze mislukte staatsgreep voor nog meer vernedering voor deze verachtelijke en
verachtelijk land!
Trump benoemde Bolton tot nationaal veiligheidsadviseur. Dit is de manier van Bolton. Ze lieten Elliot Abrams zijn ding doen in Venezuela, niet goed. Slecht oordeel hier door Trump zeker. Typisch voor hen allemaal. Nu moet Trump weglopen, zich terugtrekken en de overwinning uitroepen. Hoe kan hij dat doen, tenzij hij ze ontslaat en besluit een realistisch buitenlands beleid te voeren? Dan moet hij ook van Pompeo afkomen. Zie dat niet gebeuren. Alle ‘realisten’, zoals de auteur van dit artikel, zijn uit de regering verdreven. . De Democraten willen het hoofd van Maduro, net als Kleine Marco Rubio en Pence. Helaas kan er enige vorm van militair geweld worden uitgeoefend, maar dat zou werkelijk stom zijn. Zelfs de huidige ploeg lakeien die Brazilië en Columbia besturen, zou moeten beseffen hoeveel het hun landen zal kosten om Venezuela voor ons te bezetten. Misschien worden ze wakker en ruiken ze hun eigen koffiebonen. Maar de VS hebben in het verleden bewezen dat we die jongens (Zuid-Amerikaanse rechtse marionetten) kunnen omkopen om alles te doen waarvoor geen succes nodig is…, nog maar een paar dollar meer.
Niet dat ik Trump steun, maar denkt u dat Trump zonder Russiagate in Venezuela zou zijn?
Wilde Trump niet met Rusland samenwerken?
Trump heeft de neoconservatieven zelfs onbewust ontmaskerd als de gevaarlijke antidemocratische criminelen die ze zijn.
Niet meer doen alsof
Alsjeblieft, de aanvallen op Venezuela gaan terug naar de tijd van Obama.
Obama was een man die altijd de bevelen van de CIA uitvoerde.
Ze liggen al jaren onder economische aanvallen.
De lelijke bende van Trump heeft zojuist het tempo en het geluidsniveau bepaald.
Amerika, zoals bestuurd door de CIA en het Pentagon, is een fundamenteel oneerlijk land en een land dat zich wijdt aan geweld om zijn zin te krijgen.
De aanvallen op Venezuela gaan terug tot de tijd van Bush en de CIA, toen zij in 2002 een mislukte staatsgreep tegen Chavez lanceerden.
Er is slechts één “nieuwe aanpak” die het overwegen waard is: GTFO en het opheffen van de sancties. Voor vrijheid.
Mee eens zijn. Als H. Clinton president zou zijn, zou de liberale meerderheid een oogje dichtknijpen, net als tijdens de ambtsperiode van Obama. Het feit dat Trump de theatrale rol van president vervult, is misschien een echte eye-opener voor mensen die de waarheid liever negeren… hoewel ik denk dat het uiteindelijk niet uitmaakt. Dit land bevindt zich op een onomkeerbare enkele reis naar de bodem.
Dit was bedoeld als antwoord op Tom hierboven.
Ik ben nieuwsgierig, Fulton Armstrong.
Van welk ‘probleem’, heel specifiek, zijn ‘president Hugo Chavez en Maduro’ symptomatisch?
U beweert dat het “probleem” “een Venezolaans probleem” is.
Het lijkt mij dat het duidelijke en momenteel gevaarlijke ‘probleem’ is dat Venezuela wordt bedreigd door de Amerikaanse dollar.
Een ‘probleem’ dat momenteel wordt gedeeld met een aantal andere landen, waaronder Cuba, Noord-Korea en Iran. Bovendien is precies hetzelfde ‘probleem’ in het verleden door meer landen op zeer gewelddadige wijze ervaren dan gemakkelijk kan worden opgesomd.
Het lijkt erop dat veel mensen over de hele wereld het erover eens zijn dat de belangrijkste bedreiging voor de vrede, en het belangrijkste ‘probleem’ waarmee zij worden geconfronteerd, ongeacht de interne realiteit van hun eigen naties en samenlevingen, welke realiteit HUN zaak en verantwoordelijkheid is, de Verenigde Naties is. $, en het brutale gebruik van oorlogswapens, of het nu gaat om bommen, drones, raketten of economische sancties.
Het Venezolaanse probleem is dat de meerderheid van de bevolking het socialisme steunt, en dat wordt door de krachten van het imperium niet toegestaan. Fulton lijkt te denken dat dit op de een of andere manier ‘onderhandelbaar’ is, ondanks al het bewijs van het tegendeel, gezien de geschiedenis van de Amerikaanse betrokkenheid in Latijns-Amerika. Ik vraag me af of hij 'Bekentenissen van een economische huurmoordenaar' heeft gelezen?
Ja inderdaad, DW, Armstrong slaagt er, hoewel hij terecht kritiek uitoefent op de Trump-administrateur, in om enkele tamelijk belangrijke feiten te verdoezelen en enkele andere te herschrijven. Met andere woorden: hij hanteert een tamelijk neoliberale lijn die suggereert dat dit meer een pleidooi tegen de huidige WH-groep is dan de algemene, aanhoudende Amerikaanse hegemonistische, ja, psychopathische voorkeur voor oorlogvoering: economisch (sancties) en militair.
De regeringen van Chavez en Maduro hebben geprobeerd de levens van de armste volkeren van Venezuela te verbeteren, en deze volkeren zijn meestal van inheemse, mestizo- en Afrikaanse (slaven) afkomst. Gezondheidszorg, onderwijs, werk – en een veel directere democratie, waarbij regelmatig referenda worden gehouden – wat zeker een probleem is voor de comprador-klassen (grotendeels van Europese afkomst), degenen die (in het algemeen) Guaido-aanhangers zijn. Ja, noch Chavez noch Maduro waren economische whizzkids en er was waarschijnlijk sprake van corruptie op vele niveaus van de economie. Maar ik zou heel graag willen dat iemand (bijvoorbeeld op NPR of de BBC World Service) wijst naar een land dat vrij is van corruptie? Uit de hand kan ik er geen bedenken. En zeker niet in Latijns-Amerika, vooral niet als de rechtervleugel, militair of niet, de macht heeft.
Bovendien werden zowel Chavez voorheen als Maduro nu volledig vrij en eerlijk gekozen – zoals blijkt uit grote aantallen buitenlandse waarnemers (en Jimmy Carter). Guaido is – ondanks de propaganda van NPR en de BBC – hoe dan ook geen legitieme vervanger volgens de Venezolaanse wet, laat staan het internationale recht.
Armstrong lijkt ook de rol van Amerikaanse geheime diensten te bagatelliseren en te excuseren. Zoals de Pomposity vrolijk toegaf en zoals elk helder denkend persoon van hun bestaan heeft geweten: agentschappen als de CIA, FBI, NSA en MI en al de rest LIEGEN ALTIJD. Het is hun aandeel in de handel.
Goed gezegd.
Maar dit deel is verontrustender:
“Het standpunt van de VS zou zich moeten concentreren op het proces – onderhandelingen, compromissen, institutionele opbouw – in plaats van gemiste resultaten zoals de installatie van iemand als Guaidó.”
De VS zouden helemaal geen standpunt moeten innemen. Ik ben geschokt als ik zulke onzin in Consortium News zie. Bedroevend.
Hoe stampen deze twee mensen, Pompass en Stache, rond en duwen hun tirades door de strot van mensen zonder repercussies? O, we laten het toe. Denk eens aan de incidenten waarbij Rand Paul en Tucker Carlson werden aangevallen in hun woonplaats. Hoe kwamen de daders aan hun adres? Overkomt het ooit mensen als Pompass en Stache? Lafaards.
Ja, geeyp en erger nog, geen van deze twee psychopaten is gekozen, inclusief de aangeklaagde crimineel, Abrames. Het lijkt mij nogal ongelooflijk dat slechts een handvol van dit soort mannen oorlogen kan beginnen en vervolgen die duizenden mensen doden en verschrikkelijk lijden veroorzaken.
Door uiteindelijk te suggereren dat de ‘interne puinhoop’ die de politieke situatie in Venezuela kenmerkt slechts grijze tinten oplevert zonder scherp onderscheid met betrekking tot de schuld, getuigt van het soort falen van het imperialistische liberalisme waaraan de inlichtingenafdeling van het imperium niet ontkomt: het onvermogen om Waardedifferentiaties van typen tekenen. Het Bolivariaanse revolutionaire bestuur van Chavez en Maduro (in de context van de Monroe-doctrine en het Amerikaanse imperium) vertegenwoordigt duidelijk een eerlijke poging tot populair en democratisch beleid, terwijl de door de VS gesteunde oppositie dode ideeën over de imperiale politieke economie opnieuw uitbraakt. Om te suggereren dat de partijen ideologisch op één lijn liggen, is oneerlijk of getuigt van een gebrek aan voldoende verbeeldingskracht en beoordelingsvermogen om de duidelijke scheiding tussen de twee te herkennen langs lijnen die veel praktische gevolgen hebben. De Bolivariaanse inspanningen vertegenwoordigen een stap in één richting, samen met de veelheid aan obstakels die de VS verergeren en hele boel creëren; de oppositie biedt een terugkeer naar de neokoloniale status van het land.
Schitterende opmerking, peon d. rijk.
Ja, en jij hebt dit zoveel beter verwoord dan ik, peon d.
En natuurlijk, afgezien van de hebzucht van het Amerikaanse bedrijfsleven naar de olie (die we sowieso niet zouden moeten gebruiken, maar dat is een ander verhaal), is het dit feit: de realiteit van wat de Bolivariaanse revolutie, de manier van bestuur, doet, illustreert, demonstreert dat blijft in de greep van de westerse – maar vooral de Amerikaanse – heersende elites. Er kan “geen andere weg” zijn dan de weg die *wij* eisen: de kapitalistisch-imperialistische weg van het bedrijfsleven, de weg waarin jij, als land dat rijk is aan hulpbronnen, maar duidelijk minder is, doet wat *ons* je opdraagt.*
Ik hoop oprecht dat de meerderheid van de Venezolanen – de gewone mensen, de arbeiders, de armen, degenen op wie de compradores spugen – Maduro en hun Bolivariaanse revolutie steunen.
Uitstekend antwoord, peon.
Het artikel vertelt ons niets dat we niet wisten, en hoort niet echt thuis op Consortium News, aangezien de auteur een zeer bevoorrecht, Amerikaans-exceptionalistisch standpunt inneemt... natuurlijk, als voormalig inlichtingenagent, zou dat niet van hem worden verwacht enige serieuze kennis. Maar zijn suggestie dat een Amerikaanse militaire invasie van Venezuela gemakkelijk zou zijn (en dat de Venezolaanse macht zich zou overgeven) wordt door geen enkele realiteit ondersteund. Panama was de locatie van een enorme Amerikaanse militaire basis en werd van binnenuit binnengevallen.
Als de auteur meer zou weten over Latijns-Amerika (zogenaamd zijn specialiteit), zou hij weten dat de meeste Latijns-Amerikanen – zelfs de peons – behoorlijk patriottisch zijn en het onwaarschijnlijk is dat ze zo gemakkelijk zullen instorten als hij denkt.
De Verenigde Staten worden steeds flagranter in hun pogingen om de rest van de wereld te controleren. Het masker is nu af. Er zal een prijs moeten worden betaald.
Het lijkt erop dat de elite van de U$ feitelijk gelooft dat niemand, alleen of samen met anderen, de U$ op wat voor manier dan ook op welke rekening dan ook zou durven afschrijven.
Terwijl velen van de U$ianen zich niet kunnen voorstellen waarom iemand, waar dan ook, enige legitieme wrok zou kunnen koesteren jegens deze uitzonderlijke, onmisbare, vriendelijke en rechtvaardige natie.
Ik ben van mening dat de “prijs” die u zeer terecht suggereert, betaald moet worden aan Jeff Harrison, voor velen een eye-opener, zo niet een oog dichterbij, zal zijn. Elke natie die zo bereid, bereid en ogenschijnlijk gelukkig in staat is om haar toevlucht te nemen tot geweld als het onze, zal zich wellicht pas de ware en volledige impact van dergelijk geweld gaan realiseren als het daadwerkelijk wordt ervaren.
Vaak komt in het leven de test eerst en de les daarna…
Ja, maar voor wie?
Uiteindelijk, in vroegere tijden, John Wilson voor Empires. Zoals de jouwe wellicht toch gaat beseffen, moet er genoeg wereld en tijd zijn.
Dit imperium, de megaklomp van de Verenigde Staten, heeft een capaciteit die alle voorgaande iteraties ontzegd zijn. Dat wil zeggen, het middel en mogelijk de bedoeling, als het krankzinnig genoeg is, of simpelweg nijdig, om op de een of andere manier de eindtijd voor de mensheid te laten ontbranden.
Toch kan poëtische rechtvaardigheid, of kosmische rechtvaardigheid mogelijk een collectief ‘Oh shit!’ mogelijk maken. moment van begrip in het ‘thuisland’ voordat we uit deze sterfelijke spiraal vliegen.
Er zou nog een waarschuwing kunnen zijn waar degenen die in een hemels hiernamaals van eeuwige duur geloven, over zouden kunnen nadenken. Als de aarde door mensen onbewoonbaar wordt gemaakt, waar zal een in de hemel wonende godheid dan toekomstige rekruten vinden?
Je kunt je voorstellen dat er een eeuwigheid van opperste ongenoegen te wachten staat voor degenen die Armageddon beschouwen als slechts een tijdelijke zuivering, een kort intermezzo, een theatrale pauze vóór de volgende akte op hetzelfde podium.
En ongetwijfeld zullen er mensen zijn die vastgenageld zijn aan hun rechtvaardigheid en die vrolijk die donkere leegte in zullen stormen, stralend van zekerheid en energieke overtuiging.
Ik spreek als een ‘wereldburger’ die net zo weinig over Venezuela weet als over de VS, en ik denk dat de belangrijke kwestie hier de inmenging door een buitenlandse kracht of macht is. In die context doet het er totaal niet toe hoe perfect of gebrekkig Maduro is. Hoewel het net zo schadelijk kan zijn om te proberen hem als perfect voor te stellen, vind ik het niet bepaald nuttig om nauwelijks verhulde toespelingen te maken op zijn ‘duistere’ acties of beleid in werkelijk moeilijke, gesanctioneerde tijden.
Zo waar, Tom Kath. Het is of zou irrelevant moeten zijn hoe de overheid wordt bestuurd, hoe de economie wordt bestuurd – voor degenen die niet in het specifieke land wonen. Het zou zeker niet de zaak van andere landen moeten zijn om te beslissen wie een president of een regering in welk ander land dan ook wordt. Maar het Westen heeft het blijkbaar op zich genomen om de scheidsrechters van de planeet te zijn over wie zou moeten regeren en hoe.
Het is moeilijk te geloven dat de Maybot en haar regering, Trudeau en de zijne, of Trump en zijn administrateur (plus het Congres) daadwerkelijk naar zichzelf in de spiegel kunnen kijken en kunnen geloven dat hun staatsbestel goed wordt bestuurd en onverdorven is, zich bekommert om de gezondheid en algemeen welzijn van al hun burgers. Misschien geloven ze dat wel en hebben ze zichzelf zo voor de gek gehouden omdat het hen en hun trawanten in de bestuurskamers van de bedrijfskapitalisten en de middeninkomenslanden ten goede komt. (Hoe?)