De feestdag die nu wordt gevierd als Veteranendag – om de Amerikaanse soldaten te bedanken – begon als Wapenstilstand, een tijd voor reflectie op de verschrikkingen van de oorlog nadat miljoenen mensen omkwamen in de Eerste Wereldoorlog, zoals Gary Kohls zich herinnert.
Door Gary Kohls
Een jaar eerder dan een eeuw geleden, op 11 november 1918, precies om 11 uur in Parijs, werd een staakt-het-vuren (ook wel “wapenstilstand” of “wapenstilstand” genoemd) overeengekomen en ondertekend door militaire onderhandelaars uit Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland . De voorwaarden van de wapenstilstand resulteerden uiteindelijk zeven maanden later in het einde van de ‘Oorlog om alle oorlogen te beëindigen’, toen op 28 juni 1919 het Verdrag van Versailles werd ondertekend.
Loopgravenoorlog tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De overgave van Duitsland aan de geallieerden werd als verstandig beschouwd nadat de tirannieke monarchie van keizer Wilhelm eerder in 1918 door democratische socialistische krachten was omvergeworpen. Erich Ludendorf, een klassiek voorbeeld van Pruisisch militarisme, was een van de Duitse generaals die voor het eerst het idee van het starten van de onderhandelingen die uiteindelijk leidden tot de overgave van Duitsland.
Ludendorf zag dat 1) het Duitse leger terminaal uitgeput, gedemoraliseerd en slecht uitgerust was; 2) de Verenigde Staten waren eindelijk met nieuwe troepen de oorlog ingegaan; 3) de jonge regering in eigen land was in wanorde; 4) de oorlog had de natie bankroet gemaakt (zoals alle oorlogen uiteindelijk doen – tenzij er voldoende plundering en plundering van de bezette gebieden plaatsvindt); 5) burgers thuis leden honger; en 6) de overwinning was een onmogelijkheid. Het schrift hing aan de muur; Duitsland had geen andere keuze dan zich over te geven.
De wapenstilstand werd ondertekend in Compiègne, Frankrijk, door vier Franse en Britse militaire officieren, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, twee Duitse militaire officieren en een Duitse burger.
Volgens de voorwaarden van de wapenstilstand stemde Duitsland ermee in om alle bezette gebieden binnen twee weken onmiddellijk te evacueren en 5,000 kanonnen, 25,000 machinegeweren, 1,700 vliegtuigen en alle Duitse onderzeeërs in te leveren. Alle geallieerde krijgsgevangenen zouden onmiddellijk door Duitsland worden vrijgelaten, maar Duitse krijgsgevangenen zouden pas worden vrijgelaten nadat er ergens in de toekomst een vredesverdrag was ondertekend.
Het jaar na het einde van de oorlog riepen de meeste nationale leiders die zichzelf als overwinnaars beschouwden 11 november uit tot een dag van bezinning op de verschrikkingen van de oorlog en van gebeden dat er nooit meer een oorlog zou komen. Alle bedrijven kregen de opdracht om om precies 11 uur twee minuten stil te liggen en in stilte stil te staan, een traditie die zich in de daaropvolgende decennia voortzette. Het heette Remembrance Day in het Verenigd Koninkrijk en Wapenstilstand in de Verenigde Staten.
11 november was bedoeld als een dag van rouw en berouw voor het satanische bloedbad dat ongeveer 10 miljoen soldaten het leven kostte, nog eens 20 miljoen verwondde en meer dan 2 miljoen burgerdoden veroorzaakte.
De zinloosheid van die oorlog had moeten resulteren in de krijgsraad van elke gung-ho-officier, de vernedering van elke oorlogszuchtige politicus en de decertificatie van elke oorlogswinstgevende onderneming. Maar dat gebeurde niet. De oorlogshitsers en oorlogsprofiteurs zijn zojuist in een winterslaap gegaan.
Maar de oorlog resulteerde wel in de ontbinding van vier rijken, hun keizers en koningen, en de diverse aristocraten en sycofanten die al eeuwenlang zo wreed de massa’s arme mensen hadden afgezet. De vier rijken die instortten waren het Duitse, Oostenrijks-Hongaarse, Russische en Ottomaanse rijk. En het was netjes opgeruimd.
Natuurlijk vierde Duitsland Wapenstilstand niet omdat die 11 november en de datum van de ondertekening van het Verdrag van Versailles (dat formeel een einde maakte aan de oorlog) door veel Duitsers werden beschouwd als de data van verraderlijke daden gepleegd door de nieuwe burgerlijk-democratische leiders van Duitsland. die de documenten ondertekende – waarbij hij de Duitse militaire officieren onberispelijk hield die suggereerden dat het Duitse leger zich überhaupt zou overgeven.
De datum van 11 november werd veracht door patriottische ‘Deutchland Uber Alles’-Duitsers, vooral de rechtse, pro-monarchistische, proto-fascistische en ‘Duitsland eerst’-nationalisten die herhaaldelijk de ‘Steek-in-de-rug’ en ‘ Het bedrog van de Novembercriminelen zou het democratische experiment van de Weimarrepubliek verzwakken en vervolgens omverwerpen.
Na twaalf jaar pro-oorlogspropaganda van militaristen als Adolf Hitler, Ludendorf en de nazipartij heeft de democratie nooit een kans gehad, vooral niet met alle economische onrust die volgde op de oorlog en de crash van Wall Street in 12, die massale werkloosheid over de hele wereld veroorzaakte.
Volgens Wikipedia is de ‘steek-in-de-rug’-mythe het idee, dat algemeen wordt aangenomen en verkondigd in rechtse, pro-militaristische kringen in het pre-nazi-Duitsland, dat het keizerlijke Duitse leger de Eerste Wereldoorlog niet heeft verloren. maar eerder was het Duitse leger verraden door de burgers aan het thuisfront, vooral de pro-democratische groepen die de tirannieke monarchie omverwierpen tijdens de Duitse Revolutie van 1918-19.
Het verdwijnen van reflectie
Toch werd elders de traditie van 11 november voortgezet. In 1926 nam het Amerikaanse Congres een resolutie aan waarin werd verklaard dat Wapenstilstand een dag zou moeten zijn van “dankzegging en gebed en oefeningen bedoeld om de vrede te bestendigen door middel van goede wil en wederzijds begrip tussen naties.” In 1938 maakte het Congres van Wapenstilstand een officiële feestdag die expliciet gewijd was aan het bestendigen van de wereldvrede. Maar de wereldvrede zou niet blijven duren.
Graven op de nationale begraafplaats Arlington
Voor sommigen versterkten de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog de noodzaak om oorlog verder te verafschuwen. Generaal Omar Bradley hield in 1948 een toespraak op Wapenstilstand, waarin hij degenen bestrafte die hun vertrouwen stelden in de militaire dominantie. Hij zei: “Wij hebben het mysterie van het atoom begrepen en de Bergrede verworpen. De wereld heeft schittering bereikt zonder wijsheid, macht zonder geweten. Onze wereld is een wereld van nucleaire reuzen en ethische kinderen. We weten meer over oorlog dan over vrede, meer over doden dan over leven.”
Maar de militaire en economische entiteiten die de wereld onder controle hebben, namen Bradley's waarschuwing niet serieus. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog hadden de VS het gevoel dat ze gemakkelijk een machtig mondiaal imperium konden vestigen. De CIA – opgericht in de jaren na de Tweede Wereldoorlog – voelde haar haver en het Ministerie van Oorlog werd van naam veranderd in Ministerie van Defensie. Planetaire, volledige militaire en economische dominantie door de VS was een mogelijkheid.
Om deze imperiale doelstellingen te bevorderen moesten anti-oorlogs- en vredessentimenten worden onderdrukt. Vredelievende feestdagen zoals Moederdag, Memorial Day, Wapenstilstand en Dag van de Arbeid moesten minder benadrukt worden of gecoöpteerd worden. En dat waren ze ook. Het proces was zo subtiel dat het publiek nooit terugdeinsde.
In juni 1954 ondertekende president Dwight Eisenhower een wetsvoorstel waarbij de naam Wapenstilstandsdag werd gewijzigd in Veteranendag. Het verklaarde doel van de nieuwe feestdag was “alle veteranen bedanken die de Verenigde Staten van Amerika hadden gediend.”
De verwaarloosde of gewonde militaire veteranen van Amerika juichten de verandering tijdens de feestdag van 11 november toe, omdat ze het op prijs leken te stellen om bedankt te worden voor hun diensten, ook al hadden velen een hekel aan de loze gevoelens.
Een van de (misschien bedoelde) gevolgen van de geleidelijke verandering van de nadruk op vrede was het geheugenverlies over de verschrikkingen van de oorlog. Zowel volwassenen als kinderen werden gemakkelijk gehersenspoeld om het duivelse gedachteloos te verheerlijken. Er werd nadruk gelegd op het militair sterk houden van Amerika. In de zalen van het Congres en in het Witte Huis werd sinds de Tweede Wereldoorlog weinig aandacht besteed aan de wreedheid, domheid en nutteloosheid van oorlog.
In onze corrupte kapitalistische samenleving kan er gewoon te veel geld worden verdiend door oorlogszuchtige bedrijven en rijke investeerders als er potentiële militaire conflicten op komst zijn. De aandelen van de oorlogsindustrieën stijgen als Donald Trump tweets over het bombarderen van buitenlandse naties. En dan zijn er nog legioenen grote mediakanalen die altijd klaar staan om oorlogen en geruchten over oorlog aan te moedigen.
Op Veteranendag in Amerika vandaag bidt of werkt geen van de machthebbers oprecht voor een werkelijk duurzame vrede, zelfs niet tijdens de verplichte twee minuten stilte.
Dr. Gary G. Kohls is een gepensioneerde arts die schrijft over vrede, gerechtigheid, militarisme, geestelijke gezondheid en religieuze kwesties.
Op de conferentie van Versailles in 1919 vatte de Britse premier David Lloyd George de resultaten van de oorlog die zijn land in 1914 aan Duitsland verklaarde als volgt samen: “We hebben de meeste dingen gekregen die we wilden bereiken (cursivering toegevoegd). De Duitse marine is overgedragen, de Duitse koopvaardij is overgedragen en de Duitse koloniën zijn opgegeven. Een van onze belangrijkste handelsconcurrenten is ernstig verlamd en onze bondgenoten staan op het punt de grootste schuldeisers van Duitsland te worden. Dit is geen kleine prestatie!” (Geciteerd in “An Intimate Diary of the Peace Conference and After” door Lord Riddell, Gollancz, Londen, 1933.)
Oorlog is geen sprookjesachtige strijd tussen goed en kwaad. Oorlog is niets nobeler dan economische rivaliteit tussen heersende elites. Met de onheilige samenzwering van religieuze organisaties wordt oorlog nog steeds tot iets metafysisch gemaakt, om de naïeve jonge mannen te verleiden die de dood en het moorden zullen dragen om de portemonnee van hun meesters vet te mesten.
Toen ik opgroeide in de jaren vijftig en zestig, herinner ik me dat veel volwassenen Veteranendag nog steeds Wapenstilstandsdag noemden. Het onderscheid is cruciaal, aangezien de een het einde van de oorlog eert, terwijl de ander krijgers eert. Maar het is zelfs nog verder gegaan in onze steeds meer gemilitariseerde samenleving. Het is nu heel gebruikelijk om Veteranendagvieringen te zien waarbij militairen in actieve dienst prominent aanwezig zijn. Dit is de zoveelste stap in het proces van het verheerlijken van oorlog en het leger.
Tegenwoordig is er geen verschil tussen Veterans Day en Memorial Day.
Beide ‘feestdagen’ zijn in één veranderd nadat ze zich door het militair-industriële complex onder auspiciën van de klasse van de financiers hadden toegeëigend om de hoi polloi te conditioneren om agressieoorlogen te ondersteunen met hun belastinggeld en kinderen als kanonnenvoer. Het beest moet op een voetstuk worden geplaatst en koste wat kost worden gevoed.
Het is oneerlijk om te denken dat we degenen herdenken die het ultieme offer hebben gebracht en degenen die andere belangrijke offers hebben gebracht, allemaal in naam van onze zogenaamde “vrijheid” op speciale tijden en evenementen gedurende het jaar. We herdenken ze elke dag – 365 dagen per jaar – omdat we bewuste wezens zijn die dagelijks voortdurend worden beledigd door de openlijke en geheime krachten van deze gekaapte republiek. We hebben geen verheerlijkende optochten of formaliteiten nodig voor deze odes van massale waanzin, militaire verheerlijking en indoctrinatie die uiteindelijk tot onze uitroeiing zullen leiden.
“– omdat we bewuste wezens zijn die dagelijks voortdurend worden beledigd door de openlijke en geheime krachten van deze gekaapte republiek. We hebben geen verheerlijkende optochten of formaliteiten nodig voor deze odes van massale waanzin, militaire verheerlijking en indoctrinatie die uiteindelijk tot onze uitroeiing zullen leiden.” – Chumpsky
https://www.project-syndicate.org/commentary/opioid-crisis-big-pharma-business-ethics-by-lucy-p–marcus-2017-11
De auteur noemde generaal Omar Bradley. Mijn gedachten over hem zijn door de jaren heen erg gevarieerd, en uiteindelijk komen ze tot het idee dat hij beter was dan de meesten van hen. Om zo'n hoge rang te bereiken moet iemand behoorlijk van mening verschillen met de meeste normale mensen, en in sommige gevallen betekent dit dat de man die alle sterren draagt een nauwelijks gedragende psychopaat is. Iemand als Patton. De link vertelt over een klein incident van hoe Bradley reageerde toen een onderofficier onder zijn bevel Pattons Derde Leger een waarschuwing stuurde dat een Duitse tegenaanval een zwakke flank zou treffen. De informatie voor de tijdkritische waarschuwing kwam van ULTRA, en de officier kon niemand met een hoge rang op kantoor vinden die er toestemming voor gaf – dat was het probleem.
https://preview.tinyurl.com/ya96dgzv
Zoals ik al zei, veel beter dan de meeste.
Iemand op een ander forum probeerde te zeggen dat de VS erger waren dan Groot-Brittannië, omdat in de VS de herdenkingsdag meer leek op 'kom maar op' in plaats van op 'geen oorlog meer'. Zowel de VS als Groot-Brittannië zijn echter bij uitstek oorlogshitsers geweest in het laatste deel van de 20e en het eerste deel van de 21e eeuw. Dodenherdenking wordt veranderd in iets waarlijk hypocriet en verschrikkelijks, niet door de intenties en uitspraken op de dag zelf, maar door de context van het omringende jaar. Het is net als de gangsters die tussen hun moorden door de katholieke kerk bezoeken. Verachtelijk. “Opdat we niet vergeten” wordt “Laten we allemaal vergeten” – waarbij we de echte lessen vergeten, en de mantra die daarmee gepaard ging: “geen oorlog meer”.
Goed gezegd.
Een land dat zegt dat het zich geen gezondheidszorg voor iedereen kan veroorloven, heeft sinds 5.6 september 9 biljoen dollar aan oorlog uitgegeven
Zaterdag 11 november 2017Door Andrea Germanos, Common Dreams | Rapport
•
http://www.truth-out.org/news/item/42569-nation-that-says-it-can-t-afford-medicare-for-all-has-spent-5-6-trillion-on-war-since-9-11
“De oorlogsafpersers en het geld van de belastingbetalers”
Info via onderstaande link
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/03/the-war-racketeers-and-taxpayers-money.html
Mijn oom stierf tijdens de enorme druk en slachting in Midden-Europa aan de rand van de Ulge in Elgium (mijn brief _ is in mijn computer gebakken). Mijn vader was ook in Engeland, Frankrijk etc. Hij sprak er slechts sporadisch over. Ik heb totaal respect voor hen en voor wat ze moesten doen. Ik moest me ook zorgen maken over het ontwerp en de ins en outs ervan. Het scheelde niet veel. De kiphaviken die ‘oorlog, oorlog, oorlog’ uitschreeuwen gaan natuurlijk niet en hebben geen huid en geen familie in zich. Ze moeten deze vreselijke hypocrisie stoppen. Ze moeten hun mond houden.
Zou een ander toetsenbord dit niet oplossen? Zelfs als je een laptop gebruikt, lijkt het mij dat een toetsenbord met USB-plug-in voldoende zou moeten zijn. Zelfs als dat niet het geval zou zijn, zouden de kosten van het proberen vrij laag zijn.
Een familielid van mij die tussen 1944 en 1945 heeft gevochten, zou er tientallen jaren lang geen woord over willen zeggen. Vervolgens sprak hij, alsof hij een grap uithaalde, over vrijwel niets anders. Iedereen die heeft meegevochten in de slag om het Hürtgenwald verdient veel respectvolle aandacht, en zelfs als iemand weet dat hij niet zo goed op de hoogte is van het grotere geheel, is dat iets om over te zwijgen. Die strijd is een van de redenen waarom mijn mening over Eisenhower als militair leider de afgelopen jaren behoorlijk achteruit is gegaan.
Het is demoraliserend om te zien hoe effectief de hersenspoeling is geworden. Ik denk dat 911 een grote bijdrage heeft geleverd aan de mentaliteit van krijger als held. De GWOT rechtvaardigt elke gruwelijke daad van dit land over de hele wereld en mensen slikken de rechtvaardigingen geheel uit angst. Het verduisteren van elke kritiek op deze buitenlandse invasies door de commerciële pers verhindert dat er in de publieke opinie een kritische analyse ontstaat. Ik heb het gevoel dat ik de zintuigen van robots probeer aan te spreken. Wanneer absurditeit genormaliseerd wordt, klinkt de waarheid gek.
“Wanneer absurditeit genormaliseerd wordt, klinkt de waarheid gek.”
Inderdaad. Het was tweerichtingsverkeer, met de zeer effectieve tactiek om waarheidsvertellers af te schilderen als gekke complottheoretici. De CIA is slecht in veel dingen, maar publieke desinformatiecampagnes die voor de meeste Amerikanen hun hele leven op volle toeren draaien (begonnen als formele strategie in 1967) zijn zeker een terrein van vaardigheid. In elk tv-programma of elke film die je ooit hebt gezien, wordt iedereen die het officiële verhaal tegenspreekt altijd afgeschilderd als een gek personage.
De idiote blinde patriottistische programmering die duidelijker zichtbaar is, heeft zijn eigen ingebouwde zelfverdedigingsmechanismen zodra deze is geplant. Ik merkte met de dingen in Syrië dat zelfs proberen de ogen van mensen te openen voor de leugen dat we oorlogen steunen om ‘humanitaire redenen’ een non-starter is, omdat mensen zo verwikkeld zijn geraakt in de ‘wij zijn de goeden’-mantra dat er geen manier om een scheur te openen. In de simpele binaire geest, als wij niet de goeden zijn, dan zeg je: “wij zijn de slechteriken”. Het is onmogelijk om mensen te laten beseffen dat er geen WIJ vertegenwoordigd is onder de machthebbers, en dat de echte WIJ slechts kanonnenvoer en kuddedieren zijn die gekweekt moeten worden. Nogmaals, uiteindelijk probeer je mensen ervan te overtuigen dat ze dom zijn, wat onmogelijk te verkopen is, vooral aan mensen die echt dom zijn. Kop winnen ze, munt verliezen we.
“Nogmaals, uiteindelijk probeer je mensen ervan te overtuigen dat ze dom zijn.”
Ik denk dat dat het knelpunt is. Als ik iemand persoonlijk vertel dat hij leugens slikt, kan ik altijd aan de blik op zijn gezicht zien dat hij of zij zich schaamt. Emoties overtroeven elke keer de rede. Het eerste instinct is om de informatie te verwerpen die het gevoel geeft dom te zijn. Zoals je zegt, het is een onmogelijke verkoop.
Ik heb geprobeerd gelijkgestemde mensen te vinden in mijn “progressieve” omgeving en het enige dat ik kan vinden zijn verzetsgroepen die enthousiast zijn om Indivisible-bijeenkomsten bij te wonen met sprekers als Liz Warren. Het voelt alsof ik in een grot kruip.
Ik heb een gezondheidsprobleem waardoor ik een groot deel van de afgelopen twee jaar invalide ben geworden. Het heeft me de tijd gegeven om dingen te lezen en te bestuderen waar ik nooit tijd voor zou hebben gehad als ik gezond was en leefde/werkte. Een van de dingen die ik ben gaan beseffen is dat de meeste politieke bewegingen nep zijn, omdat de meeste mensen nep zijn. We moeten stoppen met ons te organiseren rond ideologie. Het probleem met de McResistance, of het theekransje, BLM, etc. is dat het begint met een oprecht doel, maar snel wordt gecorrumpeerd door verdeel-en-heerst-tactieken die zo gemakkelijk kunnen worden geïmplementeerd omdat veel van de betrokken mensen nep zijn of, preciezer gezegd, intellectueel. oneerlijk. Intellectueel oneerlijke mensen zijn gemakkelijk te manipuleren.
In plaats van te proberen progressieve mensen in uw omgeving te vinden, probeer intellectueel eerlijke mensen te vinden. Dat is waar je erbij hoort. Er is een reden waarom de twee meest extreme voorbeelden van vertegenwoordigers van het rode team en het blauwe team (Tulsi Gabbard en Rand Paul) veel meer gemeen hebben dan alle andere gematigde boegbeelden (en door hun eigen partij en de ander worden belasterd): ze zijn allebei intellectueel eerlijk. Ze hebben misschien verschillende ideeën over hoe ze een betere wereld kunnen bereiken, maar ze willen allebei altruïstisch een betere wereld.
Ik was een hardcore libertariër, maar ontdekte dat ik veel gemeen had met intelligente en eerlijke linkshandigen. Uiteindelijk willen we allebei het beste voor het collectief, maar hebben we verschillende ideeën over hoe we dat kunnen bereiken. De realiteit is dat we een breed scala aan input nodig hebben die allemaal altruïstisch van aard zijn. Ik heb het label dat ik op mezelf plak nu veranderd in libertair socialistisch, zoals Jezus en een heleboel andere beroemde mensen. Etiketten die mensen trots tonen (zoals een merk), zoals progressief, libertair, socialistisch, communistisch, conservatief of wat dan ook, zijn slechts labels en de meeste zijn namaak. We moeten allemaal stoppen met zoeken naar het etiket en gaan kijken of de persoon achter het etiket echt is. Dat is wat onze wereld nu nodig heeft. Een partij van echte mensen, bestaande uit het hele politieke ideologische spectrum. Het grootste probleem is dat echte mensen in de minderheid zijn (<20% zeker), dus tenzij ze op een of andere manier de rol van toestemmingsfabrikanten van het establishment overnemen, is dit een non-starter in een democratie van gemakkelijk te manipuleren intellectueel oneerlijke tweevoetige kuddedieren.
Heel goed gezegd, en ik ben het er van harte mee eens.
Het was niet onze bedoeling betrokken te raken bij de Eerste Wereldoorlog. Als Wilson niet vanaf het begin pro-Brits was geweest, hadden we geen dwingende belangen van de overheid of de particuliere sector. Als we die ‘kanteling’ niet hadden gedaan, waren de geallieerden en de centrale mogendheden misschien wel aan tafel gekomen. Op zijn beurt geen Lenin in Rusland.
In veel opzichten een van de domste oorlogen uit de geschiedenis. Denk daar eens over na als u aan Veteranendag denkt.
In 1945 had Raymond Weeks, veteraan uit de Tweede Wereldoorlog uit Birmingham, Alabama, het idee om de Wapenstilstandsdag uit te breiden om alle veteranen te vieren, niet alleen degenen die stierven in de Eerste Wereldoorlog. Weeks leidde een delegatie naar generaal Dwight Eisenhower, die het idee steunde. van Nationale Veteranendag.
In 1948 werd Korea, als product van de Koude Oorlog tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten, opgesplitst in twee regio's, met afzonderlijke regeringen. Beiden beweerden de legitieme regering van heel Korea te zijn, en geen van beiden accepteerde de grens als permanent. Het conflict in Korea escaleerde tot een openlijke oorlog toen Noord-Koreaanse troepen – gesteund door de Sovjet-Unie en China – op 25 juni 1950 het zuiden binnentrokken.
Op 27 juni 1950 gaf de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties toestemming voor de vorming en uitzending van VN-troepen naar Korea om wat werd erkend als een Noord-Koreaanse invasie af te weren. Eenentwintig landen van de Verenigde Naties hebben uiteindelijk bijgedragen aan de VN-troepenmacht, waarbij de Verenigde Staten 88% van het militaire personeel van de VN leverden.
Na de eerste twee maanden van de oorlog stonden Zuid-Koreaanse en Amerikaanse troepen die snel naar Korea waren gestuurd op het punt van een nederlaag en werden ze teruggedreven naar een klein gebied in het zuiden dat bekend staat als de Pusan Perimeter. In september 1950 werd een amfibisch VN-tegenoffensief gelanceerd op Incheon, waarbij veel Noord-Koreaanse troepen werden afgesneden. Degenen die aan de omsingeling en gevangenneming ontsnapten, werden terug naar het noorden gedwongen. VN-troepen naderden snel de Yalu-rivier – de grens met China – maar in oktober 1950 staken massale Chinese troepen de Yalu over en gingen de oorlog in. De verrassende Chinese interventie leidde tot een terugtrekking van de VN-troepen.
Op 5 november 1950 vaardigden de Joint Chiefs of Staff (JCS) orders uit voor de vergeldingswapenbombardementen op de militaire bases van de Volksrepubliek China, als hun legers Korea zouden binnentrekken of als bommenwerpers van de VRC of KPA Korea van daaruit zouden aanvallen. De president gaf opdracht tot de overdracht van negen Mark 4 kernbommen “naar de Ninth Bomb Group van de luchtmacht, de aangewezen drager van de wapens … [en] ondertekende een bevel om ze te gebruiken tegen Chinese en Koreaanse doelen”, dat hij nooit heeft doorgegeven.
Terwijl Chinese troepen de Amerikaanse strijdkrachten van de rivier de Yalu terugduwden, verklaarde Truman tijdens een persconferentie van 30 november 1950 dat het gebruik van kernwapens “altijd actief werd overwogen”, met controle onder de plaatselijke militaire commandant.
Op 6 december 1950, nadat de Chinese interventie de legers van het VN-commando uit Noord-Noord-Korea had teruggedreven, generaal J. Lawton Collins (stafchef van het leger), generaal MacArthur, admiraal C. Turner Joy, generaal George E. Stratemeyer en stafofficieren majoor Generaal Doyle Hickey, generaal-majoor Charles A. Willoughby en generaal-majoor Edwin K. Wright ontmoetten elkaar in Tokio om een strategie te plannen om de Chinese interventie tegen te gaan; ze overwogen drie mogelijke scenario's voor atoomoorlogvoering die de komende weken en maanden van oorlogvoering zouden omvatten.
In 1951 escaleerde de VS het dichtst bij een atoomoorlog in Korea. Omdat China nieuwe legers aan de Chinees-Koreaanse grens had ingezet, verzamelden pitcrews op de Kadena Air Base, Okinawa, atoombommen voor Koreaanse oorlogsvoering, waarbij “alleen de essentiële kernkernen ontbraken”. In oktober 1951 voerden de Verenigde Staten Operatie Hudson Harbor uit om een kernwapenvermogen op te zetten. USAF B-29 bommenwerpers oefenden individuele bombardementen van Okinawa naar Noord-Korea (met behulp van dummy nucleaire of conventionele bommen), gecoördineerd vanaf Yokota Air Base in oost-centraal Japan. Hudson Harbor testte “de feitelijke werking van alle activiteiten die betrokken zouden zijn bij een atoomaanval, inclusief het assembleren en testen van wapens, het leiden en grondcontrole van het richten van bommen”. De gegevens van de bombardementen gaven aan dat atoombommen tactisch ineffectief zouden zijn tegen massale infanterie.
Ridgway kreeg toestemming om kernwapens te gebruiken als een grote luchtaanval van buiten Korea afkomstig was. Er werd een gezant naar Hong Kong gestuurd om China een waarschuwing te geven. De boodschap zorgde er waarschijnlijk voor dat de Chinese leiders voorzichtiger werden over het mogelijke gebruik van kernwapens door de VS, maar of ze op de hoogte waren van de inzet van de B-29 is onduidelijk en het mislukken van de twee grote Chinese offensieven die maand was waarschijnlijk de reden dat ze overschakelden naar een kernwapenprogramma. defensieve strategie in Korea. De B-29's keerden in juni 1951 terug naar de Verenigde Staten.
Tactisch gezien zouden atoomaanvallen, gezien de verspreide aard van de Chinese en Noord-Koreaanse strijdkrachten, de relatief primitieve infrastructuur voor opslag- en logistieke centra, en het kleine aantal beschikbare bommen (de meeste zouden bewaard zijn gebleven voor gebruik tegen de Sovjets), beperkte gevolgen hebben tegen de Sovjet-Unie. het vermogen van China om troepen te mobiliseren en te verplaatsen.
Strategisch gezien zou het gebruik van atoomwapens tegen Chinese steden om de civiele industrie en infrastructuur te vernietigen de onmiddellijke verspreiding van de leiders uit dergelijke gebieden veroorzaken en propagandawaarde geven aan de communisten om de steun van Chinese burgers te stimuleren. Aangezien niet van de Sovjets werd verwacht dat ze met hun weinige primitieve atoomwapens namens China of Noord-Korea zouden ingrijpen als de VS die van hen het eerst zouden gebruiken, spelen factoren als de geringe operationele waarde en de verlaging van de “drempel” voor het gebruik van atoomwapens tegen niet-nucleaire staten een rol. in toekomstige conflicten speelde het niet gebruiken ervan een grotere rol dan de dreiging van een mogelijke nucleaire uitwisseling.
Na de omkeringen van het fortuin, waarbij Seoel vier keer van eigenaar wisselde, werden de laatste twee jaar van gevechten in Korea een uitputtingsoorlog, met de frontlinie dichtbij de 38e breedtegraad. De luchtoorlog was echter nooit een patstelling. Noord-Korea werd onderworpen aan een grootschalige bombardementscampagne. Voor het eerst in de geschiedenis stonden straaljagers tegenover elkaar in lucht-luchtgevechten, en Sovjetpiloten vlogen heimelijk ter verdediging van hun Noord-Koreaanse bondgenoten.
De gevechten eindigden op 27 juli 1953 toen een wapenstilstand werd ondertekend. De overeenkomst creëerde de Koreaanse gedemilitariseerde zone om Noord- en Zuid-Korea te scheiden, en maakte de terugkeer van gevangenen mogelijk. Er is echter nog geen vredesverdrag getekend en volgens sommige bronnen zijn de twee Korea’s technisch gezien nog steeds in oorlog.
Omdat het een oorlog was die niet door alle deelnemers was verklaard, heeft het conflict ertoe bijgedragen dat de term ‘politioneel optreden’ algemeen werd gebruikt. Het leidde ook tot de permanente wijziging van het machtsevenwicht binnen de Verenigde Naties, waar Resolutie 377 – aangenomen in 1950 om het omzeilen van de Veiligheidsraad mogelijk te maken als dat orgaan geen overeenstemming kon bereiken – ertoe leidde dat de Algemene Vergadering de Veiligheidsraad verdrong. als het belangrijkste orgaan van de VN.
Volgens de gegevens van het Amerikaanse ministerie van Defensie leden de Verenigde Staten tijdens de Koreaanse Oorlog 33,686 doden tijdens gevechten, naast 2,830 niet-gevechtsdoden. Het aantal Amerikaanse gevechtsdoden bedroeg tot aan hun eerste gevecht met de Chinezen op 8,516 november 1 1950. Recent onderzoek schat het volledige dodental tijdens de gevechten aan alle kanten van de Koreaanse oorlog op iets meer dan 1.2 miljoen.
De Koreaanse wapenstilstandsovereenkomst van juli 1953 riep op tot de repatriëring van alle slachtoffers en krijgsgevangenen, en tot en met september en oktober 1954 ontving het Graves Registration Service Command de stoffelijke resten van ongeveer 4,000 slachtoffers van het VN-commando uit Noord-Korea. Een deel van de stoffelijke resten was afkomstig van de tijdelijke militaire begraafplaatsen in Noord-Korea die waren verlaten toen Chinese troepen de Amerikaanse troepen uit Noord-Korea verdreven.
Bij openbare ceremonies waarbij de teruggegeven stoffelijke resten werden afgeleverd, waren erewachten aanwezig. Van de 1,868 Amerikaanse overblijfselen uit de Koreaanse oorlog werden 848 ongeïdentificeerde overblijfselen begraven als ‘onbekenden’ op de National Memorial Cemetery of the Pacific in Hawaï. Ook werden de stoffelijke resten van ongeveer 14,000 Noord-Koreaanse en Chinese slachtoffers uitgewisseld.
In de Verenigde Staten presenteerde vertegenwoordiger Ed Rees uit Kansas via het Congres een wetsvoorstel tot vaststelling van de wapenstilstandsdag. President Dwight D. Eisenhower, eveneens uit Kansas, ondertekende het wetsvoorstel op 26 mei 1954. Het was acht en een half jaar geleden dat Weeks zijn eerste wapenstilstandsdag voor alle veteranen hield.
Het Congres wijzigde het wetsvoorstel op 1 juni 1954 en verving ‘Wapenstilstand’ door ‘Veteranen’, en sindsdien staat het bekend als Veteranendag.
Nu het potentieel voor catastrofale conflicten en het gebruik van kernwapens in Azië en het Midden-Oosten op de loer ligt, is dit het moment om alle veteranen te eren door de vredesbeweging nieuw leven in te blazen en de inspanningen om het conflict te de-escaleren te hernieuwen.
Mondiale vredesinspanningen omvatten onder meer het dwingen van Israël om zijn destabiliserende arsenaal aan nucleaire en chemische wapens op te geven en zich te onderwerpen aan internationale inspectie van zijn nucleaire faciliteiten in Dimona in de Negev-woestijn.
Naar mijn mening was er nog een andere reden waarom de VS terughoudend waren om die kleine atoombommen in Korea te gebruiken. Dit zou de relatieve nutteloosheid van deze zaken aan het licht hebben gebracht en tot de degradatie van een belangrijk Amerikaans afschrikmiddel hebben geleid. In Hiroshima, een stad die geconditioneerd is om kleine groepen B-29's te negeren, was het enorme dodental deels te wijten aan het feit dat niemand naar schuilplaatsen ging. Een andere factor was dat zelfs van degenen die in de open lucht werden gevangen, grote aantallen niet meteen stierven, maar dagen of weken later bezweken aan straling. Als een grote groep soldaten erachter zou komen dat ze dode mannen zijn, is dat een groep die nergens bang voor zou zijn bij wraakaanvallen. Dat eenvoudige overdekte bunkers het aantal slachtoffers tot een minimum zouden beperken, was ook iets wat de VS niet algemeen bekend wilden maken.
Zoals ik al zei, dat is slechts mijn eigen mening.
Er is zoveel dat ik over dit onderwerp zou kunnen zeggen, maar het zou mij of iemand anders echt niet veel goeds doen; iedereen zou zich er alleen maar ongelukkig door voelen. Ongeacht de typische congrespolitiek noemden ze het nog steeds Wapenstilstandsdag of Papaverdag toen ik na de Tweede Wereldoorlog op de lagere school zat, en de dierenartsen en de mensen behandelden de gelegenheid heel anders dan wie dan ook vandaag de dag. Elke buurt in Chicago zou zijn eigen parades hebben, inclusief fanfares, dierenartsen van de VFW en American Legion in hun oude uni's, Gold Star Mothers, de padvinders, religieuze figuren, lokale politici, zakenlieden die het profiel bijhielden en iedereen die had geïnvesteerd bloed en opoffering in de oorlog. Het gevolg zou stoppen bij elk groot oorlogsmonument (waarvan er veel langs de verkeersaders stonden, waaronder veel nog uit de Eerste Wereldoorlog), een team van schutters zou drie salvo's afvuren en een hoornblazer zou tikken. Iedereen op straat verzamelde zich en dacht een paar minuten in stilte bij zichzelf na over de realiteit van het voor altijd verliezen van je leven, zodat een stel vreemden die je nooit zou kennen en misschien zelfs nooit leuk zou vinden, vermoedelijk op de gebruikelijke manier verder konden gaan. Misschien geloofde je de platitudes, misschien niet, maar de ervaring zette je aan het denken. Of misschien was ik nog te jong om helemaal afgemat te zijn.
Tijdens mijn dagelijkse wandeling van en naar school stonden er talloze bordjes op lantaarnpalen en vrijstaande palen met de namen van tientallen jonge mannen uit de buurt die waren omgekomen in een van de grote oorlogen. Ze waren vermoedelijk bedoeld om hen voor altijd te eren, maar ze zijn allemaal heel lang geleden verdwenen. Waarom, vraag ik me af. Ze hebben nooit de eer gedaan voor de zes jongens (voor zover ik weet) die in Vietnam stierven nadat ze naast mij naar de lagere school en/of de middelbare school gingen. De houding was al aanzienlijk veranderd.
De rest van ons was te afgeleid of te ongevoelig geworden om zich druk te maken over de prijs die die ongelukkige enkelingen onder ons door het lot moesten betalen. Degenen die problemen kunnen vermijden, doen dat nu. De samenleving op grote schaal kan op welke manier dan ook voor zichzelf zorgen, wat meestal betekent dat kanonnenvoer een handelswaar is geworden. Geen baan omdat ze grotendeels naar het buitenland zijn verplaatst? Geen verkoopbare vaardigheden omdat de kosten van onderwijs tegenwoordig vergelijkbaar zijn met die van een woninghypotheek? Uncle Sam is hier om een deal voor je te maken die je niet kunt weigeren, jonge heer of dame. Meld u gewoon aan om effectief als huursoldaat te functioneren in zijn imperiumoorlogen en, als u intact overleeft, kan hij een deel van uw veel te dure collegegeld bekostigen aan die winstgevende ‘hogescholen’ en ‘universiteiten’ die als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten.
Oh, en we geven al jullie veteranen een dag gewijd aan het uitroepen van jullie tot echte helden in de ogen van Amerikanen overal ter wereld. Wapenstilstandsdag is getransformeerd van een ervaring die je terecht deed nadenken en huilen over de waanzin en de verspilling, tot slechts een stelletje rah-rah vlagzwaaiende jingoïstische onzin en een opportunistisch rekruteringsinstrument. Ik ben er zeker van dat Wall Street, Madison Avenue en de MSM hand in hand met de recruiters hebben samengewerkt om hun boeiende verhaal op te poetsen dat zoveel prole-dupes betrapt. Sorry, maar je moet dom en blind zijn om de reflexmatige “steun aan de troepen” te geven die nu universeel wordt geëist door het patriottische groepsdenken, vooral wanneer zovelen van hen speciale operaties (SOB's) zijn wiens belangrijkste functie het infiltreren en destabiliseren is. vreedzame samenlevingen, terroristische wreedheden begaan of uitlokken, of kalkoenen schieten op doelwitten zonder enig juridisch proces, waaronder talloze ‘bijkomende’ slachtoffers die gebruik maken van een enorme luchtmacht van roofdierdrones (waarvoor, bedankt Obama! Jij POS!).
Ik zal dat onderschrijven.
Naar mijn mening heeft Dr. Kohls volkomen gelijk. Sinds Vietnam heb ik het gevoel gehad dat de Wapenstilstandsdag-switcheroo niet zozeer ging over het eren van veteranen, maar eerder over het beëindigen van het eren van de vrede.
Don't
Door Stephen J. Gray
Sluit je niet aan bij hun legers en vecht niet in hun geplande oorlogen
Gehoorzaam de bevelen van deze gekke en verraderlijke vloeken niet
Luister niet en koop niet hun propaganda die doorgaat voor “nieuws”
Koop hun BS of hun gepropageerde standpunten niet
Stem niet op politici, ze zijn echt allemaal hetzelfde
Stem niet voor “democratie”, het is slechts een corrupt spel
Plaats geen X in een stembiljet of naast een “mooie” naam
Luister niet naar hun plannen voor jou, ze zijn alleen maar op zoek naar roem
Geloof de politici niet die meer oorlogen steunen
Voer hun “gevechten” niet uit terwijl ze zich verbergen voor al het bloed
Luister niet naar je gekke heersers die het politieke spel leiden
Wees niet een van de gehersenspoelden die de krankzinnigen gehoorzamen
Geloof niet wat ze zeggen als hun lippen bewegen
Juich niet en zwaai niet met een vlag als ze je vrijheden wegnemen
Applaus niet voor deze “leiders” en “staatslieden” die uit zijn op meer oorlog
Moedig de bedrijfskannibalen niet aan die profiteren van bloed en bloedvergieten
Stephen J. Gray
Oktober 12, 2017.
Interessante links hieronder:
http://www.independent.co.uk/news/long_reads/harr-farr-soldier-who-refused-to-wear-a-blindfold-when-he-was-executed-for-cowardice-a8041661.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2015/09/arrest-them.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2015/05/do-we-need-present-day-nuremberg-trials.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2016/02/should-past-and-present-leaders-of.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2016/10/the-evidence-of-planning-of-wars.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/07/the-gang-of-20-g20-meeting-in-hamburg.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/05/the-war-criminals-new-billion-dollar.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/05/the-war-gangs-and-war-criminals-of-nato.html
http://graysinfo.blogspot.ca/2014/11/rally-round-your-flags-boys.html
Ik geloof dat er sprake is van een ernstige gerechtelijke dwaling, zie de artikellink hieronder.
———————————————————————————————
Harry Farr: Het verhaal van een jonge soldaat die zijn kameraden in de ogen keek toen ze hem neerschoten wegens lafheid
Decennia lang zweeg zijn familie over zijn dood vanwege de schaamte over zijn veroordeling wegens wangedrag tegenover de vijand – maar na een gevecht om zijn naam te zuiveren kwam zijn gratie.
James White
2 uur geleden
...
Uit gegevens blijkt dat hij leed aan een shell-shock, al in dit vroege stadium van de oorlog een erkende medische aandoening, een aandoening die we nu een posttraumatische stressstoornis zouden kunnen noemen.
Farr leed eerder in 1916 aan een soortgelijke zenuwinzinking, hoewel hij deze keer slechts twee weken weg was van zijn bataljon.
Deze gebeurtenissen hadden een waarschuwingssignaal moeten zijn voor de officieren die tijdens zijn proces voor de krijgsraad zitting hadden en hadden kunnen worden gebruikt ter verzachting, maar dat was niet het geval. Harry was niet vertegenwoordigd tijdens zijn proces.
(nadruk toegevoegd)
[lees meer via onderstaande link]
http://www.independent.co.uk/news/long_reads/harr-farr-soldier-who-refused-to-wear-a-blindfold-when-he-was-executed-for-cowardice-a8041661.html
De Britten hebben een geschiedenis van het voortbrengen van buitengewoon gemene klootzakken met te veel autoriteit. Mannen in zowel het leger als de marine zouden letterlijk doodgeslagen worden om redenen die achteraf helemaal geen zin hebben. Blijkbaar hadden hooggeplaatsten de macht over leven en dood, en gebruikten ze die! Er is een verhaal over een admiraalschep die 's nachts, bij slecht weer, op volle kracht het Engelse Kanaal op zeilde en werd gewaarschuwd dat zijn schepen in gevaar waren. Dat er geen bewijs is dat hij dergelijk advies had, of dat hij de behulpzame laaggeplaatste zeeman heeft opgehangen (voordat hij tegen de rotsen botste!) is naast de kwestie – de zaken waren van dien aard dat het verhaal algemeen werd geloofd en nog steeds als ‘feit’ wordt gepubliceerd. .
Tijdens de Tweede Wereldoorlog had de RAF de aanduiding “LMF”, oftewel Gebrek aan Morele Vezels. Toen mannen het breekpunt bereikten in de bombardementen op Europa, werden ze, in plaats van ze stilletjes over te dragen aan het leger, zoveel mogelijk vernederd. Verlies van alle rang en vervolgens maandenlang de latrines schoonmaken was een typische straf.
“Wij hebben het mysterie van het atoom begrepen en de bergrede verworpen….”
Generaal Omar Bradley heeft onze tragische tekortkoming samengevat en ons naderend uitsterven voorspeld. Hoogmoed zit in de vergiftigde beker waar onze cultuur uit drinkt……
Op basis van het beschikbare bewijsmateriaal moet men zich afvragen:
“Is het systeem beschadigd geraakt?”
… Dezelfde mensen die de woorden ‘rechtsstaat’ napraten, werken volgens talloze rapporten hand in hand met terroristen. Ze nemen zelfs ‘wetten’ aan tegen terrorisme, terwijl ze tegelijkertijd met terroristen omgaan….
[lees meer via onderstaande link]
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/06/has-system-become-corrupted.html
Oh! Mama, mama, kijk daar
Je kinderen spelen weer in die straat
Weet je niet wat daar beneden is gebeurd?
Een jongen van veertien werd daar neergeschoten
De Kokane-kanonnen van de stad Jamdown
De moordende clowns, de bloedgeldmannen
We schieten weer met die Washington-kogels
Zoals elke cel in Chili zal vertellen
Het geschreeuw van de gemartelde mannen
Denk aan Allende en de dagen ervoor
Voordat het leger kwam
Denk alstublieft aan Víctor Jara, in het stadion van Santiago
Es verdad, weer die Washington-kogels
En in de Varkensbaai in 1961
Havana vocht tegen de playboy in de Cubaanse zon
Voor Castro is een kleur roder dan rood
Die Washington-kogels willen Castro dood
Voor Castro is de kleur
Dat levert je een loodspray op
Sandinistisch
Voor de allereerste keer ooit
Toen ze een revolutie hadden in Nicaragua
Er was geen inmenging vanuit Amerika
Mensenrechten in Amerika
De mensen vochten tegen de leider en hij vloog omhoog
Wat kon hij anders doen zonder Washington-kogels?
Sandinistisch
En of je een Afghaanse rebel kunt vinden
Dat de Moskou-kogels misten
Vraag hem wat hij ervan vindt om communistisch te stemmen
Vraag het de Dalai Lama in de heuvels van Tibet
Hoeveel monniken kregen de Chinezen?
Stop in een door oorlog verscheurd moeras elke huursoldaat
En controleer de Britse kogels in zijn arsenaal
Sandinistisch
Que?
Sandinistisch
Sandinistisch
1 4
CHARLIE SURF NIET LYRICS
Charlie surft niet en wij denken dat hij dat wel zou moeten doen
Charlie surft niet en je weet dat het niet goed is
Charlie surft niet naar zijn hamburger mama
Charlie wordt een napalmster
Iedereen wil de wereld overheersen
Het moet iets zijn dat we vanaf de geboorte krijgen
Eén waarheid is dat we het nooit leren
Satellieten zullen de ruimte laten branden
Er is ons verteld dat we de vreemdelingen buiten moeten houden
We houden er niet van dat ze rondhangen
We houden er niet van in de hele stad
Over de hele wereld gaan we ze neerblazen
(Chorus)
Het bewind van de supermachten moet voorbij zijn
Zoveel legers kunnen de aarde niet bevrijden
Binnenkort zal de steen omrollen
Afrika stikt in hun Coca Cola
Het is een eenrichtingsstraat in een eenmansstad
Mensen die eenrichtingsverkeer beginnen op te scheppen
Je kunt lachen, leg ze neer
Deze eenrichtingsmensen gaan ons omver blazen
(Chorus)
Charlie surft niet, hij zal het nooit leren
Charlie surft niet, ook al heeft hij een pistool
Charlie denkt niet dat hij dat zou moeten doen
Charlie surft niet, we denken echt dat hij dat zou moeten doen
Charlie surft niet
Iets over Engeland (ook bekend als Letters from Hell!)
(Mick Jones)
Ze zeggen dat de immigranten de wieldoppen stelen
Van gerespecteerde heren
Ze zeggen dat het wijn en rozen zou zijn
Als Engeland weer voor Engelsen was
Ik zag een vuile overjas
Aan de voet van de pijler van de weg
Binnenin zat een oude man
Wie de tijd niet kon eroderen
De nacht werd onderbroken door sirenes
Die blauwe lichten cirkelden voorbij
De danszaal belde een ambulance
De tralies gingen allemaal snel dicht
Mijn stilte starend naar het plafond
Terwijl je door de eenpersoonskamer dwaalt
Ik dacht dat de oude man mij kon helpen
Als hij de somberheid kon verklaren
'Je denkt echt dat het allemaal nieuw is
Je denkt er ook echt over na”
De oude man spotte terwijl hij tegen mij sprak
“Ik zal je het een en ander vertellen”
(Joe Strummer)
Ik heb de veertien-achttienoorlog gemist
Maar niet het verdriet achteraf
Toen mijn vader dood was, rende mijn moeder weg
Mijn broers namen het loon van de kappen op zich
In de jaren twintig was het noorden dood
De hongerstaking marcheerde naar het zuiden
Op het tuinfeest werd geen woord gezegd
De dames brachten de taart naar hun mond
De volgende oorlog begon en mijn schip vertrok
Met gevechtsorders in het rood geschreven
In vijf lange jaren van kogels en granaten
We lieten tien miljoen doden achter
De weinigen keerden terug naar het oude Piccadilly
We hinkten rond Leicester Square
De wereld was bezig zichzelf opnieuw op te bouwen
Het kon de architecten niets schelen
Maar hoe konden we dat weten toen ik jong was?
Alle veranderingen die zouden komen?
Alle foto's in de portemonnees op het slagveld
En nu de terreur van de wetenschappelijke zon
Er waren meesters en bedienden en bedienden en honden
Ze leerden je hoe je je pet moest aanraken
Door stakingen en hongersnood en oorlog en vrede
Engeland heeft dit gat nooit gedicht
Dus laat me nu de maan op is
Maar onthoud de verhalen die ik vertel
De herinneringen die je hebt opgehaald
Staan op brieven die vanuit de hel zijn doorgestuurd”
Het is een lange weg naar Tipperary
Het is een lange weg te gaan
Wilfred Owens' 'Dulce et decorum est pro patria'.
Ook: "En de band speelde Waltzing Matilda".
Veel geluk en vrede voor jullie allemaal.
Ooit de Christmas Song-opname uit 2006 gehoord van de US Army Field Band – ‘Let there be Peace on Earth and let it begin with me’?
Het toppunt van hypocrisie.
Ja, het tweede genoemde is misschien wel het krachtigste anti-oorlogslied ooit geschreven.
Eric Bogle's versie: https://www.youtube.com/watch?v=WG48Ftsr3OI
Bedankt voor de link Realist. Het is inderdaad krachtig, en ik heb die versie nog nooit eerder gehoord. Voor degenen onder ons die familieleden hebben verloren in de oorlogen: het lied spreekt tot vele harten.
HET ENIGE DAT WE OVER OORLOG MOETEN HERINNEREN IS DAT HET VOLLEDIG ONNODIG IS !!!!!!!! Oorlog gaat over macht en hebzucht en is het spel van psychopaten.
Remembrance Sunday, zoals we het hier in Groot-Brittannië noemen, is slechts een dienst om de oorlog te verheerlijken en ervoor te zorgen dat jonge soldaten van de toekomst zien dat ze als helden zullen worden opgehouden, zelfs als ze sterven. Het lijkt mij volstrekt ongepast dat al deze geveinsde krokodillentranen worden vergoten voor de mensen die verantwoordelijk waren (en nog steeds zijn) voor de dood van miljoenen burgers die helemaal niet herinnerd worden. Wij Britten en anderen hebben onlangs geholpen bij het afslachten van minstens een half miljoen burgers in Irak, maar ze worden door niemand genoemd. Wat de Eerste en Tweede Wereldoorlog betreft, moeten we die mannen en vrouwen herdenken die gedwongen werden zich bij het leger aan te sluiten en te vechten voor de verdediging van het land, maar de hedendaagse militairen doen het voor zichzelf en ook al realiseren ze zich dat niet Ze vechten niet voor koning en vaderland, ze vechten voor bankiers en de diepe staatsactoren die psychopaten zijn.
mooie reacties meneer Kohls,
er is over de hele wereld een groene partij, maar een anti-oorlogspartij bestaat niet.
een groene partij zonder anti-oorlogsplatform op hetzelfde niveau als zonder, de groene partijen
zijn hypocratie.
de oorlogsprofiteurs zijn nog steeds actief. Het voorbeeld van Syrië, we staan aan de verkeerde kant,
maar ze vragen de bevolking nooit aan welke kant ze moeten staan. Er is geen discussie over,
ze demoniseren de andere kant, dat is alles. dit is het bewijs dat we in een dictatuur leven, zei Martin Luther King, “als je in een dictatuur leeft, is het jouw plicht om de revolutie te ondernemen, en als je bang bent om te sterven, ben je al dood.
de anti-oorlogsmensen, hoe dan ook in Israël of in andere delen van het Westen
de wereld wordt tot zwijgen gebracht. we hebben een partij nodig tegen oorlogen en vooral de NAVO, de oorlogsmachine.
In de VS is er één waarvan de basis expliciet anti-oorlog is: de Libertarian Party. Meestal krijgt het ongeveer 1% van de stemmen. De feitelijke principes van de partij worden zelden door haar kandidaten tentoongespreid, aangezien de krachten van de corruptie dezelfde zijn als die van iedere andere partij (waar stoner-republikeinen en voorstanders van tolwegen worden voorgesteld als boegbeelden). Ron Paul was in 2008 actief met dit platform, met een Rode Team-trui, en de gevestigde media zorgden ervoor dat geen tweevoetige kuddedieren werden verleid om het als een haalbare optie te beschouwen.
Ik ben halverwege de jaren vijftig in Engeland geboren. Mijn grootvader had de Eerste Wereldoorlog overleefd en had daar zijn hele leven nachtmerries over. 50 november was 'Poppy Day' en er werden klaprozen verkocht waarvan de opbrengst naar de overlevenden en families van de slachtoffers ging – van wie de meesten dienstplichtigen of vrijwilligers waren – in de twee wereldoorlogen. De belangrijkste slogan was 'nooit meer'. Vervolgens, in de jaren 1 en daarna, met de imperiale oorlog en het geweld in Noord-Ierland, Irak enz. in de Falklandeilanden, werd deze klaprozendag gekaapt en veranderd in ‘hulp voor helden’, waarbij de helden de Britse strijdkrachten waren, allemaal professionals, geen dienstplichtigen. , die de imperiale doelstellingen van Groot-Brittannië afdwongen en werden gedood/verminkt. Nu wordt het klaprozenseizoen langer en komen de klaprozen prominenter naar voren. Het niet dragen ervan wordt bijna een verraderlijke overtreding. Niemand durft op tv te verschijnen zonder er een te dragen; elk voetbal- en cricketteam moet ze dragen. Toen de FIFA volhield dat hun regels 'geen politieke slogans op shirts' geen klaprozen betekenden, heerste er in Groot-Brittannië hysterie over buitenlandse dictators. Het is een totale ziekte geworden. En daardoor is de 'nooit meer'-boodschap volledig in de modder vertrapt, terwijl Britse politici zich omgorden om de Russen af te weren!
Ik veranderde de zin om de realiteit weer te geven: Duitsland gaf zich niet over, en die fout werd 27 jaar later, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, gecorrigeerd.
Dit was waarschijnlijk onvermijdelijk vanwege het enorme aantal soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. En tegen die tijd werd de Eerste Wereldoorlog al langzaam vergeten. Voor zover ik weet, kregen de veteranen uit de Tweede Wereldoorlog de beste naoorlogse deal van al onze soldaten. Waarschijnlijk had die deal beter gekund, maar ik ken er geen die daaraan kan tippen.
Ter vergelijking: recentere gewonde en met littekens bedekte dierenartsen worden behandeld als wegwerpartikelen, ondanks dat ze door alle mensen naar de hemel worden gehyped. Hymne en Iedereen in uniform is helden propaganda.
Amen daarop. Ik herinner me de korte, nette en hygiënische oorlogsparagrafen in mijn eigen geschiedenisboeken op de middelbare school. En het proces gaat door. Aan stukken geblazen lichamen worden gewoon niet genoemd, en de andere lelijke realiteiten ook niet. Ik kan geen enkele beperking opleggen aan de rekrutering!
‘Maar de oorlog resulteerde wel in de ontbinding van vier rijken, hun keizers en koningen, en de diverse aristocraten en sycofanten die al eeuwenlang zo wreed de massa’s arme mensen hadden afgezet. De vier rijken die instortten waren het Duitse, Oostenrijks-Hongaarse, Russische en Ottomaanse rijk. En het was netjes opgeruimd”.
Ja – omdat wat hen verving zo oneindig veel beter was. De huidige 'democratische' politici en bureaucraten geven honderd keer zoveel uit als de oude vorsten en edelen. En het is verre van duidelijk dat ze nog meer goeds doen.
Bedankt voor dit zeer interessante artikel, niet in de laatste plaats is de naamsverandering van Wapenstilstand veelzeggend.
Ik ben er echter niet zo zeker van dat de Russische bevrijding van zijn monarchie zo goed is verlopen. Ik betwijfel of veel Zweden of Britten zouden zeggen dat ze beter af zouden zijn als hun vorsten omvergeworpen waren. Evolutie is beter dan revolutie.
Dit is een kanttekening; een zeer interessant artikel.
Als pacifist en anti-oorlogsadvocaat die volwassen werd tijdens de ‘Nam en net de dienstplicht miste, moeten de veteranen die de kapitalistische oorlogsprofiteurs ‘dienden’ zeker worden erkend, de leiders, degenen die de kost verdienden met moordpartijen. vrouwen, kinderen en burgermannen; niet zo veel. Zelf kan ik zulke mannen niet eren, dat kan ik gewoon niet. Ik kan voorbij de leugens en excuses kijken die worden gebruikt om een imperium op te bouwen en mensen over de hele wereld te vernietigen. Ik ben nooit genoeg gehersenspoeld om te geloven dat sterven een ‘eer’ is om je land te ‘dienen’. Dit is in veel opzichten immoreel, waarbij het doden van vrouwen en kinderen bijzonder gruwelijk is. De VS hebben de grootste militaire machine uit de geschiedenis gebouwd, met welk doel? Om de portefeuilles van oorlogsprofiteurs vet te mesten? Zelfs de aanslagen van 11 september 2001 rechtvaardigden niet de vernietiging van twee landen in de ME, vooral omdat geen van beide, voor zover ik weet, betrokken was bij de aanslagen. Ik zal hulde brengen aan degenen die moesten sterven vanwege destructief leiderschap, maar ik weiger degenen te eren die hen opdracht gaven hun immorele bevelen uit te voeren. Tussen haakjes, ik zal sterven terwijl ik de mijne bescherm, ik zal niet omdraaien en opgeven. Dit is de menselijke natuur. Een persoonlijke nederlaag accepteren is geen optie, tenzij ik natuurlijk bij mijn poging om het leven kom.
Elke keer bij een gelegenheid, zoals Veteranendag, zal iemand mij bedanken voor mijn diensten, voor het feit dat ik eind jaren zestig ooit bij de Amerikaanse marine heb gediend. Ik geef toe dat dit vreemd is, want toen ik nog diende, werden wij in militair uniform niet allemaal op prijs gesteld. Ik denk eigenlijk dat, nu ik terugkijk, deze blijk van afkeuring ons ertoe heeft aangezet om beter te kijken naar wat onze regering van ons vroeg te doen. Andrew Bacevich wijst feitelijk op deze falende toewijding aan de oorlogszucht van onze regering, als een van de grootste redenen die het destijds was om Vietnam te verlaten. De vredesvoorvechters deden er dus goed aan om ons, die dienden, de tijd te laten nemen om precies te analyseren waar we allemaal voor vochten. De vredesbeweging heeft van veel van onze strijders vredesvoorvechters gemaakt, en dat was maar goed ook. Dus als mensen mij bedanken, zou ik liever hebben dat ik de defensieve strategie van ons land diende, en niet prijzen dat we bezetters en vernietigers waren van het land en de cultuur van een ander volk. Ik zou eraan kunnen toevoegen dat deze overwinningsmentaliteit de cultuur van de Indianen heeft vernietigd en hun kostbare land heeft gestolen, en daar lijden we allemaal onder.
Bedankt Robert Parry en Consortium News voor alles wat jullie doen om waarheid en licht in deze wereld te brengen, en voor het helpen van onze veteranen door het blootleggen van de duistere waarheden over de illegale en immorele oorlogen van onze naties voor winst en hegemonie. Hier vindt u nieuwe informatie over de acties van John McCain ter ondersteuning van terroristische groeperingen in Syrië.
“All McCain’s Men” in de terroristische facties van de FSA in Syrië – Een les in hoe je geen geheime buitenlandse operaties moet uitvoeren en steun moet bieden aan terroristen
https://clarityofsignal.com/2017/11/12/all-mccains-men-in-the-fsa-terrorist-factions-in-syria-a-lesson-in-how-not-to-conduct-covert-foreign-operations-and-provide-support-for-terrorists/
Zou het in plaats van 'bedankt voor uw diensten' te zeggen, passender zijn om een dienend lid van de Amerikaanse strijdkrachten aan te spreken met 'vrede zij met u'? Gewoon een suggestie.
Wat dacht je van “Zoek een eerlijke baan!”?
Ik neem het gezegde: "Vrede zij met jou." Een dergelijke vriendelijke en vriendelijke begroeting zou vaker moeten worden gebruikt.
Wat dacht je van “Je hebt mijn diepste medeleven.”
Waar ik vaak aan denk als ik mensen een militair van ons leger hoor bedanken met een 'bedankt voor uw dienst', is wat het ware gevoel van dat bedankje is? Danken mensen deze militaire mensen voor het veilig houden van Amerika, en zo ja, hoe wordt die taak volbracht met al deze eindeloze verwoestende conflicten? Zou het de gemiddelde Joe Chicken Hawk kunnen zijn die zegt: 'Bedankt voor je diensten', omdat de Chicken Hawk vrij rondloopt in de wetenschap dat hij nooit een dag dienst zal doen bij het uitvoeren van de bevelen van de neozionisten die zij patriottische leiders noemen? Mogelijk stel ik iets in vraag dat niet in twijfel mag worden getrokken, maar ik vraag u: wanneer houden wij Amerikanen op met al onze verheerlijking van de oorlog? Deze mentaliteit druist in tegen alles wat we prediken met betrekking tot vrijheid en vrijheid, dus waarom eren wij Amerikanen een dergelijke vernietiging van eigendommen en leven in verre oorden?
Hier is iets dat de moeite waard is om te lezen.
https://www.globalresearch.ca/veterans-day-honor-the-soldier-scorn-the-chickenhawk/5617863
Passend is onderworpen aan de relatieve moraliteit. (hoewel ik het eens ben met je suggestie)
Om preciezer te zijn zouden we moeten zeggen: “bedankt voor uw diensten aan het rijk”
6 november 2017
Wie zal zich de slachtoffers van hedendaagse oorlogsmisdadigers herinneren?
In verschillende landen over de hele wereld zijn er momenteel oorlogsmisdadigers die waarschijnlijk kransen zullen leggen op Dodenherdenking. Zij zijn verantwoordelijk voor miljoenen doden over de hele wereld in de huidige illegale oorlogen.
[lees meer via onderstaande link]
http://graysinfo.blogspot.ca/2017/11/who-will-remember-victims-of-present.html