De crème de la Amerikaans buitenlands beleid kwam vorige week bijeen in Texas en bevestigde tijdens een vriendelijk conclaaf de noodzaak van hun bekwame rentmeesterschap van de nationale veiligheidsstaat, zoals Michael Brenner getuige was.
Door Michael Brenner
De gecombineerde veiligheids-/inlichtingengemeenschappen hielden vorige week een krachtige openbare conferentie aan de Universiteit van Texas in Austin, een nu regelmatig terugkerend evenement gezegend door kanselier (admiraal) William McRaven, die eerder OPERATIONS COMMAND (SOCOM) had geleid.
De line-up van zware hitters was indrukwekkend: Clapper, McLaughlin, Hadley, Breedlove, Zelikow, Negroponte, Eliot Cohen, generaal Norton Schwartz (voormalig stafchef, luchtmacht), Joshua Bolten (stafchef van Bush), John Helgerson ( CIA-inspecteur-generaal), Kurt Campbell. Het doel ervan blijft echter onduidelijk.
Een scène uit “Dr. Strangelove”, waarin de bommenwerperpiloot (gespeeld door acteur Slim Pickens) een atoombom naar zijn doel in de Sovjet-Unie rijdt.
Het bereiken van het Amerikaanse publiek is een standaardverklaring voor dit soort shindig. De communicatie was in dit geval echter eenrichtingsverkeer. In de panels zaten alleen mensen die echt geloofden in een harde, agressieve benadering van een zeer lange veiligheidsagenda. Het rooster van de sprekers was op dezelfde manier gestapeld. Symbolische deelnemers van buiten de ‘gemeenschap’ die in eerdere bijeenkomsten een rol hadden gespeeld, waren nergens te bekennen. Wat het publiek dus krijgt is instructie in plaats van uitwisseling of communicatie.
De keuze voor Texas is bijzonder vreemd omdat er maar weinig lokale bewoners zijn die bekering nodig hebben. Tijdens het evenement van vorig jaar ontlokte de litanie van grieven van CIA-directeur John Brennan tegen al degenen die, zoals de Senaatsinlichtingencommissie, de CIA, de NSA en anderen probeerden in toom te houden, een staande ovatie van het hele publiek (min één).
Het niveau van enthousiasme was wat je zou verwachten als hij de decimering van de laatste Comanche-band had aangekondigd of het besluit van een Hooggerechtshof om alle landtoelagen aan Mexicanen van de koning van Spanje ongeldig te verklaren. In 2015 zorgden Rusland, Iran, Syrië, de Islamitische Staat en – niet in de laatste plaats – binnenlandse vijanden voor de amfetamine-achtige rush. Hetzelfde dit jaar. Wat we dus hadden was het College van Kardinalen dat 1,200 kilometer trok om te prediken voor het koor van een provinciestad.
Dit uitbundige welkom is niet verrassend. Texas is tenslotte de plek waar de gouverneur (Greg Abbott) de Staatswacht heeft opgeroepen om de burgers te verdedigen tegen de dreiging van misbruik door Amerikaanse legereenheden die betrokken waren bij een trainingsoefening in een provincie ten noorden van Austin. Hij sprak zijn medeleven uit voor hun geuite angst voor mogelijke verkrachting, diefstal, vernieling en – bovenal – inbeslagname van hun vuurwapens. Dat gold ook voor bijna alle andere gekozen functionarissen.
Met andere woorden, het evenement had elementen van een evangelische bijeenkomst – de menigte leunde naar de ouderen, zij het met een aanzienlijke hoeveelheid studenten en generatie ‘X’. Toch was het verhelderend om het Woord rechtstreeks van de apostelen te horen. Het is begrijpelijk dat in zulke aangename omstandigheden terughoudendheid of ellips achterwege blijven bij uitbarstingen van zelfvoldane openhartigheid.
Misschien is een betere metafoor een bijeenkomst van hoge prelaten in de Sociëteit van Jezus in Rome, ergens in het begin van de zeventiende eeuw. Voor het Amerikaanse buitenlandse beleid heeft het establishment een ‘nabije vijand’ en een ‘verre vijand’. Tot de eerstgenoemde behoren de krachten die de robuuste machtsuitoefening in binnen- en buitenland willen beteugelen – hetzij door ondoordachte juridische beperkingen, hetzij door het terugschroeven van de gedurfde doelstellingen.
De opgewekte oppositie tegen het draconische toezicht en de daarmee gepaard gaande onwettigheden vormden een bedreiging voor het gezag en de legitimiteit van het establishment. Nu is die mislukte Reformatie onderdrukt en de... status quo vóór gerestaureerd met triviale concessies aan de ketters. De vertrekkende paus had de noodzaak en deugd gezien van aansluiting bij de Sociëteit, en de kandidaat-paus is een bewezen zuster-in-Christus.
Prioriteit geven aan vijanden
De ‘nabije vijand’ heeft uiteraard de prioriteit. Want het vormt een duidelijke of latente bedreiging voor de essentie van het establishment: zijn bureaucratische controle, zijn overdadige financiering, zijn politieke invloed en – bovenal – zijn positie als cynosuur van het geloof, verdediger van het geloof tegen ketterij en spirituele gids voor het geloof. de natie bij het nastreven van haar externe betrekkingen.
Voormalig National Security Agency-contractant Edward Snowden. (Fotocredit: The Guardian)
De ‘verre vijand’ is de wereld ‘daarbuiten’. Die ruimte kan in vier categorieën worden verdeeld: die plaatsen waar de bekering voltooid is en van regeringen kan worden verwacht dat ze buigen voor de Amerikaanse heerschappij: West-Europa, Japan, enz.; andere plaatsen waar actieve bekering goed op gang is: Oost-Europa, Zuid-Azië; plaatsen bezet door vijandige krachten die de suprematie of het algemene welzijn van het establishment direct of anderszins in gevaar brengen; en ten slotte de ambigue zones waar bedreigingen mogelijk kunnen ontstaan.
Categorie III is waar de “Boze” verblijft – in zijn vele verschijningsvormen: bijvoorbeeld Rusland, Iran, Noord-Korea, islamitische terroristen. De ‘Evil One’ is alomtegenwoordig – zelfs als hij niet zichtbaar is, zoals het geval was in Austin.
Categorie IV omvat twee punten van zorg: a) nesten waar kleine adders op de loer kunnen liggen – Latijns-Amerikaanse ‘hervormers’, Afrikaanse gangsterklieken, Mexicaanse drugskartels – maar geen Afghaanse; en b) China. Dit laatste is groot en onheilspellend aanwezig in de angstige verbeelding van het establishment. Het is het equivalent van de opkomende islam voor het christelijke Europa van de donkere middeleeuwen, of – misschien beter gezegd – de Ottomanen voor het Europa van de Renaissance.
Wat te doen – confronteren, coöpteren, naast elkaar bestaan, tactisch betrokken zijn? De bewegers en schudders van het establishment neigen instinctief naar de confrontatie. Hun praktische inzicht neigt hen naar waakzame accommodatie. Ze maken zich zorgen, maar denken niet creatief.
De Russische president Vladimir Poetin spreekt de Algemene Vergadering van de VN toe op 28 september 2015. (VN-foto)
De botte waarheid is dat China de elite van het Amerikaanse buitenlands beleid bang maakt. Het is te groot, te succesvol, te zelfverzekerd, te bereid om aanspraken te maken op uitzonderlijkheid die zogenaamd exclusief voor Amerika zijn. Dat is de reden waarom deze apostelen van het establishment dwangmatig de klassieke ontwijkingsmechanismen inzetten om het land in diskrediet te brengen, de problemen ervan uit te vergroten, en zichzelf ervan te overtuigen dat de positie van de Verenigde Staten als koning van de heuvel onneembaar is. Met andere woorden: wensdenken bij adolescenten.
Het front van de ‘nabije vijand’ en het front van de ‘verre vijand’ kruisen elkaar. Ze zijn onderling afhankelijk. Inschattingen van de hoge dreiging van laatstgenoemde zijn troeven bij het voeren van campagne voor maximale steun voor eerstgenoemde. Uitgebreidere middelen, zowel materieel als politiek, maken op hun beurt een uitgebreidere betrokkenheid in het buitenland mogelijk. Een echte perpetuum mobile.
Er bestaat inderdaad een terrorisme-industrie waarvan het gedrag grotendeels overeenkomt met dat van andere industrieën. Toegegeven, het heeft een aantal onderscheidende kenmerken. Het is een publiek-private samenwerking; daarom wordt er in twee valuta gehandeld: politieke beloningen en geld. De activiteiten ervan genieten diepe en alomtegenwoordige steun onder de bevolking in het algemeen en bij de elites. Het is ongevoelig voor kritiek, omdat zijn functies van cruciaal belang worden geacht voor de fundamentele veiligheid van het land. Critici worden ofwel van de hand gewezen, ofwel ervan beschuldigd ernstige bedreigingen niet serieus te nemen.
De waarde van de terrorisme-industrie voor het land is onmogelijk te meten, omdat het succes ervan wordt gedefinieerd in termen van negatieve zaken (dingen die niet zijn gebeurd) in plaats van positieve zaken (dingen die wel zijn gebeurd). Hoewel de tastbare voordelen onmetelijk zijn, zijn er miljoenen mensen wier levensonderhoud, status, zelfwaardering en politieke toekomst afhankelijk zijn van het voortbestaan van de terrorisme-industrie zoals deze momenteel is gestructureerd en functioneert.
Bovendien is de terrorisme-industrie zowel verkoper als koper van haar producten – allemaal in de vorm van diensten. De for-profit- en non-profitcomponenten zijn beide afhankelijk van een hoge vraag. Angst voor terrorisme genereert de vraag. Het aanwakkeren van angst levert hogere rendementen op voor iedereen die in de sector werkt.
Dezelfde mensen in de non-profitsector die hiervan profiteren, maken ook de oordelen, lanceren het beleid en controleren het discours over hoe groot de behoefte is. Een kritiek op beweringen over de omvang, aard en verandering in het niveau van de dreiging waarmee we worden geconfronteerd, moet tegen deze achtergrond worden begrepen. Dat geldt ook voor elke beoordeling van hoe goed het huidige beleid en de huidige praktijken werken.
Opmerkelijk conclaaf
Het conclaaf in Austin was in twee opzichten opmerkelijk: het kalme zelfvertrouwen; en haar onvoorwaardelijke overtuiging dat het Amerikaanse establishment een Voorzienige missie heeft om toezicht te houden op de zaken van de wereld. De waarheid is immanent (of inherent) aan het buitenlands beleid van de VS. Amerika's motieven zuiver. De middelen ervan worden gemeten.
President George W. Bush in een vluchtpak nadat hij op de USS Abraham Lincoln was geland om zijn ‘Mission Accomplished’-toespraak te houden over de oorlog in Irak.
De belangrijkste verantwoordelijkheid van degenen die leiding geven is het doorzoeken van de wereld om bedreigingen te vinden en te identificeren – en vervolgens strategieën te bedenken om deze te elimineren. Van tijd tot tijd moeten ze er ook voor zorgen dat het Amerikaanse volk volledig begrijpt waarom en wat er namens hen wordt gedaan.
Als het om beleidsbeïnvloeding gaat, zijn de twee terugkerende woorden ‘zouden’ en ‘moeten’ – zoals in New York Times redactionele artikelen. “We moeten onze militaire aanwezigheid in Syrië versterken om de Russische invloed tegen te gaan.” “Poetin moet zijn agressie in de Baltische staten en de Balkan stoppen” – Stephen Hadley, nationaal veiligheidsadviseur van president George W. Bush. (Geografie is blijkbaar niet het sterke punt van dit publiek).
In deze retoriek liggen een paar kernstellingen besloten. Net als de pijlers van het Geloof behoeven ze geen expliciete herformulering. Het overkoepelende doel van het Amerikaanse buitenlandse beleid is het bereiken van absolute veiligheid voor de Verenigde Staten. Op de lange termijn betekent dat het veramerikaniseren van de wereld. Op de kortere termijn betekent dat zware, niet-aflatende pogingen om onze vijanden te verslaan en potentiële bedreigingen te voorkomen.
Er zijn vier leidende principes:
-Het is legitiem en zelfs absoluut noodzakelijk dat de bedreigde democratische wereld, onder leiding van Washington, haar macht gebruikt om aanvallen op hen te voorkomen.
–Traditionele concepten van staatssoevereiniteit vormen geen aanvaardbare juridische of politieke barrière voor pogingen om die oplossing op te leggen.
–De Verenigde Staten zijn daarom geen ‘mondiale Leviathan’ die zijn zelfzuchtige belangen behartigt ten koste van anderen. Het is eerder een goedaardige producent van publieke goederen.
–Het voorrecht van een gedeeltelijke uitzondering op de internationale normen, inclusief het recht om eenzijdig te handelen, wordt verdiend door een historisch record van onbaatzuchtige prestaties.
Kijk niet achterom
De waardige leden van het Austin-panel besteedden geen tijd aan een retrospectieve kritiek op het beleid en de actie die uit dit wereldbeeld zijn voortgekomen. Uit de objectieve gegevens zou kunnen blijken dat het land enorm heeft geïnvesteerd in een serie mislukkingen, slechts verlicht door het bescheiden succes van het – tijdelijk – verspreiden van het klassieke Al Qaeda en het verdrijven van de Taliban.
Director of National Intelligence James Clapper (rechts) praat met president Barack Obama in het Oval Office, met John Brennan en andere nationale veiligheidsmedewerkers aanwezig. (Fotocrediet: bureau van de directeur van de nationale inlichtingendienst)
De mondiale strijd tegen reële en ingebeelde vijanden gaat door zonder enige merkbare verandering in het strategische denken. De enige overtuigende overwinning was de beheersing van de Amerikaanse publieke geest. Toch vindt er geen herwaardering van de kernpunten plaats. Het tragische fiasco in Irak kreeg één vermelding: “we moeten beter identificeren over welke factoren in de vergelijking we onvoldoende inlichtingen hebben, zoals massavernietigingswapens.” – Directeur van de Nationale Inlichtingendienst James Clapper.
De veerkracht van het geloof in de strategische doctrine als een soort Heilige Schrift blijkt duidelijk uit de benadering van het establishment ten aanzien van Syrië. De sprekers gaven daar blijk van een ongedifferentieerde en ongekwalificeerde consensus over Amerikaanse doeleinden. De Amerikaanse prioriteiten kwamen duidelijk naar voren. In deze puinhoop kunnen we nog steeds onderscheiden wat ze zijn – en dat er een consensus bestaat over hun belang en ordening. Zoals opgemerkt in een eerder bericht:
- Het hoofddoel is het dwarsbomen van de pogingen van Rusland om invloed uit te oefenen en zijn positie in Syrië te vestigen.
- Weg met Assad. Wij hebben ons op dit punt gecommitteerd aan de Israëli's, de Turken en de Saoedi's. Hun wens is ons bevel.
- Marginaliseer en verzwak Iran door de sjiitische halve maan te doorbreken
- Verslijt en fragmenteer ISIS langzaam. Succes op dit punt kan volgens de binnenlandse opinie een mislukking op alle andere punten dekken.
- Zorgen voor een permanente Amerikaanse fysieke aanwezigheid in Irak, dat wil zeggen bereiken wat we in 2008 niet hebben bereikt.
- Faciliteer een de facto opdeling van Irak, waarbij delen van Syrië aan de Iraakse delen worden gekoppeld. Houd dit voor als een lokmiddel voor de Koerden om als onze infanterie op te treden.
- Faciliteer een soort soennitische entiteit in Anbar en Oost-Syrië. Hoe kunnen we voorkomen dat het land wordt gedestabiliseerd door aanvallen van ISIS-overblijfselen? Hoe kunnen we voorkomen dat het onder de macht van Al Qaeda komt? Goede onderwerpen voor het eerste grote studieproject van de Obama Foundation.
- Al-Nusra in Syrië eigenlijk? Ik hoop dat de Turken Al-Nusra kunnen ‘binnenhalen’. Beloning? Obscuur. Niemand maakte melding van de stilzwijgende alliantie van Washington met Al Qaeda in Syrië. Niemand maakte melding van het uitoefenen van druk op Turkije en de KSA om de ondersteuning van jihadistische elementen stop te zetten, er werd geen melding gemaakt van Israël, er werd geen melding gemaakt van Syrië na Assad.
De woorden ‘zouden’ of ‘moeten’ met betrekking tot andere partijen ontbraken in alle discussies over Syrië. Hadley en anderen drongen er zelfs op aan dat we onze inspanningen zouden verdubbelen om de geloofwaardigheid in de ogen van Riyad en Ankara te herstellen. Deze figuren uit het establishment hebben zoveel tijd in doodlopende steegjes doorgebracht dat ze de nacht niet van de dag lijken te kunnen onderscheiden.
Elke ziel is gevangen
Van zijn eigen daden – Koran 74:38
Het Amerikaanse establishment op het gebied van buitenlands beleid is niet zo dol op introspectie of zelfreflectie – het wekt de angst voor een acute agorafobie-aanval.
Michael Brenner is hoogleraar internationale zaken aan de Universiteit van Pittsburgh. [e-mail beveiligd]
Dit is bloedige waanzin. Het establishment heeft de conservatieve soennitische alliantie die ons 9/11 heeft gebracht, verdubbeld. Hoe kunnen ze in vredesnaam besluiten dat dat deze keer niet zal gebeuren? Hoeveel 100 zullen er worden afgeslacht in Syrië, terwijl het wordt omgevormd tot een Wahhabi-conforme staat? Denkt men werkelijk dat een dergelijke staat vrede met Israël zal nastreven?
Noten.
Israël zoekt vrede zonder Arabische of Perzische natie. gewoon “afspraken”.
In de woorden van Monty Python zijn deze mensen: ‘Zelfs mentaal te onstabiel voor de nationale defensie.’
“De enige overtuigende overwinning was de beheersing van de Amerikaanse publieke geest.”
Hoe waar, en als het Amerikaanse publiek niet snel wakker wordt, gaan we allemaal naar de hel.
Ik weet niet helemaal zeker of het bedanken van Michael Brenner hier op zijn plaats is of niet, omdat zijn uitstekende analyse van “het hart van de duisternis” pijnlijk is om te lezen. Ik lees 'Faustian Bargains' van Joan Mellen over de relatie tussen LBJ en Mac Wallace in Texas, waar veel van onze hedendaagse problemen op of vóór 11-22-1963 begonnen. Het College van Kardinalen, dat is een goede professor. Bedankt…
https://www.amazon.com/Faustian-Bargains-Johnson-Wallace-Culture/dp/1620408066/ref=tmm_hrd_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=&sr=
Dit is een briljant stuk. Ze houden zichzelf – en het Amerikaanse publiek – voor de gek om hun rijkdom en macht te rechtvaardigen.
De realiteit die deze psychopaten niet onder ogen willen zien – maar uiteindelijk wel zullen moeten doen – is een gecoördineerde strategie om het kwade imperium tot een oorlog op drie fronten te dwingen. Zo zou het mogelijk kunnen werken: Iran ontgint de Straat van Hormuz, China trekt zich tegen Taiwan en Rusland besluit dat de raketten in Polen en Roemenië een pil zijn die te groot is om te slikken. Binnen 48 uur wordt elke illusie dat imperiale hegemonie of militaire superioriteit allesbehalve een manifestatie van psychotische dimentie is, onweerlegbaar. Een of twee vliegdekschepen zouden waarschijnlijk meteen tot zinken worden gebracht... gewoon om de realiteit te laten doordringen dat onze hele 'lucht-land-zee'-doctrine een infantiele fantasie is. Elke imperiale wensdroom bezwijkt uiteindelijk voor een oorlog op meerdere fronten of voor een economische overmacht. Wij zijn met beide bezig. Buk en zoek dekking!
President Trump zal ze allemaal ontslaan.
Vreemd genoeg kwam het vandaag langs de mijne: ik heb al een tijdje geen essays van professor Michael Brenner op consortiumnews gezien, en dan is het zover... hij is hier.
Zou het niet geweldig zijn geweest als de grote bijeenkomst in Austin over wereldwijde ontwapening zou gaan? Het Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw is een expansiestrategie voor mondiale dominantie, en dit allemaal terwijl Amerika nog steeds het grootste leger heeft om mee te doen. Hoewel deze strategie een goede strategie is, omdat Amerika over de militaire macht beschikt, zou ik ervoor pleiten om die gedachtegang om te draaien en onze militaire superioriteit te gebruiken als hefboom voor een plan voor mondiale ontwapening. Amerika dat van bijna alles het meeste heeft, zou zich in een comfortabele positie bevinden om anderen ervan te overtuigen hun nucleaire en conventionele wapens af te bouwen. In feite is dat het soort militaire macht waar Reagan over sprak tijdens de Republikeinse Conventie van 64. Ons sterke leger zou de vrede garanderen, was het idee. Misschien is dit dus een goed onderwerp voor de volgende bijeenkomst. Dat is natuurlijk als we onszelf onderweg niet opblazen voordat de volgende ontmoeting plaatsvindt.
Behalve, Joe, ons leger maakt deel uit van het militair-industriële complex. Als het leger zou aandringen op ontwapening en vrede, zou het industriële complex failliet gaan.
Ja ik weet het. Idee; begin te werken aan het verwijderen van bommen, en werk dan aan de klimaatverandering... maak je eigen honinglijst, maar we zouden mensen aan het werk kunnen houden als we betere prioriteiten hadden.
Laten we naar Mars gaan! Met het geld dat we alleen al aan Irak hadden besteed, hadden we daar twee rondreizen kunnen maken. Stel je voor wat we nog meer hadden kunnen doen als we met de Russen hadden samengewerkt en niet tegen hen.
Iets uit de goede oude tijd.
Duck And Cover (1951) Bert de schildpad
Als de neoconservatieven hun zin krijgen, kan dit nuttige informatie zijn. Voor de zekerheid, nadat je je handen achter je hoofd hebt gelegd en je hoofd tussen je benen hebt getrokken, is het misschien verstandig om door te gaan en je lieve *** vaarwel te kussen.
Zachary bracht voor mij die film oude herinneringen naar boven. Mijn zoon, onze jongste, van dertig, keek er samen met mij naar en kon er niet over uit hoe belachelijk het was. Ik herinner me dat mijn vader tegen me zei: als de dag ooit komt, besluiten ze de bom te laten vallen, midden op straat naar buiten te rennen, mijn armen open te doen en te zeggen: lieve Jezus, neem me alsjeblieft, ik ben de jouwe. Tussen haakjes, ik lees artikelen waarin wordt gezegd dat Obama tegen Kerry heeft gezegd dat hij de handschoen op Rusland moet gooien, en dat we mogelijk militaire opties tegen Rusland in Syrië gaan gebruiken, als Rusland niet stopt met het bombarderen van Aleppo. Misschien moeten we allemaal de Duck & Cover-film bekijken, of niet!
De neoconservatieven beginnen het echt op te voeren in Syrië. Obama & Co. hebben gedreigd dat land te overspoelen met MANPADS, en zijn doorgegaan met hun streven om een stuk Syrië voor de Koerden af te bakenen om zo het Yinon-plan voor Israël uit te voeren. Weet je, breek Syrië in stukken om voortdurende chaos te garanderen.
Het kan wel of niet relevant zijn dat Obama in Israël is om te doen alsof hij rouwt om een van hun dode oorlogsmisdadigers, maar het Amerikaanse leger heeft – met of zonder zijn toestemming – twee belangrijke bruggen in Oost-Syrië gebombardeerd.
http://www.reuters.com/article/us-mideast-crisis-syria-usa-bridges-idUSKCN11Z2PK?il=0
De blogger op de Minstrel Boy-site legt uit wat er aan de hand is.
Deze hele zaak wordt met de dag serieuzer.
hXXp://minstrelboy.blogspot.com/2016/09/us-led-coalition-destroys-two-bridges.html
Hier is nog een link die uitlegt wat er in Syrië gebeurt:
http://www.informationclearinghouse.info/article45576.htm
De VS bombarderen een Syrische militaire enclave waarbij meer dan 89 Syrische soldaten om het leven komen. Vervolgens richt Rusland zich op een Intelligence Operations Center waarbij 30 inlichtingenofficieren uit de VS, Groot-Brittannië, Israël, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar worden gedood:
http://www.globalresearch.ca/u-s-coalition-intelligence-operations-room-inside-syria-destroyed-by-russian-missile-attack-thirty-israeli-american-british-turkish-saudi-qatari-intelligence-officials-killed-report/5547099
Samantha Power loopt weg tijdens een geheime bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad en nu dreigt Kerry alle communicatie met Lavrov stop te zetten.
En nu vernietigen de VS bruggen die worden gebruikt door de Syrische troepen en Rusland?
Het lijkt erop dat WO III is begonnen.
Net op tijd om Hare Koninklijke Hoogheid te kiezen.
Ziekelijke tijden.
Jij bent de enige die gelijk heeft. “Eretz Israel” en “Oded Yinon” zijn een monsterlijk, onmenselijk plan.
Maar mensen beginnen de waarheid te ontdekken.
Blijf het woord verspreiden.
In de panels zaten alleen mensen die echt geloofden in een harde, agressieve benadering van een zeer lange veiligheidsagenda.
Met andere woorden, een andere versie van Amerika’s aangeboren neiging tot agressie tegen ‘de ander’. Eerst was het de slavenhandel, daarna de etnische zuivering van de indianen, en een lange lijst van ‘anderen’ die onderworpen waren aan de minachting en onmenselijkheid van het heersende establishment.
Texas is waar de gouverneur (Greg Abbott) de Staatswacht riep …
Ah, Texel. Had voormalig gouverneur Rick Perry zijn plan om zich af te scheiden van de Verenigde Staten maar uitgevoerd.
De botte waarheid is dat China de elite van het Amerikaanse buitenlands beleid bang maakt.
Dit lijkt een teken te zijn dat deze ‘elites’ niet helemaal gek zijn geworden. Ik herinner me een cartoon van vele jaren geleden voordat het Amerikaanse bedrijfsleven het grootste deel van zijn productiewerk naar China verscheepte. Er was een tekening van voorzitter Mao die berekeningen deed in de zin van zoveel miljarden Chinezen minus zoveel miljarden die verloren gingen in een oorlog met de VS, maar we zouden nog steeds miljarden Chinese overlevenden hebben. Als de Verenigde Staten in een dergelijke veronderstelde kernoorlog “slechts” 350 miljoen Amerikanen zouden verliezen, zouden de VS op nul staan.
Intussen heeft een stel Taliban-strijders de VS en hun NAVO-handlangers gevangen in een moeras.
De UT Austin-conferentie had de titel: “Veiligheid in transitie: nationale veiligheidsuitdagingen tegenover de volgende president”
Op de eerste dag van de sessie over Europa en Rusland was Philip Breedlove aanwezig, voormalig commandant van het Amerikaanse Europese Commando en voormalig geallieerd opperbevelhebber Europa (SACEUR), die voortdurend hallucineert over een “Russische invasie”.
Breedlove was op de tweede dag terug in de LBJ Presidential Library, een opmerkelijk passende locatie, om te uiten over de visie van het Pentagon op de rol van de president als opperbevelhebber.
Zoals onlangs onthuld door de website DC Leaks en benadrukt door de Intercept, is Breedlove een expert op dit gebied:
“De gepensioneerde generaal van de Amerikaanse luchtmacht Philip Breedlove, tot voor kort de opperbevelhebber van de NAVO-strijdkrachten in Europa, smeedde in besloten kring een plan om de onwil van president Barack Obama om de militaire spanningen met Rusland te laten escaleren vanwege de oorlog in Oekraïne in 2014 te overwinnen”
Gehackte e-mails onthullen algemene plannen van de NAVO tegen Obama over het Ruslandbeleid
Door Lee Fang, Zaid Jilani
https://theintercept.com/2016/07/01/nato-general-emails/
“Algemene Breedlove”? Dr. Strangelove, meer zoals. Je kent DR. STRANGELOVE, de documentaire.
Generaal Jack Ripper: “Oorlog is te belangrijk om aan de politici over te laten.”
Eerlijk gezegd is het uw tijd niet waard, meneer Brenner, om op te schrijven wat deze mensen zeggen of doen. Het zijn neoconservatieve extremisten die gevonden worden in het Amerikaanse leger/departementscomplex. Ze zijn vastbesloten om Syrië, Rusland, Iran en vervolgens China te vernietigen.
Zelfs Adolf Hitler was niet zo gek als deze ‘kakkerlakken’. Besteed er geen minuut meer aan. Ze moeten allemaal overboord worden gegooid in de donkere, broeierige Atlantische Oceaan.
En wat stel je precies voor om dat voor elkaar te krijgen?!
Mensen handelen niet alleen op het wereldtoneel. De Goden komen tussenbeide (of dienende engelen, als je dat liever hebt). De Davids verslaan de Goliaths met regelmaat, door de geschiedenis heen. Het doet er niet toe of men dit gelooft of niet.
Ik geloof dat Coyote Trickster in de nabije toekomst een rol zal spelen in de evenementen. Ik zag er een aan de kant van de snelweg staan terwijl ik naar mijn werk reed en naar mij staarde terwijl ik naar Hem keek… nogal ongebruikelijk. Ik zou geen voorspelling willen doen; niet terwijl Coyote in het spel is.
Al was het maar!