De New York Times heeft jarenlang blijk gegeven van een flagrante vooringenomenheid jegens Rusland en Vladimir Poetin, maar voegt die animus nu samen met zijn minachting voor Donald Trump, een verbluffend onprofessioneel optreden, merkt John V. Walsh op.
Door John V. Walsh
An verbazingwekkend stuk verscheen in de New York Times onlangs. Het rapporteerde een felle vooringenomenheid in de berichtgeving van de Times over politiek en actuele zaken, vooral als het om Donald Trump gaat. Deze vooringenomenheid komt niet alleen naar voren op de opiniepagina’s, maar ook in het Nieuws, meldt Liz Spayd, de nieuwe ‘openbare redacteur’, een functie die ooit de ombudsman werd genoemd.
Maar daar houdt de verrassing niet op. Het rapport van Spayd is gebaseerd op brieven van Liberaal lezers, die haar inbox tot overvol vullen. Hier zijn enkele voorbeelden die ze noemt:
New York Times-gebouw in New York City. (Foto van Wikipedia)
“Je bent een abonnee kwijtgeraakt vanwege je meedogenloze vooroordeel tegen Trump – en ik ben niet eens een Republikein”, schrijft een Arizonan.
“Ik had nooit gedacht dat ik de dag zou zien waarop ik, als liberaal, zo gefrustreerd zou raken door de eenzijdige berichtgeving dat ik naar de webpagina van Fox News zou springen om een artikel te lezen en de rest van het verhaal te horen. dat de NYT weigerde te publiceren”, schrijft een vrouw uit Californië.
"De New York tijden vervreemdt zijn onafhankelijke en ruimdenkende lezers en beperkt daarmee het bereik van hun boodschap en de mogelijke invloed ervan”, schrijft een man uit Manhattan.
Aangezien deze voorbeelden allemaal brieven van liberalen zijn, merkt de publieksredacteur op: “Je kunt je voorstellen hoe de brieven van echte conservatieven klinken…. E-mails als deze stromen elke dag dit kantoor binnen. Een perceptie dat de Times is bevooroordeeld leidt tot enkele van de meest voorkomende klachten van lezers. Alleen komen ze zo vaak, en al zo lang, dat de bezwaren niet langer zwaarwegend zijn.’
Dit is uiteraard niets nieuws voor de Times. De voorkeur voor het nieuwste project van het Amerikaanse Imperium geldt al mijn hele leven. Maar vroeger was het subtieler en bevatte het echte informatie, ook al zat die ergens diep in een artikel verborgen. Noam Chomsky hield er ooit van om ons eraan te herinneren dat het beter was om de Times-artikelen achterstevoren te lezen, omdat er in de laatste paar alinea's een kern van waarheid verborgen zat.
Het wordt nog erger
Maar in de afgelopen decennia, sinds het einde van de Koude Oorlog en de opkomst van de NAVO-expansie en het Amerikaanse exceptionisme in de jaren negentig onder het ‘co-presidentschap’ van Clinton, is de situatie veel erger geworden. Het tijdperk van het Amerikaanse triomfalisme heeft voor meer rotting in de reguliere media gezorgd. Niet alleen met de Times maar met andere grote verkooppunten zoals de Washington Post, de Wall Street Journal en Nationale Publieke Radio.
Voormalig New York Times-verslaggever Judith Miller.
Een sprekend voorbeeld deed zich voor toen de Times leende zijn voorpagina aan een verzonnen en nu grondig in diskrediet gebracht verhaal door Judith Miller en Michael R. Gordon in september 2002, waarin ze beweerden dat Irak aluminium buizen had veiliggesteld om nucleaire centrifuges te bouwen. Dat was slechts enkele weken voordat het Congres een stemming hield om George W. Bush te “machtigen” om een invasie in Irak te lanceren.
Ik herinner me nog de dag dat ik naar dat artikel keek en dacht dat het feitelijk en bronvrij was en dat elke fatsoenlijke redacteur het zou terugdraaien. Het was op dat moment duidelijk dat de oplossing was bereikt en dat we op weg waren naar een oorlog waartoe onze Elite had besloten. (Judith Miller was uiteindelijk het offerlam toen dat verhaal en de oorsprong ervan in het kantoor van Dick Cheney bekend werden. Maar de co-auteur, Michael Gordon, blijft de “belangrijkste militaire correspondent” voor de Times, en de verantwoordelijke redactie is nooit gestraft.)
Het lijkt erop dat de situatie verergerd is door de opkomst van Trump, die de zoektocht van het Imperium naar wereldheerschappij in gevaar brengt door te proberen ‘opschieten’ met Rusland en China. Toen Trump dat standpunt eenmaal innam, werden het vitriool en de scheldwoorden een dagelijks terugkerend verschijnsel in de politiek Times.
Hun columnist Timothy Egan lijkt tegenwoordig over weinig anders te schrijven. Alleen Maureen Dowd zorgt af en toe voor een schuchtere opluchting en durft erop te wijzen dat Trump ‘met de pers praat’, een opmerking over Hillary die dat zelden doet. (Clinton hield vast een beperkte persconferentie – haar eerste van het jaar – afgelopen week.)
ik ken er zo veel Times lezers zoeken nu Fox, net als de hierboven geciteerde briefschrijver. En velen wenden zich ook tot Breitbart en het Drudge Report, evenals tot RT en China dagelijks. Zelfs als de Times enkele feitelijke feiten rapporteert, rapporteert zij alleen geselecteerde feiten (een halve waarheid is een volledige leugen) of begraaft ze in een verhaal dat ze neutraliseert.
Details of Times lezers moeten erkennen dat ze voor de gek worden gehouden. En ze moeten ophouden zo verdomd eigenwijs en verwaand te zijn over hun ‘kennis’. Ze zien er vaak dwazer uit dan ze misschien denken.
John V. Walsh levert regelmatig bijdragen aan CounterPunch.com, Antiwar.com, LewRockwell.com en DissidentVoice.org. Hij is een van de oprichters van "Come Home America". Tot voor kort was hij hoogleraar fysiologie en neurowetenschappen aan de medische faculteit van de Universiteit van Massachusetts. Hij is bereikbaar via john.endwar@gmail.com. [Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Counterpunch.]
Panem en Circum
ze moeten ophouden zo verdomd eigenwijs en verwaand te zijn over hun ‘kennis’. Ze zien er vaak dwazer uit dan ze misschien denken.
Domme mensen zijn vrijwel altijd eigenwijs, John. Je moet sceptisch zijn over je eigen denken om beide kanten van de kwestie te kunnen lezen, en daardoor een zekere schijn van een evenwichtig perspectief op de dingen te krijgen. Ik zou graag een onderzoek zien dat zelfvertrouwen koppelt aan feitelijke kennis. Ik verwacht een negatief verband. Ik vermoed dat er een of meer van dergelijke onderzoeken bestaan, maar ik heb geen idee waar ik ze kan vinden. Als jouw ervaring ook maar enigszins op de mijne lijkt, zijn je vrienden die het meest strijdlustig en zeker van zichzelf zijn, ook het meest onwetend, vaak adembenemend genoeg.
Doordachte reflectie en de bereidheid om je standpunt over een kwestie te veranderen, worden in de Amerikaanse politieke arena als een zwakte beschouwd. Ze hebben er zelfs een denigrerende term voor: flip-floppen. Flipfloppen wordt in het Land van de Vrijen als erger beschouwd dan suïcidale koppigheid.
Donald Trump is volkomen ongeschikt voor het ambt van president van de Verenigde Staten. Kleed het aan zoals je wilt: de New York Times is bevooroordeeld in haar berichtgeving over DT, bevooroordeeld in haar berichtgeving over Poetin, enz. Donald Trump is ongeschikt en is een gevaar voor het welzijn van ons land, zijn burgers en die van de naties van de wereld.
De Amerikaanse kiezers hebben de afgelopen jaren herhaaldelijk ongeschikte personen verkozen tot president. Waarom zou dit keer anders zijn? Feit is dat het niet uitmaakt welke van hen de meeste stemmen krijgt.
Oké, Johannes.
De vooringenomenheid is flagrant. Zo flagrant dat zelfs de gewone toeschouwer verbijsterd is en alarmbellen in het onderbewustzijn hun zachte claxongeluid laten horen: Wat is hier aan de hand!!! Wanneer Washington Post, WSJ en NYT samen worden gelezen, kan er bijna altijd op worden gerekend dat ze een solide rendement op de beschikbare waarheid zullen opleveren; en daarom is het voor nadenkende lezers zorgelijk om de openlijke en voor de hand liggende vooringenomenheid in de berichtgeving als een directe waarschuwing te zien.
Als papa en mama met gerimpelde ogen en nep-ernst tegen ons zeggen als ze 's avonds de deur sluiten, dat er niets in die kast zit, kunnen we protesteren, maar diep van binnen zijn we niet bang. Maar als ze dat scherp doen en met angst die hun stemmen en hun gezichten vervormt, dan zijn we helemaal niet gerustgesteld.
De Pravda was tijdens het Sovjettijdperk objectiever dan de Times of Post nu. Ik ben bang dat het slecht gaat aflopen.
Het onderwijs- en alfabetiseringsniveau in de Sovjet-Unie bracht een veel meer erudiete bevolking voort dan de huidige bevolking in Amerika.
De Russische propaganda maakt zelfs vandaag de dag gebruik van bestaande gegevens en bronnen, iets dat in maart 2012 uit het nieuws in de VS verdween. Denken is gemakkelijker als er gegevens beschikbaar zijn.
De zonden van de NYT worden door het hele land herhaald in regionale en lokale media die de belangen van lokale instellingen dienen.
Ik heb de e-mails die de NYT dagelijks verzendt niet geannuleerd, hoewel ik mijn neus moet dichthouden om alleen de krantenkoppen te lezen. De publicatie fungeert echter als een windwijzer en laat mij de huidige thema’s en stijlfiguren van massamanipulatie zien.
Ja, ik heb ze de afgelopen twee jaar ook een paar berichten gestuurd, waarbij de laatste zich richtte op het feit dat ze 'een schande voor de journalistiek' waren, maar ze reageerden natuurlijk niet. Toch is er iets bewonderenswaardigs aan hun vermogen om een krant met niets anders dan leugens te vullen. In die zin zijn ze tenminste consistent en betrouwbaar.
Hoe dan ook, het lezen van hun krantenkoppen is een efficiëntere manier om meer te weten te komen over de nieuwste manipulatieve trends (als ze met een nieuwe beginnen, lees ik ook daadwerkelijk het artikel) dan tv kijken, wat ik simpelweg niet kon verdragen. Het is geen toeval dat ze geen lezersreacties meer toestaan na artikelen.
In de Irak-tijd belde ik altijd de hotline en ventilatie van de lezer. Op een dag belde ik per ongeluk een ander nummer, en een klootzakredacteur belde terug en zei dat hij me zou aanklagen als hij opnieuw zou worden gebeld. :)
Het plezier van het lezen van dagbladen is al lang voorbij, omdat ze alleen maar woede opwekken.
Ik heb onderzoek gedaan naar het eigendom van de massamedia in de jaren tachtig. Van de grootste honderd Amerikaanse kranten werd tussen de 1980 en 100 procent direct gecontroleerd door personen met een joodse achternaam, en het grootste deel van de rest werd indirect gecontroleerd via advertenties en distributie. De enige andere vervormingen die duidelijk uit hun loonlijst naar voren kwamen, waren dat de meeste kranten in New Jersey door Italianen werden gecontroleerd, en dat alleen de kranten in Texas en Louisiana geen duidelijke etnische vooroordelen hadden. Later kreeg ik te horen dat dit komt omdat ze eigendom zijn van de oliemaatschappijen.
Ik heb ook gevallen gevonden waarin de namen van redacteuren, verslaggevers en managers geen vooringenomenheid vertoonden, terwijl de moederorganisatie wel sterk bevooroordeeld was. Consumer Reports had geen duidelijke voorkeur voor de loonlijst, maar de moederorganisatie Consumers Union was bijna 100 procent joods. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat dit gebeurde zonder de bedoeling om vooringenomenheid voor persoonlijk gewin te introduceren. Scientific American publiceerde een onevenredig groot aantal Joodse schrijvers, maar het waren bijna allemaal namen die als auteurs waren toegevoegd, maar die in het artikel niet werden vermeld omdat ze enig verband hadden met het onderzoek. National Geographic werd in de jaren 2000 belegerd, nadat het een joodse redacteur had aangenomen die bijna niets anders publiceerde dan artikelen van, over of waarin joden werden gepromoot. Om die reden ben ik gestopt met het abonneren op deze tijdschriften.
Controle over de massamedia van een grote democratie gebeurt niet per ongeluk, noch voor welwillende doeleinden. Het is een poging om een bevolking onder controle te houden voor persoonlijk gewin, door te werken voor oneerlijke voordelen voor de etnische of economische groep. Het is ondermijning door propagandaoorlogvoering tegen de democratie. In dit land is dit sinds de Tweede Wereldoorlog bijna altijd gedaan door Joden en oorlogsstokers.
Dit is geen complottheorie, het is de trieste waarheid, die gemakkelijk kan worden geverifieerd door degenen die om de waarheid geven. Het is geen tirade tegen de Joden, van wie de meesten er niet bij betrokken zijn, maar een verslag van de tragedie van de reactie op het fascisme. Net zoals sommigen van degenen die gepest worden, pestkoppen kunnen worden, werden sommige slachtoffers van het fascisme fascisten voor hun eigen groep. Telkens wanneer een groep heeft geleden onder een externe vijand (of bang kan worden gemaakt voor een externe dreiging), wordt deze kwetsbaar voor de zelfbenoemde beschermers binnenin, die hun tegenstanders beschuldigen van ontrouw en hun groep aansporen tot militarisme voor ‘verdediging’. De fascistische partij maakt beslag op de hulpbronnen van andere groepen en verdeelt deze als beloning onder hun aanhangers, zoals de nazi’s en de Israëli’s. Als ze geen vijanden hebben, moeten de tirannen buitenlandse groepen of naties vervolgen om een dreiging uit te lokken, want dat is de zaak die hen ondersteunt.
Dat is de zaak van de Amerikaanse massamedia, inclusief de NYT en de vele kranten die zij nu bezit, en de meeste andere kranten, tv-stations en ‘nieuwsdiensten’. De waarheid is het enige waarvoor ze niet betaald worden om te drukken.
Sam: Ik waardeer je punt, maar het probleem met het verwijzen naar Joden in situaties als deze is dat sommige lezers misschien vergeten dat er Joden zijn en dat er Joden zijn. Een Joodse kennis van mij zei ooit tegen mij: “Je moet niet vergeten dat er Joden zijn en dat er ****s zijn.” Er valt, indien passend, veel voor te zeggen om te verwijzen naar pro-Israëlische aanhangers als zodanig in plaats van naar joden. Als je door deze mensen wordt ontmoedigd, ga dan naar mondoweiss.net om je eraan te herinneren dat er voorbeeldige Joden zijn die de integriteit en moed hebben om voor gerechtigheid te pleiten en zich te verzetten tegen onrecht als het om Palestijnen en Israëliërs gaat.
Ja, ik ben me er terdege van bewust dat er veel geweldige Joodse mensen zijn, en het is niet mijn bedoeling om iets anders te suggereren. Maar je kunt pro-Israëlische types niet identificeren op basis van hun achternaam, dus moest ik onderzoek doen op basis van etniciteit. In feite kan slechts ongeveer de helft van de Joodse mensen zelfs door een deskundige op achternaam worden geïdentificeerd, een percentage dat afneemt, dus moet worden aangenomen dat er grofweg twee keer zoveel aanwezig zijn als er op deze manier worden geïdentificeerd. En een groot deel van de achternamen is vertaald naar andere talen (bijvoorbeeld Wolf = Lobo) of op bepaalde karakteristieke manieren aangepast (bijvoorbeeld Low = Loew = Lowe of Rubenstein = Stein = Ruby), dus het onderzoek is niet helemaal triviaal.
Sam: Je onderzoek lijkt erg interessant en het delen van je gegevens op deze of andere websites op geschikte momenten zou de verlichting verspreiden.
Ik zou een heel project moeten doen om de gegevens uit de jaren tachtig nu bij te werken, om ervoor te zorgen dat deze reproduceerbaar en begrijpelijk zijn. Dus ik hoop dat iemand die het niet zo druk heeft dit zal nastreven, hopelijk iemand die bekend is met de organisaties en bereid is om de achternaam te leren, in staat is om onderzoek te doen naar bedrijfseigendom enz.
Heb je enig bewijs, idioot? Natuurlijk laat je het niet zien, omdat het niet bestaat. En hieronder heb je veel van de namen geschreven, dit zijn vertalingen van Joodse namen. Dit verklaart de namen die niet joods zijn. Dat maakt dat argument onfalsificeerbaar, ervan uitgaande dat uw lijst bestaat, wat niet het geval is.
Ik plaatste altijd commentaar op de opiniepagina van de New York Times (niet onder de naam ‘Realist’), toen Marie Burns de supercommentator was. Normaal gesproken versloeg ze ons allemaal met de eerste post, die altijd van professionele kwaliteit was, meestal beter dan die van de betaalde columnist. Maar er waren momenten waarop ik de race als eerste won en vele keren dat ik het grootste aantal 'likes' van het lezerspubliek kreeg. Ik plaatste elke dag verschillende reacties op mensen als Krugman, Brooks, Friedman en Kristof, meestal vanuit een ultraliberaal perspectief.
Dat waren leuke dagen tot ongeveer vijf of zes jaar geleden, toen de Times voor het eerst zijn betaalmuur introduceerde. Ik kreeg van een van hun adverteerders een gratis abonnement voor een jaar. Waarom, dat weet ik niet. Maar de ervaring begon te veranderen toen de Times een klasse van vooraf goedgekeurde ‘vertrouwde’ commentatoren introduceerde. Geweldige commentatoren, waaronder Marie Burns, kregen dit vertrouwen NIET en werden niet eerst zonder mate goedgekeurd. Ik werd uiteraard ook niet vertrouwd. Ik was ook niet van plan de Times te betalen voor het voorrecht niet gerespecteerd te worden, dus verloren ze mij als abonnee en als bijdrager.
The Times kreeg een geheel nieuwe line-up van meer ‘mainstream’ lemmingen die opmerkingen maakten en hun betaalde bijdragers, zoals Krugman, leken een scherpe bocht naar rechts te maken (in de richting van autoritaire filosofie, groepsdenken, steun voor de elites in plaats van de massa’s). ). De Mantsjoerijse kandidaat Barack Obama, wiens geest blanco moet zijn geweest bij alle ‘hoop en verandering’ die hij had beloofd te zullen leveren, had het nooit mis wat betreft zijn steeds oorlogszuchtiger neo-toegewijde filosofie van agressieve betrokkenheid tegen de buitenwereld. Als de man de drukpersen wilde laten draaien om de aandelenkoersen omhoog te houden of de troepenmacht in zijn steeds groter wordende strijdfronten te ‘stijgen’, was Krugman er nu helemaal voor. Het was nu geen slechte zaak om je als Dubya de Tweede te gedragen.
Ik heb feitelijk de NYT (evenals de WP, WSJ, CNN, MSNBC, Huffpo en andere oude trefpunten) verlaten als een bron van welke waarheid dan ook. Het is duidelijk dat ze allemaal grondig zijn gecoöpteerd door een neoconservatieve agenda. Ze dienen de doeleinden van de oligarchen wier primaire focus tegenwoordig is om Rusland en China te verslaan in een race om controle over alles wat overblijft van de slinkende natuurlijke hulpbronnen in deze wereld. Als ze hierin slagen, zullen ze vastzitten in het besturen van alle mensen die onder die regeringen leven, maar dat deel ervan heeft voor hen de laagste prioriteit. Ze geven geen zier om de huidige Amerikaanse burgers, kijk maar hoe ze “subhumans” zullen behandelen als ze ooit de kans krijgen.
Ik betreur vaak hoe weinig van de waarheid die op de pagina’s van ‘Consortium News’, ‘Information Clearing House’, ‘Counterpunch’ en andere bronnen van alternatief nieuws en opinie wordt gepost, doordringt in de ‘mainstream’ bedrijfsmedia, maar dat weet ik echt wel. de feiten zijn dat bekroonde journalisten als Robert Parry, geleerden als Stephan F. Cohen en voormalige inlichtingenofficieren als Paul Pillar (om er maar een paar te noemen) eenvoudigweg op de zwarte lijst worden gezet door het establishment. Ze maken zich allemaal schuldig aan ‘Thought Crime’. Er bestaat tegenwoordig geen ‘vrije pers’ of welke vorm van vrije media dan ook in Amerika. En de New York Times maakt daar zeker geen deel van uit. Het is een “oplichter”, in dienst van de neo-conservatieven.
Goed gedaan Realist. Bedankt.
Amerika is een natie die liever de leugens gelooft. Het is eigenlijk een schande omdat alle naties van de wereld naar de machtige VS keken als een baken van vrijheid. De Amerikaanse burgers laten zich zo gemakkelijk bedriegen. Met een schuld van 20 biljoen dollar en nog steeds onder de tafel aan het drukken om uw aandelenmarkt overeind te houden... De Amerikaanse burger wordt voor de gek gehouden... een hele lange rit... het zal niet goed voor u eindigen... maar de leugenaars zullen allemaal voorspoedig zijn meer….
De NYT, Israël en de Clintons moeten hun daden opruimen – verachtelijk!
OMG, zo blij dat iemand het lef had om dit te schrijven! Vergeet echter de andere schoothondjes van de Clinton-media niet: cnn abcès manic etc IM à Canadian en volg dit op de voet. U heeft gelijk, ik ga naar de door u genoemde verkooppunten voor de waarheid. Ik denk dat ik begrijp dat Amerikanen de NYT op waarde schatten en van media houden zonder de waarheid te zoeken
Ik beschouw de NYT als een tabloidmagazine aan de kassa van de supermarkt. Ik heb ze geblokkeerd in mijn nieuwsfeed en weiger op een artikel met hun naamregel te klikken, zelfs als de kop verleidelijk is. Ik wil ze niet aanmoedigen om door te gaan met de gele journalistiek. Ze zijn in diskrediet gebracht en verdienen geen aandacht van nadenkende mensen.
Er zijn meer artikelen van de NYT op alle media-internetnieuwsaanbieders dan wie dan ook……Het is onze taak om deze internetnieuwsaanbieders te vertellen dat ze ofwel de gele journalistiekspots moeten stoppen, ofwel dat wij (u) contact opnemen met de sponsors (de geldstroom)… …
De reden voor hun vooringenomenheid is duidelijk: ze willen het Tweede Amendement afschaffen. Ze weten dat deze verkiezingen de SCOTUS zullen veranderen. Dat is het, mensen, dat is de reden dat de NYT en de Washington Post zo bevooroordeeld zijn. Hun redacties vechten ervoor dat deze verkiezingen democratisch worden.
Er zullen de komende weken een aantal lekken naar buiten komen van opgenomen telefoongesprekken tussen redacteuren en medewerkers van beide organisaties, waarin zij in essentie een strategie aan het bedenken zijn hoe dit aan te pakken. Zal de grond van het hele media- en POLLING-imperium doen schudden.
Nee, dat doen ze niet, Trump-aanhanger.
Het hoeft geen verrassing te zijn dat de New York Times en andere reguliere print-, radio- en televisiemedia kanalen zijn voor alle propaganda die het establishment (plutocraten, politieke duopolie-oligarchen en mondiale bedrijven) onder de gedachteloze massa's wil verspreiden. Waarom zouden we meer verwachten? Corruptie is wijdverbreid onder grote entiteiten die de weg bepalen die het Amerikaanse imperium zal inslaan en wordt als normaal geaccepteerd. De Amerikaanse media hebben nazi-Duitsland en Japan terecht gehekeld vanwege hun barbarij tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nu begaan de erfgenamen van de macht misdaden tegen de menselijkheid die net zo moreel weerzinwekkend zijn als de misdaden waarvan nazi- en Japanse leiders werden beschuldigd tijdens de oorlogsmisdadenprocessen na de Tweede Wereldoorlog. Het verschil tussen hun leiders en de onze is dat zij verantwoordelijk werden gehouden; terwijl de onze hun misdaden ongestraft voortzetten en met instemming van een meerderheid van het Amerikaanse volk. En dit gedrag zet zich voort in het hele land, waar de politie kan optreden als rechter, jury en beul met dezelfde straffeloosheid en vaak met goedkeuring van sommige burgers.
Commentatoren op onafhankelijke media zoals Consortium News, CounterPunch, TruthDig, enz. zijn als kleine spelers in een Griekse of Shakespeare-tragedie die stukjes waarheid uitdelen terwijl de hoofdpersonen de evolutie van het plot voortzetten tot aan het tragische einde.
Als digitale abonnee van NYT heb ik mevrouw Spayd geschreven en commentaar achtergelaten elke keer dat ze een van hun Russische bashers publiceerden, zowel van de interne als de externe (heh) variant.
Maar het verhaal is daar en elders stevig verankerd. De termen “geannexeerde Krim” en “binnengevallen Oekraïne” moeten op post-its op de bureaus van alle verslaggevers staan.
Donald Trump is geen betrouwbaar instrument voor Israël. Zo simpel is het. De Neocon Times schrijft wel over andere zaken, maar de voornaamste focus van de krant is Israël op alle mogelijke manieren te helpen. Als Israël wil dat nog een klein land wordt ontmanteld en de stukken platgedrukt, dan is dat ook wat de Times wil.
Een site die ik zo nu en dan bekijk is deze.
https://timeswarp.org/
Het stuk over de Hannibal-richtlijn – waarin Israël zijn eigen soldaten vermoordt om te voorkomen dat ze gevangen worden genomen – is typerend. (zoals de Times-behandeling van het verhaal is)
Ik zou om een aantal redenen een hekel hebben aan een Israëlische soldaat, maar dat zou de druk vergroten. En een land dat bereid is leden van zijn strijdkrachten te executeren, is uiteraard enthousiast over het doden van Palestijnen. Net als de Tijd.
Hoeveel waarde denkt u dat het Heilige Israël gaf aan de levens van de Amerikaanse marinemannen aan boord van de USS Liberty? Wat het niveau van de mensen in Gaza betreft, zou ik raden.