De schijnbare waanzin onder de regering-Obama die een nieuwe Koude Oorlog met Rusland en China is begonnen, is logisch als je het bekijkt vanuit het perspectief van het Militair-Industriële Complex, dat steeds grotere begrotingen moet rechtvaardigen, zoals Chuck Spinney uitlegt.
Door Chuck Spinney
Tegenwoordig is het Amerikaanse buitenlandse beleid een puinhoop. De belangrijkste kenmerken ervan zijn (1) een voortdurende oorlog tegen het terrorisme, en (2) de schijnbaar onvermijdelijke opmars naar een nieuwe en onnodige Koude Oorlog tegen Rusland en China.
Tegelijkertijd laat president Obama zijn opvolger achter met een begrotingsplan dat een vooruitziende en politiek geëngineerde aanbesteding omvat. Booggolf Dat garandeert sterk stijgende defensie-uitgaven tot ver in het volgende decennium en mogelijk ook daarna. Dergelijke langetermijnverhogingen van het defensiebudget kunnen alleen gerechtvaardigd worden door een nieuwe koude oorlog. [Voor uitleg over beladenheid en politieke manipulatie, zie mijn pamflet uit 1990 Verdedigende machtsspellen]
President Dwight Eisenhower houdt zijn afscheidsrede op 17 januari 1961.
Toch de Verenigde Staten besteedt nu veel meer aan het leger dan elk ander land. Tel daar de uitgaven van onze bondgenoten bij op, en het bestedingsvoordeel ten opzichte van elke denkbare combinatie van tegenstanders wordt overweldigend. Niettemin zijn de Amerikaanse burgers angstiger dan tijdens de Koude Oorlog, en politici en de gele journalistiek van de reguliere media hypen deze angsten in grotere mate dan tijdens de Koude Oorlog. Wat is er aan de hand?
De meeste experts en beleidsmakers die over deze sombere stand van zaken debatteren, onderschrijven de opvatting dat het vaststellen van het buitenlands beleid de eerste stap is op weg naar het verkrijgen van controle over het Pentagon en uiteindelijk het terugdringen van de defensiebegrotingen. Volgens hen zou de topprioriteit moeten zijn om onze doelstellingen op het gebied van het buitenlands beleid te herdefiniëren (hopelijk in overeenstemming met de doelstellingen van het buitenlands beleid). criteria voor een verstandige grand strategy, hoewel deze criteria zelden op systematische wijze worden onderzocht).
De opnieuw gedefinieerde grote strategische doelen zouden dan een basis vormen voor het definiëren van een rationele militaire strategie om deze doelen te bereiken. Zodra de strategie door de beleidselites is vastgesteld, kunnen de drones in het Pentagon de strijdkrachtenstructuur definiëren om aan de strategie te voldoen. Die strijdkrachtenstructuur zou dan het model vormen waartegen de budgetteers de begrotingsbeslissingen kunnen definiëren die nodig zijn om de krachten op te bouwen en te behouden die nodig zijn om de strategie uit te voeren. QED.
Dit mooie, geruststellende top-down standpunt brengt de illusie van controle over. Het speelt goed in de chique salons van Versailles aan de Potomac, de zalen van het Congres, en onder de elitaire expert in de reguliere media en de ivoren toren denktanks van Washington. Maar de geschiedenis laat zien dat deze logica niet werkt.
Deze logica is sinds het begin van de Koude Oorlog in 1950 ad nauseam herhaald door beleidsmakers aan de linker- en rechterkant. Maar ondanks al hun gezeur over de mismatches tussen strategie en budget, weigeren de beleidsmakers het voor de hand liggende te onderkennen: sinds 1962 is de macht van het Pentagon Het formele planningssysteem – het Planning, Programmering en Budgettering Systeem (PPBS) – is een reeks bureaucratische procedures die precies zijn ontworpen in overeenstemming met hun heilige top-down logica. Toch is de PPBS er herhaaldelijk niet in geslaagd begrotingen te koppelen aan krachten en strategie (om redenen die ik heb uitgelegd). hier en hier).
Een geldetend organisme
Het simpele idee dat het buitenlands beleid (dat wil zeggen de grote strategie) de strategie aandrijft en de machtsstructuren en begrotingen vormgeeft, werkt eenvoudigweg niet in de echte wereld. En de reden is fundamenteel: het Militair – Industrieel – Congrescomplex (MICC) is dat wel niet een top-down mechanistisch fenomeen dat reageert voorspelbaar voor dit soort naïeve controletheorieën.
F-15 Eagles van het 493rd Fighter Squadron van de Royal Air Force Lakenheath, Engeland, taxiën naar de landingsbaan tijdens de laatste dag van Anatolian Eagle op 18 juni 2015, op de 3rd Main Jet Base, Turkije. Het 493rd FS ontving onlangs de Raytheon Trophy 2014 als het beste gevechtssquadron van de Amerikaanse luchtmacht. (Foto van de Amerikaanse luchtmacht/Tech. Sergeant Eric Burks)
Het MICC wordt nauwkeuriger gezien als een synthetische (bottom-up) levende cultuur creëert zijn eigen politiek-economische ecologie. Een deel van die ecologie zijn de corrumperende effecten van het MICC op de binnenlandse politiek. Die van president Eisenhower profetische waarschuwing over de opkomst van misplaatste macht werd gezinspeeld, maar er werd niet ingegaan op de redenen voor de levende aard van deze politiek-economische ecologie.
Het is nu 54 jaar later en het MICC is uitgegroeid tot een diepgewortelde, verbijsterende verscheidenheid van steeds wisselende, doelzoekende facties, die elk vechten voor geld en macht in een spel van zeer rommelige binnenlandse politiek. Deze facties zijn losjes zelfgeorganiseerd (bijvoorbeeld via draaideuren). ijzeren driehoeken die in de loop van de tijd groeien en vergaan.
Deze facties concurreren met elkaar of sluiten tijdelijke allianties in hun pogingen om geld en macht te verwerven (zoals ik heb uitgelegd). hier, hieren hier). Met andere woorden: het MICC is in wezen een bottom-up levend, evoluerend politiek-economisch systeem organisme, en het produceert zijn eigen bijzondere ecologie.
Het bestaat uit zelforganiserende facties waarin het nastreven van de individuele doelen van elke factie gecombineerde effecten creëert die kunnen worden gezien als de opkomende eigenschappen van het MICC. De hierboven beschreven steriele top-down-logica kan eenvoudigweg niet omgaan met de steeds evoluerende machtsspelletjes en onvoorspelbare oplossingen van het MICC.
Of zoals kolonel John R. Boyd, een gevechtspiloot, vliegtuigontwerper en strateeg, heeft opgemerkt: “Mensen zeggen dat het Pentagon geen strategie heeft. Ze hebben het mis; het Pentagon heeft wel een strategie. Het is: onderbreek de geldstroom niet, maar voeg er iets aan toe.”
Het citaat van Boyd vat de uitkomst van het spel kernachtig samen, en de MICC-spelers zijn nu vastbesloten een nieuwe Koude Oorlog te beginnen als de enige manier om de factieambities te verwezenlijken. We zullen dit probleem van het MICC pas oplossen als we grip krijgen op de elementaire aard ervan.
[Zie voor meer informatie over dit onderwerp een recente opstel door mijn goede vriend Andrew Cockburn, die op briljante wijze ingaat op Boyds punt en de schijnbare kloof tussen strategie en budgetten. Ik zeg ‘schijnbare ontkoppeling’ omdat het MICC een echte strategie heeft, en zoals alle effectieve strategieën is deze niet voor de hand liggend.]
Chuck Spinney is een voormalig militair analist voor het Pentagon en beroemd vanwege het 'Spinney Report', waarin kritiek werd geuit op de verspillende zoektocht van het Pentagon naar kostbare en complexe wapensystemen.
Je begint met te schrijven: “Tegenwoordig is het Amerikaanse buitenlandse beleid een puinhoop. De belangrijkste kenmerken ervan zijn (1) een voortdurende oorlog tegen het terrorisme, en (2) de schijnbaar onvermijdelijke mars naar een nieuwe en onnodige Koude Oorlog tegen Rusland en China.”
Ik denk niet dat een voortdurende oorlog tegen het terrorisme een primair kenmerk van het buitenlands beleid is. Ik zou eerder willen suggereren dat de twee kernelementen van/het ondersteunen van het buitenlands beleid zijn: (1) het handhaven van de hegemonie van de VS; (2) Amerikaanse burgers controleren, zodat onze nepdemocratie zich niet zal bemoeien met (1)]
Maar op sommige andere grondbeginselen had Orwell gelijk.
::
fundamentalisme
is als de sharia-wetgeving.
fascistisch conservatisme
is fundamentalisme.
Operatie Barbarossa, de Duitse invasie van de Sovjet-Unie, gelanceerd op 22 juni 1941, was de grootste militaire operatie in de geschiedenis.
Op de 75e verjaardag van de invasie ontkracht militaire geschiedenisschrijver Christer Bergström, auteur van Operation Barbarossa 1941: Hitler against Stalin (2016) 9 populaire mythen over de campagne
http://www.historyextra.com/article/feature/operation-barbarossa-9-popular-myths-busted
Het uiteindelijke falen van de Duitse troepen om de Sovjet-troepen tijdens de campagne te verslaan betekende een cruciaal keerpunt in de Tweede Wereldoorlog.
De Amerikaanse eenpartijregering
door Eric Zuesse —
22 juni 2016
Amerikaanse dictatuur
(uittreksel)
INLEIDING
De huidige Verenigde Staten zijn een meer realistische versie van het type samenleving dat George Orwell fictief beschreef in zijn allegorische roman uit 1984.
Net als in 1984 weet het Amerikaanse publiek niet dat ze slechts instrumenten zijn van een onzichtbare aristocratie die hen manipuleert uit angst voor ‘de ander’, een ‘vijandige’ groep – het publiek manipuleert via de media, die de aristocratie controleert. . Maar het grote falen van Orwells model als weergave van de (toen hij het schreef) komende fascistisch-corporate dystopie was dat hij verkeerd begreep hoe en waarom het publiek ten onrechte zou geloven dat ze in een democratie leven. Zijn hoofdpersoon Winston Smith werkte in een onrealistisch weergegeven propagandamolen. Maar op sommige andere grondbeginselen had Orwell gelijk. Het publiek weet niet dat hun echte vijand de aristocratie van hun eigen natie is, die het publiek mentaal in slavernij houdt door leugens die systematisch in hun overtuigingen zijn geïmplanteerd, door middel van ‘nieuws’-media die worden gecontroleerd door de aristocratie van hun eigen natie, die eigenaar zijn van die media. media en/of controleren de regering door omkoping (soms subtiel) van de politici voor wie de media van de aristocratie worden betaald om reclame te maken. In ieder geval controleert de aristocratie de geest van het publiek, om de fundamentele legitimiteit te aanvaarden van het regime dat de aristocraten opleggen. Aristocraten huren de ‘nieuwsmedia’ in.
http://www.countercurrents.org/2016/06/22/americas-one-party-government/
Dit beest, de MIC, lijkt tegenwoordig zijn eigen agenda te bepalen en met geld gaat geen enkel object het grote onbekende in, zonder rekening te houden met de nabije of voorzienbare toekomst. Is er in alle 'planning' die voor onmiddellijke acties wordt gedaan ooit sprake van een eindspel, een feitelijke uitkomst die kan worden geïmplementeerd, of is een voortdurende oorlog de gewenste werkelijkheid? Deze enorme organisatie verbruikt meer broeikasgassen dan de rest van het land, en toch wordt dit 'kleine' detail de laatste tijd zelfs nooit ter sprake gebracht in de klimaatbesprekingen. Wanneer zal dit financiële kaartenhuis dat dit gedrocht ondersteunt, instorten en de rest van de mondiale financiële systemen met zich meebrengen? Deze 'kleine' details worden nooit genoemd in de 'Lets' Make America Great Again'- of 'History Made'-toespraken door de leidende kandidaten wanneer ze om stemmen vragen. Uit alle verhalen blijkt dat de nabije toekomst zelfs nog problematischer lijkt, zoals aangegeven: een nieuwe 'koude oorlog', een duidelijke mogelijkheid. Waar gaat het geld vandaan komen? De jeugd heeft al zo'n 60,000 dollar verdiend, en dat is exclusief de onderwijskosten. Anderen, behalve ikzelf, hebben hun alarm geuit over meer acties die opnieuw tot een voortdurende oorlog zullen leiden. Wanneer is genoeg, genoeg? Deze natie is er al 54 van mijn 62 jaar mee bezig en ik, net als vele anderen, ben het beu. Laten we gewoon al stoppen!
De grote problemen die dit land vernietigen, ongelijkheid, plutocratie, WO III, enz., zouden een betere kans hebben om door het volk te worden aangepakt (en opgelost?) als er 1) een pers was die niet onder de controle van de corporatisten stond en beïnvloed door de overheid, 2) een functionerende Fairness Doctrine, die vereist dat “…omroepen controversiële kwesties van openbaar belang bespreken en contrasterende standpunten over die kwesties bieden” en 3) registratie, dwz licenties die vereist zijn voor architecten, artsen, ingenieurs en anderen dat al tientallen jaren met succes deel uitmaakt van het leven, en verplicht is om nieuws te bezitten, beheren, verzamelen, schrijven of presenteren aan de mensen, met een reeks professionele ethiek en een verlengingsvereiste van drie jaar om de certificering te behouden.
Amerikanen, de 75% die hun nieuws krijgen van de zes bedrijven die 6% van de Amerikaanse media bezitten, zijn voor het grootste deel onwetend vanwege de bovengenoemde tekortkomingen. Ik betwijfel of de Amerikanen achter de richting zouden staan die dit land opgaat als ze de onverbloemde waarheid zouden krijgen.
Flexibel had de beschrijving van de DC-cultuur moeten zijn.
En “deze redacteur zou senator moeten zijn.” Sorry. Het probleem dat ik vreselijk ben, is ook dat niemand namen wil noemen, en degenen die dat wel doen, doen het op vreselijke wijze, dus iemand die fatsoenlijk en eerlijk probeert te zijn, zit vast. Noem de naam? Is dat leuk, slecht, fout, goed, wat?
De journalisten die zich de jaren zeventig en tachtig herinneren, zijn de enigen van wie ik denk dat ze een deel van dat soort dingen hierboven snappen, ik bedoel, ze zijn het er niet per se mee eens als correct, maar begrijpen de herkomst ervan. Zegen jullie allemaal, blijf ons leren wat er is gebeurd. Ik vraag me af wat er in de archieven verborgen ligt over die gebieden die minder populair zijn bij hedendaagse rechtsen of linksen?
Ik hou van die beschrijving van het leven in het heden, omdat ik blijf proberen te begrijpen hoe iemand niet bang zou zijn voor wat er gebeurt. In bepaalde omgevingen zijn ongelukken waarschijnlijker en deze creatie van een Frankenstein-controlelijn tussen Rusland en de NAVO gaat verder dan alles wat de Pakistanen, Chinezen en Indiërs aan hun controlelijn hebben gecreëerd.
Waanzin, domheid, gebrek aan verbeeldingskracht, leven voor het heden met gemakkelijk geld.
(Dat stuk van Andrew Cockburn is erg goed, hoewel zijn vreemde houding ten opzichte van Zuid-Afrika mij behoorlijk beledigde, totdat ik besefte dat hij misschien onbewust had gedaan wat Michael McFaul met Rusland heeft gedaan, of dat de staatstypes hebben gedaan met Syrië en de Saoedi’s, verbonden met één factie. binnen een conflict en nam de taal, het wereldbeeld en de vooroordelen van die politieke facties over.
Ik moet al die artikelen over Perry Anderson op een rij zetten en ze hier linken. Ze laten de neoconservatieve islamofascistische menigte behoorlijk tam klinken als je de taal bestudeert van “die vreselijke Zuid-Aziaten, nee, die andere soort, het kan gewoon niet helpen dat ze klein zijn.” fascisten”. The Economist, Perry Anderson, wat maakt het uit? Miljarden mensen, gereduceerd tot een pantomime van één leider….)
Sorry voor de uitweiding.
De DC-cultuur fascineert mij, of beangstigt mij eigenlijk. De Borg, de Deep State, de Blob, het absorbeert alles, dus het ene jaar kan de redacteur van een online platform als War on the Rocks de spot drijven met senator McCain, en één CNAS-fellowship later zegt de redacteur dat het goed is en een mooi exemplaar. Of de Brits-Australische schrijver van realistische boeken en spreker van lezingen bij CATO is nu resoluut Chatham House over het huidige Rusland. Of de ‘COIN’-expert die ooit een hekel had aan alle neoconservatieven en nu helemaal CNAS gezellig is met de Kagans. Of de feministische dochter van een linkse held die Michelle Fluornoy verdedigt. Of de niet-militarist van het Huis van Afgevaardigden van de Council on Foreign Relations, een prima schrijver, maar wat voor verschil kan het maken? Nou ja, misschien wat.
Te veel beurzen, contracten, al dat ‘gemakkelijke’ geld, de vriendschappen, de hele wereld om deel van uit te maken en in te leven, hypotheken af te betalen en in te trouwen, enzovoort. Waarom een saaie 'niemand' zijn als je iemand kunt zijn binnen een cultuur die het naleven van regels beloont en dat is toch best wel spannend en wonderbaarlijk?
Het is niet zozeer dat ik een vreselijk persoon ben, maar dat ik die wereld moet zien als een roman over hofintriges en moet proberen alles in de karakters te plaatsen, merkwaardig behoeftige karakters, een dunne huid en tegelijkertijd enorm egocentrisch….
Sorry voor het gedoe, ik weet dat deze dingen voor niemand anders logisch zijn.
Flexibele.
Nee, het Military Industrial Congressional Complex is geen onafhankelijk organisme dat een Nieuwe Koude Oorlog aanstuurt als rechtvaardiging voor meer geld. De MIC bestaat uit bedrijven die eigendom zijn van de American Propertied Class, die ook eigenaar is van de president, het congres, het Pentagon en al het andere. De APC eist wereldheerschappij op en zij zijn van plan een confrontatie met Rusland en China aan te gaan om lopende zaken af te ronden. De APC weet wat er gebeurde toen Rome de Germaanse stammen negeerde: een imperium moet elke laatste tegenstander elimineren. China is afhankelijk van import/export en heeft geen marine die de Wereldoceaan kan domineren, maar de VS wel, dus China zit op slot. Rusland is het “moeilijke geval”. Rusland is zelfvoorzienend, heeft geen behoefte aan handel en heeft herhaaldelijk buitenlandse indringers verpletterd. De gigantische oorlogsmachine van het Pentagon is bedoeld om te worden gebruikt als de ‘hybride oorlog’ mislukt. De historische absurditeit is dat het opbouwen van een imperium bedoeld is om een heerschappij van meerdere eeuwen te creëren (Ancient-World-Style), maar de wereldwijde klimaatramp voltrekt zich zo snel dat de omstandigheden over vijf tot tien jaar ondraaglijk zullen zijn. Ons tijdperk is historisch uniek omdat de geschiedenis voorbij is en de drang naar een imperium alleen maar zal resulteren in een aanval van satanische zelfvernietiging.
Als China en Rusland erin slagen de Nieuwe Zijderoute te voltooien, zullen ze de handel over land met Europa verbinden en zal de Amerikaanse en Britse zeemacht sterk afnemen.
Je leest te veel Pepe Escobar. De Maritieme Zijderoute zal altijd veel groter zijn voor de import van grondstoffen. De Amerikaanse marine kan het afsluiten en China kan niets doen. De Terrestrische Zijderoute (spoorweg) is tien jaar na voltooiing en heeft een veel lagere capaciteit. Het schema voor de Derde Wereldoorlog is afgestemd op de opkomende klimaatramp, niet vóór 3 maar niet later dan 2020; 2025 zullen we niet zien.
Om preciezer te zijn: om de geldstroom naar Big Weapons Makers te vergroten. Het lijkt erop dat elke keer dat ik tegenwoordig bij een drogisterij kom, de receptionist met een donatiepot zwaait om 'geld aan de troepen te geven' of 'de families van soldaten te helpen'. De reden dat zoveel Amerikaanse militairen en hun gezinnen dichtbij of onder de armoedegrens leven, is dat vrijwel alle gigantische sommen ‘defensiegeld’ naar te dure en bijna nutteloze wapensystemen gaan.
Denk eens aan de F-35B, waar de mariniers over kwijlen. Het ding zou luchtsteun moeten bieden aan de mariniers. Dit beest van een vliegtuig kost ergens tussen de $100 miljoen en $200 miljoen – afhankelijk van wie je het vraagt. Bij het opstijgen en landen beschadigt de vlammenstoot van de enkele motor het dek van een schip. Kunnen de mariniers zich een handvol van deze superdure vliegtuigen veroorloven voor luchtsteun? Stealth is geen moer waard als de vijand het vliegtuig kan aanvallen met een Mark 1-oogbal gericht op een MANPAD of een 40 mm snelvuurkanon.
Omdat de bijna waardeloze F35B zo ver achterloopt op schema, moeten de mariniers naar de woestijn van Arizona gaan en daar gepensioneerde F-18's uit de gevangenis halen. Met wat dure revisies denken ze dat ze, als er voorzichtig mee om wordt gegaan, nog een paar duizend uur uit de vervallen voertuigen kunnen halen.
hXXps://warisboring.com/the-u-s-marines-are-pulling-old-f-a-18s-out-of-desert-storage-a9b2febe3d64?source=latest
http://foxtrotalpha.jalopnik.com/7-things-the-marines-have-to-do-to-make-the-f-35b-worth-1560672069
En dat is nog maar één voorbeeld van de ongelofelijke verspilling van belastinggeld door het Pentagon.
Joe Sixpack de stuipen op het lijf jagen is de enige manier waarop ze de justrein kunnen voortzetten, en het starten van een nieuwe Koude Oorlog is een zekere manier om dat te doen. En dat gebeurt op dit moment.
Het kan de psychopaten die bij dit alles betrokken zijn waarschijnlijk niets schelen dat een Koude Oorlog vrijwel onmiddellijk in een Hete Oorlog kan veranderen. Ze leven voor het heden, en op dit moment verdienen ze gemakkelijk geld.