Exclusief: De Washington Post, het mediavlaggenschip van de neoconservatieven, heeft een nieuwe documentaire onder vuur genomen nadat deze een gat in de zijkant had geslagen van het anti-Russische Magnitsky-verhaal, dat hielp bij het lanceren van de nieuwe Koude Oorlog, schrijft Robert Parry.
Door Robert Parry
Een gevaar in de hedendaagse westerse journalistiek is dat de mensen die de leiding hebben over de reguliere media neoconservatieve ideologen zijn of lafhartige carrièremakers die elke officiële aanval op geopolitieke ‘vijanden’ zullen accepteren zonder de feiten te checken, zoals bij de WMD-mythe van de oorlog in Irak of de merkwaardig geval van Sergej Magnitski.
Magnitsky's dood in een Russische gevangenis in 2009 werd een westerse oorzaak, waarbij de accountant van hedgefondsbestuurder William Browder werd geprezen als martelaar in de zaak van klokkenluiden tegen een diep corrupte Russische regering. Na Magnitsky's dood door een hartaanval beweerde Browder dat zijn 'advocaat' was gemarteld en vermoord om officiële medeplichtigheid aan een belastingfraudeplan ter waarde van 230 miljoen dollar te verdoezelen waarbij bedrijven betrokken waren die ogenschijnlijk onder Browders controle stonden.
Het Washington Post-gebouw. (Fotocredit: Daniel X. O'Neil)
Vanwege de rijkdom en politieke invloed van Browder slaagde hij erin het Europees Parlement en het Amerikaanse Congres zover te krijgen dat hij zijn verhaal onderschreef en stappen zette om de vermoedelijke schurken in de belastingfraude en in de dood van Magnitsky te straffen. De door de VS aangenomen Magnitsky Act uit 2012 was een openingssalvo in wat een nieuwe Koude Oorlog tussen Washington en Moskou is geworden.
Het Magnitsky-verhaal is nu zo verankerd geraakt in de westerse geopolitieke mythologie dat de verhaallijn blijkbaar niet langer in twijfel kan worden getrokken of uitgedaagd, wat ons brengt bij de huidige controverse over een nieuwe documentaire die de zaak op zijn kop zet en opnieuw de oppervlakkigheid, vooringenomenheid en hypocrisie van de westerse politici en nieuwsmedia.
De reactie van het Westen was het blokkeren van de publieke uitzending van de documentaire – voor elk belangrijk publiek – en het tegelijkertijd als Russisch ‘agit-prop’ bestempelen, de aanvalslijn die door The Washington Post werd gebruikt. een maandagredactie. Met andere woorden: de behandeling van de film doet denken aan een totalitaire samenleving waarin het publiek pas over afwijkende meningen hoort als de officiële organen van de staat een vrijwel onbekende persoon aan de kaak stellen.
In dit geval merken de redactionele schrijvers van de Post onder leiding van neoconservatief redacteur Fred Hiatt de vertoning van de film op in een gehuurde kamer in Washington's Newseum en proberen vervolgens de filmmaker, Andrei Nekrasov, in diskrediet te brengen, zonder in te gaan op zijn lawine van gedocumenteerde voorbeelden van Browders verkeerde voorstelling van zaken over zowel grote en kleine feiten in de zaak.
In plaats daarvan beschuldigt de Post Nekrasov ervan “feiten zeer selectief te gebruiken” en insinueert dat hij slechts een pion is in de “campagne van het Kremlin om de heer Browder en de Magnitsky-wet in diskrediet te brengen.” The Post concludeert zelfvoldaan:
“De film zal geen groot publiek aanspreken, maar biedt opnieuw een voorbeeld van de steeds geavanceerdere pogingen van het Kremlin om zijn onliberale waarden en mentaliteit in het buitenland te verspreiden. In het Europees Parlement en op Franse en Duitse televisienetwerken werden onlangs vertoningen uitgesteld nadat er vragen waren gerezen over de juistheid van de film, onder meer door Magnitsky's familie. We maken ons geen zorgen dat de film van meneer Nekrasov hier, in een open samenleving, werd vertoond. Maar het is belangrijk dat een dergelijke gelikte draai volledig wordt blootgelegd vanwege het verwrongen verhaal en de sluwe misleidingen.”
De film bekijken
Nadat ik het hoofdartikel van de Post had gelezen, slaagde ik erin een wachtwoord te bemachtigen voor het bekijken van de documentaire 'The Magnitsky Act'. Behind the Scenes' op internet, en het viel mij op hoe door en door oneerlijk en 'zeer selectief' de redacteuren van de Post waren geweest in hun aanval op de film.
Redactionele pagina-redacteur Fred Hiatt van Washington Post.
De Post schrijft bijvoorbeeld: “De film is een stukje agitprop dat feit en fictie combineert om Magnitsky de schuld te geven van de fraude en de Russen te ontslaan van de schuld voor zijn dood.” Hoewel het juist is dat Nekrasov 'feit en fictie vermengt', komt dat omdat de documentaire gedeeltelijk het verhaal is van zijn geplande docudrama dat bedoeld was om Browders verhaal te omarmen en te dramatiseren. Nekrasov begint het project als Browders vriend en bondgenoot.
Het was tijdens de productie van het docudrama dat Nekrasov inconsistenties en tegenstrijdigheden in Browders verhaallijn begint te ontdekken, waaronder hoe een vrouwelijke leidinggevende in een van Browders lege vennootschappen de politie waarschuwde voor de belastingfraude, en niet Magnitsky, en dat Magnitsky als accountant in Het bedrijf werd door de politie opgeroepen voor verhoor. Met andere woorden: Magnitsky komt over als een criminele verdachte, en niet als een nobele klokkenluider.
Naarmate de documentaire vordert, worstelt Nekrasov met het dilemma terwijl zijn gescripte docudrama, waarin Magnitsky als martelaar wordt afgebeeld, uit elkaar valt. Wanneer Nekrasovs vragen scherper worden, ontrafelt ook zijn vriendschap met Browder op pijnlijke wijze.
Een van de krachtige aspecten van de film is dat Browder prikkelbaar en ontwijkend wordt naarmate zijn goed ontvangen verhaal ongedaan begint te worden, zowel in interviews met Nekrasov als in een op video opgenomen verklaring van een gerelateerde civiele zaak.
De belangrijkste punten van het bedrog worden niet onthuld door functionarissen van het Kremlin, maar door de aanhangers van Magnitsky die stukken van Browders geborduurde verhaal in twijfel trekken, zoals het verheffen van Magnitsky van accountant tot ‘advocaat’.
Een ander belangrijk onderdeel van Browders verhaal – dat de corrupte politie zijn kantoren binnenviel om originele bedrijfsdocumenten en zegels in beslag te nemen om lege vennootschappen op te zetten om de belastingfraude te plegen – valt uiteen wanneer Nekrasov Russische wetten laat zien die dergelijke documenten niet vereisen en ontdekt dat de registraties niet correct waren. volbracht door stromannen die blijkbaar onder controle stonden van Browder en opereerden onder volmachten.
Hoewel ik geen deskundige ben op het gebied van de Magnitsky-zaak – en er kunnen zeker tekortkomingen in de documentaire zitten – is het duidelijk dat de algemeen aanvaarde versie van de Magnitsky-zaak, waarin hij en zijn baas worden afgeschilderd als nobele weldoeners die het slachtoffer worden van een ingewikkelde politiecomplot, is niet langer houdbaar of verdient op zijn minst een serieus heronderzoek.
Maar voorkomen dat het westerse publiek deze belangrijke film ziet – en deze vervolgens demoniseren in een hoofdartikel van de Washington Post in de veronderstelling dat bijna niemand hem zal zien – komt neer op het gedrag van een totalitaire samenleving waar ‘agit-prop’ wel regeert, behalve in In dit geval is het anti-Russische agit-prop die aan elke serieuze controle ontsnapt.
Onderzoeksverslaggever Robert Parry brak in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwste boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazone en barnesandnoble.com).
Een dezer dagen zal er een kruisraket door het raam van de WPost Editor vliegen, net zoals ze de VS hun hele bestaan lang hebben geworteld, achterbaks en plannen hebben gemaakt om met andere landen te doen.
Het beste deel zal echter het einde zijn. Je weet wel, het deel waar de slachtoffers 'een touw krijgen'
Het is altijd belangrijk geweest voor landen die meer willen dan hun aandeel om een draaistelman te creëren. Toen dit de inheemse persoon in Amerika was, waren de resultaten verwoestend. Het zijn lange tijd de Russen geweest, maar ze hebben nooit zo geleden als de Aboriginals, omdat ze misschien teruggevochten hadden. Nu de Russen zwakker lijken, zijn er te veel machtige en hebzuchtige Amerikanen die denken dat ze voor eens en voor altijd van die verdomde commies af kunnen komen. Sociopaten als deze hebben eerder oorlogen op basis van BS riskeren.
Voor meer over Browder, zie dit onderzoeksrapport op 100Reporters: http://100r.org/2014/05/russian-sanctions-highlight-role-of-western-enablers/
Voor hetzelfde bericht met veel links naar back-updocumenten: http://www.thekomisarscoop.com/2014/06/russian-sanctions-highlight-role-of-western-enablers/
De reguliere pers was niet geïnteresseerd in dit verhaal of in de documentaire bewijzen, de meeste uit gerechtspapieren, waaruit blijkt dat Browder meedoet aan een Russische offshore belastingontduiking. Browder weigerde geïnterviewd te worden. Nadat het verhaal was gepubliceerd, heeft Browder nooit beweerd dat iets erin onjuist was.
Nadat Browder sr. kreeg de laars, debatteerde hij met de ex-trotskist Max Schachtman in New York City. In dat debat zei Schaftsman de beroemde uitspraak 'Er staat alleen een dode man vanwege een aardrijkskundig ongeval'. Zoek het op. De appel valt niet ver van de boom.
Mutatis mutandis, zijn zoon. Een boef, moordenaar, oplichter, dief. Sla deze man zo hard mogelijk volgens de waarheid. De waarheid is genoeg met deze man, het is zo erg. Maar hamer hem hard en meedogenloos. Houd op aardig te zijn, Rusland.
Voor Abe, en voor iedereen, geloof ik vrijwel elke internationale bron vóór de MSM, maar een hardnekkige scepticus van Britse zaken werd hen vaak gevoed vanuit Amerikaanse ‘slechte inlichtingen’. En deze bron (klik ook naar de startpagina) luidt in deze fase van de Amerikaanse Assad-oorlog mijn bel van de waarheid. https://www.rt.com/news/347579-russia-us-patience-gerasimov/
Het agit-prop-complex van de MSM en de nep-‘burgerjournalist’, ook wel de ‘Mighty Wurlitzer’ van de militair-industriële media-agitatie en propaganda voor meer oorlog genoemd, bereikt een koortsachtig hoogtepunt.
Ulson Gunnar, een in New York gevestigde geopolitieke analist, merkt het volgende op:
Beweren dat Amerikaanse militaire aanvallen tegen de Syrische regering, of dat ‘regimeverandering’ de enige manier is om de zelfbenoemde Islamitische Staat (IS) te verslaan, is inderdaad vergezocht en is op zichzelf een verzonnen rechtvaardiging voor een verder geheel zelfbenoemde Islamitische Staat (IS). in dienst van de geopolitieke doelstelling die de VS zichzelf in Syrië hebben gesteld […]
het rechtvaardigen van grotere militaire agressie door de VS in Syrië lijkt een “moeilijke verkoop” te zijn voor Amerikaanse beleidsmakers, media en politici. Militanten in Zuid-Syrië zijn waarschijnlijk specifiek voor deze truc aangewezen omdat zij de grootste kans hebben om gescheiden en onderscheiden te worden van door de VS gesteunde militanten in Noord-Syrië.
Door de VS gesteunde militanten in het noorden van Syrië worden zelfs door de VS zelf omschreven als “vermengd” met extremisten, waaronder Al Qaeda en zelfs IS, en zijn steeds moeilijker diplomatiek en politiek te verdedigen geworden nu Syrische en Russische strijdkrachten eraan werken ze terug te dringen.
Ongetwijfeld zijn door de VS gesteunde militanten in het zuiden van Syrië eveneens ‘vermengd’ met openlijke terroristische groeperingen, maar omdat het conflict in het zuiden niet alleen door Amerikaanse en Europese persbureaus, maar ook door Russische en andere Oosterse nieuwsdiensten is verwaarloosd, blijft er een ongegronde spanning hangen. "voordeel van de twijfel."
VS zoekt directe confrontatie met Rusland in Syrië
Door Ulson Gunnar
http://landdestroyer.blogspot.com/2016/06/us-seeks-direct-confrontation-with.html
Agit-prop (afgeleid van agitatie en propaganda) zijn media die zich vormen met een expliciet politieke boodschap. Reguliere media fungeren in het algemeen als agit-prop.
Het Conflict Intelligence Team (CIT), een zogenaamd ‘burgeronderzoeksproject’ gevestigd in Moskou, werkt samen met verschillende in Groot-Brittannië gevestigde misleidingsagenten, waaronder Eliot Higgins en Bellingcat, evenals het beruchte Syrische Observatorium voor desinformatie over de mensenrechten. Net als Bellingcat maakt CIT naar verluidt gebruik van ‘open-source data’-trucs om ‘Russische militaire acties te volgen’ in Syrië en Oekraïne.
Al deze beruchte agit-prop-operaties hebben op volle toeren gedraaid ter ondersteuning van de beweringen van het Pentagon dat Russische luchtaanvallen op een door de VS gesteunde terroristenbasis in Syrië clustermunitie met zich meebrachten.
In december 2015 publiceerden zowel Human Rights Watch als Amnesty International rapporten waarin Rusland werd beschuldigd van het ‘willekeurig’ inzetten van clustermunitie in bevolkte gebieden en het schenden van een VN-resolutie.
Russische functionarissen betwistten de rapporten en beweerden in een verklaring van het Ministerie van Defensie dat de Russische luchtmacht geen clusterbommen gebruikt.
De Verenigde Staten hebben ook kritiek gekregen vanwege het leveren van clusterbommen aan Saoedi-Arabië die sindsdien zijn gebruikt in de aanhoudende Jemenitische burgeroorlog.
Na de luchtaanval van 16 juli op de terreurbasis Al-Tanf in Syrië, vlakbij de Jordaanse grens, beschuldigde Bellingcat de Russen luidkeels van “het assisteren van ISIS” https://www.bellingcat.com/news/mena/2016/06/21/al-tanf-bombing-russia-assisted-isis-attacking-us-backed-fsa-group-cluster-bombs/
De afgelopen week hebben Amerikaanse militaire functionarissen hun meest agressieve verklaringen afgelegd sinds Rusland vorig jaar zijn luchtcampagne boven Syrië begon. De recente memo van het ‘dissident channel’ van 51 ‘diplomaten’ van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken moet in deze context worden gezien.
Het is onnodig om te zeggen dat de Washington Post, de New York Times en andere MSM-propaganda-megafoons de nieuwste beschuldigingen aan het adres van Rusland laten horen.
Nekrasov verdient hier veel krediet. Aanvankelijk benaderde hij het project in de veronderstelling dat Browder de witte hoed opzette. Nekrasov liet de feiten en de waarheid hem tot een ongemakkelijke conclusie leiden, maar toch een conclusie vol integriteit. Wat Hiatt betreft: wanneer heeft hij ooit het imperium van Washington of de bloedige landroof van Tel Aviv serieus in twijfel getrokken?
Ik wil graag de documentaire zien. Is daar een kans op, meneer Parry? Het is moeilijk om de ins en outs van deze fraude te begrijpen, vooral omdat deze plaatsvond in een land dat grondig is belasterd in onze pers en door onze leiders. Als de waarheid over Rusland ons in het openbaar zou worden gepresenteerd, wie zou die dan herkennen?
Dat zou ik wel doen, aangezien ik het grootste deel van mijn nieuws uit Russische media en andere buitenlandse bronnen haal. Het lijkt erop dat de Amerikanen in werkelijkheid helemaal niet zo Russofoob zijn, aangezien de Republikeinse basis, waarvan je zou verwachten dat het het meest Russofobe segment van de samenleving is, Trump massaal steunt, die beweert dat hij vrienden wil zijn met Rusland. Blijkbaar is de overwegend niets-democratische basis veel russofobischer dan de Republikeinse basis (vanwege de LGBTQ-kwestie), wat nogal vreemd is.
Hoe heet de documentaire en hoe kunnen we deze zien? Bedankt.
Zou u de nieuwsbronnen willen delen die volgens u een goede, eerlijke en evenwichtige berichtgeving over Rusland geven? Ik ben geneigd te geloven dat de meeste Amerikanen eenvoudigweg ongeïnteresseerd zijn – en voor zover ze luisteren, geloven ze de rotzooi die hen wordt aangereikt door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en Fox News.
Over de GOP-basis die Trump massaal steunt… wie zijn deze mensen? Ik heb het gevoel dat de Republikeinse partij zichzelf enorm heeft laten schrikken met de komst van Trump, dat ze al het mogelijke doen om hem te verloochenen, en in plaats daarvan zelfs met Hillary in zee gaan. Ik zag een van de Kochs (een zogenaamde libertariër, maar ik beschouw de Kochs als uiterst rechtse vleugelspelers), onlangs suggererend dat hij Hillary in feite zou kunnen steunen.
In overeenstemming met het oude beginsel van het buitenlands beleid dat “de vijand van mijn vijand mijn vriend is”, denk ik dat ik misschien op Trump moet stemmen als het op het één of het ander aankomt. Omdat de kliek hem duidelijk verafschuwt, kan Trump een revolutie teweegbrengen en als we Hillary krijgen, zullen we zeker een revolutie nodig hebben – dus misschien is Trump het antwoord. Slaat dat ergens op?
Ik heb dit gisteren gezien op Democracy Now, Thomas Frank over zijn nieuwste boek over “Wat is er met de Democraten gebeurd?” Denk niet dat dit de exacte titel is, maar ik vond het erg nuttig bij het verklaren van de eigenaardigheid die de Democratische Partij vandaag de dag is. Ik ben er één, maar ben van plan daar binnenkort verandering in te brengen.
http://www.democracynow.org/2016/6/22/thomas_frank_on_clinton_democratic_establishment?utm_source=Democracy+Now%21&utm_campaign=0d99fb653d-Daily_Digest&utm_medium=email&utm_term=0_fa2346a853-0d99fb653d-191476641
Het is extreem beangstigend wat er met de VS is gebeurd onder de controle van de NeoCon-ideologie op het gebied van buitenlands beleid en de neoliberale economische catastrofe die is afgekondigd door zogenaamde Democraten als de Clintons. Het was Bill Clinton die de ‘agitatiepropaganda’ mogelijk maakte die deze sombere beeldshow beheerst. De grootschalige verkiezingsfraude waarvan we getuige zijn geweest, is nodig om ons meer van de criminele Clinton-clan te geven. We doen niet eens meer aan dat voorwendsel, hoewel we waarschijnlijk nog steeds rondrennen om de rest van de wereld te vertellen over onze “grote” democratie en vrije verkiezingen.
We kunnen erop rekenen dat Hillary zal blijven vechten met iedereen die het niet eens is met haar ‘uitzonderlijke Amerika’-ideologie – en nog meer chaos om haar achterban op Wall Street en in het militair-industriële complex tevreden te houden. Het enige waardoor Donald er goed uitziet, is dat hij de kliek niet altijd tevreden stelt.
We zitten in grote problemen. Grote, grote problemen. Zullen we hieruit komen zonder een nucleaire brand?
De toekomst ziet er steeds zwakker uit.
Bedankt voor alles wat je doet, Robert Parry, om ons op de hoogte te houden.
Er zijn veel dingen die we kunnen doen:
– Boycot Wall Street en de private banken. Bank met kredietverenigingen en gemeenschapsbanken.
– Sluit je aan bij het Public Banking Institute om aan te dringen op de oprichting van staatsbanken naar het model van de Bank of North Dakota.
– Boycot de entertainmentindustrie, inclusief de reguliere media, die mensen onwetend of slecht geïnformeerd houden.
– Daag mensen aan de linkerkant uit om zich te verenigen en een derde partij op te bouwen die het volk vertegenwoordigt. Er zijn al kleine partijen die zich onder één partij kunnen verenigen in plaats van gefragmenteerd te zijn. Voorkom dat de EGOS mensen verdeeld houden!!
- Rijd met het openbaar vervoer om de behoefte aan benzine te verminderen !!
– Wees een minimalist en verzet je tegen het consumentisme.
– Behandel uw vertegenwoordiger als uw WERKNEMERS, want dat zijn ze!! Het verbaast me hoe TIMID Amerikanen zijn als ze met hun gekozen vertegenwoordigers praten!!
Bedankt, Dr., maar ik schrijf brieven aan mijn vertegenwoordigers die niet verlegen zijn; Sterker nog, soms schaam ik me voor mijn onbezonnen kritiek. Ik bankier bij een Credit Union en lees nooit de MSM, ga zelden naar de bioscoop… MAAR: het is niet genoeg.
Ik weet dat het een halfleeg, halfvol kopje is en dat als ik meer egobeheersing en enorm geduld had, ik tegen mezelf zou zeggen dat alles in orde is, dat het goed komt... Maar diep van binnen, doe dat ook. Ik geloof dat?
Nee, dat geloof ik niet. En ik denk niet dat ik ooit zo'n flagrante fraude heb gezien als wat we in deze verkiezingscyclus hebben meegemaakt. Het maakt me bang dat de waarschijnlijke volgende president van de Verenigde Staten zich niets aantrekt van de wet, van het gehoorzamen van de regels, van het respecteren van de stem van het volk.
En ik denk dat degenen onder ons die zo brutaal zijn geweest om hier op internet onder onze eigen naam op te schrijven hoe we ons voelen, zullen ontdekken dat de NDAA (nieuwste wet) helemaal klaar is om ons persoonlijk te bewijzen hoe beangstigend de dingen zijn geworden.
OUDE PROGRESSIEVE ILLUSIES STERVEN NOOIT… OF VERVAGEN WEG”
Dr.Soudy is misschien onder de indruk van oude, feitelijk mislukte progressieven
illusies om de samenleving naar hun eigen beeld te hervormen. Liberaal
progressief narcisme.
Overigens heeft het als strategie geen nut om als een bezetene 10 richtingen uit te gaan
– allemaal onwaarschijnlijk – tegelijk.
—Peter Loeb, Boston, MA, VS
Ik heb dit gisteren op Democracy Now bekeken en vond dat het nuttig was om uit te leggen waarom degenen onder ons die zichzelf voor altijd Democraten hebben genoemd, zich zo buitengesloten voelen. Het is ook belangrijk om onszelf eraan te herinneren hoe groot de bijdrage van de Clintons is geweest aan de ondergang van het progressieve denken en handelen in dit land. Ik heb verklaard dat ik op Trump zal stemmen als het op hem of haar aankomt, al was het maar omdat (1): ik ben geneigd de verhalen te geloven dat de Clintons zo corrupt zijn en dat zij zo onverkiesbaar is dat ze Trump eigenlijk hebben verzonnen om haar een oppepper; (2) Als dat misschien waar is, wil ik er zeker van zijn dat ze waar voor hun geld krijgen...
Ik neig ook naar het idee dat een of andere revolutie waarschijnlijk het enige is dat de waanzin en andere perversies die Washington DC vandaag de dag bezighouden, zal verdrijven. Het is waarschijnlijk waarschijnlijker dat Trump een echte opstand zal ontketenen, zowel ten goede als ten kwade. Het is niet goed, niet onfeilbaar, maar we zitten in grote, diepe problemen.
En laten we niet vergeten dat $hillary een ‘Goldwater Girl’ was. Waarschijnlijk nog steeds. (Vergat dat ik de volgende link vermeldde in een ander bericht hieronder…)
http://www.democracynow.org/2016/6/22/thomas_frank_on_clinton_democratic_establishment?utm_source=Democracy+Now%21&utm_campaign=0d99fb653d-Daily_Digest&utm_medium=email&utm_term=0_fa2346a853-0d99fb653d-191476641
Prima. Jij zet ons op gang. LOL