De haast van de Amerikaanse regering om de Nieuwe Koude Oorlog met Rusland in te gaan, is mislukt vanwege de overwinning van Donald Trump en het groeiende verzet in Europa, wat aanleiding gaf tot een mogelijke Nieuwe Ontspanning, zegt Gilbert Doctorow.
Door Gilbert Doctorow
De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben het Amerikaanse stemgerechtigde publiek voor een duidelijke keuze gesteld wat betreft de kwestie van de Nieuwe Koude Oorlog met Rusland, tussen toenemende spanningen en een kans op ontspanning.
Hillary Clinton bood een voortzetting en intensivering aan van het beleid van isolatie, denigratie en confrontatie met Rusland dat president Obama de afgelopen drie jaar heeft gevoerd, waardoor we dichter bij een nucleaire oorlog zijn gekomen. Donald Trump was voorstander van een beleid van reikwijdte naar Rusland, aanvankelijk gericht op een gemeenschappelijke strijd tegen het terrorisme van Islamitische Staat en Al Qaeda, maar met het potentieel om uit te groeien tot een brede constructieve relatie.
Enkele van de naar schatting 12 miljoen Russen die in mei 2016 deelnamen aan optochten van het Immortal Regiment door het hele land gedurende drie dagen. (RT-foto)
Maar de realiteit is dat de dimensie van het buitenlands beleid van de op 8 november uitgebrachte stemmen altijd relatief klein zou zijn geweest, gezien de natuurlijke focus van Amerikanen op binnenlandse kwesties. En dit jaar werd de hele verkiezingsrace vertroebeld door de wrede karaktermoorden die zowel door Republikeinse als Democratische kandidaten werden gepleegd.
In het onderstaande opinieartikel, dat voor het eerst verscheen in The Nation, brengen mijn collega-co-auteurs onder de aandacht van een doelgroep van Amerikanen die geïnteresseerd zijn in wereldaangelegenheden een kans om een standpunt in te nemen en “een stem uit te brengen” voor vrede die het veranderende politieke landschap van Europa in 2017 materieel kan beïnvloeden. Er zullen landelijke verkiezingen plaatsvinden in de voortbewegingslanden van de Europese Unie: Frankrijk en Duitsland.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Fransen, als gevolg van de voorverkiezingen twee weken geleden binnen de centrumrechtse partij die de gaullistische tradities draagt, de Republikeinen, en die de grootste kans heeft om in april-mei 2017 het presidentschap te winnen, lijken te kiezen voor de vreedzamere koers op zichzelf. Zij verwerpen de retoriek van de Koude Oorlog ten gunste van het herstel van de banden met Rusland.
In Duitsland, de kandidaat die bij de nationale verkiezingen in het najaar de voorkeur gaf aan een vierde ambtstermijn, beschouwt bondskanselier Angela Merkel zichzelf echter als de erfgenaam van Barack Obama's “erfenis” van oorlogszucht jegens Rusland. Op de partijconventie van de Christen-Democratische Unie (CDU) in Essen op 6 december werd ze met ongeveer 98 procent van de stemmen herkozen als vaandeldrager van haar partij.
In deze context is het belangrijk dat binnen de Duitse Socialistische Partij (SPD), die momenteel de coalitiepartner van Merkel is maar tegen haar zal strijden bij de federale verkiezingen volgend najaar en die de herinnering levend houdt aan Duitslands eigen ontspanningsbeleid jegens Rusland, nu is in de politieke arena gestapt en verzamelt steun van politici zowel binnen de SPD als van andere partijen om een koerswijziging ten aanzien van Rusland na te streven.
Waar passen Amerikanen mogelijk in deze vergelijking? Het zou niet overdreven zijn om te zeggen dat de regering-Obama een beslissende rol heeft gespeeld in het script van de verschuiving van Angela Merkel van een beleid van strategisch partnerschap met Rusland in 2008 naar het gif van de Koude Oorlog in 2016. Vice-president Joe Biden pochte openlijk op de druk die de VS uitoefenden het bereiken en handhaven van de sancties tegen Rusland in de Europese Unie, waarvoor Duitsland een belangrijke rol speelde.
Om deze redenen zouden Amerikaanse burgers en organisaties die het maatschappelijk middenveld vertegenwoordigen geen complexen moeten hebben over het ‘beïnvloeden’ van de komende Duitse verkiezingen door aan hun collega-denkers in de SPD en in het hele Duitse politieke spectrum te laten zien dat de Amerikaanse regering niet namens het Amerikaanse volk sprak. toen het de regels van de Koude Oorlog oplegde aan de Duitse bondskanselier en haar aanhangers in de heersende elites.
Integendeel, door aan de Duitse samenleving te laten zien dat een vreedzaam Atlanticisme ook mogelijk en wenselijk is, zouden de Amerikanen de fouten uit het recente verleden kunnen rechtzetten. Voor degenen die dit standpunt willen steunen, kunt u de Duitse pro-détente-beweging steunen door de oproep te ondertekenen:
http://neue-entspannungspolitik.berlin/en/appeal/
Het volgende is een position paper, “Détente Now: A New Call for Peace, Security, and Cooperation,” door Gilbert Doctorow, Ute Finckh-Krämer, Ludger Volmer, Rolf Ekéus en Noam Chomsky
Russische demonstranten eren familieleden die hebben gevochten in de Tweede Wereldoorlog. (Foto van RT)
Er is een transatlantische oproep gelanceerd voor een nieuw beleid van ontspanning met Rusland. De auteurs van de verklaring nodigen het grote publiek uit om zich aan te sluiten bij leidende politieke figuren en sociale activisten die zich publiekelijk hebben verzameld om de oproep te steunen.
Het initiatief ontstond enkele maanden geleden in Berlijn, in de dagen van de diepste somberheid, veroorzaakt door de confrontatie met Rusland over Oekraïne, de Baltische landen en Syrië, met grote oorlogsoefeningen rond de Russische grenzen en oorlogszuchtige taal van beide kanten die een dreigende hete oorlog suggereerden. Zoals de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Frank Walter Steinmeier (SPD) op 8 oktober in een interview met de krant Bild zei, zijn de huidige tijden zelfs gevaarlijker dan tijdens de Koude Oorlog die in 1990 eindigde: “Eerder was de wereld verdeeld, maar Moskou en Washington kende elkaars rode lijnen en respecteerde deze. In een wereld met veel regionale conflicten en afnemende invloed van de grote mogendheden wordt de wereld onvoorspelbaarder.”
De uitrol van het initiatief genaamd Détente Now heeft tot doel het maatschappelijk middenveld op twee continenten bij het spel te betrekken, zowel om benaderingen af te dwingen als te ondersteunen om de dialoog en compromissen met Russische tegenhangers na te streven, bijvoorbeeld over vertrouwenwekkende en veiligheidsbevorderende maatregelen tussen Rusland en zijn buren. Détente Now zal een krachtige stem zijn voor een koerswijziging in het buitenlands beleid binnen Europa, en in het bijzonder binnen Duitsland, aangezien dit land en verschillende andere belangrijke EU-landen in de loop van 2017 hun nationale verkiezingen houden.
In de Verenigde Staten doet het woord ‘détente’ denken aan de inspanningen van voormalige presidenten en staatssecretarissen om strategische wapens te controleren en te verminderen en om manieren van samenwerking te vinden in plaats van confrontatie. In Duitsland werd het gelijkwaardige beleid, Entspannungspolitik, in de jaren zeventig opgesteld door bondskanselier Willy Brandt en zijn naaste adviseur Egon Bahr. Hun ‘Oosterse Politiek’ promootte toenadering als een middel om geleidelijk het gedrag en de opvattingen van de tegenpartij te veranderen. Er wordt algemeen aangenomen dat dit de uiteindelijke val van de Berlijnse Muur en het einde van de oorspronkelijke Koude Oorlog heeft vergemakkelijkt.
De Détente Now-verklaring streeft specifiek naar de implementatie van de dubbele doelstellingen van een “Europa heel en vrij” en een gemeenschappelijke ruimte van vrede en veiligheid die zich uitstrekt van Lissabon tot Vladivostok. Die visie op een geheel Europese veiligheid, zoals uiteengezet in het Handvest van Parijs, ondertekend in 1990 door alle Europese staten, en de industrialisatie van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa in Boedapest in 1994, was gebaseerd op respect voor de mensenrechten en vrijheden, en op gelijke veiligheidsvoorzieningen voor iedereen. Helaas werd deze grootse visie in de jaren negentig vervangen door politieke en veiligheidsplannen die Rusland in de kou lieten staan: de grotere Europese Unie en een uitgebreide NAVO. Het resultaat is bijna rampzalig geweest, geloven de auteurs van Détente Now.
De verklaring werd geïnitieerd door enkele bezorgde burgers uit het maatschappelijk middenveld, kerken en wetenschap, waaronder Wolfgang Biermann (voormalig adviseur van Egon Bahr), Peter Brandt (historicus), Konrad Raiser (voormalig secretaris-generaal van de Wereldraad van Kerken), Reiner Hoffmann (voorzitter van de Duitse Vakbondsfederatie) en Horst Teltschik (voormalig hoofd van het kantoor van bondskanselier Kohl en van 1999-2008 directeur van de Veiligheidsconferentie van München), evenals, uit de Verenigde Staten, Daniel Ellsberg (oude pleitbezorger voor een geïnformeerde burgers).
Veel mensen uit de Verenigde Staten, Duitsland en andere landen steunen de verklaring in de nasleep van de Amerikaanse presidentsverkiezingen als een transatlantische oproep tot een nieuw ontspanningsbeleid. Onder de belangrijkste ondertekenaars in Duitsland bevinden zich bekende leden van de Bondsdag van de SPD-partij, onlangs vergezeld door een groeiend aantal Groene afgevaardigden, evenals burgemeesters, wetenschappers, kunstenaars en journalisten. In de Verenigde Staten heeft de verklaring de steun gekregen van verschillende bestuursleden van het American Committee for East West Accord, de Nuclear Age Peace Foundation, de Association of International Physicians for Prevention of Nuclear War, Veteran Intelligence Officials for Sanity en van beroemdheden. uit de film- en muziekindustrie, onder wie Roger Waters (oprichter van Pink Floyd) of David Kasper (een met een Academy Award bekroonde filmmaker).
Vanaf deze maand zal de verklaring op verschillende homepages worden gepubliceerd en zal er worden begonnen met het publiekelijk verzamelen van meer steunbetuigingen. Een Duitse versie vindt u hier, een Engelse versie hier.
Het initiatief “neue Entspannungspolitik jetzt!” / “DetenteNU!” zal een Duits- en Engelstalig portaal openen om literatuur die relevant is voor de zaak beschikbaar te stellen. Voorstanders van de verklaring stellen ook voor om rondetafelgesprekken te organiseren, zowel in Europa als in de Verenigde Staten, en om directe Amerikaans-Duits-Russische en andere uitwisselingen op te zetten van activisten uit het maatschappelijk middenveld die het initiatief steunen.
Gilbert Doctorow is een professionele Rusland-watcher die teruggaat tot 1965. Hij is bestuurslid en Europees coördinator van het American Committee for East-West Accord.
Ute Finckh-Krämer , Lid van de Duitse Bondsdag, SPD, is lid van de Commissie buitenlandse zaken en vice-voorzitter van de Subcommissie wapenbeheersing en ontwapening in de Duitse Bondsdag.
Ludger Volmer was lid van de Duitse Bondsdag van 1985 tot 1990 en van 1994 tot 2002. Van 1998 tot 2002 was hij onderminister van Buitenlandse Zaken.
Rolf Ekeus van Zweden was van 1991 tot 1997 uitvoerend voorzitter van de Speciale Commissie voor de Ontwapening van Irak van de VN. Hij was voorzitter van het opstellen van de beginselen van het Handvest van Parijs in 1990, een oprichtingsdocument van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa.
Noam Chomsky, emeritus instituutsprofessor aan het MIT, heeft veel boeken en artikelen geschreven over internationale zaken, in het bijzonder over Israël en Palestina. Zijn nieuwste boek is Wie regeert de wereld?
speculatie over wat er wel of niet zou zijn gebeurd als de Sovjet-Unie de Koude Oorlog had gewonnen, is in principe een vrijwel zinloze taak. Ik zou echter willen zeggen dat Europa, met uitzondering van Groot-Brittannië, wel eens een meer verenigd continent zou kunnen zijn. de opkomst van het neoliberalisme, dat al meer dan dertig jaar het grootste struikelblok is, zou nooit zo’n wurggreep op politieke en economische modellen hebben gekregen. waarom vraag je je misschien af? Ten eerste zou een meer verenigd Europa, met inbegrip van een sterk Rusland, niet als een idool kunnen toekijken en meedoen, terwijl de bezittingen van Europa worden verkocht aan bedrijfsbelangen en particulieren, wetende dat dit in essentie een oligarchische economische situatie zou creëren, iets wat Rusland is al tientallen jaren vóór het einde van de Koude Oorlog het slachtoffer. ten tweede zou de politieke en sociale unie met Rusland naar ik hoop een nieuwe Europese renaissance tot stand brengen, waarvan we allemaal zouden kunnen profiteren. maar noem me een dromer en schuldig aan projectie als je wilt, ik vind het niet erg lol.
Als de vijanden het zich voorstellen of anderszins groot genoeg en eng genoeg zijn voor de Amerikaan
publiek om hen vervolgens te laten betalen voor miljarden extra F-35's, nucleair aangedreven luchtvaartuigen
ambachtelijke vervoerders en onderzeeërs zullen een makkie zijn voor de neo-conservatieven/liberale interventionisten.
De bedragen die Lockheed & Companies & Goldman & Companies zullen verdienen
zou enscenering kunnen zijn. DOD/Homeland/Intel zouden dichter bij de biljoen dollar kunnen komen. En helaas
want Hillary & Companies zouden gewoon geld moeten krijgen van de sociale zekerheid/Medicare
& rest van vangnet. Ze willen echt niets anders dan de Amerikaan beschermen
mensen is prioriteit nummer 1. De oorlog tegen het terrorisme zal nooit het soort Lockheed/Goldman zijn
geld dat ze echt verdienen met een mooie fooi voor de ontluikende politieke carrière van de Clinton Foundation/Chelsea.
Gefeliciteerd met Izzy Award, een van de weinige helden in mijn leven. Bedankt voor het consortium.
Helaas, zoals president Eisenhower ons vertelde, controleert het militair-industriële complex de VS. Hun zaak is oorlog, of voorbereiding op oorlog. We hebben geen dure vliegtuigen nodig om terroristen te bestrijden. Er moet dus een vijand worden uitgevonden. Rusland voldoet aan hun behoeften. De NAVO is nodig om de Europeanen onder controle te houden en hen op één lijn te krijgen. Als Trump hen in de weg staat, wordt hij eruit gehaald, net als Kennedy. Met de hulp van de inlichtingendienst zullen zij de schuld krijgen van islamistische jihadisten. Er zal een echte volksrevolutie nodig zijn om hun greep te doorbreken. Zie je, de militaire fabrieken bevinden zich in congresdistricten, en de dwaze congresleden stemmen ervoor dat ze hun oorlogswapens blijven produceren. Het is “geld in hun districten”. Zijn er suggesties over hoe we het militair-industriële complex en de NAVO kunnen doorbreken? Alleen als Duitsland besluit een onafhankelijke buitenlandse beleidslijn van de VS te volgen en andere Europeanen achter zich te laten met een nieuw beleid ten aanzien van Rusland, kunnen we verandering zien. De NSA heeft naar hun gesprekken geluisterd en kan hen mogelijk chanteren. Dat kan een reden zijn voor Merkels gehoorzaamheid aan Washington. Kan Snowden ons hierbij helpen?
In wezen blijven de essentiële problemen hetzelfde; die grondstoffenuitputtende, grote defensie-industrieën van de eerste en tweede wereld. Hun tentakels reiken diep in de gekozen overheidsambtenaren, belastinginkomsten, pensioenfondsen en socialezekerheidsfondsen (SSA). De vooruitziende blik en de portefeuille van het bedrijfsleven dicteren ons altijd en vormen het toneel voor langetermijnfinanciering, onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten, oftewel nieuwe oorlogen. De VS en in het bijzonder de Democratische partij zijn absoluut besmet met en gecorrumpeerd door defensiefabrikanten en hun DC-lobbyisten. Tot het moment dat onze burgers (wakker worden) en eisen dat dergelijke lobbyisten uit onze wetgevende commissies en verkiezingsactiviteiten worden gezet, HEEFT de rest van ons ABSOLUUT GEEN KANS op vrede, gerechtigheid of democratie waar dan ook ter wereld (het loutere bestaan van de NDA en Patriot Acts getuigen hiervan). Als de globalistische bug uiteindelijk de overhand krijgt, dan zou hun eerste ‘mondiale’ agenda een grootse wetgevende inspanning moeten zijn, misschien te beginnen met het Amerikaanse Congres, de Duitse Bondsdag, de Chinese CCP, het Engelse Paleis van Westminster, de Raad van de Russische Federatie, het Franse parlement en het Japanse Nationale parlement. misschien ook de paus? Als er ooit een echte behoefte bestaat om een nieuwe mondiale ‘Magna Carta Libertatum’ voor militaire uitgaven uit te werken, dan is de TIJD NU. Een volledige stopzetting van de financieringsbronnen (privaat of publiek) die een onderling overeengekomen ‘X’-aandeel van het BBP van dat land overschrijden, bedoeld voor wapenonderzoek/-productie. Zonder dit bindende verdrag van ZEVEN NATIEs zal de mensheid spoedig worden gesmoord door eindeloze oorlogen, nationale faillissementen en totale overwinning door de enige echte vijand van de democratie: GEHEIMHOUDING. De inspanningen en plannen voor de volgende Internationale Dag van de Vrede zullen een echte bonafide metamorfose moeten ondergaan, te beginnen met het verwijderen van die ene dag in de Internationale Maand van de Vrede!
Een actieplan om de neoconservatieve controle over ons buitenlands beleid te neutraliseren. De Europese leiders sloten zich aan bij de Amerikaanse drang naar een nieuwe Koude Oorlog, brachten op dwaze wijze hun kiezers in veel groter gevaar dan de Verenigde Staten en keerden zich af van de voordelen van een grotere samenwerking en vriendschap met Rusland. Bijzonder flagrant is het gedrag van de leiders van buurstaten als Litouwen en Polen, waar hun bevolking als eerste zou worden gedecimeerd door oorlog.
Trump heeft een gouden kans, laten we hopen dat hij besluit deze na te streven met alle risico's van dien, waaronder degradatie naar het politieke kerkhof voor dissidenten. Paradoxaal genoeg ligt zijn hoop op succes wellicht bij de generaals die hij het hof heeft gemaakt, die begrip hebben voor de militaire en veiligheidscultuur die steeds grotere verheerlijking nastreeft ten koste van de vrede. Als hij inderdaad van plan is de ontspanning serieus na te streven, zal hij zijn zaak aan het volk moeten voorleggen, wat geen gemakkelijke opgave is nu de media in overweldigende mate aan de kant van de vijanden van de ontspanning staan.
Het door professor Doctorow aangehaalde document zou zeer nuttig kunnen zijn en moet voortdurend worden geciteerd door iedereen die een gezonder wereld steunt.
De Moronchurian kandidaat?? Ik denk het niet.
Maar Trump is een verdomde idioot.
Misschien raakt de gaslighting mij, maar de laatste tijd lijkt RT veel te vriendelijk voor Trump dan welke intelligente entiteit dan ook zou moeten zijn. Als de VS zichzelf in de voet hebben geschoten, is het begrijpelijk dat Rusland ons zou laten bloeden en jammeren over de pijn, maar uiteindelijk de VS zou helpen (hoe weet ik niet), maar hun voorheen pro-Bernie media moet op zijn minst objectief zijn over de idioot die we hebben gekozen. In plaats daarvan behandelen ze Trump alsof hij een soort staatsman is. Maar Trump is een verdomde idioot! Misschien, heel misschien is Trump de man van Moskou.
Dus ze moeten strijdlustig worden tegen een man die sissende baby's uitdeelt? Ja, dat zou logisch zijn. Klinkt als Amerikaans staatsmanschap en niet als Russisch. Daarin ligt jouw antwoord.
Hopelijk kan er een ontspanning met Rusland komen als Trump dat werkelijk wil en niet wordt belemmerd door Obama’s laatste wanhopige pogingen om de wateren te vergiftigen (met bijvoorbeeld het onderzoek dat hij nu heeft laten uitvoeren naar de vermeende inmenging van Rusland in onze presidentsverkiezingen, waarvan de resultaten hoe dan ook voor het publiek verborgen zullen worden gehouden), en hij wordt niet gehersenspoeld door alle generaals die hij in zijn kabinet heeft gerecruteerd om de “conventionele wijsheid” te aanvaarden dat Rusland een existentiële bedreiging voor Amerika is, die geïsoleerd moet worden en op alle mogelijke manieren onderdrukt.
Eerlijk gezegd komen Obama en zijn luidruchtige sidekick Biden over als niets meer dan onverdraagzame Russofoben in hun behandeling van Rusland en zijn president. Ze zouden racisten worden genoemd als ze Israël zouden behandelen met een fractie van het gebrek aan respect en de haat die ze jegens Rusland richten. Nu het tij in Oost-Aleppo keert en de door Washington gesteunde terroristen nu op de vlucht zijn, blijkt dat Obomber (of zijn Saoedische surrogaten) de “gematigde” hoofdhakkers had voorzien van manpads en sleepraketten met het uitdrukkelijke doel om Russen te doden. waar zijn bloeddorstige mondstuk John Kirby voortdurend om vraagt.
Trump kan maar beter het nest van neoconservatieve adders opruimen die in de regering zijn achtergebleven nadat de huidige oorlogsmisdadiger eindelijk het Witte Huis heeft verlaten, tenzij hij wil dat alle vreedzame toenaderingen richting Rusland worden gesaboteerd. Het probleem is dat er zoveel ondergeschikten moeten worden vervangen in de uitvoerende macht, dat velen jarenlang worden overgedragen om de wil van de nieuwe regering te dwarsbomen. Sommige van deze mollen krijgen ambtelijke banen en kunnen alleen om dringende redenen worden ontslagen.
Ik zal meedoen, maar ik heb er weinig vertrouwen in dat de spanningen zullen afnemen. Zelfs nu heeft de president toestemming gegeven voor nieuwe wapens aan opstandelingen in Syrië. Helaas is in de Verenigde Staten de sfeer van de Koude Oorlog zorgvuldig gecultiveerd.
Ik wil “de verschrikkelijke Trump” bedanken voor het feit dat hij vreedzame betrekkingen en samenwerking met Rusland onderdeel heeft gemaakt van zijn campagne.
Bedankt Gilbert! Ik heb zojuist de Detente Now! Wees je intussen bewust van de Amerikaanse militaristen die Trump promoten om ons te leiden in WO III, zoals te zien is in de NYTimes Op-Ed van vandaag: “De wereld vreest het Amerika van Trump. Dat is een goed ding." door Mark Moyar, directeur van The Center for Military and Diplomatic History, “een programma van het Foreign Policy Initiative, dat in juli 2016 werd opgericht om historici te verbinden met het nationale veiligheidsbeleid in Washington, DC” De nieuwste programma’s omvatten: Robert Kagan “ Opkomende Amerikaanse defensie-uitdagingen” 12/6, “De Trump-regering heeft gelijk om de generaals erbij te betrekken” 12/2 en een video van FPI-bestuurslid William Kristol die Elliott Abrams interviewt over Fidel Castro 12/1….of de gebruikelijke NeoCons. Weet jij of iemand anders intussen of deze FPI verband houdt met het FPRI/Foreign Policy Research Institute? geciteerd door Mark Ames in zijn Counterpunch-stuk van 12 september 9, “The Anonymous Blacklist Promoted by The Washington Post Has Apparent Ties to Ukraine Fasism and CIA Spying”, waar hij, naast de anonieme PropOrNot-sitelijst, een van de krachten noemt achter het Washington Post-verhaal. Ook, Gilbert, zou je in een ander stuk de mogelijke toekomstige rol willen verduidelijken van de huidige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Frank Walter Steinmeir, van wie ik begrijp dat hij in wezen is benoemd/genomineerd als de volgende president van Duitsland en ook is goedgekeurd door Merkel... en of hij dat ook zou doen? steun deze Detente nu! beweging… als zijn beschuldiging in juni van ‘sabelgekletter’ bij het pronken van zo’n 16 man in Oost-Europa door de NAVO.
Ik ben blij om mee te doen aan een positieve actie. Nu we het vooruitzicht hebben op de verschrikkelijke Trump, mogen we Ogre Obama en zijn vice Blowhard Biden niet vergeten. We moeten allemaal handelen.
Veel dank aan Consortium News voor het onder onze aandacht brengen van deze beweging.
De reden waarom de VS een nieuwe koude oorlog met Rusland willen, is omdat dat het enige succes is dat ze in de afgelopen 25 jaar kunnen claimen: het ‘winnen’ van de eerste koude oorlog. Dus wat is een betere manier om wat zelfvertrouwen te versterken dan een nieuwe koude oorlog te beginnen, zodat ze deze ook kunnen 'winnen', omdat andere 'successen' niet in het verschiet lijken te liggen. Als de Sovjet-Unie had geweten wat de VS zouden doen na het ‘winnen’ van de Koude Oorlog – alles wat ze hadden gewonnen verkwisten en op de rand van het faillissement komen door nutteloze oorlogen aan te gaan – zouden ze veel eerder uit de Koude Oorlog zijn gestapt. Wie is werkelijk de winnaar van de Koude Oorlog? Wie is er nu beter af dan in 1991: de VS of Rusland? Afgaande op wat er de afgelopen 25 jaar is gebeurd, verdienden de VS het niet om de Koude Oorlog te 'winnen' en de vrije hand te krijgen om de rest van de wereld te kwellen als beloning voor hun prestaties.
De VS willen de Euro-Aziatische continenten in de wereld beheersen. In navolging van de Brzeznski-visie van “Amerikaans primaat en zijn geostrategische imperatief” die nu van invloed lijkt te zijn op het buitenlands beleid van de VS en zijn expansionistische visie om de landmassa van Eurazië te beheersen