De VS hebben Julian Assange aangeklaagd voor het aanmoedigen van zijn bron om meer informatie te geven en voor het proberen de identiteit van zijn bron te beschermen, wat alle journalisten routinematig doen, zei een van de grootste onderzoeksjournalisten van onze tijd.
Parry schrijft hier over de poging van de regering-Obama om Assange aan te klagen omdat hij simpelweg doet wat alle onderzoeksjournalisten, inclusief Parry, voortdurend doen: namelijk het aanmoedigen van hun bronnen om geheime informatie over te dragen, zelfs als de bronnen dat wel zijn hebben om de wet te overtreden om dit te doen. Terwijl de DOJ van Obama uiteindelijk besloot geen aanklacht in te dienen omdat dit de rode lijn van het criminaliseren van de journalistiek zou overschrijden, heeft de regering-Trump juist die grens overschreden op grond van precies hetzelfde bewijsmateriaal dat de regering-Obama heeft verworpen. Dit is een bijzonder vooruitziend en relevant artikel van de overleden oprichter van Consortiumnieuws, geschreven slechts acht maanden na de los van de Collateral Murder-video.
By Robert Parry
Speciaal voor consortiumnieuws
Voor het eerst gepubliceerd op 16 december 2010.
WIk haat de ongebruikelijke aspecten van de zaak, aldus het gerapporteerde plan van de regering-Obama om een aanklacht in te dienen Wikileaks oprichter Julian Assange wegens samenzwering met Army Pvt. Bradley Manning gaat Amerikaanse geheime aanvallen in het hart van de onderzoeksjournalistiek over nationale veiligheidsschandalen bemachtigen.
Dat komt omdat het proces waarbij verslaggevers geheime informatie over staatsmisdaden verkrijgen meestal inhoudt dat een journalist een overheidsfunctionaris overhaalt om de wet te overtreden, hetzij door geheime documenten in te leveren, hetzij door op zijn minst over de geheime informatie te praten. Er is bijna altijd sprake van een zekere mate van ‘samenzwering’ tussen verslaggever en bron.
In tegenstelling tot wat sommige buitenstaanders misschien denken, is het eigenlijk vrij ongebruikelijk dat gevoelig materiaal zomaar ongevraagd “over de spiegel” terechtkomt. In de dertig jaar dat ik over dit soort verhalen bericht, kan ik me alleen maar een paar geheime documenten herinneren die op die manier bij mij binnenkwamen.
In de meeste gevallen speelde ik een rol – groot of klein – bij het lokaliseren van de geheime informatie of het overtuigen van een overheidsfunctionaris om enkele geheimen prijs te geven. Vaker wel dan niet was ik de aanstichter van deze ‘samenzweringen’.
Mijn ‘mede-samenzweerders’ waren doorgaans goedbedoelende overheidsfunctionarissen die op de hoogte waren van misstanden gepleegd onder de dekmantel van de nationale veiligheid, maar die er nooit op gebrand waren hun carrière op het spel te zetten door over deze misdrijven te praten. Meestal moest ik ze overtuigen, hetzij door een beroep te doen op hun geweten, hetzij door een redelijke rechtvaardiging voor hen te bedenken om te helpen.
Assange: Deed wat journalisten doen.
Andere keren was ik sluw in het bevrijden van nieuwswaardige geheime informatie uit de controle van de overheid. In 1995 werd inderdaad Consortiumnews.com is begonnen als een manier om te publiceren geheime en uiterst geheime informatie die ik had ontdekt in de dossiers van een gesloten congresonderzoek tijdens de chaotische periode tussen het winnen van de verkiezingen door de Republikeinen in 1994 en hun daadwerkelijke overname van het Congres begin 1995.
In december 1994 vroeg ik om toegang en kreeg ik toegang tot zogenaamd niet-geheime documenten die waren achtergelaten door een taskforce die de beschuldigingen had onderzocht dat de campagne van Ronald Reagan de gijzelingsonderhandelingen van president Jimmy Carter met Iran in 1980 had gesaboteerd.
Tot mijn verbazing ontdekte ik dat de onderzoekers, kennelijk in hun haast om hun werk af te ronden, er niet in waren geslaagd de dossiers van al het geheime materiaal te verwijderen. Dus terwijl mijn 'oppasser' geen aandacht aan mij besteedde, haalde ik een deel van het geheime materiaal door een kopieerapparaat en liet het in een map achter. Later schreef ik artikelen over deze documenten en plaatste er enkele op internet.
Dergelijk gedrag – of het nu gaat om het overhalen van een nerveuze overheidsfunctionaris om een geheim bloot te leggen of het exploiteren van ongeoorloofde toegang tot geheim materiaal – maakt deel uit van wat een onderzoeksjournalist doet bij het verslaan van schendingen van de nationale veiligheid. De traditionele vuistregel is dat het de taak van de overheid is om de geheimen te verbergen en de taak van een verslaggever om ze bloot te leggen.
“Het proces waarbij verslaggevers geheime informatie over staatsmisdaden verkrijgen, houdt meestal in dat een journalist een overheidsfunctionaris overhaalt om de wet te overtreden, hetzij door geheime documenten over te dragen, hetzij door op zijn minst over de geheime informatie te praten. Er is bijna altijd sprake van een zekere mate van ‘samenzwering’ tussen verslaggever en bron.”
In de nasleep van aanzienlijke lekken probeert de regering nieuwsbestuurders er vaak van te overtuigen de verhalen ‘voor het welzijn van het land’ aan te scherpen of af te zwakken. Maar het is de uiteindelijke beslissing van de nieuwsorganisatie of ze hieraan gehoor geven of publiceren.
Historisch gezien hebben de meeste van deze lekken de regering op korte termijn in verlegenheid gebracht (hoewel dit meestal gepaard ging met overdreven protestgeschreeuw). Op de lange termijn is het publiek echter gediend met kennis van misbruik door de overheid. Er volgen vaak hervormingen, zoals tijdens het Iran-Contra-schandaal dat ik in de jaren tachtig wilde blootleggen.
Een precedent van Nixon
Toch lijkt de regering-Obama in de WikiLeaks-zaak – in plaats van eenvoudigweg te klagen en verder te gaan – een richting in te slaan die niet meer gezien werd sinds de regering-Nixon de publicatie van de geheime geschiedenis van de oorlog in Vietnam in de Pentagon Papers in 1971 probeerde te blokkeren.
Door dit te doen overweegt de regering-Obama, die aan de macht is gekomen en een nieuw tijdperk van openheid heeft beloofd, een nieuwe strategie voor het criminaliseren van traditionele journalistieke praktijken, terwijl ze de grote Amerikaanse nieuwskanalen probeert te verzekeren dat ze niet zullen worden meegesleurd in de Assange-oorlog. Bemannend sleepnet.
Eer de nalatenschap van Bob Parry door
doneren aan onze Spring Fund Drive.
The New York Times meldde donderdag dat federale aanklagers de mogelijkheid aan het onderzoeken waren om Assange aan te klagen wegens samenzwering wegens het naar verluidt aanmoedigen of assisteren van Manning bij het extraheren van “geheime militaire bestanden en bestanden van het ministerie van Buitenlandse Zaken uit een computersysteem van de overheid.”
Het Times In een artikel van Charlie Savage wordt opgemerkt dat als aanklagers vaststellen dat Assange enige hulp heeft geboden in het proces, “ze denken dat ze hem kunnen aanklagen als samenzweerder in het lek, en niet alleen als passieve ontvanger van de documenten die ze vervolgens hebben gepubliceerd.
“Onder het materiaal dat aanklagers bestuderen is een online chatlog waarin soldaat Manning zou beweren dat hij rechtstreeks met de heer Assange had gecommuniceerd via een gecodeerde internetconferentiedienst terwijl de soldaat overheidsbestanden aan het downloaden was. Private Manning zou ook hebben beweerd dat de heer Assange hem toegang gaf tot een speciale server om een aantal ervan naar WikiLeaks te uploaden.
“Adrian Lamo, een ex-hacker die Private Manning in vertrouwen nam en die hem uiteindelijk aangaf, zei dat Private Manning deze interacties gedetailleerd beschreef in chatgesprekken met hem. Hij zei dat het doel van de speciale server was om de inzendingen van Private Manning 'naar de top van de wachtrij te laten komen ter beoordeling'. Volgens het verslag van de heer Lamo schepte Private Manning hierover op ‘als bewijs van zijn status als spraakmakende bron voor WikiLeaks.’”
Hoewel sommige elementen van deze vermoedelijke samenwerking tussen Assange en Manning technisch uniek kunnen zijn vanwege de rol van internet – en dat kan een opluchting zijn voor meer traditionele nieuwsorganisaties zoals de Times, die een aantal WikiLeaks-documenten heeft gepubliceerd – de onderliggende realiteit is dat wat WikiLeaks heeft gedaan in wezen “dezelfde wijn” is van onderzoeksjournalistiek in “een nieuwe fles” internet.
“In de meeste gevallen speelde ik een rol – groot of klein – bij het lokaliseren van de geheime informatie of het overtuigen van een overheidsfunctionaris om enkele geheimen prijs te geven. Vaker wel dan niet was ik de aanstichter van deze ‘samenzweringen’.
Door te mijden Wikileaks Als een afwijkende journalistieke hybride kunnen de reguliere Amerikaanse nieuwsuitzendingen nu gemakkelijker ademhalen, maar kunnen ze verstrikt raken in een nieuw juridisch precedent dat later op hen zou kunnen worden toegepast.
Wat de regering-Obama betreft, is haar plotselinge agressiviteit bij het signaleren van nieuwe ‘misdaden’ in de publicatie van waarheidsgetrouwe informatie vooral verbijsterend in vergelijking met haar ‘zie geen kwaad’-benadering van openlijk erkende misdaden begaan door president George W. Bush en zijn ondergeschikten, waaronder ernstige misdrijven zoals marteling, ontvoering en agressieve oorlog.
De zet van Holder
Houder: Assange-aanklacht voorbereid
De mogelijkheid van een aanklacht tegen Assange lijkt mij niet langer een ongebreidelde paranoia. Aanvankelijk geloofde ik niet dat de regering-Obama serieus de wet wilde verruimen om manieren te vinden om Assange te vervolgen en WikiLeaks te sluiten.
Maar dan was er de druk op leveranciers van WikiLeaks, zoals Amazon.com en PayPal, samen met bedreigingen van prominente Amerikaanse politieke figuren, die retoriek uitten over Assange als een “terrorist” vergelijkbaar met Osama bin Laden en een waardig doelwit voor moord.
Normaal gesproken zijn zij degenen die de aandacht trekken van politie en aanklagers als zij zich over geweld uitlaten. In dit geval lijkt de regering-Obama echter te buigen voor degenen die losjes praten over het vermoorden van een waarheidsverteller.
Procureur-generaal Eric Holder maakte vorige week bekend dat hij ‘belangrijke’ stappen heeft gezet in het onderzoek, een mogelijke verwijzing naar wat een advocaat van Assange zei dat hij van de Zweedse autoriteiten had vernomen over een geheime grand jury-bijeenkomst in Noord-Virginia.
Het Times meldde: “Ambtenaren van het ministerie van Justitie hebben geweigerd enige grand jury-activiteit te bespreken. Maar in interviews zeiden mensen die bekend waren met de zaak dat de afdeling zich aangetrokken leek te voelen tot de mogelijkheid om de heer Assange te vervolgen als mede-samenzweerder van het lekken, omdat het onder grote druk staat om van hem een voorbeeld te maken. als afschrikmiddel voor verdere massale lekken van elektronische documenten via internet.
“Door te mijden Wikileaks Als een afwijkende journalistieke hybride kunnen de reguliere Amerikaanse nieuwsuitzendingen nu gemakkelijker ademen, maar kunnen ze verstrikt raken in een nieuw juridisch precedent dat later op hen zou kunnen worden toegepast.”
“Door een zaak aan te spannen tegen de heer Assange als samenzweerder van het lek van Private Manning, zou de regering geen lastige vragen hoeven te beantwoorden over waarom zij niet ook traditionele nieuwsorganisaties of onderzoeksjournalisten vervolgt die ook informatie vrijgeven die volgens de regering geheim moet worden gehouden. - inbegrepen The New York Times, die ook enkele documenten publiceerde die oorspronkelijk door WikiLeaks waren verkregen.”
Met andere woorden: de regering-Obama lijkt Assange te beschouwen als een buitenbeentje in de journalistieke gemeenschap, die nu al als een soort paria wordt beschouwd. Op die manier kunnen mainstream media-persoonlijkheden worden uitgenodigd om deel te nemen aan zijn vervolging, zonder te denken dat zij de volgende zouden kunnen zijn.
Hoewel Amerikaanse journalisten begrijpelijkerwijs een beschermende dekmantel willen vinden door te doen alsof Julian Assange niet is zoals wij, is de realiteit – of we het nu leuk vinden of niet – dat we allemaal Julian Assange zijn.
Robert Parry bracht in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen naar voren voor Associated Press en Newsweek. In 1980 richtte hij Consortiumnews op.
Als u dit originele artikel op prijs stelt, overweeg dan alstublieft een gift doen aan Consortium News tijdens zijn Lentefondsactie so we kunnen je meer verhalen zoals deze brengen.
als (hackers4SocialJustice() == waar) {
System.out.println(“Julian Assange is onze held!”);
}
Het lijkt erop dat NYT opnieuw heeft meegewerkt aan een wetsovertreding door de gegevens te verzamelen over vertrouwelijke en bevoorrechte ontmoetingen tussen de CIA-directeur en POTUS. Als gevolg hiervan ziet Haskell eruit als een oneerlijke manipulator en Trump, nou ja, een sentimentele dwaas – de lezers hier zouden bekend moeten zijn met de feiten, zo niet, zoek dan op “Trump ducks” in “News” en je vindt de relevante verhalen van NYT en The Guardian.
Trouwens, de VS hebben een aantal tamelijk draconische wetten, ondanks de Bill of Rights. Als NYT en The Guardian gelijk hebben, zou Gina Haskell vervolgd moeten worden wegens liegen tegen overheidsfunctionarissen, Trump in dit geval, en dit doen op een manier die hun plichten in de weg staat.
Julian Assange en Donald Trump hebben inderdaad iets gemeen. Beiden zijn beruchte vrouwenzoekers, daarmee bedoel ik dat ze allebei houden van seks met andere vrouwen dan hun vrouw, of vriendinnen, zie Tiger Woods, Harvey Wientstein, JFK, . Waar Assange misschien iets goeds heeft gedaan, is DJT een destructief en wraakzuchtig individu. Ironisch hoe Assange Clinton vreesde en het nu Trump is die probeert zijn kont in de goede ouwe VS te slepen
Misdaden zijn geen staatsgeheimen en kunnen niet juridisch worden verdoezeld met behulp van het geheimhoudingsapparaat. Toch is dat precies wat hier gebeurde. Manning en Assange lekten bewijsmateriaal van een misdrijf. Deze misdaad had niet geclassificeerd mogen worden. Het was ook een misdaad om als geheim geclassificeerd te zijn. Assange heeft de toegang tot de geheimhoudingskamers verbroken en dat is de schending die de VS tegen hen hanteert. Die bewering houdt geen stand, want wat zich in die geheime kamer bevond, was daar illegaal. Manning en Assange hadden geen andere manier om de misdaad aan het licht te brengen en begaan daarom onder het noodzaakargument geen enkele misdaad.
Ik denk echt dat het een goede verdediging is van Chelsea Manning die het illegale geheimhoudingsbevel heeft genegeerd. Ik vermoed dat hij in zijn functie de opdracht kreeg om geen feiten bekend te maken die hij buiten de commandostructuur en op basis van ‘need to know’ leerde, maar in het geval van bewijs van misdaden die door het leger werden genegeerd, was dit bevel net zo illegaal als de misdaad. zich.
Je kunt erover discussiëren of het negeren van illegale bevelen een plicht is, maar het is beslist geen misdaad.
Catherine, je hebt het helaas mis! Iedereen die echt de waarheid wil weten, kan dat doen. Het besmeuren van de Main Media had zijn effect op jou, net als op veel te veel mensen over de hele wereld. Je zou kunnen denken dat het vertellen van de waarheid over oorlogsmisdaden in Anerican door miljoenen mensen zou worden verwelkomd. Je zou willen denken dat dit belangrijker is dan de leugens die worden verspreid door een paar mensen die de waarheid niet kunnen verdragen en deze koste wat het kost willen verbergen. Het is de algemene kleinheid van de geest die niet toestaat dat iemand anders heel is. Vooral als hij zo emminent is als Assange. De kleinheid van de geest kan een compleet mens met lichtere en donkerdere kanten niet tolereren, zoals de schepper ons heeft gemaakt. Wij zijn maar een mens. Wij allemaal. En er wordt natuurlijk veel geprojecteerd.
Julien Assange is een uitzonderlijk mens. Hij is een held en tegelijkertijd zo menselijk. Zoals altijd zal dit pas gerealiseerd worden als het te laat is. De domheid van de massa is nogal bedroevend en veroorzaakt een zekere eenzaamheid. Je begint je een emigrant te voelen die zijn geboorteland heeft verloren. Je zou willen dat je iets kon doen om te helpen. Mijn enige hoop is dat het Britse volk de straat op gaat, net zoals vóór de oorlog tegen Irak of zelfs vóór een algemene staking.
Overigens waren de beschuldigingen in Zweden belachelijk en al lang ingetrokken, maar de Britse politie wilde niet dat hij het wist om er zeker van te zijn dat hij in de ambassade bleef. Het is allemaal een perfect complot van de meest gehoorzame Britse vazallen van de VS en natuurlijk de weerzinwekkende Moreno.
Wat echt tragisch is, is dat de Amerikaanse publieke opinie tegen ons is. Volgens een recente peiling van YouGov wil 53% van de Amerikanen dat Assange vervolgd wordt. Dit toont als geen ander de ontzagwekkende kracht van herhaling in de massamedia; boor het in voldoende hoofden dat Assange een losgeslagen egomane is en het begint te blijven hangen. Deze film hebben we al eerder gezien.
Hier is een man die voor ons naar de matrassen ging en imperialistische doofpotaffaires van massale misdaden tegen de menselijkheid aan het licht bracht, en dit is de dank die hij krijgt.
Sterker nog: ‘het publiek is gediend’ met het blootleggen van misbruik door de overheid, omdat ‘er vaak hervormingen volgen’. Maar de rechtse tirannie heeft zich sinds de jaren zeventig geconsolideerd om hervormingen te voorkomen. De DemReps bestempelen nu systematisch ‘goddelijke’ misdaad in het publiceren van de waarheid, terwijl ze hun eigen ‘openlijk erkende misdaden’ van surveillance en agressieve oorlogen negeren.
Waarheidsvertellers worden inderdaad geïsoleerd als ‘uitschieters’ om anderen ertoe aan te zetten zich bij de vervolging aan te sluiten, zonder angst dat zij de volgende zouden kunnen zijn. Maar de massamedia hebben geen overreding meer nodig omdat ze tribale conformisten zijn die alleen persoonlijk gewin nastreven. Het eervolle en patriottische hoeft niet van toepassing te zijn.
Moeten journalisten boven de common law staan? Achter al het hoogdravende gepraat over uitlevering aan de VS wegens rechtvaardige en heldhaftige journalistieke inspanningen tegen het kwaadaardige Amerikaanse rijk liggen de alledaagse feiten. Assange gebruikte de Ecudaor-ambassade in Londen om uitlevering aan Zweden te ontwijken en de zaak tegen hem wegens aanranding verder te zetten. Vervolgens bleef hij daar om de Engelse wet te ontwijken wegens het verbreken van de borgtocht.
“Hoewel sommige elementen van deze vermoedelijke Assange-Manning-samenwerking technisch gezien uniek kunnen zijn...”
Dit is iets wat ik niet begrijp. Als een staatsburger van Australië meewerkt aan het openbaar maken van Amerikaanse staatsgeheimen, is dat dan strafbaar volgens de Britse wet? Groot-Brittannië heeft een aantal inlichtingendiensten die geheimen van andere regeringen proberen te achterhalen, en dat is legaal. Wat de heer Skripal tegen Rusland deed, was legaal in Groot-Brittannië. Dus wie mag de geheimen van andere regeringen leren kennen, en van welke regeringen?
Wikipedia: “Het onderzoek naar de beschuldiging van verkrachting (van twee volwassen en instemmende vrouwen), vanaf 19 mei 2017, is door de Zweedse autoriteiten stopgezet.”
Begrijpt u het woord ‘beschuldiging’?
Ter vergelijking: Bill Clinton, de perspectief First Husband, is betrokken bij de verkrachting van kinderen op Lolita Express en Lolita Island: https://www.washingtontimes.com/news/2016/may/14/bill-clinton-ditched-secret-service-on-multiple-lo/
https://www.thedailybeast.com/how-did-trump-and-clinton-pal-jeffrey-epstein-escape-metoo
Je hebt om deze herinnering gevraagd, Catherine
Wat betreft de waakzame Britse regering die alle internationale wetten en alle fatsoensregels in Asssange heeft overtreden, moeten de Britten onvermoeibaar herinnerd worden aan zekere Lord Jimmy Savile en de rol die Theresa May heeft gespeeld in het dekken van de pedofielenring: “ De Britse premier Theresa May heeft bewijsmateriaal met betrekking tot een pedofiele bende in Westminster waarbij hoge ministers betrokken zijn, geblokkeerd op grond van ‘nationale veiligheid’. https://newspunch.com/british-pm-blocks-pedophile-enquiry/
Nee, Catherine, je hebt het helemaal mis. Assange zocht zijn toevlucht in de ambassade, juist om uitlevering aan de VS te voorkomen. Een van de vrouwen die verkrachting riep, heeft in feite gezegd dat het nooit is gebeurd en dat ze naar alle waarschijnlijkheid werd gedwongen om te gehoorzamen aan de wensen van de VS. Ja, dat klopt, u kunt er zeker van zijn dat de VS betrokken waren bij de Zweden-affaire. Hoe dan ook, Assange stemde ermee in om naar ZWEDEN te gaan, op voorwaarde dat de Zweedse autoriteiten Assange zouden verzekeren dat hij niet aan de VS zou worden uitgeleverd. Een dergelijke verzekering kreeg hij niet, dus deed hij het beste en nodigde hij de Zweedse aanklagers uit om hem in de ambassade te bezoeken, wat ze ook deden. Het resultaat van deze bijeenkomst was dat de aanklachten tegen Assange werden ingetrokken. Assange plaatste zichzelf NIET boven het gewoonterecht, hij beschermde zichzelf tegen de meest ONGEBRUIKELIJKE WET. Kortom, ontvoering en marteling in de VS.
U heeft de Zweedse zaak en de politisering ervan door de Zweedse en Britse autoriteiten duidelijk niet nauwlettend gevolgd.
Er was geen effen “zaak tegen hem wegens aanranding”.
Terwijl hij in Zweden was, waren er beschuldigingen dat hij meewerkte aan het onderzoek daarvan; waardoor de officier van justitie de beschuldigingen afwijst.
Vervolgens verhuisde hij naar Groot-Brittannië, terwijl terug in Zweden een andere aanklager het onderzoek naar de beschuldigingen heropende.
Je maakt bewust leugens.
“Een aanval is het toebrengen van fysieke schade of ongewenst fysiek contact aan een persoon of, in sommige specifieke juridische definities, een bedreiging of poging tot het plegen van een dergelijke actie. Het is zowel een misdrijf als een onrechtmatige daad en kan daarom leiden tot strafrechtelijke en/of civielrechtelijke aansprakelijkheid.” Er was geen sprake van mishandeling zoals dat gewoonlijk wordt gedefinieerd. In een van de gevallen werd hij ervan beschuldigd heimelijk een condoom te hebben geperforeerd, wat op het eerste gezicht geen aanval is zoals gewoonlijk wordt begrepen, en er was eenvoudigweg geen fysiek bewijs. Het andere geval was vergelijkbaar. Het lijkt er echt op dat de Zweedse aanklager misbruik heeft gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid, en dat de Britse juridische autoriteiten niet hebben overwogen of de beschuldigingen op het eerste gezicht misdaden vormden volgens de Engelse wet.
Alles is waar over journalisten. Sommigen eindigen dood of worden opgesloten. Eén feit is dat er, behalve Assange, maar heel weinig mensen in de Ecuadoraanse ambassade in Londen belanden. Ik ken geen andere journalist die in zijn situatie zat/bevindt. Heeft de Ecuadoraanse regering journalisten nu zo hoog gewaardeerd? Hoe komt het dat de VS zo’n probleem hebben met Ecuadoraanse vluchtelingen en migranten?
Journalisten zijn allemaal Julian Assange – dat zou moeten zijn – ja – maar dat zijn ze helaas niet.
Ik kan me voorstellen dat Assange in Groot-Brittannië wordt overgeleverd aan de tedere genade van de CIA en dat er een universele kakafonie van liberale journalisten ontstaat die het volgende roepen:
'Ik ben Spartacus niet.
Geweldige brief Sam F. Ik zie dat je ‘de stok’ noemt, maar niet ‘de wortel’. Ik vermoed dat Moreno wordt omgekocht, en dat hij, als amoreel persoon, niets om Julian geeft.
Goed interview: Chris Hedges en Barrett Brown.
https://www.rt.com/shows/on-contact/435140-wikileaks-assange-barrett-brown/
Hij zei, zij zei, zij zeiden….De verwarrende subjectieve wereld. Tenzij je boven de dramadriehoek uitstijgt….het slachtoffer, de slechterik en de redder….iemand anders beheerst je leven
De e-mailadressen van de ambassade en het consulaat voor Ecuador zijn met mate.
Als regeringstroepen worden geleid door plutocraten in plaats van door eerlijk gekozen volksfunctionarissen, zullen ze zich voor altijd gedragen zoals we hier zien.
De VS zijn geen democratie. De machthebbers zijn vast van plan dit zo te houden. Ik heb goede hoop dat genoeg mensen dit beseffen en door luid te protesteren de staatsmachten dwingen zich terug te trekken en Assange met rust te laten.
Dank aan Joe Lauria voor het voortzetten van het werk van Bob Parry en het uitspreken van de heer Assange.
Ik heb de volgende e-mail naar de ambassades en consulaten van Ecuador gestuurd, e-mailadressen hieronder, en stel voor dat anderen een briefje sturen waarin zij hun steun voor de heer Assange betuigen:
“Gewaardeerde Ecuadorianen,
Jullie hebben jezelf tot helden gemaakt van de meerderheid van de geïnformeerde bevolking van de Verenigde Staten door Julian Assange te beschermen tegen de extreemrechtse oligarchie die de Amerikaanse regering is gaan controleren.
Bijna niemand in de Verenigde Staten, afgezien van de opportunisten van het leger en het grote bedrijfsleven, en de meest misleide tv-kijkers, wenst iets anders dan een veilige toekomst voor de heer Assange. Ik ken geen geschoold persoon buiten de regering die de heer Assange niet eert als weldoener van de Verenigde Staten.
We zijn verbijsterd dat Ecuador onder druk is gezet door de tirannen die onze regering hebben gecorrumpeerd, om te dreigen met de verwijdering en arrestatie van de heer Assange uit uw ambassade in Londen.
Als de VS in het geheim uw land bedreigt om de heer Assange het zwijgen op te leggen en te arresteren, moet u dit aan de wereld bekendmaken. De geheime agentschappen en acties van de VS zijn de vloek die de voormalige democratie heeft vernietigd. Ecuador kan de wereld laten zien dat de mensheid het absoluut niet eens is met de geheime acties van de VS.
Als Ecuador met een groep in Londen, of op eigen diplomatiek initiatief, coördineert om de heer Assange naar Ecuador te verwijderen onder de diplomatieke bescherming van Ecuador, zullen jullie opnieuw helden van de mensheid zijn.
Als u wilt dat ik u op enigerlei wijze bijsta bij uw rechtmatige handelingen, dan help ik u graag verder.
Dank je"
E-mailadressen:
[e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd] [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]; [e-mail beveiligd]
Nooit gedacht dat ik de dag zou zien waarop we terug zouden gaan naar de donkere middeleeuwen, maar toch lijkt er zeker een steroïde versie op ons te wachten.
De nadruk lijkt te liggen op wat de Amerikanen gaan doen, maar de echte slang is toch zeker mijn eigen stinkende regering hier in Groot-Brittannië. Wij zijn degenen die van plan zijn Assange uit te leveren aan de Yanks, als een soort moderne Judas. We zouden Assange zo gemakkelijk kunnen beboeten voor het overslaan van de borgsom, wat op zijn best een misdrijf is en nu toch niet meer relevant is. Wat de stinkende, corrupte Britse regering Assange heeft aangedaan, is hetzelfde als wat we in het verleden andere mensen hebben aangedaan en het heet RENDITION namens de Yanks.
Zowel de VS als Groot-Brittannië zijn diep corrupte en kwaadaardige slangen. De VS zijn de grootste slang, alleen omdat ze meer macht hebben om schade aan te richten.
Het lijkt erop dat een demonstratie in Groot-Brittannië de heer Assange in veiligheid zou kunnen brengen. Het moet een kern hebben van sterke mensen die hem kunnen beschermen en zich snel door de menigte kunnen bewegen. Een regering die hem langs diplomatieke weg kan verplaatsen, zou onderdak en transport kunnen coördineren. Misschien Bolivia, dat behoorlijk ondersteunend is. Turkije zou grappig zijn. Waarschijnlijk nog vele anderen. Veiligheidsdiensten in Groot-Brittannië zouden echt moeten overwegen dat er sprake is van een beveiligingsfout. Dit zou een uitstekende blijk van gebrek aan respect zijn voor de corrupte Amerikaanse regering en haar geheime operaties om haar eigen volk te verraden.
Ik wou alleen dat ze dat waren!
Als Assange door de VS wordt gearresteerd, wordt de vrijheid van meningsuiting beperkt tot dingen die onze heersers niet mishagen.
Hij zal niet worden gearresteerd Mike, hij zal als een stuk vlees worden overgedragen door de corrupte Britse regering die hem namens de Amerikanen in vertolkingsstijl heeft vastgehouden.
Het zijn niet alleen journalisten die nu allemaal Assange zijn, maar de rest van ons ook naar waarheid hongerende burgers.
“Het zijn niet alleen journalisten die nu allemaal Assange zijn, maar de rest van ons ook naar waarheid hongerende burgers.”
Goed gezegd, hartelijk dank. Dat is precies hoe ik me voel.
Julian Assange Zal de geschiedenis ingaan als iets tussen Cicero en Spartacus.