Republikeinen in het Congres blijven islamofobe wetsvoorstellen doorvoeren en proberen nu de overwegend politieke Moslimbroederschap op de lijst van buitenlandse terroristen te plaatsen, merkt ex-CIA-analist Paul R. Pillar op.
Door Paul R. Pillar
Wetgeving geïntroduceerd door senator Ted Cruz, R-Texas, en vertegenwoordiger Mario Diaz-Balart, R-Florida, om de Moslimbroederschap aan te wijzen als een buitenlandse terroristische organisatie (FTO), is in meerdere opzichten betreurenswaardig. Het vertegenwoordigt een perversie van de FTO-lijst en weerspiegelt een houding die het islamistisch terrorisme waarschijnlijk eerder zal vergroten dan verminderen.
Senator Ted Cruz, R-Texas, toen een presidentskandidaat, sprak op 21 maart 2016 de American Israel Public Affairs Committee toe (Photo credit: AIPAC)
Tot twintig jaar geleden bestond er geen officiële Amerikaanse lijst van buitenlandse terroristische organisaties, en die was ook niet nodig, ook al was het internationale terrorisme al lang daarvoor een belangrijk officieel probleem. Ondanks de gangbare praktijk in het publieke debat en de pers om te verwijzen naar de manier waarop deze of gene overheid een bepaalde groep als ‘terrorist’ bestempelt of bestempelt, draagt elke vermelding of branding op zichzelf niets bij in de bestrijding van dergelijke groepen of het terugdringen van terrorisme.
De Antiterrorism and Effective Death Penalty Act van 1996 creëerde de Amerikaanse FTO-lijst om een zeer specifieke praktische reden. Andere bepalingen in die wet maakten voor het eerst het verlenen van materiële steun aan buitenlandse terroristische organisaties strafbaar. Om vervolging op grond van dit statuut mogelijk te maken, moest er een nauwkeurige manier zijn om te definiëren wat een buitenlandse terroristische organisatie inhoudt. Vandaar de creatie van de lijst.
De wetgeving uit 1996 heeft een procedure ingevoerd waarbij de verschillende betrokken departementen en agentschappen deelnemen aan een langdurig beoordelingsproces om te onderzoeken welke groepen als FTO's moeten worden vermeld. De wet omschrijft de criteria voor de beoordeling, die in feite inhouden dat de groep een identificeerbare organisatie moet zijn die buitenlands is en zich bezighoudt met terrorisme dat op de een of andere manier de Amerikaanse belangen schaadt. Het beoordelingsproces is grondig en arbeidsintensief geweest, inclusief het opstellen van gedetailleerde “administratieve documenten” waarin de beschikbare informatie over elke onderzochte groep is verzameld. De minister van Buitenlandse Zaken neemt de definitieve beslissingen over plaatsing op de beurs of schrapping van de beursnotering.
Er heeft enige politieke manipulatie van de lijst plaatsgevonden, al was het vooral om een groep van de lijst te houden of te verwijderen in plaats van deze op de lijst te zetten. Het meest opvallende geval hiervan betrof de Iraanse sekte en terroristische groepering bekend als de Mojahedin-e Khalq, die minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton in 2012 van de lijst schrapte. De groep, die Amerikaanse burgers heeft gedood bij terroristische aanslagen en duidelijk voldeed aan de criteria om op de lijst te staan de FTO-lijst, had zijn strepen niet veranderd. In plaats daarvan was de schrapping een reactie op de langlopende en goed gefinancierde lobbycampagne van de groep om de gunst te winnen in Washington en vooral onder de leden van het Congres.
Een door het Congres opgelegde lijst van de Moslimbroederschap zou de eerste keer zijn dat een dergelijke politisering zou inhouden dat een organisatie op de FTO-lijst wordt geplaatst in plaats van deze eraf te halen. Het zou ook de eerste keer zijn dat een groepering niet op de lijst staat vanwege terroristische activiteiten, maar vanwege afkeer van haar ideologie.
Een dergelijke oplegging door het Congres zou een politiek eindpunt zijn rond het beproefde proces voor het toepassen van de best mogelijke expertise en informatie op de vraag of een groep voldoet aan de criteria van de wet die van toepassing is op de FTO-lijst. Een dergelijke stap zou de geloofwaardigheid in de ogen van het buitenland verder verminderen van wat de Amerikaanse regering over terrorisme zegt, en inhoud geven aan de beschuldigingen dat veel van wat de Verenigde Staten ‘oppositie tegen terrorisme’ noemen, eigenlijk alleen maar oppositie is tegen de politiek en ideologieën waar zij geen voorstander van zijn.
Meestal politiek, niet gewelddadig
De Moslimbroederschap is een overwegend Egyptische organisatie met een oorsprong die teruggaat tot de jaren twintig. De oprichting ervan was deels een reactie op de val van het Ottomaanse Rijk en op het militante secularisme van Ataturk en zijn afschaffing van het in Istanbul gevestigde kalifaat. Gedurende het grootste deel van haar moderne geschiedenis in Egypte is de Broederschap de belangrijkste vreedzame manifestatie van de politieke islam geweest.
De Egyptische president Mohamed Morsi had een ontmoeting met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton in juli 2012. Morsi, een leider van de Moslimbroederschap, werd gevangengezet na een militaire staatsgreep in Egypte in 2013. (Foto van de Amerikaanse overheid)
Tijdens het bewind van Hosni Mubarak werd de Broederschap officieel verboden, maar in de praktijk getolereerd, omdat het kandidaten voor een ambt mocht kandidaat stellen als onafhankelijken of onder het label van een andere partij. De omvang van de steun onder de bevolking van de Broederschap werd duidelijk na de val van Moebarak, toen bij vrije verkiezingen een leider van de Broederschap, Mohamed Morsi, tot president werd gekozen. De Egyptische militaire staatsgreep van 2013 was het begin van een hard optreden dat gericht was op de politieke vrijheden in het algemeen, maar specifiek op de Moslimbroederschap.
De vormen en praktijken van uitlopers van de Broederschap buiten Egypte zijn afhankelijk geweest van de mate van politieke vrijheid op elke locatie. In Jordanië heeft de organisatie bijvoorbeeld een status die iets vrijer is dan die van de Egyptische Broederschap onder Moebarak. De groep in Jordanië stelt kandidaten voor en wint parlementszetels onder het eigen partijlabel van de Broederschap, het Islamic Action Front. Waar politieke vrijheid ontbreekt, ontstaat iets anders. In de Palestijnse gebieden omvatte die evolutie bijvoorbeeld de oprichting van Hamas (dat zijn eigen plaats heeft op de Amerikaanse FTO-lijst).
De gewoonte om eerdere banden van de Moslimbroederschap terug te zien in de gewelddadige en extreme activiteiten van andere groepen gaat voorbij aan de manier waarop deelname aan deze groepen, en vooral het gebruik van terrorisme, een gevaar is. afwijzing van het vreedzame, geleidelijke pad van de Broederschap. Dergelijke groepen zijn vijanden en geen uitlopers of verlengstukken van de Broederschap. De groepen die Egypte in de jaren negentig terroriseerden, verzetten zich uitdrukkelijk tegen de Broederschap en dachten dat haar vreedzame werkwijze waardeloos was. De leider van een van die groepen, Ayman al-Zawahiri, is nu de leider van Al Qaeda.
De dwaasheid van onderdrukking
De fundamentele fout bij het onderdrukken van groepen als de Broederschap, of bij het feitelijk vergoelijken van een dergelijke onderdrukking met een stap als de Cruz-Diaz-wetgeving, is dat het sluiten van vreedzame kanalen voor de expressie van de politieke islam meer mensen naar de gewelddadige kanalen beweegt. We hebben dit proces sinds de staatsgreep in Egypte zien plaatsvinden, waarbij de wrede praktijken van de militaire sterke man Abdul Fatah al-Sisi direct werden gevolgd door een toename van het terroristisch geweld in Egypte.
Al-Qaeda-leider Ayman Al-Zawahiri.
De ongelukkige les die veel jonge mannen met islamitische neigingen tot zich nemen, is dat al die jaren van geduld van de Broederschap voor niets waren. De les is dat alleen een gewelddadig pad enige kans op succes heeft.
De nieuw ingevoerde wetgeving is niet alleen slecht als politisering van de terrorismebestrijding, maar ook als contraproductieve benadering van het islamistisch terrorisme in het bijzonder. Ook ongelukkig zijn de aanwijzingen dat deze aanpak onderdeel gaat worden van de koers van de nieuwe regering. Een verontrustend onderdeel van de getuigenis deze week van de kandidaat voor minister van Buitenlandse Zaken, Rex Tillerson, was dat hij de Moslimbroederschap naadloos op één hoop gooide met ‘andere agenten van de radicale islam, zoals Al-Qaeda’.
Waarschijnlijk nog schadelijker is de verankering van willekeurige islamofobie in het centrum van de nationale veiligheidsbesluitvorming in het Witte Huis.
Paul R. Pillar groeide in zijn 28 jaar bij de Central Intelligence Agency uit tot een van de topanalisten van de dienst. Hij is de meest recente auteur van Waarom Amerika de wereld verkeerd begrijpt. (Dit artikel verscheen voor het eerst als een blog post op de website van The National Interest. Herdrukt met toestemming van de auteur.)
De MB heeft zich gedurende haar hele bestaan met terrorisme beziggehouden. Sommige takken zijn terroristisch (zoals de Syrische tak tot 1982 en na 2011), terwijl andere zich onthouden, althans pro forma. De Egyptische MB was niet openlijk terroristisch tijdens haar periode aan de macht onder Morsi. Morsi benoemde echter tot gouverneur van Luxor de terroristenbaas van Gamaa al Islamiyya, die het bevel had gevoerd over het bloedbad in Luxor in 1997. Hamas, een openlijk terroristische organisatie, maakt officieel deel uit van MB. Met andere woorden: dit hele artikel is gewoon een hoop opportunistisch geklets.
dit artikel lezen
leesposten
En ik dacht dat dit een serieuze publicatie was. '...islamofobe wetsvoorstellen,...' wie het non-woord islamofoob gebruikt, laat zien dat hij niets begrijpt van het onderwerp dat hij bespreekt. Het is het religieuze equivalent van de muziekterm EDM. Een fobie is een irrationele angst, er is niets irrationeels aan angst voor de islam. Degenen met enige kennis over dit onderwerp, zoals de koningin van Jordanië, gebruiken de term moslimfoob. Ongeveer het enige legitieme gebruik van het woord komt voort uit dit citaat: 'Islamofobie is een woord gecreëerd door fascisten en gebruikt door lafaards om idioten te manipuleren.' Ik weet niet zeker wie het oorspronkelijk zei, maar het is uitstekend.
Meneer Heron,
Volgens Wikipedia
“Islamofobie of moslimofobie (zie sectie “Voorwaarden” voor verwante termen) verwijst naar angst, vooroordelen, haat of afkeer gericht tegen de islam of moslims, of tegen de islamitische politiek of cultuur.[1][2][3]”
https://en.wikipedia.org/wiki/Islamophobia
De Council on American Islamic Relations verwijst ook naar de term:
islamofobie:
http://www.islamophobia.org/islamophobic-individuals.html
Het lijkt wel een poging om bang te zijn voor een religie 'islam' of voor de volgelingen van die religie, 'moslims'. De massahysterie waar we getuige van zijn is ook, IMO, belachelijk……
dus daar is het….
proost
Mijn punt was dat er een verschil is tussen islamofobie en moslimofobie.
Om de link te citeren die je op Wikipedia hebt gegeven:
Er zijn nog een aantal andere termen mogelijk om te verwijzen naar negatieve gevoelens en houdingen ten opzichte van de islam en moslims, zoals anti-moslimisme, intolerantie jegens moslims, anti-moslimvooroordelen, anti-moslim onverdraagzaamheid, haat tegen moslims, anti-islamisme, moslimofobie, demonisering van de islam, of demonisering van moslims. In het Duits worden Islamophobie (angst) en Islamfeindlichkeit (vijandigheid) gebruikt. De Scandinavische term Muslimhat betekent letterlijk ‘haat tegen moslims’
Wikipedia splitst deze twee duidelijk op, en dat is precies wat ik heb gedaan. Ik stel voor dat degenen, zoals de auteur van het stuk en jijzelf, die geen onderscheid kunnen maken tussen de rationele angst voor de politieke islam en de irrationele angst voor moslims, beter kennis moeten maken met het onderwerp of geef het helemaal op.
Met betrekking tot CAIR die de term islamofobie gebruikt, vat de voorzitter – omdat ik aanneem dat een vrouw dit werk niet zou kunnen doen – perfect mijn probleem met de politieke islam samen en waarom fobie het verkeerde woord is, aangezien mijn angst volkomen rationeel is. ”…CAIR-voorzitter Omar M. Ahmad juli 1998: “De islam is in Amerika niet bedoeld om gelijk te zijn aan welk ander geloof dan ook, maar om dominant te worden. De Koran. . . zou de hoogste autoriteit in Amerika moeten zijn, en de islam de enige geaccepteerde religie op aarde….”
Ik heb een probleem met die houding. Ik denk niet dat dit in welke samenleving dan ook redelijk of gezond is. Ik wil door geen enkele religie gedomineerd worden.
Proost ook voor jou.
Leg alstublieft uit hoe de angst voor een van de grootste religies ter wereld, die leert: “Het doden van één persoon is alsof je de hele wereld hebt gedood, maar het redden van zelfs maar één leven is alsof je de hele wereld hebt gered.” ”, en “er zal geen dwang zijn in religieuze zaken”, is rationeel.
Ik vermoed dat je, net als de meeste mensen met fobieën, niet eens het geringste begrip hebt van waar je bang voor bent. (Volledige openbaarmaking: ik ben geen moslim, ik heb er alleen veel gekend, en met enkelen ben ik goede vrienden geweest.)
Misschien moet je nog eens lezen wat ik heb geschreven. Als je daadwerkelijk de tijd had besteed om het te lezen, en nog belangrijker, het te begrijpen, zou je je gerealiseerd hebben dat ik onderscheid maakte tussen de islam en moslims. Niet alle moslims zijn islamisten. Mijn accountant is moslim, maar zeker geen islamist.
Ik zou willen suggereren dat ik waarschijnlijk veel meer ervaring met de islam heb dan jij. Ik heb 23 jaar in Oost-Londen gewoond en lesgegeven, ik heb in Koeweit gewoond en naar Marokko, Egypte, Turkije, de VAE en Syrië gereisd.
Ik zal mijn tijd niet verspillen met het citeren van verschillende teksten voor niet-gelovigen uit de Koran, aangezien deze net zo talrijk en gevarieerd zijn als in de Bijbel. Je kunt zoeken naar nog meer love dovie-citaten als je wilt.
Mijn advies aan jou: doe de wereld een plezier en ga naar Raqqa en praat met IS, zij zullen je op het juiste spoor zetten. Maar vergeet niet dat het niet persoonlijk is dat ze veel meer moslims vermoorden dan niet-moslims. 13 landen waar op atheïsme de doodstraf staat, 14 als je het kalifaat meetelt. Wat hebben deze dertien landen volgens jou gemeen?
Ik heb niets tegen sommige zelfbenoemde radicale moslims, ik hou van de geschriften van Mona Eltahawy.
Ik waardeer het doordachte essay van Paul Pillar. Hier in Texas accepteren velen van ons dat Ted Cruz een idioot is die zijn zetel in de Senaat heeft gewonnen door mee te doen aan de voorverkiezingen in een slecht jaar waarin een kleine opkomst werd verwacht en hij geluk had. Nu maakt hij slechts deel uit van het eigenzinnige landschap.
Hij is een opportunist. En kent blijkbaar geen schaamte.
De politieke slinger lijkt wild te zijn doorgeslagen naar een punt waar ideologie en opportunisme de rede, rechtvaardigheid en eerlijkheid overtroeven.
Het gebruik van de nomenclatuur 'Terrorist' om 'vijanden' te maken voor politiek gewin is gemeengoed geworden met ongelukkige onbedoelde gevolgen, zoals de heer Pillar opmerkt.
Ik zou er de voorkeur aan geven dat we eens kijken naar het gebruik van de strafrechtswetten om alle misdaden aan te pakken, in plaats van sommige ‘terroristische daden’ te noemen en andere bij de gebruikelijke naam te gebruiken die de politie gebruikt om verschillende misdaden te definiëren.
Een moord is een moord, ongeacht of deze wordt gepleegd door een bom of door iets anders.
Laten we het zo noemen en er dienovereenkomstig mee omgaan.
'Terrorisme' is een eigen leven gaan leiden op een pad waar het wordt gebruikt voor propaganda, angstzaaierij en politieke manipulatie.
De angstzaaierij tegen moslims is verkeerd en gevaarlijk.
Het lijkt erop dat de heer Pillar zijn best heeft gedaan om zo goed mogelijk om te gaan met het bepalen van wie op een lijst staat of niet.
Onze regering zou echter geen lijsten moeten opstellen. Maar zou misdaden binnen het strafrechtsysteem moeten aanpakken.
zeg maar…..
Erdogan is voorstander van de MB. Misschien gaat deze toevoeging aan de lijst deze keer over Erdogan.
Naar mijn mening bekijken we dit onderwerp vanuit de verkeerde richting, en een groot deel van het probleem is de misvatting dat de extremistische terroristische dreiging tegen de VS nog steeds uitsluitend of zelfs overwegend op het buitenland of FTO gebaseerd is, zoals de gepensioneerde CIA-analist zei. Paul R. Pillar ziet de wereld. Maar het echte feit is dat onze meest alomtegenwoordige vijanden zich al binnen onze grenzen bevinden, en dat ze geen begeleiding van een FTO nodig hebben om in actie te komen. We blijven geloven dat dit het geval is, maar we houden onszelf voor de gek, vooral naarmate we verder de 21e eeuw ingaan. Hoeveel niet-Amerikaanse staatsburgers/inwoners zijn de afgelopen acht jaar gearresteerd wegens terroristische aanslagen of complotten tegen de VS? Je kunt ze waarschijnlijk op één hand tellen. We hebben inderdaad een ideeënoorlog nodig – maar figuren uit het establishment die zich uitsluitend richten op “buitenlandse” dreigingen, in plaats van op extremistische ideologieën, begrijpen dit niet. We hebben een grondige verandering van het perspectief in de VS nodig, voordat te veel Amerikanen de prijs van deze blindheid betalen.
Hmm, jouw kijk op de MB wordt volgens mij misschien in kleine kring gehouden – interessant?
Vanuit mijn begrip van Syrië, ontleend aan ‘De Vuile Oorlog tegen Syrië’ van Tim Anderson, viel de Moslimbroederschap de Syrische seculiere regering al in de jaren vijftig aan. Ze zijn misschien niet in het nieuws, overschaduwd door Al Qaeda en ISIS, en ze hebben misschien (kortstondig) enig politiek succes gehad in Egypte, maar ze kwalificeren zich zeker als ‘terroristen’.
MOSLIMBROEDERSSCHAP EN SYRIË
Dank aan Ted Trip voor het essentiële ‘huiswerk’. Die van Tim Anderson
boek, THE DIRTY WAR ON SYRIA” (2016) is van essentieel belang.
Vanuit het standpunt van de seculiere Syrische regering, de Moslimbroederschap
is een terroristische organisatie omdat deze in Syrië gewelddadig is.
Een aparte beoordeling van de Moslimbroederschap in de context
van Palestina kan verschillende gevolgen hebben. Het belangrijkste verschil zou zijn
de onderdrukking van de zionistische regering zijn (zie Thomas Suarez,
STAAT VAN TERREUR, 2017).
—Peter Loeb, Boston, MA, VS
Het is eigenlijk heel simpel. De wereld bestaat uit goodies en baddies. De goodies zijn de VS (natuurlijk onmisbaar, niet alleen uitzonderlijk) en al zijn beste vrienden. De slechteriken zijn de rest. (Je bent voor ons, of tegen ons). Als we geen lijsten hebben, weten we niet in welk team we zitten. Voorkomt verwarring! Dus Cruz en Diaz-Balart doen ons allemaal een plezier. Als we niet op de lijst met slechteriken staan, weten we dat we goodies zijn (althans voor een tijdje). Je ziet Gaddafi. Sadam, Morsi en die Syrische kerel wisten niet op welke lijst ze stonden, en raakten in de war. Het is nu de taak van Cruz et al. om de lijst up-to-date te houden. In het huidige elektronische tijdperk zou dat zowel gemakkelijk als actueel moeten zijn.
Oeps! Ik vergat bijna dat Poetin de lijsten zou kunnen hacken. Ik hoop dat hun wetsvoorstel daar rekening mee houdt. Misschien moeten Cruz et al. de taak van het actueel houden van de lijsten aan de CIA delegeren. Ze zouden dan een neplijst in de iPad van Poetin kunnen hacken, om hem helemaal in verwarring te brengen.
Leuk, nietwaar?
Ik weet niets van de Moslimbroederschap, maar mijn standaardstandpunt is dat als de Canadees Ted Cruz iets bepleit, het veiliger is om tot nader order automatisch een tegengesteld standpunt in te nemen.
Dat is gewoon “elke moslimvijand van Israël is een terrorist.”
Wetgeving geïntroduceerd door senator Ted Cruz, R-Texas, en vertegenwoordiger Mario Diaz-Balart, R-Florida, om de Moslimbroederschap aan te wijzen als een buitenlandse terroristische organisatie (FTO) is in meerdere opzichten betreurenswaardig.
We hebben waarschijnlijk meer te vrezen van mensen als Ted Cruz en Mario Diaz-Balart en hun politieke medewerkers dan van de Moslimbroederschap.
Hier is een interessante kijk op hoe iemand op de Amerikaanse terroristenlijst terechtkomt:
http://viableopposition.blogspot.ca/2016/09/americas-terrorist-watchlist.html
Sommige van dezelfde spelers die de foutieve informatie leverden die leidde tot het nooit eindigende conflict in Irak zijn nog steeds verantwoordelijk voor het leveren van het Amerikaanse veiligheidsapparaat.
Dit was een zeer verwarrend artikel, totdat ik de biografie van de auteur las. en besefte dat ik Fake News las.
De Moslimbroederschap is het instrument waarmee de CIA seculiere regeringen in het Midden-Oosten destabiliseert en Rusland aanvalt.
Een kapotte klok staat twee keer per dag gelijk, en in dit geval ben ik het met senator Cruz eens.
Je hebt gelijk, maar Cruz doet dit waarschijnlijk niet om dezelfde redenen waarom jij (of ik) misschien denkt dat het op die lijst thuishoort.
MB, hoewel een heel oud bezit van de CIA, is aangetast na het falen om de macht in Egypte te behouden, het mislukken van de Arabische “Lente” [sic; Sting], de nederlaag in Syrië (waar MB-elementen (onder meerdere namen, wekelijks wisselend) door de VS en hun bondgenoten in Syrië werden geïnjecteerd).
MB kan nog steeds een nuttig bezit zijn, door het op een lijst te plaatsen die nog vele decennia kan worden gebruikt als bron en inspiratie voor voorwendsels voor meer neoconventionele acties en wetgeving.
Er is ook geen verlies aan de andere kant, er is geen tekort aan verbeeldingskracht en middelen om nieuwe organisaties op te roepen (of oude nieuw leven in te blazen) om de leegte op te vullen.
Ten slotte zou ik eraan willen toevoegen dat Paul R. Pillar voor mij zelden iets schrijft dat niet verdacht aanvoelt. Ik lees hem altijd met grote voorzichtigheid en uiterst kritische ogen.
Net zo slecht is de lijst van 'staatssponsors van terrorisme', die ongeveer een dozijn leden telt, wat feitelijk een lijst is van landen die ons niet bevallen. Je kunt niet eens een samenhangend argument maken voor meer dan één of twee van deze landen. Het probleem is dat als een land eenmaal op de lijst staat, er een minister van Buitenlandse Zaken met koperen ballen nodig is om ze te verwijderen, ook al is het duidelijk dat ze er niet op thuishoren.
Oké, we houden niet van Cuba en Noord-Korea, maar welke terroristische groeperingen sponsoren zij? Maar als je ze uit de lijst verwijdert, zullen de brulapen zeggen dat je slecht gedrag beloont en er niets voor terugkrijgt.
Waarom staat Syrië op de lijst? Naar verluidt hebben ze Al Qaeda in Irak geholpen, maar dat was een hoop, weet je wat. Syrië vecht momenteel met hand en tand tegen de overblijfselen van Al Qaeda in Irak om te overleven, terwijl wij wapens geven aan rebellen die zich aansluiten bij de AQI. Hmm... misschien moeten we onszelf op de lijst zetten. De echte reden is dat ze op goede voet staan met Iran en dat iedereen die hulp krijgt van Iran het doelwit is van uitsterven, wat psychotisch is.
Het probleem met deze lijst is dat er juridische verwikkelingen in zitten. Het zou geheel afgeschaft moeten worden. Als we problemen hebben met een specifiek land, kunnen we daar nog steeds mee omgaan zonder juridisch beperkt te worden door dit gedrocht van een lijst.
Wanneer zal de IDF (Israëlische ‘verdedigingsmacht’) worden erkend als een terroristische organisatie? Om de een of andere reden wordt Iran een “staatsondersteuner van terrorisme” genoemd als het verzetsbewegingen zoals Hamas in Gaza steunt, die illegale IDF-aanvallen op het resterende land bestrijden, terwijl Israël zelfs nooit tot de orde kan worden geroepen voor het terroriseren van hele bevolkingsgroepen in de Wereldbank. , annexeerde (illegaal) Oost-Jeruzalem, of vloog over Libanon heen en viel het aan en bezette de Syrische Golanhoogten.
Het woord terrorisme is betekenisloos geworden; zelfs aanvallende soldaten worden door de VS zo genoemd als het hun eigen soldaten zijn.
De echte bedreiging voor de Anglo-Amerikaanse hegemonie in het Midden-Oosten is het seculiere Arabische republikeinisme, dat een gruwel is voor het salafistische Saoedische koninkrijk. Het Saoedische koningshuis regeert het koninkrijk onder een strikte sharia-code waar iedereen zich aan moet houden, behalve het koningshuis dat naar het buitenland reist en zich overgeeft aan wilde vrouwen, muziek en drugs. Onzorgvuldig spelen in de westerse straten in supercars van miljoenen dollars, ongestraft.
Als heel Arabië een seculiere federatie van door de overheid bestuurde democratische staten zou worden, zouden ze Europa en Amerika nog steeds zoveel olie verkopen als ze aankunnen.