De Nederlandse kiezers hebben een klap uitgedeeld aan het Oekraïense associatieverdrag van de EU – en aan het onophoudelijke bashen tegen Rusland dat eromheen is omgeven – wat hoop schept op minder strijdlust in Europa, schrijft Gilbert Doctorow.
Door Gilbert Doctorow
Op deze bewolkte donderdagochtend breken in Brussel, de politieke hoofdstad van Europa, stralen van felle zonneschijn door vanuit het oosten, nu de laatste resultaten van het tellen van de stemmen in buurland Nederland suggereren dat het referendum van woensdag tegen de Associatieovereenkomst van de Europese Unie met Oekraïne twee van de stemmen heeft gewonnen. elke drie stemmen en voldeed aan de deelnamevereiste van 30 procent van alle in aanmerking komende kiezers om als geldig te worden beschouwd.
Als deze resultaten worden bevestigd door de officiële resultaten – die op 12 april zullen worden bekendgemaakt – markeert dit referendum een daverende nederlaag voor de door Brussel geleide samenzwering om Rusland-bashing-beleid van sancties en informatieoorlogvoering na te streven zonder de publieke opinie in eigen land te raadplegen.
Nederlandse premier Mark Rutte
Om de metaforen te veranderen en in termen van de Nederlandse folklore te spreken: dit is de eerste scheur in de dam waar velen van ons op hebben gewacht, de kans dat het gezond verstand de overhand krijgt op de onlogische, hoogmoed en ronduit eigenwijsheid van degenen die de EU-instellingen controleren. in Brussel, en ver weg van Berlijn en Washington.
Hoewel het referendum formeel slechts ‘adviserend’ was, gaven zowel de publieke verklaringen van parlementariërs als de erkenningen van de Nederlandse regering voorafgaand aan de stemming aan dat het een nieuwe stemming in het parlement over ratificatie zal afdwingen en waarschijnlijk premier Mark Rutte naar Brussel zal sturen. hoed in de hand, met het verzoek om heronderhandelingen over de associatieovereenkomst.
Als zodanig kan dit het apparaat van het buitenlands beleid van de EU huiverend tot stilstand brengen en de onlogica van al haar beleid ten aanzien van de oostelijke grensgebieden van de afgelopen jaren openstellen voor publieke controle en mogelijk voor herziening.
Maar of dit nu het beslissende moment was waarop de EU tot bezinning werd gebracht, of slechts de eerste van een reeks keiharde slagen gericht tegen de politieke correctheid en het groepsdenken die het beleid sinds de Tweede Wereldoorlog hebben aangestuurd, staatsgreep in Oekraïne op 22 februari 2014 kan het belang ervan niet genoeg worden benadrukt.
We horen al meer dan een jaar dat het Rusland-bashing-beleid – met name de sancties – werd tegengewerkt door een groeiende minderheid van de EU-lidstaten. Tot de andersdenkenden die op een bepaald moment werden genoemd, behoorden Italië, Hongarije en Slowakije. Toen kwam Beieren, in Duitsland, waar minister-president Horst Seehofer slechts enkele maanden geleden het beleid van bondskanselier Merkel aan zijn laars lapte en in Moskou de Russische president Vladimir Poetin het hof maakte. Woensdag deed de president van Oostenrijk hetzelfde.
En toch, ondanks alle mooie woorden tegen verslaggevers over de manier waarop de sancties de fundamentele economische belangen van hun land en van Europa als geheel schenden, brak geen van deze staatslieden de gelederen toen de sancties herhaaldelijk moesten worden verlengd. Het belang van de stemming van woensdag in Nederland was dat deze keer het volk sprak, en niet hun gekozen of benoemde functionarissen. Dit was een consult om nooit te vergeten.
In feite speelde het referendum zich op twee niveaus af. Op binnenlands niveau was het een machtsstrijd tussen de mainstream centristische partijen in Nederland, die staan voor een “go with the flow”-benadering van EU-besluiten en besluitvorming, versus de eurosceptische uitersten aan de linkerkant en vooral aan de rechterkant.
Aan de rechterkant willen Geerd Wilders en zijn Vrijheidspartij een stok in de versnelling van het EU-apparaat steken en de langzame, schijnbaar onstuitbare beweging richting een grotere unie, ja zelfs richting federalisme, die aan kracht heeft gewonnen sinds het begin van de financiële crisis, een halt toeroepen. crisis in 2008. In die zin is de stemming een voorbode van de campagnestrijd rond de parlementsverkiezingen die in 2017 in Nederland zullen plaatsvinden.
Tegelijkertijd had het referendum een geopolitieke dimensie die veel verder reikte dan de ambtelijke buit, als een proxy-strijd in Nederland tussen degenen die voorstander zijn van een pro-VS/pro-NAVO-aanpak versus degenen die streven naar betere betrekkingen met Moskou.
In beide dimensies waren de details van de Associatieovereenkomst van de EU met Oekraïne, die enkele honderden pagina's beslaat, niet het echte onderwerp van de stemming. Dit alles roept de vraag op wat premier Rutte uiteindelijk precies zal vragen aan de Europese Commissie om opnieuw te onderhandelen.
President Barack Obama praat met de Duitse bondskanselier Angela Merkel op de G7-top in Schloss Elmau in Beieren, Duitsland, 8 juni 2015. (Officiële foto van het Witte Huis door Pete Souza)
Er komen steeds meer tekenen dat de EU-consensus over het buitenlands beleid, aangestuurd door de Duitse bondskanselier Angela Merkel, op instorten staat. Binnen Duitsland zelf worden haar tegenstanders steeds brutaler. Eerder deze week vermeldden de Duitse kranten op de voorpagina's het nieuws over de uitnodiging van voormalig bondskanselier Helmut Kohl aan de Hongaarse premier Viktor Orbán om hem volgende week thuis te bezoeken.
Deze stap wordt gezien als een directe berisping van Merkel en haar beleid van open armen voor vluchtelingen uit Syrië en het Midden-Oosten, een beleid waartegen Orbán een aantal nieuwe lidstaten zich verzette.
De volgende grote test voor de Europese Unie, en de volgende kans om haar zelfgenoegzame leiderschap in Brussel een zware slag toe te brengen, zal het Brexit-referendum in Groot-Brittannië eind juni zijn.
NB: de kwesties in het referendum waren het hoofdonderwerp in de Cross Talk-show van RT die op 6 april werd uitgebracht, waarin ik dieper inging op deze punten en op de criminele dwaasheid van het EU-beleid ten aanzien van Oekraïne:
Gilbert Doctorow is de Europese coördinator van het American Committee for East West Accord, Ltd. Zijn nieuwste boek Heeft Rusland een toekomst? (augustus 2015) is beschikbaar in paperback en e-book op Amazon.com en aangesloten websites. Voor donaties ter ondersteuning van de Europese activiteiten van ACEWA kunt u schrijven naar [e-mail beveiligd]. © Gilbert Doctorow, 2016 [Voor een videodiscussie over het Nederlandse referendum, zie https://www.youtube.com/watch?v=PCAsC_dw8wY]
Gilbert Doctorow is slim. Ik geniet altijd van zijn bijdragen op CrossTalk.
“Net als de eurosceptici in mijn eigen land lijken de Nederlandse kiezers hun economische taart te willen hebben en op te eten – om in december hun aardbeien te eten en toch de deur te willen versperren voor die vervelende buitenlanders in het Oosten!” – onzin.
De Nederlanders verbouwen hun eigen aardbeien en die van anderen.
Ik begrijp niet wat zo'n domme opmerking als die van Terry met het eigenlijke onderwerp te maken heeft. Misschien wil ze verantwoordelijk zijn voor het boven water houden van de hoofden van de nazi's – en ook die van hun vele slachtoffers in Oekraïne; velen van hen zullen naar het westen trekken om de warme bediening van de staatsgreepsters en sanctieleiders in mooiere klimaten te overleven.
Katherine
Het voortdurend achtervolgen van Rusland is een krankzinnige koers die wordt gevolgd door neoconservatieven die zich alleen maar bezighouden met hun eigen kortzichtige agenda.
Net als de eurosceptici in mijn eigen land lijken de Nederlandse kiezers hun economische taart te willen hebben en op te eten – om in december hun aardbeien te eten en toch de deur te willen versperren voor die vervelende buitenlanders in het Oosten!
Op basis van wat ik heb meegemaakt waren de discussies in Nederland gepolariseerd en hadden ze weinig te maken met het eigenlijke onderwerp van het referendum. In grote lijnen beschouwen de voorstanders van het verdrag Poetin als de grootste bedreiging voor de wereld, terwijl de tegenstanders van het verdrag de EU willen afbreken en tegelijkertijd alle vluchtelingen het land uit willen gooien. Het onderbuikgevoel van de laatste groep overheerste. De resultaten van het referendum lijken misschien een hoopvol teken om de EU op een ander spoor te zetten, maar gezien de onderliggende rechtvaardigingen ben ik behoorlijk pessimistisch over wat dit andere spoor zal zijn.
Ik behoor tot de Nederlandse kiezers tegen het verdrag, en lid van de linkse S(ocialist) P(arty). We waren ons zeer bewust van het fascistische element in West-Oekraïne, en van hun corruptie. We denken dat deze overeenkomst noch de gewone mensen in Oekraïne ten goede komt, noch die in Nederland of in Europa.
De Socialistische Partij heeft 15 leden in het Nederlandse parlement en 2 leden in het Europees Parlement, en is links vergeleken met onze Labour-partij, die nu regeert met de Liberale Partij van Mark Rutte en door ons wordt gezien als schoothondjes van de VS.
De eminente astrofysicus Brian Greene vertelt ons dat het bewustzijn zich net zo snel uitbreidt als de kosmos. Gedistribueerde menselijke intelligentie maakt deel uit van de kosmisch aangedreven biologie. Het maakt deel uit van het versnellen van de oerknal. Er is geen congres of parlement dat zelfs maar de breedte en diepte van de gedistribueerde intelligentie kan evenaren.
Hoewel de beoordeling van Brian Greene over het vergroten van het bewustzijn geen deel uitmaakt van het nieuwe boek van Gilbert Doctorow, heb ik onlangs “Heeft Rusland een toekomst?” gelezen. en kan zeggen dat Gilbert Doctorow heel goed werk doet in het blootleggen van overheidsbeslissingen die eindeloze oorlog en vernietiging van aardse levensondersteunende systemen nastreven.
Wij, het volk, zullen uiteindelijk een systeem bedenken om beleidskeuzes te maken en daarover te stemmen.
Soms vraag ik me af of wij, de mensen, moeten stemmen over beleidsbeslissingen, zoals wij als kijkers stemmen op Dancing with the Stars of American Idol.
De mensen hebben het recht om te zwijgen, alles wat ze zeggen kan en zal tegen hen gebruikt worden.
Genoteerd. Dank U! :)
En geen enkele goede daad blijft ooit ongestraft.