Het Amerikaanse Hooggerechtshof wordt verscheurd door politieke verdeeldheid en het benoemingsproces wordt geteisterd door strijd tussen partijen, in tegenstelling tot de hoogste rechtbanken van Europa, betoogt David Orentlicher.
Door David Orentlicher
De Amerikaanse president Donald Trump heeft dat wel gedaan genomineerd Brett Kavanaugh ter vervanging van de aftredende rechter Anthony Kennedy bij het Hooggerechtshof. Zijn keuze verstevigt een conservatieve meerderheid in het uit negen leden bestaande hoogste gerechtshof van het land.
De conservatieve bank van Trump zou dat wel kunnen Roe v. Wade overrulen, waardoor het grondwettelijke recht van vrouwen op abortus wordt geëlimineerd. Het zou ook politieke gerrymandering en put kunnen tolereren LHBTQ-mensen lopen verder risico op discriminatie door werkgevers, verhuurders en ondernemers.
Een politiek polariserende rechtbank is niet onvermijdelijk. In sommige Europese landen is het proces van rechterlijke benoeming daar juist op gericht zorgen voor het ideologische evenwicht van de rechtbanken rechters werken samen om op consensus gebaseerde beslissingen te nemen.
Europa's centristische constitutionele hoven
Ik ben een geleerde van hoge rechtbanken over de hele wereld, die doorgaans 'grondwettelijke rechtbanken' worden genoemd.
Europese constitutionele hoven verschillen van land tot land, maar ze hebben enkele belangrijke overeenkomsten. Zij beslissen over het algemeen alleen over constitutionele kwesties die door de wetgevende macht of door lagere rechtbanken worden gesteld, en niet over zaken die door individuen worden voorgelegd.
Mondelinge argumenten zijn zeldzaam, en de rechters beraadslagen achter gesloten deuren en houden rekening met schriftelijke argumenten. De rechtbanken hebben over het algemeen meer leden dan het Amerikaanse Hooggerechtshof – 12 tot 20 juryleden – maar ze opereren ook vaak in kleinere panelen.
Rechterlijke benoemingen in dergelijke systemen veroorzaken zelden het soort partijdige bevestigingsstrijd dat dat wel is dat zich waarschijnlijk nu in Washington zal afspelen.
Dat komt omdat veel Europese landen daarvoor zorgen alle kanten van het politieke spectrum inspraak hebben bij het kiezen van rechters van het constitutionele hof.
In Duitsland voert de wetgever bijvoorbeeld het benoemingsproces in een tweeledige mode. De politieke partijen onderhandelen over de genomineerden en identificeren kandidaten die zowel links als rechts acceptabel zijn.
Omdat elke rechter moet worden goedgekeurd met een tweederde meerderheid, moeten alle kandidaten een beroep doen op wetgevers uit het hele politieke spectrum.
Spanje en Portugal vereisen eveneens een wetgevende supermeerderheid om genomineerden grondwettelijk hof goed te keuren.
In de VS.Daarentegen kiest de president een kandidaat voor het Hooggerechtshof – in dit geval rechter Kavanaugh, a conservatieve steunpilaar bij het DC Circuit Court of Appeals. Hij moet nu worden bevestigd door een gewone meerderheid – 50 procent, plus één stem – in de Senaat.
Compromis werkt
Het Franse Constitutionele Hof
Veel Europese rechtbanken hanteren ook een meer centristische benadering bij het uitvaardigen van uitspraken.
In plaats van zaken te beslissen bij meerderheid van stemmen, zoals het Amerikaanse Hooggerechtshof doet, opereren constitutionele hoven in Europa vaak op basis van consensus. Duitse en Spaanse rechters schrijf zelden afwijkende meningen om hun afkeuring van een rechterlijke uitspraak te uiten. meningsverschillen bestaat niet in België, Frankrijk en Italië.
Als alle rechters het erover eens moeten zijn, is een compromis essentieel.
Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft dit onlangs zelf aangetoond. Meer dan een jaar verstreken tussen de dood van rechter Antonin Scalia in 2016 en de benoeming van rechter Neil Gorsuch in 2017. Gedurende die tijd was de rechtbank gelijkmatig verdeeld tussen liberalen en conservatieven, vier tegen vier.
De acht rechters hebben harder gewerkt om te vinden gemeenschappelijke grond over verdeeldheidskwesties. Toen hem werd gevraagd om te beslissen of religieus georiënteerde werkgevers moeten zorgen voor: ziektekostenverzekering die anticonceptie dekt, kwamen ze tot een compromis: verzekeringsmaatschappijen zouden verplicht zijn om werknemers dekking te bieden zonder dat de werkgevers enige actie hoefden te ondernemen om ervoor te zorgen dat de dekking werd verleend.
Centristische rechtbanken zijn populair
Ergens tussen tweederde en driekwart van de Duitsers vertrouwen uitspreken in hun hoogste rechtbank, en de goedkeuring is groot, zowel van links als van rechts.
Daarentegen is er publieke goedkeuring van het Amerikaanse Hooggerechtshof geweest neemt al jaren gestaag af. Een meerderheid van de Amerikanen sprak ooit een groot vertrouwen uit in de rechtbank. Vandaag blijkt uit een Gallup-peiling: slechts 37 procent doet dat.
Hoewel de publieke goedkeuring historisch gezien vergelijkbaar was voor Democratische en Republikeinse kiezers, is deze de afgelopen twintig jaar toegenomen polarisatie. Momenteel heeft 44 procent van de Republikeinen veel vertrouwen in de rechtbank. Slechts 33 procent van de Democraten doet dat.
Als Kavanaugh door de Senaat wordt bevestigd, zal de rechtbank waarschijnlijk beslist naar rechts uitwijken, wat de Amerikanen verder zal polariseren.
Conservatieve Amerikanen kunnen erop vertrouwen dat hun belangen op het gebied van abortus, burgerrechten en de rol van religie in de samenleving goed worden weerspiegeld in het Hooggerechtshof. Liberale en gematigde Amerikanen – die het goedmaken 60 procent van de Amerikaanse bevolking – kan dat niet.
Een eenzijdige meerderheid in de rechtbank vergroot ook het risico op onverstandige juridische beslissingen. Talrijk studies over besluitvorming vinden dat groepen betere beslissingen nemen als ze rekening houden met een diversiteit aan perspectieven.
Kunnen de VS hun rechtbanken depolitiseren?
De Senaat en het Hooggerechtshof zouden kunnen afspreken om de zaken in de Verenigde Staten anders aan te pakken.
Op consensus gebaseerde gerechtelijke besluitvorming is: alleen wettelijk verplicht in sommige Europese landen. Veel Europese constitutionele hoven hebben dat eenvoudigweg gedaan deze norm opgelegd op zichzelf en hebben beleid ontwikkeld om ervoor te zorgen dat consensus wordt bereikt.
Het Amerikaanse Hooggerechtshof zelf heeft zelfs opgemerkt: norm van consensuele besluitvorming voor het grootste deel van zijn geschiedenis. Tot 1941 spraken de rechters doorgaans unaniem. Slechts ongeveer 8 procent van de gevallen bevatte een afwijkende mening. Nu zijn in ongeveer 60 procent van de gevallen een of meer rechters het daar niet mee eens uitspraken.
Opperrechter John Roberts heeft dat gedaan geduwd voor een grotere consensus over de rechtbank, door te zeggen dat de rechtbank functioneert beste “wanneer het één duidelijk en gericht advies kan geven.”
Nu rechter Kennedy met pensioen gaat, zal rechter Roberts aan de ideologische kant gaan zitten midden van het hof. Hij zou die positie kunnen gebruiken om rechterlijke consensus te smeden.
In de toekomst zou de Senaat ook kunnen aandringen op meer centristische benoemingen. Het zou dit bijvoorbeeld kunnen weigeren bevestigen de genomineerden van de president als ze niet voorkomen op een lijst die al is goedgekeurd door een speciale, tweeledige Senaatscommissie.
De politieke polarisatie in de Verenigde Staten heeft geleid tot zeer partijdige strijd om de rechters van het Hooggerechtshof, waardoor het beroemde hoogste gerechtshof van het land in gevaar is gebracht. Europese landen hebben ontdekt hoe ze partijconflicten in hun rechtsstelsel kunnen minimaliseren.
De VS zouden er goed aan doen dat voorbeeld te volgen.
Deze dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation.
David Orentlicher is hoogleraar recht en mededirecteur van het programma Gezondheidsrecht, Universiteit van Nevada, Las Vegas
Vergeef me de inbreuk, maar
Ik dacht dat het probleem met het Hooggerechtshof is dat het te veel bevolkt wordt door rechtse ideologen?
Je zou niet denken dat rechterlijke beslissingen partijdig zouden zijn, maar….. Het grote probleem in de VS is dat de rechtbanken het strijdtoneel lijken te zijn voor groepen die hun sociale agenda in een precedent willen vastleggen. De meeste grote problemen beschouw ik als overreikwijdte. Staat er iets in de grondwet dat de overheid het huwelijk controleert? (hint: het antwoord is nee). Dit heeft regeringen op verschillende niveaus er niet van weerhouden het huwelijk te reguleren. Nu is de grondwet alleen rechtstreeks van toepassing op de federale overheid, dus er is niets dat staatsregeringen ervan weerhoudt het huwelijk te reguleren. Behalve de gelijkebeschermingsclausule die vereist dat groepen niet worden gediscrimineerd. Je zou denken dat dit eenvoudig genoeg was, maar we hebben te maken met advocaten die over het algemeen wezels zijn en graag zouden beweren dat zwart wit was. Helaas zorgt dit er niet voor dat ze bij het volgende zebrapad worden overreden. Hoewel ik hier pleit voor het buiten de regering en wetten houden van religie, is er nog een reden waarom de VS zo disfunctioneel zijn. Wij weigeren aardig te spelen met anderen. Niet alleen willen we geen rekening houden met andere standpunten, in sommige gevallen willen de andere standpunten ook tests opleggen die niet door de grondwet worden erkend. Bi- (of, bij voorkeur, multi-)partijconsensus, in tegenstelling tot één partij die hun favoriete kandidaat er doorheen ramt, zal voor meer harmonie op de langere termijn zorgen. Maar… elke blik op onze daden in de wereld van vandaag suggereert dat harmonie eigenlijk een bijzaak is, als er überhaupt over wordt nagedacht.
Professor Orenlicher negeert andere verschillen.
Het grote probleem, zoals iemand als David Lazare, een commentator hier, hem zou kunnen vertellen, is de bevroren, versteende, moeilijk te veranderen aard van de Amerikaanse grondwet.
Daaraan gerelateerd, en vooral aan de conservatieve/GOP-kant, maar ook te veel aan de liberale/democratische kant (hier geen onderdeel van het duopolie), is de verstarde mentaliteit die de Amerikaanse grondwet behandelt als de King James Version.
https://socraticgadfly.blogspot.com/2015/10/supersessionism-and-constitutional.html
Ten derde, en gerelateerd aan de tweede, is er de verankering van het Hooggerechtshof, die parallel loopt aan de verankering van de Grondwet.
In de vierde en grootste plaats negeert Orenlicher de verschillen tussen de continentale en de Anglo-Amerikaanse jurisprudentie. Het Anglo-Amerikaanse gewoonterecht bestaat bijvoorbeeld niet op het continent.
Dit stuk klinkt geweldig, maar dat is het in werkelijkheid niet.
Ik kan het vierde probleem echt niet geloven. Orentlicher kent, als hij inderdaad internationale rechtssystemen heeft bestudeerd, het verschil tussen continentale en Anglo-Amerikaanse rechtssystemen. Men merkt op dat hij niet verwijst naar rechtbanken uit dat systeem. En hij kent zeker de verstarde aard van de Amerikaanse grondwet en de moeilijkheid om deze te wijzigen geeft het Amerikaanse Hooggerechtshof meer ‘gewicht’. Als je er verder over nadenkt, voelt het stuk bijna dubbelhartig aan.
Toen ik eenmaal las over een ‘grondwettelijk recht op abortus’, was ik bereid dit kruiperige globalistische stuk in de vuilnisbak te gooien, maar ik las en herlas het. De hysterie achter de benoeming van één constitutionalistische rechter wordt zoals gewoonlijk overdreven door de academici van du jour. Als de ‘LGBTQ’- en abortusrechten grondwettelijk zijn, waarom zou je je dan zorgen maken dat een jurist die in het document gelooft de principes omver zou willen werpen die zijn bazen en collega’s (Kennedy, Kagan) in het recente verleden hebben geleid? We hebben het geluk dat we geen Europese politburo-rechtbanken hebben die geen toevlucht bieden tot de eeuwig ‘wijze’ beslissingen van de superconsensuele meerderheid (de moderne dictatuur, als je het mij vraagt). Als u het niet leuk vindt wat de rechtbank doet, laat uw staat het probleem oplossen of kies een lid van het Huis van Afgevaardigden of een senator die het met u eens is en de wetten naar uw wens zal opstellen. Geen van deze opties is beschikbaar voor de al te zelfgenoegzame Europeanen die hun problemen gewoon onder het muffe tapijt van de ‘Europese eenheid’ vegen om deze onder de huidige culturele en bevolkingsstromingen te zien barsten en exploderen. De conservatieve Polen, werkloze en benadeelde Italianen, de xenofobe Hongaren, de fascistische Oekraïners en natuurlijk de Franse en Duitse moslims zullen in de niet al te verre toekomst niet akkoord gaan met ‘Deense’ of andere waarden, ongeacht de overeengekomen afspraken. wetten en regels die verboden zijn vanuit de vergrijzende constitutionele machten van Europa. De elite die op deze banken zit, is niet onderworpen aan enige verstandige democratische invloed en wordt, in tegenstelling tot de Amerikaanse heersende klassen, zelfs nooit bedreigd door de krachten van de moderniteit die de Europese plassen zullen verteren in het hellevuur van het conflict tussen de opkomende antiprogressieve opkomende bevolkingen van de wereld en de zwaarbewapende misdadigers van over de Atlantische Oceaan. Hier heb ik tenminste de illusie dat mijn stem ertoe doet en hopelijk een minuscule rol speelt in het vertragen van onze gemeenschappelijke rit naar de hel, ondanks een zeker bevooroordeeld Hooggerechtshof.
De West-Europese landen hebben de neiging laag te scoren wat betreft etnische diversiteit vergeleken met de VS.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_ranked_by_ethnic_and_cultural_diversity_level
Uitzonderingen zijn Canada (ja, ik weet dat het niet in Europa ligt), Zwitserland en België. Canada en Zwitserland hebben relatief gedecentraliseerde regeringen en worden nog steeds voornamelijk bevolkt door mensen van Europese afkomst. België heeft de afgelopen jaren aanzienlijke onenigheid gehad op basis van taal- en culturele verschillen.
De VS hebben een bevolking die steeds meer bestaat uit mensen met een niet-Europese afkomst. Verder worden ze aangemoedigd om hun etnische identiteit te behouden en langs etnische en raciale lijnen te stemmen.
In tegenstelling tot wat links zegt, is diversiteit niet noodzakelijkerwijs een kracht.
Het is niet alleen de SCOTUS. Als buitenlander ben ik geschokt door de benoemingen van rechters in allerlei soorten rechtbanken door partijdige ‘leiders’ en waarvan de resultaten in zoveel delen van het land gemakkelijk te zien zijn. Wetten, wetgevers, maar heel weinig gerechtigheid.
In Duitsland hebben we eigenlijk twee federale hooggerechtshoven.
1. Het federale hooggerechtshof, het Bundesgerichtshof (BGH), het laatste hof van beroep. Zijn beslissingen zijn definitief (strafrechtelijk en civiel).
2. Het Federale Constitutionele Hof.”Bundesverfassungsgericht (BVG)”. Dat is het Hof waartoe iedereen zich kan wenden die zich op Duits grondgebied bevindt en denkt dat zijn grondwettelijke rechten worden geschonden door de autoriteiten of de regering. Zij behandelen alleen constitutionele zaken. Maar je hebt sterke en goed gedocumenteerde bewijzen nodig. Het is een lange weg en de meeste beroepen worden niet aanvaard.
Elk gerechtelijk systeem is in het leven geroepen om, goedkoper dan geweld, de voortzetting van het gegeven politieke regime dat het in het leven heeft geroepen mogelijk te maken.
Een goed voorbeeld van de financiële crisis in de EU van 2009-2011 en de enorme centrale banken in de EU hebben de reddingsoperaties voor de gokoligarchie, waaronder de buitenlandse oligarchie en banken die het geld van de belastingbetaler riskeren of strikt en vrijblijvend geld weggeven, naar een hoger niveau getild. Hetzelfde was in de VS.
Honderden rechtszaken aangespannen in EU-landen en het Europese rechtssysteem.
100% verloren toen de misdaad van diefstal of verduistering van geld aan particuliere partijen en het ruilen van schulden tussen overheidsinstanties, en banken in Italië, Griekenland of Duitsland vandaag de dag insolvent zijn omdat Deutsche Bank waardeloze Griekse schuldinstrumenten bezat, door de Duitse overheid voor 100% op een dollar werden gekocht die vervolgens door de ECB gekochte obligaties uitgaf die Monet uit de lucht drukten om het te kopen, om het kassaldo van de Bundesbank te herstellen.
Hier heb je je rechtbanken die de roof van nationale schatten in de VS en in het EU-besparingsregime alleen al afkeuren, terwijl de bevolking een enorme rekening wordt gestuurd die nieuwe generaties moeten betalen, waardoor levens en de toekomst van miljoenen worden vernietigd.
Hier is een interessante kijk op hoe politiek gepolariseerd de Verenigde Staten zijn geworden en een van de angsten die deze verdeeldheid onder de Amerikaanse kiezers heeft veroorzaakt:
https://viableopposition.blogspot.com/2018/07/the-growing-partisan-divide-in-america.html
De politieke toekomst van de Verenigde Staten hangt af van geïnformeerd en intelligent stemmen om de mogelijkheid van burgeroorlog te voorkomen.
Bijna alle Europese landen hebben proportioneel stemmen; als een partij een bepaald percentage van de stemmen krijgt, zijn die kiezers vertegenwoordigd in de regering. LBJ was voorstander van ‘first past the post’-districtsstemming, die het Congres in wet heeft vastgelegd; alleen de grootste stemmentrekker wint, waardoor de vijandige, partijdige politiek ontstaat die we vandaag de dag hebben. Het Hooggerechtshof heeft ooit lippendienst bewezen aan verdienste. David Souter bleek veel liberaler te zijn dan zijn staat van dienst deed vermoeden, en sindsdien leunt de partij die aan de macht is bij hun benoemingen veel sterker op ideologie.
Nee. Een zeer intelligente Obama probeerde precies dit te doen en het hof centristischer te maken met Merrick Garland, maar de Republikeinen willen alleen die kant op. Hillary zou hetzelfde hebben gedaan, aangezien ze nog centristischer is dan Obama. Het Amerikaanse systeem werkt met intelligente leiders. Helaas komt het dus op hetzelfde neer: het onderzoeken van de WAARHEID over hoe Trump verkozen werd. (zucht)
Is dit niet de schuld van de kiezers? En hebben we het stemmen niet eenvoudiger gemaakt (registreren bij RDW en welzijnskantoren, stemmen in meerdere talen, stemmen per post) en de franchise uitgebreid (verlaagde leeftijd naar 18 jaar). In sommige gebieden kunnen niet-burgers stemmen en wordt overwogen de stemgerechtigde leeftijd te verlagen naar 16 jaar. En vergeet onze veel “diversere” stemgerechtigde bevolking niet. Toch is niemand het ermee eens dat onze kandidaten beter zijn, zelfs niet degenen die verkozen worden.
De voorgestelde oplossingen zullen niet werken omdat ze voorbijgaan aan het feit dat het Congres slechts de rechtse dictatuur van de rijken vertegenwoordigt.
1. Het maakt geen verschil of de Senaat de kandidaten vooraf selecteert: hij is eigendom van de rijken en is op geen enkele manier representatief voor het volk;
2. De belangrijkste neprechter Roberts bevindt zich zeker niet “in het ideologische midden” en is extreem corrupt, met corrupte griffiers die alle zaken weigeren die ze niet aan de rechterzijde kunnen voorleggen.
Laten we niet naïef zijn: de federale regering kan niet worden hervormd door degenen die onwetend zijn over de bron van haar corruptie, de economische macht waartegen de stichters haar instellingen niet beschermden. Het is nu onomkeerbaar corrupt, zal zichzelf niet herstellen en moet worden vervangen. Hetzelfde geldt voor de Amerikaanse massamedia. De economische macht moet aan de overheid worden onttrokken.
Sam F-
Je hebt het precies goed. Het wegnemen van de economische macht van de overheid is onze enige hoop. Het heeft alle drie de takken volledig beschadigd.
Deze studie uit Princeton klopt.
https://represent.us/action/theproblem-3/
Skip Scott – dat was een heel goed artikel. Bedankt voor het plaatsen ervan.
Sam F – ja, er moet geld uit het verkiezingsproces worden gehaald. Het is niet zozeer “rechts”, omdat we inmiddels allemaal weten dat “links” net zo corrupt is. Maar je hebt wel de juiste omschrijving gevonden, met het woord ‘elite’. De hele boel wordt gerund ten behoeve van de rijke elite. Het verklaart waarom er niet eens rekening wordt gehouden met de belangen van de gewone man. Het legt NAFTA, TPP, open grenzen uit – allemaal dingen die de elite wil. Er zou een goed begrip nodig zijn van wat er werkelijk aan de hand is bij de kiezers, en hoogstwaarschijnlijk een soort revolutie om dit te veranderen, omdat we allemaal weten dat de elite met hand en tand zal vechten om hun lucratieve plundermachine in stand te houden.
Bedankt, een mooi artikel over de verwoestende studie van Princeton; waard om te verwijzen.
@be: helemaal waar; Het begrip van de kiezers zal waarschijnlijk zeer kostbaar zijn voor de mensheid.