Freedom Flotilla-missies zullen doorgaan ‘totdat Palestina vrij is’

De gedurfde reis van de Freedom Flotilla Coalition van 2018 daagde de Palestijnen en de wereld uit om te dromen van vrede, waardigheid en vrijheid voor iedereen. Nu moeten we blijven werken aan het opbouwen van een cultuur van geweldloosheid, schrijft Elizabeth Murray.

Door Elizabeth Murray
Speciaal voor consortiumnieuws

Wat is de toekomst voor de Freedom Flotilla Coalition 2018?

In augustus keerden de bemanning en passagiers van de Freedom Flotilla-schepen Al Awda en Freedom terug naar hun thuisland nadat ze waren gekaapt, ondervraagd en gevangengezet door Israëlische commando's. De uitkomst kan een anticlimax hebben geleken, omdat veel aanhangers hadden gehoopt op een triomfantelijke aankomst van de vlootschepen in de haven van Gaza en op het doorbreken van Israëls twaalf jaar durende illegale land- en zeeblokkade van de kleine Palestijnse enclave.

Maar in veel opzichten is de Freedom Flotilla-missie 2018 heeft zijn doelen bereikt – namelijk het aanvechten van de Israëlische blokkade van Gaza, het vergroten van het publieke bewustzijn over de blokkade en andere mensenrechtenschendingen, en het laten weten van de bevolking van Gaza dat ze niet alleen staan.

Als de vlootschepen Gaza ongehinderd hadden kunnen bereiken, zou dat uiteraard een opmerkelijke prestatie zijn geweest en de eerste keer in tien jaar dat de blokkade werd doorbroken.  

Destijds – in augustus 2008 – zeilden twee boten met internationale solidariteitsactivisten de kust van Gaza binnen, onder een heldenonthaal door de lokale bevolking, waaronder kinderen, die naar buiten zwommen om hen te begroeten. Het was een dramatische uiting van solidariteit van mens tot mens tegen de illegale Israëlische blokkade.

Hun aankomst in Gaza was gedenkwaardig en louterend, en maakte de inwoners van Gaza duidelijk dat hun benarde situatie – en de criminele blokkade van Israël – niet onopgemerkt waren gebleven door de wereld. Israël heeft sindsdien grote vastberadenheid getoond in zijn vastberadenheid om te voorkomen dat een dergelijk vertoon van menselijkheid en solidariteit zich ooit weer voordoet – zelfs ten koste van onschuldige levens.

Sindsdien heeft Israël de aankomst van soortgelijke solidariteitsschepen in Gaza geblokkeerd, hetzij door ze in internationale wateren te kapen (zoals dit jaar gebeurde) of door andere regeringen onder druk te zetten om de schepen vast te houden, zoals toen de Griekse regering de naar Gaza gerichte Audacity of Ik hoop kort na het vertrek uit Athene naar de haven terug te keren – onder dreiging van gewapend geweld.  

Een uitdaging voor Israël

In 2010 gingen zwaarbewapende Israëlische commando's aan boord van het cruiseschip Mavi Marmara met bestemming Gaza, het aanvallen en verwonden van talloze passagiers en het doden van negen van hen, waaronder een Amerikaans staatsburger. Ondanks de duidelijke doodsdreiging vanuit Israël blijven de boten van de Freedom Flotilla komen, waaronder de Estelle in 2012 en de Marianne in 2015, die de Israëlische blokkade uitdagen.

Het fenomeen Freedom Flotilla maakt duidelijk dat het momentum, de volharding en de blijvende kracht van de beweging weinig te maken hebben met de daadwerkelijke fysieke aankomst in Gaza en meer met andere, minder tastbare aspecten van de reis.

De daadwerkelijke handelen Het aanvechten van Israëls illegale land- en zeeblokkade van de Gazastrook is op zichzelf een gedurfde en zelfs revolutionaire verklaring van de noodzaak om Israël onder het internationaal recht verantwoordelijk te houden voor zijn mensenrechtenschendingen. Deze herhaalde uitdagingen op zee tegen de Israëlische straffeloosheid hebben internationale aandacht en bewondering gekregen van het basispubliek – vooral met het oog op de onwil van regeringen om de zeventig jaar durende onderwerping en bezetting van het Palestijnse volk door Israël te erkennen en aan te pakken.

De internationale samenstelling van de Freedom Flotilla – met bemanning en afgevaardigden van talloze nationaliteiten (waaronder Nieuw-Zeeland, Maleisië, Australië, Canada, First Nations, Spanje, Israël, de Verenigde Staten, Noorwegen, Zweden, enz.) heeft de Palestijnen in de diaspora geïnspireerd en gestimuleerd. in hun thuisland. Ze realiseren zich dat deze kleine groep activisten, die bereid zijn aanzienlijke collectieve risico's te nemen om de benarde situatie van de Palestijnen onder de aandacht te brengen en de stilte te doorbreken, het volk van de wereld vertegenwoordigt.

De Palestijnen hebben gereageerd door het organiseren van gedurfde, geweldloze acties van hun eigen vloot, zoals de recente reeks zeeflottieljes die Gaza-vissers hebben opgezet om de zeeblokkade aan te vechten en te protesteren tegen de willekeurige visserijbeperkingen van Israël en willekeurige terreurdaden tegen vissers, die routinematig worden lastiggevallen en beschoten terwijl ze proberen te vissen, en wier vissersboten worden neergeschoten of in beslag genomen. Palestijnen uit de diaspora kwamen in grote aantallen opdagen om de Freedom Flotilla in elke aanloophaven te begroeten, te vieren en te hosten.

Verenigd tegen onmenselijkheid

De betrokkenheid van de Freedom Flotilla bij lokale gemeenschapsorganisaties, interviews in de media, interactie met het publiek via boottochten en één-op-één gesprekken hebben het profiel van Gaza's benarde situatie vergroot en de buitenwereld eraan herinnerd dat inwoners van Gaza geen bewegingsvrijheid hebben, en dat herhaalde, massale Israëlische luchtbombardementen het elektriciteitsnet hebben uitgeschakeld, de rioolwaterzuiveringsinstallatie hebben vernietigd en 98 procent van het water ondrinkbaar hebben gemaakt.  

Ondertussen verhindert de blokkade de toegang van cruciaal voedsel, medicijnen en bouwmaterialen, waardoor Gazanen hun verwoeste huizen en infrastructuur niet kunnen herbouwen of repareren.

Afgevaardigden van de Freedom Flotilla werden geëerd tijdens parlementaire zittingen en gehuldigd door lokale hoogwaardigheidsbekleders en regeringsfunctionarissen in verschillende steden langs hun route, waardoor het Palestijnse lijden onder de Israëlische blokkade onder de aandacht werd gebracht. Als gevolg hiervan kreeg de Freedom Flotilla expliciete verklaringen van politieke steun voor hun antiblokkademissie van de Spaanse gemeente Asturië-Gijon en van andere politieke basisorganisaties.

Sommige deelnemers aan de Freedom Flotilla hebben mediaverslagen verstrekt waarin de mishandeling door hun Israëlische ontvoerders wordt beschreven, waaronder: dit stuk door de in Groot-Brittannië gevestigde Al Awda-afgevaardigde en orthopedisch chirurg Dr. Swee Ang. Deze berichtgeving heeft het publiek in hun respectievelijke landen verontwaardigd en de vastberadenheid van veel organisaties om de Boycott, Desinvestering en Sancties-beweging (BDS) te promoten, verdubbeld.

Roger Waters, de muzikant van Pink Floyd en een actief voorstander van BDS, nodigde onlangs verschillende bemanningsleden van Freedom Flotilla uit voor zijn concert in augustus in Oslo en noemde hen publiekelijk zijn ‘helden’.

In de nasleep van de Freedom Flotilla-actie heeft de BDS-beweging inderdaad verschillende opmerkelijke successen geboekt. Minstens vijftien internationale bands en artiesten hebben zich teruggetrokken uit een Israëlisch muziekfestival. Zes van de elf uitgenodigde sprekers hebben ook hun terugtrekking bevestigd uit een wetenschappelijk forum aan de Ariel Universiteit, dat is gebouwd op bezet Palestijns land in een Israëlische nederzetting. Palestijnse geleerden hadden er bij de sprekers op aangedrongen zich terug te trekken, daarbij verwijzend naar Israëlische reisbeperkingen voor Palestijnse academici. Terwijl de Israëlische misdaden tegen de Palestijnen ongecontroleerd doorgaan, bouwen deze ontwikkelingen voort op de internationale verontwaardiging.

Tegelijkertijd viel de geweldloze uitdaging van de Freedom Flotilla tegen de Israëlische blokkade samen met het (nog steeds aan de gang zijnde) wekelijkse protest van Gazanen, bekend als de Grote mars van terugkeer. Tijdens deze vreedzame actie – waarin ongewapende Palestijnen hun recht op vrijheid en vrijheid hebben doen gelden – hebben Israëlische sluipschutters burgers van alle leeftijden neergeschoten en gedood, inclusief kinderen, vrouwen en medisch personeel. Het aantal slachtoffers loopt nu in de duizenden. Beelden van de slachtoffers van Israëlisch geweld hebben tot uitingen van afschuw en verontwaardiging jegens Israël geleid, evenals tot sympathie en steun voor de Palestijnse vrijheid.

Geef de Palestijnen een stem

Dit zijn de wreedheden die leden van de Freedom Flotilla ertoe hebben aangezet hun eigen leven te riskeren om verandering te bewerkstelligen.

Eerste stuurman Charlie Andreasson, een roodharige Zweed met blauwe ogen, legt uit: “Alles wat ik heb geleden door toedoen van de Israëli’s is niets vergeleken met wat de Palestijnen lijden.”  

Op de vraag waarom hij op zijn derde Freedom Flotilla-missie was (hij was aan boord van de Estelle en Marianne), zei Andreasson: “Ik heb blauwe ogen en een witte huid. Ik kan ze net zo goed goed gebruiken.” De opmerking zinspeelde op het besef dat elk lijden waaraan hij zou worden blootgesteld, vanwege zijn ras en nationaliteit, internationale media-aandacht zou trekken – in tegenstelling tot het lijden van gewone Gazanen, wier dagelijkse tragedies en vernederingen grotendeels onopgemerkt blijven door de meeste westerse nieuwsdiensten.

Andreasson merkte op dat verandering historisch gezien niet door regeringen wordt geïnitieerd, maar door gewone mensen ‘die er genoeg van hebben’ en die ‘verenigd staan ​​tegen onrecht’. Als voorbeelden noemde hij de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, vrouwenrechten, de val van het apartheidsregime in Zuid-Afrika en de rechten van LGBT-personen.

“Dus ik geloof dat we onze energie verspillen als we keer op keer eisen dat onze regeringen actie ondernemen in plaats van mensen over de hele wereld te verenigen”, zei hij. “Daarom moeten we onze kont van de bank halen en een verandering doorvoeren. We willen tenslotte naar onszelf in de spiegel kunnen kijken zonder ons te schamen dat we niets hebben gedaan.”

Andreasson richtte zich tot degenen die misschien geen zin hebben in een reis over zee naar Gaza en zei: “Je hoeft niet mee te varen met de Freedom Flotilla, je hoeft je leven niet te riskeren of enige tijd vrij te nemen – het kan voldoende zijn om gewoon om te weigeren Israëlische producten te kopen.”

Divina Levrini, een passagier aan boord van de Al Awda die komt ook uit Zweden en is, net als Andreasson, een veteraan van eerdere Freedom Flotilla-reizen, zei dat ze sinds haar tienerjaren voor de Palestijnse zaak heeft gewerkt. Het was “een natuurlijke zaak” voor haar “om te gaan proberen een einde te maken aan de blokkade”, aangezien ze anderen er al zoveel jaren over heeft voorgelicht. “Als er westerlingen nodig zijn om de Palestijnen een stem te geven, dan zij dat zo”, zei ze.

Levrini dacht dat de vloot ‘een verschil maakte’. Naast de “zeer belangrijke” publiciteit in de media heeft de vlootmissie bijgedragen aan het tot stand brengen van politieke veranderingen, zei ze. ‘Gedurende de twee en een halve maand dat de vloot van haven naar haven reisde, dwongen we politici feitelijk tot actie,’ zei ze – gedeeltelijk verwijzend naar het feit dat Navarra de eerste Spaanse staat die een BDS-resolutie heeft aangenomen.

Levrini wees op de ernstige waarschuwing van de Verenigde Naties dat Gaza binnen twee jaar ‘onbewoonbaar’ zou zijn en stelde dat politieke verandering ‘is wat Gaza nodig heeft. Ze hebben die verandering nu nodig. We moeten extreme maatregelen nemen om verandering teweeg te brengen.”

Op de vraag welke boodschap ze naar Israël zou willen sturen, antwoordde Levrini – die tijdens haar opsluiting in Israël kort een hongerstaking uitvoerde om te protesteren tegen de omstandigheden in de gevangenis –: “Mijn enige boodschap aan Israël is stoutmoedig. De schepen zullen blijven varen totdat Palestina vrij is van Israëlische terreur.”

Recht op een rechtvaardige toekomst

Voordat we richting echte gerechtigheid in Gaza kunnen gaan, moeten meer mensen het bestaande onrecht erkennen.

Op 29 juli omsingelden kanonneerboten van de Israëlische marine de Al Awda toen deze de haven van Gaza naderde met 22 passagiers en bemanningsleden aan boord (vijf dagen later volgde de Freedom met 12 aan boord). Gemaskerde commando's gewapend met machinegeweren gingen met geweld aan boord van het schip getaserd en aangevallen verschillende passagiers en bemanningsleden, waaronder de kapitein van het schip, de Noorse staatsburger Herman Reksten. Ze deden dit ondanks dat ze herhaaldelijk via de radio door Al Awda-bemanningslid Mikkel Gruener waren geïnformeerd dat de Al Awda zich in internationale wateren bevond en “geen zaken wilde doen” met Israël.

De Israëli's leken een bijzondere minachting te koesteren voor de veelal Noorse bemanning. Ze vielen hen niet alleen fysiek aan, maar trokken ook de Noorse vlag neer en vertrapten deze, waardoor de bemanningsleden, die erin slaagden hem te redden, ernstig werden beledigd.

Zowel de Al Awda als de boten werden gekocht, opgeknapt en uitgerust dankzij particuliere donaties van Freedom Flotilla-supporters van over de hele wereld. Ze zouden aan de vissers van Gaza worden afgeleverd als geschenk van vriendschap en solidariteit van de internationale zeevaarders. In plaats daarvan heeft Israël ze geconfisqueerd en de persoonlijke bezittingen van de passagiers en de bemanning van beide vlootschepen geplunderd: laptops, camera-apparatuur, horloges, creditcards, mobiele telefoons, kleding en contant geld.

“Ze hebben alles gestolen”, zei Levrini, die in tranen uitbarstte nadat hij zag hoe Israëlische commando’s Al Awda-kapitein Reksten brutaal sloegen, met hun hoofd sloegen en vervolgens dreigden te executeren. Eerste stuurman Andreasson tweette dat Israël “onze privébezittingen heeft gestolen” en voegde eraan toe: “We hebben opnieuw leren kennen hoe het is om Palestijnen te zijn.”

Misschien wel het ergste van alles is dat het Israëlische leger er tot nu toe niet in is geslaagd 114 dozen met medische voorraden vrij te geven – waaronder medisch gaas en hechtingen voor het gezondheidszorgsysteem in Gaza – die in het Al Awda-systeem waren geladen. vlak voor het laatste deel van zijn reis. De verzending van medische hulp zou de noodzakelijke medische voorraden en apparatuur hebben geleverd aan een bevolking die genadeloos werd gebombardeerd en beschoten, zelfs terwijl de wekelijkse Grote Mars van Terugkeer-demonstraties in het niemandsland tussen Gaza en Israël voortduren. A petitie circuleert om te eisen dat de medische voorraden naar Gaza worden geleverd.

De passagiers en bemanning van de Freedom Flotilla-boten zijn bevoorrechte mensen. We kunnen vrij reizen en hebben niet te maken met onophoudelijke Israëlische repressie, geweld en vernedering. We weten dat onze ervaring niet in overeenstemming is met wat mensen in Gaza moeten ondergaan onder Israëls verstikkende juk van onderdrukking.

Maar de gedurfde reis van de Freedom Flotilla Coalition daagde de Palestijnen en de wereld uit te dromen – te dromen van een dag waarop mensen van de wereld zich met zo’n hartstocht voor gerechtigheid en mensenrechten verenigen dat barrières en obstakels zullen wegvallen, en vrede, waardigheid en vrede zullen verdwijnen. vrijheid zal voor iedereen mogelijk zijn.

Het sentiment van iedereen die deelnam aan de reis van de Freedom Flotilla – passagiers, bemanning en de ondersteuningsteams op land – kan misschien het beste worden samengevat door de woorden van de Ierse Nobelprijswinnaar voor de Vrede, Mairead Maguire, een veteraan van vele solidariteitsboten in Gaza. reizen (een van de Freedom Flotilla-schepen van 2018 is naar haar vernoemd) die de komende uitdaging begrijpt.  

‘Ik geloof, net als Gandhi, dat we een fantasierijke sprong moeten maken naar een fris en genereus idealisme ter wille van de mensheid – dat we deze eeuwenoude wijsheid van geweldloosheid moeten vernieuwen, moeten streven naar een ontwapende wereld en een cultuur moeten creëren van geweldloosheid.”

Elizabeth Murray was plaatsvervangend nationaal inlichtingenofficier voor het Nabije Oosten bij de Nationale Inlichtingenraad voordat ze met pensioen ging na een carrière van 27 jaar bij de Amerikaanse overheid, waar ze zich specialiseerde in politieke en media-analyse in het Midden-Oosten. Ze is lid van Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS). Murray was een afgevaardigde op de eerste etappe van de Freedom Flotilla van dit jaar.  

Als u dit originele artikel op prijs stelt, kunt u overwegen een donatie te doen aan Consortium News, zodat we u meer verhalen zoals deze kunnen bieden.