In Amerika's 'oorlog tegen terrorisme' werden normale acties, zoals advocaat Lynne Stewart die een boodschap van een cliënt aan vrienden doorgeeft, gecriminaliseerd. Stewart zat gevangen, wat haar dood door kanker waarschijnlijk versnelde, meldt Dennis J Bernstein.
Door Dennis J Bernstein
Burgerrechtenadvocaat Lynne Stewart, die op 7 maart stierf aan kanker, zag haar toestand verslechteren terwijl ze in de gevangenis zat als gevolg van haar juridische vertegenwoordiging van de sjeik Omar Abdel-Rahman, een Egyptische geestelijke die werd veroordeeld voor het plannen van terreuraanslagen. De Amerikaanse regering kreeg vervolgens een veroordeling tegen Stewart omdat hij berichten had doorgegeven aan de vrienden en aanhangers van de sjeik.
De Volksadvocaat, Lynne Stewart, op 24 februari 2007. (Wikipedia)
Journalist Chris Hedges schreef over Stewart in 2014 nadat Stewart werd vrijgelaten nadat hij vier jaar van een gevangenisstraf van tien jaar had uitgezeten. Ze leed aan terminale kanker en werd op medelevende wijze vrijgelaten nadat duizenden protesteerden en petities hadden ondertekend tegen haar voortdurende opsluiting.
Hedges schreef: “Het lynchen en schorsen van burgerrechtenadvocaat Lynne Stewart, die omdat ze terminale kanker heeft onlangs werd vrijgelaten uit de gevangenis na het uitzitten van een gevangenisstraf van vier jaar van een gevangenisstraf van tien jaar, is een venster op de ineenstorting van het Amerikaanse rechtssysteem. Stewart – die zich al meer dan dertig jaar verzet tegen de staatsmacht om een stem te geven aan degenen die de autoriteiten proberen te verpletteren, die haar leven heeft besteed aan het verdedigen van de armen en de gemarginaliseerden, die huilde in de rechtbank toen een van haar cliënten werd vermoord uitgesloten van het presenteren van een geloofwaardige verdediging – is alles wat een advocaat zou moeten zijn in een open samenleving. Maar we leven niet meer in een open samenleving. De vervolging van Stewart is de vervolging van ons allemaal.”
Stewart hield de traditie van de volksadvocaat hoog, zoals belichaamd in het werk van Clarence Darrow en William Kunstler. Net als zij was ze er diep van overtuigd dat alle mensen een krachtige verdediging verdienden.
Ik interviewde Stewart voor de Flashpoints-show op Pacifica Radio, samen met haar man, Ralph Poynter, in 2014, direct na haar vrijlating uit de Maximum Security-gevangenis in New York.
Dennis Bernstein: Waarom denk je dat ze je in de gevangenis hebben gestopt? Is het omdat u een miljoen jaar lang de allerarmsten vertegenwoordigde, de mensen die werkelijk het recht hadden om vertegenwoordigd te worden, maar niet het geld?
Lynne Stewart: Nou, ik denk dat het eigenlijk een combinatie is van het willen afgeven van een waarschuwingsschot, zoals we zeggen, om de ijver van advocaten die zulke mensen vertegenwoordigen te bevriezen. Ik bedoel, het feit is dat ik het stalkende paard was, en ze wilden advocaten laten weten dat ze controversiële mensen konden vertegenwoordigen, maar ze moesten dat doen binnen de grenzen die de overheid had gesteld: ‘Doe het op onze manier.’ Doe het niet op de manier zoals jij en de klant, ik bedoel, wat traditioneel is. Je zit met de klant, je bepaalt een strategie en je voert die uit. Maar nee, ze wilden het maken: “Je moet het doen binnen de parameters die wij voorstellen.” En dat is natuurlijk een verschrikkelijke inbreuk op het advocaat-cliënt privilege en de relatie.
DB: Hoe grondig werden u en uw cliënten afgeluisterd?
LS: Nou, dat wisten we toen nog niet. Maar het waren bezoeken, in een gevangenisomgeving, en ze namen alles op. Ze hadden audio en visueel. En het was heel grappig omdat ze het niet konden plaatsen waar we een camera of iets anders zouden kunnen zien, dus monteerden ze het boven ons hoofd. Je ziet dus deze handen over een tafel bewegen. De handen van de Sheikh, mijn handen, die van mijn tolk... laten eigenlijk niets zien. Maar dat vonden ze leuk, dat vonden ze leuk, gewoon alles wat ze konden krijgen.
DB: En waar zijn we? Hier zijn we dan, 2014, waar we eindeloze onthullingen zien over het niveau van de nationale veiligheidsactiviteiten die alle kernaspecten van de vrijheid van meningsuiting ondermijnen. Hoe zou u evalueren waar we nu staan, in die wereld van de vrijheid van meningsuiting volgens het eerste amendement? Hebben we er nog?
Mensen protesteren voor de vrijlating van Lynne Stewart in New York, 1 juli 2013. (Flickr Debra Sweet, foto door Bud Korotzer)
LS: Nou, ik zeg je, het was interessant. Weet je, natuurlijk hebben we dat ter sprake gebracht als onderwerp voor de zaak, toen ik werd aangeklaagd. Dat hun inbreuk op de heilige terreinen van het zesde amendement hen ervan zou moeten weerhouden om te vervolgen. Maar tegen die tijd was de Patriot Act aangenomen, in de tussentijd tussen het moment waarop zij dat deden en het moment dat wij dit ter sprake brachten. En het was min of meer te zeggen: onder de Patriot Act konden ze het doen, dus wat is het probleem?
Ook al gebeurde dit niet onder de Patriot Act. Maar het is het halo-effect van de Patriot Act dat hen daartoe in staat stelde. En ik denk dat dat tegenwoordig veel situaties omvat. Nu willen ze iemands mobiele telefoon kunnen afpakken, wat eigenlijk een minicomputer is. En als je wordt gearresteerd, kunnen ze daar alle informatie vandaan halen, inclusief medische informatie, inclusief alle informatie die privé en vertrouwelijk is. Dus het feit is dat we, denk ik, allemaal zelf moeten zeggen […] “Wat zou ik zeggen, freewheelen. Ze zijn daarbuiten en kunnen alles krijgen wat ze willen, wanneer ze maar willen.' En wij handelen daarnaar.
DB: Lynne Stewart in de studio, ze is vrij, ze is bij ons. Wat is het advies [voor advocaten]? Moeten ze deze lastige klanten aannemen? Moeten ze bang zijn?
LS: Nou, […] Ik werd vandaag geïnterviewd door een AP-verslaggever uit New York, die iets deed over hoe mensen die moeilijke cliënten vertegenwoordigen persoonlijk en professioneel worden gestraft. En dus hadden we het over dit specifieke punt en hij zei: "Zie je iemand langskomen die jouw plaats gaat innemen en die zou kunnen doen wat jij deed?" En ik zei: "Er zijn een paar mensen, ik beschouw mijn eigen zoon als een van hen, hoewel hij het op een heel rustige manier doet, zonder publiciteit, enz."
Maar ik zei tegen Larry Undermeister: ‘Luister, ik heb, zou ik zeggen, ruim honderd brieven gekregen toen ik in de gevangenis zat, en die waren van jonge advocaten, die rechten studeerden of op het punt stonden rechten te gaan studeren, of die net aan hun carrière zijn begonnen.” En ze zeiden: “Ik ben advocaat geworden omdat ik advocaat wil worden zoals jij.” En […] ze zeggen: “Wat is jouw advies?” en ik zei: "Als je dat vuur in je buik hebt, doe het dan, doe het."
Hoewel ik erken dat ze de arena op een heel andere manier betreden… toen ik binnenkwam, had ik geen schulden. Ik zou mijn dakspaan kunnen ophangen en zeggen: "Oké, laten we eens kijken wie er binnenkomt." Dat kunnen ze niet. Ze hebben enorme studieleningen die ze moeten afbetalen. Ze moeten iets krijgen dat hen een salaris oplevert, dat hen in staat stelt... en tegen de tijd dat je de studieleningen afbetaalt, is het vuur natuurlijk soms in vlammen opgegaan.
DB: Er is dus een reële verleiding om tegen een bank of grote onderneming te gaan liegen om je schulden af te betalen.
LS: Oh ja…of de overheid, zelfs. Werk voor de overheid en voer hun bevelen uit. Maar er zijn genoeg anderen waarvan ik denk dat ze er nog steeds zijn. Het gevoel leeft dat als je dit werk gaat doen, je het voor de minsten onder ons moet doen. Je kunt het doen voor Wall Street, je kunt het doen voor insiders.
Maar de echte mensen waarvoor je het doet, waar jij en de overheid zijn en iedereen in de rechtszaal je haat (wat voor mij vaak het geval was), dat zijn de zaken die je echt wilt doen als advocaat. Je moet. En ik heb nog steeds, ik heb nog steeds een steek. Ik lees ergens over in de krant en zeg dan: ‘Goh, ik had die zaak graag gedaan’ of ‘Ik zou deze zaak graag willen doen.’ […]
DB: Bent u in bepaalde gevallen gevraagd om raad te geven?
Beelden van Vrouwe Justitia zijn over de hele wereld te vinden, waaronder deze bovenop het Londense gerechtsgebouw Old Bailey.
LS: Ik mag niet. Ik ben geschorst, en dat mag je niet eens... je kunt niet op alfabetische volgorde werken op een advocatenkantoor. Je kunt nergens in de buurt van een advocatenkantoor komen. Omdat ik denk dat ze begrijpen dat advocaten, als sluwe mensen die wij zijn, als je op een advocatenkantoor werkt, je iets meer gaat doen dan de dossiers op alfabetische volgorde zetten. Maar het antwoord is: ik kan het niet laten om geïnteresseerd te zijn, commentaar te geven, of boos te worden op de tv als ze deze schandalige programma's maken...
DB: Nou, je kunt mijn juridische dossiers op elk gewenst moment alfabetiseren. Ook in de studio, en we danken Jeff Mackler dat hij je naar de Bay Area heeft gebracht, en niet alleen dat, we bedanken Jeff Mackler voor zijn onverbiddelijke strijd om je te bevrijden. Ik bedoel, en ik ben serieus, onverbiddelijk in dit gevecht. En ik moet eerlijk zijn, ik was een beetje hopeloos, ik dacht niet dat hij het zou kunnen. Ik dacht niet dat de mensen die in het hele land in opstand kwamen dit zouden kunnen. Maar dat deden ze, en jij bent hier. Jeff, hoe voelt het om Lynne hier te zien?
Jeff Mackler: Prachtig. Natuurlijk bezocht ik haar in de gevangenis, en ze was optimistisch dat we konden winnen. Maar aangezien ik de kans heb, wil ik wat kritiek op Lynne uiten. Ten eerste, toen ze in de getuigenbank zat en ze in de rechtbank tegen haar zeiden, en ik de hele procedure bijwoonde, zeiden ze: ‘Lynne, als je het allemaal opnieuw moest doen’, zei haar advocaat, Mike Tigar, ‘zou je dan hetzelfde doen?" Dat wil zeggen dat u namens uw cliënt een persbericht uitdeelt, waarvoor zij is veroordeeld wegens samenzwering ter hulp aan terrorisme. En ik hield Lynne nauwlettend in de gaten en ik zag een traan uit haar oog komen. En ze zei: 'Ik hoop dat ik denk... nee, ik zou het nog een keer doen. Ik heb een plicht tegenover mijn cliënt.” Dat is één kritiek. Lynne, je had moeten liegen.
En ten tweede zeiden ze: “Waarom deed je dat? Ik bedoel, waarom bent u niet gewoon in beroep gegaan tegen dit speciale administratieve bevel dat u verhinderde een persbericht uit te brengen?” En ze zei: 'Nou, laat me je een verhaal vertellen. Een vriendin van mij, Mumia Abu Jamal genaamd,’ dit is een citaat, ‘een veroordeelde moordenaar’, en ze gebruikte hem als referentie voor een jury, waar haar leven op het spel staat, ‘klaagde dat ze zijn zaak openden. mail, en hij spande een rechtszaak aan en het duurde jaren. Ik heb een plicht tegenover mijn cliënt. Ik ga hem daar niet jaren in de gevangenis laten staan, dus ik heb gewoon het juiste gedaan voor mijn cliënt.” Nou, dat is Lynne Stewart en daarom is ze hier en is ze vrij met haar waardigheid.
Dennis J Bernstein is een gastheer van "Flashpoints" op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas. U kunt toegang krijgen tot de audio-archieven op www.flashpoints.net.
Wat een geschenk heeft Lynne Stewart van haar leven gemaakt. Hoewel ik haar niet kende, denk ik met liefde aan haar. Rust in vrede voor een nobel leven.
@ een of andere vent-
dat is hysterisch...
je bewijst het punt van de auteur over hoe de ‘wet’ en de mainstream media-verslagen over dergelijke controversiële onderwerpen effectief worden vergoelijkt, onderdrukt, gelogen of eenvoudigweg worden genegeerd, zodat de ‘geïnformeerde burgers’ geen flauw benul hebben…
Lynne Stewart is een volksheld; de gummint-goons die haar vervolgden zijn constitutionele quislings...
Het spijt me dat u allemaal beledigd bent, maar u zegt dat de aanklachten tegen zowel de sjeik als mevrouw Stewart verzonnen zijn? Het enige dat ik weet is dat deze sjeik is veroordeeld wegens samenzwering om terreurdaden te plegen, en dat de advocaat specifiek geen informatie mocht doorgeven aan potentiële terroristen, wat precies is wat ze deed. Ik heb er geen probleem mee dat een advocaat een berucht persoon vertegenwoordigt. Iedereen heeft recht op een eerlijk proces, maar de advocaat moet dat doen binnen de grenzen van de wet, zonder uitzonderingen. Je kunt het oneens zijn met de patriot-act zoveel je wilt, maar nogmaals, ze was advocaat en had beter moeten weten.
De blinde sjeik was een soort CIA-aanwinst. De CIA was nauw betrokken bij het overbrengen van hem naar de VS en het verkrijgen van een permanente verblijfsvergunning. FBI-informanten waren nauw betrokken bij het bomaanslagcomplot op het WTC '93, en drongen er onder meer bij de FBI op aan om dit te stoppen. Intelligente waarnemers die de rapporten en het bewijsmateriaal daarvan zouden bekijken, zouden tot de conclusie komen dat de FBI ervoor koos het complot door te laten gaan en vervolgens verdachten te arresteren, omdat dat over het algemeen veel beter was voor hun publiciteit en financiering. Enkele recente gedetailleerde rapporten hierover zijn te vinden op verschillende Indy-nieuwssites, waaronder Corbett Report, Global Research en Pro Libertate. Enkele van de originele nieuwsberichten over de penetratie van het informantennetwerk door de FBI verschenen in de New York Times.
Ik dacht dat ik een goed nieuwskanaal had gevonden, totdat ik dit artikel en de daaropvolgende commentaren las. Google gewoon zowel de advocaat als de sjeik en luister niet naar wat hier wordt gezegd.
Als u op zoek bent naar uw versie van goed nieuws, lijkt het erop dat u deze hier niet zult vinden. Misschien heb je meer geluk bij Faux News, NewsMax, Breitbart, the Drudge Report of iets dergelijks. Gelukkig hebben we nog steeds enkele vrijheden, dus u bent niet verplicht om u opgesloten te voelen bij Consortium News.
Guy, Consortium News is “een goede nieuwsbron”, ver boven – kritisch gesproken en ook met originele onderzoekstijdschriften – met Global Research en The Intercept. Maar over WTC '93, oud nieuws en zo, ik dacht dat je je eigen vermoedens over de reguliere nieuwsversies van wat er werkelijk was gebeurd wel zou hebben erkend. Ik weet niet zeker of Consortium News er een standpunt over heeft. Misschien wil je dat ook op feiten controleren via hun nieuwsarchief. Dus nee, ga niet weg. Blijven hangen.
Ik wist niet wie Lynne Stewart was. Ik had nog niet eens van haar gehoord. Totdat, geloof het of niet, nadat ik in februari de nieuwsberichten over de gevangengenomen dood van sjeik Omar Abdel Rahman op feiten had gecontroleerd, en toen dit vond van Taking Aim Radio:
“Sjeik Omar Abdel Rahman … werd berecht en veroordeeld wegens samenzwering om bekende monumenten op te blazen … en om senator Alphonse D'Amato en VN-secretaris-generaal Boutros-Boutros Ghali te vermoorden. Sjeik Omar Abdel Rahman was onschuldig aan deze beschuldigingen en had geen aandeel in het initiëren, plannen of uitvoeren van deze vermoedelijke complotten. Onbetwistbaar en massaal bewijs heeft aangetoond dat het Federal Bureau of Investigation, via zijn agenten, waaronder Emad Ali Salem, in feite de auteur van deze complotten was en deze en andere terreurdaden heeft gepland, geïnitieerd en gefinancierd, waaronder het bombarderen van de World Trade Center in 1993 tijdens een ‘false flag’-operatie.
Procureur-generaal John Ashcroft lanceerde een cynische campagne om Lynne Stewart te vervolgen en te vervolgen wegens ‘medeplichtigheid aan terrorisme’, gebaseerd op haar optreden als advocaat voor sjeik Omar Abdel Rahman.” (Taking Aim Radio, 7 april 2010; 911Truth-dot-Org, 9 april 2010)
Onnodig te zeggen dat ik rouwde om zijn dood, maar ik voelde me even verdrietig toen ik weken later voor het eerst hoorde van haar overlijden van Stephen Lendman, “Remembering Lynne Stewart: A People's Lawyer, Global Research, 09 maart 2017.
Vervolgens bad ik dat de gerechtigheid van God door Jezus Christus zou worden uitgeoefend op allen die verantwoordelijk waren voor zowel zijn als haar gevangenschap. Amen en amen. De ene voor sjeik Omar Abdel Rahman en de andere voor Lynne Stewart.
als ik aan Lynne Stewart denk, denk ik aan principes, rechtvaardigheid en grote moed om de grondwet te verdedigen. Als ik aan federale aanklagers denk, denk ik aan jakhalzen. Obama is een van de jakhalzen en we mogen niet vergeten wat hij niet heeft gedaan. ze is bij God en de anderen moeten begrijpen wat Lynne Stewart was, als dat ooit mogelijk zou zijn.
De rechtsstaat is uitgestorven in de VS, net als in Groot-Brittannië.
Helemaal waar, zoals Hedges zei: “we leven niet langer in een open samenleving. De vervolging van Stewart is de vervolging van ons allemaal.”
Aan de overtuigende analyse van Chris Hedges hierboven wil ik toevoegen: [E]n natie, …, ondeelbaar, met vrijheid en gerechtigheid voor iedereen.” Die dag zou kunnen komen als er meer moedige advocaten zijn die het moedige voorbeeld van Lynne Stewart volgen. Tot dan toe is het reciteren van dit deel van de belofte van trouw, zoals onze politici en hun aanhangers doen, een nationale daad van hypocrisie.
Natuurlijk laat het recente ontslag van advocaten door Donald Trump en Jeff Sessions ons weten waar ze aan toe zijn.
Alle Amerikaanse advocaten worden vervangen door een nieuwe regering. Bill Clinton eiste dat alle 93 Amerikaanse advocaten op dezelfde dag zouden aftreden.
We zullen snel zien of de kwaliteit omhoog of omlaag gaat. Ik gok op naar beneden.
Carl Tobias, professor in de rechten aan de Universiteit van Richmond, zei dat het meest opvallende precedent voor de massale verwijdering van Amerikaanse advocaten in 1993 was, toen de procureur-generaal van Bill Clinton, Janet Reno, om het ontslag vroeg van de door George HW Bush benoemde aanklagers. Tobias zei dat een probleem met zulke abrupte verzoeken was dat ze de kantoren van de aanklagers verlaten zonder permanent leiderschap.” https://www.theguardian.com/us-news/2017/mar/11/preet-bharara-us-attorney-refuses-resign-jeff-sessions
Clinton, Trump, Sessions – allemaal thuis in de beerput van Washington
En dit alles hinderde “professor constitutioneel recht” Barack Hussein Obama niet? De man verkocht alles waarvan hij beweerde dat hij voor één keer de mantel van de macht op zich nam. Heeft hij ooit licht kritische woorden gesproken over de ‘Patriot Act?’
Het spijt ons zo te moeten vernemen dat de moedige Lynne Stewart is overleden.
Ze kwam op voor de grondwet.
En als ik lees dat mensen worden gestraft omdat ze opkomen voor de grondwet, een van de nobelste burgerdaden die je kunt nastreven, IMO, dan schiet het me te binnen hoe die Patriot Act werd gebruikt:
“LS: Nou, ik zeg je, het was interessant. Weet je, natuurlijk hebben we dat ter sprake gebracht als onderwerp voor de zaak, toen ik werd aangeklaagd. Dat hun inbreuk op de heilige terreinen van het zesde amendement hen ervan zou moeten weerhouden om te vervolgen. Maar tegen die tijd was de Patriot Act aangenomen, in de tussentijd tussen het moment waarop zij dat deden en het moment dat wij dit ter sprake brachten. En het was min of meer te zeggen: onder de Patriot Act konden ze het doen, dus wat is het probleem?
De Amerikaanse regering is ongelofelijk lelijk.
Ja, helaas is de Amerikaanse rechterlijke macht volkomen gecorrumpeerd. Alle rechters werken voor pay-to-play-partijagenten (mijn expertise ligt in Maine, Massachusetts, DC, Georgia, Florida en Californië) en beschouwen hun taak als het ondermijnen van de grondwet en wetten voor persoonlijk gewin van de partij. De corruptie vloeit voort uit het Hooggerechtshof, dus het is redelijk om te generaliseren naar bijna alle federale rechters, hoewel enkele aan de westkust een betere staat van dienst hebben. Ik heb geen uitzonderingen gezien.
De rechterlijke macht cultiveert de wetenschap van het liegen en meer niet. Het wordt van onder tot boven scherp corrupter, en de neprechters aan de onderkant doen hun best om hun vermogen om te liegen, bedriegen en stelen op gerechtelijk klinkende toon te bewijzen. Om een functionerende rechterlijke macht te hebben, zou je ze bijna allemaal moeten afschaffen.
Het publiek wordt voor de gek gehouden door hun eigen droom van een rechterlijke Kerstman die de zaken rechtzet als hen onrecht wordt aangedaan. Als ze verdacht genoeg zijn om zaken te lezen, worden ze voor de gek gehouden door uitspraken die simpelweg liegen over de feiten: het publiek gaat er altijd van uit dat de rechterlijke macht niet zo brutaal zou zijn. Advocaten zijn absoluut afhankelijk van de rechterlijke macht om te overleven, en velen streven ernaar zelf rechter te zijn en steekpenningen te ontvangen van de rijken in plaats van juridische kosten van de armen. De massamedia zijn voor hun voortbestaan ook volkomen afhankelijk van de rechterlijke macht, die gemakkelijk een aanklacht wegens smaad tegen hun critici kan aanspannen. Er zijn maar heel weinig mensen die de waarheid kennen en durven spreken, en het publiek zal nooit van hen horen in de massamedia, en nooit luisteren naar wat het niet durft te geloven.
Iedereen die hoopt op een juridische oplossing voor welk probleem dan ook, anders dan door toeval, is een dwaas van de oligarchie.
Mijn ervaring is met burgerrechtenzaken. Hier is een uitstekend artikel van Paul Roberts over de verschrikkelijke corruptie van het strafrechtsysteem: http://www.paulcraigroberts.org/2017/01/30/justice-system-criminal-paul-craig-roberts/
Hier is een artikel over gerechtelijke corruptie en de uitgebreide maatregelen die nodig zouden zijn om er vanaf te komen: http://www.counterpunch.org/2010/12/10/why-judicial-corruption-is-invisible/