Terwijl de VS richting een nieuwe Koude Oorlog ploegen, kwamen met de dood van de Cubaanse leider Fidel Castro de overblijfselen van de oude weer naar boven, terwijl de reguliere Amerikaanse media terugkeerden naar de oude retoriek van de Koude Oorlog, zegt William Blum.
Door Willem Blum
De meest voorkomende opmerking die ik in de reguliere media heb gelezen over de dood van Fidel Castro is dat hij een “dictator” was; bijna elke kop droeg dat woord. Sinds de revolutie van 1959 hebben de Amerikaanse reguliere media Cuba routinematig een dictatuur genoemd. Maar wat doet of mist Cuba precies waardoor het een dictatuur is?
Geen "vrije pers"? Afgezien van de vraag hoe vrij westerse media zijn, als dat de norm moet zijn, wat zou er dan gebeuren als Cuba aankondigde dat vanaf nu iedereen in het land alle soorten media zou kunnen bezitten? Hoe lang zou het duren voordat CIA-geld – geheim en onbeperkt CIA-geld dat allerlei fronten in Cuba financiert – bijna alle media zou bezitten of beheersen die het waard zijn om te bezitten of te controleren?
Cubaanse leider Fidel Castro in 2003. (Foto: Antonio Milena – ABR)
Zijn het “vrije verkiezingen” die Cuba ontbeert? Er zijn regelmatig verkiezingen op gemeentelijk, regionaal en nationaal niveau. Ze kennen geen directe verkiezing van de president, maar dat geldt ook voor Duitsland, Groot-Brittannië en veel andere landen. De Cubaanse president wordt gekozen door het parlement, de Nationale Assemblee van Volksmacht. Geld speelt vrijwel geen rol bij deze verkiezingen; Dat geldt ook voor de partijpolitiek, inclusief de Communistische Partij, aangezien alle kandidaten zich als individuen kandidaat stellen.
Nogmaals, wat is de maatstaf waarmee de Cubaanse verkiezingen moeten worden beoordeeld? Is het zo dat ze geen particuliere bedrijven hebben waar ze een miljard dollar in kunnen steken? Als ze er ook maar een beetje over zouden nadenken, zouden de meeste Amerikanen zich misschien moeilijk kunnen voorstellen hoe vrije en democratische verkiezingen, zonder grote concentraties van bedrijfsgeld, eruit zouden zien, of hoe die zouden functioneren. Zou Ralph Nader eindelijk in staat zijn om op alle vijftig staatsstemmingen te komen, deel te nemen aan nationale televisiedebatten en in staat te zijn de twee monopoliepartijen op het gebied van mediareclame te evenaren? Als dat het geval was, denk ik dat hij waarschijnlijk zou winnen; daarom is dat niet het geval.
Of wat Cuba misschien mist is ons prachtige ‘kiescollege’-systeem, waarbij de presidentskandidaat met de meeste stemmen niet noodzakelijkerwijs de winnaar is. Hadden we het nieuwste voorbeeld van deze aanfluiting van de democratie nodig om ons ervan te overtuigen er eindelijk vanaf te komen? Als we echt denken dat dit systeem een goed voorbeeld van democratie is, waarom gebruiken we het dan niet ook voor lokale en deelstaatverkiezingen?
Is Cuba een dictatuur omdat het dissidenten arresteert? Zoals in elke periode in de Amerikaanse geschiedenis zijn de afgelopen jaren in de Verenigde Staten vele duizenden anti-oorlogs- en andere demonstranten gearresteerd. Tijdens de Occupy-beweging van vijf jaar geleden werden ruim zevenduizend mensen gearresteerd, van wie velen door de politie werden geslagen en tijdens hun hechtenis mishandeld. En onthoud: de Verenigde Staten zijn voor de Cubaanse regering zoals Al Qaeda voor Washington is, alleen veel machtiger en veel hechter; Vrijwel zonder uitzondering zijn Cubaanse dissidenten gefinancierd door en op andere manieren geholpen door de Verenigde Staten.
Zou Washington een groep Amerikanen negeren die geld van Al Qaeda ontvangen en herhaaldelijk ontmoetingen aangaan met bekende leden van die organisatie? De afgelopen jaren hebben de Verenigde Staten een groot aantal mensen in de VS en daarbuiten gearresteerd uitsluitend op basis van vermeende banden met Al Qaeda, met veel minder bewijsmateriaal dan Cuba heeft gehad met betrekking tot de banden van zijn dissidenten met de Verenigde Staten. Vrijwel alle “politieke gevangenen” van Cuba zijn zulke dissidenten.
Terwijl anderen het Cubaanse veiligheidsbeleid misschien dictatuur noemen, noem ik het zelfverdediging.
William Blum is een auteur, historicus en gerenommeerd criticus van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Hij is de auteur van Killing Hope: Amerikaanse militaire en CIA-interventies sinds de Tweede Wereldoorlog en Rogue State: een gids voor 's werelds enige superkracht, onder andere. [Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het Anti-Empire Report, http://williamblum.org/ .]
Uit Cuba: Gefeliciteerd, een echte objectieve analyse.
Dictatuur wordt door het Amerikaanse bedrijfsleven gedefinieerd als elke staat die geen vazal is, geen cliënt van eerstgenoemde. de Amerikaanse reguliere media hebben nooit iets gezegd over de daders van genocide, zoals de Bushes, Dick Cheney, Rumsfeld, Tony Blair…. die opdracht gaf tot de afleiding en afslachting van miljoenen mensen over de hele wereld, waaronder Vietnam, Cambodja, Laos, het bloedbad van Mai Lai en Irak, Libië …. De zogenaamde intellectuelen en journalisten werden mondstukken van bedrijven wier doel niets anders is dan het versterken van het oude kolonialistische verhaal dat de ‘beschavingsmissie’ van de blanke man goedkeurt.
Beste kiezers van het Electoral College:
Er is nog tijd om te voorkomen dat Donald Trump president wordt door de kiezers van het Electoral College van gedachten te doen veranderen. Velen zijn het erover eens dat Donald Trump een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Uit zijn daden blijkt dat hij mogelijk ook de veel gevaarlijkere borderline-persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik heb tien jaar lang borderline-persoonlijkheidsstoornis bestudeerd en er een boek over geschreven; Ik vertel de verhalen van talloze opmerkelijke mensen om de impact van de aandoening te illustreren. Prinses Diana, Marilyn Monroe, Mao Zedong en Adolf Hitler hadden deze psychische aandoening.
Er zijn negen diagnostische criteria voor borderline-persoonlijkheidsstoornis (ook wel emotioneel instabiele persoonlijkheidsstoornis genoemd); een persoon moet vijf van de negen weergeven om te worden gediagnosticeerd. De nieuwgekozen president Trump lijkt zeven van de tekenen van een borderline-persoonlijkheidsstoornis te vertonen:
1) Extreme foutopsporing. Het belangrijkste symptoom is het voortdurend ontdekken van fouten bij anderen en bij zichzelf. Ze zien alles in zwart-wit, geheel goed of geheel slecht. Degenen die het er niet mee eens zijn, zijn allemaal slecht. Borderliners bekritiseren zichzelf innerlijk, maar willen dat niet toegeven. Veel van hun acties zijn erop gericht hun slechte zelfbeeld tegen te gaan. Hierbij kan het gaan om agressieve zelfpromotie en het neerhalen van anderen. Vaak geven ze al hun problemen de schuld aan anderen, terwijl ze de rol van slachtoffer spelen. Borderliners verontschuldigen zich zelden of nooit voor hun kwetsende daden.
2) Roekeloze impulsiviteit op het gebied van uitgaven, seks of andere gebieden. De bedrijven van Trump zijn vier keer failliet verklaard en hij is eiser of gedaagde geweest in zo'n 3,500 rechtszaken. Op het gebied van seks zijn zijn opmerkingen over zijn aanrandingen onthullend. Hij heeft drie vrouwen gehad. Hij was eigenaar van de Miss USA Pageant, waarbij hij afwisselend naar naakte deelnemers keek terwijl ze zich aankleedden en hen later bekritiseerde.
3) Intense stemmingswisselingen. Wanneer borderliners worden ondervraagd over hun overtuigingen of daden, beschouwen zij dit als een persoonlijke aanval. Deze individuen zijn zo vluchtig dat de omgang met hen “op eierschalen lopen” wordt genoemd. Twitter tiert!
4) Intense en zelfs ongecontroleerde woede. Dit was een bepalend thema in de campagne van Trump. Hij brengt het vaak tot uitdrukking en vindt het geweldig om het bij zijn publiek uit te lokken.
5) Ernstige identiteitsstoornissen. Borderliners veranderen vaak hun persoonlijkheid en overtuigingen om bij de mensen om hen heen te passen, zodat ze geaccepteerd worden of een identiteit verwerven. Het is moeilijk om te weten wat Trump werkelijk gelooft. Hij omarmt verschillende overtuigingen bijna net zo vaak als de seizoenen veranderen. Zijn politieke voorkeuren waren bijvoorbeeld Democraat, Republikein, Gereformeerde Partij, Democraat, Republikeins, Onafhankelijk en nu Republikeins. Deze individuen zijn vaak controlefreaks, die zich zelf zo onbeheerst voelen dat ze proberen stabiliteit in hun leven te brengen door anderen te controleren. Borderliners kunnen ook moeilijk te onderscheiden zijn van sociopaten, omdat ze het gevoel hebben dat ze het recht hebben om met anderen te doen wat ze willen.
6) Chronische gevoelens van leegte. Om deze gevoelens te bestrijden kunnen borderliners geobsedeerd raken door het zoeken naar eindeloze stimulatie, bezit, liefde en bewondering. Wat je ook voor ze doet, ze zijn nooit tevreden. Ze kunnen nooit genoeg hebben. Kijk eens naar Trumps bodemloze put van behoefte aan aandacht en opzichtige vertoon van rijkdom. Geeft hij echt om anderen? Trump wordt wel ‘de minst charitatieve miljardair ter wereld’ genoemd.
7) Voorbijgaande stressgerelateerde paranoia of onwerkelijkheidsepisodes. De uitspraken van Trump tonen zijn paranoïde ideeën over alle slechte mensen die hij zich voorstelt. Zijn uitspraken over hoe het Congres en de wereld zullen functioneren als hij president is, strekken zich uit tot het rijk van de onwerkelijkheid, net als zijn tirades op tweets en complottheorieën. Borderliners zijn berucht vanwege hun leugens en hun handelen vanuit de veronderstelling dat hun gevoelens feiten opleveren in plaats van dat feiten feiten opleveren. Dit is emotioneel redeneren in plaats van logisch redeneren. Ze accepteren waanvoorstellingen over feiten om te geloven dat ze geen fouten maken en om hun kijk op de wereld te bevestigen.
Ik kan niet zeggen of de verkozen president Trump de laatste twee symptomen van een borderline-persoonlijkheidsstoornis heeft vertoond – zelfmoordpogingen/zelfverminking en verwoede pogingen om verlating te voorkomen – aangezien ik deze niet in het openbaar heb gezien. Niettemin lijkt hij aan zeven van de negen criteria voor een borderline-persoonlijkheidsstoornis te voldoen, terwijl er slechts vijf nodig zijn voor de diagnose.
Zes procent van de bevolking heeft een moeilijk te herkennen psychische aandoening, terwijl slechts één op de vier de diagnose krijgt. Veel van de vijfenzeventig procent bij wie nooit de diagnose wordt gesteld, zijn ‘hoogfunctionerend’ en kunnen zeer succesvol zijn als artsen, advocaten, professoren en CEO’s van bedrijven. Helaas kunnen ze het leven van degenen die met hen moeten leven of werken, zuur maken. En borderline-persoonlijkheidsstoornis is de dodelijkste psychische aandoening in de hele menselijke geschiedenis. De twee psychologische biografieën van Adolf Hitler, De psychopathische god: Adolf Hitler en Hitler's psychopathologie zijn het erover eens dat hij een borderline-persoonlijkheidsstoornis had. Hij was verantwoordelijk voor minstens eenentwintig miljoen doden. Mao Zedong werd door zijn tweeëntwintig jaar durende arts gediagnosticeerd als borderline. Hij was verantwoordelijk voor zeventig miljoen doden.
De gedachte dat Adolf Hitler kernwapens zou hebben is angstaanjagend. Als Donald Trump dezelfde geestesziekte heeft als Hitler, is de terreur een orde van grootte groter. Hij zou een oorlog kunnen beginnen die de mensheid zou vernietigen en onze planeet vrijwel onbewoonbaar zou maken. We moeten de ware geestelijke gezondheidsstatus van Donald Trump kennen. U kunt meer te weten komen door te praten met psychologen die gespecialiseerd zijn in de behandeling van ‘hoogfunctionerende’ borderlines, via mijn boek Faultfinders: The impact of borderline persoonlijkheidsstoornis of door rechtstreeks contact met mij op te nemen. Ik zou graag mijn observaties van de mentale status van de nieuwgekozen president Trump willen bespreken.
Ik moedig u aan deze informatie met anderen te delen, inclusief leden van het Kiescollege.
Hoogachtend,
Mark Osterloh, MD, JD, RPh
P.O. Box 4310
Palmwoestijn, CA 92261
[e-mail beveiligd]
Dit bracht mij ertoe het registratiesysteem van Californië op te zoeken. Op de Snopes-site – degene die geruchten en stedelijke legendes verifieert of neerschiet – zeggen ze dit: “Claim: Californië heeft een wet aangenomen die immigranten zonder papieren toestaat te stemmen.” = "False"
Wat Californië feitelijk deed, was een wet aannemen waardoor illegalen een rijbewijs konden krijgen. Toen keurde die staat nog een wet goed, waardoor de registratie voor een vergunning ook een registratie om te stemmen is – tenzij de aanvrager zich heeft afgemeld. Er zou een echte dwaas voor nodig zijn om hieruit af te leiden dat Illegalen nu mochten stemmen als ze geen staatsburgers waren.
Ik wil de heer Blum eraan herinneren dat, hoewel het Kiescollege een racistisch overblijfsel is uit de slechte oude tijd, het weggooien ervan niet noodzakelijkerwijs een verbetering zou zijn. Om het Amerikaanse stemsysteem weer respectabel te maken zal er veel diep nagedacht moeten worden, en er zal wetgeving moeten komen die er waarschijnlijk niet zal komen.
http://www.snopes.com/california-motor-voter-act/
Wauw, je linkt naar een artikel dat je bewering weerlegt.
Dat vergt echte integriteit.
Er zijn in de loop der jaren veel negatieve punten naar Cuba geslingerd, sommige terecht, andere niet, maar die moeten niet op zichzelf worden bekeken. Hoe zou Cuba eruit hebben gezien als er geen embargo’s tegen waren ingesteld? Hoe zou Fidel Castro hebben geregeerd als hij niet bang hoefde te zijn voor moord door de CIA en anderen? Ondanks dat het deze agressie moest doorstaan, ontwikkelde Cuba een uitzonderlijk gezondheidszorgsysteem dat niet alleen het Cubaanse volk zeer goed van pas kwam, maar ook vele anderen in de ontwikkelingslanden. Iedereen in Cuba heeft toegang tot goede gezondheidszorg, wat meer is dan van veel mensen in deze Verenigde Staten kan worden gezegd.
Vergeet het alfabetiseringspercentage niet dat de meeste westerse “democratische” staten te schande maakt. Het is een feit dat de VS, en hun krankzinnige behoefte aan een schurkenverhaal, Cuba meer schade heeft berokkend dan duizenden Castro's ooit hebben gedaan of zullen doen.
Ik vergat alfabetisering en andere punten niet, maar concentreerde me alleen op de gezondheidszorg, die waarschijnlijk tot de top drie of vier van Castro's prestaties behoorde.