Nu de Europese Unie meer verdeeldheid toont over de Brexit en dreigementen met andere exits, zou een hernieuwd EU-streven naar een Israëlisch-Palestijns vredesakkoord Europa een noodzakelijk gevoel van missie kunnen geven, suggereert ex-CIA-analist Paul R. Pillar.
Door Paul R. Pillar
Een gemeenschappelijk thema in de commentaren over de implicaties van de Brexit-stemming van vorige week is dat zowel de Europese Unie als Groot-Brittannië zo druk bezig zullen zijn met het uitzoeken van wat de nieuwe relatie van Groot-Brittannië met Europa zal worden, dat ze een tekort aan energie en aandacht zullen hebben om aan andere zaken te besteden. zaken.
Paul Scham van het Middle East Institute past deze gedachte toe op diplomatie gericht op het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict. het schrijven van dat “het onwaarschijnlijk lijkt dat de EU zich in de nabije toekomst wil of kan concentreren op Israëlisch-Palestijnse kwesties.” Hij verwacht dat leden van de Israëlische regering zich daarover opgelucht voelen. Op dat laatste punt heeft hij ongetwijfeld gelijk; de Israëlische regering wil geen enkele diplomatie die gericht is op het beëindigen van de bezetting van Palestijns gebied, en heeft hard gevochten om het recente initiatief van de Fransen terzake te verslaan.

Israëlische premier Benjamin Netanyahu ontmoet de Duitse bondskanselier Angela Merkel in Berlijn. (foto van de Israëlische regering)
Maar hoewel het algemene idee van beperkte tijd en aandacht klopt, is er meer dat de Europeanen kunnen en moeten doen om vooruitgang te boeken in andere diplomatieke zaken, en in het bijzonder in de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Kijk verder dan de verwarring als gevolg van de Britse verkiezingen en je kunt zien dat de eerste reacties op de schok van afgelopen donderdag waarschijnlijk het vermogen van de Europeanen om tegelijkertijd te lopen en kauwgom te kauwen hebben onderschat.
Bovendien zal het de komende weken duidelijk worden dat Groot-Brittannië de EU wellicht nooit zal verlaten. Boris Johnson (de figuur van de Conservatieve Partij die een van de belangrijkste voorstanders was van de ‘Leave’-campagne) heeft goede redenen om te twijfelen zoals hij sinds de verkiezingen heeft gedaan. .
Europese staatslieden zullen ook kunnen begrijpen dat het in het beste belang van het Europese project is dat ze niet alleen maar over de kleine Engelanders gaan zitten praten. Nu er meer dan ooit twijfels worden geuit over de toekomst van dat project, is er behoefte aan activiteiten die het gevoel van gemeenschappelijkheid en momentum in Europa zullen herstellen.
De EU heeft goede projecten nodig die laten zien dat Europa als collectieve onderneming robuust genoeg is zodat zoiets als de Brexit-business niet al het andere zal verpesten. Krachtige diplomatie gericht op het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict is zo'n project.
Als kandidaat voor EU-inspanningen heeft het verschillende aantrekkingskrachten. De behoefte aan vooruitgang op dit gebied is net zo duidelijk als altijd – op meerdere gronden, waaronder gerechtigheid, mensenrechten, stabiliteit en het beteugelen van extremisme. De Verenigde Staten worden, ondanks enige bemoedigende houdingsontwikkelingen in de afgelopen jaren, nog steeds gehinderd door hun interne politiek en zullen om die reden waarschijnlijk niet effectief als een rechtvaardige buitenstaander kunnen functioneren.
Vooruitkijkend voorbij de Amerikaanse presidentsverkiezingen geeft dat geen basis voor de hoop dat de Verenigde Staten een dergelijke rol beter zullen spelen dan nu het geval is. Nu de Verenigde Staten op dit gebied zichzelf lamleggen, is de Europese Unie de beste speler die deze rol op zich kan nemen.
De EU is al betrokken geweest bij de diplomatie over de Israëlisch-Palestijnse kwestie, onder meer als lid van het zogenaamde kwartet samen met de Verenigde Naties, de Verenigde Staten en Rusland. En nu, met het initiatief van Frankrijk, een van de belangrijkste EU-lidstaten, is er een kant-en-klaar huidig diplomatiek voertuig dat de EU als geheel kan helpen besturen.
Dus kom uit de paniek over de Brexit en ga hiermee aan de slag, Europa; je hebt de kans om jezelf goed te doen wanneer je dat vooral nodig hebt, terwijl je ook goed doet aan een probleem op een ander continent dat al tientallen jaren verdriet veroorzaakt.
Paul R. Pillar groeide in zijn 28 jaar bij de Central Intelligence Agency uit tot een van de topanalisten van de dienst. Hij is nu gastprofessor aan de Georgetown University voor veiligheidsstudies. (Dit artikel verscheen voor het eerst als een blog post op de website van The National Interest. Herdrukt met toestemming van de auteur.)
Ik heb gelezen dat Groot-Brittannië de grootste steunpilaar van Israël in de EU is geweest en dat hun vertrek de kansen zou kunnen vergroten dat de EU een constructievere benadering zal kiezen ten aanzien van de Israëlisch-Palestijnse kwesties, evenals die van Rusland.
Wat je niet weet, hecht zich aan verkeerde informatie… .
UITTREKSEL
https://electronicintifada.net/content/ta-nehisi-coates-sings-zionism/15776
Maar Coates concentreert zich op de totaal afzonderlijke kwestie van de Duitse “compensatie” aan de kolonisten-koloniale staat Israël, en portretteert deze als een positieve ontwikkeling die heeft bijgedragen aan Israëls civiele infrastructuur en economische groei.
“Herstelbetalingen konden de moord gepleegd door de nazi’s niet goedmaken. Maar ze lanceerden wel de afrekening van Duitsland met zichzelf, en boden misschien een routekaart voor hoe een grote beschaving zichzelf die naam waardig zou kunnen maken”, schrijft Coates.
Er zitten een aantal gapende gaten in dit verhaal.
Ten eerste berust het op een totale samensmelting van Israël en het zionisme aan de ene kant, met joden aan de andere kant. En het aanvaardt kritiekloos de ahistorische bewering dat Israël en het zionisme de slachtoffers waren van de nazi’s, en dat Israël daarom het geschikte adres was voor ‘herstelbetalingen’, waarvan de levering de Duitsers absolutie zou kunnen bieden.
Het gaat ook volledig voorbij aan het feit dat terwijl andere Joden zich verzetten tegen de nazi’s, de zionisten op beruchte wijze een deal met hen sloten, de beruchte Transfer Agreement van 1933, om het transport van Duitse Joden en hun eigendommen naar Palestina te vergemakkelijken en die, zoals Joseph Massad opmerkt, , brak de internationale joodse boycot van nazi-Duitsland, begonnen door Amerikaanse joden.
Maar zelfs als we deze fundamentele vragen vanuit het standpunt van de Israëlische slachtoffers terzijde schuiven, werden de Duitse herstelbetalingen niet gebruikt om te herstellen, maar om te vernietigen. De miljarden die Duitsland aan Israël gaf vormden een enorme bijdrage aan de militaire capaciteit van Israël, waardoor de koloniale expansie, landdiefstal, militaire invasies en bezettingen en verdere etnische zuivering van de Palestijnen mogelijk werden.
Ondanks dat mensen Coates op sociale media en persoonlijk op dergelijke zorgen hebben gewezen (ik heb geprobeerd hem tijdens een van zijn lezingen over de kwestie te betrekken, zonder succes), blijft hij Israël als model aanroepen.
Nu te zien op Democracy! Eerder deze maand haalde Coates, om herstelbetalingen te bespreken, opnieuw Israël aan en vertelde presentator Amy Goodman dat herstelbetalingen uit Duitsland “in Israël waren geïnvesteerd. Ze verkochten hen feitelijk goederen die Israël vervolgens gebruikte om zichzelf op te bouwen.”
Dit is een beschamende vergoelijking van het Palestijnse lijden dat gecorrigeerd moet worden.
“Indirecte slachtoffers van de Holocaust”
In tegenstelling tot de verzinsels van de Israëlische leiders speelden de Palestijnen geen rol in de Holocaust. Toch moeten ze ervoor betalen met hun land en hun leven, in naam van de westerse verzoening.
Duitsland heeft Palestijnen opgeofferd om boete te doen voor de genocide op miljoenen Europese Joden sinds minstens 1952, het jaar waarin de eerste premier van Israël, David Ben Gurion, en de West-Duitse bondskanselier Konrad Adenauer een herstelbetalingsovereenkomst tekenden.
Als eerste naoorlogse bondskanselier zag Adenauer het publiekelijk compenseren van Israël als de meest effectieve manier om het imago van Duitsland te herstellen. Hij sprak ook over betalingen aan Israël als een manier om de weg te banen naar een “spirituele regeling” voor de “morele en materiële” schulden van Duitsland.
En Ben-Gurion, geconfronteerd met een kwakkelende economie, was wanhopig op zoek naar de middelen om de Joodse demografische meerderheid van Israël te behouden en uit te breiden na de etnische zuivering van 750,000 Palestijnen door zionistische milities van 1947 tot het begin van de jaren vijftig, een gebeurtenis die bij de Palestijnen bekend staat als de Nakba.
Dus tegen de achtergrond van hevige Israëlische protesten onderhandelde een Israëlische delegatie, waartoe geen overlevenden van de Holocaust behoorden, over een herstelbetalingsovereenkomst, ondanks het feit dat de West-Duitse regering veel nazi's en nazi-collaborateurs omvatte wier verleden Adenauer hard probeerde te verbergen.
De belangrijkste adviseur van Adenauer was bijvoorbeeld Hans Globke, een man die tijdens het naziregime hielp bij het opstellen en handhaven van vele anti-joodse wetten, waaronder de beruchte wetten van Neurenberg.
Sindsdien heeft Duitsland ongeveer 60 miljard dollar aan herstelbetalingen aan Israël betaald.
“Deze geldstroom uit Duitsland ging rechtstreeks naar de Israëlische bezettingsmachine die de Palestijnen indirect tot slachtoffers van de Holocaust heeft gemaakt”, merkt auteur en journalist Max Blumenthal op. “Het huidige bloedvergieten is een resultaat van dit beleid.”
Ik dacht dat de Europeanen degenen waren die oorspronkelijk het hele Midden-Oostenprobleem hadden gecreëerd!! Nu zullen ze gaan en hoe lossen ze het op?! Wie verdeelde de oude zieke man van Europa onder elkaar na de Eerste Wereldoorlog? Wie heeft de zionistische joden beloofd een thuis voor hen te creëren in Palestina?! Waarom werden de Europese Joden überhaupt uit Europa verdreven?! Waarom creëren we geen thuis voor Europese Joden in EUROPA en lossen we het probleem op?!
Ik vind het fascinerend hoe het WEST denkt!!
Omdat Joden niet uit Europa kwamen, idioot! En waarom zouden Europese landen land moeten afstaan aan mensen die er geen aanspraak op hadden? Dat gezegd zijnde waren de Palestijnen begrijpelijkerwijs gekant tegen de oprichting van Israël, omdat Israël hun land wegnam en het aan een volk gaf dat er sinds het Romeinse Rijk niet meer was geweest.
Het is lovenswaardig dat het discours over het Consortium over het algemeen beleefd en betreurenswaardig is als iemand het woord idioot gebruikt om te reageren. Eén van de ondeugende ‘feiten’ waar veel over wordt gesproken, is dat alle Joden genetische wortels in Palestina hebben. In Rikhards commentaar verwijst hij naar mensen die sinds het Romeinse Rijk niet meer bij hen zijn geweest. Zonder precies te zijn: veel, zo niet de meeste, mensen die zichzelf als Jood beschouwen, hebben geen genetische band met Palestina; hun voorouders hebben elders wortels. Sands beschrijft dit goed in zijn wetenschappelijke boek The Invention of the Jewish People. Er was een Britse militaire bestuurder in het Mandaat die de Joodse leiders erop wees dat de Palestijnen semitischer waren dan de Joden. Of het nu toevallig was of niet, hij werd vermoord door een Joodse fanaticus.
En JIJ noemt anderen idioot??!!……………..
Dank u, meneer Soudy. Ik heb al jaren soortgelijke gedachten. Een mooi land ergens aan de Oostzee zou kunnen worden gegeven aan het Europese volk dat vanuit Europa naar Palestina is gekomen en nu Palestijns land inneemt.
Dank u meneer. Ik hoop dat het iemand daarboven helpt!!
“Nodig: een impuls van de EU aan de vrede in Palestina”
Helemaal geen slecht idee – als je de subtekst ervan aftrekt dat het een afleiding is van de Brexit. Iemand moet opkomen voor de Palestijnen, want het is vrij zeker dat de VS dat niet zullen doen.
Omdat ik in het middenwesten van de VS woon, heb ik geen goed gevoel voor wat er in Europa gebeurt. Sommige van de verhalen die ik lees zijn goede, sommige zijn behoorlijk slecht.
Een van de 'slechte' zaken was een recent EU-besluit om het herbicide glyfosaat daar op de markt te laten blijven, ondanks groeiend bewijs dat het spul kanker bij mensen veroorzaakt.
Een van de 'goede' ideeën was dat dit idee werd bespot door een eikel van een Britse libertaire groep. Dat Big Business iets zou moeten betalen voor de werknemers die ze hebben verdreven, is gewoonweg verschrikkelijk! Wegwerpmensen – onderdeel van de Nieuwe Wereldorde.
http://www.forbes.com/sites/timworstall/2016/06/23/more-eu-lunacy-robots-should-pay-social-security-taxes-for-the-pensions-they-wont-get/#137f60ce3633
Dus laat me eens kijken of ik dit goed heb. Moet de EU zich inspannen om het Israëlisch-Palestijnse conflict het hoofd te bieden, deels als grote schadebeperking als reactie op de Brexit? Klinkt alsof het goed zou kunnen zijn voor de gehavende Palestijn, maar wat zal dit doen voor een werkloze Brit? Mijnheer Pillar, ik ben het ermee eens dat dit Brexit-gedoe DOA is, maar er zullen nog steeds verwarde Engelsen over het eiland rondzwerven. Wat er misschien moet gebeuren is dat we de Amerikanen achter het gordijn vandaan halen en de Europeanen de kans geven om effectief hun eigen leven te leiden. Dit plan waar NWO de afgelopen vijfentwintig jaar op heeft aangedrongen, valt gewoon niet zo gemakkelijk ten onder als het werd gepromoot, en dat komt omdat het 'de eerlijkheid' wegliet waar mensen zo wanhopig naar verlangen. Het huidige NWO-plan gaat helemaal over de bedrijfswinsten, en niet over het welzijn van de mensen. Het is een slecht plan, maar iedereen zou in ieder geval moeten eisen dat de Israëliërs de Palestijnen behandelen met al het respect dat ze terecht hebben verdiend.
http://theduran.com/us-eu-spectre-brexit/
EERSTE…. NUCLEAIRE VRIJE ZONE IN HET MIDDEN-OOSTEN
De ‘Iran-deal’ was blijkbaar bij aankomst dood, vooral vanwege de VS
en het Westen heeft nooit in goed vertrouwen onderhandeld. Er werden geen sancties opgeheven
maar in plaats daarvan verhardden de dreigingen van dit en dat uit de VS (VS
Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry) naar Iran vanwege zijn ‘onaanvaardbare gedrag’.
In het licht van het Amerikaanse en westerse ‘gedrag’ dring ik er bij Iran op aan zich terug te trekken
het Nucleaire Proliferatieverdrag (NPV) en verklaar alle overeenkomsten
van de “Iran-deal” nietig.
De Islamitische Republiek zou zich bereid moeten verklaren zich weer aan te sluiten
het NPV en de bijna onderhandelde ‘Iran-deal’ op een later tijdstip
VOORZIEN
dat er identieke procedures worden ingevoerd met betrekking tot de
Staat Israël. Alle Israëlische locaties voor de productie
moet worden ontmanteld, waarbij alle CAPACITEIT volledig wordt geëlimineerd
dat Israël zich met dergelijke activiteiten zou bezighouden. Locaties voor de vervaardiging van
Er moeten ook massavernietigingswapens worden opgenomen (bijvoorbeeld drones enz.). Er zou moeten zijn
inspecties en daaropvolgende willekeurige inspecties van Israël
om er zeker van te zijn dat er sprake is van naleving. Het niet naleven van
de overeenkomst moet resulteren in sancties en uiteindelijk ook in mislukking
van sancties, embargo.
Israël is uiteraard de voornaamste bedreiging voor de vrede in het Midden-Oosten
Oosten.
De Algemene Vergadering van de VN heeft soortgelijke resoluties aangenomen
bij vele gelegenheden met overweldigende marges, allemaal
zijn door de VS geblokkeerd in de VN-Veiligheidsraad.
Ondertussen het recht op zelfverdediging van de Islamitische Republiek
moeten worden beschermd in overeenstemming met het internationaal recht.
De werking van Israëlische of Amerikaanse vliegtuigen
in het islamitische luchtruim moet worden overwogen voor wat ze doen
zijn: oorlogsdaden, daden van agressie (VN-Handvest 4(2)).
Andere soevereine naties en lidstaten met een goede reputatie
van de VN moet verdragen en overeenkomsten kunnen sluiten
met alle andere naties van zijn keuze. Als dit niet het geval is
allemaal toegestaan als bij uitstek aanvaardbaar ‘gedrag’
De Israëlische overeenkomsten met de VS moeten onmiddellijk eindigen.
Aangezien het onwaarschijnlijk is dat dit zal gebeuren, zou dit wel het geval kunnen zijn
aanvaardbaarder om andere landen dezelfde rechten toe te staan
zoals de Israëliërs zichzelf toestaan. Het feit dat de meeste mensen
uit Iran bestuderen de Thora niet zoals velen in Israël zouden moeten doen
geen relevante factor zijn.
Het idee van ‘vrede’ zoals dat door grote buitenlandse bedrijven wordt geïnterpreteerd
machten (voornamelijk de VS, voorheen Groot-Brittannië) hebben dat niet gedaan
resulteerde in iets vreedzaams voor het Palestijnse volk.
Het is zelfs moeilijk te beseffen dat Palestina ooit bijna een feit was
volledig een islamitisch gebied vóór de bloedige verovering door
buitenlanders die beweerden dat ze “vrede” zochten.
In 1774 schreef een Duitse piëtrist (Carl von Moser):
“Hij die het vaderland dat hij kan zien niet liefheeft,
hoe kan hij het hemelse Jeruselum liefhebben, wat hij ook doet
niet zien?” (geciteerd in George L Mosse, THE NATIONALISATION
VAN DE MASSA, p. 14). Het is duidelijk dat deze schrijver dit niet had verwacht
om zijn Jeruselum te zien en te controleren. Dat kwam alleen met
Het zionisme een eeuw later, dat stevig gebaseerd was op het pan-germanisme
die de naties verdeelde naar ras (Duitsland voor de Ariërs enz.).
—Peter Loeb, Boston, MA, VS
Daarin schuilt het probleem. Peter, ik kan het niet meer met je eens zijn.
De enige werkbare oplossing voor de lange termijn is één enkele staat, waar de enige grensproblemen zich voordoen met de omliggende staten Egypte, Syrië, Jordanië en Libanon. Dit zou betekenen dat alle mensen binnen de staat Israël staatsburgers van de staat zouden zijn. Sommigen zullen ongetwijfeld ruzie maken over de naam, maar het gaat om de rechten van de burgers die er wonen. Wat betreft de manier waarop dat kan worden bereikt: Europa en de Verenigde Staten zijn zo gecompromitteerd dat ze nutteloos worden, en de enige hoop ligt bij het Joodse volk over de hele wereld, dat moet kijken naar wat het zionisme met hun eigen waarden heeft gedaan. Onwaarschijnlijk? Ja. Onmogelijk? Nee.
Wat Jeruzalem betreft, een heilige plaats voor drie religies, is het treurig om de vlag van welk land dan ook erboven te zien wapperen.