Over de hele wereld botsen culturele normen vaak met individuele expressie, van topless stranden in seculiere samenlevingen tot gendersegregatie op sommige religieuze plaatsen, met de huidige botsing over islamitische boerkini's, merkt ex-CIA-functionaris Graham E. Fuller op.
Door Graham E. Fuller
Symboliek is belangrijk. Vooral als het om de cultuur van anderen gaat. Recentelijk zien we de oude/nieuwe kwestie over de kleding van moslimvrouwen, die vooral nu de voorpagina's haalt in Frankrijk, waar 'islamitische strandkleding' of de 'burkini' (burka-bikini) verboden is in verschillende badplaatsen aan de Rivièra.
Frankrijk leidt uiteraard de wereld in zijn militant seculiere houding ten aanzien van culturele en burgerlijke zaken. Evenals het symbool van de bikini zelf. (Topless - ik ga daar niet eens heen.)
Badkleding voor religieus oplettende moslimvrouwen. (Zoals geadverteerd op eBay)
Er zijn op zijn minst twee manieren om hiernaar te kijken: de ene vanuit het perspectief van een groot deel van de moslimwereld, de andere vanuit het perspectief van westerse landen. Het belangrijkste verschil hier is dit: westerlingen of anderen hebben uiteraard het recht om persoonlijke meningen over deze kwestie te uiten, maar hebben geen autoriteit in het buitenland om te beslissen over de kwesties die moslimvrouwen en lokale praktijken in de moslimwereld wezenlijk beïnvloeden. (Tenzij we het hebben over grove schendingen van de mensenrechten, wat niet het geval is.)
Het zijn moslimmannen en -vrouwen die voor zichzelf moeten beslissen welke normen zij zoeken op het gebied van sociale kledingvoorschriften voor hun eigen land en cultuur. In de moslimwereld bestaat er geen unanimiteit, en bovendien evolueert de kwestie met de tijd.
Laten we duidelijk zijn: ik heb het hier over het dragen van een volledige gezichts- en lichaamsbedekking (boerka), niet over de bescheiden islamitische kleding voor vrouwen, zoals de hijab – meer een nonnenkleed – die het haar bedekt, maar niet het gezicht.
Ik geloof persoonlijk dat de plaats van vrouwen in de samenleving feitelijk wordt belemmerd door het dragen van de volledige lichaams- en gezichtsbedekking (boerka). Dat is ontegensprekelijk het geval in het Westen, maar ook in het Oosten. Maar dat is slechts mijn persoonlijke mening.
Sommige vrouwen, zelfs sommige feministen, zijn het daar niet mee eens. Ze beweren – wat moeilijk te weerleggen is – dat de staat zich moet onthouden van het vertellen van vrouwen wat ze moeten dragen (of wat ze met hun lichaam moeten doen). Wat mannen betreft, dicteren maar weinig staten serieus wat ze moeten dragen.
In het kemalistische Turkije werden vrouwen uitgesloten van openbare banen of toegang tot de universiteit voor het dragen de hijab of hoofddoek. Toch mochten vrouwen in Iran niet in het openbaar verschijnen tenzij ze droegen een hijab; ze hoefden geen boerka te dragen. Zowel in Iran als in Turkije zijn vrouwen zeer actief in vrijwel alle lagen van de bevolking. Vanuit een perspectief van vrijheid moeten vrouwen dus het recht hebben om te dragen wat ze willen. (Hoewel het vaak de wil van de echtgenoot of het gezin is die prevaleert.)
In het Westen (of buiten de moslimwereld) wordt de kwestie ingewikkelder. Burgers in het Westen kunnen hun mening over sociale normen uiten en zullen dat ook doen, of zelfs over dergelijke zaken stemmen in hun eigen land.
Vergemakkelijking van de integratie
Westerse samenlevingen kunnen het voor moslims moeilijker of gemakkelijker maken om in westerse samenlevingen te integreren door hun publieke houding. Ik durf te zeggen dat een meerderheid van de westerlingen het waarschijnlijk prima vindt dat moslimvrouwen hoofddoeken dragen – we zien ze nu overal – maar zich ongemakkelijk voelen bij een gezichtsloze vrouw in een boerka.
Nonnen op het strand. (Fotocredit: Museum voor Geschiedenis en Industrie, Seattle)
Het lijkt erop dat het de ultieme ontkenning van de persoonlijkheid vertegenwoordigt (ook al is dat niet de bedoeling). Het belemmert de sociale interactie en uiteindelijk de sociale integratie ernstig – zeker in het Westen en op de arbeidsmarkt.
Er is ook het argument van sommigen (bijvoorbeeld de neoconservatieve schrijver Daniel Pipes) die beweren dat er hier ook sprake is van een veiligheidsprobleem – dat er in zijn geboorteland Philadelphia gedocumenteerde gevallen zijn van gewapende criminelen die zich vermommen in boerka’s om hun identiteit te verbergen. Dergelijke gevallen bestaan, maar ik denk dat ze veel overschat worden; Bij de ergste terroristische daden in het Westen zijn dergelijke boerka-vermommingen niet betrokken geweest. Overigens is een hoodie zelf een behoorlijk goede vermomming.
In Canada weigerde onlangs een vrouw tijdens een beëdigingsceremonie haar sluier af te doen op grond van persoonlijke bescheidenheid. Toch bleek dat ze waarschijnlijk meer geïnteresseerd was in het maken van een gedurfde publieke verklaring over haar rechten in Canada (aangezien ze eerder al gemakkelijk de sluier had verwijderd voor een identiteitsbewijs met foto voor haar staatsburgerschapscertificaat).
Ik vermoed dus dat veiligheidskwesties rond boerka's in het Westen minder aandacht verdienen. Dat gezegd hebbende, elke keer dat persoonlijke identificatie vereist is in het Westen – banken, luchthavenbeveiliging, juridische procedures, autorijden – moet de boerka opzij worden gezet (naar mijn mening als burger).
Moslims kunnen zeker beweren dat zij het recht hebben om hun tradities en gebruiken uit te oefenen terwijl ze in het Westen wonen – en laten we duidelijk zijn dat er geen verre consensus bestaat onder moslims in het Westen over wat die gebruiken zouden moeten zijn – zij zijn ook degenen proberen naar westerse landen te komen en daar te gaan wonen en staatsburgerschap te verwerven.
Het is niet onredelijk dat westerse regeringen vragen dat ze zich conformeren aan een aantal gemeenschappelijke westerse normen als ze het voorrecht van toegang en staatsburgerschap willen krijgen. Het is de toegangsprijs; ze zijn niet verplicht om permanente toegang te zoeken als ze het sociale milieu ongemakkelijk vinden.
In perspectief plaatsen
Bovenal is het belangrijk om je niet al te druk te maken over dit alles. In het grote geheel van de geschiedenis is het slechts een voorbijgaand moment, maar voor ons leven nu is dat natuurlijk wel het geval onze voorbijgaand moment. Toch hebben de tijd en de samenleving een manier om vooruitgang te boeken.
Immigrantengemeenschappen zoals Canada, de VS, Australië, Nieuw-Zeeland en het grootste deel van Latijns-Amerika hebben golven van immigranten van over de hele wereld zien arriveren met hun eigen unieke gewoonten en uiteindelijk meer geïntegreerd, zelfs geassimileerd, bijna altijd tot de verrijking van de samenleving. ontvangende samenleving. En er zijn in het Westen niet zoveel gevallen waarin inwoners boerka's dragen.
De boerka-kwestie staat momenteel volop in de belangstelling omdat deze emotioneel verbonden is met andere actuele kwesties – vluchtelingen, immigratie, onrust in het Midden-Oosten, terrorisme en nationale identiteiten – kwesties die vandaag de dag prominent in het nieuws voorkomen. Maar op de langere termijn zijn alle mensen aan het integreren, homogeniseren, langzaam maar onverbiddelijk, zodat over honderd jaar de standaard gezichtsuitdrukking van westerse burgers anders zal zijn dan nu – en veel minder ‘Europees’. En tegen die tijd zal dat onze ho-hum-norm zijn geworden.
Laat in de tussentijd de boerkini-dragende conservatieve moslimvrouw en de topless Franse vrouw naar elkaar kijken terwijl ze allebei in de golven van St. Tropez dartelen. (De boerkini onthult inderdaad het gezicht.)
Hun samenlevingen zullen dit uiteindelijk hopelijk oplossen zonder dat regeringen zich hoeven te bemoeien met hun culturele regels. En ja, natuurlijk zijn er in veel gevallen anti-moslimvooroordelen bij betrokken. En ook de machtsverhoudingen tussen de partijen zijn niet gelijkwaardig. Dat zijn ze nooit.
Maar toch betwijfel ik of de boerka een grote toekomst heeft in het Westen. Voor de rest kan ik niet spreken.
Graham E. Fuller is een voormalige hoge CIA-functionaris, auteur van talloze boeken over de moslimwereld; zijn nieuwste boek is Breaking Faith: een roman over spionage en de gewetenscrisis van een Amerikaan in Pakistan. (Amazon, Kindle) grahamefuller.com
Zou er hetzelfde probleem zijn als degenen die de boerkini dragen, bij toeval, GEEN moslimvrouwen zouden zijn??? Tegen het volgende zomerseizoen zal het geen verrassing zijn dat de boerkini in stijl zal zijn VOOR ALLE RELIGIES. Dus tot volgende zomer gaan we door met onze onverdraagzaamheid.
De Raad van State (die het Franse systeem vertegenwoordigt, het bevoegde hooggerechtshof om in beroep te gaan tegen de regering) verwierp de besluiten van burgemeesters die bukini verboden. de gewoonte zal waarschijnlijk geen problemen veroorzaken. Franse politici maken zich overijverig, premier Valls wil van dit verhaal een maatschappelijk debat maken dat zelfs dom is. het lijkt mij dat er een gevoeligheid is voor een islamitische zichtbaarheid die mensen van extreemrechts irriteert en dat islamofobie belangrijk is geworden na de terroristische aanslagen die europa troffen
U hebt een kwestie geïntellectualiseerd die fundamenteel neerkomt op een verbod op moslims op elitestranden. Waarom heeft u dit voor de hand liggende punt niet behandeld?
Het is officieel. Frankrijk is officieel terug in de plooi. Deze waanzin overtreft het meenemen van frietjes uit de DC-eetgelegenheden na 911.
Ik heb een verhaal te vertellen dat wel of niet in het verhaal past, maar hier gaat het; Lang geleden, in 1971, rond Pasen, was ik op bezoek bij een vriend die in Washington DC woonde. Gedurende de volle vier dagen dat ik daar was, was het enige dat in het nieuws was een verhaal over een paashaas van XNUMX meter die winkels aan het overtuigen was zoals kippen eieren uitbroeden. De media waren er niet eens zeker van of de grote Bunny wel een pistool had, omdat hij het altijd in zijn Bunny-zakken bewaarde, en Bunny-pockets zijn vaak hele grote zakken. Dit ging dag na dag en nacht na nacht door. Uiteindelijk begon iedereen te juichen voor de Paashaasrover. Deze paashaas werd de held van het publiek. Toen mijn bezoek ten einde liep, verliet ik DC en ik heb nooit ontdekt wat er met die nogal grote, schattige criminele Bunny is gebeurd. Tot nu toe heb ik nooit echt nagedacht over dit verklede soort misdaad, maar destijds heeft de regering in ieder geval geen wetten aangenomen die het publiek verbieden kostuums te dragen. Stel je voor dat de kinderen teleurgesteld zijn tijdens Halloween. Het andere was: heeft iemand gekeken waar Spiro Agnew zich op dat moment bevond?
Dat is ook mijn standpunt. Als mijn omgang met een persoon afhankelijk is van een positieve identificatie van die persoon, moet de gezichtsbedekking verdwijnen.
Ik vond de foto van de nonnen die in de branding dartelden wel leuk. Als Frankrijk wil voorkomen dat het een lachertje wordt, zullen dezelfde regels inzake lichaamsbedekking moeten gelden voor die katholieke nonnen.
Hoe dan ook, het hoogste Franse gerechtshof heeft deze waanzin verboden – althans voor een tijdje.
Allemaal prima, maar in Frankrijk moet de Franse cultuur, wat die ook is, regeren. Cultuur gaat niet over logica en rationaliteit, maar over emoties en een gevoel van solidariteit. Degenen die zich afzetten tegen de culturele normen, die pronken met verschillen, zullen te maken krijgen met tegenstand en wrok totdat die (of hun eigen) culturele normen veranderen – wat uiteindelijk ook zal gebeuren. Degenen die tegenwoordig de vele naaktstranden van de westerse wereld bezoeken, zullen zich waarschijnlijk niet herinneren dat zelfs in Frankrijk de nudisten pas in de jaren zestig werden gescheiden op plaatsen als Ile du Levant.