Exclusief: Terwijl het door de VS gesteunde offensief in Mosul, Irak, begint, bereiden de reguliere Amerikaanse media het Amerikaanse volk voor om de terroristen de schuld te geven van burgerslachtoffers, maar de tegenovergestelde regels gelden voor het Syrische Aleppo, meldt Robert Parry.
Door Robert Parry
Merk op hoe anders The New York Times het Amerikaanse publiek voorbereidt op burgerslachtoffers als gevolg van de nieuwe, door de VS gesteunde aanval van de Iraakse regering op de stad Mosul om deze te bevrijden van de Islamitische Staat, vergeleken met de meedogenloze veroordeling van de door Rusland gesteunde aanval van de Syrische regering op de stad Mosul. wijken van Oost-Aleppo die in handen zijn van Al Qaeda.
In het geval van Mosul worden de ruim miljoen inwoners niet afgeschilderd als waarschijnlijke slachtoffers van Amerikaanse luchtaanvallen en grondaanvallen van de Iraakse regering, hoewel er zeker velen zullen sterven tijdens het offensief. In plaats daarvan zouden de burgers reikhalzend uitkijken naar de bevrijding van de terroristen van de Islamitische Staat en hun hoofdbrekende brutaliteit.
![Door de VS gesteunde Syrische ‘gematigde’ rebellen glimlachen terwijl ze zich voorbereiden op de onthoofding van een 12-jarige jongen (links), wiens afgehakte hoofd triomfantelijk omhoog wordt gehouden in een later deel van de video. [Screenshot van de YouTube-video]](https://consortiumnews.com/wp-content/uploads/2016/07/Screen-Shot-2016-07-21-at-12.32.20-PM.png)
Door de VS gesteunde Syrische ‘gematigde’ rebellen glimlachen terwijl ze zich voorbereiden op de onthoofding van een 12-jarige jongen (links), wiens afgehakte hoofd triomfantelijk omhoog wordt gehouden in een later deel van de video. [Screenshot van de YouTube-video]
“Alleen al het verlaten van Mosul was moeilijk en gevaarlijk geworden: degenen die werden betrapt, kregen een boete van een miljoen dinar opgelegd, tenzij ze voormalige leden van het Iraakse leger of de politie waren, in welk geval de straf onthoofding was. … Graffiti en andere uitingen van dissidentie tegen de Islamitische Staat kwamen de afgelopen weken vaker voor, evenals executies toen de vandalen werden opgepakt.”
Het artikel in de Times vervolgt: “Inwoners van Mosul ergerden zich aan sociale codes die roken verbieden en oproepen tot het spatten van zuur op lichaamstatoeages, standrechtelijke executies van vermeende tegenstanders, zweepslagen van degenen die de gebeden hebben gemist of hun baard hebben geknipt, en het vernietigen van 'on-islamitische' historische monumenten. ”
De boodschap is dus duidelijk: als het onvermijdelijke gebeurt en het door de VS gesteunde offensief een aantal burgers in Mosul doodt, waaronder kinderen, zijn de lezers van The New York Times verhard om deze ‘bijkomende schade’ te accepteren als noodzakelijk om de stad te bevrijden van de terreur. bloeddorstige extremisten. De strijd om deze gekken te verpletteren is de moeite waard, zelfs als er aanzienlijke aantallen burgers omkomen bij het ‘kruisvuur’.
En we hebben een soortgelijke behandeling in de reguliere media gezien van andere door de VS georganiseerde aanvallen op stedelijke gebieden, zoals de verwoesting van de Iraakse stad Fallujah in 2004, toen Amerikaanse mariniers Iraakse opstandelingen uit de stad verdreven terwijl ze de meeste stadsmuren met de grond gelijk maakten of ernstig beschadigden. gebouwen en het doden van honderden burgers. Maar die slachtoffers werden in de westerse pers afgeschilderd als ‘menselijke schilden’, waardoor de schuld voor hun dood op de Iraakse opstandelingen werd afgewenteld.
Ondanks het feit dat Amerikaanse troepen Irak binnenvielen in weerwil van het internationaal recht – en dus alle duizenden burgerdoden in heel Irak als gevolg van de ‘shock and awe’ Amerikaanse vuurkracht als oorlogsmisdaden moeten worden beschouwd – was een dergelijke analyse vrijwel niet toegestaan op de pagina’s van De New York Times of de andere reguliere Amerikaanse media. Dergelijke gesprekken werden naar de politieke marges gedwongen, zoals dat vandaag de dag nog steeds gebeurt. Tribunalen voor oorlogsmisdaden zijn alleen voor de andere jongens.
Verlangen om kinderen te vermoorden
Daarentegen portretteert de Times de strijd om Oost-Aleppo routinematig als simpelweg een geval van barbaarse Russische en Syrische leiders die onschuldige wijken bombarderen zonder rekening te houden met de menselijke kosten, en opereren vanuit een schijnbare lust om kinderen te vermoorden.
Bij het begin van de Amerikaanse invasie van Irak in 2003 beval president George W. Bush het Amerikaanse leger een verwoestende luchtaanval uit te voeren op Bagdad, bekend als 'shock and awe'.
In plaats van zich te concentreren op het harde bewind van Al Qaeda in Oost-Aleppo, vertelde de Times zijn lezers eind september hoe ze het Russisch-Syrische offensief moesten opvatten om Al Qaeda en zijn bondgenoten te verdrijven. Een 25 september dit artikel door Anne Barnard en Somini Sengupta, getiteld ‘Syrië en Rusland lijken klaar om Aleppo te verschroeien’, begon:
“Maak het leven ondraaglijk en de dood waarschijnlijk. Open een ontsnappingsroute of bied een deal aan degenen die vertrekken of zich overgeven. Laat mensen uitlekken. Dood wie er blijft. Herhaal dit totdat een verlaten stadsbeeld van jou is. Het is een strategie die zowel de Syrische regering als haar Russische bondgenoten al lang omarmen om de Syrische rebellen te onderwerpen, grotendeels door de burgerbevolking die hen steunt te verpletteren.
“Maar de afgelopen dagen, nu de hoop op een hernieuwd staakt-het-vuren bij de Verenigde Naties is vervlogen, lijken de Syriërs en Russen zich te mobiliseren om deze ‘kill-all-who-resist’-strategie toe te passen op het meest ambitieuze doel tot nu toe: de door rebellen bezette delen van de verdeelde metropool Aleppo.”
Merk opnieuw op hoe de “rebellen” worden afgeschilderd als lokale helden, in plaats van als een verzameling jihadisten van zowel binnen als buiten Syrië die vechten onder het operationele bevel van het Nusra Front van Al Qaeda, dat onlangs een naamsverandering onderging in het Syria Conquest Front. Maar de naamsverandering en de pretentie over ‘gematigde’ rebellen zijn alleen maar meer bedrog.
Zoals journalist/historicus Gareth Porter heeft gedaan geschreven“Informatie uit een breed scala aan bronnen, waaronder enkele bronnen die de Verenigde Staten expliciet hebben gesteund, maakt duidelijk dat elke gewapende anti-Assad-organisatie-eenheid in die provincies [Idlib en Aleppo] betrokken is bij een militaire structuur die wordt gecontroleerd door Nusra-militanten. Al deze rebellengroepen vechten samen met het Nusra Front en coördineren hun militaire activiteiten daarmee. …
“In ieder geval sinds 2014 heeft de regering-Obama een aantal Syrische rebellengroepen bewapend, ook al wist ze dat de groepen nauw coördineerden met het Nusra Front, dat tegelijkertijd wapens kreeg van Turkije en Qatar. De strategie riep op tot het leveren van TOW-antitankraketten aan het 'Syrian Revolutionaries Front' (SRF) als de kern van een Syrisch leger dat onafhankelijk zou zijn van het Nusra Front.
“Toen een gecombineerde strijdmacht van Nusra en niet-jihadistische brigades, waaronder de SRF, in december 2014 echter de Syrische legerbasis Wadi al-Deif veroverde, begon de waarheid aan het licht te komen. De SRF en andere groepen waaraan de Verenigde Staten TOW-raketten hadden geleverd, hadden onder het bevel van Nusra gevochten om de basis te veroveren.
Het bewapenen van Al Qaeda
Deze realiteit – het feit dat de Amerikaanse regering indirect geavanceerde wapens aan Al Qaeda levert – wordt zelden genoemd in de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia, hoewel je zou denken dat het een nieuwswaardig verhaal zou opleveren. Maar het zou het gewenste propagandaverhaal ondermijnen van ‘good guy’-rebellen die vechten tegen de ‘bad guy’-regering, gesteund door de ‘ultra-bad guy’-Russen.
Het tweede vliegtuig staat op het punt te crashen in de torens van het World Trade Center in New York City op 11 september 2001.
Wat als Amerikanen begrepen dat hun belastinggeld en Amerikaanse wapens de terroristische groepering zouden helpen die de aanslagen van 9 september pleegde? Wat als ze de bredere historische context zouden begrijpen waarin Washington de moderne jihadistische beweging – en Al Qaeda – heeft geholpen door de Amerikaans-Saoedische steun aan de Afghaanse moedjahedien in de jaren tachtig?
En wat als de Amerikanen zouden begrijpen dat de zogenaamde regionale ‘bondgenoten’ van Washington, waaronder Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en Israël, de kant van Al Qaeda in Syrië hebben gekozen vanwege hun intense haat tegen het door sjiieten geregeerde Iran, een bondgenoot van de seculiere regering van Syrië?
Deze sympathieën voor Al Qaeda zijn dat ook geweest al enkele jaren bekend maar wordt nooit gerapporteerd in de reguliere Amerikaanse pers. In september 2013 vertelde de Israëlische ambassadeur in de Verenigde Staten, Michael Oren, destijds een naaste adviseur van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, aan de Jerusalem Post dat Israël de Syrische soennitische extremisten bevoordeelde boven president Bashar al-Assad.
“Het grootste gevaar voor Israël schuilt in de strategische boog die zich uitstrekt van Teheran, via Damascus tot Beiroet. En we zagen het Assad-regime als de hoeksteen van die boog”, vertelde Oren aan de Jerusalem Post een interview. “We wilden altijd dat Bashar Assad zou vertrekken, we gaven altijd de voorkeur aan de slechteriken die niet door Iran werden gesteund boven de slechteriken die wel door Iran werden gesteund.” Hij zei dat dit zelfs het geval was als de ‘slechteriken’ banden hadden met Al Qaeda.
En in juni 2014, toen hij als voormalig ambassadeur sprak op een conferentie van het Aspen Institute, lichtte Oren zijn standpunt toe: gezegde Israël zou zelfs een overwinning van de meedogenloze Islamitische Staat verkiezen boven voortzetting van het door Iran gesteunde Assad in Syrië. “Als er vanuit Israëls perspectief een kwaad moet zijn dat moet zegevieren, laat dan het soennitische kwaad de overhand nemen,” zei Oren.
Maar zulke cynische – en gevaarlijke – realpolitik wordt voor het Amerikaanse volk verborgen gehouden. In plaats daarvan wordt het Syrische conflict gepresenteerd alsof het alleen maar om de kinderen gaat.
Er wordt ook weinig gezegd over de manier waarop Al Qaida's Nusra Front en zijn geallieerde jihadisten de burgerbevolking in Oost-Aleppo in wezen als ‘menselijke schilden’ houden. Toen ‘humanitaire corridors’ werden geopend om burgers te laten ontsnappen, werden ze beschoten door de jihadisten die vastbesloten waren zoveel mogelijk mensen onder hun controle te houden.
Propagandavoer
Door de burgers te dwingen te blijven, kunnen Al Qaeda en zijn bondgenoten de verwondingen en sterfgevallen van burgers, vooral kinderen, uitbuiten voor propagandavoordelen.
Een hartverscheurend propagandabeeld, ontworpen om een grote Amerikaanse militaire operatie in Syrië tegen het Syrische leger te rechtvaardigen.
In navolging van de propagandastrategie van Al Qaeda hebben de Times en andere reguliere Amerikaanse nieuwsmedia de aandacht op de kinderen gericht gehouden. Een keer verzending op 27 september begint: “Ze kunnen niet spelen, slapen of naar school gaan. Ze kunnen steeds vaker niet eten. Een blessure of ziekte kan fataal zijn. Velen kruipen gewoon bij hun ouders in ondergrondse schuilkelders zonder ramen – die geen bescherming bieden tegen de krachtige bommen die Oost-Aleppo in een moordzone hebben veranderd.
“Onder de ongeveer 250,000 mensen die vastzitten in de opstandige schans van de verdeelde Noord-Syrische stad bevinden zich 100,000 kinderen, de meest kwetsbare slachtoffers van de geïntensiveerde bombardementen door Syrische strijdkrachten en hun Russische bondgenoten. Hoewel de wereld regelmatig geschokt wordt door het lijden van kinderen in het conflict in Syrië – de foto’s van het verdronken lichaam van Alan Kurdi en het bebloede gezicht van Omran Daqneesh zijn daar uitstekende voorbeelden van – komen dode en getraumatiseerde kinderen steeds vaker voor.”
Dit propagandistische verhaal heeft bijgedragen aan de Amerikaanse presidentiële campagne met Martha Raddatz, moderator van het tweede presidentiële debat, die een groot deel van het boosaardige Russen-thema incorporeerde in een vraagstuk dat zo ver ging dat het menselijk lijden in Aleppo werd vergeleken met de Holocaust, de nazi-uitroeiingscampagne tegen joden en andere minderheden.
Dat was voor voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton aanleiding om dit te herhalen haar oproep tot een uitgebreide Amerikaanse militaire interventie in Syrië, inclusief een ‘no-fly zone’, waarvan Amerikaanse militaire commandanten zeggen dat er een enorme operatie nodig zou zijn die veel Syriërs zou doden, zowel soldaten als burgers, om de geavanceerde luchtverdedigingssystemen en de luchtmacht van Syrië te elimineren.
Gebaseerd op de recente Wikileaks-publicatie van Clintons toespraken voor zakenbankiers en andere speciale belangengroepen, weten we ook dat zij de hoge menselijke kosten van deze strategie onderkent. In een toespraak van juni 2013 zei ze zei,,Om een no-fly zone te hebben, moet je de volledige luchtverdediging uitschakelen, waarvan een groot deel zich in bevolkte gebieden bevindt. Dus onze raketten, ook al zijn het afstandsraketten, dus we brengen onze piloten niet in gevaar – je gaat veel Syriërs doden. Dus plotseling wordt deze interventie waar mensen zo lichtvaardig over praten een Amerikaanse en NAVO-betrokkenheid waarbij je veel burgers meeneemt.
Toch heeft Clinton tijdens de campagne lichtvaardig gesproken over haar eigen voorstel om een ‘no-fly zone’ boven Syrië in te stellen, dat nog gevaarlijker is geworden sinds 2015 toen de Russen ermee instemden de Syrische regering rechtstreeks te helpen in de strijd tegen Al Qaeda en de terreurgroep. Islamitische Staat.
Wat ook ongezegd blijft over een dergelijke Amerikaanse interventie is dat deze de weg zou kunnen openen voor Al Qaeda en/of zijn spin-off Islamitische Staat om het Syrische leger te verslaan en de controle over Damascus te verwerven, waardoor de mogelijkheid ontstaat voor een nog erger bloedbad tegen christenen, sjiieten, Alawieten, seculiere soennieten en andere ‘ketters’. Om nog maar te zwijgen van het feit dat een door de VS opgelegde ‘no-fly zone’ een duidelijke schending van het internationaal recht zou zijn.
De komende weken zullen we zeker veel horen over de Islamitische Staat die de bevolking van Mosul als “menselijk schild” gebruikt en zo Amerikaanse bommen goedkeurt wanneer deze burgersdoelen raken en kinderen doden. Het zal allemaal de schuld van de terroristen zijn, behalve dat voor Aleppo een tegenovergestelde reeks “journalistieke” regels zal gelden.
Onderzoeksverslaggever Robert Parry brak in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwste boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com).
De VS zijn altijd een staatssponsor van terrorisme geweest
“De escalerende beschuldigingen gericht tegen Rusland en Syrië, versterkt door goed georkestreerde mediacampagnes waarin officiële gespreksonderwerpen worden gepropageerd, zijn bekend in de zin dat dergelijke pogingen om de publieke opinie te vormen van oudsher een voorbode zijn geweest van westerse militaire interventies […]
“Hillary Clinton, die vermoedelijk de volgende Amerikaanse president zal worden, steunt publiekelijk de instelling van een no-fly zone in Syrië en heeft openlijk verklaard dat haar voornaamste doel in Syrië de verwijdering van de regering van Bashar al-Assad is.
“Rusland is begonnen met het inzetten van geavanceerde antiraket- en luchtafweersystemen in Syrië. Het vertrouwen tussen Rusland en de Verenigde Staten is volledig uitgehold. Rusland heeft de kaarten in Syrië in handen en het is moeilijk voor te stellen hoe een openlijk conflict kan worden vermeden als de VS een escalatie nastreven. De ernst van dit moment mag niet worden onderschat.”
Het onvermogen om de positie van Rusland in Syrië te aanvaarden, brengt de VS dichter bij een oorlog
Door Nijl Bowie
http://journal-neo.org/2016/10/20/failure-to-accept-russia-s-position-in-syria-inching-us-closer-to-war/
Tijdens het derde presidentiële debat in Las Vegas op 19 oktober maakte Hillary Clinton publiekelijk haar plan bekend om Syrië binnen te vallen na de Amerikaanse presidentsverkiezingen:
Hillary Clinton: “Wat hier echt belangrijk is, is om alle wisselwerkingen te begrijpen. Mosul is een soennitische stad. Mosul ligt aan de grens met Syrië. En ja, we moeten achter Baghdadi aan gaan, net zoals we achter Bin Laden aan gingen toen jij Celebrity Apprentice deed, en we hebben hem voor de rechter gebracht. We moeten achter de leiding aan gaan, maar we moeten van hen afkomen, van hun strijders af, hun naar schatting enkele duizenden strijders in Mosul.
'Ze hebben ondergronds gegraven. Ze zijn bereid geweest om te verdedigen. Het zal een zware strijd worden.
“Ik denk dat we Mosul kunnen terugnemen, verder kunnen trekken naar Syrië en Raqqa kunnen heroveren. Dit is wat we moeten doen.
'Ik ben gewoon verbaasd dat hij lijkt te denken dat de Iraakse regering, onze bondgenoten en alle anderen de aanval op Mosul hebben gelanceerd om mij te helpen bij deze verkiezingen. Maar zo denkt Donald, weet je. Op zoek naar wat –”
Donald Trump: “Chris, we winnen er niets mee. Iran neemt Irak over.”
Moderator Chris Wallace: “Secretaris Clinton –”
Trump: “Iran neemt Irak over.”
Wallace: “Secretaris Clinton –”
Trump: “We zouden gewonnen hebben als we verrast waren.”
Wallace: “Secretaris Clinton, het is een open discussie. Secretaris, secretaris, laat meneer Trump alstublieft spreken. Doe Maar."
Clinton: “En dat bewijst hij elke keer als hij praat.”
Laten we duidelijk zijn waar dit verkiezingsjaar de show van Punch en Judy, met al zijn geweld en insinuaties, werkelijk over ging.
De verschillende afleveringen van Punch en Judy worden uitgevoerd in de geest van een buitensporige komedie – die vaak geschokt gelach uitlokt – en worden gedomineerd door de clownerie van Mr. Punch.
Terwijl het publiek buiten de stand wordt opgesloten door de ‘bottelaar’-media, bevindt dezelfde ‘punchman’ zich in de stand met de handen in de kont van zowel Donald Punch als Hillary Judy.
Hier is de agenda voor “regimeverandering”: nadat de “coalitie”-troepen “doortrekken naar Syrië” zullen ze zich omdraaien om te voorkomen dat “Iran… Irak overneemt”.
De echte ‘punchman’ zit nu vol contant geld na de laatste ‘deal’, heeft niets te verliezen en heeft geen behoefte aan verrassingen.
Er komen nog vier oorlogen en het gaat niet om de Russen. Mazel tov.
Het Punch and Judy-drama ontvouwt zich als een aaneenschakeling van ontmoetingen, incidenten waar het publiek op elk moment gemakkelijk aan kan deelnemen of kan vertrekken. Een groot deel van de show is geïmproviseerd. Het publiek van voorbijgangers wordt aangemoedigd om deel te nemen en de personages op het podium aan te roepen om hen te waarschuwen voor gevaar of hen te wijzen op wat er achter hun rug om gebeurt.
Iedereen weet dat Punch de baby verkeerd behandelt, dat Punch en Judy ruzie maken en vechten, dat een politieagent Punch komt halen en van zijn stok proeft, dat Punch een vrolijke ontmoeting heeft met een verscheidenheid aan andere figuren en zijn stok naar hen toe brengt. alles, dat hij uiteindelijk zijn laatste vijand onder ogen ziet (die een beul, de duivel, een krokodil of een geest zou kunnen zijn).
Voor een goede Punch and Judy-show zijn deze elementen nodig, anders voelt het publiek zich in de steek gelaten.
Zoals het hoort, piept onze Donald Punch voortdurend zijn beroemde zin: "Dat is de manier om het te doen!"
Vol vertrouwen in haar “speciale relatie” met de “punchman”, is onze verbaasde Hillary Judy “zo blij als Punch” dat ze binnenkort de stok zal hanteren.
https://www.youtube.com/watch?v=F_JCUtfRhMA
De ‘bottelaar’ blijft druk bezig terwijl de veelhandige ‘punchman’ ons een volledige cast van personages bezorgt, waaronder ISIS die Jack Ketch speelt.
Ja inderdaad, de komende tour van Tragical Comedy of Comical Tragedy belooft een knaller te worden.
Wacht maar tot het kwartje valt in Palestina. Washington heeft veertig jaar Israëlische moord gefinancierd en hen zojuist nog eens 40 miljard dollar gegeven, die nog niet geboren belastingbetalers nog steeds zullen betalen.
Niet alleen Mosoel. Uit de New York Times van vandaag:
“Ramadi, de hoofdstad van de zwaar soennitische moslimprovincie Anbar, ongeveer 70 kilometer ten westen van Bagdad, had ooit minstens een half miljoen inwoners. Hoewel de stad slechts een half jaar bezet was, werd een groot deel van de stad verwoest tijdens de langdurige campagne van het Iraakse leger om de stad te heroveren, waaronder honderden bombardementen door Amerikaanse gevechtsvliegtuigen en blok-voor-blok-gevechten met strijders van de Islamitische Staat. een netwerk van ondergrondse tunnels en schuilplaatsen.”
http://www.nytimes.com/2016/10/19/world/middleeast/mosul-iraq-isis.html
“De VS hebben nooit prioriteit gegeven aan de strijd tegen het terrorisme in Syrië en hebben de aanwezigheid van terroristische organisaties louter gebruikt als voorwendsel voor een directere westerse militaire interventie. Door te erkennen dat door het Westen gesteunde militante groepen niet te onderscheiden en onafscheidelijk zijn van aangewezen terroristische organisaties, waaronder de Syrische franchise van Al Qaeda, Jabhat Al-Nusra, geven de VS vrijwel toe dat ze de terroristen zelf opzettelijk bewapenen en uitrusten.
“Dit verklaart de ogenschijnlijk onuitputtelijke hulpbronnen waarover terroristische organisaties als Al-Nusra beschikken en waarom zij een prominente positie hebben verworven boven de zogenaamde 'gematigde rebellen'. De VS en hun bondgenoten hebben herhaaldelijk beweerd dat zij tijdens het conflict honderden miljarden dollars financierden.
“Het lijkt erop dat het antwoord op de vraag hoe Al-Nusra bekendheid zou kunnen verwerven in Syrië, ondanks dat ‘gematigden’ honderden miljarden aan hulp ontvingen van de VS en hun bondgenoten, is dat er om te beginnen nooit gematigden zijn geweest, en dat De VS en hun bondgenoten waren sinds het begin van het conflict bezig met het bewapenen en financieren van terroristische organisaties, waaronder Al-Nusra.
“Het lijkt ook geen toeval te zijn dat dit scenario dat zich nu openlijk in Syrië ontvouwt, voldoet aan waarschuwingen die al in 2007 door westerse journalisten zijn gepubliceerd (Seymour Hersh, The Redirection), waarin werd onthuld dat de VS op dat moment al materiële steun verleenden aan extremistische organisaties die 'sympathiek staan tegenover Al Qaeda' op weg naar het einddoel van het omverwerpen van de regeringen van zowel Iran als Syrië.
“Terwijl de VS nu beweren dat Rusland de Amerikaanse inspanningen heeft gesaboteerd om een einde te maken aan de vijandelijkheden in Syrië, probeert Washington ook op onlogische wijze te beargumenteren dat het mislukken van zijn geveinsde ‘vredesbesprekingen’ de VS er op de een of andere manier ook van heeft weerhouden terroristische organisaties in Syrië aan te vallen. het vermeende voorwendsel van de Amerikaanse aanwezigheid in Syrië om mee te beginnen.”
Wat Washington werkelijk wil in Syrië
Door Jozef Thomas
http://journal-neo.org/2016/10/19/what-washington-really-wants-in-syria/
Met het risico te worden bestempeld als een zionistische trol, moet ik erop wijzen dat het gelijkstellen van de rol van Israël en die van Saoedi-Arabië in Syrië uiterst oneerlijk is.
Ten eerste is er weinig bewijs voor enige Israëlische rol bij het steunen van ISIS of Jabhat al-Nusra tegen het Syrische regime. Daarentegen is de onrechtvaardige rol van Saoedi-Arabië bij het steunen van diverse genocidale terroristische groeperingen in Syrië goed gedocumenteerd.
Bovendien wordt Saoedi-Arabië gemotiveerd door basisambities, zoals uitbreiding van zijn macht en zijn fanatieke ideologie, terwijl het motief van Israël om zich tegen de Syrische regering te verzetten in de eerste plaats zelfverdediging is tegen de herhaalde en expliciete dreigementen van Iran om Israël te vernietigen. Aangezien het Syrische regime de onvoorwaardelijke bondgenoot van Iran is, kan elke Israëlische actie daartegen op het eerste gezicht als zelfverdediging worden aangemerkt.
Hoewel Saoedi-Arabië de verklaarde vijand van Iran is, heeft Iran geen poging ondernomen om de talrijke Saoedische sjiitische gemeenschap tegen het Saoedische regime te mobiliseren. Hetzelfde geldt voor sjiitische minderheden in andere Arabische staten, zoals Bahrein en Koeweit. Aan de andere kant heeft Iran jarenlang Israëls dodelijke vijanden Hamas en Hezbollah bewapend, aangemoedigd en gefinancierd.
Daarom zijn de acties van Israël in Syrië veel kleiner geweest dan die van Saoedi-Arabië, en zijn zijn doelstellingen in de strijd tegen Assad veel respectabeler dan die van Saoedi-Arabië.
“Met het risico te worden bestempeld als een zionistische trol...”
DAT SCHIP IS GEVAREN.
Hasbara 101: De “met het risico te worden bestempeld als een zionistische trol, moet ik erop wijzen” trol
Hier hebben we de strategie van Israël om “het rijk te beveiligen” via een alliantie met het Saoedische regime, 'uitgedrukt in zijn hele krankzinnige logica'.
Simpel gezegd draait het allemaal om optica: de door het Saoedische regime gesponsorde terreur zorgt ervoor dat de terreuracties van Israël “kleiner” lijken, de motieven van Israël minder “basis” en de doelstellingen van Israël in vergelijking “respectabeler”.
En zoals Netanyahu in 2001 opschepte: ‘Ik weet wat Amerika is. Amerika is iets dat je heel gemakkelijk in beweging kunt brengen, het in de goede richting kunt bewegen. Ze zullen ons niet in de weg staan.”
Het plan om de dominante positie van Israël in het Midden-Oosten veilig te stellen werd naar voren gebracht in ‘A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm’, een beleidsdocument dat in 1996 werd opgesteld door een studiegroep onder leiding van aarts-neoconservatief Richard Perle voor Benjamin Netanyahu. , de toenmalige premier van Israël.
Het “Clean Break”-rapport bepleitte een veel agressiever beleid, dat onder meer de verwijdering van Saddam Hoessein uit de macht in Irak omvatte, en het in bedwang houden van Syrië door deel te nemen aan proxy-oorlogvoering en het benadrukken van het bezit van “massavernietigingswapens”.
Het rapport is geschreven door de Study Group on a New Israeli Strategy Toward 2000, die deel uitmaakte van het Institute for Advanced Strategic and Political Studies (IASPS), een in Israël gevestigde denktank met een aangesloten kantoor in Washington, DC.
De voormalige adjunct-secretaris van Defensie van de Verenigde Staten, Perle, was de ‘studiegroepleider’ en het eindrapport bevatte ideeën van Douglas Feith, James Colbert, Charles Fairbanks, Jr., Robert Loewenberg, David Wurmser en Meyrav Wurmser.
Tijdens de door neoconservatieven gedomineerde regeringen van George W. Bush en Barack Obama waren er pogingen om direct (via Amerikaanse en geallieerde reguliere militaire operaties en speciale troepenoperaties) en indirect (via proxy-troepen waarin het Al Qaeda-netwerk was opgenomen) Irak, Libië en Syrië te ‘breken’. hebben wisselend ‘succes’ gehad.
In juni 2007 werd gemeld dat premier Ehud Olmert een geheime boodschap had gestuurd naar de Syrische president Bashar Assad, waarin hij zei dat Israël het land zou afstaan in ruil voor een alomvattend vredesakkoord en het verbreken van de banden van Syrië met Iran en militante groepen in de regio. regio. Op dezelfde dag kondigde voormalig premier Benjamin Netanyahu aan dat de voormalige Syrische president, Hafez Assad, had beloofd Israël de berg Hermon te laten behouden in een toekomstige overeenkomst.
In april 2008 meldden Syrische media dat de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan tegen president Bashar al-Assad had gezegd dat Israël zich zou terugtrekken uit de Golanhoogvlakte in ruil voor vrede. Israëlische leiders van gemeenschappen op de Golanhoogvlakte hielden een speciale bijeenkomst en verklaarden: “alle bouw- en ontwikkelingsprojecten op de Golan gaan door zoals gepland, voortgestuwd door de zekerheid dat elke poging om de Israëlische soevereiniteit op de Golan te schaden ernstige schade aan de staat zal veroorzaken. veiligheid en is dus gedoemd te mislukken”. Dat jaar nam een plenaire zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie 161-1 aan ten gunste van een motie over de Golanhoogvlakte, waarin resolutie 497 van de Veiligheidsraad opnieuw werd bevestigd en Israël werd opgeroepen af te zien van “het veranderen van het fysieke karakter, de demografische samenstelling, institutionele structuur en juridische status van de bezette Syrische Golan en, in het bijzonder, af te zien van de vestiging van nederzettingen [en] van het opleggen van het Israëlische staatsburgerschap en Israëlische identiteitskaarten aan de Syrische burgers in de bezette Syrische Golan en van de repressieve maatregelen tegen de bevolking van de bezette Syrische Golan.” Israël was het enige land dat tegen de resolutie stemde. Indirecte gesprekken werden afgebroken nadat de Gaza-oorlog was begonnen. Syrië brak de gesprekken af uit protest tegen de Israëlische militaire operaties. Israël deed vervolgens een beroep op Turkije om de bemiddeling te hervatten.
In maart 2009 beweerde de Syrische president Bashar al-Assad dat indirecte gesprekken waren mislukt nadat Israël zich niet had verplicht tot volledige terugtrekking uit de Golanhoogvlakte.
Tijdens zijn eerste termijn (1996-1999) als premier zei Netanyahu in mei 2009 dat de terugkeer van de Golanhoogvlakte deze zou veranderen in “Irans frontlinies die de hele staat Israël zullen bedreigen.” Hij zei: “Ik herinner me de Golanhoogvlakte zonder Katzrin, en plotseling zien we een bloeiende stad in het land Israël, die een juweel was uit het tijdperk van de Tweede Tempel en opnieuw tot leven is gewekt.”
In augustus 2009 zei al-Assad dat de terugkeer van de hele Golanhoogvlakte “niet onderhandelbaar” was, dat het “volledig Arabisch” zou blijven en zou worden teruggegeven aan Syrië.
In juni 2009 zei de Israëlische president Shimon Peres dat de Syrische president Assad zonder voorwaarden vooraf zou moeten onderhandelen, en dat Syrië geen territoriale concessies van Israël op een presenteerblaadje zou krijgen terwijl het de banden met Iran en Hezbollah zou onderhouden. De Syrische president Assad beweerde dat er “geen echte partner in Israël” was.
In 2010 zei de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman: “We moeten Syrië laten erkennen dat het, net zoals het zijn droom van een groter Syrië dat Libanon controleert, heeft opgegeven, zijn ultieme eis met betrekking tot de Golanhoogten zal moeten opgeven”.
Omdat Israël er niet in slaagde dat zijn pogingen om de regionale hegemonie veilig te stellen werden gedwarsboomd door een ‘niet-meewerkend’ Syrië, rekruteerde Israël zijn ‘bondgenoten’ en nam zijn toevlucht tot drastischer maatregelen.
Terroristische groeperingen zijn losgelaten op Syrië sinds de VS, Groot-Brittannië en hun bondgenoten in het westen en de Golfstaten begin 2011 een geheime oorlog lanceerden, door de media verkleed als een ‘revolutie’.
De “protestbeweging” in Daraa op 17 en 18 maart 2011 in Syrië had alle schijn van een geënsceneerde gebeurtenis waarbij heimelijke steun aan terroristen betrokken was. Bij de strategie in Daraa (herhaald in Kiev in februari 2014) waren sluipschutters op het dak betrokken die zich zowel op de politie als op demonstranten richtten.
De oorlog in Syrië is nooit een “burgeroorlog” geweest en de anti-regeringstroepen zijn bijna uitsluitend terroristische huurlingen, geen “rebellen”.
Als we de ‘patronen’ onderzoeken, wordt het nogal duidelijk dat Israël door middel van terreur probeert te bereiken wat het niet heeft kunnen bereiken door niet te onderhandelen.
Volgens het heersende westerse propagandaverhaal zit het ongelukkige Westen nu “vast” in Syrië.
In werkelijkheid is de westerse betrokkenheid bij Syrië niet te wijten aan een ongelukkige reeks ongelukken of diplomatiek gedoe, maar aan de gevestigde patronen van ‘samenwerking’ met Israël.
Wanneer een land er niet in slaagt “mee te werken” met de hegemonistische agenda van Israël, komt de “islamitische terreur” op bezoek.
Europa, berucht vanwege het hinken in zijn ‘samenwerking’ met Israël, heeft kennelijk behoefte aan frequente bezoeken.
Talloze “analyses” van zaken in het Midden-Oosten verkondigen voortdurend dat vrede over het Heilige Land zou heersen als slechts bepaalde “niet-meewerkende dictators” de “wil” zouden vinden om de juiste “beslissingen” te nemen.
In werkelijkheid is Netanyahu de onwillige dictator.
Decennia lang heeft Israël onvermoeibaar gewerkt om ervoor te zorgen dat het niet omringd zou worden door stabiele en economisch welvarende staten. Voortdurende “bedreigingen” aan het adres van Israël garanderen een oneindig aanbod van Amerikaanse militaire, economische en diplomatieke hulp.
De steun van Israël aan terroristische krachten in Syrië werd door functionarissen ontkend totdat minister van Defensie Moshe “Bogie” Ya'alon, voormalig stafchef van het Israëlische leger, in 2015 de Israëlische hulp aan al-Nusra erkende.
Nadat in Syrië een door terroristen bemiddelde “clean break” is uitgevoerd, staan Libanon en Iran op het punt om te “breken”, tenzij de VS onmiddellijk hun steun aan het neoconservatieve project om het “rijk” van het Midden-Oosten voor Israël veilig te stellen, stopzet.
Ik ben het volledig eens met de kritiek van Robert Parry op de hypocrisie van The New York Times, die de aanvallen op Aleppo en Mosul zo verschillend behandelt. https://consortiumnews.com/2016/10/17/good-deaths-in-mosul-bad-deaths-in-aleppo/
Niettemin IS er een reëel en belangrijk verschil in de tactieken die door beide partijen worden gebruikt, dat wil zeggen door de VS en hun bondgenoten in Mosul versus die van de Syrische regering, gesteund door Rusland in Aleppo.
Het verschil bestaat uit hun respectieve bereidheid om burgers aan te vallen.
Al in 2012 bombardeerde de Syrische luchtmacht woonwijken van Aleppo met tapijtbombardementen. Ik heb voor en na luchtfoto’s van de verwoesting gezien, gepubliceerd in The Independent.
Toen de VS eerder dit jaar de Universiteit van Mosul bombardeerden om het daar geïnstalleerde laboratorium voor chemische oorlogsvoering van ISIS te vernietigen, reageerde ISIS door zijn gifgasfabriek te verplaatsen naar een woonwijk van Mosul, waar ze veilig waren voor luchtaanvallen, omdat de VS niet bereid waren om de zogenaamde nevenschade te riskeren die onvermijdelijk uit hun vernietiging zou voortvloeien.
“De afgelopen jaren zijn er steeds meer berichten in de media verschenen die suggereren dat ISIS en andere terroristische organisaties actief chemische wapens hebben gebruikt bij hun aanvallen. En deze incidenten komen zowel voor bij reguliere militaire operaties als bij valse vlaggebeurtenissen die bedoeld zijn om de internationale gemeenschap te provoceren. De Perzische Golf-monarchieën en hun ‘invloedrijke sponsors’ aan de andere kant van de oceaan hebben herhaaldelijk geëist dat het gebruik van chemische wapens door ISIS in Syrië zou worden gebruikt om het Syrische leger dat zich tegen hen verzette, de schuld te geven.
“Volgens de Amerikaanse regering heeft ISIS echter zowel in Irak als in Syrië chemische wapens geproduceerd. Washington erkent het feit dat ISIS over werkplaatsen beschikt die speciaal zijn uitgerust voor de productie van massavernietigingswapens, waaronder chemische wapens. Ze zijn vooral bedreven geworden in het produceren van mosterdgas (zwavelmosterd) dat wordt gebruikt in conventionele munitie zoals raketten en granaten […]
“Jabhat al-Nusra-militanten hebben ook uit Turkije geïmporteerd sarin-gas opgeslagen in het dorp Kafr Hamra in het gouvernement Aleppo.
“De Syrische stad Idlib is er getuige van geweest dat honderd vaten napalm van Amerikaanse makelij vanuit Turkije werden gesmokkeld om vervolgens in deze stad te worden opgeslagen. De levering en overdracht van deze stoffen aan radicale militanten stond onder toezicht van een Turkse inlichtingenofficier met de bijnaam 'Meymun', die eerder toezicht hield op de activiteiten van illegale gewapende groepen bij de aanval op de vliegbasis Abu Duhur. Bovendien heeft de terreurgroep Jaysh al Fateh in dezelfde nederzetting raketten vervaardigd die gevuld zijn met sarin.
“Er is ook gemeld dat radicale militanten grote ondergrondse opslagfaciliteiten hebben in het gouvernement Allepo, waar chemische stoffen worden opgeslagen, waaronder fosfor en TNT. Er zijn ook verborgen voorraden vaten met napalm in hetzelfde gouvernement, en er wordt gemeld dat 30 vaten zijn opgeslagen in de kelder van de plaatselijke Yarmuk-school, terwijl nog eens 20 vaten zijn opgeslagen in het gebied van Bab al-Nairab. Zestien vaten, waaronder die met gele fosfor en zilvernitraat, worden door militanten in Al-Shaar bewaard voor een raketproductiefaciliteit. Er wordt gemeld dat er tot twintig vaten napalm zijn opgeslagen in de stad Sarmada.
“Opgemerkt moet worden dat de hierboven genoemde massavernietigingswapens gemakkelijk kunnen worden gebruikt door ISIS-militanten in andere delen van de wereld, waaronder Europa, Azië en Amerika.
“Onder deze omstandigheden, in het licht van de dreigende dreiging van terroristische aanslagen op massavernietigingswapens, moet de internationale gemeenschap zich verenigen in haar inspanningen om een einde te maken aan deze terroristische organisaties en de daarmee verbonden groepen.”
Hoe lang is ISIS al bezig met het aanleggen van voorraden chemische wapens?
Door Vladimir Platov
http://journal-neo.org/2016/10/16/for-how-long-isis-has-been-stockpilling-chemical-weapons/
“Wanneer er een misdaad of misdaden zijn gepleegd, zoekt en arresteert de politie de daders, en al het bewijsmateriaal dat beschikbaar is. Tegenwoordig hebben we bewijs [1] van illegale, monsterlijke oorlogen die zijn gepland, beraamd en uitgevoerd, en niemand gaat de gevangenis in voor de misdaden tegen een aantal landen. Miljoenen mensen zouden vandaag de dag nog in leven zijn als deze oorlogsmisdadigers hun land niet waren binnengevallen.
“Irak, Libië, Syrië, Afghanistan, Jemen en andere landen zijn nooit de westerse landen binnengevallen, maar toch zijn de bovengenoemde landen nu de hel op aarde.”
[lees meer via onderstaande link]
http://graysinfo.blogspot.ca/2016/10/the-unpunished-war-crimes-of-war.html
… de verwoesting van de Iraakse stad Fallujah …
Als Fallujah de Guernica van Irak is, wat zegt dat dan over de Amerikaanse strijdkrachten die het land hebben aangevallen?
Het is een regelrechte leugen om te beweren dat Fallujah de Guernica van Irak was. Anders dan in Fallujah waren er in Guernica (Spanje 1937) geen strijders en vond er geen grondoffensief plaats dat Guernica bedreigde. Bijgevolg was de vernietiging van Guernica analoog aan de vernietiging van Rotterdam door de nazi's door middel van luchtbombardementen in 1940.
In plaats van een grondoffensief tegen Fallujah te lanceren – waarbij veel Amerikaanse slachtoffers vielen – hadden de VS de vernietiging van Hama door de Assad-dictatuur in 1982 kunnen imiteren door Fallujah te onderwerpen aan artilleriebombardementen. De slachtoffers in Fallujah waren het directe gevolg van gewapend verzet van rebellen die zich in Fallujah hadden verschanst.
Hoewel het geen regelrechte leugen is, is de opmerking van FH een redelijk transparante poging om de aandacht af te leiden van de brutale minachting voor burgerslachtoffers die door de VS en hun regionale bondgenoten, met name Israël, wordt beoefend.
In feite vonden de meest spectaculaire terreurbombardementen van 1982 plaats tijdens de Israëlische invasie van Libanon en het beleg van Beiroet.
FH is daar merkwaardig vaag over, en over een flink aantal andere zaken van historisch belang.
Met rebellen en strijders bedoel je Irakezen die tegen de bezettingsmacht hebben gevochten? Verwijst dat woord ‘strijder’ naar ‘vijandelijke strijder’? Een term bedacht door het Dubya-team om de Conventies van Genève te omzeilen?
Ik kom uit een Europees land dat tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi's werd binnengevallen en ik werk veel met Amerikanen. Wat de gemiddelde Amerikaan niet begrijpt, is hoe het is om feitelijk bezet te zijn, en als de bezettingsmacht mensen vermoordt, ken je rebellen en strijders.
Hier zijn talloze monumenten gewijd aan degenen die werden geëxecuteerd en aan degenen die de opstanden organiseerden. Je gaat wandelen, er is een monument voor de geëxecuteerden, je gaat naar het ziekenhuis en er is een monument voor degenen die in dat ziekenhuis zijn gemarteld door de Gestapo, enz., enz.
Hier is een interessante video over Fallujah en wat daar aan de hand was met strijders:
https://www.youtube.com/watch?v=yalyCk4kK-8
En ga onderzoeken wat er nu in Fallujah aan de hand is door het gebruik van verarmd uranium.
De vernietiging en het verlies aan mensenlevens tijdens de Tweede Slag om Fallujah was veel groter dan die van Guernica.
De opmerkingen van Fergus Hashimoto over de militaire situatie in Guernica in 1937 zijn echter onnauwkeurig.
Opmars van nationalistische troepen onder leiding van Generalísimo Francisco Franco had het door de Republikeinse regering gecontroleerde gebied binnengedrongen. De Baskische regering, een autonoom regionaal bestuursorgaan gevormd door Baskische nationalisten, probeerde Biskaje en delen van Guipuzcoa te verdedigen met haar eigen lichte Baskische leger. Ten tijde van de inval vertegenwoordigde Guernica een strategisch centraal punt voor de Republikeinse strijdkrachten. Het stond tussen de nationalisten en de verovering van Bilbao. Bilbao werd gezien als de sleutel tot het beëindigen van de oorlog in het noorden van Spanje. Guernica was ook het toevluchtsoord voor de Republikeinen uit het noordoosten van Biskaje.
Voorafgaand aan de inval van het Condor Legioen was de stad niet direct betrokken bij de gevechten, hoewel er Republikeinse troepen in het gebied waren; 23 bataljons Baskische legertroepen bevonden zich aan het front ten oosten van Guernica. De stad huisvestte ook twee Baskische legerbataljons, hoewel het geen statische luchtverdediging had, en men dacht dat er geen luchtdekking kon worden verwacht vanwege de recente verliezen van de Republikeinse luchtmacht.
Het luchtbombardement op de Baskische stad Guernica op 26 april 1937 werd uitgevoerd door het Condor Legioen van de nazi-Duitse Luftwaffe en de fascistische Italiaanse Aviazione Legionaria, onder de codenaam Operatie Rügen. Het Condor-legioen stond volledig onder bevel van de nationalistische strijdkrachten. Het bevel om de aanval uit te voeren werd doorgegeven aan de commandant van het Condor-legioen, Oberstleutnant Wolfram Freiherr von Richthofen, van het Spaanse Nationalistische Commando.
Het bombardement verbrijzelde de wil van de verdedigers van de stad om weerstand te bieden. De rebellen kregen weinig weerstand en namen op 29 april de volledige controle over de stad over. De aanvallen vernietigden het grootste deel van Guernica. Driekwart van de gebouwen van de stad werd volledig verwoest, en de meeste andere liepen schade op. Het aantal burgerslachtoffers wordt nu geschat op tussen de 170 en 300 mensen. Tot de jaren tachtig was algemeen aanvaard dat het aantal sterfgevallen ruim 1980 bedroeg, maar nu is bekend dat deze cijfers overdreven zijn.
In feite trekken de Amerikaanse en Britse acties, van artilleriebombardementen tot lucht- en grondaanvallen, inclusief het gebruik van brandbommen en witte fosfor tegen de burgerbevolking, de meest accurate vergelijking met de Israëlische militaire tactieken.
Waarom staat deze informatie over Aleppo niet in de bedrijfsmedia?
Amerikaanse senator: “Wie betaalt ISIS, wie betaalt Al-Qaeda in Oost-Aleppo? Ze worden betaald door Saoedi-Arabië, Turkije, Qatar, door de Verenigde Staten, door de NAVO….” Zie belangrijke link naar artikel hieronder:
https://www.rt.com/op-edge/362980-aleppo-hostages-terrorists-paymasters/
“…de Syriërs en Russen lijken zich te mobiliseren om deze ‘kill-all-who-resist’-strategie toe te passen op het meest ambitieuze doel tot nu toe…’
“deze ‘kill-all-who-resist’-strategie”?
Is dat wat de rest van ons ‘oorlog’ noemt? En hoe suggereert de NYT dat iemand een oorlog zou voeren anders dan door iedereen te doden die zich verzet? Natuurlijk hebben de heldhaftige Amerikaanse strijdkrachten ook de neiging om iedereen te doden die zich niet verzet, zoals in de Highway of Death.
Hier in Groot-Brittannië is het net hetzelfde. De BBC is in dit opzicht afschuwelijk en herhaalt alles wat de Syrische regering en de Russen in een slecht daglicht zal stellen als feit.
Dat de strijdkrachten van Assad routinematig chloorgasvaten inzetten, wordt gepresenteerd als bewezen – net als de bewering dat er nog 250,000 burgers in Oost-Aleppo zijn. In feite zou je geen idee hebben dat de meerderheid van die stad en bevolking onder controle van de overheid blijft als je alleen maar hun berichtgeving volgt. Zeker, veel van mijn vrienden en collega's zijn geschokt als ik hen hierop wijs.
Over de chloorgasclaim gesproken: kunt u mij verwijzen naar het VN-rapport waarover u een paar weken geleden schreef? Ik kan het zelf niet goedkeuren en wil het naar mijn parlementslid sturen, omdat hij geen idee heeft hoe dubbelzinnig het was.
Bedankt.
“chloorgasclaim”
Terwijl ik een pauze nam van wat klusjes, zag ik je vraag en heb ik snel gezocht. Het zou dit verhaal kunnen zijn:
https://consortiumnews.com/2016/09/08/un-team-heard-claims-of-staged-chemical-attacks/
Tenzij uw parlementsleden anders zijn dan Amerikaanse vertegenwoordigers en senatoren, mag u geen hoop koesteren. Als ik naar hun kantoor bel over een kwestie, kan ik het beste hopen op een standaardbrief die wel of niet iets te maken heeft met mijn opmerking of vraag. Soms verandert dit rond verkiezingstijd, maar dit jaar niet. Mijn vertegenwoordiger van het GOP House weet dat het in principe onmogelijk is dat hij verliest, en ik heb helemaal niets van hem gehoord.
Hallo Zachary,
Dat was het Consortium News-rapport waar ik naar verwees, maar ik was op zoek naar een kopie van het daadwerkelijke VN-rapport – ik kan in het artikel geen link ernaar vinden. Excuses als het duidelijk is, maar ik ben visueel gehandicapt en mijn schermlezer heeft de hyperlink mogelijk niet opgepikt.
Ja, mijn parlementslid is nutteloos – een klassieke Blairiet die veel ophef maakt over het hulpverleningswerk dat hij blijkbaar in Bosnië deed, maar er toch in slaagde te stemmen en te lobbyen voor verdere 'interventie' in Syrië.
http://www.ohchr.org/EN/HRBodies/HRC/IICISyria/Pages/IndependentInternationalCommission.aspx
Probeer die link eens. Het gaat naar de site van het Syrische onderzoek van de VN. Misschien staat het gewenste rapport daar ergens.
Begrepen. Bedankt!
HISTORISCH PERSPECTIEF…
Het bovenstaande artikel presenteert PR-rapportage die zo voor de hand liggend lijkt
absurd. Vanuit het standpunt van de propagandisten moet het “effectief” zijn
Vaak – zo niet altijd – heeft de Amerikaanse journalistiek deze rol gespeeld. Het heeft
vaker de norm dan de uitzondering op de regel.
—-Peter Loeb,
De propagandist die de eer verdient, is degene die het Amerikaanse volk kan verkopen om Al Qaida te steunen, de mensen die ons hebben aangevallen op 911!
De slag om Mosul wordt live gestreamd in de Guardian en op Facebook
Als dat geen nieuwsmanagement is, weet ik het niet meer. Het is allemaal erg Gung-ho, zoals de Britten zouden zeggen.
De Robert-partij heeft gelijk over deze mediamanipulatie. Er wonen 1.5 miljoen burgers in Mosul en we zullen geen woord horen over humanitaire kwesties.
Mosul is misschien maar de helft ervan. Volgens dit artikel in NEO (http://journal-neo.org/2016/10/16/is-there-a-way-to-justify-us-aggression-against-yemen/) de valse vlag-raketaanval op de Amerikaanse torpedobootjager USS Mason werd uitgevoerd omdat de Saoedi’s en talrijke andere soennitische Arabische bondgenoten jammerlijk hebben gefaald in hun missie om de Houthi’s in Jemen te onderwerpen en het Pentagon een voorwendsel nodig had om de gevechten van nog een nieuwe oorlog die het vanaf het begin had georkestreerd. Blijkbaar zullen Amerikaanse straaljagers binnenkort al die Jemenitische burgerdoelen gaan bombarderen en beschieten. Voor ons is het toegestaan omdat we uitzonderlijk zijn. Man! Het geeft je het gevoel dat je het recht en de kracht hebt om gewoon Amerikaan te zijn!
Dit is weer een uitstekend artikel. Natuurlijk zijn het losbandige misdadigers, tenzij het onze losbandige misdadigers zijn, in welk geval zij het slachtoffer zijn van barbaarsheid. Het idee van een kernoorlog ter verdediging van jihadistische misdadigers is zowel waanzin als verraad.
Eend msm
Ook kregen 9,000 ISIS-troepen een veilige evacuatieroute vanuit Mosul om Syrië in Aleppo aan te vallen.
De Amerikaanse luchtmacht biedt nu onderdak aan ISIS.
1) Amerikaanse wapens
2) Steun van de luchtmacht
Daarom is het veilig om te voorspellen dat het geweld in Mosul niet zo erg zal zijn als in Aleppo. De ISIS-jongens krijgen naar verluidt een veilige doorgang om de stad te verlaten en naar Syrië te gaan, waar ze de neoconservatieve oorlogshitsers beter kunnen dienen. De slimmeriken zullen ongetwijfeld misbruik maken van de situatie om weg te glippen en naar huis te gaan, terwijl de anderen hun vrienden in Syrië zullen gaan helpen.
Er zijn meer burgers in Mosul dan in Aleppo. Als onze Amerikaanse en Iraakse bommen steevast burgers in Mosul doden, zullen de hypocriete media dit dan melden of negeren?
Ik heb verschillende interviews met Assad gelezen en/of bekeken. Hij komt goed over. Dit recente (12 oktober) interview is het bekijken waard:
http://www.globalresearch.ca/interview-with-president-bashar-al-assad-the-west-doesnt-accept-syria-as-an-independent-country-they-are-supporting-terrorism-its-an-invasion-against-international-law/5551106?utm_campaign=magnet&utm_source=article_page&utm_medium=related_articles
Ook de moeite waard is de ervaring van een journalist in Beiroet. Uit zijn artikel:
“De enorme omvang van de crisis is qua omvang onvoorstelbaar, net zoals de verschrikkingen die de Amerikaanse democratieminnende kannibalen het Syrische volk hebben aangedaan, het begrip van het meeste westerse publiek te boven gaan. Maar ondanks al het bloedvergieten, verlies en terreur dat de Verenigde Staten tegen Syrië hebben aangericht, blijft de Syrische geest bestaan en blijft het Syrische volk een van de vriendelijkste, vriendelijkste en meest gastvrije mensen op aarde.
Bovendien blijven Syriërs een ogenschijnlijk goed geïnformeerd publiek, ondanks het feit dat hun land de afgelopen vijf jaar verlamd is door oorlogvoering en dat zij zelf vluchtelingen zijn geworden. Kennis niet alleen van hun eigen situatie, maar ook van de spelers erachter en de ontwikkelingen die plaatsvinden in Europa en Amerika is gebruikelijk, en terwijl het Amerikaanse publiek in totale verwarring naar de 24-uursnieuwscyclus kijkt over de gebeurtenissen die plaatsvinden in Syrië, zijn Syriërs zich diep bewust van wie verantwoordelijk is voor de crisis waarmee hun land wordt geconfronteerd.
Terwijl Amerikanen de crisis toeschrijven aan de lijn ‘ze vechten al duizenden jaren’, of de propaganda aanvaarden dat Syrië met een burgeroorlog wordt geconfronteerd, weten de Syriërs dat waar ze mee worden geconfronteerd een proxy-oorlog is tegen hun regering, tegen hun manier van doen. van het leven, en tegen Rusland. Syriërs zijn zich volledig bewust van het feit dat de terroristen die zich een weg door het land banen, gefinancierd worden door Saoedi-Arabië, gefaciliteerd door Turkije en Israël, en getraind door de Verenigde Staten. Ze zijn zich er volledig van bewust dat er geen “gematigden” zijn die tegen de Syrische regering vechten en dat de Verenigde Staten verantwoordelijk zijn voor het creëren van de ISIS-terreurorganisatie die zij beweren te bestrijden.”
Volledig artikel:
http://www.globalresearch.ca/only-in-the-world-of-american-media-is-syria-a-civil-war/5550969?utm_campaign=magnet&utm_source=article_page&utm_medium=related_articles
Gregory Herr – uitstekend openhartig interview met Assad, en prachtig artikel over de Amerikaanse journalist die met Syriërs in Libanon spreekt. Heel interessant. Hartelijk dank voor het plaatsen ervan, Gregory.
De Coalitie van de Sponsors van het Terrorisme (COST), bestaande uit Israël, de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Saudi-Barbarië, Turkije en Qatar, heeft het toppunt van hypocrisie al eerder bereikt toen zij de Russische en Syrische verdedigers beschuldigde van de ‘radicalisering van het terrorisme’. oppositie” en dus voor het veroorzaken van vernietiging en de massale migratie vanuit het Midden-Oosten en Noord-Afrika naar Europa. Het is niet de COST-verzameling die training, wapens, salarissen en zelfs operationele logistiek leverde aan de huurlingen die Syrië aanvallen, die de schuldige zijn, en niet de verdedigers. Dit is dezelfde logica als wanneer je de bezettingssoldaten ‘vredeshandhavers’ noemt. Als iedereen zich onmiddellijk zou onderwerpen aan de Pax Americana van de aanvaller (dat wil zeggen Terror Americana), zou er vrede zijn, ja natuurlijk.
Het oordeel over de Amerikaanse proxy-aanval op Mosul totaal anders dan de Russische en Syrische aanval op door de VS gesteunde terroristen is dus bijna een tegenclimax. Niets kan ons meer verbazen, we weten nu dat de hypocrisie van de westerse regering en de MSM-bull grenzeloos zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=yPri6clYCws
Simon en Garfunkel - Mevr. Robinson
En op u, mevrouw de president
De natie viel voor alle leugens die jij zaaide
Hoewel
U hebt dat geld aangenomen, mevrouw de president
Goldman Sachs was tevreden, maar dat willen ze niet zeggen
Hebben ze betaald om te spelen?
We willen graag weten wat er in die ontbrekende e-mailbestanden staat
We willen graag uw geheime Wall Street-toespraak voorlezen...
Kijk naar alle terroristen en vluchtelingenballingen
Kinderlichamen spoelden aan op een eenzaam strand
Dus op u, mevrouw de president
Zelaya is weg en jij hebt de staatsgreep geregeld
Zag het door
Je kwam en lachte toen Gaddafi stierf
Stuurde zijn wapens naar rebellenterroristen
Maniakken – en salafisten
Nusra-rebellen verstoppen zich in de drukke straten van Aleppo
Witte Helm-propaganda verbergt de waarheid
Menselijke schilden en kinderen werden neergeschoten omdat ze probeerden te ontsnappen
Een natie rouwt om de decimering van haar jeugd
Kijk nu eens naar u, mevrouw de president
Jouw privébeleid is bloedvergieten
Het is een overstroming
Het heeft u rijk gemaakt, mevrouw de president
Zorgverzekeraars financieren uw spel
Scheve banken – doe hetzelfde
Neocons omringen u aan uw Oval Office-bureau
Je bent door het kandidatendebat heengekomen
Hoe we het ook bekijken, er is iets behoorlijk grotesks
Het is jouw schuld als Armageddon ons lot is
Waar bent u gebleven, mevrouw Amerika
Je fakkel logenstraft de waarheid die je ooit vertelde
Dat is verkocht
Wat zegt u, mevrouw de president
Bommen voor vrede zullen een betere dag opbouwen
In een land, ver weg
Een uitstekende, excorerende parodie... Ik vond het geweldig! Het geldt ook voor onze huidige president, Nobelprijswinnaar [ik kokhals als ik dit schrijf], Barack Obama.
FG Sanford – geweldig gedaan!
Hoe triest maar waar.
Hoe meer de tijd verstrijkt, het is niet zo gek om 911 als een inside job te beschouwen. Het is waar dat veel elementen van een paar regeringen schurkenstaten nodig hadden om het voor elkaar te krijgen, maar naarmate de tijd verstrijkt, hoe meer er naar buiten komt, hoe logischer het allemaal wordt. Waarom maken we het terroristen niet gewoon gemakkelijk om aan boord van een vliegtuig te komen? Saudi wordt in het geheim uit de VS gevlogen met vreemde banden met vreemde mensen. Alle Ziocon Neocon Dual Citizens die bij het onderzoek betrokken zijn. Blijkbaar gaf Hillary aan onze bondgenoten, zoals Saoedi-Arabië en de Golfstaten, toe dat ze Al Qaeda hielpen en financierden. Patrick Cockburn schrijft hier over….
http://www.counterpunch.org/2016/10/17/us-allies-are-funding-isis-and-hillary-knew-all-along/
Joe, de bewering van de Amerikaanse regering komt neer op het volgende:
1) wij financierden Al Qaeda toen zij in Afghanistan tegen de Sovjet-Unie vochten,
2) we stopten met de financiering ervan, maar zij deden 911,
3) nu financieren we ze opnieuw als ze Syrië aanvallen.
Kort gezegd is het: Al Qaeda is dat vriend-vijand-vriend. De financiering hier betekent niet dat Al Qaeda uit de Amerikaanse begroting moet worden betaald en vervolgens uit zwarte begrotingen moet worden gefinancierd, of dat de bondgenoten het moeten doen en dergelijke.
Het is duidelijk dat dit een nog belachelijker complottheorie is (vriend-vijand-vriend) dan de single-Kennedy-shooter-complottheorie van eerder. De elites moeten over de vloer rollen van het lachen om de domme Amerikanen die dergelijke samenzweringstheorieën van de regering als realiteit slikken.
Kiza, de Saker beweerde dat de Nieuwe Koude Oorlog voor 80% door de media wordt uitgevochten, en ik denk dat hij met die opmerking iets op het spoor is. Ik denk dat ik Benazir Bhutto geloof dat Osama bin Laden in 2001 stierf, meer dan ik geloof in wat er daarna gebeurde in mei 2011. David Talbot spreekt met de Allen Dulles en introduceert de Moslimbroederschap ergens rond 1953 bij de Saoedi's. kookt al heel lang. Zbigniew heeft alles in de jaren tachtig een tandje bijgezet, zoals je weet, en sindsdien zijn de dingen nooit meer hetzelfde geweest. Al Quada is een handig hulpmiddel, en de Saoedi's vormen een handig kanaal om de chaosmachine nog meer chaos te geven en zo nog meer chaos te creëren.
Sterker nog, ik geloof dat het trekken van een lijn naar de huidige Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme kan worden herleid tot de moord op JFK door met één naam te beginnen, en dat zou Allen Dulles zijn, aangezien zijn lijn van bedrog zich uitstrekt tot zijn huidige erfgenamen van de chaosmachine terwijl deze draait. en brandt mee. Het beste wapen dat deze boosdoeners hebben is geen bom of een stealth-drone, het zijn zielloze, gehoorzame media.
Ik geloof dat Zbigniews eigen biografie de Amerikaanse Afghaanse interventie dateert vóór de Sovjet-inval in december 1979. De datering van de jaren tachtig komt waarschijnlijk voort uit de noodzaak om te beweren dat het bewapenen van de moedjahedien een reactie was op de Sovjets, en niet de oorzaak van de Sovjet-inval.
Bedankt. Ik heb de jaren tachtig uit mijn hoofd gekrabbeld, en dat is altijd een riskant proces. Dicht genoeg is voor het werpen van hoefijzers, maar specifiek zijn kan een wereld van verschil betekenen. Zbigniew werkte voor Carter, dus zijn tijd bij het helpen van Osama bin Laden zou eind jaren zeventig zijn geweest. Man, wat vliegt de tijd terwijl hij de wereld blijft veroveren. Nogmaals bedankt Ted voor het feit dat hij me hierop heeft gewezen.
Joe, weet je nog dat ik kort geleden zei... het is die vervelende tijdlijn waar ik op mijn hoofd krab? De officiële tijdlijn werkt gewoon niet vanuit logistiek oogpunt. Uiteraard zijn wij niet op de hoogte van alle details. Stop en denk erover na. Hoe groot de misdaad ook was, het was nog steeds een misdaad in de tuinvariant. Waarom zou het nodig zijn om de details van een tuinvariëteitcriminaliteit te classificeren... tenzij dat niet zo was?
FG Zoals u goed weet, gaat de tijdlijn die de VS met de radicale islam hebben gehad, ver terug. Allen Dulles was rond 1953 betrokken bij de deelname aan de Moslimbroederschap om Saoedische agenten te worden. In de loop der jaren is het verhaal van de radicale islam-proxy-krachten nogal wat keren in en uit hun vele vermommingen veranderd, afhankelijk van de gelegenheid. Zoals u weet rekruteerde Zbigniew eind jaren zeventig de radicaal-islamitische soldaat om een verzetsoorlog tegen de Russen in Afghanistan te voeren. Deze keer waren de radicaal-islamitische mensen de goeden. Toen werden deze zelfde radicalen in 911 de ergste van de ergste, waarbij bijna drieduizend Amerikanen omkwamen om te bewijzen hoe erg ze konden zijn. Terwijl deze radicale terroristische bondgenoten door de VS worden gefinancierd via tussenpersonen zoals Saoedi-Arabië en de GCC, zijn deze huurlingen de vijand van mijn vijand geworden, en het is allemaal veel geluk en de beste wensen voor deze terroristische strijders als ze achter het leger van Assasd aan gaan. .
Dit type leger is precies wat een paar schurkenstaatloze verraders nodig hebben om de prioriteiten van een regering te kunnen beheren, en nog meer. Al Quada is het leger voor de mensen achter het gordijn.
Het lijkt niet uit te maken hoe laat het is, deze op bestelling gemaakte terroristische huurlingen zijn eenvoudig aan te passen aan elk scenario waarin het passend lijkt om ze te gebruiken. Met een kleine verandering van de naam houdt de voortdurende verandering onder het leiderschap van het tweede niveau als gevolg van drone-aanvallen het fris en nieuw, en de manier waarop terreurnetwerken hun octopustentakels over de hele wereld verspreiden, maakt het een lastig leger om te verslaan. Dit is te kwaad om zomaar spontaan te zijn. No al Quada en elke andere naam die het zichzelf noemt, is het meest misselijkmakende apparaat voor oorlog dat ooit is bedacht… met uitzondering van de kernwapens.
“Hoe groot de misdaad ook was, het was nog steeds een misdaad in de tuinvariëteit. Waarom zou het nodig zijn om de details van een tuinvariëteitcriminaliteit te classificeren... tenzij dat niet zo was?'
………………………………………………………………… ..
U vroeg of de tuinvariëteit zo speciaal werd behandeld. Eén gok is dat wat we de afgelopen paar jaar hebben gezien en waar we getuige van zijn geweest, waarschijnlijk onder één kopje staat in een door de denktank geschreven plan dat ergens te vinden is onder het hoofdstuk 'Tit for Tat'-strategie. Met andere woorden, het is allemaal één groot plan met een geheel eigen scriptformaat. Een genie dacht waarschijnlijk: 'maak alles groot'.
Ik ben waarschijnlijk niet eens in de buurt van gelijk, maar het klinkt allemaal als iets dat zo zou kunnen blijken te zijn. Wie weet?
Kiza,
Ik heb ergens gelezen dat Al Qaeda Arabisch is voor een grote computerbasis. Iemand die Arabisch kent zou het wellicht kunnen bevestigen. Het zou heel logisch zijn en ook zwarte humor.
Ik spreek Arabisch. ‘Al Qaeda’ kan zowel ‘de basis’ als ‘de heerschappij’ betekenen. Ik weet niet zeker welke van de twee werd gebruikt bij het ontstaan van deze dieren.
Beide betekenissen van Al Qaida zijn hier van toepassing.
Bedankt, Robert. Ja, de MOSUL-regels zijn hetzelfde als de GAZA-regels.
Natuurlijk kan Israël onmogelijk iets te maken hebben met de chaos in ME en de opkomst van ISIS. Rechts. Net zoals zionisten niets te maken hebben met aanvallen op activisten die kritisch staan tegenover Israël, zoals Miko Peled, die onlangs werd ontzegd te spreken op de universiteit van Princeton. Dergelijke aanvallen beschadigen en verdelen de Palestijnse solidariteitsbeweging. Ironisch genoeg lijken de resultaten sterk op wat het Israëlische Reut-instituut Israëlische strategen heeft aanbevolen:
‘een wig drijven’ tussen verschillende critici van Israël om een verenigde beweging te voorkomen, en ‘alle beschikbare vuurkracht’ richten op het ‘benoemen’ van tegenstanders om ‘uiteindelijk hun vermogen om op een campus te opereren te beperken of helemaal te elimineren. forum."
Als we ons niet verzetten tegen deze verdeeldheid zaaiende, vijandige acties, zullen deze aanvallen escaleren en de beweging voor gerechtigheid in Palestina steeds meer schade toebrengen. Vrijdag werd een open brief geplaatst waarin Miko werd gesteund en werd opgeroepen tot een einde aan de aanvallen. Zoals de Brief zegt: “De inzet is te hoog om destructieve machtsstrijd mogelijk te maken.”
Hier kunt u meer lezen en tekenen:
http://www.uniteforpalestine.com/