De VS en de EU maken zich misschien zorgen over de toetreding van Rome tot de Nieuwe Zijderoute, maar het is hun schuld, schrijft Andrew Spannaus.
By Andreas Spannaus
in Milaan
Speciaal voor consortiumnieuws
ITaly veroorzaakte medio maart een politieke storm toen het aankondigde dat het zich zou aansluiten bij het Chinese Belt and Road Initiative door een memorandum van overeenstemming te ondertekenen tijdens het bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Rome van 21 tot 23 maart.
Als eerste land van de G-7 dat een formele overeenkomst accepteerde om deel te nemen aan het initiatief, ook wel bekend als de Nieuwe Zijderoute, stond Italië onder onmiddellijke druk van zowel de Verenigde Staten als zijn bondgenoten in Europa, die zich allemaal zorgen maakten over de een uitbreiding van de economische positie van China in het Westen.
De populistische regering onder leiding van de Vijfsterrenbeweging en de Liga was overrompeld door de snelle reactie, die begon met een scherpe tweet van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad op 9 maart.
Italië is een belangrijke wereldeconomie en een geweldige investeringsbestemming. Het onderschrijven van BRI verleent legitimiteit aan China's roofzuchtige investeringsaanpak en zal geen enkel voordeel opleveren voor het Italiaanse volk.
— NSC (@WHNSC) 9 maart 2019
Garrett Marquis, vertrouweling van de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur John Bolton en voormalig woordvoerder van de Veiligheidsraad, volgde met een dreiging om het delen van inlichtingen te stoppen tussen de twee landen.
Voorafgaand aan de aankomst van de Chinese leider bevestigde Giancarlo Giorgetti, de secretaris van de Raad van Ministers, een functie die gelijkwaardig is aan de stafchef in de VS, de ondertekening van het memorandum om nieuwe economische kansen te benutten, maar zei dat er belangrijke beperkingen zouden worden opgelegd aan de samenwerking. met China, en dat het “belachelijk was om te spreken van onthechting ten opzichte van de Verenigde Staten.”
Garrett Markies. (Twitter)
De regering nam ook onmiddellijk praktische maatregelen, waardoor de reikwijdte van de 'gouden macht' werd uitgebreid: het vermogen van de regering om een veto uit te spreken over economische operaties die zij als een bedreiging voor de nationale veiligheid beschouwt. Dit is met name gericht op het beschermen van de telecommunicatiesector en de ontwikkeling van het mobiele 5G-netwerk, een gebied waarop de regering-Trump ook andere Europese landen onder druk zet.
Op 25 maart, tegen de tijd dat Xi Jinping was gekomen en gegaan, zei vice-premier Matteo Salvini: “Ik denk dat het juiste evenwicht is bereikt. … Niemand mag dit zien als een koerswijziging, of een verandering in de internationale strategie. Italië blijft waar het is.”
Niettemin, de China Daily noemt het een "mijlpaal in de samenwerking" en tal van nieuwsbronnen onderstrepen het belang van de deal, die begint op $ 2.8 miljard en zou kunnen uitbreiden tot $ 22.6 miljard.
Michele Geraci, onderminister van Buitenlandse Zaken bij het Italiaanse Ministerie van Economische Ontwikkeling, die de onderhandelingen over de deal leidde, heeft erop aangedrongen dat Italië, ondanks rekening houdend met de zorgen van de VS en de EU, zijn eigen beslissingen moet nemen, na een “Italië eerst” strategie.
Maar Salvini, aan wie Geraci zijn standpunt te danken heeft, en die na de Europese verkiezingen van eind mei nog meer invloed zal krijgen, heeft duidelijk gemaakt dat dit niet het soort verandering in de opstelling is waar de Chinezen op hadden gepromoveerd.
Salvini bleef zelfs weg van het staatsdiner met Xi; en hij heeft beloofd zijn positie als minister van Binnenlandse Zaken te gebruiken om toezicht te houden op de nationale veiligheid op het gebied van de haveninfrastructuur. De andere vice-premier, Luigi Di Maio, die afgelopen donderdag een ontmoeting had met Bolton in Washington, zegt dat Italië, hoewel het alleen maar zijn economische belangen nastreeft, een belangrijke bondgenoot en handelspartner van de NAVO blijft. Dit is de standaardhouding van Italië, die waarschijnlijk zal worden gehonoreerd zolang de regering reageert op specifieke verzoeken van de VS, zoals zij bijvoorbeeld al heeft gedaan op het gebied van 5G, de nieuwe telecommunicatie-infrastructuur.
Salvini, met microfoon, in 2013. (Wikimedia Commons)
Grotere partnerschappen
Italië is zeker niet het eerste land in Europa dat naar China kijkt voor economische groeimogelijkheden. De grotere buurlanden in de Europese Unie (EU) doen feitelijk meer zaken met China en hebben zichzelf gevestigd als belangrijke partners in het BRI.
Duitsland exporteert voor 94 miljard euro aan goederen naar China, terwijl het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk respectievelijk op 23 miljard en 21 miljard uitkomen. Het aandeel van Italië bedraagt momenteel slechts 13 miljard.
Na zijn bezoek aan Rome werd Xi Jinping verwelkomd in Parijs, waar hij overeenkomsten tekende voor de aankoop van Franse producten ter waarde van tientallen miljarden euro's, van vliegtuigen tot windenergiesystemen, ondanks dat hij niet formeel lid was geworden van de BRI. En de Duitse stad Duisburg is een belangrijke terminal geworden voor het Chinese initiatief, met de komst van tientallen treinen per week die goederen vervoeren die door heel Europa moeten worden gedistribueerd dankzij de centrale ligging en de infrastructuurverbindingen van de stad.
Critici van deze overeenkomsten wijzen op twee negatieve effecten van de Chinese expansie: goedkopere producten die de Europese producenten ondermijnen, banen in de industrie kosten, en het toenemende Chinese bezit van activa in Europa, waardoor de Aziatische reus steeds meer macht krijgt over de westerse economieën.
Andere Europese landen, zoals Portugal en Griekenland, hebben formele overeenkomsten met China getekend over de Nieuwe Zijderoute. Italië is anders omdat het een veel grotere economie heeft en lid is van de G-7. Toch deelt het de noodzaak om te herstellen van de economische ineenstorting van de afgelopen jaren tijdens de Eurocrisis. Deze zijn verergerd door het neoliberale beleid dat is opgelegd door de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank, met hulp van het Internationale Monetaire Fonds.
Tussen 2011 en 2014 daalde het bbp van Italië tijdens door de EU opgelegde bezuinigingen met 7 procent, waarbij 20 procent van de industriële productie van het land verloren ging.
Het is een ramp geweest waarvan de economie slechts gedeeltelijk is hersteld. De huidige regering probeert de situatie te keren, met grotere sociale uitgaven en publieke investeringen. Maar bij gebrek aan veel bondgenoten in Europa wordt het land gedwongen compromissen te sluiten met de EU-instellingen en zijn plannen terug te draaien.
Het is dus geen verrassing dat Italië naar China zou kijken om de economie een impuls te geven. En gezien het feit dat andere Europese landen meer handel drijven met China, is het redelijk om te verwachten dat Italië de kloof met landen als Frankrijk en Duitsland zal dichten, zowel door investeringen in particuliere ondernemingen als door de aanleg van openbare infrastructuur. En de Italianen zoeken naar meer mogelijkheden voor hun bedrijven om producten in China te verkopen.
De zes voorgestelde corridors van BRI, met Italië omcirkeld, op de maritieme blauwe route. Zie Wikipedia's artikel 'Belt and Road Initiative' voor meer details. Kaart niet bedoeld voor de nieuwste nationale grenzen.(Lommes, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Groter probleem voor West
De situatie in Italië weerspiegelt een groter probleem voor het Westen. Het neoliberale economische beleid van de afgelopen dertig jaar heeft geleid tot het uitbesteden van goedbetaalde banen en tot een vermindering van de rol van de staat bij het stimuleren van de groei en het garanderen van de verzorgingsstaat. Dit heeft de middenklasse verzwakt en de ongelijkheid vergroot. Nu dit is gebeurd, heeft het Westen economisch en politiek gewicht verloren, waardoor de deur is geopend voor uitbreiding van nieuwe machten. China is de voornaamste begunstigde geweest, heeft zijn economische aanwezigheid in gebieden als Afrika en Latijns-Amerika aanzienlijk vergroot en streeft er nu naar ook in Europa een leidende rol te spelen.
Deze verschuiving baart Amerikaanse overheidsinstellingen zorgen die China willen weren uit strategische sectoren als de telecommunicatie en een nauwe militair-industriële samenwerking met Europese bondgenoten willen onderhouden.
De sterke negatieve reactie van de VS, gevolgd door de Europese Commissie, kan zijn veroorzaakt door de Chinese public relations over de deal en gedeeltelijk door de samenstelling van de Italiaanse regering.
China portretteerde het als een grote stap, en niet als de zoveelste overeenkomst met één van de vele landen in Europa. De Chinese pers noemde het akkoord een stap voorwaarts "alomvattend strategisch partnerschap' en publiceerde opmerkingen waarin hij het een "tegengif voor de opkomende golf van unilateralisme en handelsprotectionisme' een duidelijke uitbraak naar de VS
Xi Jinping schreef vervolgens een lang artikel dat op de voorpagina van het grootste Italiaanse dagblad werd gepubliceerd: Corriere della Sera. Ondertussen, op de dag van Xi's aankomst, kopieën van de ambtenaar China Daily werden gratis uitgedeeld aan talloze hotels in Rome.
Dat alles droeg bij aan het onbehagen, en de belangrijkste spelers in de Italiaanse instellingen besloten al snel dat ze het zich niet konden veroorloven de Verenigde Staten boos te maken. Het memorandum is ondertekend en Italië zal proberen zoveel mogelijk economisch voordeel te behalen, in een poging terrein in te halen ten opzichte van zijn Europese concurrenten. Het document en de retoriek van de regering zijn echter aangepast om het idee van een verandering in de strategische positionering van Italië te temperen.
Italië heeft de enige volledig populistische regering in Europa: de Vijfsterrenbeweging en de Liga zijn een jaar geleden na de verkiezingen aan de macht gekomen, vastbesloten om de status quo uit te dagen, wat betekent dat ze ingaan tegen de economische orthodoxie van de EU, en ook in de hoop de spanningen die daarmee gepaard gaan te verminderen. heeft de betrekkingen met Rusland de afgelopen jaren gedomineerd.
De regering-Trump is dat over het algemeen ook geweest steun aan de Italianen, terwijl andere Europese regeringen dat niet hebben gedaan. Zo wordt de wens om de samenwerking met China te versnellen nu getemperd door de noodzaak om de volledige steun van de belangrijkste bondgenoot van het land te behouden.
Andrew Spannaus is een journalist en strategisch analist gevestigd in Milaan. In maart 2018 werd hij verkozen tot voorzitter van de Milan Foreign Press Association. Zijn nieuwste boek ‘Original Sins. Globalization, Populism, and the Six Contradictions of the European Union” verschijnt eind april.
Als u dit originele artikel op prijs stelt, overweeg dan alstublieft een gift doen aan Consortium News, zodat we u meer van dit soort verhalen kunnen vertellen.
Kunt u terecht op onze Facebook pagina, waar u kunt deelnemen aan het gesprek door commentaar te geven op onze artikelen om de censuur op Facebook te helpen verslaan. Terwijl je daar bent, like en volg ons, en deel dit stuk!
Let op het onberispelijke voorbeeld van de voortdurende en verderfelijke projectie door de VS van zijn eigen motieven en technieken op anderen, onthuld in de tweet van de warme, knuffelige en zo... ooo democratiebevorderende NSC: “… China's roofzuchtige benadering van investeringen zal geen voordelen opleveren voor het Italiaanse volk.”
De VS hebben decennia, miljarden en tientallen miljoenen levens besteed aan de bekering van China (USSR/Rusland idem) tot het kapitalisme. Nu die dure en bloedige strijd is gewonnen, zijn de VS doorgaans gewoon niet tevreden.
China heeft zich, economisch gezien, op zijn minst gelijkwaardig bewezen aan de VS, en trekt zich terug… zonder toevlucht te hoeven nemen tot het militaire intimidatie-/handhavingssysteem van bases/troepen/en oorlogen over de hele wereld van de mondiale pestkop.
Ja, onder de huidige Amerikaanse regering zullen strategische partnerschappen zoals deze, tot hun eigen nadeel, voortduren.
Nationalisme steunt het isolationisme, en de gevolgen ervan zullen niet alleen de Amerikaanse economie beïnvloeden.
De 'kunst van het onderhandelen' is een essentieel onderdeel van het Chinese bedrijfsleven, en dat al duizenden jaren.
Jammer dat de huidige president het niet snapt.
Het is leuk om te zien hoe het Amerikaanse imperium ten onder gaat (als dat is wat er daadwerkelijk gebeurt). Maar het vervangen van het Amerikaanse vriendjeskapitalisme door het Chinese vriendjeskapitalisme is niet bepaald een indrukwekkende verandering of een grote verbetering.
Ik ben trots op Salvini omdat hij zijn hersens gebruikt. De volgende stap is de juiste stap voor Italië: we verlaten de EU en de NAVO.
Garrett Marquis staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis.
Roberto – als Italië de EU verlaat, verlaat het de euro. Denkt u dat welke investeerder dan ook ter wereld, groot of klein, in de Lira zou investeren?
Het meest verontrustende aan de houding van de VS is de onverzettelijke 'mijn-manier'-benadering van de internationale betrekkingen. Elke poging om iets anders te doen, stuit op een storm van kritiek en bedreigingen. Trump praat met Poetin en zijn verraad. Obama kwam met de spil naar Azië om een bondgenootschap te creëren om die kwaadaardige Chinezen te stoppen en er is goedkeuring. Italië handelt met China en krijgt bedreigingen van onder meer Bolton.
Je hebt een president die probeert zich op te stellen als een Wall Street-speculant met acties als het proberen de aardgasstroom van Rusland naar Europa te dwarsbomen en Huawei ervan te weerhouden 5G-spul te verkopen.
Helaas kan hun aanpak de overhand krijgen, wat levens en fortuinen zal kosten en de wereld er slechter af zal zijn. Op de een of andere manier moeten de krachten die achter deze puinhoop zitten, overwonnen worden.
Ik moet zeggen dat de opmerking van Tulsi Gabbard over het verkrijgen van de collusiehysterie achter ons bij het omgaan met echte problemen verfrissend was. Ze heeft een aantal dingen gedaan die erop wijzen dat ze een andere en gezondere kijk op internationale betrekkingen heeft.
“De VS en de EU maken zich misschien zorgen over de toetreding van Rome tot de Nieuwe Zijderoute, maar het is hun schuld”
Hoewel dit een kern van waarheid bevat, denk ik dat er iets belangrijks in de taal wordt onthuld.
Het is in deze context ongepast om over iemands “fout” te praten.
De ontwikkeling van China is een natuurlijke evolutie, onderdeel van een steeds veranderende wereld.
En het ontstaan van nieuwe verbindingen tussen een land als Italië en China is ook natuurlijk en volgens mij onvermijdelijk.
Het denken in termen van ‘fouten’ weerspiegelt naar mijn mening een restant van het zeer Amerikaanse en Europese denken dat de auteur bekritiseert.
De tijd voor het Amerikaanse imperium is gekomen en China zal de kern vormen van de imperialistische hegemonie die uit de Tweede Wereldoorlog voortkomt. Hoe ironisch dat de Amerikaanse kapitalistische klasse het communisme in Rusland en China wilde verslaan en dat ze daar ‘in slaagden’, alleen maar om te zien dat China hen in hun eigen spel versloeg… laat je zien dat, ongeacht het economische systeem dat speelt, het Amerikaanse imperium en de De imperialistische klasse en hun “republikeinen” en “democraten” politieke vazallen willen altijd de show runnen ten koste van alle anderen in de wereld…
Italië maakt de keuze om de BRI-hand omhoog te kiezen, en niet om een hand uit te delen, en om de toenemende macht van China als handelssupermacht over de vazal-Europese EU-staten en hun giftige Amerikaanse imperiale model van neoliberalisme, eindeloze oorlogen en chaosmodel te accepteren. Het bezuinigingsbeleid van de EU is catastrofaal geweest voor Italië en Griekenland en anderen en deze landen zeggen nu genoeg van deze onzin. We gaan allianties aangaan met China omdat de EU en haar marionettenspeler, het Amerikaanse Sopraan-rijk, niets anders te bieden heeft dan faillissement; ontbering en dood! Zolang de EU en het armoedige Amerikaanse imperium, Italië de oprit naar de Chinese Belt & Road Superhighway naar de toekomst betreedt en het Amerikaanse imperium van chaos en de imperiale vazallen van de EU in de achteruitkijkspiegel achterlaat waar ze thuishoren? En Italië is nog maar het begin, aangezien andere landen zich bij de BRI zullen aansluiten, ten koste van het rijk en zijn trawanten!
De EU heeft de Zuid-Europese landen absoluut niets te bieden. Aan de andere kant zal de uitwisseling van goederen die we alle spelers op de nieuwe Zijderoute aanbieden, werkelijk een win-winsituatie zijn. Mogen de Chinezen doorgaan met het platbranden van de Amerikaanse telecombedrijven.
Als de internationale orde kiest tussen BRI en de gewelddadige ontwerpen van het Amerikaanse imperium, is dat zoiets als het vergelijken van leven met de dood. Mensen willen het positieve, omdat de wereld te veel bij het negatieve heeft stilgestaan. Al deze chaos om een Militair Industrieel Complex overeind te houden zal het machtige, door de VS gedomineerde imperium ten val brengen. Het grappige is dat de Chinese BRI zoveel op het Amerikaanse Marshallplan lijkt. Opnieuw zullen de VS verblind worden door hun eigen MIC-overmoed.
De VS zijn nog steeds de poppenspeler. De vazalstaten in Europa laten zich nog steeds leiden door hun opperheren in Washington. Italië brak de gelederen (en het zou mij niet verbazen als Griekenland dit voorbeeld zou volgen) omdat het zuiden van Europa veel zwaarder is getroffen door het neoliberale regime tussen de VS en de EU en het volledige onvermogen van de VS om zijn munt op verantwoorde wijze te beheren. Laten we duidelijk zijn. Er was geen sprake van een ‘Eurocrisis’. Er was een dollarcrisis die zijn oorsprong vond in de VS en zich over de hele wereld verspreidde.
Laten we ook duidelijk zijn over het buigen voor de VS. Europa zal verliezen als hij dit doet. Heiwei loopt ruim voor op de VS op het gebied van 5G. Wat dat betekent is dat als je je aanmeldt voor Trumps America first 5G, je de technologie later krijgt, tegen hogere kosten, en dat er achterdeurtjes aan zitten zodat de NSA op elk gewenst moment kan inbreken, iets wat je waarschijnlijk wel zult doen. wees immuun voor met Heiwei.