Aan het einde van het jaar is het vaak de moeite waard om terug te denken aan hoe je dacht dat het jaar zou verlopen en het te vergelijken met wat er feitelijk is gebeurd. Voor schrijvers die voorspellingen hebben gedaan, vormt dit een meer publieke uitdaging, zoals ex-CIA-functionaris Graham E. Fuller uitlegt.
Door Graham E. Fuller
Nadat we vorig jaar overhaast waagden voorspellingen te doen voor het komende jaar 2015 in het Midden-Oosten, hoe houden deze beoordelingen zich vandaag de dag, een jaar later, staande?
Deze zelfbeoordeelde scorekaart is verkrijgbaar in twee afzonderlijke artikelen: vanwege ruimtegebrek neem ik hier vandaag twee van de vijf voorspellingen ter hand, en probeer te beoordelen hoe dicht ze in de buurt kwamen van wat er daadwerkelijk is gebeurd, en welke nieuwe trends nu waarneembaar kunnen zijn. De andere drie volgen volgende week.

Video van de Russische SU-24 die in vlammen explodeert op Syrisch grondgebied nadat deze op 24 november 2015 werd neergeschoten door Turkse lucht-luchtraketten.
- ISIS zal in macht en invloed afnemen.
Mijn voorspelling van afgelopen januari 2015: Ik heb eerder verklaard dat ik niet geloof dat ISIS als staat levensvatbaar is; het ontbeert iedere samenhangende en functionele ideologie, iedere serieuze politieke en sociale institutie, ieder serieus leiderschapsproces, ieder vermogen om met de complexe en gedetailleerde logistiek van het bestuur om te gaan, en iedere mogelijkheid om betrekkingen tussen staten in de regio tot stand te brengen. Bovendien heeft het een meerderheid van de soennitische moslims in de wereld van zich vervreemd, ongeacht de diepe ontevredenheid onder de soennieten in Irak en Syrië. Idealiter zou ISIS moeten falen en op eigen kracht ten onder gaan, dat wil zeggen zonder massale externe, en vooral westerse, interventie die in sommige opzichten zijn ideologische claims alleen maar versterkt. Om op overtuigende en beslissende wijze verslagen te kunnen worden, moet het idee van ISIS, zoals het wordt geformuleerd en in de praktijk wordt gebracht, aantoonbaar mislukken op zichzelf en in de ogen van de moslims in de regio.
Scorekaartbeoordeling januari 2016:
Deze voorspelling hield behoorlijk stand. ISIS is het afgelopen jaar inderdaad duidelijk in een proces van achteruitgang terechtgekomen. Het heeft aanzienlijk grondgebied en enkele grote steden in zowel Irak als Syrië verloren; De golf van vijandigheid jegens het land omvat nu een bescheiden maar reële (en aarzelende) verschuiving van Turkije en Saoedi-Arabië naar het land, deels als gevolg van externe druk op beide staten en de toenemende ISIS-dreiging voor hen in eigen land.
Hoewel veel moslims het idee van een kalifaat in principe nog steeds emotioneel steunen, of zelfs het volmondige ISIS-oppositie tegen de westerse militaire macht in het Midden-Oosten toejuichen, willen maar weinigen onder ISIS leven of het als een model zien. Kleine maar belangrijke segmenten van vervreemde westerse moslimjongeren reizen nog steeds vrijwillig naar ISIS om namens ISIS te vechten, maar het gerucht gaat dat een dergelijk avontuur aantoonbaar onverstandig, zo niet fataal is.
Deze verzwakking van ISIS komt uiteraard niet vanzelf. De introductie van westerse militaire macht tegen ISIS, waar ik aanvankelijk tegen was, is ongetwijfeld een belangrijke factor geweest in het begin van de terugtrekking van ISIS.
Terwijl ik in principe nog steeds tegen meer westers militair geweld in het Midden-Oosten ben, vooral met laarzen aan de grond, de combinatie van westers lucht kracht samen met regionale troepen, Koerden, Irakezen, Iraniërs en Hezbollah blijkt het productief te zijn in het keren van het tij.
Met tegenzin ging ik in november 2015 de westerse luchtinterventie tegen ISIS steunen, gezien wat ik de ‘bijkomende schade’ noemde die ISIS in vitale gebieden heeft toegebracht. buiten het Midden-Oosten: enorme Syrische vluchtelingenstromen; hun destabiliserende effect in het Midden-Oosten; hun illegale stroom naar Europa; de opkomst in Europa van rechtse protofascistische sentimenten en partijen; de bedreiging die de vluchtelingenstroom nu vormt voor het ideaal van eenheid binnen de Europese Unie; en de opkomst en aanvaardbaarheid van xenofobe, racistische, neofascistische islamofobe taal in de Amerikaanse politieke dialoog zelf.
Al deze factoren zijn op de langere termijn veel gevaarlijker voor de Amerikaanse politiek en samenleving dan de weinige terroristische aanslagen in het Westen op zichzelf. (Zien http://grahamefuller.com/isis-the-hour-has-struck/ en http://grahamefuller.com/the-deadly-collateral-damage-from-isis/ )
Ik voorspel dat dit jaar het functionele einde van ISIS zal plaatsvinden als territoriale entiteit in het grootste deel van Syrië en Irak. Dat zal een belangrijke symbolische, ideologische en strategische stap betekenen.
De concept van ISIS zal echter, hoewel ernstig beschadigd, niet uitsterven en verdere territoriale bases zoeken. Deze wisselende bases zullen minder een ideologische bedreiging vormen dan ISIS vandaag de dag als ‘staat’ in Syrië/Irak doet, maar laten we niet vergeten dat de dreiging voor het Westen, zelfs door slechts een handjevol door terroristen opgeleide activisten, kan worden gegenereerd door vrijwel iedere plaats.
Deze dreiging moet echter in wezen worden behandeld als een uitdaging van de inlichtingen- en politiediensten, en niet als een ideologisch probleem. Voor de belangrijke Russische factor in dit alles, zie hieronder.
- De rol van Rusland
De voorspelling van vorig jaar: Rusland zal een belangrijke rol spelen in de diplomatieke regelingen in het Midden-Oosten, wat over het algemeen een positieve factor is. Het vermogen van Rusland om een belangrijke diplomatieke (en technische) rol te spelen bij het oplossen van de nucleaire kwestie in Iran, en zijn belangrijke stem en invloed in Syrië, vertegenwoordigen een belangrijke bijdrage aan de oplossing van deze twee conflicten met hoge prioriteit en risico die de hele regio treffen. Het is van essentieel belang dat de rol van Rusland wordt geaccepteerd en geïntegreerd, en niet wordt gezien als slechts een projectie van een mondiale strijd uit de neo-Koude Oorlog, een confrontatie waarin het Westen minstens evenveel verantwoordelijkheid draagt als Moskou. Het Westen heeft erop aangedrongen een contraproductieve confrontatie met Moskou uit te lokken door te proberen de NAVO Oekraïne binnen te dringen. Kunt u zich een Amerikaanse reactie voorstellen op een veiligheidsverdrag tussen Mexico en China, dat onder meer de stationering van Chinese wapens en troepen op Mexicaans grondgebied omvatte?
Scorekaartbeoordeling januari 2016:
Deze voorspelling is robuust gebleken. Rusland heeft zich nu op krachtige manieren militair en diplomatiek in de regio ingezet. Ondanks de aanvankelijke echte ontsteltenis in Washington lijkt de Russische rol feitelijk de (onwillige) strategische berusting te hebben gekregen van belangrijke elementen van de regering-Obama, waaronder in delen van het Pentagon. De nieuwe Russische rol is inderdaad een gamechanger.
Ik geloof dat de nieuwe Russische rol een over het algemeen positief voor de oplossing op langere termijn van de problemen in het Midden-Oosten die een echte internationale samenwerking vereisen. De groeiende Russische rol levert alleen betekenisvolle problemen op voor neoconservatieven en ‘liberale interventionisten’ in Washington, die nog steeds denken in ‘zero-sum’-termen uit de Koude Oorlog, en die een vrije Amerikaanse hand zoeken bij het eenzijdig bepalen van het traject van de wereldaangelegenheden.
Die ‘vrije Amerikaanse hand’ is de afgelopen vijftien jaar (op zijn minst) rampzalig gebleken voor iedereen in de regio, inclusief de VS; eerlijk gezegd: hoe meer die hand wordt beperkt, hoe beter voor iedereen, totdat in Washington meer wijsheid de overhand krijgt. Helaas is het onwaarschijnlijk dat een dergelijke wijsheid de overhand zal krijgen onder een nieuwe Amerikaanse president.
De nieuwe Russische aanwezigheid beperkt ook het nu zeer onverantwoordelijke, grillige (en falende) Turkse beleid onder de Turkse president Recep Tayyip ErdoÄŸan in de regio. Rusland heeft de ambities van Erdoğan een harde klap toegebracht, hoewel hij nog steeds lijkt te hopen de NAVO in een confrontatie met Rusland te betrekken.
Het gebruik van Russische luchtmacht tegen ISIS vertegenwoordigt een belangrijk nieuw strategisch element in de anti-ISIS-strijd; Washington klaagt er echter over dat het ook de macht van de zogenaamde ‘gematigde jihadisten’ uitholt. Ik geloof niet dat dergelijke jihadisten werkelijk een levensvatbaar en wenselijk alternatief vormen voor het onaangename Assad-regime; hun overwinning zou alleen maar de deur openen voor een enorme toename van radicale krachten in Syrië, ademruimte geven aan ISIS en een verlenging van de burgeroorlog.
Volgende keer: Hoe verliepen de voorspellingen over Iran, ErdoÄŸan en de Taliban? En welke nieuwe gebeurtenissen kunnen we verwachten?
Graham E. Fuller is een voormalige hoge CIA-functionaris, auteur van talloze boeken over de moslimwereld; zijn nieuwste boek is Breaking Faith: een roman over spionage en de gewetenscrisis van een Amerikaan in Pakistan. (Amazon, Kindle) grahamefuller.com
http://www.theguardian.com/world/2016/jan/02/suadi-arabia-cleric-execution-unrest-predicted-shia-areas
NOG EEN “KATALYSEREN” EVENEMENT in het NWO Playbook…?
moet je net zoveel verwachten/verwachten van de monarchen van 9 september?
.
De hoogste leider van Iran, ayatollah Ali Khamenei, zei zondag dat politici in het soennitische koninkrijk een “goddelijke vergelding” zullen verwachten voor zijn dood.
“Het ten onrechte vergoten bloed van deze onderdrukte martelaar zal ongetwijfeld snel zijn effect laten zien en goddelijke wraak zal over Saoedische politici heen komen”, meldde de staatstelevisie Khamenei. Er staat dat hij de executie omschreef als een ‘politieke fout’.
Er is geen informatie vrijgegeven over de gebruikte executiemethode, maar het normale beleid van het land is om veroordeelde gevangenen met een zwaard te onthoofden.
Ook VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon uitte zijn ongenoegen over de executie van Nimr en riep op tot kalmte en terughoudendheid.
Nimr, 56, promootte vreedzaam protest onder zijn volgelingen. Hij werd sinds 2012 vastgehouden, wat aanleiding gaf tot een spraakmakende campagne voor zijn vrijlating, gesteund door de secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-moon, en Amnesty International.
Jemen noemde de executie een flagrante schending van de mensenrechten en er kwam nog meer kritiek uit Pakistan, Afghanistan en India. De Hoge Islamitische Sjiitische Raad van Libanon veroordeelde de actie van Riyad als een ernstige fout.
Protestbijeenkomsten werden gehouden in Bahrein – waar de politie traangas gebruikte op de menigte – maar ook in India, in de oostelijke provincie van Saoedi-Arabië en buiten de Saoedische ambassade in Londen. Verdere demonstraties waren gepland voor zondag in Libanon en Teheran, waar naar verwachting de meerderheid van de verontwaardiging zich zal concentreren.
De broer van de geestelijke, Muhammad al-Nimr, wiens zoon Ali ook een politieke gevangene is, riep op tot kalmte en zei dat wijlen ayatollah alleen vreedzame protesten zou hebben gewild.
Iran had de Saoedi's herhaaldelijk verzocht om Nimr gratie te verlenen.
Analyse Saoedische executies zorgen voor regionale spanningen in het Iraanse hof
De dood van geestelijke Nimr al-Nimr en 46 anderen zal worden gezien als een directe uitdaging voor Teheran, dat zich misschien verplicht voelt de handschoen op te pakken
Zaterdag heeft de woordvoerder van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Hossein Jaber Ansari, Saoedi-Arabië krachtig aangevallen vanwege het opvoeren van de sektarische spanningen in de regio.
“De Saoedische regering steunt terroristische bewegingen en takfiri [radicaal soennitisch extremisme], maar confronteert binnenlandse critici met onderdrukking en executie… de Saoedische regering zal een hoge prijs betalen voor het volgen van dit beleid”, zei hij in het officiële IRNA-nieuws. bureau.
“De executie van een figuur als Sjeik al-Nimr, die geen middelen had om zijn politieke en religieuze doelen te volgen, maar zich uitsprak, toont alleen maar de omvang van onverantwoordelijkheid en onvoorzichtigheid aan.”
De voorzitter van het Iraanse parlement, Ali Larijani, waarschuwde: ‘Het martelaarschap van Nimr zal Saoedi-Arabië in een verdrukking brengen. Saoedi-Arabië zal deze maalstroom niet doorstaan.â€
In het Irak met een sjiitische meerderheid uitte premier Haidar al-Abadi zijn “intense shock” over de executie, die volgens hem “tot niets anders dan meer vernietiging zou leiden”.
De voormalige premier van Irak, Nouri al-Maliki, zei dat hij geloofde dat de executie de ondergang van de regering van het Golfkoninkrijk zou inluiden.
Maliki, verwijzend naar de moord op een prominente geestelijke in Irak in 1980, zei dat de Irakezen ‘deze verfoeilijke sektarische praktijken krachtig veroordelen en bevestigen dat de misdaad van het executeren van sjeik al-Nimr het Saoedische regime zal omverwerpen als de misdaad van het executeren van de martelaar al-Sadr. deed met Saddam Hoessein.”
Honderden gepantserde voertuigen werden zaterdagochtend ingezet in de oostelijke Saoedische stad waar de executie plaatsvond en de omliggende provincie Qatif, voorafgaand aan de aankondiging van de doden. De lokale politie werd geëvacueerd.
Hilary Benn, de Britse schaduwminister van Buitenlandse Zaken, zei dat Saoedi-Arabië er volkomen naast zat door de executie uit te voeren. “Wij zijn onder alle omstandigheden tegen de toepassing van de doodstraf”, zei hij.
Amnesty International zei zaterdag dat Nimr “geëxecuteerd is om politieke rekeningen te vereffenen”. De directeur van Amnesty voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika, Philip Luther, vertelde AFP dat het proces tegen Nimr zowel gepolitiseerd als ‘zeer oneerlijk was, omdat de internationale normen voor een eerlijk proces op grove wijze werden genegeerd’.
Hij voegde eraan toe: “Wat er aan de hand is, is een poging om de kritiek op Saoedi-Arabië het zwijgen op te leggen, vooral onder de sjiitische activistische gemeenschap.”
Ook al is IS in militaire termen vernield, zijn ideologie, namelijk het soennitische extremisme, is nog steeds springlevend en steekt zijn lelijke kop op in de vorm van gescheiden, door moslims gecontroleerde wijken in Europese steden.
IS is slechts één van de vele smaken van het islamisme en de droom van een islamitische verovering zal daarmee niet verdwijnen. Europa ervaart nu al uit de eerste hand de lelijke gevolgen van te veel moslims die radicaliseren en zichzelf segregeren, ondanks dat ze hun hele leven in Europa hebben gewoond en toegang hebben tot dezelfde voordelen als ‘autochtone’ Europeanen (gezondheidszorg, onderwijs, rechten en vrijheden, enz.) . En de ongecontroleerde toestroom van moslims uit Syrië, Marokko, Irak, Iran enzovoort zal de opbouw van culturele impasse alleen maar intensiveren, wat blijkt uit de opkomst van conservatieve, rechtse en zelfs extreemrechtse partijen en groepen in de EU. Misschien zullen we Samuel Huntingtons “Clash of Civilizations” de komende jaren in Europa van dichtbij en persoonlijk zien.
Dit is het eerste artikel van de heer Fuller, waarmee ik het in ieder geval gedeeltelijk eens kan zijn.
Twee bezwaren:
1. “…de golf van vijandigheid jegens Islamitische Staat omvat nu een bescheiden maar reële (en aarzelende) verschuiving van Turkije en Saoedi-Arabië ertegen.â€
Veel mensen, waaronder ikzelf, delen deze beoordeling niet. Waar is het bewijs voor een verandering van hart en een daaruit voortvloeiende verandering van beleid, afgezien van verzoenende verklaringen? Gaan IS-olievrachtwagens niet nog steeds de Turkse grens over? Hebben Saoedi-Arabië en Turkije de stroom van wapens en geld gestopt naar islamitische terreurgroepen als Jabhat al-Nusra en Ahrar al-Sham, die allemaal samenspannen met IS?
2. “… een haalbaar en wenselijk alternatief voor het onaangename Assad-regime; …â€
De Syrische regering onder president Dr. Bashar al-Assad kan onaangenaam zijn voor Amerikaanse strategen, omdat haar vastberadenheid en volharding hun grote geopolitieke plan tegen Rusland en China in wanorde hebben gebracht (destabilisatie van Libië – Syrië – Iran – Noord-Kaukasus – Centraal-Azië via islamitische terreur).
Voor mensen die zich verzetten tegen de Amerikaanse hegemonie, de mondialisering en de tirannie van westerse bedrijven en banken, is de veerkracht van het Syrische volk niet alleen prettig, maar ook een baken van hoop, en Dr. Assad is een held!
Volledig eens over KSA en Turkije. Ik ken geen enkel bewijs dat zij zich tegen IS verzetten.
Meneer Fuller, u vergat uw voorspelling te vermelden dat de gebroeders Tsarnaev zeer goede patsies zouden zijn.
Ik zou willen dat mijn eerste opmerking over dit ‘nieuwe’ jaar vrolijk en vol hoop was.
Niet zo. De onderstaande video raakte me in het hart en bracht tranen in mijn ogen.
“Ik wil niet sterven. Deze oorlog is niet mijn oorlog”: een Syriër in het grootste vluchtelingenkamp van Frankrijk spreekt zich uit
http://www.democracynow.org/2016/1/1/i_dont_want_to_die_this?autostart=true
(ongeveer 30 minuten)
Dit was voor het grootste deel een bevredigend essay. Ik had voorgesteld om één wijziging aan te brengen in de rol van Rusland:
Voor de
belangrijkonmisbare Russische factor in dit alles, zie hieronder.Al het bewijsmateriaal waarvan ik op de hoogte ben, wijst erop dat de VS allerlei pogingen deden om ISIS pijn te doen, totdat de Russen erbij betrokken raakten. Zelfs op Kobane was het Amerikaanse bombardement slechts een harde klap om ISIS in de richting van de Syriërs te leiden – om Assad uit te schakelen. Zolang ISIS Syrische strijdkrachten aanviel, leken de Amerikaanse neoconservatieven volkomen tevreden met de hoofdhakkers.