Gevaren van pesticiden

Intensief gebruik van pesticiden in Californië en andere landbouwcentra vormt een risico voor landarbeiders en hun families, dat nog steeds slechts vaag wordt begrepen, schrijft Dennis J. Bernstein.

Door Dennis J Bernstein

De geïndustrialiseerde landbouw is verslaafd aan chemie in de vorm van pesticiden. De verslaving werd onder de aandacht van het Amerikaanse volk gebracht, samen met andere wonderen van na de Tweede Wereldoorlog, zoals nylonkousen en de balpen. De pen en de nylons bleken uiteindelijk natuurlijk veel minder gevaarlijk dan de chemische oplossing voor bedrijfswinsten.

Tussen 1947 en 1949 investeerden pesticidebedrijven bijna 4 miljard dollar in de uitbreiding van hun productiefaciliteiten, en maakten enorme winsten. Tussen 1952 en 53 waren er ongeveer 10,000 afzonderlijke nieuwe pesticidenproducten geregistreerd bij de USDA, in wat door journalisten en historici werd bestempeld als ‘De Gouden Eeuw van Pesticiden’.

Tegenwoordig wordt er elk jaar ruim 33 miljoen pond ontsmettingsmiddelen gebruikt in de landbouw in Californië, waarvan alleen al ruim 9 miljoen kankerverwekkende chloorpicrine. Voor aardbeien die in de staat worden geteeld, zijn ontsmettingsmiddelen verantwoordelijk voor 87 procent van al het pesticidengebruik. Uit een rapport uit 2014 van het California Department of Public Health (DPH) blijkt dat ontsmettingsmiddelen de top vijf van pesticiden domineren die zorgen voor de volksgezondheid en die in de nabijheid van scholen worden gespoten en verspreid.

Uit een verontrustend nieuw onderzoek van het Sustainable Technology & Policy Program van UCLA blijkt, in een casestudy van drie ontsmettingsmiddelen die gewoonlijk samen in Californië worden toegepast, dat “deze pesticiden op elkaar kunnen inwerken en zo het gezondheidsrisico voor landarbeiders en inwoners van Californië kunnen vergroten” en toezichthouders niet. oefenen hun bevoegdheid uit om de toepassing van meerdere pesticiden te reguleren om risico's voor de menselijke gezondheid te voorkomen of te verminderen.

Uit het onderzoek van de UCLA bleek dat “elk van de pesticiden … nadelige gevolgen voor de gezondheid bij mens of dier veroorzaakt, waaronder acute, ontwikkelings-, voortplantings- en neurotoxiciteit, en carcinogeniteit en mutageniteit. Er is een redelijke waarschijnlijkheid dat de drie pesticiden kunnen interageren en op synergetische wijze de toxiciteit voor mensen kunnen vergroten.”

Volgens Dr. Ann Lopez, uitvoerend directeur van het Center for Farmworker Families, lopen de kinderen in hun vormingsjaren het grootste risico. Zij worden getroffen door lokale scholen, gelegen in de buurt van de teeltvelden, en worden voortdurend blootgesteld aan de uitgebreide drift van deze gevaarlijke ontsmettingsmiddelen. Dennis J Bernstein sprak onlangs met Dr. Lopez en Mark Weller. Weller is programmadirecteur voor Californiërs voor hervorming van pesticiden.

DB: Laat ik beginnen met jou, Dr. Lopez. Geef ons wat achtergrondinformatie over de chemicaliën waar we het over hebben, in termen van het spuiten in de buurt van scholen. Hoe gevaarlijk is deze chemie. Wat we weten over de vele gevolgen.

AL: Nou, de onderzoekers werkten eigenlijk met drie verschillende pesticiden, die vaak in Californië worden gebruikt. Met name twee daarvan zijn zeer verontrustend omdat ze bijna overal op aardbeienvelden worden gebruikt. De eerste is chloorpicrine, een kankerverwekkende stof. … We hebben het uit de Tweede Wereldoorlog geërfd als zogenaamd braakgas, want als je het tijdens de oorlog op de vijand sproeide, moesten ze hun gezichtsmasker afzetten om te kunnen overgeven.

Chloropicrine veroorzaakt vergiftiging van de longen, de huid en het spijsverteringskanaal. En de andere die van groot belang is, is Telone of 1,3-dichloorpropeen. Dit is een andere kankerverwekkende chemische stof. En het is ook neurotoxisch en beïnvloedt de vruchtbaarheid. En ik kom binnenkort terug op het neurotoxische gedeelte. Maar wat ze deden, is de impact van een combinatie van pesticiden op het lichaam bestuderen. Met andere woorden, wat gebeurt er als kinderen worden blootgesteld aan chloorpicrine en telon, achter elkaar of als mengsel.

En ze ontdekten dat elk pesticide de impact van het andere versterkt. Wat er gebeurt, is dat je een gecombineerd effect krijgt dat veel groter is dan je met een van beide afzonderlijk zou krijgen. En ze werken door de ontgiftende mechanismen van het lichaam te ontmantelen, de zogenaamde co-factoren, zoals glutathion. En ze hebben ook invloed op het DNA. Dus veranderen ze het DNA op een manier die de cellen op het pad naar kanker kan zetten.

Dus dit is eigenlijk wat ze ontdekten. Het is de eerste studie van deze soort die ik heb gezien. En de reden dat het zo schrijnend is, is omdat deze chemicaliën niet lijken op vloeistoffen of vaste stoffen die je gewoon op de grond dumpt en daarmee is het afgelopen. Ze blijven op die locatie, ze zijn liever mobiel. Het zijn dampen die over de grond bewegen. En dus als we deze smalle bufferzones rond woningen en scholen hebben, zoals wij, is het op dit moment slechts een kwart mijl. Dit spul kan over de grond bewegen, en gewoon het klaslokaal of de speelplaats binnengaan, en een impact hebben op de kinderen. Ik denk dat dit verschrikkelijk is. Dit is zeer, zeer verontrustend. Dus dat is de zorg en het is slechts een duimnagelschets van het onderzoek zelf.

DB: En Dr. Lopez, zeg iets over de effecten die we kennen, in termen van specifiek op kinderen, omdat we het hebben over het spuiten van deze kankerverwekkende chemicaliën in de buurt van scholen. Dit zijn kinderen in de vormende jaren. Ik kan me voorstellen dat dit een bijzondere impact heeft, de kinderen zijn kwetsbaarder.

AL: Absoluut. Ja, de groeiende lichamen van kinderen zijn veel kwetsbaarder. Ze nemen veel meer vloeistof op dan volwassenen. En ze zuigen meer lucht op. Ze zullen dus waarschijnlijk veel meer van deze chemicaliën opnemen. En het is schrijnend omdat de neurotoxinen de hersenen en het ruggenmerg beïnvloeden. En ik heb ongeveer 18 jaar met landarbeiders gewerkt in de gebieden waar dit onderzoek werd gedaan, het noorden van de provincie Monterey en de provincie Santa Cruz.

Ze willen allemaal, elke familie met wie ik ooit heb gesproken, dat hun kinderen onderwijs krijgen en geen werk meer hebben op de boerderij. Dus wat we doen is dat we de meest onderdrukten, de armsten en de stemlozen in essentie naar deze basisscholen sturen, waar we vlak bij de school spuiten. En deze kinderen gaan naar school in de hoop onderwijs te krijgen en een betere toekomst te hebben, en we onderwerpen ze aan chemicaliën die mogelijk de ontwikkeling van hun hersenen en wervelkolom kunnen veranderen. Ik vind het gewoon gewetenloos.

DB: En dit wordt waargenomen in termen van hun daadwerkelijke gedrag.

AL: Precies. Het autismecijfer bij de studie van UC Davis toonde aan dat het autismecijfer toenam, ik denk dat het tien keer zo groot was, of wat was het? Vijf of zes keer in een periode van tien jaar, in de staat Californië. Er is een direct verband tussen ADHD en autisme. Veel van dit soort hersenbeschadigende pesticiden veroorzaken deze aandoeningen, zelfs vóór de geboorte. Ik wil nog iets zeggen, als ik mag, en dat is dat er in de Santa Cruz Sentinel van vandaag aan de rechterkant van de voorpagina een artikel staat over hoe het commerciële krabseizoen opnieuw is afgelast, of op zijn minst is uitgesteld. omdat de krabben zelf een krachtig neurotoxine hebben, genaamd domoïnezuur.

En ik denk dat het zo interessant is dat het California Department of Fish and Game het seizoen zou annuleren om het publiek te beschermen tegen het eten van krab met een krachtig neurotoxine, en toch zal het Department of Pesticide Regulation niets doen om deze ontsmettingsmiddelen, die neurotoxinen zijn, tegen te houden. hebben bijna elke schooldag gevolgen voor kinderen.

DB: Mark Weller komt ook bij ons. Hij is programmadirecteur voor Californiërs voor hervorming van pesticiden. U was vandaag aanwezig bij deze persconferentie. Misschien kun je dit in context plaatsen in termen van deze gemeenschap, hoe gevaarlijk deze situatie is, en of het in feite geen deel uitmaakt van een groter probleem.

MW: Zeker. Er waren daar ouders en leraren van de Ohlone Elementary School. Ik denk dat Ohlone Elementary een heel goede manier is om in te kapselen wat er in heel Californië gebeurt. Dus Ohlone Elementary is een school met 500 kinderen, van K tot en met 5, 97% Latino, 96% sociologisch achtergesteld, weet je, volgens staatsnormen. En leraren en ouders vechten daar al tientallen jaren tegen pesticiden.

In 1999 waren in de burgerrechtenzaak tegen het California Department of Pesticiden zelfs de ouders van Ohlone-studenten daar betrokken. En ze beschuldigden de staat van discriminerende regelgeving door toe te staan ​​dat een onevenredig groot aantal Latino-kinderen werd blootgesteld aan gevaarlijke pesticiden. Nu was deze zaak afgehandeld. Het werd echter nog steeds uitgedaagd in 2011, dat is twaalf jaar later. En … het Department of Pesticide Regulation aanvaardde geen schuld. Maar ze kwamen overeen om een ​​luchtmonitor voor pesticiden te installeren op het terrein van de Ohlone Elementary-campus.

Dit is dus al aan de gang... de luchtmonitoringtests sinds eind 2011. En de staat stelt het levenslange kankerrisico vast, hun regelgevende doelstelling voor luchtconcentraties van 1,3-D of Telone waar Dr. Lopez het over heeft. in de studie. Dat is een norm die tien keer soepeler is dan in Europa. Er is dus 10 keer meer mogelijk voordat Californië het niveau als gevaarlijk beschouwt. Maar we moeten duidelijk zijn: de Europese Unie heeft 10-D en chloorpicrine verboden, en in feite alle pesticiden die in het UCLA-rapport zijn bestudeerd, evenals zes van de acht die het meest worden gebruikt in de buurt van Ohlone Elementary.

Dus wat heeft de staat gevonden bij het testen van luchtmonitoring? Welnu, in het eerste volledige testjaar in 2012 lag het niveau 14 procent boven het kankerrisiconiveau op die basisschool. En de afgelopen drie jaar bedroeg het gemiddelde 3 procent van het kankerrisiconiveau in de staat. Het valt dus net onder het doel van de staatsregelgeving.

Maar alsof dat nog niet genoeg is, kunnen we zeggen: “Het is al genoeg, nu we onze kinderen deze giftige lucht laten inademen.” Uit het onderzoek van de UCLA blijkt dat de situatie net onder het risiconiveau zeker onderschat is. Omdat er geen rekening wordt gehouden met de aanwezigheid van andere ontsmettingsmiddelen die in combinatie met 1,3-D het risico op kanker vergroten. En inderdaad doet chloorpicrine dat en inderdaad wordt chloorpicrine in grote hoeveelheden toegepast op de Ohlone Elementary School.

Daarom is het DPR [Department of Pesticide Regulation] momenteel bezig met het opstellen van een beleid voor de gehele staat over regelgeving voor het gebruik van pesticiden in de buurt van scholen. En dus moeten ze bij het maken van dat beleid rekening houden met deze informatie, over de gecombineerde effecten van pesticiden. En als ze dit spul niet kunnen verbieden... als ze dit spul niet verbieden zoals ze dat in Europa doen, is het minste wat ze kunnen doen dit spul zo ver mogelijk weg van schoolkinderen duwen: een mijl, tenminste, is wat we hebben gedaan. opgeroepen.

DB: En Mark Weller, laat me je vragen: we weten dat er veel bedrijfsgeld is, veel lobbygeld, de grote bedrijven hebben veel te zeggen over de vraag of deze kinderen nog steeds vergiftigd zullen worden. Kunt u iets vertellen over dat deel van deze strijd?

MW: Nou, kijk, 1 3-D is vervaardigd door Dow, Dow AgroSciences. Dit is dat giftige luchtontsmettingsmiddel dat kanker veroorzaakt en de staat was er zo bezorgd over dat het tussen 1990 en 1995 in Californië werd verboden. Het werd teruggebracht door hard lobbyen en succesvol lobbyen, uiterst succesvol lobbyen door Dow omdat het nu een van de meest gebruikte pesticiden in de staat.

Ja, dit zijn grote factoren, grote krachten om mee om te gaan. En weet je, we moeten onze staat terugkrijgen, we moeten... deze wordt veroverd door deze bedrijven. En dus moeten we het terugnemen en zeggen: “Je moet de gezondheid van mensen en van kinderen boven de winsten van Dow plaatsen.”

DB: Dr. Lopez, ik zou graag meer van u willen horen over wat er gebeurt onder de families waarmee u werkt, als zij hier achter komen. Wanneer ze dit weten. Is er een gevoel van groeiende weerstand? We weten dat het niet gemakkelijk is om een ​​klacht in te dienen, vooral als u geen papieren heeft. Het kan zijn dat u vergiftigd wordt, maar als u iets zegt, kunt u uiteindelijk vergiftigd worden en vervolgens gedeporteerd worden.

Akkoord. Dat is absoluut correct. Drieëntachtig procent van de landarbeiders in de provincie Santa Cruz heeft geen papieren. Vijfenzeventig procent over de gehele staat. Daarom hebben ze de neiging niets te zeggen. En het is erg deprimerend. Ik heb het zelfs aan een landarbeidersfamilie verteld die kinderen heeft die naar de Ohlone School gaan. Ik zei tegen hen: 'Houd ze thuis.' Als ik die ouder was, zou ik niet toestaan ​​dat ze naar school gaan en hieraan worden onderworpen. En ik denk dat er over de gehele staat een golf van protesten op staatsniveau nodig is, waarbij erop wordt aangedrongen dat het DPR [Department of Pesticide Regulation] zijn werk doet. Het heeft een mandaat om pesticiden te reguleren. Het doet zijn werk niet. Waarom betalen wij hun salarissen, met ons belastinggeld?

Ik denk dat dit schandelijk is, en in de provincie Santa Cruz is de zuidelijke provincie grotendeels bruin, en heel veel landarbeiders. De noordelijke provincie is grotendeels anglo of wit. En in de noordelijke provincie hebben we wetten over het vissen op krabben, zodat blanke mensen geen krab eten die neurotoxinen bevat. Maar het is prima om bruine kinderen te besproeien met deze vreselijke neurotoxische chemicaliën. Ik denk dat dit soort milieuracisme is. Het is een burgerrechtenkwestie, Dennis. Ik bedoel, dit is absoluut ondraaglijk en gewetenloos.

DB: En dus Mark, wat komt er daarna in deze strijd? Waar zie jij dit heen gaan? En hoe gaat u proberen meer bewustzijn te creëren voor wat er aan de hand is?

MW: Ik denk dat de volgende stap in de strijd het aandringen, en aandringen en aandringen op de staatsregelgevers is om een ​​zo sterk mogelijk beleid te maken met betrekking tot het gebruik van pesticiden rond scholen. We hebben echt een belangrijk historisch moment. Er is nog nooit zoiets geweest. Het Department of Pesticide Regulation heeft nog nooit een landelijk beleid gevoerd dat zo verstrekkend kan zijn als het aanspreken van alle scholen in de staat om ze beter te beschermen. En dat zou een grote stap voorwaarts zijn. Zij zijn momenteel hun beleid aan het opstellen. Het is vertraagd. Weet je, onze zorg is natuurlijk dat ze misschien luisteren naar andere krachten, die we eerder hebben besproken, zoals Dow. We moeten nu dus de druk hoog houden, met persconferenties, met ontmoetingen met gemeenschapsleiders en gekozen leiders.

DB: Zijn er leraren die zich uitspreken?

MW: Ja, ze spreken zich absoluut uit. Zij lopen hierin voorop omdat ze zich zorgen maken over hun studenten.

DB: Naast hun eigen gezondheid, zou ik me kunnen voorstellen.

MW: Ja. Op onze persconferentie hadden we twee leraren en vertegenwoordigers van de lerarenvakbond. En ze hielden krachtige toespraken en deelden krachtige zorgen. Ik heb zelfs enkele citaten van hen. Deze is van Sarah Henny. “We zijn het beu dat de kinderen die we lesgeven en verzorgen de proefkonijnen zijn van de pesticidenindustrie. We zijn de passiviteit van de staats- en lokale toezichthouders op het gebied van pesticiden beu om ons tegen deze gezondheidsbedreigingen te beschermen. Als we deze gevaarlijke pesticiden niet gaan verbieden, dan is het minste wat we kunnen doen ze weghouden van de meeste schade.”

Dennis J Bernstein is een gastheer van Flashpoints op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas. U kunt toegang krijgen tot de audioarchieven op  www.flashpoints.net.