Obama's onvervulde belofte over een nucleaire oorlog

Exclusief: Door de spanningen met Rusland op te voeren vergroot de Amerikaanse nationale veiligheid het risico van een accidentele kernoorlog, terwijl de raketten nog steeds in alarmtoestand staan ​​– ondanks de beloften van president Obama, schrijft Jonathan Marshall.

Door Jonathan Marshall

Met nog iets meer dan een week te gaan in de laatste ambtstermijn van president Obama hopen wapenbeheersingsexperts nog steeds dat hij eindelijk een belofte zal nakomen die hij in 2008 heeft gedaan: Amerika veiliger maken door onze massavernietigingswapens van de alarmdrempel af te halen.

A petitie daartoe heeft het Ploughshares Fund, een in San Francisco gevestigde stichting die zich inzet voor het bevorderen van de controle op kernwapens, meer dan 85,000 handtekeningen verzameld. Tenzij Obama ingrijpt, zo merkt het onheilspellend op, “zou president Trump 140 kernkoppen kunnen lanceren in de tijd die nodig is om 140 karakters te schrijven. Het grote verschil is: een tweet kan worden verwijderd, maar de verwoesting van een kernkop kan nooit ongedaan worden gemaakt.”

Experts schatting dat er momenteel ongeveer 1,000 Amerikaanse kernkoppen zullen worden gelanceerd binnen enkele minuten na een presidentieel bevel om een ​​vijand te verdampen. Zoals Joe Cirincione, voorzitter van het Plowshares Fund observeert,,Elk is vele malen zo groot als de bommen die we op Japan hebben laten vallen. Samen kunnen ze het equivalent van 22,000 Hiroshima's in steden over de hele planeet laten ontploffen. In slechts 30 minuten zouden ze alles kunnen vernietigen wat de menselijke beschaving in de loop van de millennia heeft gecreëerd.”

Er was ooit een methode voor deze waanzin. Ons vermogen om raketten te lanceren bij waarschuwing voor een komende aanval verhinderde elke kans dat de Sovjet-Unie als eerste zou kunnen toeslaan, ons nucleaire arsenaal zou vernietigen en vervolgens de voorwaarden van (een zeer radioactieve) vrede zou dicteren. Hetzelfde gold omgekeerd, tenminste totdat de Verenigde Staten raketverdedigingssystemen gingen nastreven, het bevorderen van wederzijdse afschrikking.

Verouderde risico's

Veranderende technologie heeft ‘lancering bij waarschuwing’ echter al lang achterhaald als garantie voor onze nucleaire afschrikking. Vooral de sluipende Amerikaanse onderzeeërs, die elk honderden kernkoppen aan boord hebben, zwerven tegenwoordig over duizenden kilometers oceaan, onopgemerkt door Rusland. Geen enkele denkbare sluipaanval kan ze allemaal tegelijkertijd wegvagen. Elk van hen zou grote bevolkingscentra in Rusland kunnen verwoesten.

Deze beoordeling werd bevestigd door a geheim Pentagon-rapport uit 2012, uitgebracht onder de Freedom of Information Act, waarin werd geconcludeerd dat Rusland “niet in staat zou zijn een militair significant voordeel te behalen door enige plausibele uitbreiding van zijn strategische nucleaire strijdkrachten, zelfs niet in een scenario van bedrog of ontsnapping. . . voornamelijk vanwege de inherente overlevingskansen van de Amerikaanse strijdkrachten.

Tegenwoordig zijn veel, zo niet de meeste nucleaire experts het erover eens dat het zeer alert houden van kernwapens een grote waarschuwing is degradeert de veiligheid van Rusland en de Verenigde Staten, door de kans te vergroten dat leiders aan beide kanten opdracht geven tot raketlancering op basis van ongelukken of valse waarschuwingen, na slechts een paar minuten overhaast nadenken. Het beslissen over het lot van de menselijke beschaving verdient toch wat meer tijd dan dat.

In een toespraak vorig jaar aan Stanford University zei voormalig minister van Defensie William Perry zei de Verenigde Staten hadden minstens drie valse alarmen ontvangen over een nucleaire aanval van de Sovjet-Unie, en “we kennen minstens twee (valse alarmen) in de Sovjet-Unie.” Hij dankte “veel geluk” voor het vermijden van de vernietiging van de mensheid in een nucleaire oorlog.

Amerikaanse nucleaire waarschuwingssystemen zijn dat wel geweest per ongeluk struikelde door een defecte computerchip en computerverwarring van een oorlogsspel met het echte werk. De kernwapens van de Sovjet-Unie waren zeer alert toen een glinstering van zonlicht een satelliet voor vroegtijdige waarschuwing in de war bracht, en toen radarsystemen een Noorse weerraket identificeerden als een binnenkomende Amerikaanse raket.

Bezorgdheid over het risico van accidentele nucleaire vernietiging heeft geleid tot het opstellen van gedetailleerde informatie blauwdrukken voor het overbrengen van Amerikaanse en Russische nucleaire strijdkrachten naar lagere alarmniveaus, verschillende resoluties van de Algemene Vergadering van de VN, en tweeledige oproepen in eigen land tot actie.

Onnodig overblijfsel

Tijdens zijn zoektocht naar het presidentschap in 2000, George W. Bush zei‘De Verenigde Staten moeten zoveel mogelijk wapens verwijderen uit de status van zeer alert en haartrigger – nog een onnodig overblijfsel van de confrontatie met de Koude Oorlog. Voorbereiding op een snelle lancering – binnen enkele minuten na waarschuwing voor een aanval – was de regel in het tijdperk van rivaliteit tussen supermachten. Maar vandaag de dag kan het voor twee landen die vrede hebben met het hoog paraat houden van zoveel wapens onaanvaardbare risico’s met zich meebrengen dat ze per ongeluk of zonder toestemming worden gelanceerd.”

Acht jaar later presidentskandidaat Obama gedeclareerd“Het gereedhouden van kernwapens om in een mum van tijd gelanceerd te worden, is een gevaarlijk overblijfsel van de Koude Oorlog. Dergelijk beleid vergroot het risico op catastrofale ongelukken of misrekeningen. Ik geloof dat we deze gevaarlijke situatie moeten aanpakken – iets dat president Bush beloofde te doen toen hij in 2000 campagne voerde voor het presidentschap, maar dat hij tijdens zijn ambtsperiode niet deed.”

Helaas heeft president Obama ook niets gedaan toen hij eenmaal aan de macht was, en de neerwaartse spiraal van zijn betrekkingen met Rusland heeft ook niets bijgedragen aan de verlichting van de eigen houding van het Kremlin in deze kwestie.

Volgens Bruce Blair, expert aan de Princeton Universiteit, vrezen de Russische leiders nu dat Amerikaanse wapens, gestationeerd in Oost-Europa, Moskou binnen enkele minuten zouden kunnen bereiken, waardoor “het Kremlin in een flits zonder waarschuwing zou worden weggevaagd, samen met belangrijke Russische installaties in zijn nucleaire commando-, controle- en controlecentrum.” , communicatie- en vroegtijdig waarschuwingsnetwerk.”

Als gevolg hiervan, Blair gerapporteerd, Rusland heeft eigenlijk “verkort de lanceertijd van wat het was tijdens de Koude Oorlog,” tot slechts vier minuten. “Tegenwoordig kunnen militaire topcommandoposten in de omgeving van Moskou de hele menselijke commandostructuur omzeilen en in slechts 20 seconden direct schieten met op afstand bestuurbare raketten in silo’s en op vrachtwagens tot aan Siberië. . . Deze situatie is een foutieve lancering die nog moet gebeuren.”

De nieuwgekozen president Donald Trump heeft gezegd (of getweet) niets om te laten zien dat hij het probleem waardeert. Het goede nieuws is dat zijn kandidaat als minister van Defensie, de gepensioneerde generaal James Mattis, zich heeft aangeboden steekhoudende opmerkingen vorig jaar aan de Senaatscommissie voor Armed Services over het vernieuwen van de Amerikaanse nucleaire strijdkrachten om “het gevaar van vals alarm te verminderen.” Voormalig minister Perry heeft ook bevestigd dat Mattis “een zeer serieuze denker” is op het gebied van nucleaire kwesties.

Vorig jaar sprak de gepensioneerde generaal Eugene Habiger, voormalig opperbevelhebber van het Amerikaanse Strategische Commando, zei, “We moeten de alarmstatus van onze ICBM’s verlagen. . . Het is een van die dingen waarbij de diensten niets zullen doen totdat de Big Kahuna zegt: 'Haal je raketten uit de paraatheid', en dan zullen binnen enkele uren de raketten en onderzeeërs uit paraatheid zijn.'

De vraag is nu of president Obama deze taak in zijn laatste paar dagen als de Big Kahuna op zich zal nemen, of naar Donald Trump zal trappen en om verlossing zal bidden.

[Voor meer informatie over dit onderwerp, zie Consortiumnews.com's "Een samenvatting van de echte nucleaire angsten van Rusland.”]

Jonathan Marshall is auteur van vele recente artikelen over wapenkwesties, waaronder “Hoe de Derde Wereldoorlog kon beginnen, ""De provocerende anti-Russische acties van de NAVO, ""Escalaties in een nieuwe Koude Oorlog, ""Tikt dichter bij middernacht," en "De kernwapens van Turkije: een som van alle angsten. '