Amerikaanse enthousiastelingen voor de Nieuwe Koude Oorlog met Rusland lijken de minder strijdlustige bevelen van president Obama te negeren en aan te dringen op een gevaarlijke escalatie van de spanningen, meldt de ex-Britse diplomaat Alastair Crooke.
Door Alastair Crooke
In de nasleep van de Amerikaanse aanval op de posities van het Syrische leger die het vliegveld Dier A-Zor overzien en er het bevel over voeren – het vliegveld, waarvan de dagelijkse vluchten in ‘Berlijnse luchtbrug’-stijl de enige levensader vormen naar een stad die al lang belegerd wordt door ISIS – heeft de Russische De VN-ambassadeur stelde een pertinente retorische vraag in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties: Wie voert het Amerikaanse beleid uit: is het het Pentagon of het Witte Huis?
Er kwam uiteraard geen officieel antwoord, maar dat was ook niet nodig: de New York Times De redactieraad gaf ons het antwoord in haar oordeel van 15 september: de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken prees voor zijn energieke, maar “quixotische” diplomatie, de “Board” schreef:
President Barack Obama ontmoet president Vladimir Poetin van Rusland aan de zijlijn van de G20-top in Regnum Carya Resort in Antalya, Turkije, zondag 15 november 2015. Nationale veiligheidsadviseur Susan E. Rice luistert links. (Officiële Witte Huis-foto door Pete Souza)
“Het [Syrische staakt-het-vuren]-akkoord heeft ook krachtige critici binnen de regering-Obama, waaronder minister van Defensie Ashton Carter. Dinsdag weigerden Pentagon-functionarissen te zeggen of ze zich aan hun deel van de deal zouden houden, waarin de Verenigde Staten worden opgeroepen om informatie met de Russen te delen over doelen van Islamitische Staat in Syrië als het staakt-het-vuren zeven dagen blijft gelden. Dit zou een ongebruikelijke en mogelijk risicovolle samenwerking zijn met een Russisch regime dat steeds vijandiger is geworden en zou kunnen profiteren van het leren van Amerikaanse militaire geheimen.”
Wat hier zo verrassend is, is de geen verrassing zoals blijkt uit de redactionele schrijvers van de New York Times. De Raad stelt ronduit dat de minister van Defensie en het Pentagon dat misschien niet doen voldoen. Er is geen spoor van verrassing zichtbaar over de constitutionele implicaties van deze openlijke strijd tegen het presidentiële gezag.
Nee, de Raad van Bestuur lijkt het eerder als heel natuurlijk en prijzenswaardig te beschouwen dat Carter weigert in te gaan op dit “ongebruikelijke en risicovolle” voorstel. Maar dit was niet een of ander ‘voorstel voor samenwerking’. Dit was een overeengekomen formeel akkoord tussen de Verenigde Staten en een andere staat – bereikt na langdurige onderhandelingen, en gedaan met een presidentieel mandaat.
Kortom, het gezag van president Obama bestaat niet meer – als het indruist tegen de vaste mening van het Pentagon, de CIA, de New York Times, de Washington Post en de presidentskandidaat van de Democratische Partij. Het is daarom niet onredelijk om aan te nemen dat Obama's schoorvoetende ontspanning met een Russische president aan wie hij persoonlijk een diepgewortelde hekel heeft, nu niet meer is dan diplomatiek geklets.
Professor Stephen Cohen, de eminente Rusland-geleerde, heeft dat wel gedaan spits naar de parallel toen Amerikaanse hardliners in de nationale veiligheidsbureaucratie presidentiële pogingen tot ontspanning met Rusland verijdelden. Eén zo'n geval was dat de CIA Gary Powers in zijn U2-spionagevliegtuig over Rusland stuurde, in strijd met de overeenkomst van president Dwight Eisenhower met Rusland (die vervolgens alleen door de Russen werd neergeschoten).
Het uitdagen van de autoriteit van Obama
Er vliegen kruisbeschuldigingen over wie wat de afgelopen dagen in Syrië heeft gedaan, maar wat naar voren komt is dat Obama waarschijnlijk te maken krijgt met onoverkomelijke dissidentie, zelfs met openlijke ongehoorzaamheid, binnen zijn eigen regering.
Het Pentagon, het hoofdkwartier van het Amerikaanse ministerie van Defensie, gezien met de Potomac-rivier en Washington DC op de achtergrond. (Foto van het ministerie van Defensie)
Dit Syrische ‘staakt-het-vuren’ zal niet worden hersteld – niet alleen vanwege de bittere uitwisseling van beschuldigingen, die onomkeerbaar bepaalde niet nader genoemde grenzen hebben overschreden – maar omdat we afzonderlijk een gedetailleerd en overtuigend account (van een Amerikaanse militaire insider) op Hoe Amerikaanse troepen het beleid van het Witte Huis saboteren, wat rampzalig misging met geheime operaties in Syrië.
Uit dit verhaal blijkt duidelijk dat – wat al lang werd vermoed – waar is: dat de VS het jihadistische monster dat het heeft gecreëerd niet in de hand heeft en ook niet kan beheersen, als gevolg van de strijdende, uiteenlopende facties binnen de ‘veiligheidsstaat’ van de VS. zeer blind voor de aard en de ware bedoelingen van degenen die het heeft opgeleid, gefinancierd en bewapend.
Met andere woorden: minister van Defensie Ashton Carter en CIA-directeur John Brennan kunnen het staakt-het-vuren niet waarmaken, wat op de een of andere manier de onrust rond Washington zou kunnen verklaren. Begreep het Witte Huis ten volle hoezeer de verschillende Amerikaanse ‘speciale’ diensten elkaar wederzijds tegenwerkten, en daardoor elk reëel vooruitzicht op Amerikaanse controle ondermijnden, waardoor zijn onderhandelingspositie werd weggesneden?
Het andere aspect hiervan kan het knagende vermoeden zijn dat Donald Trump nu de ruimte heeft gekregen om in te grijpen met zijn ‘Ik zei het toch’ – in termen van wie het jihadistische ‘monster’ ‘heeft geschapen’ – als hij dat wil.
Het ‘beeld’ van gecoördineerd, breed, internationaal wil om het Syrische conflict op te lossen is verbrijzeld – waardoor alleen de versplinterde belangen van diverse opstandelingenbewegingen in Syrië overblijven, en de gepolariseerde retoriek van staten daarbuiten. Het conflict in Syrië zal hoogstwaarschijnlijk een nieuwe, verontrustende fase ingaan – en daarmee zal Oekraïne waarschijnlijk hardnekkiger worden, aangezien de twee burgerconflicten met elkaar gepaard lijken te gaan.
Opvallend is dat de Oekraïense president Petro Porosjenko, die ‘on-off-on’ met de Europeanen speelt, in New York een ontmoeting zal hebben met Hillary Clinton, terwijl Donald Trump heeft geweigerd hem te ontmoeten. Zijn de Democraten van plan om de strijd met Porosjenko aan te gaan?
Dus waar nu? Welnu, de verkiezingen voor de Russische Doema zijn gekomen en gegaan. Ze boden geen verrassingen, maar dat betekent niet dat ze zonder betekenis waren. Achteraf gezien kunnen we concluderen dat het meer was dan alleen maar routine.
De partij van de heersende autoriteit, Verenigd Rusland, won – zij het met een lage opkomst, maar de verkiezingen voor de Doema prikkelen niet bepaald de verbeelding onder de Russen. Poetin is strikt genomen geen lid van de UR, maar de partij is wel rechtstreeks met hem verbonden. Het land is aan hem verbonden – en heeft in wezen gewonnen dankzij Poetins populaire jas – en ondanks zijn slechte economische staat van dienst.
Wat veelbetekenend was, waren twee dingen: ten eerste overschreed UR de drempel van 300 zetels. Met 343 zetels in het parlement met 450 zetels heeft UR nu een ‘supermeerderheid’. Het kan nu de Russische grondwet veranderen – en dat ook is belangrijk. Ten tweede hebben de drie pro-westerse, liberale partijen die aan de verkiezingen deelnamen alleen maar succes geboekt een totaal van 4 procent van de uitgebrachte stemmen. Individueel behaalden zij slechts 1 tot 2 procent. En de drempel voor toetreding van welke partij dan ook tot het parlement is 5 procent. Zoals hoogleraar Cohen aantekeningen ongebruikelijk botweg: “De pro-westerse, liberale, politieke beweging in Rusland is dood – en werd gedood door Washington.”
De Russische verkiezingen geven Poetin meer macht
Kortom, de economische sancties en de daaruit voortvloeiende aanscherping van de broekriem voor de Russen hebben Poetin geen jota geschaad. De Russen geven het Westen de schuld (maar hebben nog steeds een grote hekel aan het economische team van premier Dmitri Medvedev). Dat is nu voor iedereen duidelijk.
De Russische president Vladimir Poetin na de militaire parade op het Rode Plein, 9 mei 2016 in Moskou. (Foto van: http://en.kremlin.ru)
President Poetin bevindt zich nu dus in een positie – met een “supermeerderheid” in de Doema – om veranderingen door te voeren. De geruchten gaan dat er inderdaad grote veranderingen in het verschiet liggen. Eén bekend Rusland commentatorsuggereert wrang dat Poetins echte oppositie niet in de Doema ligt, maar in de “partij van de macht” zelf:
“De waarheid is dat de echte oppositie tegen Poetin precies die van de economisch-financiële ministers van de Medvedev-regering is en alle facties die zij vertegenwoordigen: bankiers, IMF-drones, corrupte zakenlieden uit de jaren negentig die Poetin haten omdat hij dat doet. niet toestaan dat ze stelen zoals in het verleden, alle ex-Nomenklatura en hun kinderen die in de jaren negentig een moord hebben gepleegd en wier hart in het Westen ligt, de Atlantische Integrationisten à la Kudrin die in wezen ‘Washington-consensustypes’ zijn en die een hekel hebben aan het Russische volk dat op Poetin heeft gestemd.
“Dat is de echte oppositie; en dat oppositie veel gevaarlijker is dan de VS en de NAVO samen. En voor die oppositie is de uitslag van de Doema-verkiezingen een verpletterende nederlaag. Waarom? Want naast de hyperofficiële ‘machtspartij’ Verenigd Rusland zijn alle andere partijen in de Doema veel antikapitalistischer en anti-Amerikaans dan Poetin. Voor het Rijk is 'Verenigd Rusland' zo goed als het ooit zal worden. Elk alternatief zal veel, veel erger zijn.” Dus schrijft de Saker.
En hier is het punt: de situatie in Syrië lijkt de komende maanden te zullen verslechteren, maar niet tot het punt van een strategische nederlaag voor Rusland. De militaire interventie van Rusland en de verschuiving van Turkije – hoewel nog steeds niet zeker – maken het onwaarschijnlijk dat de VS de gewenste ‘regimeverandering’ kunnen verwezenlijken. In Oekraïne zijn de “kaarten” grotendeels in Russische handen – en de Europeanen begrijpen dit.
Maar parallel aan de toenemende spanningen in Syrië en Oekraïne en de NAVO-opbouw in de Baltische staten signaleerde de jongste G20 daarentegen de toenemende geostrategische samenwerking tussen Rusland en China – en nu beloven de Doema-verkiezingen Poetin de mogelijkheid om het maken van strategische verschuivingen binnen Rusland zelf. Verschuivingen in het economisch beleid – vrijwel zeker – maar ook Poetin zou meer vertrouwen kunnen hebben in zijn houding ten opzichte van het Westen.
Dit wil niet zeggen dat Poetin de spanning tegenover het Westen wil laten escaleren. Daar is helemaal geen bewijs voor (zoals het plaatsvervangend hoofd van de NAVO heeft gedaan). bevestigd). Maar de Russische president hoeft ook niet langer over zijn schouder te kijken. Hij kan het zich veroorloven de economische en politieke crises van het Westen zelf af te wachten.
Alastair Crooke is een voormalige Britse diplomaat die een hoge figuur was in de Britse inlichtingendienst en in de diplomatie van de Europese Unie. Hij is de oprichter en directeur van het Conflicts Forum, dat pleit voor betrokkenheid tussen de politieke islam en het Westen.
Ik hoop dat Trump al deze klootzakken ontslaat.
Opnieuw – in ieder geval de derde keer deze week – besluit een zogenaamde ‘anti-oorlogsexpert’ Obama een pass te geven, alsof Obama niets doet door de hele dag in bed te liggen of te golfen. Het is allemaal de schuld van het Pentagon, of het is allemaal de schuld van Kerry, of het is allemaal de schuld van de CIA...
Deze mensen snappen het gewoon niet. Dit is HOE Obama te werk gaat. Dit is wat ‘van achteren leiden’ BETEKENT. Het betekent dat Obama in het openbaar het ene zegt, privé precies het tegenovergestelde doet en ervoor zorgt dat iemand anders de schuld krijgt.
Ja, Obama is niets anders dan een frontman. Hij geeft alleen bevelen door van zijn rijke meesters in Chicago en elders. Dat betekent niet dat hij een soort “onwillige vredespresident” is. Hij HEEFT GEEN PRINCIPES. Zijn enige verlangen is om er ‘goed uit te zien’, als een goedkope zwarte hustler uit Chicago – en dat is hij ook.
Krijg een aanwijzing.
Heeft het SOHR/bedrijf gerapporteerd over hoeveel burgers er sterven in Dier A-Zor? Eventuele lovende punten over “Whitecaps”
opruimen na jihadistische mortieraanvallen? Er moet iets zijn……Zeker….
Misschien was het u nog niet opgevallen, maar het imperium heeft al een generatie lang niet te goeder trouw onderhandeld, en het woord van Obama is waardeloos afval. Obama is een zwakkeling. Hij kan niet tegen mannen op en ze negeren hem gewoon en doen wat ze willen. Obama bezit niet de moed om ZIJN aangestelden verantwoordelijk te stellen voor het negeren van zijn bevelen. daarom omringt hij zich met mollycodles.
De zwakste schakel in het ‘wereldovernamespel’ door de neokolonialisten is de Amerikaanse dollar en voor een klein deel de euro. Ik hoop dat Poetin begrijpt dat de neokolonialisten oorlog zullen verkiezen boven verloren marktaandeel in de dollar. We zijn nog geen 1 jaar verwijderd van WO III….De Amerikaanse dollar is het levensbloed van het monster…….Bereid je dienovereenkomstig voor…….
Obama moet het eens zijn met degenen die samenwerking met de Russische strijdkrachten weigeren, en met wie ze ook controleert: als het geschil verder gaat dan rationele afwijkende meningen en ongehoorzaamheid, kan hij de ontrouwen gemakkelijk ontslaan. Als parlementsleden, de Nationale Garde, de geheime dienst, de DIA en de CIA allemaal weigeren ontrouwe commandanten te arresteren, kan hij loyale troepen opdracht geven dit te doen. Elke weigering om dit te doen zou neerkomen op verraad, wat gemakkelijk aan het licht kan worden gebracht in een toespraak voor het Congres over militaire ontrouw. Als hij ervoor kiest dit niet te doen, staat hij hen toe beleid te maken, een daad van lafheid jegens hen of wie dan ook die hen controleert: het is niet waarschijnlijk dat hij de enige lafaard zou zijn, noch dat hij bang zou zijn om zelfs maar te zeggen dat hij dat niet kan. controle over het leger. Obama moet dus met hen zijn overeengekomen om te weigeren de wapenstilstand ten uitvoer te leggen, en blijkbaar heeft hij nooit een wapenstilstand bedoeld, net zoals hij van plan was de chemische wapens van Syrië door diplomatie te elimineren, maar hij lijkt er gewoon niet achter te kunnen komen waar die rebellen zich bevinden als ze Syrische posities bombarderen.
Ik moet hieraan toevoegen dat Obama maar niet lijkt te kunnen begrijpen hoe die duizenden tonnen geavanceerde munitie in de handen blijven glippen van de ‘terroristen’ waartegen hij beweert zich te verzetten, en ook niet of het een goed idee zou kunnen zijn om dergelijke stromen te stoppen totdat hij het weet. , noch of dat aangeeft waar hun loyaliteit werkelijk ligt. Het is duidelijk dat hij de hele zaak kent en goedkeurt, net als Hillary, anders zou hij er al lang geleden helemaal mee zijn gestopt.
Het is geen toeval dat deze agressie en deze grote wapenverkopen plaatsvinden tijdens de verkiezingscampagne. Dit geld komt terug in de vorm van campagnesteekpenningen van Israël en Saoedi-Arabië, die duidelijk de touwtjes in handen hebben in het buitenlands beleid van de VS. Obama en Hillary hebben het Amerikaanse leger voor centen per dollar verhuurd om steekpenningen voor de campagne te krijgen, net als Bush en anderen, en zouden allemaal moeten worden gearresteerd en berecht als geheim agenten van buitenlandse machten, samen met het grootste deel van het Congres.
Zou het Pentagon kunnen inhalen wat senator McConnell heeft gedaan met Obama's vermogen om een rechter bij het Hooggerechtshof te benoemen: dat de volgende president degene zou moeten zijn die de strategie in het Midden-Oosten zal bepalen?
Wie voert het Amerikaanse beleid uit: is het het Pentagon of het Witte Huis?
Dit Shakespeare-achtige drama is opnieuw een voorbeeld van de grenzen van de presidentiële macht wanneer de echte macht – de plutocraten en de oligarchen van het duopolie – besluit de show te regeren. Vraag Jimmy Carter maar eens hoe Spreker Tip O’Neill en Senaatsmeerderheidsleider Robert Byrd van zijn eigen Democratische (sic) Partij zich aansloten bij hun tegenhangers in de Republikeinse (sic) Partij om samen te werken tegen Carter.
Obama is slechts een dekmantel. Hij is de “goede kerel”, War Dept is de “slechterik”.
Dat ze het “jihadistische monster” niet onder controle kunnen houden, is voor hen geen “probleem”. Als dat zo was, zouden we een gevestigde traditie hebben in het creëren van criminele organisaties die ons werk doen.
https://therulingclassobserver.com/2016/09/04/paradise-suppressed/
Allemaal roergangers. Onze MIC samen met onze Israëlische opperheren duwen ons steeds dichter bij een Russisch-Amerikaanse confrontatie, en waarvoor? Allemaal om het Midden-Oosten te verdelen en te veroveren, zodat er misschien een Groot Israël zou ontstaan. De Saoedi's en hun Arabische landen in de Golfstaten zullen uiteraard vanwege hun olierijkdom een plaats in dit nieuwe Midden-Oosten krijgen, totdat Israël besluit zijn vleugels nog verder uit te slaan en in te nemen wat er nog over is.
Tussen het Pentagon en ons Neocon State Department, die proberen Amerika in een dergelijke situatie te brengen, dat elke kans van een president Donald Trump om mensen als Vladimir Poetin de hand te schudden wordt verpest. Als Trump het Oval Office niet overneemt, dan is het nog beter om oorlogszuchtige Hillary haar troon te laten overnemen.
Het is alsof je naar een treinwrak in slow motion kijkt.
Hier is een belangrijk nieuw interview met een AlQaeda-lid door een Duitse journalist geciteerd op MoonOfAlabama: http://www.moonofalabama.org/2016/09/todenh%C3%B6fer-interview-with-al-nusra-commander-the-americans-stand-on-our-side.html#more
Het AlQaeda-lid zegt dat de VS TOW-raketten en deskundige trainers rechtstreeks aan AlQaeda hebben geleverd en dat deze een belangrijke factor vormden bij het voldoen aan de vuurkracht van de overheid, en dat ze meer willen. Hij maakt alleen onderscheid tussen ISIS en zegt dat de FSA enz. van Turkije zwak en irrelevant zijn, dat alle rebellen beweren ‘gematigd’ te zijn als ze voedsel en voorraden nodig hebben, dat Israël hen rechtstreeks steunt en dat ze grote betalingen rechtstreeks ontvangen van Golfregeringen niet uit civiele bronnen.
Citaat:
Werden die raketten eerst door de VS aan het Vrije Syrische Leger gegeven en van daaruit aan jou?
Nee, de raketten zijn rechtstreeks aan ons gegeven. Ze werden afgeleverd bij een bepaalde groep. Toen de “weg” afgesloten was en we belegerd werden, hadden we hier officieren uit Turkije, Qatar, Saoedi-Arabië, Israël en de Verenigde Staten.
Wat deden die officieren?
Experts! Experts voor het gebruik van satellieten, raketten, verkenningswerken, thermische bewakingscamera’s…
Waren er ook Amerikaanse experts?
Ja, experts uit verschillende landen.
Joe B bedankt voor de link naar moonofalabama. Ik wilde dat interview al de hele dag lezen.
Weet je nog toen AlQaeda onze vijand was? Wat een hoop leugens. Lang geleden, toen dit Syrische gedoe begon, zag ik krantenkoppen over artikelen waarin werd gesproken over de VS die Al Qaeda van wapens voorzagen, en ik weigerde aanvankelijk om die artikelen zelfs maar te lezen. Toen kwam Benghazi, en toen besloot ik te gaan lezen wat de alternatieve media te zeggen hadden over de Amerikaanse betrokkenheid bij de terroristische groepering, waarvan werd aangenomen dat deze dezelfde terrorist was die de Twin Towers neerhaalde, het Pentagon bombardeerde en de oorzaak van het verlies van vlucht 93. Ik herinner me dat ik een artikel van Tony Cartalucci las, waarin hij verklaarde hoe John McCain was gezien terwijl ambassadeur Stevens in Benghazi de hand schudde met AlQaeda-leiders, maar hoe schokkend dat ook was, het leek Neocon allemaal redelijk. Goed.
http://landdestroyer.blogspot.com/2012/03/john-mccain-founding-father-of.html
In het interview beweerde de geïnterviewde terrorist hoe ze Rusland zullen verslaan, en vervolgens het Westen. Doelt hij op Amerika als hij zegt hoe zij het Westen zullen verslaan? Als u zich het gelekte DOD-document uit 2012 herinnert waarin werd bepleit dat wij de terrorist steunen om Assasd te verslaan, werd de Amerikaanse naam nooit genoemd, maar er was een verwijzing naar het 'Westen'... zijn dat wij, en moeten we ons voorbereiden om tegen dezelfde terrorist te vechten? steun? Deze Syrische oorlog lijkt altijd plaats te vinden voor veel verschillende bewegende delen. Is het echt zo ingewikkeld, of is het gemaakt om er zo uit te zien? Het Yinon-plan vraagt om veel kleine staten en veel destabilisatie… voeg daar een hoop chaos aan toe, en daar heb je het, niets substantieels rondom Israël. Hoewel een sterk verdedigd Israël het lawaai van de menigte tot een fluisterend gekreun kon beperken. Als Assasd in Syrië zou vallen, kun je er zeker van zijn dat het daar niet zal eindigen.
Het is een treinwrak, wie er ook instapt. Poetin heeft geen goede dingen over Trump gezegd. Hij denkt hetzelfde als de rest van ons. Hillary is niet beter. Arme wereld!