De lucratieve terugkeer van ex-spreker Boehner

Toen voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, John Boehner, opstapte, deed hij alsof hij klaar was met de giftigheid van Washington, maar de grote dollars van de lobbywereld hebben hem terug door de gouden draaideur gelokt, schrijft Michael Winship.

Door Michael Winship

Er zijn een paar zekerheden in deze wereld: vissen moeten zwemmen, vogels moeten vliegen, John Boehner moet huilen. Weet je nog hoe een jaar geleden – nog maar een jaar geleden – de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden huilde toen paus Franciscus een gezamenlijke zitting van het Congres toesprak? En dan slechts een paar dagen later aangekondigd dat hij terugtreedt als spreker?

Toen waren er ook tranen. Gedeeltelijk tranen van vreugde, omdat Boehner niet langer te maken zou krijgen met de Freedom Caucus, die Republikeinse bullebakjongens op het theekransje die zijn leven zuur hadden gemaakt en bij elke gelegenheid de sluiting van de overheid – en Boehners baan – bedreigden.

Voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden John Boehner. (Fotocredit: Gage Skidmore)

Hoe diep conservatief hij ook is, Boehner realiseerde zich niettemin dat zelfs in een totaal disfunctioneel congres dat op gespannen voet stond met de president, er af en toe een zekere mate van tweeledigheid in het spel moest komen, anders zou de hele onderneming instorten. De Freedom Caucus vond zo'n rationele gedachte weerzinwekkend.

Dus, gehavend maar ongebogen, stopte hij en zong “Zip-a-Dee-Doo-Dah' toen hij zijn vertrek aan het perskorps bekendmaakte en enorm opgelucht leek dat hij uit de regering stapte. Hij zei dat hij meer zou gaan golfen, ontspannen en rondhangen met vrienden. Hij is op de foto gezet zijn gazon maaien in Ohio en met zijn camper rijden over wat hij ‘Amerika’s asfaltprairie’ noemt.

Ja, daar was hij dan, John Boehner, de met tranen besmeurde, kettingrokende man van de vrije tijd, toch? Je maakt een grapje. Een kerel met zijn connecties? Sinds de jaren negentig sluit hij zich aan bij bedrijfsbelangen en hun lobbyisten. Boehner kon net zomin uit de buurt van Washington blijven als een kat weg kan blijven van een bungelende draad. Hij is terug op de DC-marktplaats, waar macht en invloed de munt van het rijk zijn, en hij huilt de hele weg naar de bank.

Een paar weken geleden maakte Reynolds American, het op één na grootste tabaksbedrijf in Amerika – en maker van Boehners favoriete merk, Camels – bekend dat hij toetrad tot de raad van bestuur.

‘John ​​Boehner heeft altijd van Big Tobacco gehouden’ Fortuin tijdschrift gemeld. “In 1995 werd de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden betrapt op het uitdelen van cheques van tabakslobbyisten aan zijn collega-congresleden – iets wat hij zei later spijt te hebben. En toen Boehner eind vorig jaar aftrad, OpenSecrets gegevens lieten zien dat hij nam meer geld uit de tabaksindustrie dan enig ander parlementslid tijdens zijn 26 jaar in het Congres. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Boehner zo veel rookt dat toen hij het Capitool verliet, zijn kantoor werd gegast om de geur kwijt te raken, aldus CNN Money. ...

“Hij zal zitting nemen in de commissie voor corporate governance, nominaties en duurzaamheid, en waarschijnlijk zijn collega’s helpen vorm te geven aan de manier waarop Washington de worstelende Amerikaanse tabakssector reguleert, meldt CNN. Alleen al dit jaar Reynolds American op de tweede plaats qua bijdragen van aan tabakslobby gerelateerde groepen, die volgens OpenSecrets. '

De baan levert Boehner waarschijnlijk ‘noordelijk 400,000 dollar per jaar op’ Polityczno meldt – dat is bijna het dubbele van de 223,500 dollar per jaar die hij verdiende als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden.

Nog grotere bedragen

O, maar het wordt beter. Een paar dagen geleden was er een tweede aankondiging, deze keer dat Boehner zich aansloot bij Squire Patton Boggs, een van de kroonjuwelen van Washington's K Street-lobbynetwerk, met vorig jaar 25 miljoen dollar aan federale lobby-inkomsten, beschreven door Kate Ackley bij de congreskrant Roll Call als “een mondiaal advocatenkantoor dat zijn wortels vindt in een van de oudste en meest prominente lobbypraktijken van Washington.”

President Barack Obama praat aan de telefoon met voorzitter van het Huis van Afgevaardigden John Boehner, in het Oval Office, zaterdag 31 augustus 2013. Vice-president Joe Biden luistert rechts. (Officiële Witte Huis-foto door Pete Souza)

Ze voegde eraan toe dat de winkel “ook de professionele thuisbasis is van verschillende voormalige assistenten van het Boehner-congres en van de voormalige meerderheidsleider van de Senaat, Trent Lott uit Mississippi, en de Democratische ex-senator. John Breaux uit Louisiana.”

Dat is logisch, want zoals het Center for Responsive Politics OpenSecrets meldt, Squire Patton Boggs “is al lang een K Street draaideurnaaf, met een grote concentratie voormalige bewoners van congreskantoorgebouwen. En het is geen verrassing om te zien dat dit bedrijf of anderen nieuw beschikbare voormalige wetgevers weghalen, die de hoogste factureringstarieven kunnen afdwingen als klanten om hun hulp vragen. Van de 75 leden van het Huis van Afgevaardigden en senatoren die aan het eind van de 113 de Heuvel verlieten^th Tenminste, het Congres 48.8 procent ging werken voor lobbybedrijven.”

Met hun kennis van hoe Capitol Hill en de rest van Washington werken, hun enorme lijst met contacten en hun expertise op het gebied van goede handen, krijgen deze jongens een topsalaris betaald. Boehner zal ongetwijfeld een miljoen of meer per jaar verdienen. In ruil daarvoor zullen hij en zijn collega's aan de touwtjes trekken voor hun avondeten namens Squire Patton Boggs' indrukwekkende lijst met klanten: Amazon, Airbus, Walton Enterprises, Space X, Mars Inc., Nissan North America, Goldman Sachs, Royal Dutch Onder meer Shell, AT&T en de Volksrepubliek China.

Boehner zal een aantal van die klanten al goed kennen. Think OpenSecretsVan 2009 tot 12 was AT&T de belangrijkste campagnedonor van Boehner, en Fortuin meldt dat onder andere Squire Patton Boggs-verslagen “de Las Vegas Sands casinobedrijf… gaf Boehner $ 50,600 in 2014 en koperproducent Freeport-McMoRan… gaf de voormalige wetgever van Ohio $ 40,800 in hetzelfde jaar. '

Maar Squire Patton Boggs en Boehner wijzen er al snel op dat hij GEEN lobbyist zal zijn. Nee, meneer: In plaats daarvan, hun aankondiging persbericht verkondigt dat hij “een strategisch adviseur zal worden voor klanten in de VS en daarbuiten, en zich zal concentreren op de mondiale bedrijfsontwikkeling.”

Dit is in één woord onzin. Het slechtst bewaarde geheim in Washington is het toenemende aantal lobbyisten dat zichzelf allesbehalve noemt en een einde maakt aan de regels die lobbyisten verplichten zich bij de overheid te registreren, en ook aan de regels die Barack Obama heeft ingevoerd om het soort werk aan banden te leggen. lobbyisten zouden kunnen doen in zijn regering.

Amerikaanse universiteitshistoricus James Thurber vertelt OpenSecrets, “Er is een heel gemakkelijke manier om jezelf te definiëren als een strategisch adviseur of iemand anders die, met een citaat, ‘niet lobbyt…’ en hiermee wegkomt.”

Zoals Catherine Ho bij The Washington Post schreef onlangs: “Het model van ‘niet-geregistreerde’ lobbyisten die de regering willen beïnvloeden, zal waarschijnlijk blijven bestaan, tenzij de volgende president en het Congres de mazen in de wet dichten waardoor deze praktijk kan floreren.”

Niet aannemelijk. En dus hebben insiders uit Washington, zoals Boehner en zijn mensen, nog een andere manier bedacht om het systeem te bespelen: het scherpzinnig melken van miljoenen uit de grote bedrijven, speciale belangen en de overheid, terwijl de behoeften van de natie terzijde worden geschoven.

Toen John Boehner zijn voorzitterschap neerlegde, volgens sommigen beïnvloed door de onzelfzuchtige opoffering waarvan hij getuige was tijdens het bezoek van de paus vorig jaar, zou hij de Republikeinse leiders het gebed van Sint Franciscus hebben voorgelezen. Dat is degene die begint: "Heer, maak mij een instrument van uw vrede."

In plaats daarvan heeft voormalig voorzitter Boehner besloten zichzelf tot instrument van plutocraten en speciale belangen te maken. Het is genoeg om je te laten huilen.

Michael Winship is de Emmy Award-winnende senior schrijver van Moyers & Company en BillMoyers.com, en een voormalig senior writing fellow bij de beleids- en belangenbehartigingsgroep Demos. Volg hem op Twitter op @MichaelWinship. [Dit artikel verscheen oorspronkelijk op http://billmoyers.com/story/tracks-john-boehners-tears/]