Amerikaanse joden vochten historisch gezien voor burgerrechten voor iedereen, maar weken daarvan af toen Israël Palestijns land begon in te nemen. Nu biedt het presidentschap van Trump een uitdaging en een kans om terug te keren naar universele principes, zegt Lawrence Davidson.
Door Lawrence Davidson
Vóór het jaar 1967 waren de politieke en sociale relaties van de Amerikaans-Joodse gemeenschap heel anders dan nu. Deze relaties waren gebaseerd op eenvoudige en nauwkeurige logica. Joden in de Verenigde Staten vormden een minderheid. De VS kenden ook andere minderheden, met name Afro-Amerikanen, die ook een lange geschiedenis van discriminatie kenden.
Gezien deze omstandigheden was het logisch dat de Amerikaanse joden allianties gingen aangaan met andere Amerikaanse minderheden – een eenheidsfront, om zo te zeggen – met het helderziende besef dat als de rechten van één groep werden aangevallen, al hun rechten in gevaar zouden komen. De alliantie bleek nuttig en veel Amerikaanse joden waren betrokken bij de burgerrechtenbeweging van de jaren zestig.
Steve Bannon, politiek adviseur van de nieuwgekozen president Donald Trump. (Foto van YouTube)
Dit tijdperk van wederzijds voordelige samenwerking duurde tot het jaar 1967. In dat jaar veroverde de staat Israël, die de hoogmoedige claim had geuit een ‘joodse staat’ te zijn, waarvan de regering het recht had om namens de joden in de wereld te spreken, grondgebied van verschillende landen. van zijn buurstaten en weigerde vervolgens (1) zich terug te trekken uit het grootste deel van dat land, (2) begonnen hun eigen bevolking naar de veroverde landen te verplaatsen, in strijd met het internationaal recht, en tenslotte (3) begonnen het veroverde gebied etnisch te zuiveren van hun grondgebied. niet-joodse bevolking.
Dit proces was zo flagrant illegaal en racistisch van aard dat bijna alle Amerikaanse minderheidsgroepen ertegen protesteerden (de enige opmerkelijke uitzondering waren de rechtse Cubaans-Amerikanen). Bijzonder sterke protesten kwamen van Afro-Amerikanen.
Op dat moment moesten de Amerikaanse joden een belangrijke beslissing nemen. Moeten ze een principieel antiracistisch standpunt innemen, wat vereist dat ze zich afzijdig houden van de Israëlische actie en dat ze hun eenheidsfront met andere Amerikaanse minderheidsgroepen behouden? Of moeten ze de eenheidsfrontstrategie opgeven en hun fortuin vergooien aan hun steeds racistischer wordende Israëlische neven?
Hoewel het voorspelbaar een tragische verkeerde inschatting was, verlieten de Amerikaans-Joodse elite en de meeste Joden uit die tijd die hun voorbeeld volgden het antiracistische front, keerden zich boos af van degenen die kritiek hadden op het Israëlische gedrag en begonnen Israëls oorlog tegen de Israëlieten te steunen en te rationaliseren. inheemse bevolking (de Palestijnen) van de landen die zij hadden veroverd.
Deze situatie heeft tot op de dag van vandaag voortgeduurd. En al die tijd lijkt het nooit bij de Amerikaans-Joodse gemeenschap te zijn opgekomen dat haar band met Israël hen precies die binnenlandse bondgenoten heeft gekost die ze nodig zouden hebben als haatgroepen – degenen die Joden op één hoop gooien met andere Amerikaanse minderheden en hen verafschuwen. allemaal – vond uiteindelijk invloed in Washington.
Voer Trump in
En dat is nu wat er lijkt te gebeuren. Donald Trump is verkozen tot president. Een artikel in Haaretz beschrijft het wereldbeeld van Trump als “reactionair, nativistisch, chauvinistisch, anti-buitenlanders, anti-immigranten en vooral anti-moslim.” Dit brouwsel is ook bedreigend voor Amerikaanse joden. Je kunt dit zien door aandacht te schenken aan enkele van de mensen die Trump nu noemt als adviseurs en kabinetsfunctionarissen. Mensen zoals:
Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump in een MSNBC-interview.
Steve Bannon – Trumps ‘hoofdstrateeg’. Bannon is een leider in de zogenaamde ‘blanke nationalistische’ beweging en ‘de vaandeldrager’ voor racistische, anti-immigrantenstandpunten. Hij is ook een antisemiet die naar verluidt niet wil dat zijn kinderen bij joden naar school gaan.
Frank Gaffney – Trump overlegt met Gaffney over een reeks benoemingen op het gebied van de nationale veiligheid. Het probleem is dat Gaffneys kijk op de wereld is krankzinnig. Hij is de oprichter van een denktank genaamd het Center for Security Policy, die ideeën promoot als (1) president Obama is een ‘closet moslim’, (2) de Moslimbroederschap ‘infiltreert de Amerikaanse regering op hoog niveau’, en (3) De islamitische religieuze wet ‘vervangt de Amerikaanse democratie’.
Jeff Sessions – Sessions is een senator uit Alabama die Trump tot procureur-generaal wil benoemen omdat hij naar verluidt ‘een juridische geest van wereldklasse’ is. Hij is ook een bekende racist die als aanklager in Alabama een federaal rechterschap werd ontzegd vanwege zijn raciale ongevoeligheid. Wat kun je anders verwachten van iemand die denkt dat “een blanke stemrechtadvocaat was een schande voor zijn ras.” De American Civil Liberties Union beschrijft sessies als “de senator met waarschijnlijk de meest anti-immigranten-, anti-vluchtelingen- en anti-kinderrecords in de Senaat."
Gaffney en Sessions zijn misschien niet zo duidelijk antisemitisch als Bannon, maar we moeten begrijpen dat er een dreiging bestaat dat zij zich zo gedragen, of dergelijke daden goedkeuren, vanwege hun algemene vijandigheid tegenover minderheden.
Twee gevolgen
De verkiezing van Trump en de keuze van zijn adviseurs hebben twee belangrijke gevolgen gehad voor de Joden:
Premier Benjamin Netanyahu hield op 21 juli 2014 een veiligheidsbijeenkomst met hoge commandanten van de Israëlische strijdkrachten nabij Gaza. (Foto van de Israëlische regering)
– De zich ontwikkelende sociale situatie in de Verenigde Staten oefent nu druk uit op de Joodse gemeenschap om terug te keren naar het standpunt van een eenheidsfront van vóór 1967 – het standpunt dat zegt dat een aanval op de burgerrechten van één Amerikaanse minderheidsgroep een aanval is op allemaal. De noodzaak van een dergelijk standpunt is zo duidelijk dat zelfs de CEO van de Anti-Defamation League, Jonathan Greenblatt, erop heeft gereageerd.
In een recente toespraak verklaarde hij'We moeten achter onze mede-Amerikanen staan, die mogelijk uitgekozen worden vanwege hun uiterlijk, van wie ze houden, waar ze vandaan komen of hoe ze bidden. … Dus beloof ik u … dat als moslim-Amerikanen op een dag gedwongen zullen worden hun identiteit te registreren, dat de dag is waarop deze trotse Jood zich als moslim zal registreren.”
Helaas is het standpunt van Greenblatt niet unaniem onder de Amerikaans-Joodse leiders. Als de joodse commentator Peter Beinart wijst erop dat “de twee meest invloedrijke groepen van het Amerikaanse jodendom [AIPAC en de Conferentie van voorzitters van grote Amerikaans-joodse organisaties] niet langer de morele verantwoordelijkheid nemen voor het land waarin hun leden leven.” Dat komt omdat ze ervoor hebben gekozen om promotors van Israëlische, en niet Amerikaanse, belangen te worden. “Het resultaat is dat Amerika’s machtigste Joodse organisaties … Amerikaanse politici beoordelen op basis van één maatstaf: steunen zij de Israëlische regering, wat er ook gebeurt?”
– De Israëlische regering en haar aanhangers van de kolonisten hebben zich volledig gesteund van de nieuwgekozen president Trump, waarmee de bereidheid wordt geopenbaard om op zijn minst de ogen te sluiten voor de evoluerende antisemitische trends binnen de nieuwe regering. Hoewel dit misschien gek lijkt, is er in feite een methode voor deze waanzin.
De Israëlische journalist Yaron London legde dit uit in een recent opiniestuk op Ynet: “een wereldbeeld dat de blanke suprematie ondersteunt, komt overeen met de belangen van onze [Israëlische] regering.” Waarom? Omdat “alle vormen van zionisme de perceptie koesteren dat een zekere mate van antisemitisme de zionistische onderneming ten goede komt. Om het scherper te zeggen: antisemitisme is de voortbrenger en bondgenoot van het zionisme. Massa’s joden verlaten hun woonplaats pas als hun economische situatie en fysieke veiligheid worden ondermijnd.”
Een tweede kans
Amerikaanse joden hebben nu een zeldzame kans. Zij kunnen zich realiseren waar hun werkelijke belangen liggen en daarnaar handelen. En zoals altijd liggen deze belangen in het hooghouden van de universele beginselen van burgerrechten en humanitaire rechten. Als we dat niet doen, bevestigen we hun huidige alliantie met een natie die zichzelf vernietigt op het gebied van tribalisme en racisme.
Een deel van de barrière – opgericht door Israëlische functionarissen om de doorgang van Palestijnen te voorkomen – met graffiti waarin het beroemde citaat van president John F. Kennedy is gebruikt toen hij met zijn gezicht naar de Berlijnse Muur keek: “Ich bin ein Berliner.” (Fotocredit: Marc Venezia)
De waarheid is dat het zionisme een tragische en potentieel fatale vergissing is gebleken. Degenen die de Joodse gemeenschap ertoe hebben aangezet het zionisme te steunen, hebben het lot van de Amerikaanse joden gekoppeld aan een politieke apartheidsideologie die hen heeft geïsoleerd van alles wat fatsoenlijk en progressief is in de wereld.
Hoe problematisch het ook is, het overwicht van Donald Trump geeft de Amerikaanse Joden een tweede kans om de juiste keuze te maken, zich aan te sluiten bij hun natuurlijke bondgenoten en te vechten voor de gelijke rechten van alle groepen. Amerikaanse joden moeten hier lang over nadenken, want het kan heel goed zijn dat hun tweede kans ook hun laatste kans zal zijn.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
“Nu biedt het presidentschap van Trump een uitdaging en een kans om terug te keren naar universele principes, zegt Lawrence Davidson.”
Mensen die consequent de beginselen van het universalisme hooghouden, begrijpen dat dit een morele plicht is. Het gaat niet om het grove opportunisme van 'jij krabt op mijn rug, ik krab op de jouwe' of, in de enigszins eufemistische formulering van Davidson, 'samenwerking tot wederzijds voordeel'.
Lawrence Davidson neemt terdege nota van het verraad van de Amerikaans-Joodse gemeenschap aan hun mede-minderheden in 1967, maar zegt niet dat er corrigerende maatregelen moeten worden genomen omdat dit het juiste is om te doen. Hij veroordeelt de overtredingen van de gemeenschap niet rechtstreeks, en maakt zelfs geen understatement in de zin dat de actie die zij ondernamen uit eigenbelang was. In plaats daarvan noemt de heer Davidson de zaak (opnieuw eufemistisch) een “tragisch verkeerd oordeel”! Nu, bijna vijftig jaar na die gebeurtenis, en nu de Amerikaanse Joodse gemeenschap haar steun aan de Israëli’s heeft gegeven, adviseert de heer Davidson hen om opnieuw de handen ineen te slaan met hun voormalige minderheidsbondgenoten, omdat dit – als gevolg van de recente gebeurtenissen – in hun voordeel is. om dat te doen.
“…het lijkt nooit bij de Amerikaans-Joodse gemeenschap te zijn opgekomen dat haar band met Israël hen precies die binnenlandse bondgenoten heeft gekost die ze nodig zouden hebben als haatgroepen… uiteindelijk invloed zouden vinden in Washington.” Is het bij de Joodse gemeenschap of bij de heer Davidson opgekomen dat AIPAC soms functioneert als een haatgroep die decennia geleden invloed heeft gevonden in Washington? Het was en blijft zeer krachtig. Vraag het aan iedere Palestijn die ervan heeft gehoord, die weet wie het vertegenwoordigt en hoe het werkt.
Naast de eerder besproken activiteit van het Amerikaanse jodendom om van loyaliteit te veranderen, is er ook hun voortdurende en zeer problematische gewoonte om beschuldigingen van 'antisemitisme' te uiten naar niet-joden die kritisch tegenover hen staan. Of iemand nu wel of niet van joden houdt, iedereen heeft het recht om zijn kinderen naar scholen te sturen die tot op zekere hoogte hun eigen waarden weerspiegelen. Mensen die willen dat hun kinderen authentieke gemeenschap ervaren met hun leeftijdsgenoten en die zich zorgen maken over de gezonde psychologische en ethische ontwikkeling van hun kinderen, kunnen er bedenkingen bij hebben als hun kinderen in contact komen met kinderen die zijn bijgebracht met het idee van hun intrinsieke ‘uitverkorenheid’, of exceptionisme. Ethische mensen begrijpen dat uitverkorenheid geen eervol voorschrift is of een juiste manier om met anderen om te gaan. Het is in strijd met zowel het universalisme als het egalitarisme.
Goede column. Het is behoorlijk beangstigend dat de gekken het hier en in Israël hebben overgenomen.
Als Semiet vind ik het weerzinwekkend dat mensen nog steeds “Antisemitisme” gebruiken om naar Joden te verwijzen!! Het Arabische volk, dat uit meer dan 300 miljoen bestaat vergeleken met de minder dan 14 miljoen Joden, zijn ook SEMITES.... De term gebruiken om alleen Joden aan te duiden is RACISTISCH BIGOTED en ANTISEMITISCH op zichzelf. Joden moeten een term kiezen om naar hen te verwijzen ZONDER anderen te beledigen. JA, de term is bedacht door onwetende racistische Europeanen, maar dat betekent niet dat we hem blijven gebruiken……………..
Ja, en het voortdurende gebruik van deze term “frames” elke discussie over Israël en zijn misdaden tegen de menselijkheid en onderdrukte geschiedenis, over degenen die medeplichtig zijn aan Israëls misdaden tegen de menselijkheid, en ook over degenen die het zionistische programma uitdagen en opkomen voor gerechtigheid voor de mensheid. Palestijnen.
De term is bewapend en moet worden afgeschaft.
De vader van het moderne (ook wel politieke) zionisme, Theodor Herzl, zei in zijn dagboeken: “Antisemieten zullen onze beste vrienden zijn, en antisemitische naties onze nauwste bondgenoten.” David Ben-Gurion zei dat hij liever zou zien dat de helft van de Europese Joden sterft, en de andere helft naar Palestina emigreert, dan dat alle Joden overleven en naar elders gaan. Toen een bootlading Joodse vluchtelingen naar de VS kwam, was het de Zionistische Wereldorganisatie die lobbyde om hen toestemming te weigeren om te landen.
De oude rabbijnen zagen de gevaren van het zionisme voor het Joodse volk en daarom verbood zij de Joden zich met zionisten te associëren. De Palestijnse Joden (degenen die generaties lang in Palestina hadden gewoond) verzetten zich tegen de zionistische immigratie en pleitten herhaaldelijk bij de VN om de oprichting van een staat Israël niet toe te staan, omdat dit alleen maar problemen zou veroorzaken met de moslimwereld, die deze landen verwelkomde. Joden sinds de tijd van Mohammed. Tijdens de inquisitie bedreigde het Ottomaanse Rijk Spanje met oorlog als er Joden schade zouden lijden.
De vonk die het vuur van de Holocaust aanwakkerde, werd veroorzaakt door de oproep van de Wereld Zionistische Organisatie om Duitsland te boycotten, wat door de rabbijnen aan de kaak werd gesteld en werd gezegd dat dit veel pijn en lijden zou veroorzaken voor de joden in Duitsland. Natuurlijk riepen de zionisten op hetzelfde moment op tot een boycot van Duitsland en sloten ze een pact met de nazi’s om uitsluitend Duitse goederen te kopen om Palestina mee te vestigen. Een van de eerste boten van de kolonisten naar Haifa was eigendom van de zionisten, maar voerde de Swaztika-vlag.
De blauw-witte vlag van Israël vindt zijn oorsprong in een trainingskamp dat de nazi’s in Duitsland hebben opgezet om de zionisten op te leiden voor de invasie van Palestina.
Er is een reden dat traditionele rabbijnen Israël een Gouden Kalf noemen.
De oprichting en voortzetting van dit Gouden Kalf had niet systematischer in strijd kunnen zijn met de Tien Geboden – de fundamentele morele basis van het jodendom – als het dit opzettelijk probeerde te doen. (Ik zeg niet dat het niet opzettelijk was, maar...)
Het zionisme is een verraderlijke omkering van het jodendom. Als gevolg van het trauma dat de Joodse psyche heeft toegebracht door de Holocaust (dat volgens veel traditionele sekten opzettelijk met dit doel door de zionisten werd veroorzaakt), samen met het opzettelijk aanvallen van traditionele Joodse geestelijke leiders – die het zionisme onvermurwbaar verwierpen – Het Joodse volk werd op een dwaalspoor gebracht. Dit is echter niet de eerste keer dat dit het Joodse volk overkomt.
Aan de positieve kant zijn enkele van de meest fervente antizionisten die ik heb ontmoet jongere joden, inclusief degenen die zijn opgegroeid binnen het Gouden Kalf en zijn vertrokken zodra ze oud genoeg waren om het huis van hun ouders te verlaten.
Als het om ‘Israël’ gaat, zal ook dit voorbijgaan.
Organisaties als AIPAC en JINSA zijn oorspronkelijk opgericht om alleen zionistische bedoelingen te ondersteunen, zodat ze zich nooit van iets hebben afgekeerd op het gebied van burgerrechten. Bnai'Brith daarentegen en de Anti Defamation League hadden veel betere bedoelingen toen ze voor het eerst werden opgericht.
Als we naar sociologische trends gaan kijken, zou je gemakkelijk kunnen concluderen dat Israël in zijn huidige vorm een stervende natie is. Zoals één commentator al heeft opgemerkt, heeft er een aanzienlijke emigratie uit Israël plaatsgevonden door de financieel bekwame en goed opgeleide klassen. Dit is een van de redenen waarom het Israëlische leiderschap zo rechts is geworden. Kortom, alleen de idioten bleven over.
De reden voor deze emigratie, die nog steeds aan de gang is, is dat Israël zich de afgelopen jaren tegen zijn eigen burgers is gaan keren, laat staan tegen de Palestijnen en andere niet-Joodse groepen in zijn midden. Het is bepaald niet de “enige democratie in het Midden-Oosten” en wordt in feite behoorlijk totalitair in haar beleid.
Volgens het onderzoek van Norman Finkelstein en enkele van zijn tijdgenoten geven Amerikaans-Joodse jongeren en millennials steeds meer hun steun aan Israël op, omdat de jongere Amerikaanse generaties veel seculierer zijn en openstaan voor een leven met elkaar dan voorgaande generaties.
Dit belooft veel goeds voor volkeren als de Palestijnen, als ze lang genoeg kunnen overleven onder het presidentschap van Trump. Maar zelfs hier is de “Ruslandkaart” in het spel, die zich min of meer in het Palestijnse kamp bevindt.
De strijd in Syrië is een overeenkomst met zowel Syrië als Iran, die pro-Palestijns zijn. De onderhandelingen van Netanyahu met Rusland zijn gebaseerd op een eeuwenoude tactiek waarbij zionsisten zich hechten aan een gastland om te krijgen wat ze willen door financiering te beloven voor de politici die zijn omgedraaid, of in de eerste twee gevallen, te beloven de Joden te pakken te krijgen. uit Europa. Eerst was het Groot-Brittannië. Daarna was het Duitsland vóór de Tweede Wereldoorlog en tot en met denk ik 1942. Toen terug naar Groot-Brittannië. Dan de VS. Ten slotte proberen ze het momenteel met Rusland.
Ik zie echter niet dat Poetin en zijn luitenants Israël ook maar in de buurt van de mode steunen die de VS hebben. Volgens Israel Shamir, die vanuit Moskou heeft gerapporteerd, weet Poetin precies waar Netanyahu vandaan komt...
Het op deze manier generaliseren van de ‘oude rabbijnen’ is misleidend voor de lezers. Vooral wanneer 'oude rabbijnen' rechtstreeks verbonden zijn met de meest zionistische ideologie, zoals bij de ultraorthodoxe variant die regelrecht aan de wortel van het zionisme staat... de intolerante rechtvaardigen, de bron van religieuze apocalyptische koorts, de zaddikim.
'Zionisme is een verraderlijke omkering van het jodendom'… ja en nee.
In tegenstelling tot de meeste religies zijn het jodendom en zijn leringen niet voor alle mensen bedoeld. De moraal ervan is niet universeel. Het jodendom is een religie voor één bepaald volk. De Joodse religie is niet gebaseerd op een relatie tussen God en de mensheid, maar eerder op een ‘verbond’ of contract tussen God en een ‘uitverkoren’ volk – het ‘Volk Israël’.
Eén belangrijke reden waarom de rol van de georganiseerde Joodse gemeenschap een probleem is in onze samenleving is dat de meeste Amerikaanse Joden blijk geven van een sterke loyaliteit aan een vreemd land, Israël, dat sinds de oprichting in 1948 verwikkeld is in schijnbaar eindeloze crises en conflicten met zijn land. buren. Maar er is nog een reden.
De rol van de Joodse gemeenschap is ook schadelijk omdat Joden worden aangemoedigd zichzelf te beschouwen als afgescheiden van de rest van de mensheid, en als leden van een gemeenschap met belangen die geheel verschillend zijn van die van alle anderen. Deze ‘wij versus zij’-houding – deze mentaliteit die joden ziet als verschillend van de rest van de mensheid, en die niet-joden met wantrouwen bekijkt – is geworteld in de joodse religie en in eeuwenlange traditie.
“Vanwege het trauma dat de Joodse psyche heeft toegebracht door de Holocaust”
Kijk naar het Rusland van het begin van de 20e eeuw en de Joodse Bolsjies (geschat op 75% in leiderschapsrollen: Trotski en zijn bende) achter de genocide op Russische volkeren van meer dan 20 miljoen mensen, en je begint de ware geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de Duitse reactie op het Jodenoorlogspad te begrijpen. in Rusland.
Joden speelden een beslissende rol bij het oprichten en bevorderen van de egalitair-universalistische ideologie van het marxisme, bij de ontwikkeling van de marxistische politieke beweging en bij het op brute wijze vestigen van de bolsjewistische heerschappij in Rusland. Met de opmerkelijke uitzondering van Lenin, die voor een kwart joods was, waren de meeste leidende marxisten die in 1917-20 de controle over Rusland overnamen joden, waaronder Trotski, Sverdlov, Zinovjev, Kamenev en Radek. De bolsjewistische moord op de Russische keizerlijke familie is symbolisch voor het tragische lot van Rusland en zelfs van het hele Westen.
De oplossing voor het Joodse volk is eenvoudig, en dit geldt voor ieder van hen – ontbind de joodse titel, ontbind de gekozen titel, ontbind de separatistische ideologie die het jodendom is, ontbind de woede en haat die op uzelf gericht is en die rechtstreeks op uw broeders overgaat. en zussen, oftewel de hele mensheid (goy).
Het is de enige manier waarop je de komende veranderingen kunt doorstaan.
Dat riekt naar antisemitisme, klootzak. De communisten vervolgden joden. Het idee dat de holocaust een reactie was op Stalin (die miljoenen mensen heeft vermoord, niet Lenin) is bedacht door een Duitse historicus en houdt geen rekening met Hitler die schreef over de uitroeiing van de Joden in Mein Kampf in 1923 – jaren vóór de Vijfde eeuw. -Jaarplan en de Grote Zuivering.
Cynthia McKinney, voormalig congreslid uit Georgië, had het volgende te zeggen over de Israëlische lobby: als je de 'belofte' niet ondertekende, werd je buitengesloten. Het te beluisteren gedeelte begint om 11:45 en duurt tot 21:00 uur. Ze spreekt over hoe de Israëlische lobby vrouwengroepen, milieugroeperingen en vredesgroepen controleert. En als u de belofte om Israël te steunen niet ondertekent en zegt dat Jeruzalem de hoofdstad is, dan steunen zij uw tegenstander.
https://www.youtube.com/watch?v=dDqIeB6s4jA
Het enige bewijs dat Bannon een antisemiet is, is een opmerking van zijn vrouw tijdens een rancuneuze scheiding. Zijn kinderen zaten op de genoemde school. De website (Breitbart, die pro-Israël is) die Bannon beheerde, werd opgericht door een Jood die Bannon inhuurde. Bannon huurde joden in, waarvan de homoseksuele Milo de bekendste was, om voor de website te werken. Hoewel ik geen voorstander ben van Bannon, geeft het lezen van zijn opmerkingen op een conferentie in het Vaticaan een genuanceerder beeld van zijn wereldbeeld.
http://www.buzzfeed.com/lesterfeder/this-is-how-steve-bannon-sees-the-entire-world?utm_term=.neq0dq7qx#.mtxez9X9r
Frank Gaffney is een voorstander van Israël en weerspiegelt zowel de standpunten van de Israëlische regering als die van de meeste Israëliërs.
“Massa’s joden verlaten hun woonplaats pas als hun economische situatie en fysieke veiligheid worden ondermijnd.” Netanyahoo haalde nieuws tijdens een bezoek aan Parijs toen hij probeerde de Joodse bevolking in Frankrijk bang te maken om naar Israël te verhuizen na een van de terroristische incidenten. Het is beleid van de Israëlische regering om de onveilige omstandigheden in de diaspora (waar Israël een grote verantwoordelijkheid voor heeft) te hypen om alijah aan te moedigen. Als gevolg van de beweging van de Israëlische regering naar radicaal-rechts is er een uittocht van Israëli's die naar landen als Duitsland en de VS verhuizen. De Israëlische regering heeft dus een bron van nieuwe burgers nodig die voldoen aan de eis van raciale zuiverheid.
“Dat komt omdat ze ervoor hebben gekozen om promotors van Israëlische, en niet Amerikaanse, belangen te worden. “Het resultaat is dat Amerika’s machtigste Joodse organisaties … Amerikaanse politici beoordelen op basis van één maatstaf: steunen zij de Israëlische regering, wat er ook gebeurt?” – Peter Beinart. Ik zou zeggen dat dit niet alleen geldt voor de Joodse organisaties, maar ook voor de meeste politici in het Congres vanwege de juridische omkoping en de dreiging van vergelding.
Hoezeer Beinart het ook niet leuk vindt, ik geloof dat de “machtige Joodse organisaties” deze nieuwe regering zullen zien als een kans om hun greep op de politieke structuur in de VS te versterken. Als je naar het transitieteam kijkt, zul je zien dat De twee bedrijfsjuristen van Trump, beiden zionistische joden, vormen het middelpunt van het transitieteam dat de duizenden overheidsfuncties zal vervullen. Een van de machtigste personen in het transitieteam is Jared Kushner, een toegewijde zionist en schoonzoon van Trump.
“Het overwicht van Donald Trump geeft de Amerikaanse Joden een tweede kans om de juiste keuze te maken.”
Dat is waar en de keuze zal zijn om hun invloed op het politieke systeem te verdubbelen door zich aan te sluiten bij de zionisten in de regering-Trump en deze te steunen. Vechten voor de gelijke rechten van alle groepen is onverenigbaar met het zionisme en, aangezien Israël de tastbare manifestatie van GD is geworden, is het de onvermijdelijke keuze.
Bannon zal een beroep doen op antisemieten voor het werven van Breitbart-aanhangers, zoals hier vermeld:
onder leiding van Bannon werd de site razend populair bij antisemitische lezers door op agressieve wijze samenzweringstheorieën op de markt te brengen over een 'globalistische' financiële en media-elite van 'poppenspelers' die in het geheim de wereld regeren.
Volgens Dan Cassino, universitair hoofddocent politieke wetenschappen aan de Fairleigh Dickinson University die de rechtse media bestudeert, was in de begindagen van de site, toen deze werd geleid door Andrew Breitbart, een groot deel van de berichtgeving en het commentaar gericht op het ‘oproepen van links, maar vooral Amerikaanse joden die onvoldoende loyaal waren aan Israël.”
Zoals Cassino het uitlegt, vervolgde Breitbart, die in 2012 stierf, meedogenloos het argument dat ‘links de vijand is, maar dat de joden aan de linkerkant erger zijn omdat ze verraders zijn’ die ‘Israël uitverkopen’.
Na de dood van Breitbart, zegt Cassino, realiseerde Bannon zich dat de site een groot lezerspubliek trok door ‘antisemitische krantenkoppen te posten’, waarbij hij Amerikaanse joden aanviel die werden beschouwd als ‘niet voldoende pro-Israël’. Die stukken, zo merkt Cassino op, gingen vaak viraal, deels omdat ze een gevoelige snaar raakten bij lezers die naar hen toe kwamen via links op prikborden zoals 4chan. “Als je die betrokkenheid krijgt”, zegt Cassino, zijn redacteuren geneigd om “meer van dat te doen”, zegt Cassino.
Dat de rechtse Joodse schrijvers van Breitbart bereid waren antisemitische stijlfiguren te gebruiken om hun linkse Joodse vijanden aan te vallen als ‘zelfhatende’ vijanden van Israël, werd weerspiegeld door de stilzwijgende instemming van de Joodse aanhangers en schoonzoon van Trump. aan Bannons gebruik van dergelijke tactieken in de presidentiële campagne.
De campagne van Trump eindigde zelfs met een tv-commercial waarin de kandidaat klaagde over ‘degenen die de machtsinstrumenten in Washington beheersen’ en ‘mondiale speciale belangen’, die ‘ons land van zijn rijkdom hebben beroofd en dat geld in de zakken van de staat hebben gestoken. een handvol grote bedrijven”, terwijl de schurken die op het scherm werden getoond allemaal prominente Joden waren: George Soros, de hedgefonds-miljardair die progressieve doelen financiert, Janet Yellen, de voorzitter van de Federal Reserve, en Lloyd Blankfein, het hoofd van Goldman Sachs.
Welnu, wat kun je eraan doen als deze grote verhuizers Joden zijn?
Wat is GD?
Joden schrijven niet zomaar een naam van God. Het jodendom verbiedt niet per se het schrijven van de Naam van God; het verbiedt alleen het wissen of onleesbaar maken van een Naam van God. Oplettende joden vermijden echter om terloops een naam van God te schrijven, vanwege het risico dat de geschreven Naam later per ongeluk of door iemand die niet beter weet, onleesbaar, uitgewist of vernietigd wordt.
Het gebod om de naam van God niet uit te wissen of te beschadigen komt uit Deut. 12:3. In die passage wordt het volk bevolen dat wanneer zij het beloofde land overnemen, zij alle zaken die verband houden met de afgodische religies van die regio, en de namen van de plaatselijke godheden volkomen moeten vernietigen. Onmiddellijk daarna wordt hun geboden niet hetzelfde te doen met onze God. Hieruit leidden de rabbijnen af dat hun geboden is niets heiligs te vernietigen, en geen Naam van God uit te wissen of te ontsieren.
Je kunt dus voorkomen dat je de Naam schrijft door letters of lettergrepen te vervangen, bijvoorbeeld door ‘Gd’ te schrijven in plaats van ‘God’.
Oei Yaweh!
Het is een angstaanjagende stelling dat Israël zelfs zou kunnen overwegen om “genoeg” agitatie tegen Amerikaanse Joden aan te moedigen om een percentage van hen bang te maken om naar Israël te verhuizen.
Voor de rest is het een interessant essay, maar omdat ik hier in Indiana woon, heb ik nog nooit iemand ontmoet waarvan ik wist dat hij joods was, dus ik ben niet bepaald goed op de hoogte van de houding van Amerikaanse joden.
In alle eerlijkheid moet ik ook zeggen dat ik niemand ken wiens geloof islamitisch, boeddhistisch of hindoeïstisch is.
ZS – “Ik heb nog nooit iemand ontmoet waarvan ik wist dat hij Joods was…… Ik ken niemand wiens geloof islamitisch, boeddhistisch of hindoeïstisch is.”
Wauw! Bent u een maïs-/varkensboer of zoiets, reist u nooit en heeft u het geluk dat u niet naar het ziekenhuis hoeft? Hoe oud ben je? Het lijkt erop dat je hier bij CN al heel lang leest en een bedachtzame commentator bent. Dit is zo’n absolute uitspraak, het is verbijsterend.