Trumps verwarde omhelzing van de Egyptische Sisi

Exclusief: De tolerantie van president Trump voor het door Egypte gesteunde harde optreden tegen de Moslimbroederschap en andere politieke oppositiegroepen zendt meer gemengde signalen uit in het Midden-Oosten, schrijft Jonathan Marshall.

Door Jonathan Marshall

Verwarring en slechte timing zijn niet bepaald nieuws als het gaat om de regering-Trump. Maar zelfs gezien de lage standaarden is het beleid van Washington jegens het meest bevolkte Arabische land, Egypte, een puinhoop.

Vorige maand bijvoorbeeld, vlak voordat eerste schoonzoon Jared Kushner de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi zou ontmoeten, kondigde het ministerie van Buitenlandse Zaken aan dat het bijna 300 miljoen dollar aan hulp bezuinigde of tegenhield uit bezorgdheid voor de mensenrechten. .

Vervolgens, in een schijnbare ommekeer deze week, ambtenaren van het Pentagon bevestigd dat het Amerikaanse leger voor het eerst sinds jaren zal deelnemen aan de militaire oefeningen ‘Operatie Bright Star’ in Egypte, die op 10 september beginnen.

Hoewel het Amerikaanse contingent relatief klein zal zijn – slechts 200 soldaten – zenden ze vanuit Washington een steunbetuiging uit aan het militaire regime, waarvan de slachting van bijna 1,000 vreedzame demonstranten in 2013 president Obama ertoe bracht de deelname van Amerika te annuleren.

Het regime hoorde in april een nog luidere en definitievere boodschap van steun, toen president Trump Sisi uitnodigde in het Witte Huis voor een besloten bijeenkomst. Hij was de eerste Arabische leider die zo door de nieuwe regering werd geëerd. ‘Wij staan ​​volledig achter president al-Sisi’ Trump verklaarde, waarbij hij zijn tegenhanger prees omdat hij ‘fantastisch werk verrichtte in een zeer moeilijke situatie’.

Mensenrechtenschendingen

Zelfs toen er deze week nieuws verscheen over de komende militaire oefeningen, bracht Human Rights Watch een bericht uit vernietigend nieuw rapport over misbruiken door het regime, gebaseerd op uitgebreide interviews met voormalige gedetineerden.

De organisatie beweerde dat “sinds juli 2013, toen het Egyptische leger de eerste vrij gekozen president van het land omver wierp, marteling weer het visitekaartje van de veiligheidsdiensten is geworden, en dat het gebrek aan bestraffing voor de routinepraktijk heeft bijgedragen aan het definiëren van het autoritarisme van . . . Sisi's regering.”

De observatie in het rapport dat “overheidsfunctionarissen op het hoogste niveau de ernst van de martelepidemie blijven ontkennen” werd bevestigd toen een woordvoerder van het Egyptische ministerie van Binnenlandse Zaken opgeladen Human Rights Watch met ‘het verspreiden van geruchten’ en ‘het uitlokken van gevoelens’.

Wat de waarheid over individuele slachtoffers ook is die door de belangenorganisatie wordt beschreven, er kan geen twijfel over bestaan grote afbeeldingHuman Rights Watch zei: gedurende de afgelopen vier jaar van militair bewind hebben de Egyptische autoriteiten waarschijnlijk minstens 60,000 mensen gearresteerd of aangeklaagd, honderden maandenlang met geweld verdwenen, honderden voorlopige doodvonnissen uitgesproken, duizenden burgers berecht. in militaire rechtbanken, en creëerde minstens 19 nieuwe gevangenissen om deze toestroom tegen te houden.”

De repressie werd alleen maar erger nadat president Trump tijdens de topconferentie in Riyad in mei zijn steun betuigde aan de autoritaire soennitische Arabische staten. Trump stond tegenover Sisi, vergezeld door koning Salman van Saoedi-Arabië, terwijl ze een gloeiende bol aanraakten die betekende: . . . A goede fotomoment. Saoedi-Arabië is een belangrijke financier van het Sisi-regime en deelt zijn afkeer van de Moslimbroederschap en zijn verzet tegen democratische hervormingen in de Arabische wereld.

“Aangemoedigd door een groeiende vriendschap met president Trump”, aldus de New York Times gerapporteerdSisi keerde terug naar huis en voerde een nieuwe wet in die mensenrechtenorganisaties scherp aan banden legde. Zijn regime ‘duwde ook de beperkingen voor nieuwe nieuwsmedia door en vervolgde een rivaliserende politieke leider voor de rechtbank, waardoor de politieke rechten en de vrijheid van meningsuiting verder onder druk kwamen te staan’, voegde de krant eraan toe.

‘Restricties op de nieuwsmedia’ was een beleefde manier om te zeggen dat de dictatuur een feit was geblokkeerde toegang naar ongeveer 100 websites, waaronder die van de belangrijkste onafhankelijke nieuwsbronnen van Egypte en het meest prominente nieuwskanaal van de Arabische wereld, Al-Jazeera.

Het is waar dat het maken van een omelet het breken van eieren vereist, maar dit betekent niet dat het breken van hoofden en het vernielen van de mensenrechten een stabielere samenleving opleveren. Zoals Michele Dunne van de Carnegie Endowment getuigde in april “wakkert de ongekende schendingen van de mensenrechten en de politieke repressie die de regering sinds 2013 beoefent, de vlammen aan in plaats van ze te doven.”

“Toen al-Sisi in 2013 de macht overnam”, voegde ze eraan toe, “ kende Egypte geen virulente opstand, duizenden doden bij buitengerechtelijke executies, tienduizenden politieke gevangenen, … . . jaarlijks honderden doden bij terroristische aanslagen, waaronder de recente zelfmoordaanslagen tegen christenen, en een wanhopige economische situatie. Egypte heeft nu al deze problemen, samen met de sterke sociale polarisatie en de vatbaarheid voor radicalisering die daaruit voortvloeit.”

Door meer gewicht te geven aan haar getuigenis, Al Monitor gerapporteerd in juli dat militanten tegen het regime hun aanvallen hadden opgevoerd door een van de meest elitaire commandotroepen van Egypte aan te vallen, de 103^rd Thunderbolt Battalion, in de Sinaï. Hoewel de aanvallers werden verdreven, doodden ze minstens vijftien Egyptische soldaten en raakten nog eens elf gewond.

Een kans voor het Congres

Terwijl de regering-Trump aan het wankelen is, kan het Congres tussenbeide komen om zijn ongenoegen kenbaar te maken. Twee vooraanstaande Republikeinen in de Senaat, Lindsey Graham uit South Carolina en John McCain uit Arizona, hebben dit voorjaar het harde optreden van Egypte tegen mensenrechtenorganisaties aan de kaak gesteld.

“Het maatschappelijk middenveld lijkt achteruit te gaan, hun economie schiet tekort en ik maak me echt zorgen over een consolidatie van de macht op een manier die feitelijk ondemocratisch is”, zei Graham tijdens een hoorzitting in april over de Amerikaanse buitenlandse hulp aan Egypte.

Deze week leden van een subcommissie Kredieten in de Senaat gestemd om 300 miljoen dollar te bezuinigen op het verzoek van de regering van 1.3 miljard dollar om militaire hulp aan Egypte in het fiscale jaar 2018, samen met een verlaging van 75 miljoen dollar op het verzoek van de regering om economische hulp van 150 miljoen dollar.

“Het is belangrijk voor het Egyptische volk om te weten dat de Verenigde Staten de vrijheid van meningsuiting, van vereniging en van een eerlijk proces steunen, en wanneer deze rechten systematisch worden geschonden, is er een gevolg,” zei Senator Patrick Leahy, D-Vermont, na de hoorzitting.

De Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden zullen waarschijnlijk proberen de volledige financiering te herstellen, wat ironisch is gezien de traditionele afkeer van conservatieven voor buitenlandse hulp. Maar de Amerikaanse belastingbetalers verdienen het om te weten dat hun dollars ofwel hun veiligheid ofwel hun waarden zullen verdedigen. In het geval van Egypte is het antwoord geen van beide.

Jonathan Marshall levert regelmatig bijdragen aan Consortiumnews.com.