Door beloften van Israël als eerste in het Republikeinse platform te plaatsen, betwisten Republikeinse stamgasten het Amerika-eerst-beleid van Donald Trump en openen ze een mogelijke biedoorlog met Hillary Clinton over toegeven aan Israël, zoals Chuck Spinney uitlegt.
Door Chuck Spinney
De zogenaamde tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict is naar mijn mening altijd een afleiding geweest om tijd te winnen voor de Israëli's om het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever formeel bij Israël te annexeren. Net zoals Israëls annexatie van de Golanhoogvlakte zal de annexatie van dit gebied verstrikt raken in de nog niet onderzochte kwestie van het controleren van de toegang tot schaarse watervoorraden.
Dit bericht bouwt voort op mijn bericht van afgelopen april: “De Palestijnse kwestie: waarom de tweestatenoplossing Kaput is.” Mijn doel was om uit te leggen hoe het centrale en doorgaans genegeerde doel van het controleren van de toegang tot de watervoorraden van de Westelijke Jordaanoever het Israëlische nederzettingenbeleid op de lange termijn vormgeeft. In dat bericht werd beschreven hoe kwesties met betrekking tot de controle over deze watervoorraden een grote bijdrage leveren aan het verklaren van het ‘feiten-ter-grond’-patroon van de versnelde groei van nederzettingen in Gebied C van het inmiddels ter ziele gegane Oslo-akkoord, dat ongeveer 60 procent van de Westelijke Jordaanoever omvat.
Een deel van de barrière – opgericht door Israëlische functionarissen om de doorgang van Palestijnen te voorkomen – met graffiti waarin het beroemde citaat van president John F. Kennedy is gebruikt toen hij met zijn gezicht naar de Berlijnse Muur keek: “Ich bin ein Berliner.” (Fotocredit: Marc Venezia)
Het waarborgen van eerlijke en rechtvaardige toegang tot de watervoorraden van de Westelijke Jordaanoever en het stroomgebied van de rivier de Jordaan is noodzakelijk hoewel dit geen voldoende voorwaarde is voor een rechtvaardige oplossing van de complexe Palestijnse kwestie. Dat geldt ongeacht of die oplossing de vorm aanneemt van een tweestatenoplossing of een binationale oplossing van één staat.
Het momentum van de ontwikkelingen, in termen van de wisselwerking tussen het zwakke en weifelende Amerikaanse beleid en het steeds snellere tempo van de Israëlische nederzettingengroei in Area C, leidt echter onverbiddelijk tot een Israëlische annexatie van Area C. De annexatie zal noodzakelijkerwijs gepaard gaan met een Gazificatie van de Palestijnse enclaves die de gebieden A en B vormen, en een voortdurend oneerlijke toegang tot de watervoorraden van de Westelijke Jordaanoever.
Haaretz, de belangrijkste linkse krant van Israël, publiceerde onlangs een rapport met de titel: “Over Face on US Foreign Policy: GOP-platform stopt met steun voor tweestatenoplossing”, Dit rapport werd voor het eerst gepubliceerd in de Jewish Insider en informeert de lezer dat het concept-Republikeinse platform het ‘valse idee’ verwerpt dat Israël de Westelijke Jordaanoever bezet. De concepttaal omvat ook:
“Steun voor Israël is een uiting van Amerikanisme, en het is de verantwoordelijkheid van onze regering om beleid te bevorderen dat het sterke verlangen van de Amerikanen naar een relatie zonder daglicht tussen Amerika en Israël weerspiegelt.”
En de taal gaat verder met de erkenning dat “de Boycot, Desinvestering en Sancties Beweging (‘BDS’) antisemitisch van aard is en ernaar streeft Israël te vernietigen.” Het roept op tot federale wetgeving “om acties te dwarsbomen die bedoeld zijn om de commerciële betrekkingen met Israël, of personen of entiteiten die zaken doen in Israël of in door Israël gecontroleerde gebieden, op een discriminerende manier te beperken.”
Of Donald Trump zich zal neerleggen bij een dergelijke flagrante ondergeschiktheid van de Amerikaanse belangen aan die van Israël is tot nu toe een onbeantwoorde vraag. Maar de taal zet Israël in het politieke spel bij de presidentsverkiezingen van 2016. Dit schept de mogelijkheid voor een biedoorlog die Clinton in een lastige positie zou kunnen brengen.
Tot nu toe is de cynische politieke kracht van Clintons campagne dat een groot aantal pro-Israëlische Republikeinse neoconservatieven binnen het nationale veiligheids establishment massaal naar haar campagne komen. Deze cross-over creëert de schijn, zo niet de realiteit, van het verlenen van een groter gewicht aan nationale veiligheid aan mevrouw Clinton, tenminste onder het establishment van Beltway en de reguliere media.
Haar controle over de Democratische platformcommissie heeft mevrouw Clinton daartoe al in staat gesteld verslaan platformtaal waarin kritiek wordt geuit op het Israëlische bezettingsbeleid. Kijk dit video-; let vooral op de verwijzing naar de BDS door een trouwe Clinton.
Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton tijdens een toespraak op de AIPAC-conferentie in Washington DC op 21 maart 2016. (Foto: AIPAC)
Ondanks dat de commissie van het Democratisch platform zich bezighoudt met de Palestijnse kwestie, zegt het ontwerp van het Democratische platform niets vergelijkbaars met de Republikeinse taal. Die stilte gaat misschien niet ver genoeg om Hillary's neoconservatieve cross-overs te kalmeren. Mevrouw Clinton zou dus onder druk kunnen komen te staan om haar toch al sterke pro-Israëlische houding te versterken in een poging de Republikeinen te overbieden in de oorlog om de anti-Trump Republikeinse kiezers voor zich te winnen.
Maar door dit te doen kan Clinton de aanhangers van Sanders ertoe aanzetten hun handen uit walging op te steken en in november thuis te blijven of op de Groene of Libertarische kandidaten te stemmen. Hoe deze veronderstelde ‘minste van twee kwaden’ zich een weg uit deze doodlopende straat baant, zal een fascinerend spektakel zijn in het Romeinse circus dat doorgaat voor presidentsverkiezingen.
[Voor meer informatie over dit onderwerp, zie Consortiumnews.com's "Ja, Hillary Clinton is een neoconservatief.“]
Chuck Spinney is een voormalig militair analist voor het Pentagon en beroemd vanwege het 'Spinney Report', waarin kritiek werd geuit op de verspillende zoektocht van het Pentagon naar kostbare en complexe wapensystemen. [Dit artikel verscheen eerder op http://chuckspinney.blogspot.com/2016/07/draft-republican-platform-effectively.html]
“Steun voor Israël is een uiting van Amerikanisme, en het is de verantwoordelijkheid van onze regering om beleid te bevorderen dat het sterke verlangen van de Amerikanen naar een relatie zonder daglicht tussen Amerika en Israël weerspiegelt.”
Nog een flagrante vertoning van moreel bankroet in de Amerikaanse politiek. Israël werd en wordt nog steeds door veel landen over de hele wereld veracht vanwege zijn schendingen van het internationaal recht en zijn misdaden tegen de menselijkheid, en onze politici (republikeinen en democraten) op nationaal niveau likken lafhartig de laarzen van de Israëlische onderdrukkers.
VN-functionaris: Israël schuldig aan ‘onmenselijke’ en ‘vernederende’ apartheid: Richard Falk hekelt bezetting met open einde, ‘systematische onderdrukking’, ontheemding en moord op Palestijnen door Sarah Lazare – http://www.commondreams.org/headline/2014/02/24-6
“Kan iemand uitleggen waarom de collectieve bestraffing van kinderen mag doorgaan?”
Het Falk-rapport beschrijft een penibele situatie.
Waar zijn de humanitaire interventionisten als je ze nodig hebt?
In 1776 kwamen de Britse koloniën aan de Noord-Amerikaanse kust in opstand tegen de Britse Kroon en werden de onafhankelijke en vrije Verenigde Staten van Amerika.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de VS heel machtig, een echte supermacht.
Hoe vreemd, slechts een paar jaar later, veranderde de VS zelf in een kolonie, en ook nog eens vrijwillig. De nieuwe Meester is natuurlijk Israël. Politici van beide partijen geven toe aan de Meester.
Dus wat de Amerikaanse kiezers op 8 november zullen beslissen, is niet wie er “president” zal zijn voor de volgende termijn, het gaat allemaal om wie onderkoning zal zijn onder de zionistische staat.
Donald Trump of Hillary Clinton?
Een keuze tussen pest en cholera. De uitkomst doet er niet toe.
Het Amerikaanse volk zal de verliezers zijn.
Er is nog een andere keuze: Jill Stein. ALLE supporters van Bernie WETEN dat zij degene is om op te stemmen. Het “minste van twee kwaden” (Clinton en Trump) is nog steeds een keuze uit het kwaad. Jill Stein zal de beste president zijn die we ooit hebben gehad. Zou het niet geweldig zijn als we deze zeldzame kans zouden grijpen om de wereld op de weg naar vrede en gelijkheid voor iedereen te zetten? Een van haar beste eigenschappen is dat ze niet te koop is. STEM JILL STEIN.
Ik zou voor Jill kunnen kiezen wat betreft haar buitenlands beleid;
Jill Stein over buitenlands beleid
•Werk aan een neutraal Oekraïne; bewapen ze niet tegen Rusland. (juli 2015)
•China biedt minder hardhandige buitenlandse hulp dan de VS. (juli 2015)
•Het opheffen van het Cubaanse embargo had al veel eerder moeten gebeuren. (juli 2015)
•De uitbreiding van de NAVO bedreigt Rusland en verbreekt onze belofte. (juli 2015)
•Focus op mensenrechten, internationaal recht en diplomatie. (juli 2015)
•Herstel het buitenlands beleid op basis van het internationaal recht. (juni 2015)
•Beëindig de Israëlische apartheidsbezettingen en illegale nederzettingen. (oktober 2012)
• Een streng beleid voeren heeft het tegenovergestelde effect van wat de bedoeling was. (oktober 2012)
•Beëindig het handelsembargo en reisverbod op Cuba. (mei 2012)
•Begin met het ter verantwoording roepen van alle partijen in Israël/Palestina. (januari 2012)
•De VS moeten zich gedragen als lid van de wereldgemeenschap, en niet als wereldagent. (december 2011)
Ik zou haar ook kunnen adviseren als het gaat om een paar andere kwesties, zoals de gezondheidszorg en de aanpak van Wall Street.
Maar ze is voor mij wat betreft sommige dingen te 'nanny state'... Ik zou het gelukkigst zijn met iemand die gewoon zweert dat hij 'het speelveld gelijk maakt' voor de Amerikanen.
Een kolonie van Israël, in plaats van Netanyahu mogelijk te maken en zelfs als het tegenovergestelde waar is – Israël door het Westen wordt gebruikt om voor islamisten te vechten voor de westerse veiligheidsbelangen, wat de zaken alleen maar erger maakt door de steun aan Hamas vanwege het Israëlische beleid? Je bent, net als “Cal”, antisemitisch. Ik heb je gemene opmerkingen op Consortium News eerder gezien.
Laten we niet vergeten dat Donald Trump, als hij wordt gekozen, een ambtstermijn (of twee?) wil vervullen en de geschiedenis wil ingaan als de “grootste” president in de geschiedenis.
Vechten voor een rechtvaardige vrede in Palestina zou een grote pluim op zijn hoed zijn.
We weten allemaal dat er GEEN kans is op een vredesakkoord met Hillary Clinton als president.
En over Jill Stein gesproken: ik stem op haar omdat ik haar beleid steun en dat zal een ‘Democratische’ stem minder zijn (voormalig Sanders-aanhanger) waarop ze kan rekenen.
Ik hoop, Abbybwood, dat genoeg steun van Sanders naar Jill gaat, zodat zij aan de debatten kan deelnemen. Misschien vind je dit interessant:
http://www.counterpunch.org/2016/07/14/the-stench-of-bernie-sanders-and-the-unsafe-state-strategy/
Lees deze link over hoe Jill Stein in opkomst is sinds Bernie HRC heeft goedgekeurd...
http://usuncut.com/politics/jill-stein-campaign-surge/
Waarom praten we niet over Jill Stein
Je hebt een goed punt Cheryl Taylor. Jill Stein wordt vrijwel nooit genoemd. Ik bedoel, zelfs in de progressieve pers: praten we ooit over Jill? In plaats daarvan gaan we, net als de rest van de natie, allemaal maar door over Trump of Hillary. Zet je eroverheen, praat over Jill.
Wat de Amerikaanse politieke klasse heeft gedaan door Israël met zo’n hoge mate van eerbied te steunen, is voor mij on-Amerikaans. Voor het leven van mij, welk ander land heeft Amerika zo stevig gesteund? Oké, misschien Engeland tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar verder, wie? Het enige dat Amerika en Israël gemeen hebben, is dat ze allebei de inheemse bevolking mishandelen die ze van het land hebben verdreven. Behalve dat we dat gemeen hebben, wat is er nog meer? De Palestijn moet dus de weg van de Native American Indian volgen en tot een reservaat gedwongen worden. Hoe onmenselijk, en wij noemen onszelf beschaafd!
Ik stem zeker op Jill Stein. Waarom zou een denkend mens, na objectief naar alle kandidaten te hebben gekeken, op iemand anders stemmen?
En uiteindelijk zal het equivalent van de inheemse Amerikanen in Israël lijden. ‘Never Again’ was de grootste leugen die ooit na de Tweede Wereldoorlog is geuit. Het zionisme is de nazi-kanker van Israël en gebruikt het Amerikaanse voorbeeld van het uitroeien van de inheemse bevolking voor zijn eigen beleid.
Ik garandeer dat Trump een einde zal maken aan deze onzin van Israëlisch uber alles en op zijn minst een levensvatbaar vredesproces zal starten, omdat de wereld weet dat de zionisten dat niet zullen doen.
De republikeinse partij is net zo dood als de democraat en alle weddenschappen op partijloyaliteit zijn uitgesloten.
De steun van Trump is een prisma;) coalitie.
Ik denk dat je gelijk hebt. De partijplatforms betekenen niet veel als de kandidaat ertegen is; tegenstanders kunnen schrijven wat ze willen, op enkele uitzonderingen na, zoals duidelijke oppositie tegen de TPP. Daarom is Trump niet zo verfoeilijk als Clinton, die op cynische wijze zegt dat ze zich verzet tegen de verdragen en de afschaffing ervan van de rechtsstaat op het gebied van consumentenzaken via corrupte bedrijfstribunalen, maar wie ze in het geheim blijft steunen.
Hij heeft Israël-firsters aangesteld als experts in het Midden-Oosten, dus ik wek daar geen hoop op.
En selecteerde een vice-president die trouw zweert aan Israël.
http://forward.com/news/344815/would-mike-pence-give-a-pro-israel-boost-as-donald-trumps-vice-president-pi/
“De vijanden van Israël zijn onze vijanden, de zaak van Israël is onze zaak”, zei Pence. “Als de wereld niets anders weet, laat haar dan dit weten: Amerika staat achter Israël.”>>>>>
Als Amerikanen niets anders weten, laat ze dan dit weten: deze politici die Amerika uitverkopen voor 30 stuks Joods zilver zijn verraders van dit land. Ze beloven trouw aan Israël voor het campagnegeld, heel simpel.
Ze zijn bondgenoten van Israël, maar ze hebben geen trouw aan Israël gezworen. En “Joods zilver”? Dat is technisch gezien niet antisemitisch, maar het bovenstaande wel. Ik ben pro-Palestina.
Misschien moet The Donald zijn eigen Art of the Deal opnieuw lezen, het lijkt erop dat hij al 'verdwaald' is door zijn eigen keuze voor VP.
http://www.msn.com/en-us/news/politics/trump-wavered-on-pence-pick-after-news-leaked-sources/ar-BBunXTw
Bronnen vertelden vrijdag aan NBC News dat Donald Trump gestrest was over de omstandigheden rond zijn keuze voor running mate, zelfs nadat het nieuws over de keuze uitlekte. Terwijl hij in Californië was, gescheiden van zijn familie en de meeste assistenten, werkte Trump donderdag tot laat in de avond aan de telefoon om advies te vragen en zijn zorgen te delen. Bronnen die bekend waren met de telefoontjes zeiden dat Trump duidelijk maakte dat hij zich ‘in een hoek gedreven’ voelde. Een andere beschrijving suggereerde dat Trump het uitsprak, maar wist dat hij geen andere running mate kon en wilde kiezen.
Trump wordt omschreven als verscheurd omdat hij vond dat de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Newt Gingrich, “te volatiel” zou zijn om te besturen. Trump vertelde anderen dat hij de voorkeur had gegeven aan de gouverneur van New Jersey, Chris Christie, maar hem niet kon kiezen vanwege zijn eigen familieloyaliteit.
Christie vervolgde als Amerikaanse advocaat Charles Kushner, de vader van Trumps schoonzoon en naaste adviseur Jared Kushner. Meerdere bronnen zeiden dat Kushner zich sterk verzette tegen Christie als running mate. Achter de schermen met Christie samenwerken aan het transitieteam en de strategie is één ding, maar Kushner kon Christie niet accepteren als running mate. ”
Er is veel wrok jegens Christie over Jared Kushers deel omdat Christie zijn vader vervolgt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Kushner
“In 2005 werd Kushner, na een onderzoek door het Amerikaanse Openbaar Ministerie voor het District of New Jersey,[16] veroordeeld wegens het leveren van illegale campagnebijdragen, belastingontduiking en geknoei met getuigen door te proberen zijn zus en zwager het zwijgen op te leggen door het creëren van een sekstape van zijn zwager met een prostituee. Chris Christie, destijds de Amerikaanse procureur voor het district New Jersey, onderhandelde met hem over een schikking en hij werd veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf.