BuzzFeed Writer faalt opnieuw

Noem nog een mislukking voor een fanatieke media die wanhopig probeert het Rusland-poort-verhaal te bewijzen, dit keer een stuk van een verslaggever met een geschiedenis van mislukkingen, zoals Joe Lauria meldt.

In hun haast om te bewijzen dat ze gelijk hadden, nadat ze in de Rusland-poort-saga vele malen op het verkeerde been waren gezet, hebben verslaggevers talloze, flagrante fouten gemaakt of geproduceerd ongefundeerde berichten die dat wel hebben gedaan niettemin niet afgeschrikt hen te beschermen tegen toekomstige fouten. Er zijn er tenminste 50 voorbeelden. The Washington Post in december 2016  foutief gemeld dat Rusland een elektriciteitsnet in Vermont had gehackt. CNN ontslagen zijn nieuw opgerichte onderzoekseenheid in juni 2017 toen deze Donald Trump ten onrechte in verband bracht met een Russische bank.  In december 2017 allemaal CNN, CBS en MSNBC opgelapte de datum van een e-mail die hen ertoe bracht ten onrechte te melden dat WikiLeaks op de een of andere manier Donald Trump Jr. geavanceerde kopieën van de DNC-e-mails had aangeboden.

Voogd verslaggever Luke Harding, wanhopig op zoek naar bewijs ter ondersteuning van zijn bestseller ‘Collusion’ gerapporteerd in november 2018 dat Paul Manafort, kortweg de campagneleider van Trump, drie keer een ontmoeting had gehad met WikiLeaks-uitgever Julian Assange in de ambassade van Ecuador in Londen in een verhaal dat geen enkel bewijs opleverde en door niemand anders werd bevestigd.

In november 2017 rapporteerde verslaggever Jason Leopold voor BuzzFeed dat Moskou 30,000 dollar naar de Russische ambassade in Washington had gestuurd ‘om [de] verkiezingscampagne van 2016 te financieren’, alleen om dat te doen. onthuld dat het geld bedoeld was om Russische burgers in de VS te laten stemmen bij de Doema-verkiezingen van 2016. Nu heeft Leopold het opnieuw gedaan. Zijn verslag Vorige week vertelde Anthony Cormier dat Trump zijn advocaat had gezegd meineed te plegen voordat het Congres daar was weerlegd door speciaal aanklager Robert Mueller.  

Nadat Brian Ross van ABC News in december 2017 ten onrechte had gemeld dat Michael Flynn, de keuze van president Trump als nationale veiligheidsadviseur, een ontmoeting had gehad met de Russische ambassadeur Tijdens de campagne in plaats van na de verkiezingen werd Ross daartoe gedwongen ontslag nemen. Toch Leopold, ondanks de zijne lange geschiedenis om het verkeerd te doen, blijft in dienst. Leopold heeft meer succes gehad met verhalen gebaseerd op FOIA-verzoeken dan met niet nader genoemde bronnen. Consortium Nieuws Hoofdredacteur Joe Lauria had in 2006 de volgende ontmoeting met Leopold, die hij schreef over in De Washington Post.

Mijn onbewuste rol in de Rove 'Scoop'

By Jo Lauria
The Washington Post   Zondag juni 18, 2006

Het verhaal van 13 mei op de website Truthout.org was explosief: presidentieel adviseur Karl Rove was aangeklaagd door speciaal aanklager Patrick J. Fitzgerald in verband met zijn rol bij het lekken van de naam van CIA-officier Valerie Plame naar de media, zo schetterde het. Het rapport veroorzaakte hysterie op internet, en de reguliere media deden hun uiterste best om het vast te leggen. Alleen . . . het was niet waar.

Zoals we vorige week hebben vernomen, wordt Rove niet aangeklaagd, en de zogenaamde Truthout-primeur van verslaggever Jason Leopold zat er ver naast. Het was nog maar het laatste deel in het verhaal van een onrustige jonge verslaggever met een geschiedenis van drugsverslaving, wiens agressieve minachting voor de regels mij uiteindelijk in een bizarre escapade verwikkelde – en serieuze vragen opriep over de journalistieke ethiek.

In zijn negenjarige carrière als journalist is Leopold erin geslaagd, ondanks zijn drugsmisbruik en zijn aanvaring met de wet, samen te werken met grote nieuwsorganisaties als de Los Angeles Times, Dow Jones Newswire en Salon. Hij vertelde enkele bonafide verhalen over het Enron-schandaal en het CIA-lekonderzoek. Maar bij elke baan ging er altijd wel iets mis, en hij werd ontslagen. Uiteindelijk kwam hij terecht bij Truthout, een linkse website.

Ik ontmoette Leopold een keer, drie dagen voordat zijn Rove-verhaal verscheen, om zijn onlangs gepubliceerde memoires, ‘News Junkie’, te bespreken. Het lijkt een eerlijk verslag te zijn van verwaarlozing en misbruik door zijn ouders, veroordelingen voor misdrijf, cocaïneverslaving – en bedrog in de journalistieke praktijk.

Leopold zegt dat hij dezelfde kick krijgt van het vertellen van een nieuwsbericht als van het snuiven van cocaïne. Om aan coke te komen, loog, bedroog en stal hij. Om zijn primeurs te krijgen, heeft hij vrijwel hetzelfde gedaan. Zolang het niet illegaal is, zei hij, zal hij alles doen wat nodig is om een ​​verhaal te vertellen, vooral om een ​​corrupte politicus of zakenman te pakken te krijgen. “Een primeur is een primeur”, trompettert hij in zijn memoires. “Andere journalisten zeuren allemaal over ethiek, maar dat is onzin.”

Ik ben het daar niet mee eens, maar ik voelde enige sympathie voor de minzame, schijnbaar kwetsbare 36-jarige. Voordat we uit elkaar gingen, vertelde ik hem iets over mezelf: dat ik freelance werk voor talloze kranten, waaronder de Sunday Times in Londen. Zijn publicist had hem eerder mijn mobiele nummer gegeven.

Drie dagen later verscheen Leopolds Rove-verhaal. Ik schreef hem een ​​felicitatie-e-mail en vroeg me af hoe lang het zou duren voordat de gevestigde media dit zouden inhalen.

Maar maandag was er nog geen aankondiging. Niemand anders publiceerde het verhaal. De blogosfeer werd wild. Leopold zei op de radio dat hij zijn naamloze bronnen zou openbaren als zou blijken dat ze ongelijk hadden of hem hadden misleid. Ik struinde het internet af op zoek naar een aanwijzing voor de waarheid. Ik vond een blog genaamd Talk Left, gerund door Jeralyn Merritt, een advocaat uit Colorado.

Merritt had Mark Corallo gebeld, een voormalige woordvoerder van het ministerie van Justitie die nu privé in dienst is bij Rove. Ze meldde dat Corallo zei dat hij 'nooit had gesproken met iemand die zichzelf identificeerde als 'Jason Leopold'. Zaterdag en zondag had hij wel gesprekken. . . maar de beller identificeerde zichzelf als Joel, zoiets uit de Londay [sic] Sunday Times. . . . Op een bepaald moment . . . hij bood aan om Joel terug te bellen, en kreeg een mobiel nummer dat begon met 917. Toen hij het nummer terugbelde, bleek het geen nummer van Joel te zijn.”

Er liep een koude rilling over mijn rug. Ik freelance voor de Sunday Times. Mijn voornaam wordt vaak verward met Joel. Mijn mobiele nummer begint met netnummer 917.

Ik heb Corallo gebeld. Hij bevestigde dat mijn naam de naam was die de beller had gebruikt. Bovendien wijkt het retournummer dat de beller hem had gegeven één cijfer af van het mijne. Corallo had mij nooit kunnen bereiken om erachter te komen dat ik niet had gebeld. Hij zei dat hij wist wie Leopold was, maar nog nooit met hem had gesproken.

Ik belde Leopold. Hij luisterde naar mij vol scheldwoorden en zei dat hij vier keer met Corallo had gesproken en dat Corallo hem had gebeld om het verhaal aan de kaak te stellen nadat het was verschenen.

Toen hij klaar was, vroeg ik: “Hoe zou Corallo aan mijn telefoonnummer zijn gekomen, met één cijfer eraf?”

‘Joe, ik zou zoiets nooit hebben gedaan,’ zei Leopold uitdagend.

Behalve dat hij dat soort dingen heeft gedaan. Zijn memoires staan ​​vol met voorbeelden. Hij heeft wel grote verhalen verteld, maar hij heeft gelogen om er veel van te bemachtigen. Hij geeft toe dat hij heeft gelogen tegen de advocaten van Enron-topmannen Jeffrey Skilling en Andrew Fastow, en verhalen heeft verzonnen om hen nog meer bonen te laten morsen. ‘Ik hoopte dat beide partijen zo paranoïde zouden worden dat de een de ander erbij zou betrekken’, schreef hij.

Ik weet niet echt waarom Leopold zich tegenover Corallo voordeed als mij. Ik kan alleen maar speculeren dat hij óf een reactie probeerde te krijgen en dacht dat Corallo eerder zou reageren op een conservatief georiënteerde reguliere krant, óf dat hij Corallo probeerde te laten erkennen dat Rove was aangeklaagd door te bluffen dat de Sunday Times had het verhaal bevestigd. Corallo vertelde me zelfs dat “Joel” hem vertelde dat hij de woordvoerder van Fitzgerald op de hoogte had van de aanklacht. Hij heeft ook gezegd dat hij gelooft dat Leopold het hele verhaal heeft verzonnen.

Leopold blijft koppig achter het verhaal staan ​​en beweert dat er achter de schermen iets is gebeurd waardoor de aanklacht ongedaan kan worden gemaakt. Marc Ash, uitvoerend directeur van Truthout, zei vorige week dat zijn site “zal verwijzen naar de belangrijkste publicaties van het land” over het Rove-verhaal, maar hij verklaarde zijn voortdurende vertrouwen in Leopold.

We zullen misschien nooit weten wat er werkelijk is gebeurd. De meeste reguliere nieuwsorganisaties hebben het Leopold-verhaal afgedaan als flagrant verkeerd. Maar zelfs als hij het goed had gedaan en de wereld op de hoogte had gebracht van een belangrijk verhaal, zouden zijn methoden nog steeds een grote vraag oproepen: welke waarde heeft de journalistiek als zij onethisch gedrag op onethische wijze aan de kaak stelt? Leopold lijkt, net als een groot deel van het publiek, ervan uit te gaan dat alle journalisten bedrog plegen om een ​​verhaal binnen te halen. Maar dat is niet waar. Ik ken tientallen verslaggevers, maar Leopold is pas de tweede die ik ken (de eerste deed het privé) die toegeeft dat hij tijdens zijn werk iets illegaals of onethisch heeft gedaan.

Na het lezen van zijn memoires – en het kijken naar andere journalisten, zoals Jayson Blair van de New York Times en Jack Kelley van USA Today, die crashen en verbranden omdat ze verhalen verzinnen of andere regels voor nieuwsgaring overtreden – denk ik dat er hier iets anders aan de hand is. Leopold is in te veel opzichten een man van zijn tijd. Tegenwoordig gaat het om de verslaggever, niet om het verhaal; de acteur, niet het toneelstuk; de atleet, niet het spel. Leopold is een product van een narcistische cultuur die niet is gestopt bij de deur van de journalistiek, een cultuur die door internet wordt gefaciliteerd en uitgebreid.

Uiteindelijk kreeg Jason Leopold, wat de toekomst ook was, waar hij om lijkt te schreeuwen: aandacht.

Joe Lauria is hoofdredacteur van Consortium News en voormalig correspondent voor Thij Wall Street Journal, Boston Globe, Sunday Times van Londen en tal van andere kranten. Hij is te bereiken op joelauria@consortiumnews.com en gevolgd op Twitter @unjoe .