Exclusief: De “fake news”-hysterie is het dekmantel geworden voor de Amerikaanse regering en de reguliere media om hard op te treden tegen op feiten gebaseerde journalistiek die de “groepsdenkens” van Official Washington uitdaagt, schrijft Robert Parry.
Door Robert Parry
Een belangrijke reden waarom Amerikaanse buitenlandse debacles bijzonder destructief zijn geweest, vooral voor de aangevallen landen, maar ook voor de Verenigde Staten, is dat deze interventies altijd gepaard gaan met grote Amerikaanse overheidsinvesteringen in propaganda. Dus zelfs als ambtenaren erkennen dat er een verkeerde inschatting is gemaakt, blijft het propagandaapparaat doorgaan om een tijdige ommekeer te voorkomen.
In feite raakt het officiële Washington gevangen in zijn eigen propaganda, die het vermogen van de regering beperkt om van richting te veranderen, zelfs als de noodzaak van een verandering duidelijk wordt.
President George W. Bush kondigt het begin van zijn invasie van Irak aan op 19 maart 2003.
Als een buitenlandse leider eenmaal is gedemoniseerd, is het immers moeilijk voor een Amerikaanse functionaris om uit te leggen dat de leider misschien niet zo slecht is, of op zijn minst beter is dan het waarschijnlijke alternatief. Het is dus niet alleen zo dat ambtenaren in hun eigen propaganda beginnen te geloven, het is ook zo dat de propaganda een eigen leven gaat leiden en het mislukte beleid voortstuwt.
Het lijkt een beetje op het oude verhaal van de kip die blijft rondrennen met afgesneden kop. In het geval van de Amerikaanse regering blijft het pro-oorlogs- of pro-interventie-‘groepsdenken’ amok maken, zelfs nadat wijzere beleidsmakers de noodzaak inzien om van koers te veranderen.
De reden voor dat dilemma is dat er zoveel geld wordt verspreid om de propaganda te betalen en dat zoveel carrières aan de verhaallijn zijn gekoppeld, dat het gemakkelijker is om duizenden Amerikaanse soldaten en buitenlandse burgers te laten sterven dan toe te geven dat het beleid op vervormingen is gebouwd. , propaganda en leugens. Dat zou slecht zijn voor iemands carrière.
En vanwege de vertraging die nodig is voordat contracten worden uitgegeven en het geld naar de propagandawinkels stroomt, kan het publieke pleidooi voor het beleid de overtuiging overleven dat het beleid zinvol is.
Behoefte aan sceptici
Idealiter zouden in een gezonde democratie sceptici, zowel binnen de regering als in de nieuwsmedia, een sleutelrol spelen bij het wijzen op de gebreken en zwakheden in de grondgedachte van een conflict, en zouden ze beloond worden voor het helpen van de leiders om een ramp te voorkomen. In het huidige Amerikaanse establishment komen dergelijke zelfcorrecties echter niet voor.
De Russische president Vladimir Poetin na de militaire parade op het Rode Plein, 9 mei 2016 in Moskou. (Foto van: http://en.kremlin.ru)
Een actueel voorbeeld van dit fenomeen is de bevordering van de Nieuwe Koude Oorlog met Rusland, waarbij vrijwel geen doordacht debat plaatsvindt over de redenen voor deze groeiende vijandigheid of de mogelijke gevolgen ervan, waaronder een potentiële thermonucleaire oorlog die een einde zou kunnen maken aan het leven op de planeet.
In plaats van een grondige discussie aan te gaan, hebben de Amerikaanse regering en de reguliere media het beleidsvormingsproces eenvoudigweg overspoeld met propaganda, waarvan sommige zo grof zijn dat Joe McCarthy en de Old Cold Warriors erdoor in verlegenheid zouden zijn gebracht.
Alles wat Rusland doet wordt in het meest negatieve daglicht geplaatst en er is geen ruimte voor een rationeel onderzoek van feiten en motivaties – behalve op een paar onafhankelijke internetsites.
Maar als onderdeel van de poging om afwijkende meningen over de Nieuwe Koude Oorlog te marginaliseren, zijn de Amerikaanse regering, enkele van haar verwante ‘niet-gouvernementele organisaties’, reguliere media en grote technologiebedrijven nu een censuurproject stimuleren ontworpen om de weinige internetsites die hebben geweigerd in lockstep te marcheren het zwijgen op te leggen.
Ik veronderstel dat als je de biljoenen dollars aan belastingdollars in ogenschouw neemt die het Militair Industrieel Complex uit de Nieuwe Koude Oorlog zal krijgen, de propaganda-investering om een paar critici de mond te snoeren zeker de moeite waard is.
Tegenwoordig wordt deze buitengewone censuuroperatie uitgevoerd onder de vlag van de strijd tegen ‘nepnieuws’. Maar veel van de beoogde websites, waaronder Consortiumnews.com, vertegenwoordigen enkele van de meest verantwoordelijke journalistiek op internet.
Bij Consortiumnews worden onze verhalen consequent goed gerapporteerd en goed gedocumenteerd, maar we tonen wel scepsis tegenover propaganda van de Amerikaanse regering of waar dan ook.
Consortiumnews betwistte bijvoorbeeld niet alleen de beweringen van president George W. Bush over Irak in 2002-2003, maar we hebben ook gerapporteerd over het geschil binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap over beweringen van president Barack Obama en zijn hoge assistenten over de sarin-gasaanval van 2013 in Irak. Syrië en het neerhalen van vlucht 2014 van Malaysia Airlines in 17 boven Oekraïne.
In deze twee laatste gevallen exploiteerde het officiële Washington de incidenten als propagandawapens om een escalatie van de spanningen tegen de Syrische en Russische regeringen te rechtvaardigen, net zoals de eerdere beweringen van Iraakse massavernietigingswapens werden gebruikt om het Amerikaanse volk ertoe te bewegen Irak binnen te vallen.
Als u echter het officiële verhaal in twijfel trekt over wie verantwoordelijk was voor de saringasaanval buiten Damascus op 21 augustus 2013, nadat president Obama, minister van Buitenlandse Zaken John Kerry en de reguliere media de Syrische regering schuldig hadden verklaard, maakt u zich schuldig aan “ nepnieuws.”
Feiten doen er niet toe
Het lijkt er niet toe te doen dat het is bevestigd een mainstream rapport van The Atlantic dat directeur van de Nationale Inlichtingendienst James Clapper president Obama vertelde dat er geen ‘slam-dunk’-bewijs was dat aantoonde dat de Syrische regering verantwoordelijk was. Het maakt ook niet uit wat de legendarische onderzoeksjournalist Seymour Hersh heeft gedaan gerapporteerd dat zijn inlichtingenbronnen zeggen dat de meest waarschijnlijke boosdoener het Nusra Front van Al Qaeda was, met hulp van de Turkse inlichtingendienst.
Onderzoeksjournalist Seymour Hersh
Door af te wijken van het mainstream “groepsdenken” dat de Syrische president Bashar al-Assad ervan beschuldigt Obama’s “rode lijn” op het gebied van chemische wapens te overschrijden, stel je jezelf open voor vergelding als een “nepnieuws”-site.
Op soortgelijke wijze, als u erop wijst dat het MH-17-onderzoek onder de controle is geplaatst van de onsmakelijke SBU-inlichtingendienst van Oekraïne, die niet alleen door onderzoekers van de Verenigde Naties is beschuldigd van het verbergen van martelingen, maar ook een mandaat heeft om Oekraïense overheidsgeheimen te beschermen, zegt u ook dat beschuldigd worden van het verspreiden van ‘nepnieuws’.
Blijkbaar was een van de factoren waardoor Consortiumnews werd opgenomen op een nieuwe ‘zwarte lijst’ van zo’n 200 websites, dat ik sceptisch een rapport van het Joint Investigation Team (JIT) analyseerde dat, hoewel zogenaamd ‘door Nederland geleid’, in werkelijkheid werd geleid door de SBU. . Ik heb ook opgemerkt dat de conclusie van het JIT Rusland de schuld geeft werd ontsierd door een selectieve lezing van het door de SBU aangeleverde bewijsmateriaal en bij een onlogisch verhaal. Maar de reguliere Amerikaanse media juichten het JIT-rapport kritiekloos toe, dus het wijzen op de flagrante tekortkomingen ervan maakte ons schuldig aan het plegen van ‘nepnieuws’ of het verspreiden van ‘Russische propaganda’.
De Irak-MVW-zaak
Als de hysterie over ‘nepnieuws’ in 2002-2003 had gewoed, zouden degenen onder ons die scepsis hadden geuit over het feit dat Irak massavernietigingswapens verbergt, waarschijnlijk een speciaal etiket moeten dragen waarop stond dat wij ‘Saddam-apologen’ waren.
Redactionele pagina-redacteur Fred Hiatt van Washington Post.
Destijds twijfelde iedereen die “belangrijk” was in Washington niet aan de massavernietigingswapens van Irak. Fred Hiatt, de redactionele paginaredacteur van de Washington Post, noemde herhaaldelijk het ‘feit’ van de verborgen massavernietigingswapens in Irak als een plat feit en bespotte iedereen die twijfelde aan het ‘groepsdenken’.
Maar zelfs nadat de Amerikaanse regering had erkend dat de beschuldigingen van massavernietigingswapens een mythe waren – een klassiek en bloedig geval van ‘nepnieuws’ – werd bijna niemand die deze verzinsels had gepusht, gestraft.
Het stigma van 'nepnieuws' was dus niet van toepassing op Hiatt en andere reguliere journalisten die daadwerkelijk 'nepnieuws' produceerden, ook al leidde dit tot de dood van 4,500 Amerikaanse soldaten en honderdduizenden Irakezen. Tot op de dag van vandaag blijft Hiatt de hoofdredacteur van de Post en blijft hij “conventionele wijsheden” opleggen en degenen die afwijken in diskrediet brengen.
Een ander pijnlijk voorbeeld van het zich laten leiden door propaganda – in plaats van door feiten en rede – als leidraad voor het Amerikaanse buitenlandse beleid was de oorlog in Vietnam, die het leven eiste van zo’n 58,000 Amerikaanse soldaten en miljoenen Vietnamezen.
De oorlog in Vietnam woedde jarenlang nadat minister van Defensie Robert McNamara en zelfs president Lyndon Johnson de noodzaak inzagen om er een einde aan te maken. Een deel daarvan was van Richard Nixon verraad door achter de rug van Johnson om te gaan in 1968 de vredesbesprekingen te saboteren, maar het besmeuren van anti-oorlogsdissidenten als pro-communistische verraders zorgde ervoor dat veel functionarissen de oorlog steunden lang nadat de nutteloosheid ervan duidelijk werd. De propaganda ontwikkelde zijn eigen momentum, wat resulteerde in veel onnodige sterfgevallen.
Een speciale markering
In het internettijdperk zullen er nieuwe vormen van censuur bestaan. Uw website wordt uitgesloten van de belangrijkste zoekmachines of krijgt een elektronische stempel met een waarschuwing over uw onbetrouwbaarheid.
Journalist Robert Parry
Je schuld zal beoordeeld worden op basis van een panel van reguliere mediakanalen, waaronder enkele die gedeeltelijk worden gefinancierd door de Amerikaanse overheid, of misschien door sommigen anonieme groep vermeende deskundigen.
Nu er tientallen miljoenen dollars in het officiële Washington rondslingeren om voor propaganda te betalen, zullen veel ondernemers in de rij staan om hun steentje bij te dragen. Het Congres heeft zojuist nog eens 160 miljoen dollar goedgekeurd voor de bestrijding van ‘Russische propaganda’, waartoe blijkbaar ook Amerikaanse nieuwssites zullen behoren die de argumenten voor de Nieuwe Koude Oorlog in twijfel trekken.
Samen met dat geld stemde het Huis met 390 tegen 30 stemmen voor de Intelligence Authorization Act sectie 501 om een “interagency committee” van de uitvoerende macht op te richten om actieve maatregelen van de Russische Federatie tegen te gaan om heimelijke invloed uit te oefenen”, een uitnodiging om de McCarthyistische heksenjacht die al aan de gang is uit te breiden om onafhankelijke internetnieuwssites en onafhankelijk denkende Amerikanen te intimideren die de laatste ronde van de VS in twijfel trekken overheidspropaganda.
Zelfs als president Trump besluit dat deze spanningen met Rusland absurd zijn en dat de twee landen kunnen samenwerken in de strijd tegen terrorisme en andere internationale problemen, zal de financiering van de Nieuwe Koude Oorlog-propaganda – en de druk om zich te conformeren aan de officiële ‘groepering van Washington’ denk na” – zal doorgaan.
Het goed gefinancierde tromgeroffel van de anti-Russische propaganda zal proberen de besluitvorming van Trump te beperken. Deze melkkoe uit de Nieuwe Koude Oorlog kan immers nog jaren gemolken worden en niets – zelfs niet het voortbestaan van de menselijke soort – is belangrijker dan dat.
Onderzoeksverslaggever Robert Parry brak in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwste boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com).
Elke studie van oorlogspropaganda begint met hoofdstuk 6 van Mein Kampf. Lees het als je wilt begrijpen hoe het Amerikaanse volk werd gemanipuleerd om de massamoord op moslims te steunen.
Elke studie van oorlogspropaganda begint met hoofdstuk 6 van Mein Kampf. Lees het als je wilt begrijpen hoe de mensen van onze natie werden gemanipuleerd om de massamoord op moslims te steunen.
De “nepnieuws”-propaganda is naar mijn mening reden voor feest bij de alternatieve media, en niet voor consternatie.
De nepnieuwscampagne komt hard op de hielen van: [i] het onvermogen van de reguliere media om Hillary Clinton te kiezen, ondanks hun uiterste best om de Trump-campagne te saboteren; en [ii] een Gallup Poll van afgelopen 14 september, waaruit blijkt dat:
“Het vertrouwen van Amerikanen in de massamedia “om het nieuws volledig, accuraat en eerlijk te berichten” is gedaald naar het laagste niveau in de geschiedenis van de Gallup-peilingen, waarbij 32% zegt dat ze veel of redelijk veel vertrouwen in de media hebben. Dit is acht procentpunt minder dan vorig jaar.
...
“Hoewel het duidelijk is dat het Amerikaanse vertrouwen in de media in de loop van de tijd is uitgehold, kan de verkiezingscampagne de reden zijn dat het dit jaar zo sterk is gedaald. Nu veel Republikeinse leiders en conservatieve experts zeggen dat Hillary Clinton overdreven positieve media-aandacht heeft gekregen, terwijl Donald Trump oneerlijke of negatieve aandacht heeft gekregen, kan dit de belangrijkste reden zijn dat hun relatief lage vertrouwen in de media nog verder is verdampt. Het is ook mogelijk dat de Republikeinen minder over de media denken als gevolg van de scherpe kritiek van Trump op de pers. Republikeinen die zeggen vertrouwen te hebben in de media zijn gedaald van 14% een jaar geleden naar 32%. Dit is veruit het laagste vertrouwen onder de Republikeinen in twintig jaar.”
Maar de reguliere media geven alternatieve nieuwssites de schuld van hun vertrouwensverlies en gaan dus achter hun concurrenten aan, waarbij ze redelijkerwijs uitnodigen tot een samenzwering van de Sherman Act in een antitrustzaak tegen handelsbeperkingen.
Ik moet denken aan het beroemde citaat van Mahatma Gandhi: “Eerst negeren ze je, dan lachen ze je uit, dan vechten ze tegen je, en dan win je.” Niets in mijn ervaring met het schrappen van het establishment gedurende meer dan 38 jaar heeft deze bewering ooit weerlegd.
Dus naar mijn mening hebben de alternatieve media Ghandi's derde stap bereikt, met alleen nog maar hun overwinning te gaan. Het is reden tot feest, geen reden tot consternatie.
“PropOrNot's […] Tweet van 7 november geeft aan dat het onderzoek van Peter Pomerantsev, een Senior Fellow aan het Legatum Institute in Londen, die ook heeft samengewerkt aan onderzoek met het Information Warfare Project van het Centre for European Policy Analysis (CEPA) in Washington, DC, inspireerde zijn inspanningen. […]
“De website van CEPA geeft aan dat er op 10 mei senatoren Chris Murphy en Rob Portman aanwezig waren om 'Rusland's verfijnde desinformatiecampagne' te bespreken. De president van CEPA, A. Wess Mitchell, zegt: 'Wat ontbreekt is een aanzienlijke inspanning van de kant van de Amerikaanse regering. Er is nog lang niet genoeg gedaan.'
“Zes dagen nadat Washington Post-verslaggever Craig Timberg zijn eerste PropOrNot-verhaal publiceerde, publiceerde hij nog een artikel waarin hij aangaf dat ‘Congresonderhandelaars woensdag een initiatief hebben goedgekeurd om buitenlandse propaganda op te sporen en te bestrijden, te midden van groeiende zorgen dat Russische pogingen om ‘nepnieuws’ en desinformatie te verspreiden Amerikaanse nationale veiligheid.' In het verhaal werd niemand minder geciteerd dan de senator die in mei CEPA had ontmoet over datzelfde onderwerp, senator Rob Portman.
“Portman wordt als volgt geciteerd: 'Deze propaganda- en desinformatiedreiging is reëel, hij groeit, en op dit moment slaapt de Amerikaanse regering achter het stuur.' Tot de drie grootste donoren van Portman aan zijn race voor de Senaat in 2016 behoorden Citigroup en Goldman Sachs, twee reuzen uit Wall Street die het nationale debat heel graag op iets anders dan de macht en corruptie op Wall Street zouden willen richten.”
Wie zit er achter de zwarte lijst van nieuwswebsites van PropOrNot?
Door Pam Martens en Russ Martens
http://wallstreetonparade.com/2016/12/whos-behind-propornots-blacklist-of-news-websites/
CLASS ACTION RECHTSZAAK @ PROPORNOT (ENZ.) ?
Robert Parrie,
Het lijkt erop dat Counterpunch een rechtszaak zal aanspannen. Hoe zit het met consortiumnieuws?
http://www.nakedcapitalism.com/2016/12/propornots-grandiose-fabrications.html
“We zijn allemaal getuige geweest van een duizelingwekkend spervuur van leugens, propaganda en een gecontroleerde boodschap van ongekende omvang. WikiLeaks-onthullingen uit de Clinton- en Podesta-dossiers lieten de wereld de diepte zien van samenzwering, omkoperij en draconische maatregelen namens de elites die de controle hebben over de westerse samenleving. Google en de anderen als instrumenten van de beveiligingsmachine kunnen niet worden betwist. En nu zijn dezelfde mensen die probeerden het presidentschap van de Verenigde Staten te kopen, die de Arabische Lente, ISIL, de vluchtelingencrisis, de economische crisis en de eindeloze oorlog aanwakkerden, erop uit om de poorten te sluiten voor een miljard vrije mensen. Twitter's blogpost van gisteren geeft ons de onderbelichte aankondiging.
“Facebook, Microsoft, Twitter en YouTube komen samen om de verspreiding van terroristische inhoud online te helpen tegengaan. Er is geen plaats voor inhoud die terrorisme promoot op onze gehoste consumentendiensten. Wanneer we worden gewaarschuwd, ondernemen we snel actie tegen dit soort inhoud, in overeenstemming met ons respectieve beleid.'
“Voor de gebruikers van deze netwerken die zich er niet zo van bewust zijn, lijkt dit verkapte censuurapparaat waarschijnlijk net zo onschuldig en positief idealistisch als Google's 'Doe geen kwaad'-dogma uit vervlogen jaren. Vermomd als een anti-terreur samenwerking is deze laatste Orwelliaanse zet van het establishment niets van dien aard.”
Google, Facebook, Microsoft en Twitter worden de poortwachters
Door Phil Butler
http://journal-neo.org/2016/12/08/google-facebook-microsoft-and-twitter-become-the-gatekeepers/
“Of het nu gaat om gewoon een bedrijf zijn of ‘meer dan alleen maar een bedrijf’, de geopolitieke ambities van Google zijn stevig verweven in de agenda voor het buitenlands beleid van ‘s werelds grootste supermacht.”
Google is niet wat het lijkt
Door Julian Assange
https://wikileaks.org/google-is-not-what-it-seems/
De huidige oorlog tegen de realiteit in de media is de meest intense die ik ooit heb gezien, en ik zeg dit als levenslange student van de geschiedenis van de journalistiek. Het overtreft zelfs de algemene ‘goede oorlog’-meme van de Tweede Wereldoorlog, die tot nu toe de gouden standaard is geweest voor massale indoctrinatie op basis van bedrog.
Deze ontwikkeling is echt heel spannend. Het doet mij vermoeden dat de heersende elite zo bang is voor Trump dat ze elk gevoel voor proporties hebben verloren. Ze zijn zo bang voor een van hun eigen verdwenen schurken dat ze ernstige blunders gaan begaan die hen heel goed uit de macht zouden kunnen doen vallen.
Er is geen gevaarlijker dier dan een machtsverslaafde die het gevoel heeft dat hij op het punt staat een interventie te ondergaan. Ik hoop dat de Donald het verstand heeft om op de juiste manier met deze mensen om te gaan als het erop aan komt. Omdat hij eerder een zakenman dan een politicus is, vermoed ik van wel.
De oorlog die nu begint zal een eigen leven gaan leiden, zoals alle oorlogen. Het zal niet controleerbaar zijn door degenen die het overhaast hebben verklaard. Dat is de eeuwige waanvoorstelling van alle oorlogshitsers, dat ze zo machtig zijn dat ze in staat zijn de duisternis die ze loslaten onder controle te houden. De ‘oorlogshonden’ vallen buiten de menselijke controle, of het nu gaat om een oorlog met wapens of een oorlog met woorden.
Zoals bij veel andere kwesties zal de nepnieuwskwestie een mijnenveld blijken te zijn. Om te beginnen zal het nogal moeilijk zijn om uit te zoeken wat nepnieuws als 'echt' nepnieuws en 'nep' nepnieuws geldt, simpelweg vanwege de uiteenlopende interesses. In gevallen waarin ‘echt nieuws’ in het belang van de CIA naar grote nieuwskanalen wordt gelekt, kan dat ‘echte nieuws’ door het ministerie van Defensie bijvoorbeeld als ‘nepnieuws’ worden beschouwd, omdat het hun belangen niet het beste dient. Wie bepaalt dan wat het ‘echte’ nepnieuws wordt? De nieuwsmedia zelf kunnen niet het risico lopen oud nepnieuws te publiceren zonder op voorhand zekerheid te hebben dat het nepnieuws dat zij publiceren ook echt nepnieuws is. En wat zullen de redenaars in zulke gevallen moeten denken? Zal het lezen van nepnieuws net zo anti-Amerikaans worden als lid zijn van de communistische partij tijdens de heksenjacht van McCarthy, zelfs als je het per ongeluk leest? Hoe zullen ze onderscheiden wat nepnieuws is als ze een door de bedrijfsmedia gepubliceerd verslag lezen dat substantieel verschilt van de gebeurtenis waarvan ze daadwerkelijk getuige zijn geweest, wat vaak het geval is? Zullen ze deze nieuwsuitzendingen moeten melden aan een waarheidscommissie die is opgericht om te beslissen wat echt is en wat nep?
En dan is er nog de kwestie van de talloze nepverhalen die rivaliserende politici voortdurend over elkaar opgraven in de aanloop naar de verkiezingen. Zal het opgegraven nepnieuws over de verliezende kandidaat door de winnaar tot nepnieuws worden verklaard?
Zal de verantwoordelijkheid voor het publiceren van nepnieuws bij de nieuwsmedia liggen die de nepverhalen publiceerde, of bij de politici die ze naar buiten brachten? Zullen 'vertrouwde' bedrijfsnieuwskanalen die verhalen publiceren die later als nep worden verklaard, aan de lijst met vervalsingen worden toegevoegd? Zullen vertrouwde media die 'nepnieuws' publiceren dat waar blijkt te zijn, worden verwijderd uit de lijst van 'nepnieuws'-venters waaraan ze zijn toegevoegd als blijkt dat het in het belang van de heersende regering is om een ommekeer te maken en een verklaring af te leggen? voormalig ‘nepnieuws’ wordt ‘echt nieuws’.
Zoals Sir Walter Scott ooit schreef: “Oh! Wat een verward web weven we, als we eerst oefenen om te misleiden”.
Het gevaar voor de mainstream van het bedrijfsleven is dat het als nog onbetrouwbaarder en onbetrouwbaarder wordt gezien dan het al is.
Het gevaar voor de mainstream van het bedrijfsleven is dat het als nog onbetrouwbaarder en onbetrouwbaarder wordt gezien dan het al is.
Niet zolang er mensen zijn zoals een correspondent van onze lokale krant in de editie van vandaag die alleen de New York Times en de Washington Post vertrouwt.
Hier is een link naar een zerohedge-artikel waarin WaPa een redactienota plaatste met een wijziging ten opzichte van de Thanksgiving Day-editie over 'nepnieuws beïnvloed door Rusland'. Lees wat u vindt van de opmerking van de WaPo-redacteur….
http://www.zerohedge.com/news/2016-12-07/washington-post-apends-russian-propaganda-story-admits-it-may-be-fake
Ik heb het gevoel dat er hier sprake is van een beetje klassieke ironie, waarin je een verhaal hebt tegen nepnieuws, beïnvloed door Poetin om een Amerikaanse kandidaat neer te werpen voor een nederlaag, en het idee dat een Clinton die het publiek altijd ‘nepdingen’ verkoopt, degene die in haar mijn is gekwetst door de alternatieve internetnieuwssites die over haar liegen. Een leugenaar die een dubbeltje laat vallen op een leugen, die misschien geen leugen is, maar de waarheid. Alleen in het hedendaagse Amerika.
Wees eerlijk als je de 'PizzaGate'-video leest of bekijkt waarin deze nieuwsmakers zogenaamd berichtten over een roofdierpartij voor kinderseks, die laag en zie, de campagneleider van Hillary is en zijn broer (die ook een iemand is voor Hillary Clinton) zijn John en Robert Podesta, heb je daardoor niet gewoon de pauzeknop in je hersenen ingedrukt? De snelle en vele beschuldigingen die werden geuit waren moeilijk te analyseren en te bestuderen, zonder echte referenties om te volgen... Ik hou van gemeen, waar ga je heen met deze gegevens. Toen ging er een lampje uit, terwijl ik me voorstelde dat het 'PizzaGate'-verhaal precies iets was om de MSM met hondensleeën naar toe te laten gaan en hun hamburgers met veel ketchup en kaas op te blazen, en dit te promoten als bewijs van meer. bewijs van Russische manipulaties op onze Amerikaanse media. Heb je tot nu toe sinds zondag naar het kabelnieuws gekeken, waar de blanke schutter levend werd ontvoerd nadat hij de Comet Pizzeria had neergeschoten... en nu hebben de experts het over al het 'nepnieuws' dat wereldwijd beschikbaar is, en het is Russisch beïnvloed.
Ik geloof eerlijk gezegd dat dit allemaal gaat over het verliezen van de verkiezingen door Hillary, en hoewel ik iets te verwijten heb als deze boodschap over Rusland vertroebelt waar over gesproken moet worden, en dat zijn de inbreuken op de veiligheid van Hillary, en zij en de DNC die de Sanders-kiezers hun gelijke eerlijkheid beroven. aandeel in de voorverkiezingen. De massamedia controleren de perceptie van het publiek over de tijdlijn en de feiten. Hoe luider, hoe meer een meme wordt gezegd, hoe meer deze nog verder wordt gepromoot... dat weten jullie allemaal, maar het beschuldigen, verbergen en altijd veranderen van het thema is een manier om het publiek te controleren. Het publiek hoort een cabaretier de spot drijven met Hillary's twijfels en dan is het opeens geen probleem meer... snap je. Een terloopse grap op een sitcom kan de truc zijn om uw mening over een onderwerp of persoon te beïnvloeden.
… dus om terug te komen op de opmerking van de WaPo-redacteur: denk je dat de WaPo-editor openhartig en eerlijk is? Onthoud dat dit het soort hooggeplaatste e-ecutives zijn; als ze je vertellen dat ze je niet voor de gek houden, betekent dit dat ze dat waarschijnlijk wel doen je bedriegen. De eerste twee vragen die ik u stel, onderbreek ik u beide keren met het juiste antwoord. Je kreeg niet eens de kans om iets te zeggen, omdat ik de vraag stelde en beantwoordde. De derde keer stel ik de vraag en jij geeft in plaats daarvan het antwoord… Ik heb net iets geleerd, en je zult er niets of heel weinig van denken naarmate je leven vordert. Waarom ben ik dom, en ik weet zoveel, dus wat denk je dat ze aan het doen zijn? Keer een deel van wat ik zojuist heb gezegd om en je krijgt in de praktijk de Orwelliaanse MSM-mindcontrol.
Dit 'nepnieuws'-gedoe zal niet verdwijnen. We hebben een vrije internetnieuwsrevolutie nodig om ons grondwettelijke recht op vrije pers te behouden. Het geringste toezicht of het geringste oordeel om toezicht te houden op de door een auteur geuite woorden zou het hele idee van de vrijheid van meningsuiting plotseling tot stilstand brengen, en ook niet echt tot stilstand. Als er controle op het nieuws zou plaatsvinden, zal er hard worden opgetreden tegen ieders gesproken woorden. Misschien wil je niet de politiek pratende oom zijn op een Thanksgiving-familiefeest. Als samenleving zijn Amerika en Europa nog niet ver verwijderd van een volledige politiestaat. De bonus voor deze jongens en meisjes is het uitschakelen van de echte feitennieuwsgevers, en dat is een feit. Nu is het tijd om te handelen.
John en Tony Podesta (correctie op mijn nepnieuws) sorry Robert
Ik zal altijd weten wie je bedoelde, aangezien Tony Podesta (de oudere broer) halverwege de jaren zestig redacteur was van de studentenkrant en hoofd van de studentenregering aan de Universiteit van Illinois in Chicago. Zelfs als jongeren waren het politieke dieren.
De heer Perry maakt een aantal terechte punten. Maar hij verliest zijn geloofwaardigheid als hij beweert dat alle berichten over massavernietigingswapens in Irak nepnieuws waren. Inlichtingenbronnen werden op een dwaalspoor gebracht door nepnieuws afkomstig van Saddam zelf, die wilde dat anderen in de regio zouden denken dat hij massavernietigingswapens had. Er werd zeker hoopvol gedacht en er waren misschien zelfs enkele oneerlijke beschuldigingen over de nucleaire capaciteit van Irak, maar er had reële angst moeten bestaan over het biologische en chemische potentieel van Irak voor massavernietigingswapens. Zo reëel dat de enige logische reactie NIET zou zijn geweest om aan te vallen. Maanden vóór de invasie was het voorpaginanieuws in de WPost dat bloedmonsters van Iraakse soldaten die tijdens de EERSTE Golfoorlog waren buitgemaakt, antistoffen tegen de pokken bevatten. Het feit dat ze geboren werden NA de uitroeiing van de pokken was een onmiskenbaar bewijs (tenzij het vervalst was door medische onderzoekers, wat sommige samenzweringsgeesten ongetwijfeld zullen beweren) dat ze waren blootgesteld aan de pokken. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de slordige ontmanteling van hun biowapenlaboratoria (waar bijna 50,000 mensen werk hebben) bestond de vrees dat pokkenmonsters of zelfs bewapende pokken zouden zijn gestolen of meegenomen door onbetaalde wetenschappers ter compensatie. Bush lanceerde vóór de invasie een vaccinatiecampagne tegen pokken van oncontroleerbare waarde… die uiteindelijk werd stopgezet door de Amerikaanse soldaten en eerstehulpverleners die weigerden het vereiste vaccin in te nemen. Een invasie daarna was monsterlijk onverantwoord! Als er per ongeluk opslagfaciliteiten voor pokken waren getroffen of als Saddam had besloten deze als vergelding of verdediging te gebruiken, zou het leven zoals we dat nu kennen, zijn vernietigd. Vóór de eerste Golfoorlog zag ik kopieën van de verkoopbewijzen van biologische agentia die op kosten van de belastingbetaler naar Irak waren gestuurd vanuit een faciliteit hier in Rockville, MD, waar ik woon. Weefselcultuurlaboratoria. Er bestaat geen twijfel dat Saddam chemische wapens heeft gebruikt tegen zijn eigen volk, de Koerden en Iran in zijn tienjarige oorlog tegen hen... Toen Saddam destijds onze vriend was, voorzagen de VS hem van chemische precursoren voor chemische massavernietigingswapens en doelgerichte informatie over Iraanse strijdkrachten. . Er bestond een zeer rationeel vermoeden dat Saddam over chemische en biologische massavernietigingswapens beschikte. Er was GEEN manier om te weten dat hij dat niet deed. Om de zekerheid te claimen dat we weten dat hij dat niet deed, is “feitelijk niet correct”. Het is geen nepnieuws tenzij mensen deze feiten kennen en de mythe blijven verspreiden dat alle massavernietigingswapensrapporten die tot de invasie hebben geleid 'nepnieuws' waren.
Er werd zeker hoopvol gedacht en er waren misschien zelfs enkele oneerlijke beschuldigingen over de nucleaire capaciteit van Irak, maar er had reële angst moeten bestaan over het biologische en chemische potentieel van Irak voor massavernietigingswapens.
Binnen een paar uur na de beschamende toespraak van Colin Powell in de VN-Veiligheidsraad op 5 februari 2003, waarin hij pleitte voor de biologische en chemische wapens van Saddam Hoessein, scheurde Robert Fisk, een van de meest ervaren en deskundige journalisten in het Midden-Oosten, Powell en zijn leugens uiteen in stukken. De enige reden om bang te zijn voor deze wapens was dus dezelfde goedgelovigheid als die van andere WMD-propaganda.
De feitelijk niet correcte “Chuck Woolery” blijft aan het propagandarad van fortuin draaien, maar komt niet verder dan ronde 1.
Onderzoeksjournalisten als Parry hebben nooit de algemene bewering gedaan dat “alle berichten over massavernietigingswapens in Irak nepnieuws waren”, zoals “Chuck” herhaaldelijk beweert.
Parry en andere sceptische journalisten meldden dat de massavernietigingswapensrapporten die tot de invasie hadden geleid, niet rationeel of geloofwaardig waren.
“Chuck” geeft welwillend een beknopte lijst van gespreksonderwerpen over Irak-propaganda. Bekijk het goed. Er zal een proef plaatsvinden. Zeer snel.
Chuck. U lijkt te zeggen dat, omdat we niet met absolute zekerheid konden weten dat SADDAM GEEN nucleaire massavernietigingswapens had, we konden beweren dat hij dat wel had, en met recht op die speculatie konden reageren. Dat is RANK-onzin!!! Natuurlijk wisten we dat SADDAM chemische en biologische massavernietigingswapens had, omdat de VS ZE AAN SADDAM VERKOCHTEN nadat de VS SADDAM hadden aangemoedigd om een zogenaamd verzwakt IRAN aan te vallen, na de REVOLUTIE in 1979 (als wraak voor Iraanse studenten die gijzelaars namen in de Amerikaanse ambassade in Teheran, en onze vernederende mislukte poging van de Special Ops om hen te redden). MAAR Chemische en biologische wapens hebben een houdbaarheidsdatum!!!!! En SCOTT RITTER, een Amerikaanse inspecteur voor massavernietigingswapens bij de VN, drong erop aan dat er GEEN bewijsmateriaal was VOOR, en heel veel BEWIJS tegen, dat SADDAM massavernietigingswapens had. MAAR Bush pikte uit de inlichtingenrapporten ALLEEN die informatie die zijn DOEL zou ondersteunen, en stuurde feitelijk een reeks inlichtingenrapporten terug om informatie te VERWIJDEREN die zijn favoriete doel niet ondersteunde, en ze te herschrijven om zijn standpunt te ondersteunen. BUSH heeft de wereld bang gemaakt met geruchten over verouderde chemische en biologische wapens die al lang geleden in onschadelijk spul zouden zijn veranderd. Alle bewijzen dat SADDAM verouderde voorraden massavernietigingswapens vernietigde, werden genegeerd. VERMOEDINGEN, PARANOIA of SPECULATIES gebaseerd op egoïstische, agendagedreven mensen zijn NIET VOLDOENDE om ONVERANTWOORDELIJK DE OORLOGSTROMEN TE VERSLAAN. En ik kan met ZEKERHEID zeggen dat COLIN POWELL met ZEKER WIST dat hij bevooroordeelde en onnauwkeurige informatie presenteerde bij de Verenigde Naties op bevel van zijn baas, Geo BUSH. De “PADDESTOELWOLK” van BUSH/POWELL was GEEN ZEKERHEID, en de hele propagandacampagne van BUSH was de belichaming van verzonnen, creatief “nepnieuws”. En ik zou het buitengewoon moeilijk vinden om ENIGE geloofwaardigheid toe te kennen aan iemand die niet zou kunnen begrijpen dat zelfs als SADDAM over massavernietigingswapens beschikte, hij deze alleen zou gebruiken als afschrikmiddel en verdediging, in plaats van als aanval, en geconfronteerd zou worden met VOLLEDIGE en totale VERNIETIGING, met Israëls 300 kernwapens en 8.000 Amerikaanse kernwapens. http://www.alternet.org/story/15854/lies_about_iraq%26%23146%3Bs_weapons_are_past_expiration_date
Afval. Na 14 jaar van illegale sancties en een schijnheilig oefenterrein met het label 'no fly zone', wisten ze ALLEMAAL dat er geen nada nul massavernietigingswapens meer waren, want dat is precies de reden waarom de Poppa-kakkerlak nooit laarzen op de grond heeft gezet na het gefabriceerde Koeweitse voorwendsel in de eerste plaats.
Chuck Woolery schrijft: “Inlichtingenbronnen werden op een dwaalspoor gebracht door nepnieuws afkomstig van Saddam zelf, die wilde dat anderen in de regio dachten dat hij massavernietigingswapens had.”
Ik heb, net als waarschijnlijk veel lezers hier, de beweringen over massavernietigingswapens in Irak in het jaar voorafgaand aan de invasie van 2003 nauwlettend gevolgd en heb nooit een greintje bewijs gezien dat deze specifieke bewering ondersteunt. De rapporten van de inspecteurs vormden een fundamentele hoeveelheid bewijsmateriaal over dit onderwerp (destijds in detail geanalyseerd door Glen Rangwala, met hyperlinks naar de oorspronkelijke rapporten), maar de inhoud ervan werd in de reguliere media voortdurend verdraaid of verworpen, op basis van niet-ondersteunde informatie. insinuaties dat de inspecteurs niet opgewassen waren tegen het bedrog van Saddam. In plaats daarvan werden bronnen als Judith Miller als betrouwbaar beschouwd.
Een groot deel van de moeilijkheid om Saddam officieel een zuiver gezondheidsverklaring te geven ten aanzien van massavernietigingswapens vloeide voort uit de aanvankelijke pogingen van het regime om zijn programma's te verbergen, gevolgd door de geheime (dwz zonder toezicht van de inspecteurs) vernietiging ervan in het begin van de jaren negentig. Maar in 1990 was er een enorme hoeveelheid werk verricht; op twee na waren bijvoorbeeld alle ruim 1998 Scud-raketten van Irak op twee na verwerkt. Op dezelfde manier werd vastgesteld dat Irak inderdaad VX-zenuwgas had weggegooid op de plaats waar het beweerde dat dit het geval was – op basis van de ontdekking van reactieproducten en stabilisatorchemicaliën op de plaats in kwestie – en dat Iraks vermogen om VX te produceren was uitgeschakeld. aantoonbaar bevestigd. Niettemin bleef het moeilijk om te bewijzen dat alle Iraakse VX waren afgevoerd.
Na de vernieuwing van het inspectieregime in 2002 was Irak niets anders dan coöperatief – in een poging oorlog te voorkomen. Het antwoord van Irak op de vraag naar een volledige boekhouding – een rapport van 8000 pagina's dat aan de inspecteurs werd voorgelegd – werd door de Amerikaanse regering met de media op de hielen gezeten – ook al bleek niets erin feitelijk misleidend te zijn tijdens de leiding. -tot aan de oorlog of in de naoorlogse onderzoeken. Irak hield bijvoorbeeld vol dat zijn inventaris van raketten met een korter bereik (150 km) legaal was onder de beperkingen van de VN, ook al hadden deze raketten bij een paar tests de limiet van 150 km iets overschreden (gunstige windomstandigheden of iets dergelijks), en de resultaten van deze tests was nooit verborgen geweest. Bovendien had het inspectieregime niet daadwerkelijk uitspraak gedaan tegen deze raketten. Maar zodra de inspecteurs, onder druk van de VS, tegen hen regeerden, werkte Irak volledig mee aan hun vernietiging. Dit was een langzaam proces, onvolledig bij het begin van de Amerikaanse invasie, juist omdat Irak zich aan het boekje hield, wat inhield dat de raketten op alle verschillende locaties werden vernietigd onder toezicht van de inspecteurs, die niet overal tegelijk konden zijn. .
Er was vóór de oorlog voldoende bewijs dat bewijsmateriaal systematisch door de regering werd verdraaid. Cheney beweerde dat een bepaalde overloper op hoog niveau had bevestigd dat Saddam massavernietigingswapens verborg, terwijl deze overloper feitelijk had getuigd – en dit werd vóór de oorlog gerapporteerd – dat al deze wapens waren vernietigd. Het feit dat de bron voor de mobiele biologische wapenlaboratoria die Colin Powell in zijn VN-toespraak maakte, door de Duitse inlichtingenonderzoekers die hem voor het eerst interviewden als een voorbode werd beschouwd – dit was al vóór de Amerikaanse invasie bekend. Veel andere items op de lijst met claims van de overheid bleken verzonnen of gehyped. Uit de analyse van David Albright bleek bijvoorbeeld dat de betreffende aluminium buizen niet geschikt waren voor centrifuges.
Nadat de oorlog was begonnen, leerden we meer specifieke details over de pogingen van de regering om het publiek te misleiden en te misleiden voor een oorlog waartoe al lang van tevoren was besloten – via instanties als de White House Iraq Group en het Office of Special Plans. Voor mensen die daadwerkelijk betrokken waren bij het werk van de inlichtingenanalyse (dat wil zeggen kolonel Karen Kwiatkowski) was het duidelijk dat de gesprekspunten van de OSP over Irak, waarvan de laatste versie letterlijk in elk relevant rapport moest worden ingevoegd, totaal verschillend waren van de echte analyse in de rest van dergelijke rapporten. Ze werden gemotiveerd door de politieke vereisten van het oorlogsbeleid.
Het naoorlogse gespreksonderwerp van de Oorlogspartij – waarbij deze externe druk van de Amerikaanse regering zelf volledig wordt genegeerd – dat het eigenlijk Saddam was die ‘ons’ heeft misleid door te denken dat hij zulke wapens had – lijkt een regelrechte leugen te zijn, en dient kennelijk de noodzaak om het vermogen van de Oorlogspartij (inclusief de reguliere media) om oorlog te propageren, te behouden.
Idealiter zouden in een gezonde democratie sceptici, zowel binnen de regering als in de nieuwsmedia, een sleutelrol spelen bij het wijzen op de gebreken en zwakheden in de grondgedachte van een conflict, en zouden ze beloond worden voor het helpen van de leiders om een ramp te voorkomen. In het huidige Amerikaanse establishment komen dergelijke zelfcorrecties echter niet voor.
Gegeven het feit dat mensen, Amerikanen en mensen uit andere landen, worden voorgelogen vanaf het moment dat ze het gesproken woord leren begrijpen, valt er veel te zeggen voor het aanmoedigen van scepticisme ten aanzien van concepten die door welke officiële instantie dan ook worden gepromoot. Een goed moment om autoriteit in twijfel te trekken is de dag nadat kinderen de eed van trouw hebben geleerd. ‘Eén natie, …, ondeelbaar, met vrijheid en gerechtigheid voor iedereen.’ Heeft iemand enig idee waar dat land zou kunnen zijn en of zo'n land bestaat?
Eén triviaal minpuntje van de Peanut Gallery: iets binnenin, ik weet niet wat, verzet zich tegen het idee dat nepnieuws en de weerlegging ervan over het algemeen als vergelijkbaar worden beschouwd, en niet als morele equivalenten. Anders gezegd: Bob Parry is te bescheiden in het rapporteren van zijn geschiedenis van uitstapjes met WaPo's redactionele goeroes en te zachtaardig in het bestempelen van overheidspropaganda als louter nepnieuws. Natuurlijk wijst hij erop dat nepnieuws ontelbare moorden op onschuldigen heeft veroorzaakt, terwijl hij zich voordeed als R2P-Samaritanen.
Ik ben een onregelmatige fan van de Fox-routine van Tucker Carlson, maar vanavond heeft hij de hooggeplaatste Democraat in de House Intelligence Committee, Adam Shiff, laag gezet, die “fakte” dat Amerikaanse inlichtingendiensten hebben vastgesteld dat Rusland de bron is van de Wicked Leaks die heeft zoveel gedaan om de DNC en de campagne van Hillary Clinton in twijfel te trekken. Op basis van die smaad en die nep-‘inlichtingen’-controverse over wat de inlichtingengemeenschap ‘weet’, heeft Shiff ipso facto het recht om te beweren dat ook hij ‘weet’ dat Rusland het heeft gedaan.
Stiff verhoogde zijn prestatie door de onnodige smaad dat Tucker water naar Poetin bracht. En dus hebben we een Parry-paradigma van hoe een web van leugens en hun verdediging onze collectieve ondergang kunnen veroorzaken.
Ik zou Tucker Carlson niet, zo vaak als niet onaangenaam, een ‘nepnieuws’-propagandist noemen vanwege zijn uitdaging van wat Shiff ‘weet’ als ‘nepnieuws’, of Shiffs protest dat ‘hij weet’ slechts nepnieuws zou noemen.
In dit geval was Carlson, afgezien van zijn onuitstaanbare stijl, de agressieve journalistenhond die opname verdient als lid van de vierde macht, met een goede reputatie.
Shiff, gebaseerd op wat ik “denk” dat ik weet van het voor de helft te schattige en potentieel oorlogsmisdadige propagandaweb dat tegen Rusland wordt gebruikt, tenminste sinds de instigaties van Oekraïne en de Krim begonnen, kwalificeert als een voorbeeld van hoe het establishment ooit het doet schijnbewegingen, zoals het deed met betrekking tot Poetin, wordt plichtsgetrouw en gebonden aan leugens uit het verleden, ongeacht de kosten voor talloze levens.
Shiff is naar verluidt bereid te liegen en een nucleaire ondergang te riskeren om te voorkomen dat hij moet toegeven dat de aanvallen van de Democraten op Rusland een Orwelliaanse interpretatie verdienen en bevestigt, toevalligerwijs, de ‘Parry-doctrine’ over hoe idiotie, ondanks ontmaskering, standhoudt, of het nu gaat om het redden van gezicht of het rechtvaardigen van economische verspilling. en moorddadige chaos.
Heeft iemand vandaag gehoord dat de Japanse aanval op Pearl Harbor misschien geen verrassing was?
Misschien wel het meest extreme geval van propaganda die de voor de hand liggende waarheid overleefde, was Duitsland in 1944-45.
@ “Misschien wel het meest extreme geval van propaganda die de voor de hand liggende waarheid overleefde, was Duitsland in 1944-45.”
Een nog extremer geval zijn de VS van 1947 tot nu en in de nabije toekomst. Via de valse propagandathema’s van de Red Scare, de War on Drugs en de War on Terrorism werd in de VS een militair-industrieel complex gevormd dat nu de regering zelf controleert, met tientallen miljoenen slachtoffers in Amerikaanse buitenlandse oorlogen en er komt geen einde aan. in zicht.
De reden voor dat dilemma is dat er zoveel geld wordt verspreid om de propaganda te betalen en dat zoveel carrières aan de verhaallijn zijn verbonden dat het gemakkelijker is om duizenden Amerikaanse soldaten en buitenlandse burgers te laten sterven dan toe te geven dat het beleid daarop is gebouwd. verdraaiingen, propaganda en leugens. Dat zou slecht zijn voor je carrière.”>>>>
Daar staat het in een notendop.
De oplossing in een notendop? Een aardig SWAT-team om elke betrokken “individu” te vingeren en te straffen. Om de Vulture Shadow-regering, zowel politiek als in de media, ten val te brengen, moet je eerst de individuen uit hun verschillende kuddes 'ruimen' en 'ze ruïneren'.
Als u echter het officiële verhaal in twijfel trekt over wie verantwoordelijk was voor de saringasaanval buiten Damascus op 21 augustus 2013, nadat president Obama, minister van Buitenlandse Zaken John Kerry en de reguliere media de Syrische regering schuldig hadden verklaard, maakt u zich schuldig aan “ nepnieuws.”
-
Dit komt van Robert Parry die de waarheidsbeweging van 9 september aanviel, belachelijk maakte en kleineerde. Hij denkt blijkbaar aan het sprookje zoals gepresenteerd in het Rapport van de Commissie 11 September
Een van de manieren waarop propaganda op internet werkt, is via trollen die sites voor onderzoeksjournalistiek proberen te besmeuren met opmerkingen die verwijzen naar verschillende vormen van ‘samenzweringstheorie’.
Propagandatrollen duiken af en toe op in de commentarensecties van gerenommeerde onafhankelijke media zoals Consortium News.
Commentator “GeorgyOrwell” verscheen op Consortium News nadat Robert Parry verschillende kritische rapporten publiceerde over het neerhalen van vlucht MH-17 van Malaysian Air.
Door regelmatig het refrein ‘9/11 was een inside job’ uit te spuien, heeft ‘Georgy’ Parry luid en onzinnig beschuldigd van het op de een of andere manier onderschrijven van het ‘officiële verhaal van 9/11’.
Sorry “Georgy”, onderzoeksjournalisten onderschrijven het Rapport van de Commissie 9 September niet als ze de beweringen uit het rapport vermelden.
“…onderzoeksjournalisten onderschrijven het Rapport van de Commissie 9 September niet als ze de beweringen uit het rapport vermelden.”
Ik denk dat ze dat rapport veel te veel gewicht toekennen als ze de beweringen van het rapport vermelden zonder ook maar te erkennen dat de juistheid van die beweringen zeer controversieel is. Ik ga zelfs nog een stapje verder en zeg dat het weglaten van zo'n voorbehoud bij de lezer de indruk achterlaat dat de auteur deze beweringen gelooft en wil dat zijn lezers dat ook doen; met andere woorden: de auteur onderschrijft deze beweringen feitelijk.
Het probleem dat zich nu aandient is dat sommige voormalige echte nieuwsaanbieders zijn gaan volhouden dat ‘nep’-nieuws, dat voorheen door diezelfde leveranciers als echt werd beschouwd, werkelijk nepnieuws is. Kennelijk zijn ze erop uit om sommige toehoorders ervan te overtuigen dat ze niet in het minst goedgelovig zijn en niet overtuigd zijn door de feitelijke, onbetwiste dialogen en het overweldigende indirecte bewijs dat deze “nep”-verhalen vergezellen. Nee, het zij verre van dat ze “opgenomen” worden. Natuurlijk zullen deze verhalen in het domein van de ‘stedelijke legende’ en ‘populaire parapolitiek’ blijven, net zoals de Zapruder-film hardnekkige gelovigen ervan blijft overtuigen dat Oswald het moet hebben gedaan, omdat Kennedy’s hersenen eruit werden geblazen. Niet dat ik op de een of andere manier een verdediger of criticus ben van 'sociale rechtvaardigheidsstrijders', maar het is de moeite waard om een paar van die Mark Dice-video's te bekijken. Ik heb vooral genoten van die waarin mensen graag een petitie willen ondertekenen om “Bigfoot” op de lijst met bedreigde diersoorten te plaatsen. Een andere was een overweldigende groep vrouwen die bereid waren een petitie te ondertekenen om een einde te maken aan het vrouwenkiesrecht. We zijn feitelijk een land van idioten, en de meerderheid van ons zal bijna elk excuus geloven, zolang het maar onwaarschijnlijk genoeg is. En onze heersende elites willen dat zo houden. Ze lijken zeker te slagen. Condi Rice kwam ermee weg om voor het Congres te getuigen: “Wie had kunnen denken dat terroristen vliegtuigen in gebouwen zouden vliegen”, nadat ze te horen kreeg dat terroristen van plan waren vliegtuigen in gebouwen te vliegen. Wat betreft de laatste ‘nep’-nieuwssensatie die het internet in vuur en vlam zet, vraag ik mij persoonlijk af hoeveel Amerikanen zouden stikken in de rook voordat ze een brand vermoedden. Zolang dat verhaal levend blijft, blijft er misschien een vleugje scepticisme over onder de Amerikaanse propagandaconsumenten. Intussen blijven de Amerikanen de aantasting van de beschaving op het leefgebied van Bigfoot betreuren. En de Kennedy Assassination Records blijven geheim. Het is duidelijk dat de ‘nationale veiligheid’ nog steeds op het spel staat… zelfs nu Castro en Kruschev allebei dood zijn. Ga figuur.
HET EERSTE WIJZIGING:
“Het Congres zal geen wet maken die de vestiging van een religie respecteert, of de vrije uitoefening daarvan verbiedt; OF HET INkorten van de vrijheid van meningsuiting of van de pers; of het recht van het volk om vreedzaam bijeen te komen en de regering te verzoeken om herstel van de grieven.”
Ik meen me ook iets te herinneren over een regering van het volk, door het volk en voor het volk. Op de universiteit leerden we vroeger iets over intellectuele nieuwsgierigheid, intellectuele eerlijkheid en de behoefte aan een vrij debat over ideeën en informatie…vergelijken en contrasteren, vergelijken en contrasteren. De vrijheid om meningen te onderzoeken, bewijsmateriaal te ontdekken en te debatteren in open fora zonder censuur is essentieel voor de burgerregering die we geacht worden te hebben. Ons is geleerd niet bang te zijn dat we ons vergissen, maar alleen een hekel te hebben aan het vasthouden aan fouten als het bewijsmateriaal dit aantoont.
Blijkbaar zijn de lakeien van de MSM en hun betaalmeesters te laf om hun meningen of hun bewijsmateriaal aan concurrentie of controle te onderwerpen. Wat mij betreft, ik ben, net als de meesten, uitstekend in staat tot fundamentele logica, het overwegen van bronnen en bevestigingen, en het bepalen van wat zinvol is. En als ik 'faked' ben, toon me dan de fout in mijn denken of bewijsmateriaal... vertel me niet dat ik dit of dat niet kan lezen, of mijn mening kan uiten. Sterker nog, ik voel een verantwoordelijkheid om mijn mening te geven (zoals we allemaal zouden moeten doen) over onderwerpen die mogelijk morele vragen of dubbelzinnigheid met zich meebrengen. Jammer dat de Washington Post niet hetzelfde beleid en dezelfde journalistieke normen hanteert.
Wij, het volk, hebben geen censuur nodig!
Ik denk dat (ter verduidelijking) mij is geleerd niet bang te zijn voor de flexibiliteit om van gedachten te veranderen; dat het belangrijk was om de methodologie van bewijsmateriaal en nieuwe ontwikkelingen te volgen. Het is onvermijdelijk, omdat het een veel voorkomende aandoening van mensen is, dat we allemaal niet echt kunnen zeggen dat we ons niet soms op de een of andere manier hebben ‘vergist’. Het echte punt is het groeien in onze kennis en begrip, en dat kan niet plaatsvinden zonder dat (soms ongrijpbare) ‘waarheid’ de ultieme voorwaarde voor die groei is.
Om een ‘zo goed als mogelijk kan worden vastgesteld’ feitelijke kennisbasis van enorme breedte en diepgang te hebben, is uiteraard nog steeds de ‘betekenis’ nodig van hoe we allemaal reageren op ons begrip van de waarheid. En dan komt het neer op motieven en waar die motieven op gebaseerd zijn. Je kunt werkelijk ‘goed geïnformeerd’ zijn, maar toch niet vasthouden aan de actie en de overtuiging dat alle kinderen die op deze aarde geboren worden ‘kostbare bezittingen van onze gemeenschappelijke menselijkheid’ zijn. Voor mij gaan de gradaties van motieven in morele termen vanaf dit punt, of hoe ver de daden en motieven van individuen van dit punt afdwalen. Natuurlijk zijn dergelijke bepalingen soms buitengewoon complex, maar het lijkt mij een waardevol uitgangspunt.
Het lijkt mij ook dat wat ik ‘snode’ motieven en daden zou kunnen noemen, vaak noodzakelijkerwijs de bereidheid inhoudt om datgene waarvan je weet dat het waar is, te verdraaien of te negeren.
“Blijkbaar was een van de factoren waardoor Consortiumnews werd opgenomen op een nieuwe ‘zwarte lijst’ van zo’n 200 websites, dat ik sceptisch een rapport van het Joint Investigation Team (JIT) analyseerde dat, hoewel zogenaamd ‘door Nederland geleid’, in werkelijkheid werd beheerd door de SBU.”
Ja inderdaad, en een andere factor is dat de lezers van Consortiums een gelijk perspectief hebben op de invloed van de zionistische machtsconfiguratie in de media. Veel te veel critici hier... kunnen dat niet hebben.
Uitstekend artikel, meneer Parry, hartelijk dank!
Bijgevoegd is een link naar het artikel van vandaag uit Walls Street on Parade. Ik geloof dat het een site is die zeker de moeite waard is om dagelijks te bezoeken, aangezien ze een groot deel van de dagelijkse bedrog in de gaten houden; het artikel van vandaag vat enig onderzoek naar de ProporNot-saga van WaPo samen. Het is niet verrassend dat er enkele mogelijke links worden genoemd naar een zeer goed gefinancierde nec con-organisatie in Groot-Brittannië: het Legatum Institute, met vermelding van enkele van de gebruikelijke neo-con-verdachten. Een niet genoemde persoon die prominent aanwezig is bij Legatum en regelmatig voor WaPo schrijft is Anne Applebaum. Ik las haar artikelen altijd ter vermaak, omdat ze fel anti-Poetin is en met een aantal verbazingwekkende beweringen naar buiten is gekomen, zoals dat een nucleaire oorlog in Europa niet ondenkbaar zou moeten zijn en dat de NAVO nooit heeft beloofd niet naar het oosten te trekken. Er zijn er nog meer als iemand geïnteresseerd is en WaPo heeft een lijst met enkele van haar recente artikelen.
Peter Pomerantsev wordt ook genoemd; hij was zeer zichtbaar in neo-conservatieve kringen, getuigde voor de congrescommissie en was co-auteur van een of meer artikelen met onze jongen, Michael Weiss. Ik heb geen enkele vermelding gezien van onze andere held Higgens en/of bellingcat, maar het zou helemaal niet verbaasd zijn als ik verderop een link zou vinden.
http://wallstreetonparade.com/
Ik realiseerde me niet dat de link een dag later een algemene link naar het laatste bericht van de site werd; Hoe dan ook, hier is een bijgewerkte link naar het bericht van gisteren:
http://wallstreetonparade.com/2016/12/whos-behind-propornots-blacklist-of-news-websites/
De nieuwe regeringsvijand is China. De propaganda is al begonnen. Rusland is gisteren al de tegenstander.
We moeten de oorlogsmachine goed gevoed houden. (of misschien hebben we geen 1% of 2% groei).
GOEDE ZAKEN??
‘Ik veronderstel dat als je kijkt naar de biljoenen dollars aan belastingdollars die het Militair Industrieel Complex te bieden heeft
Wat de nieuwe Koude Oorlog te bieden heeft, is de propaganda-investering om enkele critici de mond te snoeren een goede zaak
de moeite waard” Robert Parry, hierboven
Boeken uit de late jaren negentig maakten duidelijk dat zowel werknemers als management bij defensiecontractanten werkten
droomde van een nieuwe Tweede Wereldoorlog. Destijds, zeiden de arbeiders tegen WR Greider, was dat zo
Er waren duizenden banen. Wapens rolden van de lopende band. als een gek, dat waren ze
de goede tijden". Nu staan fabrieken leeg. Wapens worden met korting verkocht.
Ik heb geen update over de defensie-industrie en zou graag enkele kritische analyses van onze tijd willen hebben
in boeken op de markt.
We hebben meer kennis nodig om onze .claims te documenteren.
Bedankt voor de voortdurende berichtgeving over dit onderwerp, meneer Parry!
—-Peter Loeb, Boston, MA, VS
Bijgewerkte documentatie zal waarschijnlijk aangeven dat het business as usual is
Bedrijfsmedia: 'Syrische regime bombardeert rebellen in Aleppo'
Vertaling: Syrisch leger bevrijdt Aleppo van terroristen.
Goebbels' propagandaprincipes:
“…de Propaganda is de gut, de zum Erfolge führt, en de ist schlecht, die ben gewünschten Erfolg vorbeigeht, zelf dann, als je noch zo geistreich ist, is het niet de Aufgabe een Propaganda, geistreich zu sein, ihre Aufgabe ist zum Erfolge zu führen.”
“…die propaganda goed is die de gewenste resultaten oplevert, en die propaganda slecht is die niet tot de gewenste resultaten leidt. Het maakt niet uit hoe slim het is, want de taak van propaganda is niet om slim te zijn, het is de taak om tot succes te leiden.”
– Joseph Goebbels, Erkenntnis und Propaganda (Kennis en Propaganda) toespraak in 1928 voor een publiek van nazi-partijleden op de zogenaamde “Hochschule für Politik” in Berlijn.
Leonard W. Doob was de Sterling emeritus hoogleraar psychologie aan de Yale University. Hij was een baanbrekend figuur op het gebied van cognitieve en sociale psychologie, propaganda- en communicatiestudies, evenals conflictoplossing.
Doobs proefschrift uit 1934 aan Harvard, begonnen in Duitsland, was een onderzoek naar nieuwspropaganda. Doob was directeur van Overseas Intelligence voor het Office of War Information in de Tweede Wereldoorlog.
In 1950 werd Doobs artikel, “Goebbels' Principles of Propaganda”, gepubliceerd in de Public Opinion Quarterly, een academisch tijdschrift uitgegeven door Oxford University Press voor de American Association for Public Opinion Research.
https://istifhane.files.wordpress.com/2013/06/goebbels.pdf
Doobs artikel is verplichte lectuur om te begrijpen hoe politieke propaganda functioneert in het huidige militair-industriële-media-toezichtcomplex.
Bedankt voor de Doob-referentie. Uw samenvatting doet denken aan de vermeende vader van de Amerikaanse propaganda: Freuds neef, Edward Bernays: “Propaganda 1928”.
In zijn autobiografie uit 1965, Biography of an Idea: Memoirs of Public Relations Counsel Edward L. Bernays, herinnert hij zich een diner bij hem thuis in 1933, waar
“Karl von Wiegand, buitenlands correspondent van de Hearst-kranten, een oude rot in het interpreteren van Europa en net terug uit Duitsland, vertelde ons over Goebbels en zijn propagandaplannen om de nazi-macht te consolideren. Goebbels had Wiegand zijn propagandabibliotheek laten zien, de beste die Wiegand ooit had gezien. Goebbels, zei Wiegand, gebruikte mijn boek Crystallizing Public Opinion als basis voor zijn destructieve campagne tegen de joden in Duitsland. Dit schokte mij. … Het is duidelijk dat de aanval op de Joden in Duitsland geen emotionele uitbarsting van de nazi’s was, maar een doelbewuste, geplande campagne.”
https://eduardolbm.files.wordpress.com/2014/10/crystallizing-public-opinion-edward-bernays.pdf
Edward Bernays, de grondlegger van de moderne public relations, was een pionier in het gebruik van psychologie en andere sociale wetenschappen om publieke overtuigingscampagnes te ontwerpen.
In Propaganda, het opus van Bernays uit 1928, vraagt hij zich af: “Als we het mechanisme en de motieven van de groepsgeest begrijpen, is het dan niet mogelijk om de massa’s naar onze wil te controleren en te reguleren zonder dat ze er weet van hebben? De recente propagandapraktijk heeft bewezen dat dit mogelijk is, tenminste tot op zekere hoogte en binnen bepaalde grenzen.”
http://asset-4.soupcdn.com/asset/0324/0984_4ce7.pdf
Ik was 27 maanden lid van de 4e Psychologische Operaties Groep [1] van het Amerikaanse leger in Vietnam. Het is misschien nuttig om bij het beoordelen van propaganda in gedachten te houden dat de kernvereiste geloofwaardigheid is, en niet de waarheid. Geloofwaardigheid is veel breder dan de waarheid en heeft vaak weinig relatie met de waarheid. De centrale rol van geloofwaardigheid als hoeksteen van propaganda werd misschien het best geïllustreerd door de naam van de maandelijkse nieuwsbrief van de Groep, ‘Credibilis’.
[1] De 4e PsyOp Groep is sindsdien omgedoopt tot de 4e Militaire Informatie Ondersteuningsgroep (Airborne) en is momenteel de enige psychologische oorlogsvoeringeenheid van het leger in actieve dienst. Tijdens de Vietnamoorlog was ook de 6e PsyOp Groep actief, met een ondersteunende rol vanuit Okinawa.
Deze berichtgeving heeft mij herinnerd aan twee incidenten die de NYT over Oekraïne berichtte. Eén daarvan was het afdrukken van foto's van Russische tanks die naar verluidt Oost-Oekraïne binnenvielen. De fotograaf kwam naar voren en hield vol dat hij de foto's twee jaar eerder in Rusland had gemaakt tijdens een aantal veelbesproken en routinematige oorlogsspelen. De tweede waren beschuldigingen dat het Russische leger Oost-Oekraïne was binnengevallen en de strijd van de Russisch sprekende andersdenkenden tegen de Maidan-putsch zou leiden. NYT stuurde twee senior verslaggevers naar de regio en rapporteerde dat de strijders die ze ontmoetten, van wie sommigen militaire dierenartsen waren uit de voormalige USSR-tijd, en die allemaal in de regio waren geboren en getogen. De NYT publiceerde “intrekkingen” van de verzonnen verhalen, maar de MSM bleef doorgaan met het ontkrachte en verzonnen verhaal van de Russische invasie en het Russische leger dat de strijd leidde tegen het nepregime in Kiev.
Op feiten gebaseerde afwijkende meningen zijn onze patriottische plicht. Flagrant Fake News is het tegenovergestelde. Het enge is wie beslist.
Talkradio verspreidt al tientallen jaren nepnieuws, propaganda en complotonzin. Een kabelnieuwsnetwerk doet al twintig jaar hetzelfde. Zullen ze worden gesloten?
re: “De reden voor dat dilemma is dat er zoveel geld wordt verspreid om de propaganda te betalen en dat zoveel carrières aan de verhaallijn zijn gekoppeld, dat het gemakkelijker is om duizenden Amerikaanse soldaten en buitenlandse burgers te laten sterven dan toe te geven dat het beleid slecht was. gebouwd op verdraaiingen, propaganda en leugens. Dat zou slecht zijn voor je carrière.”
Washington heeft al tientallen jaren een nep- en destructief verhaal naar voren gebracht – dat de kritiek niet kan doorstaan, terwijl de gevolgen steeds erger worden, met miljoenen ontheemden en honderdduizenden doden zonder positief resultaat – dat ze nu proberen de machthebbers het zwijgen op te leggen. boodschappers.
Veel te veel geheimhouding, zodat de meeste Amerikanen het buitenlands beleid niet als hun verantwoordelijkheid beschouwen en het overlaten aan misleidende gekozen functionarissen en degenen die het regeringsapparaat besturen.
Dank u, meneer Parry.
Ik heb vandaag verschillende senatoren gebeld om hen te vragen het nieuws op deze website te lezen en de lezingen van professor Andrew Bacevich online te bekijken:
Rand Paul
Bernie Sanders
Jeff Coons
Chris Murphy
Jeff Flake
Sheldon Whitehouse
en ik heb vorige week nog wat anderen gebeld.
Er zijn enkele senatoren die volgens mij geen idee hebben, dus ik heb geprobeerd degenen te kiezen die intelligent lijken en misschien de moed hebben om uit de zeepbel te stappen.
Het probleem met vrijwel alle senatoren en vertegenwoordigers is dat zij tot op zekere hoogte eigendom zijn van de Israëllobby en het militair-industriële complex. Dus als u hen belt over Israël en Palestina of over een thema van de huidige propaganda, verspilt u uw tijd tenzij u het eens bent met hun standpunten. De enige hoop op verandering is dat voldoende kiezers in uitzonderlijk grote aantallen bellen of e-mailen en vragen om een beetje integriteit en menselijkheid voor verandering.
Het lijkt mij echt dat de enige hoop op verandering is dat de kiezers zich in elk district organiseren alsof het hun eigen politieke unie is, “lokaal”, en iedereen wegstemmen die groot bedrijfsgeld aanneemt of weigert te luisteren naar telefoontjes, e-mails of brieven, te vervangen door een “lokaal” lid van een politieke vakbond. Dit is mijn benaderingstheorie ten aanzien van de Groene Partij VS, waar ik $ 10 per maand “Union Dues” betaal. Ze beslissen nu welke kant ze op zullen gaan; contributie betalend lidmaatschap (een ECHTE Volkspartij; maar daar zouden miljoenen leden voor nodig zijn uit de gelederen van gewone burgers), of een door donoren gesteunde NGO-partij (zoals een “limosine-liberale” partij). Ik denk dat de eerste manier de enige waardevolle aanpak is.
…een beetje integriteit en menselijkheid voor de verandering…
Ik hou van de zin. Sommigen voelen zich misschien een beetje beschaamd, maar dan zouden ze besluiten dat Poetin ons er allemaal toe heeft aangezet.
Ik vraag me af hoe hard de propagandisten tegen China aandringen, zoals John Pilger in zijn film The Coming War on China behoorlijk sterk betoogt. Eén punt is de verkeerde karakterisering van de kleine eilanden die China aan het bouwen is, die volgens Pilger puur defensief zijn en een reactie zijn op de Amerikaanse omsingeling.
Er bestaat geen twijfel dat het bouwen van eilanden door China en het uitbreiden van zijn leger een reactie is op de omsingeling door Amerikaanse militaire bases. Heb je ooit naar een kaart van Amerikaanse militaire bases gekeken, welk land zou zich niet bedreigd voelen? Ik zal een link naar een kaart plaatsen en stel je eens voor dat deze kaart omgekeerd zou zijn en dat het China of Rusland was dat de Verenigde Staten had laten voltooien, omringd door militaire bases op de eilanden die Noord-Amerika omringen. Zouden de VS dat als een bedreiging zien? Absoluut, en ik ben er zeker van dat de VS ook zouden reageren zoals Kennedy dreigde te doen tijdens de Cubaanse rakettencrisis.
http://images.politico.com/global/2015/06/23/backpage-11601.jpg
Vertrouw nooit mainstream-media die eigendom zijn van het bedrijf! Je zult nooit de waarheid krijgen, alleen hun propaganda, die hun op winst gerichte agenda stimuleert!