De klimaatconferentie van Parijs heeft een internationale overeenkomst opgeleverd om de opwarming van de aarde tegen te gaan, maar weerstand van sommige leiders, met name de Republikeinen in de VS, maakt het vooruitzicht op de implementatie ervan twijfelachtig en dus gevaarlijk, schrijft Lawrence Davidson.
Door Lawrence Davidson
Parijs was in 2015 zeker het centrum van tikkende bommen. Het jaar werd gekenmerkt door grote terroristische aanslagen in Parijs, eerst in januari (moorden op Charlie Hebdo's kantoren) en in november (schietpartijen en bomaanslagen waarbij op verschillende locaties 130 mensen om het leven kwamen) en eindigde met een milieuconferentie in december die, gezien de niet-bindende resultaten, de deur opent voor nog meer terreur, zij het van een ander soort, naar de volgende eeuw en daarna.
De 21e Conferentie van Partijen, of COP21, eindigde op 12 december in Parijs. Als u de naam of het acroniem niet kent, verwijst het naar de laatste bijeenkomst van landen (195 van hen) die streven naar een collectief besluit om de opwarming van de aarde te beperken. door de uitstoot van broeikasgassen te vertragen. Na de afsluiting van de conferentie was er een korte golf van positieve reacties, die nu werd gevolgd door een tamelijk onheilspellende stilte.

President Barack Obama, minister van Buitenlandse Zaken John Kerry en andere staatshoofden en delegaties nemen een minuut stilte in acht voor de slachtoffers van de aanslag in Parijs tijdens de openingsceremonie van de 21e Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (COP21). , in Parijs, Frankrijk, 30 november 2015. (Witte Huis Foto door Pete Souza)
Tot voor kort was er een groot aantal mensen – voornamelijk zakenmensen, lobbyisten en politici – die ontkenden dat menselijke praktijken, zoals het gebruik van fossiele brandstoffen, enige significante invloed hadden op de opwarming van de aarde, en sommigen verwierpen het idee van opwarming helemaal. Deze aantallen lijken te zijn gekrompen, en de meeste van degenen die nog steeds dergelijke opvattingen aanhangen, worden niet vaak in het openbaar gehoord. Deze gedempte oppositie hielp de weg vrijmaken voor het tegelijk beperkte en overdreven gehypte resultaat dat op de conferentie van Parijs werd bereikt.
Het algemene doel van COP 21 was een internationale overeenkomst die de opwarming van de aarde tegen 2 zou beperken tot niet meer dan 2100 graden Celsius boven het pre-industriële niveau, en de opwarming in de jaren daarna nog verder zou verminderen. In theorie werd dit doel zeker onderschreven, maar de conferentie liet ons ook geen overtuigende reden achter om aan te nemen dat het doel in de praktijk zal worden bereikt.
Think Wetenschap (18 december 2015), de publicatie van de American Association for the Advancement of Science, Er zijn inderdaad toezeggingen gedaan om relevante ‘technologische ontwikkeling’ na te streven, ‘klimaatfinanciering’ te mobiliseren, de transparantie te vergroten in de rapportage van de totale broeikasgasemissies en de ontwikkelde landen hun ‘wettelijke verantwoordelijkheid’ te laten erkennen (maar ‘zonder aansprakelijkheid of compensatie’) voor de schade die de opwarming van de aarde aanricht armere landen.
Dit is allemaal op een halfslachtige manier goed en wel, maar er moet worden opgemerkt dat de hele overeenkomst pas in april 2016 in werking zal treden als “55 landen die 55% van de mondiale uitstoot van broeikasgassen vertegenwoordigen, deze formeel hebben ondertekend. ” En zelfs als dit gebeurt, is een vervolg op de reductie van de uitstoot van broeikasgassen nog steeds hypothetisch.
Dus, zoals de Dat meldt de krant Guardian op 12 december op een verwarrende, tegenstrijdige manier: “De algemene overeenkomst is juridisch bindend, maar sommige elementen – waaronder de beloften om de emissies van individuele landen te beteugelen en de klimaatfinancieringselementen – zijn dat niet.”
Dat zou ruim voldoende moeten zijn om ernstige twijfel te zaaien over de uiteindelijke uitkomst van COP21. Toch waren de reacties nog steeds positief. Iedereen wilde het glas halfvol vinden. Veel klimaatexperts zeiden, toen hen werd gevraagd of er iets aan de hand was in 2015 dat hen hoopvol maakte, wees op de conferentie van Parijs.
Michael T. Klare, schrijft in Tom's bericht op 13 december uitgeroepen dat wat betreft degenen die pleiten voor het voortdurende gebruik van fossiele brandstoffen: “de oorlog die zij voeren een verloren oorlog is.” De transitie naar hernieuwbare vormen van energie is onvermijdelijk. Als we echter naar de komende honderd jaar kijken, kan niemand met zekerheid zeggen dat de besluiten van de conferentie daadwerkelijk een cruciaal verschil zullen maken.
Aldus schrijft Andrea Germanos Gemeenschappelijke droomOp 12 december citeert commentator George Monbiot met betrekking tot COP21: “In vergelijking met wat het had kunnen zijn, is het een wonder. Vergeleken met wat het had moeten zijn, is het een ramp.”
Waarom een ramp?
De Wetenschap Het hierboven aangehaalde artikel plaatst de situatie in een historische context. “De individuele nationale klimaatplannen in de aanloop naar de bijeenkomst zouden tegen 3.5 nog steeds kunnen resulteren in maar liefst 2100 graden Celsius opwarming.” Bij 3.5 graden kunnen we verwachten dat de zeespiegel 3 tot 7 meter zal stijgen.
Wetenschap legt verder uit dat “een groot deel van de belofte van de overeenkomst afhangt van de kleine lettertjes die de komende jaren moeten worden uitgewerkt. En de bepalingen voor individuele landen om de uitstoot verder terug te dringen – cruciaal als de wereld de opwarming wil beperken tot 2 graden Celsius of minder – hebben een beperkte juridische kracht.”
In werkelijkheid is zelfs het doel van 2 graden onvoldoende. Degenen die het grootste risico liepen, zoals de eilandstaten in de Stille Oceaan, wilden de grens op 1.5 graden houden. Hun lot, dat in sommige gevallen al terminaal is, werd echter niet belangrijk genoeg geacht om de offers te rechtvaardigen die de rest van de wereld zou moeten brengen om aan deze vraag te voldoen. Dit is op zichzelf een heel slecht teken.
Er zullen uiteraard steeds meer inspanningen komen van milieuorganisaties, die proberen het massasentiment te mobiliseren en druk uit te oefenen op regeringen en industrieën. Zoals een van deze leiders van de massabeweging aan het einde van de COP21-conferentie verklaarde: “Nu is het tijd om hen [de nationale leiders] aan hun beloften te houden. 1.5? Spel aan” (Gemeenschappelijke drooms, 12 december).
Ongetwijfeld zal een dergelijke mobilisatie, net als de hoop op investeringen in hernieuwbare energietechnologie, op de lange termijn zeer belangrijk zijn. Dat het zijn ambitieuze doel op de korte termijn kan bereiken valt te betwijfelen, omdat er andere, nog grotere, organiseerbare massa’s zijn die zich zullen verzetten tegen snelle, noodzakelijke veranderingen.
Er zijn bijvoorbeeld de naar binnen gerichte elementen van de bevolking en leiders van de Verenigde Staten, China en India – de grootste bijdragers ter wereld aan de opwarming van de aarde. In de Verenigde Staten steunt minstens een derde van de stemgerechtigde bevolking de conservatieve, anti-regulerende Republikeinse Partij, die momenteel de congreskant van de regering controleert.
Senator Jim Inhofe, R-Oklahoma, de voorzitter van de Senaatscommissie voor Milieu en Openbare Werken, heeft afgewezen de COP21-overeenkomst als “niet bindender dan welke andere overeenkomst dan ook” over de opwarming van de aarde die in het verleden is gesloten.
China heeft onlangs toegegeven dat dit het geval is onderrapportage van de kolenverbranding in de afgelopen jaren. Dit doet twijfel rijzen over de collectieve wil van het land om zijn COP21-toezeggingen na te komen. Dit zal onvermijdelijk een impact hebben op de economische groei en de werkloosheid doen toenemen, met alle daarmee gepaard gaande politieke gevolgen.
Een belangrijk onderdeel van India's belofte om de groeiende uitstoot van broeikasgassen te verminderen en/of te compenseren is het behoud en de uitbreiding van de bossen van het land. Maar ongeveer “275 miljoen Indiërs leven van hulpbronnen uit bossen”, inclusief boshout zelf, en eerdere pogingen tot natuurbehoud in dit gebied hebben geleid tot politieke onrust en aanzienlijk bedrog door officiële corruptie.
Het is niet zo dat deze drie landen zich niet zullen inspannen om bijvoorbeeld waar en wanneer mogelijk over te stappen op hernieuwbare energie. Ze zullen. Het is echter zowel politiek als cultureel onwaarschijnlijk dat ze genoeg zullen kunnen doen om de opwarming tot 2 graden, laat staan 1.5 graden, te beperken.
Op dit punt zou men zich moeten afvragen wat de Marshalleilanden in de Stille Oceaan gemeen hebben met het onderste puntje van Manhattan aan de Atlantische kust van de Verenigde Staten. Het antwoord is dat beide tegen 2100 met overstroming worden bedreigd. In het geval van Lower Manhattan zou het mogelijk kunnen zijn een zeewering te bouwen om de stijgende zeespiegel tijdelijk tegen te houden. Een dergelijke inspanning is niet mogelijk voor de Marshalleilanden. Het lijkt erop dat de eilandstaat, met zijn ongeveer 53,000 inwoners, gedoemd is te mislukken.
Het vooruitzicht dat 195 landen met succes hun inspanningen kunnen coördineren om beleid in te voeren dat de komende honderd jaar een negatieve impact zal hebben op hun economieën en de levensstandaard van aanzienlijke aantallen burgers, is vergezocht. Niet onmogelijk, hoor, maar vanuit historisch perspectief hoogst onwaarschijnlijk.
Wat waarschijnlijk is, is dat lokale belangen de ontkenning lang genoeg zullen bevorderen om de noodzakelijke offers politiek onhaalbaar te maken. Dat hebben ze tot nu toe zeker gedaan. Dat betekent dat onze kleinkinderen vrijwel zeker in een heel andere atmosferische en geografische wereld zullen leven dan wij. En uiteraard mag niemand in de toekomst investeren in onroerend goed aan de kust.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
U heeft geweldige oplossingen aangeboden, meneer Owen.
Ik juich je uitbundig toe!!!
We hoeven alleen maar de ontkenners te overtuigen van de gevaren waarmee we worden geconfronteerd. Misschien zouden ze zien dat de aarde herstelbaarder is dan hun rijkdom of een ontsnapping naar Mars?
Ik vind het een beetje triest dat hier op Consortium News de “door de mens veroorzaakte” hoax over de opwarming van de aarde zo krachtig wordt ondersteund. Zonder het hierboven genoemde Science-artikel te lezen is het mij duidelijk dat de bewering van een opwarming van 3.5 graden Celsius tot 2100 een ongefundeerde bewering is.
Waarom denkt niemand na over het verschil in zonneactiviteit en dat dit iets te maken zou kunnen hebben met de klimaatverandering, die overigens al sinds het begin der tijden plaatsvindt, lang vóór de industrialisatie.
Het willen veranderen van de temperatuur is in zekere zin een soort godspel en dat loopt meestal nooit goed af.
Ons vertellen dat we de CO2-uitstoot moeten verminderen, is hetzelfde als zeggen dat mensen niet mogen ademen. Vergeet niet dat we allemaal CO2 uitademen.
Een roze bril heeft de neiging dreigend onheil niet te zien, Anton.
calliope en caleidoscoop vertonen een vaste waanvoorstelling
zoals bij het ronddraaien tot ik duizelig word... (dronkenschap uit de kindertijd).
Zoals je kan zien; de BattleLines zijn getrokken, beide partijen zijn toegewijde, onverbiddelijke vijanden. Ik weet dat niemand het Maunder Minimum en de sterk wisselende intensiteit van de zonnevlekkenactiviteit op de zon vermeldt die DIRECT verband houdt met de klimaatverandering. Dat zou de plannen van de “Groene Fascistische” factie binnen de brede milieubeweging verstoren; en ze hebben de veel rijkere sponsoring. Over het algemeen probeer ik het op hen af te spelen, in judostijl. Ik zie de “CO2-crisis” als een kans om het New Deal CCC/WPA/TVA-beleid van FDR nieuw leven in te blazen en het fascistische “privatiserings-/deregulering”-beleid dat sinds de jaren tachtig in zwang is, te doen ontsporen. Te veel CO1980? Geen probleem. Breng meer CO2-ontluchters tot stand: uitgestrekte bossen en graslanden, vergroening van de woestijn, enz... ze ademen O2 uit; win-win. Geen god spelen; werken met God als verzorgers van Haar Planeet. Waar zal het water en de kracht om het te verplaatsen vandaan komen? Geen probleem. Het is een WATERPLANEET, duh. Ontziltingsinstallaties langs de kusten en kerncentrales om ze van stroom te voorzien. Kunnen we geen veilige kernwapens bouwen? China en India zijn het daar niet mee eens. Blijkbaar is onze Amerikaanse marine het daar ook niet mee eens, aangezien ze ze nu al meer dan zestig jaar gebruikt om hun schepen van stroom te voorzien. Misschien moeten we echt nutteloze kernonderzeeërs nemen (oorlog is niet nodig, behalve om de fascistische oligarchie permanent aan de macht te brengen) en deze permanent voor de kust stationeren en van daaruit elektriciteitsleidingen naar ontziltings-/pompstations aanleggen. We hebben zelfs geen kernwapens nodig; we hebben Yellowstone PowerPlant centraal gelegen in de VS. Bouw er het PowerGrid van af. Het is al genationaliseerd, waardoor de smerige privatiserende fascistische zaken erbuiten blijven. Het zal water veel langer koken om rotoren in de stators van generatoren te laten draaien dan zelfs de NukePlants. Geen brandstofafval om weg te gooien of (zoals bedoeld) te recyclen/hergebruiken. Er zijn duizenden ideeën en garage-uitvinders/genieën in omloop, in overvloed, maar deze opmerking is al te lang. We moeten eerst een fascistisch oligarchieprobleem oplossen, voordat we grip kunnen krijgen op beleid ter bevordering van het algemene welzijn van alle levende wezens op planeet Aarde.
Brad, je vergeet te vermelden dat de opwarming van de aarde een hoax is, maar je vergat de $ 49.99 Cold Fusion Powered Autogyros te vermelden!!!!!!!!
Tom Bearden, de heer Searle en vele anderen hebben veel te zeggen over ons huidige begrip van het hele elektromagnetische fenomeen, dat ongeveer een of twee stappen verder is dan totale onwetendheid. Slimme grapjes helpen de zaken helemaal niet.
“DOWN AND DIRTY” IN AMERIKA
Dit is een prachtige analyse van “het bos” (zoals in
“het bos en de bomen”). Het is buitengewoon nuttig
om ons voorbij de retoriek te krijgen (van zowel American
politieke partijen).
De bomen (door Davidson vaak “lokalismen” genoemd)
zijn van vitaal belang.
Lobby’s en “belangengroepen” zijn er steevast
Kader hun problemen in termen van JOBS en of
inkomen, levensonderhoud. De wapenindustrie wel
een goed voorbeeld. Om een standpunt voor in te nemen
vrede is prachtig. Maar niemand wil dat
verliest zijn baan in bijvoorbeeld bewapening en dergelijke
Er is vaak op gewezen dat veel mensen dat wensen
voor WO III. In oorlogen bloeit de handel.
Andere groepen doen hetzelfde. Ik kan het me niet voorstellen
dat de vele senatoren en vertegenwoordigers
in het Congres (van wie er overigens één is
Majority Leader) zullen campagne voeren in hun staten
omdat de Marshalleilanden onder water zullen komen te staan.
Een ander “principe” heb ik geleerd als een
masterstudent Case-Western U's
School voor geavanceerde sociale wetenschappen
en als volgende beoefenaar van hetzelfde..
Enorme groepen bereiken meestal niet
betekenisvolle conclusies. In COP21 191 landen!
Maar zelfs kleinere groepen hebben problemen.
(Ik was ook een ‘groepswerker’ en toen een gemeenschap
organisator).
Behalve enkele over-experte belangengroepen,
weinigen voelen dit probleem echt tot in hun botten. Dat is,
niet voordat hun stad onder water staat. Anders…
het is het probleem van iemand anders. Amerikanen zullen dat wel doen
alle eer opeisen voor het “oplossen” van de problemen van ieder ander land
problemen omdat we (natuurlijk) “superieur” zijn.
Dat wil zeggen... totdat New Orleans zinkt, en dan New York enz.
Anders zouden de meeste Amerikanen er de voorkeur aan geven wapens te maken
om bruine mensen ergens anders te vermoorden. Het betaald. En daar
mompelt als “de subsidie” (voor steeds meer wapens)
komt er niet doorheen. En zo voort, enzovoort.
—Peter Loeb, Boston, MA, VS
Een crisis erger dan ISIS? De 'bail-ins' van de banken beginnen... Uw spaargeld zou kunnen worden weggevaagd door een enorme ineenstorting van de derivaten.
Door Ellen Brown
Global Research
29 december 2015
Terwijl de reguliere media zich richten op ISIS-extremisten, is een dreiging die vrijwel onopgemerkt is gebleven, dat uw spaargeld zou kunnen worden weggevaagd door een enorme ineenstorting van derivaten. In Europa zijn de reddingsoperaties voor de banken begonnen, en in de VS is de infrastructuur aanwezig. Armoede is ook dodelijk.
http://www.globalresearch.ca/a-crisis-worse-than-isis-bank-bail-ins-begin-your-life-savings-could-be-wiped-out-in-a-massive-derivatives-collapse/5498376
Planeet Mars = volgende uittocht voor het 'uitverkoren volk' – heb ik gelijk?
Geconfronteerd met een oversteek door de Rode Zee zal het hinkelen van Mozes zijn
vergeleken met de jarenlange ruimtereis van Matt Damon naar Mars.
Planeet Aarde is een overblijfsel – inwoners gedoemd – middelen uitgegeven – heb ik gelijk?
“De zachtmoedigen zullen de aarde beërven” – verlaten, verwoest en uitgeput
Toch zal het moeilijker zijn voor de rijke (egoïstische) man om het 'koninkrijk' binnen te gaan
“Dat wat gezien wordt is tijdelijk/wat onzichtbaar is, is eeuwig” – heb ik gelijk?
Elon Musk citeerde:
https://aeon.co/essays/elon-musk-puts-his-case-for-a-multi-planet-civilisation
Ik heb geen idee of Musk er ook daadwerkelijk zo over denkt, maar zijn daden geven aan dat hij veel serieuzer is in het verlaten van de aarde dan in het redden ervan. Wees getuige van de nieuwe herbruikbare raket die zijn bedrijf zojuist heeft gedemonstreerd. Als deze praktijk kan worden voortgezet en verbeterd, zullen de kosten voor het in een baan om de aarde brengen van een pond ‘spul’ een miljard euro bedragen geheel veel goedkoper. Om naar Mars te gaan zal heel wat van dat ‘gedoe’ nodig zijn, vooral als het de bedoeling is om daar te blijven.
Omdat het hele Amerikaanse ruimtevaartprogramma feitelijk is geprivatiseerd, hebben mensen als Musk tegenwoordig een buitensporige invloed. Het meenemen van rijke mensen naar Mars kan een heel grote zaak worden als de omstandigheden op aarde zo snel verslechteren als ik verwacht. Het zou heel goed kunnen dat de aarde wordt leeggezogen van alle hulpbronnen die nodig zijn om de weg vrij te maken voor de nieuwe Exodus.
Soms vraag ik me af waar de Deniers denken dat ze in dit alles passen. Er zullen een paar banen op Mars zijn voor de 'dienaarsklassen', maar de concurrentie hiervoor zal zeker de dubbelcijferige IQ-ontkenners uitsluiten. Het kan zo simpel zijn als dat ze willen deelnemen aan de grootste moord-zelfmoord aller tijden.
Dus precies dezelfde miljardairs die naar Mars zullen vliegen, zijn momenteel succesvol in het financieren van de propaganda-klapper van het ontkennen van fundamentele wetenschap, waardoor de rest van ons wordt gedwongen door te gaan met onze imitatie van de Gadarene-zwijnen door een door oorlog verscheurde helling af te dalen naar een barbaars bestaan. in het zwartgeblakerde puin.
Dus precies dezelfde miljardairs die naar Mars zullen vliegen, zijn momenteel succesvol in het financieren van de propaganda-klapper van het ontkennen van fundamentele wetenschap, waardoor de rest van ons wordt gedwongen door te gaan met onze imitatie van de Gadarene-zwijnen door over een door oorlog verscheurde helling naar een barbaar te snellen. bestaan in het zwartgeblakerde puin. >>Zacharias Smith
.
Voor de rijksten: een particulier belastingstelsel dat hen miljarden bespaart
De allerrijksten zijn in staat om stilletjes een belastingbeleid vorm te geven dat hen in staat stelt miljarden aan inkomsten te beschermen.
Door NOAM SCHEIBER en PATRICIA COHEN
http://www.nytimes.com/2015/12/30/business/economy/for-the-wealthiest-private-tax-system-saves-them-billions.html?ref=todayspaper
Dit essay deed me denken aan een stuk dat ik een week geleden in The New Yorker zag over een aantal rijke mensenwoningen in de omgeving van Miami.
http://www.newyorker.com/magazine/2015/12/21/the-siege-of-miami
Dit zijn de allereerste fasen – wacht even totdat het nodig is om nieuwe huizen te vinden voor vele miljoenen inwoners van de oostkust.
Vandaag echt slecht nieuws: het regent ten noorden van Groenland, bijna tot aan de noordpool. Een zeer grote driehoek gevormd door de noordkust van Groenland, Spitsbergen/Svalbard en de Noordpool. 40F temperaturen boven 80 graden N.Breedtegraad. Dit gebeurt in de arctische winter met 24 uur duisternis. Bron: Robertscribbler com, een goede site voor zeer verontrustend klimaatnieuws.
Ik ging naar Google Nieuws en zocht naar ‘regen’ en ‘noordpool’. Kijk eens, er was een verhaal over een bizarre storm die deze ondenkbare gebeurtenis zou kunnen veroorzaken.
Bedankt voor de link.