De bondgenoten van Jeremy Corbyn in de Labour-leiding werden vier jaar lang belegerd op beschuldiging van antisemitisme en hebben de strijdlust grotendeels verloren, een strijd die nooit over inhoud of beleid ging, maar over karaktermoord, zegt Jonathan Cook.
Door Jonathan Cook
De Labour-partij, meedogenloos gehavend door een georganiseerde lastercampagne van haar leider, Jeremy Corbyn – eerst omdat hij antisemitisch was, en nu vanwege het eren van Palestijnse terroristen – staat naar verluidt op het punt de vier aanvullende werkende “voorbeelden” van antisemitisme over te nemen die zijn opgesteld van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA).
Aanvankelijk arbeid verworpen deze voorbeelden – wat nog meer veroordeling van Israëlische lobbyisten en de Britse bedrijfsmedia oproept – omdat zij terecht vreesden, zoals prominente juridische experts, dat het aanvaarden ervan de vrijheid om Israël te bekritiseren ernstig zou beperken.
De steeds bizarre beledigingen van de media tegen Corbyn en de op handen zijnde capitulatie van de Labour-partij voor de volledige definitie van antisemitisme van de IHRA staan niet los van elkaar. Het eerste was bedoeld om het laatste te bewerkstelligen.
Volgens een verslag in The Guardian Vorige week pleitten hoge partijfiguren voor een snelle aanvaarding van de volledige IHRA-definitie, idealiter vóór de partijconferentie volgende maand, en zeggen dat Corbyn zich feitelijk aan de druk heeft overgegeven. Een parlementslid dat Corbyn steunt, vertelde de krant dat Corbyn ‘er maar één voor het team zou moeten nemen’.
Als sterke indicatie van de manier waarop de wind nu waait, The Guardian toegevoegd:
De partij zei dat zij de belangrijkste [Joodse] gemeentelijke organen, maar ook deskundigen en academici zou raadplegen, maar groepen als de pro-Corbyn Jewish Voice for Labour zijn niet om hun mening gevraagd.
Geen maag voor de strijd
De volledige aanvaarding van de IHRA-definitie van antisemitisme zal een grote overwinning zijn voor zowel Israël en zijn verdedigers in Groot-Brittannië, die hebben geprobeerd alle betekenisvolle kritiek op Israël tot zwijgen te brengen, als voor de Britse bedrijfsmedia, die dat maar al te graag zouden willen doen. zie de rug van een ouderwetse socialistische Labour-leider wiens programma de veertig jaar durende wurggreep van het neoliberalisme op de Britse samenleving dreigt los te maken.
Corbyns bondgenoten in de Labour-leiding zijn vier jaar lang belegerd en hebben grotendeels de moed verloren voor een strijd, een strijd die nooit om inhoud of beleid ging, maar om karaktermoord. Nu de inzet voortdurend is verhoogd door de media en de Blairistische greep in de partijbureaucratie, is het onvermijdelijke gebeurd. Corbyn is in de steek gelaten. Er zijn maar weinig gerespecteerde politici met carrièreambities of een publiek profiel die het risico willen lopen om, zoals Ken Livingstone, als antisemiet de wildernis in te worden geworpen.
Dit is de reden waarom de zogenaamde antisemitistische “crisis” in een door Corbyn geleide Labour-partij zoveel effectiever is geweest dan hem uitschelden vanwege zijn kleding of zijn patriottisme. Natuurlijke selectie – survival of the lastest fittest for the job – betekende dat een bewapend antisemitisme uiteindelijk Corbyn als zijn belangrijkste doelwit zou identificeren en niet alleen zijn aanhangers – vooral na zijn onverwacht sterke prestaties in de stembus bij de verkiezingen van vorig jaar.
Erger nog, Corbyn zelf heeft teveel terrein prijsgegeven aan het antisemitisme. Als levenslange antiracismeactivist hebben de beschuldigingen van antisemitisme hem duidelijk pijn gedaan. Hij heeft geprobeerd de lasteraars te kalmeren in plaats van te trotseren. Hij heeft geprobeerd de eenheid te bewaren met mensen die er geen belang bij hebben een gemeenschappelijke basis met hem te vinden.
En nu hij alle besef heeft verloren van hoe hij te goeder trouw moet reageren op beschuldigingen die te kwader trouw zijn geuit, is hij begonnen de hoofdzonde te begaan door ontwijkend te klinken en te kijken – precies zoals degenen die de beschuldiging van antisemitisme hadden geuit hadden gehoopt. Het waren zijn eerlijkheid, openhartigheid en medeleven die hem het leiderschap en de liefde van gewone leden bezorgden. Tenzij hij het politieke en spirituele vertrouwen kan herwinnen dat aan deze kwaliteiten ten grondslag lag, riskeert hij een bloedige steun.
Een cruciaal kruispunt
Maar afgezien van Corbyns persoonlijke lot heeft de Labour-partij nu een kritiek moment bereikt in haar reactie op de lastercampagne. Door de volledige IHRA-definitie over te nemen, zal de partij het beginsel van de vrijheid van meningsuiting overboord gooien en het kritische debat over een heel land, Israël, inperken – evenals een belangrijke kwestie van buitenlands beleid voor degenen die zich zorgen maken over de richting die het Midden-Oosten inslaat.
De discussie over wat voor soort staat Israël is, wat zijn beleidsdoelen zijn, en of deze verenigbaar zijn met een vredesproces, staat op het punt van tafel te worden gehaald door de grootste, zogenaamd progressieve partij van Groot-Brittannië.
Die gedachte spoorde mij aan een blik te werpen op mijn back-catalogus van de journalistiek. Ik woon sinds 2001 in Nazareth, in Israëls Galilea. In die tijd heb ik – volgens mijn website – meer dan 900 artikelen (plus nog eens een paar honderd blogposts) over Israël geschreven, evenals drie peer-reviewed boeken en een reeks hoofdstukken in bewerkte collecties. Dat is veel schrijven. Veel meer dan een miljoen woorden over Israël gedurende bijna twintig jaar.
Wat mij echter schokte toen ik deze artikelen begon te bestuderen, was dat ze bijna allemaal – afgezien van een handvol artikelen over de interne Palestijnse politiek – in strijd zouden zijn met ten minste één van deze vier aanvullende IHRA-voorbeelden die Labour op het punt staat over te nemen.
Na zeventien jaar over Israël te hebben geschreven, na het winnen van een gerespecteerde journalistieke prijs omdat zij “een van de betrouwbare waarheidsvertellers in het Midden-Oosten” is, staat de Labour-partij op het punt te verklaren dat ik, en vele anderen zoals ik, onverbeterlijk anti-Israël ben. semiten.
Niet dat ik dergelijke beledigingen niet gewend ben. Ik ben goed bekend met een gemeenschap van online stalkers die met plezier de beledigingen 'nazi' en 'antisemiet' rondgooien naar iedereen die de nederzettingen van het Groot-Israël-project niet toejuicht. Maar veel verontrustender is dat dit mijn benaming zal zijn, niet door het pesten van Israëlische partizanen, maar door de officiële partij van Brits links.
Natuurlijk zal ik niet alleen zijn. Een groot deel van mijn journalistiek ging over het documenteren en rapporteren van het zorgvuldige werk van wetenschappers, mensenrechtengroeperingen, advocaten en maatschappelijke organisaties – zowel Palestijns, Israëlisch als internationaal – die het structurele racisme in het juridische en administratieve systeem van Israël in kaart hebben gebracht, waarbij ze vaak op irritante wijze uitleg geven beschrijft het etnocratische karakter en het apartheidsbeleid ervan. We zullen allemaal effectief worden verstoten en elke kans worden ontzegd om informatie te verschaffen over of bij te dragen aan de debatten en het beleid van de enige linkse partij van Groot-Brittannië met een geloofwaardige kans op de macht.
Dat is een schokkend besef. De Labour-partij staat op het punt de deur dicht te slaan in de gezichten van het Palestijnse volk, evenals van de progressieve Joden en anderen die solidair met hen zijn.
Verraad van Palestijnen
Het artikel in The Guardian, de krant die meer heeft gedaan om Corbyn schade toe te brengen dan wie dan ook (door hem vanuit zijn eigen kamp te ondermijnen), beschreef de opname van de volledige antisemitismedefinitie van de IHRA in de gedragscode van Labour als een ‘compromis’, alsof het verraad van een onderdrukt volk was iets waarover een middenweg gevonden kon worden.
Bedenk dat de man die de IHRA-definitie en de bijbehorende voorbeelden heeft opgesteld, de Amerikaans-Joodse advocaat Kenneth Stern, publiekelijk betreurde hun impact, door te zeggen dat ze in de praktijk de vrijheid van meningsuiting over Israël ernstig hebben beperkt.
Hoe deze nieuwe voorbeelden door Corbyns tegenstanders zullen worden misbruikt, zou al duidelijk moeten zijn. Hij maakte zijn meest flagrante fout bij de aanpak van de zogenaamde antisemitisme-“crisis” van de partij, juist om te voorkomen dat hij verstrikt zou raken in een schending van een van de IHRA-voorbeelden die Labour op het punt staat te adopteren: het vergelijken van Israël met nazi-Duitsland.
Hij verontschuldigde zich voor het bijwonen van een antiracisme-evenement en distantieerde zich van een vriend, wijlen Hajo Meyer, een overlevende van de Holocaust en verdediger van de Palestijnse rechten, die zijn toespraak gebruikte om Israëls huidige behandeling van Palestijnen te vergelijken met vroege nazi-wetten die joden belasterden en onderdrukten. .
Het was een Judas-achtige daad waarvoor het niet nodig is Corbyn uit te schelden. Hij martelt zichzelf ongetwijfeld nu al vanwege wat hij heeft gedaan. Maar dat is het punt: de aanvaarding van de volledige IHRA-definitie zal de voortdurende belastering en uitroeiing van progressieve en humane stemmen als die van Meyer vereisen. Het zal de Labour-partij veranderen in de
Meyer: Verraden door Corbyn. (YouTube)
naar het moderne equivalent van de House of Un-American Activiteiten Committee van senator Joe McCarthy. Labour-activisten zullen, net als Corbyn, anderen ontmaskeren of moeten uitsluiten als zogenaamde antisemieten. Ze zullen redelijke kritiek op Israël aan de kaak moeten stellen en zich moeten distantiëren van aanhangers van de Palestijnse zaak, zelfs van overlevenden van de Holocaust.
De flagrante absurditeit van Labour, inclusief dit nieuwe ‘voorbeeld’ van antisemitisme, zou duidelijk moeten zijn op het moment dat we bedenken dat het niet alleen Meyer en andere overlevenden van de Holocaust zal herschikken als antisemieten, maar ook vooraanstaande Joodse intellectuelen en geleerden – zelfs Israëlische legergeneraals.
Twee jaar geleden maakte Yair Golan, de plaatsvervangend stafchef van het Israëlische leger, een dergelijke vergelijking openbaar. Hij sprak een publiek toe in Israël op de Dag van de Holocaust spaak van waar Israël naartoe ging:
Als er iets is dat mij beangstigt aan de herdenking van de Holocaust, dan is het de erkenning van de weerzinwekkende processen die zich destijds in Europa in het algemeen en vooral in Duitsland hebben afgespeeld – 70, 80 en 90 jaar geleden – en het vinden van tekenen daarvan hier onder ons vandaag de dag in 2016. .
Is het geen paradox dat, als Golan lid was van de Labour-partij, deze uitspraak – een zeldzaam moment van zelfreflectie door een hoge Israëlische figuur – binnenkort zal rechtvaardigen dat hij wordt belasterd en uit de Labour-partij wordt verjaagd?
Bewijs van Israëlische apartheid
Als ik naar mijn eigen werk kijk, is het duidelijk dat bijna alles in strijd is met nog twee ‘voorbeelden’ van antisemitisme die worden aangehaald in de volledige IHRA-definitie die Labour voorbereidt om over te nemen:
Het hanteren van dubbele normen door van [Israël] gedrag te eisen dat niet van enig ander democratisch land wordt verwacht of geëist.
en:
Het Joodse volk hun recht op zelfbeschikking ontzeggen, bijvoorbeeld door te beweren dat het bestaan van een staat Israël een racistische onderneming is.
Je hoeft er nauwelijks op te wijzen hoe belachelijk het is dat de Labour-partij op het punt staat om elk onderzoek, wetenschap of journalistiek dat deze twee ‘voorbeelden’ schendt, te verbieden van interne discussies of herzieningen, weken nadat Israël zijn basiswet over de natiestaat heeft aangenomen. Deze wet, die constitutioneel gewicht heeft, maakt expliciet wat altijd impliciet was in Israël als Joodse staat:
1. dat Israël de rechten en status van Joden over de hele wereld bevoorrecht, inclusief degenen die Israël zelfs nooit hebben bezocht, boven de rechten van een vijfde van de burgers van het land die niet-Joods zijn (de overblijfselen van de inheemse Palestijnse bevolking die de oorlog heeft overleefd) etnische zuiveringscampagne van 1948).
2. dat Israël, zoals gedefinieerd in de Basiswet, geen staat is die wordt begrensd door internationaal erkende grenzen, maar eerder het ‘Land Israël’ – een Bijbelse opvatting van Israël waarvan de grenzen de bezette Palestijnse gebieden en delen van vele buurstaten omvatten.
Hoe, zou je je redelijkerwijs kunnen afvragen, is zo’n staat – op deze manier gedefinieerd in de Basiswet – een normale ‘democratische’ staat? Hoe is het niet structureel racistisch en inherent bezitterig van andermans territorium?
In tegenstelling tot de eisen van deze twee extra IHRA-‘voorbeelden’, laat alleen al de Basiswet zien dat Israël een ‘racistische onderneming’ is en dat we het niet kunnen beoordelen volgens dezelfde normen als een normale westerse democratie. Niet in de laatste plaats heeft het land een dubbel ‘grensprobleem’: het dwingt joden overal ter wereld deel uit te maken van de zelfdefinitie van de ‘natie’, of ze dat nu willen of niet; en het maakt aanspraak op de eigendomsbewijzen van andere gebieden zonder enige intentie om aan hun niet-joodse inwoners de rechten te verlenen die het aan joden toekent.
Eisen dat we Israël behandelen als een normale liberale democratie naar westerse stijl – zoals de volledige definitie van de IHRA vereist – is net zo logisch als dat we in de jaren tachtig hetzelfde hebben geëist voor de apartheid in Zuid-Afrika.
Onverantwoorde politiek
De Labour-partij is de grootste van Europa geworden, omdat Corbyn grote aantallen nieuwkomers tot de leden heeft aangetrokken, geïnspireerd door een nieuw soort politiek. Dat is een angstaanjagende ontwikkeling voor de oude politiek, die de voorkeur gaf aan kleine politieke kliekjes die voornamelijk verantwoording aflegden aan donoren uit het bedrijfsleven, waardoor een iets bredere kring van activisten grotendeels machteloos achterbleef.
Dat is de reden dat de Blairistische machthebbers in de partijbureaucratie er zeer tevreden mee zijn elk voorwendsel te gebruiken, niet alleen om echte progressieve activisten uit te roeien die zich aangetrokken voelen tot een door Corbyn geleide partij, inclusief antizionistische activisten. Joodse activisten, maar om nog tienduizenden leden van zich te vervreemden die begonnen waren Labour om te vormen tot een basisbeweging.
Een partij die eindeloos geobsedeerd is door antisemitisme, een partij die de Palestijnen in de steek heeft gelaten, een partij die belangrijke progressieve principes is gaan verwerpen, een partij die afstand heeft gedaan van de vrijheid van meningsuiting, en een partij die niet langer de belangen van de armen en kwetsbaren voorop stelt. Centraal in haar zorgen staat een partij die zal falen.
Dat is waar de ‘crisis’ van het antisemitisme Labour naartoe leidt – precies zoals het bedoeld was.
Deze dit artikel verscheen oorspronkelijk op de blog van Johnathan Cook.
Jonathan Cook is een freelance journalist gevestigd in Nazareth. Hij blogt op https://www.jonathan-cook.net/blog/.
Ik denk dat u een beetje hard bent tegen de arme, oude Guardian, aangezien dit de enige reguliere Britse krant is die ik heb gezien die een beredeneerd debat over de kwestie heeft gevoerd, inclusief enkele opmerkingen die in lijn zijn met uw standpunt over het racistische beleid van Israël. Degenen die ik zag, waren hoogstwaarschijnlijk nadat u dit artikel publiceerde. Alle andere Britse kranten – vooral de Times en de Daily Mail – zijn de hele zomer onverbiddelijk geweest in hun bijna hysterische campagne tegen Corbyn.
Dit verachtelijke gedrag is meer dan misselijkmakend. Israël blijft proberen, en dat zou ik heel effectief zeggen, iedereen te intimideren en te besmeuren die het lef heeft om zich uit te spreken ter verdediging van Palestina en de Palestijnen. Ik heb een joodse achtergrond en vind de Israëlische actie walgelijk. Ik heb het punt bereikt waarop ik antizionist ben geworden en ik ben NIET bang om dat te zeggen. Wat een ironie… de vervolgden zijn veranderd in wrede vervolgers – de Palestijnen hadden niets met de Holocaust te maken. En nu zijn we getuige geweest van de Palestijnse Holocaust en de wereld zwijgt en kijkt de andere kant op – uit angst Israël te beledigen. Uit schaamte!
Corbyn en zijn handlanger zullen alles zeggen en doen om de macht te grijpen. En dat omvat ook het herschrijven van het regelboek over Israël. Zodra ze de macht hebben gegrepen, zullen ze de regels opnieuw veranderen. Degenen die sympathiseren met Palestina hoeven zich dus nergens zorgen over te maken. In tegenstelling tot de rest van ons Groot-Brittannië, die zal lijden onder de laars van extreem links.
Jeremy Corbyn is een fatsoenlijke, eervolle man die stand moet houden en vasthouden aan zijn humane principes van de confrontatie met de zionistische tirannie, ondanks het feit dat hij omringd is door een nest adders, binnen zijn eigen partij en de andere corrupte Conservatieve Partij, Tory Toffs en Apologeten van de koninklijke familie, gesteund door de meest giftige MSM- en nepnieuwshandelaren die ooit hebben bestaan! Maar wat zou je verwachten van een verachtelijke, mislukte, voormalige wereldmacht genaamd Groot-Brittannië die probeert zijn dode imperium en vroegere glorie nieuw leven in te blazen? Dit land creëerde de moderne staat Israël door na de Tweede Wereldoorlog Europese Joden naar Palestina te repatriëren vanwege schuldgevoelens over de holocaust. Vervolgens creëerde dit beleid een apartheidsstaat, een systeem dat de Engelsen in Zuid-Afrika creëerden en verfijnden en dat vervolgens werd overgenomen door de Nederlandse Afrikanen. Dit beschamende, slecht doordachte Engelse beleid heeft geresulteerd in de ontheemding en vervreemding van miljoenen Palestijnse mensen en 2 jaar lang zijn zij vluchtelingen geweest in hun eigen land. De Joden hadden 78 jaar geleden hun kans in deze regio, maar verloren hun land toen God verloor zijn geduld met hun ontrouw en opstandigheid. De genadeslag was toen ze zijn zoon, de Messias, Jezus Christus, ter dood brachten. Daarna verwierp en vervloekte God hen en liet hen over aan het lot waarover Jezus profeteerde toen hij zei dat “hun huis (of natie) aan hen zou worden overgelaten en het historische verslag heeft de juistheid van deze profetie bewezen toen de Romeinen Jeruzalem verwoestten met het is de Tempel en heeft zijn schatten geplunderd en alle genealogische gegevens van zijn mensen vernietigd! De Romeinen belegerden de stad en naar schatting stierven 2000 miljoen inwoners en de rest werd in 1 v.Chr. als slaaf verkocht, waardoor feitelijk een einde kwam aan de aanspraken van de Joden op eigendomsrechten op dit land! De Romeinse verwoesting was zo totaal en ernstig dat het enige deel dat vandaag de dag overblijft van het oude Jeruzalem de Westelijke of “Klaagmuur” is! De voorouders van de Palestijnen vulden toen de leegte die achterbleef en bezetten dit land dat Palestina werd! Engeland heeft veel te verantwoorden over de creatie van dit moderne gedrocht dat de staat Israël wordt genoemd, een zionistische gruwel die in de moderne tijd nooit een comeback had mogen maken!
Hmmm, interessant gezichtspunt en perspectief op de geschiedenis van Israël en het Verenigd Koninkrijk.
Wat zijn fouten ook mogen zijn, en ik denk niet dat ze significant zijn, er is maar één antwoord: kies Corbyn. Ik ben bang dat hetzelfde geldt voor Trump.
Als je gelooft in individuele vrijheid, inclusief de vrijheid van meningsuiting, kies dan niet voor Corbyn. Het harde links dat hij leidt, is een zeer gevaarlijke sekte.
Waarom protesteert het Britse volk niet tegen deze aanval op hun vrijheid van meningsuiting?
Waarom gaan ze niet de straat op om te protesteren tegen wat Corbyn wordt aangedaan? Deze wetgeving is dodelijk, niet alleen voor het Palestijnse volk, maar ook voor het Britse volk en hun vrijheid, en verhindert hen letterlijk om nog meer te protesteren tegen Amerikaanse en Britse Israëlische oorlogen.
Het is niet alleen een capitulatie van Corbyn, maar ook van het Britse volk.
Mensen protesteren in de straten van Engeland! Misschien niet zo prominent zichtbaar op het nieuws, maar het gebeurt wel! Ik begrijp niet waarom we altijd uiterst rechts of uiterst links slingeren? Wat is er mis met de redelijke en gematigde middenweg?
“Erger nog, Corbyn zelf heeft teveel terrein prijsgegeven aan het antisemitisme. Als levenslange antiracismeactivist hebben de beschuldigingen van antisemitisme hem duidelijk pijn gedaan. Hij heeft geprobeerd de lasteraars te kalmeren in plaats van te trotseren. Hij heeft geprobeerd de eenheid te bewaren met mensen die er geen belang bij hebben een gemeenschappelijke basis met hem te vinden.”
Ik denk dat we allemaal al een tijdje weten hoe dit zou eindigen. Weet je nog toen Corbyn Ken Livingstone onder de bus gooide? Dat was onze eerste aanwijzing. Het trieste feit is dat Corbyn zwakte toonde vóór The Lobby en werd opgegeten als ontbijt. Wat hadden we allemaal verwacht. Ik weet niet zeker of ik zelfs maar medelijden met hem heb. Nee, degenen met wie ik medelijden heb, zijn zijn aanhangers: al die serieuze mensen die Corbyn volgden, in de hoop dat hij anders zou zijn dan alle andere politici in het moderne Groot-Brittannië, om vervolgens verraden te worden … verdrietig.
Ik kan begrijpen waarom Corbyn, nadat hij zich had uitgesproken voor de werkende en onderdrukte mensen, waaronder de Palestijnen, ziek zou worden van de voortdurende lasterpraatjes van elitairen, waaronder de zionisten. Het is een specifiek voorbeeld van veronderstelde politieke correctheid die een totalitaire tactiek verhult die conformiteit afdwingt. De heer Cook gebruikte de term “natuurlijke selectie” die in de politiek niet van toepassing kan zijn. Het is “politieke selectie” waarbij de agenten elkaar controleren om zich te conformeren of te verliezen. De Britse regering lijkt, van wat ik heb gelezen, voor niets te deinzen in haar zoektocht om het volk te controleren en te patrouilleren, tot het punt van absurditeit in het verklaren van wat wel en niet kan worden gezegd of gedaan, en de Israëlische lobby in Groot-Brittannië profiteert van deze zaak.
We zijn al in het hoofdstuk van Orwells '1984' waar Winston en Julia op het punt staan door O'Brien te worden opgepakt alleen maar omdat ze elkaar clandestien hebben ontmoet, en vervolgens zullen worden gemarteld omdat ze Big Brother hebben getrotseerd. We gaan een gevaarlijke weg in en we willen niet eindigen als Winston, wiens laatste gedachte, na te zijn gemarteld, was dat hij zich realiseerde dat “Hij van Big Brother hield”. We kunnen de mensen maar beter wakker laten worden, en wel snel.
Ik werk in Groot-Brittannië en Corbyn spreekt zich niet voor mij uit. Hij wil liever mijn geld stelen en mijn vrijheid beperken. Hij is een gevaarlijke, extreem-linkse cultist.
Hoe komt u op het idee dat JC uw geld wil? De Partij van de Arbeid, in de regering, wil beginnen met wat zij ‘De Bank van het Noorden’ noemen, een bank in staatsbezit die ons allemaal kan helpen, niet alleen de weersomstandigheden in het zuidoosten. En voordat u roept dat particuliere ondernemingen efficiënter zijn dan publieke ondernemingen, wil ik u eraan herinneren dat de meest succesvolle bank in de VS de staatsbank van South Dakota is.
De Labour-partij heeft beloofd (neem dat maar aan) om de inkomstenbelasting alleen te verhogen voor de best betaalde individuen: nee, hun inkomen wordt niet verdiend, en bedrijven, die op dit moment niet hun eerlijke deel betalen. Dit betekent dat u als individu waarschijnlijk niets verliest,
Dan is er natuurlijk nog de grote geldverstrekker voor een nieuwe regering: een belasting op financiële transacties. Deze belasting, alleen op financiële transacties, zal, zelfs bij het lage tarief van 5 pence per £100, de begroting zwart houden en ik heb zelfs één rapport gezien waarin werd gesuggereerd dat het tekort binnen tien jaar zou kunnen worden afbetaald.
Nee, ik ben geen lid van een sekte, maar lid van de Labour Party die eindelijk een leider heeft met moed en visie die met onze hulp hoopt het leven voor iedereen een beetje rijker te maken.
Herinnert iemand zich, als je het hebt meegemaakt tenminste, de arbeidersregering van de jaren zeventig? Ze waren behoorlijk links en met de hulp van de zeer machtige vakbonden van die tijd hebben ze Groot-Brittannië lamgelegd. Driedaagse werkweken, als gevolg van stakingen, elektriciteitstekorten, maandenlang niet opgehaald afval en de straten verstopt met smerig en walgelijk afval! Groot-Brittannië werd bestempeld als ‘de arme man van Europa’. We waren een lachertje voor de wereld!
Laat me alleen zeggen dat ik geloof dat er een plaats bestaat voor het socialisme in onze samenleving, maar deze moet getemperd worden met vrijheid en mogelijkheden om iemands omstandigheden te verbeteren door hard werken en vindingrijkheid enz. Die laatste verklaring kan ook in de tegenovergestelde richting werken; het kapitalisme heeft behoefte aan ter verantwoording te worden geroepen door het socialisme!
Caitlin Johnstone vat de verachtelijke media die besmeuren heel mooi samen:
“MSM: Waarom ben je een nazi?
Corbyn: Ik ben geen nazi.
MSM: Dus je zegt dat de Joden die zeggen dat je een nazi bent, geen stem mogen hebben? Dat ze in een trein moeten worden geladen en tot as moeten worden verbrand?
Corbyn: Nee! Je bent onethisch.
MSM: JEREMY CORBYN VALT MEDIA AAN NET ALS HITLER”
Gary – precies!
De situatie bij The Guardian wordt elke dag erger. Ze moeten een speciaal ‘pak Corbyn’-team fulltime aan het werk hebben.
Vandaag is er een groot verhaal over een video van Corbyn van ongeveer vijf jaar oud. Zijn korte citaat wordt door tegenstanders bestempeld (en natuurlijk plichtsgetrouw geciteerd door Guardian) als ‘onvergeeflijk’ en ‘duidelijk antisemitisch’.
Voor een redelijk mens is er helemaal niets antisemitisch aan het zeggen dat iemand ‘geen gevoel voor Engelse ironie heeft’, of die persoon nu joods is of niet.
Corbyn verwees tijdens een bijeenkomst in 2013 naar enkele specifieke zionisten, die deel uitmaakten van een groep die zowel joden als niet-joden omvatte.
Dus de hedendaagse scheldpartijen hebben, bovenop al het andere, de onschuldige woorden van Corbyn volledig uit hun context gehaald.
Net zoals ze deden met een foto uit 2014 die een paar dagen geleden werd gemaakt en valselijk werd gepresenteerd toen Corbyn een krans legde bij het graf van enkele terroristen van de Olympische Spelen in München in Tunesië.
De wrede Netanyahu heeft zich daar zelfs mee bemoeid. Over Poetin gesproken die zich met verkiezingen bemoeit. Bovendien wist Netanyahu niet eens waar hij het over had.
De krans had absoluut niets te maken met Olympische terroristen. Het bevond zich bij de graven van enkele mensen die omkwamen bij Israëlische bombardementen op Tunesië in 1985.
Op de begraafplaats zouden ook de graven liggen van enkele ‘beschuldigden’ van betrokkenheid bij de aanslag in München, maar dat heeft niets te maken met de gebeurtenis waarbij Corbyn betrokken was.
Ik denk echt dat de hele lelijke campagne voorbij de toon van senator McCarthy is gegaan die hij al zo lang aanhield en in een soort ‘de Stasi beschuldigt’-fase is beland.
Ik weet niet of Craig Murray, die zich volgens mij als Schots identificeert, specifiek zou beweren een “gevoel voor Engelse ironie” te hebben, maar hij beschrijft goed wat ironisch is aan deze hele dwaasheid van het Corbyn-antisemitisme:
“De waarheid, waarvan ik zeker ben, is deze. Als er werkelijk sprake zou zijn van de zogenaamde existentiële dreiging voor de joden in Groot-Brittannië, van het type dat de Europese joden in de jaren dertig overspoelde, zouden Jeremy Corbyn, Billy Bragg, Roger Waters en ikzelf nederig toevoegen aan de weinigen die samen met hen zouden sterven op de barricades, weerstand bieden. Toch worden dezen tegenwoordig luidkeels ‘antisemieten’ genoemd omdat ze het recht steunen om zich te verzetten tegen de onderdrukking van de Palestijnen. De journalisten die deze beschuldigingen momenteel propageren, zouden, als het erop aankwam, de staatspropaganda aan het oppoetsen zijn en de ambtenaren die spoorwegdocumenten zouden schrijven. Zo werkt het. Ik heb het gezien. Detailopname."
Corbyn wordt dagelijks vernield door de uitgezonden en gedrukte MSM, maar dit kan averechts werken. Ik meen me te herinneren dat Trump ook elk uur door de MSM werd vernield om zijn campagne voor het presidentschap de kop in te drukken, en kijk eens hoe dat afliep. Wij Britten hebben de merkwaardige neiging om de underdog te willen steunen. vooral wanneer de rest van de honden in de roedel naar zijn hielen snauwt. Ik hoop dat Corbyn doorgaat en altijd probeert een staatsman te zijn in zijn afwijzing van de Joodse onzin. Als er geen kluchtige Joodse stok was om Corby mee te slaan, zouden de verguisde krachten tegen hem iets anders vinden.
Voor nieuwe CN-lezers is er een korte achtergrondinformatie over de kracht van het zionisme http://warprofiteerstory.blogspot.com
Dit verkopen zou een ernstige vergissing zijn. Ik denk ook dat als Corbyn zich niet uitverkoopt, zijn aanhangers de aard zullen herkennen van degenen die deze onzin naar voren brengen. Ze krijgen een serieuze terugslag te verduren en kunnen die krijgen als Corbyn niet onderduikt.
Hier in de VS komt een deel (niet zeker hoeveel) steun voor de slechte daden van Israël van christenen. Ik vermoed dat evangelicals of iets anders dat zich alleen maar bekommert om Israël en de Joden, voor zover ze willen dat ze er nog zijn voor Armageddon, wanneer Jezus naar beneden zal komen en elke Jood, Moslim en andere ongelovige zal doden (??)
Bestaat er iets vergelijkbaars dat ook zou kunnen verklaren of versterken waarom Britse politici deze onzin ook promoten?
De waarheid is dat Israël anno 2018 een apartheidsnatie is. Er is niets dat een man of vrouw op aarde kan zeggen om dit brutale historische feit te weerleggen.
Dat geldt ook voor bijna elke islamitische staat. Als atheïst woon ik liever in Israël dan in een islamitische staat.
Mensen onderschatten consequent de kracht van het moderne zionisme. Deze ideologie gelooft dat de Joden de meesterstam zijn wiens missie het is om de wereld te controleren en om dat te doen zijn alle middelen gerechtvaardigd. Deze mensen hebben een hecht netwerk, zijn fanatiek en zeer, zeer rijk. Als je dat zelfs maar aangeeft, wordt je bestempeld met de verkeerde benaming antisemitisch, zelfs als je Joods bent. Zo mocht er in de reguliere media niet eens naar Noam Chomsky worden verwezen en zijn ook de vele beproevingen van Norman Finklestein algemeen bekend. Radicaal zionisme is een van de grote plagen die de wereld teisteren, maar het is misschien wel de enige waar we niet eens over mogen praten.
Het zionisme, zoals velen uit de late 19e eeuw. politiek-nationalistische organisaties waren dienstmaagden van de Amerikaanse eugeneticabeweging. Het was een enorme, blanke, wereldwijd gepromoot ideologie, niet gebaseerd op de darwinistische theorie zoals sommigen beweren, maar vanwege racistisch overheidsbeleid en de etnisch/religieuze onverdraagzaamheid die zij tegenover hun bevolking aanmoedigden. Sommige van deze wetten bleven tot voor kort in de boeken van een paar landen staan. In dit geval lijkt het het leidende licht te zijn van de Israëlische expansie en macht.
Groot-Brittannië is verrot tot op het bot. Er is niets dat Corbyn of wie dan ook kan doen om het te redden.
In tegenstelling tot de machtige Verenigde Staten van Amerika? Ik heb het genoegen gehad om met vertegenwoordigers van de meeste landen van deze wereld samen te werken en ik durf niet te zeggen dat ze allemaal verrot en corrupt zijn. Zoals in elk aspect van het leven, hierop zijn er altijd uitzonderingen, maar zo weinig!!
Israël werkt er hard aan om de mensen te conditioneren voor uw reeks reacties.
Voortdurend lobbyen. Constante druk. Voortdurende invloed op de pers. En 2700 moorden, zoals een recent boek ons vertelde.
Absoluut. Dit zijn de meest beschamende gebeurtenissen in de moderne Britse politieke geschiedenis.
De tactiek van senator McCarthy. Laster. Directe druk van een buitenlandse regering. Een kleine minderheid die letterlijk de principes van de democratie negeert. Corbyn moest twee keer gekozen worden, en met overtuigende meerderheden, maar toch wordt hij aangevallen.
Ik heb op een van mijn sites gezocht naar interessante artikelen die ik heb geschreven in deze lange en lelijke affaire. Misschien vind je sommige reacties wel leuk. Hier is de lijst met artikelen.
https://chuckmanwordsincomments.wordpress.com/?s=corbyn+anti-Semitism
Dame Margaret Hodge, parlementslid in de Labour Party, beschuldigde Jeremy Corbyn ervan aan de “verkeerde kant” te staan van de grens tussen pro-Palestijns en antisemitisch zijn. Dit was duidelijk een ongegronde beschuldiging, gezien de vroegere en huidige staat van dienst van Jeremy Corbyn. Dame Hodge, een joodse vrouw die familieleden heeft verloren tijdens de Holocaust, kreeg te horen dat haar disciplinaire maatregelen zouden worden opgelegd vanwege haar uitbarstingen. Na haar dreigement om gerechtelijke stappen te ondernemen tegen de Labour Party werd de procedure stopgezet. Op Sky TV vergeleek ze haar behandeling door de Labour Party met de actie van de nazi's. Ze had het gevoel dat ze gestraft werd omdat ze Joods was. Ze vervolgde door te zeggen: “op de dag dat ik hoorde dat ze me zouden schorsen, bleef ik denken: hoe voelde het om een Jood te zijn in Duitsland in de jaren dertig? Het voelde bijna alsof ze achter mij aan kwamen”. Ze herinnerde zich wat haar vader als kind tegen haar had gezegd: 'Je moet een ingepakte koffer bij de deur bewaren, Margaret, voor het geval je ooit haastig moet vertrekken. Ze vergeleek haar behandeling met het McCarthyisme.
Uit talrijke opiniepeilingen in Groot-Brittannië over een langere periode is gebleken dat antisemitisme een marginaal fenomeen is en minder uitgesproken is dan bijna waar dan ook in Europa, en veel minder duidelijk is dan vijandelijkheden jegens andere Britse minderheden.
Vergeleken met de algemene bevolking en andere etnisch-religieuze groepen zijn Britse Britse joden over het geheel genomen onevenredig rijk, goed opgeleid en professioneel succesvol. Ze bekleden machtsposities in bijna elke instelling, inclusief de Britse regering.
Er is niets zo schandalig, grotesk en hypocriet als degenen in machtsposities en privileges die zich voordoen als slachtoffers.
De echte slachtoffers van deze schertsvertoning zijn en blijven natuurlijk de Palestijnen, die de afgelopen zeventig jaar hebben geleden onder etnische zuiveringen, bloedbaden, bezetting en apartheid, terwijl de wereld toekijkt en maar weinig doet. Antisemitisme wordt door Israël en vrienden van Israël gebruikt om de kritiek op hun flagrante misdaden tegen de Palestijnen af te weren. De kant van de slachtoffers kiezen kan niet als antisemitisch worden omschreven.
Op elke 1000 in Groot-Brittannië zijn er 4 joods. Hoeveel daarvan steunen Labour? Van de aanhangers van
Hoeveel mensen zijn er betrokken bij de aanvallen op de partij en ter ondersteuning van Israël? Dit is gebaseerd op de
66.7 miljoen inwoners van Groot-Brittannië en 291,000 inwoners van degenen die Joods zijn. Of alleen voor elke 66,700
291 zijn joods. Het is onmogelijk dat Labour degenen die Corbyn en de Labour-partij aanvallen, kan sussen. Wordt het niet eens tijd om te zeggen: “Genoeg! We tolereren geen antisemitisme en we tolereren geen ongegronde aanvallen op onze leden die zich uitspreken tegen het Israëlische beleid en de Israëlische praktijken. Als je dat niet leuk vindt, stem dan op iemand anders.” We hebben hetzelfde probleem in de VS, hoewel het tot nu toe eerder een aanval op individuele kandidaten was dan op een hele partij. Maar dat is aan het veranderen. De bijdragen van Sheldon Adelson aan de commissies van het Republikeinse Huis en de Senaat kopen feitelijk de Republikeinse Partij. De veranderingen in de Democratische partij zijn meer
progressieve kandidaten en kandidaten die de Palestijnse rechten steunen, zullen in de toekomst waarschijnlijk vergelijkbare aanvallen zien
degenen die tegen Labour zijn.
Sorry, maar in de context van de komende tussentijdse zittingsperiodes is uw opmerking over Democratische kandidaten op het randje van desinformatie. De DNC heeft alle betekenisvolle progressivisme uitgeroeid, en eerstejaars Dem-kandidaten hebben meestal een militaire/intel-achtergrond. Ja, democratische joden als Soros en Saban zijn “liberaal”, minder openlijk religieus. En natuurlijk kibbelen linkse en rechtse joden met elkaar, dat is onze cultuur. Maar als het om het ras, het moederland en de oorlogen ter bevordering daarvan gaat, zijn de gelederen gesloten; Als gevolg hiervan worden de Democraten net zo gekocht als de Republikeinse Partij. Ik heb er gemengde gevoelens over, maar objectief gezien is dit de reden waarom joden succesvol zijn, terwijl de meeste anderen dat niet zijn.
Hoe zit het eigenlijk met deze sentimentele gehechtheid aan de twee officieel toegestane partijen, die hun doel al tientallen jaren niet meer hebben gediend? Wat is er met de VS gebeurd als bakermat van ‘nieuw en verbeterd’? Waar was het een pluspunt als een product wegwerpbaar was?
Ma Laoshi, ik ben het eens met je opmerking.
“Ik heb er gemengde gevoelens over, maar objectief gezien is dit de reden waarom joden succesvol zijn, terwijl de meeste anderen dat niet zijn.”
Ik denk dat je bedoelt dat je succesvol bent in het vormgeven van beleid in hun voordeel. Dat zovelen geld en managementtalent hebben, en een gecoördineerde inzet om het te gebruiken om de publieke opinie over Joden in het algemeen en Israël te kopen, is de huidige situatie. Bij gebrek aan enige samenhangende tegenkracht hebben ze hun zin. Dat ze ondanks hun protesten hun zin krijgen, staat buiten kijf.
Deze Joden weten wat ze willen, de meesten van ons niet. Het gevaar van een dergelijke situatie is dat deze een reactie zou kunnen veroorzaken zoals in Duitsland en andere landen is gebeurd.
De hoop is dat de Joodse gemeenschap, die het gevaar ziet, zal ophouden een apartheidsstaat te steunen en een werkelijk democratische staat in Israël/Palestina zal toestaan.
Ik heb het gevoel dat veel bedachtzame joden het gevaar begrijpen. Dat ze erin zullen slagen dit probleem te verhelpen, is problematisch. De rede verliest zijn aantrekkingskracht in situaties als deze.
Ik heb deze uitspraken vaak gedaan tegen Joden die ik als vrienden beschouw. Hun reactie is een diep wantrouwen, bepaald door de geschiedenis van de Joden en hun diepgewortelde wantrouwen jegens mensen die hen ‘willen helpen’. Daar voorbij komen zal heel moeilijk zijn.
De elites gokken erop dat hun grove propaganda alles overtreft wat de alternatieve pers op het internet op het gebied van waarheid en rede kan uitbrengen. Gezien het verdwaasde en onverschillige bewustzijn van de massa kunnen ze gelijk hebben. Maar we moeten blijven proberen de waarheid toch te laten horen. Wat hebben we nog meer?
Is het te laat voor Corbyn om dit ding gewoon te resetten? Zou hij niet kunnen toegeven dat hij retorisch te slim af is geweest, de basisprincipes volgens welke hij zijn lange publieke carrière heeft geleefd (die uiteraard niet “antisemetisch” zijn) opnieuw heeft geformuleerd, en vervolgens de echte politieke agenda die zo populair is geweest, opnieuw kan doorzetten?
Zijn vijanden zouden daarop ingaan als een teken van zwakte, maar hij moet weten dat het zinloos is om te blijven proberen hen te sussen; er zal geen vooruitgang zijn zonder een definitieve breuk met de krachten die hem momenteel verpletteren. Kan hij niet gewoon op de mensen wedden en de bedrijfsmedia en de Blairieten vertellen dat ze moeten gaan neuken?
Rijkdom stijgt naar de top; dat geldt ook voor melkresten. Dit is wat er gebeurt als uw media worden gemonopoliseerd en afhankelijk zijn van bedrijfsbelangen. De elite wil dat het neoliberalisme/globalisme in stand wordt gehouden, dus zullen ze iedereen met een alternatief standpunt aanvallen.
Corbyn is verpletterd onder antisemitisme, maar als ze iets anders over hem hadden gehad, zouden ze dat hebben gebruikt. Ondertussen wordt er niet over binnenlands beleid gesproken en blijft Groot-Brittannië rond de put cirkelen.
Hetzelfde met Trump. Wil je de werkgelegenheid terugbrengen, de oorlogen stoppen, de infrastructuur opnieuw opbouwen? Nee, dat kan! Daaruit komen Russiagate, Stormy Daniels en het aanrecht. Ondertussen blijven de VS de afvoer omcirkelen.
“Bedenk dat de man die de IHRA-definitie en de bijbehorende voorbeelden heeft opgesteld, de Amerikaans-Joodse advocaat Kenneth Stern, publiekelijk de impact ervan heeft betreurd en heeft gezegd dat ze in de praktijk de vrijheid van meningsuiting over Israël ernstig hebben beperkt.”
Hij heeft publiekelijk hun impact betreurd? Geen grapje. De heer Kenneth Stern koos een ‘winnaar’, zijn eigen mensen, en hij besteedde geen aandacht aan de ‘verliezers’. Ik voorspel dat hij uiteindelijk de verliezer zal zijn. Wat een kortzichtigheid!
Corbyn zou de toespraak van zijn leven moeten houden over het belang van de vrijheid van meningsuiting en de chips laten vallen waar ze kunnen. Als je de duivel de hand schudt, heb je al verloren.
Ik geef niets om iemands semitisme of zelfs maar om hun opzettelijke misbruik van de term, maar ik kan hun schaamteloze racisme en genocide tegen Palestijnen en moslims in het algemeen, die al minstens zeventig jaar aan de gang zijn, niet tolereren. Het kan me niet schelen wie je bent, hoe je jezelf noemt of welke waanideeën je hebt over je megalomane opvatting van een godheid, het kan me wel schelen over de mensen die je vervolgt en vermoordt om hun land te stelen.
Het kan me wel schelen dat de idiote leiders van mijn land en die van zijn ondergeschikte vazalstaten volledig zijn gecoöpteerd in het ondersteunen van systematische oorlogszucht tegen bijna alle andere landen in het Midden-Oosten die Israël als zijn vijanden beschouwt, hoewel ze nooit hebben aangevallen. Israël. (Hoewel Israël hen zeker keer op keer heeft aangevallen en hun burgers heeft vermoord, vaak simpelweg vanwege hun opleiding en wetenschappelijk onderzoek.) Dit is zover gebeurd dat verschillende van dergelijke landen volledig verwoest zijn, waarbij miljoenen van hun inwoners zijn gedood en miljoenen anderen. in ballingschap gedreven. De ‘neveneffecten’ hebben enorme gevolgen gehad in Europa in termen van terrorisme en maatschappelijke ontwrichtende massamigraties. Toch maakt het de daders van deze crises niets uit. Geen enkel offer van wie dan ook is te groot als het de belangen van Israël dient.
Na de vloer te hebben gedweild met Palestina, Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Somalië en Jemen, blijft de As van het Kwaad, bestaande uit Israël, Amerika, Saoedi-Arabië en de NAVO, samenzweren om nog meer doellanden aan te vallen, met name Iran en Libanon (maar wie zal zeggen dat plaatsen als Turkije, Egypte of Jordanië permanente immuniteit hebben?), die duidelijk niet de intentie hebben om deze schurkenstaten aan te vallen, omdat ze niet suïcidaal zijn. De arrogante oorlogszuchters van de zionistische staat gaan zelfs zo ver dat ze op onvoorspelbare wijze de Russische strijdkrachten in Syrië aanvallen in een poging het land te stabiliseren tegen de door de Asmogendheden geïmporteerde huursoldaten, waarmee ze hun bereidheid tonen om de wereld naar de afgrond van een nieuwe mondiale oorlog te brengen. regionale overheersing. En de veronderstelde regels zijn dat niemand mag terugschieten op de Israëlische strijdkrachten die deze sporadische aanvallen uitvoeren, omdat dit zou leiden tot mogelijke nucleaire vergelding door Washington of de zionistische staat. Of misschien gewoon meer “shock & ontzag” geregisseerd door de vliegdekschepen die rondsluipen op de volle zeeën van de wereld. In beide gevallen durft niemand een echte klap terug te geven aan de zionistische pestkop, omdat zijn grote, stoere oom er altijd is om je dood te stampen als je het probeert.
Hoeveel territorium geloven deze bloeddorstige fanatici dat hun god hen heeft beloofd? Wat staat er op de akte dat niemand ooit heeft gezien? Alles van de Middellandse Zee tot de Kaspische Zee? Alles, van de Kaukasus tot het zand van het Arabische schiereiland? En als ze dat allemaal verwerven ten koste van stromen goyim-bloed, zal hun verlangen naar macht dan bevredigd worden? Of is het werkelijk de bedoeling dat het ‘unipolaire’ wereldrijk vanuit Jeruzalem geregeerd wordt en niet vanuit Washington? Trump is nooit de marionet van Poetin geweest. Hij is duidelijk de marionet van Netanyahoo. Hoe kunnen de gezonde en rechtvaardige mensen op deze planeet de Punch and Judy-show stoppen?
Ik ben blij dat zowel BackwardsEvolution als Realist het eens zijn over de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Alle individuen met enig mededogen voor menselijk lijden moeten, ondanks ideologisch pesten, zich uitspreken, ook al is het maar in de vorm van een paar korrelige woorden in een commentaarsectie.
Ik werkte in de Sinaï op het gebied van watervoorraden, namens Egypte. In gesprek met een Israëlische hydrogeoloog noemde hij de Sinaï en de aangrenzende Negev een ‘stinkende, door vliegen geteisterde plek’, terwijl elke Egyptenaar trots sprak over de bedoeïenen en de vroegere en huidige geschiedenis van het schiereiland. Ik begrijp dat de mening van de Israëliër slechts die van één individu is, maar desalniettemin is deze veelzeggend gezien de gebeurtenissen van de afgelopen jaren in Gaza. Alleen met zo’n geelzuchtige mening over het land zelf kunnen de leiders van een natie genocide tegen de mensen die in een land wonen rechtvaardigen. Dit zou het Westerse idee van Israël, als het ‘Heilige Land’, en de Joodse heerschappij daar, als op de een of andere manier ‘heilig’ kunnen verklaren. Herhaalde bombardementen op gevangengenomen mensen die al in het puin leven, zijn niet bepaald verenigbaar met heiligheid, zoals de acties in Gaza en de Westelijke Jordaanoever duidelijk laten zien.
PRECIES! Goed gezegd, Realist... zoals gewoonlijk.
De heersende elite moet zoveel kostbare tijd verspillen aan het beheren van deze vervelende gekozen functionarissen.
De mensen in de Britse elite die Corbyn beschuldigen van antisemitische retoriek, zouden moeten kijken naar de hoeveelheid anti-Russische, anti-Servische en anti-Chinese retoriek in hun eigen huidige (of zeer recente) retoriek. Ze zouden het naar de hemel schreeuwen als het honderdste deel ervan tegen Israël zou worden gebruikt.
Alles wat onwettig is om in twijfel te trekken, is overduidelijk een leugen. Het censureren van vragen en het afdwingen van leugens kan slechts tijdelijk werken. De tijden zijn opnieuw aan het veranderen.
De vraag is de volgende: zijn het Israëlische volk en zijn aanhangers voor de mensenrechten of voor de rechten van de Israëliërs? De rest van het Westen kan niet anders dan deze beslissing volgen. Het is een vrij gemakkelijke beslissing om te nemen. Anders kan er geen enkele twijfel bestaan over de realiteit van de situatie.