Nu de aardbeving in Mexico de laatste natuurramp is die het westelijk halfrond treft, heeft de rol van het maatschappelijk middenveld – vooral de eerstehulpverleners – het beste van de menselijke natuur laten zien, zoals Dennis J. Bernstein meldt.
Door Dennis J Bernstein
Donderdag bleven reddingswerkers in Mexico-Stad door het puin van veel neergestorte gebouwen graven, in een poging overlevenden uit het wrak te halen van de dodelijke aardbeving met een kracht van 7.1 op de schaal van Richter die de stad twee dagen eerder op zijn grondvesten deed schudden.
Gebouw gedeeltelijk ingestort door de aardbeving van 19 september 2017 in Mexico-Stad — Colonia Narvarte Poniente, delegatie Benito Juárez, Mexico-Stad. (Wikipedia)
Tientallen overlevenden zijn al uit het puin van verschillende ramplocaties in de uitgestrekte stad gehaald. De aardbeving heeft het leven gekost aan ruim 230 mensen en duizenden gewonden.
Eerstehulpverleners en vrijwilligers groeven door het puin van een ingestorte school in het zuidelijke deel van de stad, op zoek naar kinderen die begraven lagen in de gevallen boeken en stenen. Reuters meldde begin donderdag dat “elf andere kinderen werden gered uit de Enrique Rebsamen School, waar leerlingen tussen de zes en vijftien jaar oud zijn. Eenentwintig kinderen en vier volwassenen werden daar gedood.”
Ik sprak met Flashpoints speciale correspondent Molly Goss in Mexico-Stad over de impact van de aardbeving en de speciale rol die het maatschappelijk middenveld heeft gespeeld en nog steeds speelt bij de reddings- en herstelinspanningen. Goss zat zelf na de aardbeving vast in een gebouw, maar wist samen met collega's te ontsnappen. Ik sprak Goss op 20 september.
Dennis Bernstein: Molly, jij zat zelf vast in een gebouw na de aardbeving. In wezen zat je vast in een gebouw en kon je er niet uit. We zijn blij dat je nu veilig bent.
U zei eerder dat de aardbeving slechts enkele uren plaatsvond nadat de hele stad oefeningen had gedaan en een herinnering was aan de enorme aardbeving van 1985 waarbij duizenden Mexicanen omkwamen.
Molly Goss: Het was ongelooflijk, want twee uur eerder hadden we de oefeningen gedaan die elke 19 september hier in Mexico-Stad worden uitgevoerd om te herdenken wat er in 1985 is gebeurd. Tijdens de oefening konden we prima het gebouw verlaten, maar later de deur klemde en verhinderde dat we eruit konden komen.
DB: We weten nu dat ruim 225 mensen zijn omgekomen, waaronder minstens 21 kinderen en vijf volwassenen die stierven toen een basisschool in Mexico-Stad instortte. Het instorten van gebouwen is in wezen een pandemie in de stad geworden. Praat een beetje over wat er op straat gebeurt.
MG: Ik woon in een gebied dat behoorlijk zwaar getroffen is door de aardbeving. Het zuidelijke deel van de stad werd waarschijnlijk het zwaarst getroffen, maar ook enkele centrale delen werden zwaar getroffen. Een van mijn buren stond buiten zijn huis en probeerde de aandacht te vestigen op het feit dat het bouwwerk eigenlijk een beetje zwaaide. Hij zei dat hij het noodnummer had gebeld, dat hij de politie had gebeld, maar dat niemand aandacht besteedde aan zijn smeekbeden om hulp.
Vooral in de oudere delen van de stad staan gebouwen die zijn gebouwd lang voordat de nieuwe regelgeving in 1985 van kracht werd. In veel van de gebouwen zie je scheuren. Een paar blokken van waar ik woon, kun je zien waar het trottoir ongeveer vijftien centimeter van de grond is getild.
Wat mij echt is opgevallen, is dat de autoriteiten de straat op gaan, maar dat het maatschappelijk middenveld de belangrijkste factor is die mensen helpt en mensen uit het puin haalt. Er zitten nog steeds kinderen op de school die u noemde. Overal in de stad staan gebouwen die dreigen in te storten. Sommigen kamperen op straat, maar anderen hebben geen andere keuze dan terug te keren naar hun huizen. Het is een werkelijk precaire situatie voor tienduizenden mensen hier in de stad.
DB: Als je het hebt over de opkomst van het maatschappelijk middenveld, over wie heb je het dan en hoe is daarop gereageerd?
MG: Wat je vooral ziet zijn jonge mannen en jonge vrouwen. Velen zijn niet verbonden met een bepaalde groep. Ze trekken gele en oranje vesten aan, nemen hun schoppen en al het andere dat hen kan helpen mensen uit het puin te halen, en gaan naar deze locaties. Sociale media hebben veel geholpen door mensen naar de plek te sturen waar ze het meest nodig zijn.
Er is één georganiseerde groep die experts is in het redden van mensen uit het puin. Er zijn veel opmerkingen gemaakt over het feit dat hun protocollen en procedures veel beter zijn dan die van het leger en de politie. We zien ongelooflijk veel solidariteit.
Vernietiging van het appartementencomplex Pino Suarez in Mexico-Stad na de aardbeving op 19 september 1985. (US Geological Survey)
DB: Het officiële woord van de Mexicaanse regering is dat ze veel hebben geleerd van de grote aardbeving in 1985 en deze keer waren ze er klaar voor en deden ze wat ze moesten doen. Dat is een beetje een andere draai.
Niettemin is de situatie zwak en zal er op een gegeven moment een grootschalige evaluatie van duizenden gebouwen in de stad moeten plaatsvinden. Dit is een enorm probleem dat door de Mexicaanse regering niet lijkt te worden onderkend.
MG: Sinds 1985 zijn er wetten en regels aangenomen. Maar er is veel corruptie binnen het stadsbestuur en de federale overheid; smeergeld wordt betaald en gebouwen worden niet gebouwd zoals ze zouden moeten zijn. Nadat hier vlakbij een school instortte, kon je zien dat delen van het gebouw van piepschuim waren gemaakt!
Een andere verandering die sinds de aardbeving van 1985 heeft plaatsgevonden, is het waarschuwingssysteem voor aardbevingen. Bij de aardbeving van twee weken geleden gingen de alarmen af en velen konden hun gebouwen ontruimen. Maar er is zeker nog veel vooruitgang te boeken. Deze oudere gebouwen zijn niet bestand tegen een aardbeving van 7.0 of hoger.
DB: Je liep door de straten van Mexico-Stad nadat de aardbeving plaatsvond. Welke beelden blijven je bij?
MG: Ik liep door een van de drukste verkeersaders van de stad en zag tienduizenden mensen de straat volledig vullen. Ik zag veel mensen het verkeer regelen. De stad was in absolute chaos, maar de mensen kwamen echt in actie om te voorkomen dat het te gek zou worden.
Dennis J Bernstein is een gastheer van "Flashpoints" op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas. U kunt toegang krijgen tot de audio-archieven op www.flashpoints.net.
Leuke info, bedankt voor het delen!
Dit verhaal doet me denken aan een gebeurtenis die ik in 1970 in Mexico bij de Zee van Cortez heb meegemaakt. Toen ik over de snelweg reed, kwam ik een pick-up tegen waarvan de lading achterin in brand stond. Twee mannen uit de vrachtwagen stonden daar te kijken hoe hun lading verbrandde – ze kwamen duidelijk uit de VS en waren op sportvisreis geweest. Ik sloot me bij hen aan en zag hun vrachtwagen branden. Er arriveerde een andere auto met vier jonge Mexicaanse mannen. Eén reed tegen de cabine van de vrachtwagen aan, startte hem en reed naar beneden in een diepe greppel met los zand langs de kant van de weg. Toen begonnen ze alle vier, zonder schoppen, met alleen hun handen zand van boven de vrachtwagen op het vuur te gooien. Het was binnen enkele minuten uit.
Ik was zo onder de indruk van hun snelle denkvermogen en hun vermogen om zo spontaan als groep op te treden.
De recentelijk bijgewerkte rapporten zijn rampzalig … steden rondom Mexico-stad zijn met de grond gelijk gemaakt en de steden die door de vorige aardbeving zijn beschadigd, zijn niet aan verdere schade ontsnapt …
Ik ben verontwaardigd over iedereen die “afgeleid” is van deze ramp (evenals Puerto Rico, waarvan ik heb gelezen dat het geheel zonder stroom zit) voor onze deur … Ik ben verontwaardigd over degenen die geobsedeerd zijn door Facebook en Equifax … het enige dat vergelijkbaar is, nog erger, is het onze kennelijke bedoeling om Raqqa tot “stof” te maken
https://www.almasdarnews.com/article/destruction-raqqa-exceeds-mosul-aleppo-bbc-correspondent/
Relax SS, wij zijn aan de beurt. En het zal echt heel erg zijn.
Wanneer die basisschool gebouwd is, kon ik niet achterhalen. Als het oud is, waarom is het dan niet versterkt naar moderne maatstaven? Als het ‘nieuw’ is, waarom stortte het dan in?
Hoe dan ook, als de doden op de juiste manier zijn gerouwd en begraven, is het tijd om op zoek te gaan naar hoofden om op te stijgen, want iemand is verantwoordelijk.