Decennia lang zijn Amerikanen verkocht aan het ruige individualisme en werd hen verteld dat ze collectivisme en gemeenschap moesten minachten, een filosofie die veel openbare instellingen heeft uitgehongerd en de weinigen aan de top heeft vetgemest, zoals Lawrence Davidson uitlegt.
Door Lawrence Davidson
Ik heb mijn post beter in de gaten gehouden dan normaal. Net als de meeste andere mensen ontvang ik zelden persoonlijke brieven per post – de brieven zijn overgeschakeld naar e-mail. Wat blijft er dan nog over om de United States Postal Service draaiende te houden? Het komt neer op advertenties, af en toe een rekening en, het meest opvallend, non-stop liefdadigheidsverzoeken.
Mijn adres ontvangt gemiddeld vier van dergelijke verzoeken per dag. Gezien ons zesdaagse bezorgschema zijn dat er dus 24 per week. Dat zijn ruim 1,200 aanvragen per jaar. Dit is niet atypisch. Wat kan zo’n zondvloed betekenen?
Meneer Geldzakken uit het spel “Monopoly”.
In de eerste plaats suggereert het dat er een breed scala aan gemeenschapsgerelateerde projecten bestaat die ondergefinancierd worden of simpelweg helemaal niet gefinancierd worden met overheidsgeld. Hieronder vallen verschillende vormen van medisch onderzoek; lokale kunst, waaronder orkesten, theaters en musea; oorzaken van parken en wilde dieren; dierenasielen en reddingsdiensten; verschillende soorten armenhulporganisaties zoals het Leger des Heils en Good Will; burger- en mensenrechtengroepen; vrouwenopvang; en vrijwillige brandweerbedrijven. De lijst lijkt eindeloos.
In de VS is dit proces van liefdadigheidswerving een big business geworden. Er staat een artikel in de krant van 14 juli New York Review of Books recht hebben "De ondermijning van de Amerikaanse liefdadigheid.” Volgens het artikel is Fidelity Charitable de “op een na populairste liefdadigheidsinstelling” in de VS, in termen van gedoneerde dollars, een tak van Fidelity Investments die optreedt als “tussenpersoon” tussen “individuele klantaccounts” en de liefdadigheidsinstellingen die zij willen bereiken. steun.
Fidelity beheert het geld en ‘beheert’ het uiteraard met winstoogmerk totdat de klanten het bedrijf instructies geven hoe het geld moet worden verdeeld. Fidelity kan de donor ook helpen belastingen te besparen door donaties te timen. De kosten en vergoedingen voor dit alles zorgen ervoor dat deze ‘door donoren geadviseerde fondsen’ geld verdienen voor ‘grote financiële instellingen’.
De auteurs van de NYRB essay houdt niet van deze gang van zaken. Ze zijn van mening dat te veel van de liefdadigheidsfondsen worden ‘opgepot’ door instellingen als Fidelity om de winsten te maximaliseren. Goede doelen houden uiteindelijk minder over.
Natuurlijk moest iemand van liefdadigheid een grote onderneming maken in een economie en cultuur waarin het maken van winst prioriteit krijgt. Maar afgezien van deze schijnbare onvermijdelijkheid, welke les kan er worden geleerd uit de grote en groeiende rol die liefdadigheidsacties in de Verenigde Staten spelen?
Een antwoord kan worden gevonden in de stelling dat, in de mate waarin een samenleving afhankelijk is van liefdadigheid om de behoeften van de gemeenschap te bevredigen, de juiste rol van de overheid niet wordt gerealiseerd.
Deze conclusie is gebaseerd op een sociaal-democratisch gezichtspunt met gezond verstand – een standpunt dat ervan uitgaat dat het collectief (werkend via de overheid) een verantwoordelijkheid heeft om activiteiten te ondersteunen die belangrijke gemeenschapsbelangen weerspiegelen. Dit is uiteindelijk een van de doelstellingen van de overheid. De meeste liefdadigheidsinstellingen die via de US Mail geld werven, zouden in deze categorie activiteiten passen.
Een perverse filosofie
Het is veelbetekenend dat in de VS de terughoudendheid om de overheid te gebruiken om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen, wordt gerationaliseerd in naam van de “vrijheid” van economische beperkingen en belastingen. Dat wil zeggen, de perverse Amerikaanse filosofie van radicaal individualisme predikt dat de overheid niet verantwoordelijk mag zijn voor de behoeften van de gemeenschap, afgezien van het ondersteunen van het rechtssysteem, de nationale defensie en het afdwingen van contracten.
Een klassieke foto van een arme moeder en kinderen in Elm Grove, Californië, tijdens de Grote Depressie. (Fotocredit: Library of Congress)
Al het overige is de verantwoordelijkheid van het individu. Een dergelijk plan geeft de burger, althans in theorie, het “recht” om “rijk te worden” en het “recht” om een leven lang in armoede te leven.
Zoals zojuist werd gesuggereerd, wordt deze sociaal-economische stand van zaken verpakt als het geheim van succes in het ‘land van kansen’, waar miljoenen naartoe komen om ‘hun fortuin te verdienen’. Maar er is een zeer hoge, maar nog niet onderkende, prijs verbonden: een groeiend verlies van ieder verantwoordelijkheidsgevoel jegens een grotere holistische gemeenschap.
Men moet denken aan een van de meer belachelijke publieke uitspraken van Margaret Thatcher (want ook Groot-Brittannië is besmet door deze filosofie van radicaal individualisme), namelijk er bestaat niet zoiets als een samenleving. Er zijn alleen individuen.
Het meest voor de hand liggende gevolg van deze gebrekkige benadering is de alomtegenwoordige vervreemding die tegelijkertijd de fractionalisering van de samenleving weerspiegelt en veroorzaakt. Omdat ze op drift zijn geraakt ten opzichte van een holistische nationale gemeenschap (behalve misschien wanneer ze worden geconfronteerd met een vermeende buitenlandse vijand), hebben Amerikanen geleerd genoegen te nemen met tribale relaties gebaseerd op lokale en regionale identificaties (vooral in het Zuiden), geslacht, klasse-, ras- en/of broederlijke loyaliteit op basis van beroep (zoals de politie).
We blijven ook zitten met een sociale structuur waarin er niet langer adequate vangnetten zijn, omdat de financiering van zulke dingen een dieper besef van overheidsverantwoordelijkheid tegenover een gemeenschap vereist dan de heersende individualistische filosofie toelaat. Naarmate de tijd verstrijkt, valt de grotere gemeenschap uiteen in winnaars en verliezers, en dingen kunnen lelijk worden.
Te weten: een aanhoudende economische stagnatie in de wijken van Afro-Amerikanen en andere minderheidsgroepen; de groeiende afkeer van de politie, die de taak krijgt een volstrekt ontoereikende status quo te verdedigen; de wederzijdse negatieve gevoelens die de politie tentoonspreidt (wiens eigen collectieve identiteit lijkt op die van een studentenvereniging) voor degenen die het systeem uitdagen; en uitbarstingen van geweld binnen deze wanordelijke maar gewapende omgeving – geheel in het karakter van de recentelijk waargenomen chaos in het land.
Het lijkt er dus op dat er een verband bestaat tussen het alomtegenwoordige institutionele bedelen via het postsysteem en de achteruitgang van de Amerikaanse samenleving waarvan we nu getuige zijn. De liefdadigheidsverzoeken die de Amerikaanse brievenbussen overspoelen zijn nutteloze pogingen om een sociaal-economische aandoening te verzachten.
Liefdadigheid is echter niet het antwoord op de problemen van de Amerikaanse samenleving, laat staan op die van de wereld als geheel. Deze kwalen weerspiegelen systemische problemen en, in het geval van de VS, een filosofie die de realiteit ontkent dat mensen sociale dieren zijn met collectieve behoeften. Simpel gezegd heeft de overheid, uit pervers principe, de verantwoordelijkheid voor het welzijn van haar veelzijdige gemeenschap opgegeven.
Om deze kwelling aan te pakken moeten Amerikanen het hele idee van radicaal individualisme schrappen en vervangen door een gemeenschapsgerichte versie van de sociaal-democratie. Hoe waarschijnlijk is dat? Nou, ik zou mijn adem niet inhouden. Veel individuen worden rijk door het verlaten van de grotere gemeenschap. Toch zijn de twaalf miljoen aanhangers van Bernie Sanders (of is het was) een goed teken.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
We blijven ook zitten met een sociale structuur waarin er niet langer adequate vangnetten zijn, omdat de financiering van zulke dingen een dieper gevoel van overheidsverantwoordelijkheid jegens een gemeenschap vereist dan de heersende individualistische filosofie toelaat. Naarmate de tijd verstrijkt, valt de grotere gemeenschap uiteen in winnaars en verliezers, en dingen kunnen lelijk worden.'…..>>>>
Eén van de redenen dat ik geen liberaal of progressief ben, is dat jullie allemaal de overheid promoten als verantwoordelijk voor de gemeenschap, zonder ooit te vermelden dat individuen ook verantwoordelijk moeten zijn voor zichzelf.
Het is wanneer te veel individuen binnen een natie 'alle persoonlijke verantwoordelijkheid schuwen' dat gemeenschappen en zelfs de natie 'afbreekt'.
Ik zou veel voorbeelden kunnen geven van de gevolgen voor de samenleving, en dus voor de natie, van individuen die geen verantwoordelijkheid op zich nemen – en hoe ze in slaap worden gesust door te denken dat ze geen verantwoordelijk hoeven te zijn door de liberalen die hen een oppasstaat beloven – – maar deze zal het doen.
http://www.cdc.gov/nchs/fastats/unmarried-childbearing.htm
De gegevens zijn voor de VS
Aantal levendgeborenen bij ongehuwde vrouwen: 1,604,870
Geboortecijfer voor ongehuwde vrouwen: 43.9 geboorten per 1,000 ongehuwde vrouwen van 15-44 jaar
Percentage van alle geboorten bij ongehuwde vrouwen: 40.2%
Het grootste deel van het empirische onderzoek geeft aan dat kinderen die opgroeien met slechts één biologische ouder in huis een grotere kans hebben om financieel slechter af te zijn en slechtere sociaal-economische resultaten te behalen (zelfs als rekening wordt gehouden met inkomensverschillen) vergeleken met kinderen die opgroeien met beide biologische ouders. biologische ouders in huis
Tabel 1. Percentage van alle geboorten bij ongehuwde vrouwen, per ras,
Etniciteit en leeftijd,
Wit (niet-Spaans)
29.3
Zwart (niet-Spaans)
71.4
Hispanic
53.2
Aziatisch of Pacifisch
Eilandbewoner
17.0
American Indian of Alaskan Native
66.4
Dit gebrek aan verantwoordelijkheid, zelfs voor de kinderen die ze creëren, is een van de BELANGRIJKSTE factoren in de armoede onder alle groepen in de VS. Wil je dat iedereen alles heeft wat ze nodig hebben en willen? – begin dan met het opruimen van deze liberale ‘cultuur’ in de VS en geef les wat ze wel of niet moeten doen om een fatsoenlijk leven te leiden.
En terwijl je toch bezig bent, begin dan te praten over de andere 'echte oorzaak' van de behoeftigheid in de VS: banen met een leefbaar loon.
Godzijdank kan “de homo” trouwen; en polygamie is de regel, toch?
Of is het (nee, dat kan onmogelijk zo zijn) “statistisch gezien het beste” om een man/vrouw (getrouwd in monogamie) ALLEEN de beslissende “opruimingsfactor” te laten zijn voor “verantwoord” ouderschap?
Hoe pontificaal patriarchaal... en eerlijk gezegd, zo anticonstitutioneel. Econ-statistieken weerspiegelen alleen bestaande vooroordelen. Dat is alles. EOS.
(Aan iedereen die geen dwepers zijn, sorry voor het binnendringen van de tijd...)
Eh, de pogingen van de rechtse noten om jonge vrouwen zowel de opleiding als de fysieke middelen te ontzeggen om zwangerschap te voorkomen, zijn ook BELANGRIJKE factoren in het aantal ongehuwde moeders.
Ook tirades over 'het nemen van verantwoordelijkheid' verlossen de 'gekken' van het proberen iets anders creatiefs te doen.
Iets wat in mij opkomt is om meisjes en vrouwen – vanaf de puberteit – een geldbedrag te betalen voor elk jaar dat zij niet zwanger blijven. Het zou elk jaar een beetje toenemen tot … 21? Menopauze?
Veel goedkoper dan betalen voor de ongewenste baby's, onbeminde kinderen en werkloze/geïnstitutionaliseerde volwassenen.
Niet dat het gevangenis-industrieel complex dit idee erg leuk zou vinden….
Of, beter nog, het doorsnijden van de testikels bij mannen bij de geboorte, totdat ze bewijzen dat ze financieel en emotioneel waardig zijn om biologisch kinderen voort te brengen, bijvoorbeeld op 21-jarige leeftijd? 40? 60? Nooit? om vervolgens de teelballen ‘vast te zetten’ voor passende, geachte ‘waardige’ voortplantingsdoeleinden. (Oy, ik denk dat Hitler dat idee misschien ook heeft onderschreven.)
Hoe zit het als wij, als samenleving, gelijke tijd voor mannen ‘onderwijs om betere volwassenen te worden’ onderschrijven, in plaats van onsamenhangende waanvoorstellingen die oplossingen suggereren voor de ‘ongewenste baby’s, onbeminde kinderen en werkloze/geïnstitutionaliseerde volwassenen’ van de wereld die onvermijdelijk zouden worden opgelost door de discriminatie/intimidatie/slavernij van vrouwen?
Mannetjes zijn vastbesloten om nakomelingen te produceren. Onderwijs zal geen substantiële invloed hebben als het tegen het instinct ingaat.
Trouwens, de volgende keer dat je het uiterste wilt, waarom stel je dan niet voor om de jongensbaby's te vermoorden, en dan te beweren dat Hitler dat ook leuk zou vinden.
De bevolking van de VS bedraagt 320 miljoen mensen in 2015.
Meer dan 20% van de bevolking heeft een vorm van bijstand en overheidssteun.
http://www.census.gov/newsroom/…/cb15-97.html
Census Bureau van de Verenigde Staten
28 mei 2015 – Ongeveer 52.2 miljoen mensen in de VS namen in 2012 elke maand deel aan grote inkomensafhankelijke overheidshulpprogramma’s, volgens een …..
Tussen de 1% -3.2 miljoen aan de top en de 20% – 52 miljoen aan de onderkant sturen 264 miljoen werkende Amerikanen hun geld naar de bovenste 1% en de onderste 20%.
En ik heb al meer dan twintig jaar geen loonstijging gezien in verhouding tot de inflatie.
Mooi kabaal als Washington het draaiende kan houden….persoonlijk zou ik het allemaal willen zien crashen…dit land heeft een gigantisch klysma nodig om de regering schoon te maken.
75% van de rijkdom – Topper van de samenleving, de rijke heersende klasse
25% van de rijkdom – Goed opgeleide middenklasse, de slavendrijvers
0% van de rijkdom – Arbeidersklasse, onderste helft van de samenleving, de slaven
“…De 12 miljoen supporters van Bernie Sanders zijn (of waren) een goed teken.”
Ik zou willen suggereren dat, aangezien de 12M-aanhangers van Sanders hun held totaal niet konden herkennen als de uitverkochte DNC-herdershond die hij vanaf het allereerste begin was, dat dit een heel slecht teken is. Het is een teken van ongelooflijke naïviteit en een teken van gedachteloos tribalisme. Al die miljoenen verspilden een jaar, omdat hun rechtvaardige woede opzettelijk werd gekanaliseerd in de hopeloze leegte die de Democratische Partij is.
Uit peilingen blijkt dat ongeveer 75% van de Sanders-fans al bereid is de oorlogszuchtige Wall Street te steunen. En dat is nog voordat Sander klaar is met maandenlang polijsten over haar lelijke, rechtse staat van dienst. Deprimerend.
Wanhoop niet. Die miljoenen KUNNEN NIET ertoe worden aangezet het tegenovergestelde te ondersteunen van wat ze willen. Jill Stein past het beste bij hun maatschappelijke ambities. Maar de gecontroleerde toegang tot het stembiljet, en de vervalste pols, en de vervalste stemmachines, en de liegende pers, zullen liegen over op wie de kiezers ECHT hebben gestemd… misschien is het nu tijd voor wanhoop.
RIJKDOM – WAT IS HET?
Ik weet dat het dwaas klinkt, maar laten we ter wille van een discussie aannemen dat de natuur functioneert door middel van een intelligent ontwerp, en dat de mens het lot heeft om vast te stellen waarom rijkdom crimineel is.
Want rijkdom is het bezit dat we bezitten boven wat nodig is om een comfortabel leven te leiden, en om de volgende redenen zou persoonlijke rijkdom verboden moeten worden.
(1) Om rijkdom te bezitten heb je dodelijke kracht nodig die voldoende is om rijkdom te beschermen, wat elk aspect van het geesteskarakter en de persoonlijkheid bederft. Want je moet bereid zijn iedereen te doden en elk land binnen te vallen dat schade kan toebrengen aan je rijkdom.
(2) Hebzucht, rassenongelijkheid en fascisme zijn identieke woorden omdat ze hetzelfde betekenen. Namelijk een illusie dat je groter bent dan anderen, dat je meer verdient dan anderen en dat je het verdient om verheerlijkt te worden in directe verhouding tot je rijkdom.
(3) Er is nooit een natie geweest waar de bovenste helft van de samenleving niet alle rijkdom bezat.
(4) Rijkdom is gestolen bezit dat toebehoort aan de één miljard mensen die nu in gebreke zijn.
Rijkdom vindt altijd en overal zijn oorsprong tussen de oren van één persoon, of een groep mensen (alleen mensen kunnen het idee van een ‘auto’ bedenken en ‘nutteloze’ stenen uit de grond halen en er Fords en Chevy's, en hiervoor waren veel visionairs van het DaVinci-type, wetenschappers, ingenieurs, Tool & Die-technici, machinisten, lopende bandarbeiders en managers nodig om het werkproces te organiseren en te coördineren). De rijkdom van ALLE naties overal ter wereld is een goed opgeleide, creatieve, goed georganiseerde beroepsbevolking. Sommige mensen beschouwen de auto misschien als rijkdom (het is eigenlijk gewoon een bezit). In een nog verder verwijderde mate van de realiteit kunnen sommige mensen de geldfiches die worden gebruikt om de auto te kopen en verkopen als de ECHTE rijkdom beschouwen. Alle oude slavenverenigingen hadden grip op de waarheid; namelijk CONTROLE hebben over een populatie CAPABELE mensen (primitieven uit het regenwoud zijn misschien bereid een auto voor je te bouwen; iets gemaakt van boomstammen en wijnstokken: de Flintstone-mobiel) IS ECHTE rijkdom in handen hebben. De ‘eigenaarsklasse’ is zojuist veel gelikter geworden in het verbergen van de slavernij van ‘de lokale bevolking’.
Het zou zelfs grappig kunnen zijn als het niet zo tragisch was, maar zoveel van de ‘goede doelen’ die op jacht zijn naar geld zijn niets anders dan oplichting, oplichting en fraude, opgericht om meer dan 90% van de bijdragen voor de bedenkers van deze criminele ondernemingen in handen te houden. onder het mom van ‘overhead’. Deze tegenslagen zijn niet alleen bedoeld om gewonde veteranen te helpen, hoewel deze vandaag de dag in opkomst zijn in een tijdperk waarin de regering gretig troepen verscheept, samen met miljarden dollars aan wapens, om deel te nemen aan de strijd in alle uithoeken van de wereld en vervolgens laat ze over aan een ondergefinancierde, ineffectieve Veterans Administration als ze thuiskomen, minus hun ledematen, sensorische modaliteiten of motorische functies. Sommige bekende typen showbusiness verdienen naar verluidt veel meer winst met het maken van reclamespots die deze ‘goede doelen’ hypen dan er wordt verspreid onder zogenaamde ‘gewonde strijders’. Natuurlijk blijft het daar niet bij. Enkele van de grootste liefdadigheidsorganisaties hebben hun topbestuurders lange tijd ondersteund met salarissen van meerdere miljoenen dollars en andere voordelen, terwijl ze heel weinig uitbetalen aan de behoeftige mensen die ze beweren te dienen. Velen van jullie hebben zelfs een voorgesteld “redelijk deel” van je salaris dat maandelijks wordt afgetrokken en rechtstreeks naar deze mensen wordt doorgesluisd. De behoeftigen zien daar minder van dan de leidinggevenden die de zwendel uitvoeren. Maar goed, dit is Amerika. Het is allemaal goed als het iemand geld kan opleveren, toch? Dat is waarom we hier op deze aarde zijn om geld te verdienen door middel van een haak of een boef, toch? Dat lijkt de boodschap te zijn die door alle succesvolle mensen in het zakenleven en de politiek wordt overgebracht, en de kiezers blijven deze boodschap steunen, dus het moet het Amerikaanse ethos zijn, toch? Als Amerika verder heeft gekeken en meer heeft bereikt dan enig ander land, komt dat doordat we op de kelen en verfrommelde lichamen van uitgebuite onderklassen hebben gestaan. (Excuses aan Sir Isaac Newton voor de riff op zijn citaat.)
Je hebt gelijk: er is sprake van corruptie bij sommige liefdadigheidsinstellingen, en dat is werkelijk schandalig, maar er is ook een sterke marktvraag naar die verhalen van het egoïstische publiek, dus de weinige echte gevallen worden nooit vergeten. De egoïsten houden van die verhalen, en de ongelukkigen ook. Weinig Amerikanen die we hielpen waren dankbaar, en velen beschuldigden ons ervan dat we op de een of andere manier geld verdienden door het weg te geven. Sommigen beweerden dat ons geld uiteindelijk op de een of andere manier van hen kwam, ook al was het allemaal zuurverdiend en zonder winst of salaris. Er rust een enorme last van cynisme op die onverdiend is. Een veel groter probleem is het vaardigheidsniveau in liefdadigheidsinstellingen waar goede wil in overvloed aanwezig is, maar dat komt omdat bekwame Amerikanen zich niet vrijwillig aanmelden als ze van dezelfde inspanning kunnen profiteren. Zie mijn reactie hierboven.
Amen. Diezelfde rijke klootzakken bezitten ook het grootste deel van de regering en de media, zodat burgers hetzelfde constante spervuur van propaganda zullen krijgen dat alles is zoals het zou moeten zijn. Individuele verantwoordelijkheid!
Omdat het een feit is dat 50% van de bevolking een IQ van minder dan 100 heeft, gelooft een aanzienlijk aantal burgers in de onzin die ze horen.
Particuliere liefdadigheid is alleen belangrijk als het publiek de noodzaak ervan niet heeft onderkend, zoals buitenlandse hulp. Alle publieke behoeften moeten publiek gefinancierd worden, omdat de lasten dan door iedereen worden gedragen, en wel in overeenstemming met het draagvermogen.
De reden dat publieke behoeften gaan bedelen is de morele corruptie van het volk wanneer massamedia en verkiezingen door geld worden gecontroleerd. De meesten die het goed genoeg redden, zijn gemakkelijk te overtuigen om excuses voor egoïsme te gebruiken, terwijl ‘iedereen’ dat doet, en de massamedia deze illusie aandragen en de markt voeden met excuses.
De belangrijkste excuses zijn het beschuldigen van het slachtoffer (“de armen kunnen niet leren of zijn lui” of “de armen zijn verliezers, ongeacht het beleid” enz.). Op dezelfde manier misleiden de massamedia de opportunisten door te denken dat ze met genoeg liegen, bedriegen en stelen allemaal rijk zullen worden, dus moeten ze de belastingen op de rijken verlagen en doen wat de rijken zeggen. De tirannie van de werkvloer legt alle tegenstand het zwijgen op wanneer mensen het meeste contact hebben. Elke financiële zeepbel voedt de droom van hebzucht, en de mislukkingen worden toegeschreven aan de verliezers.
De massamedia en de verkiezingen zijn corrupt omdat de Grondwet deze instrumenten van de democratie niet beschermt tegen economische concentraties die niet bestonden toen deze werd geschreven. Omdat deze essentiële instrumenten van de democratie al worden gecontroleerd door de meest egoïstische pestkoppen die de natie kan voortbrengen, hebben we geen democratie en geen middelen om de democratie te herstellen. We hebben een primitieve tirannie.
Waarschijnlijk zal dit pas gecorrigeerd kunnen worden als het land zich in een economische afgrond bevindt, omringd door de vijanden die door zijn hebzucht zijn voortgebracht. Er zijn vreedzame middelen denkbaar om de democratie te herstellen van een tirannie, maar de geschiedenis kent weinig voorbeelden.
Als ik mijn eerdere liefdadigheidsinspanningen voor weeskinderen in ontwikkelingslanden vermeld, krijg ik vaak te horen dat dit een slechte zaak is. Die mensen zullen volhouden dat ‘wij’ eerst de armen in ons land moeten helpen. Wat ze bedoelen is dat ik de binnenlandse armen moet helpen, zodat ze lagere belastingen kunnen betalen.
Ik antwoord met het argument dat (1) ik in arme landen ongeveer 35 keer zoveel weeskinderen kan helpen als in de VS (zowel vanwege lagere kosten als lagere verwachtingen), en (2) liefdadigheid de last van het publiek is, anders het meest egoïstische. en rijken betalen het minst. Hier kunnen ze zich niet tegen verzetten, maar ze blijven pleiten tegen overheidssteun aan publieke behoeften, om hun eigen belastingen te verlagen.
Dat zijn de beschaafde mensen. Alle economische en educatieve klassen vielen letterlijk mijn pogingen aan om een liefdadigheidsschool op te richten die weeskinderen in ontwikkelingslanden zou sponsoren. Hillbillies schoten jarenlang meerdere keren per week op de school en stuurden 's nachts bendes, schurken uit de middenklasse rekruteerden aanvallers van hillbillies om onze gebouwen te stelen, stadsambtenaren vielen zonder uitzondering aan, belemmerden, bedreigden en voerden zelfs campagne tegen ons, advocaten uit de hogere klasse en rechters ontkenden onze fundamentele grondwettelijke rechten, ondanks elk precedent aan onze kant. We hebben niets controversieels gedaan en ook niemand tegengewerkt, maar werden acht jaar lang op alle fronten militair, politiek en juridisch aangevallen, zonder enige vorm van verhaal in vier rechtszaken tot en met driemaal het Amerikaanse Hooggerechtshof. De lijst van hun vele excuses is verbazingwekkend en deprimerend, en geen daarvan heeft enige feitelijke of juridische basis. Dit is niet alleen te wijten aan de diepgaande corruptie van het volk door de massamedia en de ongereguleerde economie, maar ook aan hun uniforme en diepgaande toewijding aan het vernietigen van de ongelukkigen voor persoonlijk gewin. Het is werkelijk het ideaal van het grootste deel van Amerika: pesten of gepest worden.
Laat me u een voorbeeld geven van waarom Amerikanen woedend kunnen zijn over wat u zegt.
In mijn stad brengt een kerk Birmese (christenen) huizen binnen en voedt ze, betaalt hun mediarekeningen en sponsort ze voor staatsburgerschap. Ik heb een vriend die eigenaar is van een appartementencomplex waar de kerk appartementen voor hen huurt. Een van de Birmese kinderen viel van de trap en liep ernstig hoofdletsel op en werd voor specialistische zorg naar het Duke Hospital gebracht. De kerk betaalde een medische rekening van meer dan honderdduizend dollar voor zijn zorg.
Tegelijkertijd zat een jong meisje, dat net uit de Amerikaanse marine was gekomen en nog geen baan had gekregen, zonder ziektekostenverzekering toen bij haar de diagnose kanker werd gesteld. Het was aan haar familie om geld in te zamelen voor haar behandeling, wat ze probeerden via tuinverkopen en cakegebak. geldpotten in winkels, oproepen aan kerkelijke en liefdadigheidsgroepen enz.. Ik ben de uitkomst voor haar uit het oog verloren, maar toen ik voor het laatst met een familielid sprak, hadden de ouders een hypotheek op hun huis genomen, levensverzekeringen uitbetaald, hun spaargeld opgebruikt en de doktoren van Duke zagen af van hun honorarium, maar waren nog steeds verantwoordelijk voor alle andere kosten van haar behandeling.
Er is niets mis met het helpen van weeskinderen in het buitenland, maar als een Amerikaans gezin hun benarde situatie in een crisis als deze vergelijkt met wat zij zien gebeuren voor mensen die niet eens burgers of langdurige leden van de gemeenschap of het land zijn, voelen zij terecht enige wrok jegens hen. al de liefdadigheid van goede mensen voor deze anderen en voor de Amerikaanse regering en het gezondheidszorgsysteem die het eigen systeem niet eens helpen.
Eigenlijk waren we niet van plan om de weeskinderen hier naar de VS te brengen vanwege de buitensporige risico's en kosten zoals u beschrijft. De wezen zouden door bestaande organisaties worden gehuisvest en opgeleid in bestaande kindertehuizen in het buitenland, en we waren van plan hen te sponsoren via het onderwijs van onze particuliere voorbereidende school, ongeveer tien weeskinderen per leerling. Er waren geen enkele kosten voor de gemeenschap en we hebben daar ook geen fondsenwerving gedaan.
Het kostte niemand iets om ons een school te laten runnen, maar ze waren vastbesloten om dat met alle mogelijke middelen en bij elke gelegenheid te voorkomen. Het was eenvoudigweg een uniforme toewijding aan egoïsme over het hele inkomens- en onderwijsspectrum, van de plaatselijke hillbillies tot het Hooggerechtshof. Niemand hoefde iemand over te halen om problemen voor ons te veroorzaken: alleen al het noemen van onze liefdadigheidsdoelen was voldoende. Dat is Amerika: ze moeten niemand toestaan te doen wat ze weten dat ze zouden moeten doen, anders is hun spel van egoïsme voorbij.
U kunt onze ervaringen lezen in een roman The National Memorial op http://www.johnbarth.net wat redelijk dicht bij de feiten ligt zoals ik ze ken, maar met gewijzigde namen.
“Dat is Amerika: ze moeten niemand toestaan te doen waarvan ze weten dat ze zouden moeten doen, anders is hun spel van egoïsme voorbij”>>>>
Nou, ik ben het er totaal niet mee eens dat Amerika in wezen egoïstisch is. …miljarden en miljarden Amerikaanse inkomsten gaan naar het buitenland voor honderden projecten.
Controleer je feiten, Cal. Met het totaal aan buitenlandse hulp van de VS, afgezien van de militaire hulp, zou er niet één maaltijd per jaar kunnen worden gekocht voor de meest behoeftigen ter wereld. Het gaat er niet om wat ons wordt verteld of wat we moeten geloven. De feiten zijn erg lelijk, maar we moeten ze accepteren. Er zijn bijna geen giftprojecten, alleen maar leningen, en dat is geen liefdadigheid.