Exclusief: Moed kan, net als lafheid, groeien wanneer een actie van één persoon de beslissingen van anderen beïnvloedt, hetzij in de richting van moed of angst. Zo inspireerde het moedige klokkenluiden door sommige NSA-functionarissen Edward Snowden om de massale verzameling van gegevens over alle Amerikanen aan het licht te brengen, herinnert ex-CIA-analist Ray McGovern zich.
Door Ray McGovern
Toen Edward Snowden begin juni 2013 geheime gegevens begon te onthullen waaruit bleek dat criminele verzamelprogramma's van de National Security Agency van de Amerikaanse overheid werden uitgevoerd, werden voormalige NSA-professionals vrijer in het omschrijven van de vrijheden die met de Bill of Rights werden ontnomen, evenals het roekeloze, contraproductieve karakter van bulk elektronische gegevensverzameling.
Op 7 januari 2014 hebben vier senior gepensioneerde specialisten met een totaal van 144 jaar werk bij NSA William Binney, Thomas Drake, Edward Loomis en Kirk Wiebe een rapport opgesteld Memorandum voor de president het verstrekken van een alomvattend verslag van de problemen bij de NSA, samen met suggesties over hoe deze het beste kunnen worden aangepakt.
Voormalig National Security Agency-functionaris William Binney zit in de kantoren van Democracy Now! in New York City. (Fotocredit: Jacob Appelbaum)
Het doel was om president Obama zo volledig mogelijk te informeren, terwijl hij zich voorbereidde op actie in het licht van de onthullingen van Snowden.
Op 23 januari 2015 werd Binney in Berlijn geëerd met de jaarlijkse Sam Adams Award for Integrity in Intelligence. Ed Snowden werd voor de gelegenheid live gestreamd en zei: "Zonder Bill Binney zou er geen Ed Snowden zijn." (Binney was een van de eersten die zich publiekelijk uitsprak over misbruik door de NSA; blijkbaar moedigde dat Snowden aan om te doen wat hij deed.)
Snowden had al gezegd toen hij in juni 2013 naar Hong Kong vluchtte dat hij een uiterst belangrijke les had geleerd uit de vier jaar van vervolging/vervolging door de overheid van Tom Drake; namelijk dat hij, Ed Snowden, het land moest verlaten om zijn missie te vervullen en een redelijke kans te krijgen om te voorkomen dat hij de rest van zijn leven achter de tralies zou doorbrengen. (Uiteindelijk werden alle aanklachten tegen Drake afgewezen.)
Een belangrijke les die we kunnen trekken uit de stoutmoedigheid en vasthoudendheid van Binney en Drake is dat je nooit weet welke impuls moedige waarheidsvertellers kunnen geven aan andere, potentiële klokkenluiders als Ed Snowden.
In 1998 pakte Bill Binney, met zo'n 35 jaar ervaring als senior NSA-wiskundige en cryptoloog, een verbijsterend probleem aan voor de NSA: hoe om te gaan met de enorme hoeveelheid gegevens die beschikbaar zijn op het World Wide Web zonder inlichtingenanalisten onder een hooiberg te begraven. Van de gegevens.
Uit de lange ervaring van Binney bleek duidelijk dat het selecteren van informatie door het gebruik van metadatarelaties de slimme manier was. Zoals hij het stelt: “Slimme selectie is slim verzamelen.”
Deze benadering was totaal anders dan de benadering van het woord/zin-woordenboek-selecteer-type dat zelfs vandaag nog algemeen wordt gebruikt. De techniek van Binney was om metagegevens en enkele aanvullende regels te gebruiken om relaties te definiëren. Dit maakte een onderscheidbare selectie van gegevens mogelijk uit de tientallen terabytes die in de ether verdraaiden. De aanpak concentreerde de verzamelde gegevens rond bekende doelen, plus enkele potentiële ontwikkelingsdoelen, en leverde veel beter beheersbare inhoud op waar analisten mee om konden gaan.
De naalden ontbreken
De ervaring heeft al lang geleerd dat het verzamelen van alles in bulk en het gebruik van woord/zin-achtige zoekopdrachten ertoe leiden dat analisten in de data worden begraven en dat ze disfunctioneel worden. In sommige interne NSA-memo's die door Snowden zijn vrijgegeven, klagen NSA-analisten over het soort analyseverlamming dat het voor hen uiterst moeilijk maakt om de echte bedreigingen te vinden en aan te pakken.
Zoals Snowden grapte: “Het probleem met massasurveillance is dat als je alles verzamelt, je niets begrijpt.”
Het netto resultaat is dat mensen als eerste sterven. Pas dan gaan rechercheurs en wetshandhavingsinstanties hun enorme gegevens doorzoeken, zich richten op mogelijke daders van het misdrijf en vaak gerelateerde informatie vinden. Dit is uiteraard precies het tegenovergestelde van hoe de veiligheidsdiensten te werk zouden moeten gaan, ervan uitgaande dat de hoofdprioriteit het verijdelen van terroristische of andere aanvallen is. En toch gaat de Amerikaanse regering willens en wetens door met haar SOS-aanpak (Stasi-On-Steroids).
Kortom, succes kan alleen voortkomen uit een gerichte, gedisciplineerde selectie van gegevens buiten de glasvezellijnen, die bruikbare metadata opleveren, zoals Binney en zijn NSA-collega's hebben aangetoond. Er was inderdaad voldoende elektronische informatie verzameld door THINTHREAD, het verzamelsysteem dat Binney en zijn team creëerden. voor 9/11 de aanslagen te hebben verijdeld, zoals NSA-topman Thomas Drake tot zijn schrik vernam: na het feit.
‘Slimme selectie’-technieken kunnen ook de individuele privacy beschermen, zoals Binney en zijn collega’s eveneens hebben aangetoond. Sterker nog, deze aanpak kan een rijke maar beheersbare gegevensomgeving bieden die analisten kunnen gebruiken voor een van de belangrijkste inlichtingendoelstellingen: het voorspellen van intenties en capaciteiten.
Op deze manier wordt men niet beperkt tot het bekijken van aanval na aanval en vervolgens het bloed opvegen en databanken doorzoeken op aanwijzingen voor de daders, in de eerste plaats de taak van wetshandhaving.
Problemen met eerlijkheid
Helaas heeft de recente geschiedenis aangetoond dat de directeuren van de Amerikaanse inlichtingendiensten liegen, en dat de directeuren van de NSA openlijk liegen en lijden. nul gevolgen. Op 12 maart 2013 (minder dan twee maanden vaardigheden Na de onthullingen van Snowden), loog de directeur van de Nationale Inlichtingendienst, James Clapper, onder ede door te ontkennen dat de NSA ‘bewust’ ‘elk soort gegevens over miljoenen of honderden miljoenen Amerikanen’ verzamelde.
Senator Ron Wyden, D-Oregon, had die vraag die dag aan Clapper gesteld tijdens een formele, open hoorzitting van de Senaatsinlichtingencommissie.
Zo ook op 27 juni 2013, drie weken na Toen de eerste onthullingen van Snowden begonnen te komen, loog de toenmalige NSA-directeur Keith Alexander door dezelfde Senaatscommissie te vertellen dat het grootschalige telefoonbewakingsprogramma van de NSA 54 terroristische “complotten of gebeurtenissen” had verijdeld. Op 2 oktober 2013 gaf generaal Alexander in zijn getuigenis voor de Senaatscommissie voor Justitie toe dat het aantal verijdelde terroristische complotten niet 54 was, maar één. (En die specifieke kan een nauwkeurig onderzoek niet verdragen.)
Het onvermogen om verantwoordelijkheid te eisen voor deze misleidingen blijkt alsof er verder bewijs nodig is dat de commissies voor toezicht op de inlichtingendiensten van de Senaat allang de commissie voor toezicht op de inlichtingendiensten van de Senaat zijn geworden.
Als democratie nog steeds iets betekent, moeten wij, het volk, een soort vervanging bedenken voor de slaperige ‘waakhonden’ in het Congres, die hun verantwoordelijkheid hebben verspeeld om toezicht te houden op en te verifiëren wat de inlichtingendiensten doen. Nogmaals, Bill Binney heeft wat de meest verstandige en uitvoerbare suggesties voor dat doel lijken.
Hij heeft opgeroepen tot een goed opgeleid technisch team, verantwoordelijk tegenover de rechtbanken, met een duidelijk omschreven bevoegdheid om naar welke inlichtingendienst dan ook te gaan en rechtstreeks de databases en de gebruikte instrumenten te inspecteren en te inspecteren. Dit zou een gigantische stap zijn om ervoor te zorgen dat wij, de mensen, via dit opdringerige inspectieregime op een rudimentaire manier kunnen monitoren wat onze inlichtingendiensten doen.
Binney suggereert verder dat inlichtingendiensten verplicht moeten worden software te implementeren om hun eigen netwerken te monitoren, zodat schendingen van wet- en regelgeving automatisch kunnen worden opgespoord en onmiddellijk kunnen worden gerapporteerd.
Ray McGovern werkt samen met Tell the Word, een uitgeverij van de oecumenische Kerk van de Verlosser in de binnenstad van Washington. Hij is mede-oprichter van Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS) en is dank verschuldigd aan VIPS-lid Bill Binney voor een groot deel van de inhoud van dit artikel, dat voortkwam uit McGoverns voorbereide tekst voor opmerkingen op een conferentie op donderdag in Moskou, ter gelegenheid van de 10th verjaardag van de oprichting van RT.
Dank aan Ray McGovern en de VIPS-leden die gehoor geven aan een hogere plicht. Hun bijdrage is een historische bijdrage, waarvan we mogen hopen dat deze uiteindelijk leidt tot de uitbanning van onrechtmatige commerciële spionage en spionage door de overheid, als onderdeel van een bredere beweging richting herstel van de democratie.
Maar het probleem wordt natuurlijk niet simpelweg opgelost door simpelweg een agentschap op te richten dat onderzoek doet naar geheime agentschappen (zij weten hoe ze dergelijke agentschappen moeten beheren) noch door rechtbanken de bevoegdheid te geven om te vervolgen (rechters worden benoemd door en zijn het eens met de rechtse demagogen die promiscue spionage en promiscue spionage ondersteunen). tegen de democratie). Eerst moet men de controle over de regering door economische concentraties doorbreken, de checks and balances tussen de federale takken herontwerpen, amendementen op de grondwet goedkeuren om de financiering van de massamedia en verkiezingen te beperken tot beperkte individuele bijdragen, de boeven uit alle takken van de regering wegjagen, terugdraaien de perverse wetten van de rechtervleugel, en herstel van het vertrouwen in de rechtsstaat, de levensvatbaarheid van moreel handelen en het vermogen van het volk om te regeren.
Dat vereist waarschijnlijk dat we de hele puinhoop van onze voormalige democratie moeten recyclen. Maar onthullingen over enorme misstanden zijn een eerste stap.
Op 7 januari 2014 hebben vier senior gepensioneerde specialisten met een totaal van 144 jaar werk bij de NSA – William Binney, Thomas Drake, Edward Loomis en Kirk Wiebe – een memorandum voor de president opgesteld met daarin een uitgebreid verslag van de problemen bij de NSA, samen met suggesties over hoe deze het beste kunnen worden aangepakt.
Wat was het doel van het informeren van de president, anders dan door een verplichte hoepel springen? Is er iets waardevols uit deze oefening voortgekomen?
Moed is besmettelijk.
“Het netto resultaat is dat mensen als eerste sterven. Pas dan gaan rechercheurs en wetshandhavingsinstanties hun enorme gegevens doorzoeken, zich richten op mogelijke daders van het misdrijf en vaak gerelateerde informatie vinden. Dit is uiteraard precies het tegenovergestelde van hoe de veiligheidsdiensten te werk zouden moeten gaan – ervan uitgaande dat de hoofdprioriteit het verijdelen van terroristische of andere aanslagen is. En toch gaat de Amerikaanse regering willens en wetens door met haar SOS-aanpak (Stasi-On-Steroids).
In alle eerlijkheid is het onmogelijk om alle misdaden, inclusief terroristische misdaden, te voorkomen voordat ze plaatsvinden, omdat het niet mogelijk is om toekomstig menselijk gedrag MET ENIGE ECHTE NAUWKEURIGHEID te voorspellen. U herinnert zich misschien dat dit het valse argument was dat werd gebruikt om terroristische misdaden die onderzocht en vervolgd konden worden om te zetten in zaken van ‘inlichtingen’, waarbij mensen werden beloofd dat ze toekomstige terreurdaden zouden voorkomen door het ‘nationale veiligheidsinlichtingencomplex’ te creëren als het kleine broertje van de Militaire Industriële Organisatie. Complex).
Het kan misschien mogelijk zijn om af en toe geluk te hebben, maar de taak van het verdedigen tegen terroristische aanslagen wordt veel moeilijker, zo niet geheel onmogelijk, gemaakt wanneer de VS het aantal echte en potentiële terroristen enorm heeft vergroot met zijn 14 jaar oude, voortdurende “oorlog tegen het terrorisme.” Het is gewoon een dwaze boodschap.
Officiële pogingen om betekenis te geven aan de biljoenen stukjes (meestal niet-relevante) gegevens die de inlichtingengemeenschap heeft opgezogen en opgeslagen, hebben geresulteerd in het aanscherpen ervan tot een nog steeds enorm over-inclusief en enigszins onder-inclusief (Terrorist Identities DataMart Environment of TIDE) volglijst van “slechts” 1.1 miljoen personen. Dat is de trieste realiteit, maar dwaze, angstige mensen willen geloven dat hun regering hen kan beschermen, politici willen hun macht behouden en profiteurs willen meer geld verdienen, dus vertellen ze de burgers wat ze willen horen, zelfs als de politici/ambtenaren weten dat ze dat willen. liegen feitelijk. Er is bevestigd dat ten minste één van de Parijse aanvallers niet op de TIDE “terrorist watch list” stond en dus gemakkelijk de VS had kunnen binnenkomen via het “Visa Waiver Program”, terwijl San Bernardino-aanvaller Malik blijkbaar ook niet op de lijst stond en dus toestemming kreeg om kom de VS binnen met een ‘verloofdevisum’. Dit is de reden dat na 30 jaar VWP de urgentie in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat is toegenomen om het VWP te “repareren” (https://consortiumnews.com/2015/12/01/fretting-the-wrong-entry-program/Maar de onlangs voorgestelde hervormingen van het VWP, die ongetwijfeld het toerisme, het zakenleven en het reizen van wetenschappers zullen beperken (en de economische belangen van de VS zullen schaden), zullen vrijwel niets doen om de echte zwakheden aan te pakken van het surveillance-watchlisting-proces dat wordt gebruikt om visumaanvragers te controleren.
In feite riep onze MN-senator Amy Klobuchar zojuist op tot een “no fly zone” in Syrië in hetzelfde position paper waarin zij het wetsvoorstel van Feinstein steunt om het VWP te hervormen, dat deelname aan het VWP niet zou toestaan voor degenen die naar Syrië of Irak zijn gereisd. . Maar hoe kan worden vastgesteld of een VWP-aanvrager de poreuze grenzen tussen Turkije en Syrië of Irak heeft overschreden om tegen ISIS te vechten? De “no fly zone” van Klobuchar zou vermoedelijk garanderen dat de grens met Syrië poreus blijft.
Ik hoopte Coleen Rowley te horen zeggen dat de beste manier om terrorisme te bestrijden is door de misdaden van staatsterrorisme door de regering van de Verenigde Staten te stoppen. Het is een schande dat de grote criminelen zoals Dick Cheney geëerd worden door Marble Bustes of wat dan ook en we hebben het nog steeds over “Terroristen”!!! “Terroristen R' US”, Coleen……………..
Ik herinner me dat ik terugging en een oud artikel las uit – ik denk 2007 – waarin werd aangegeven dat Bill Binney de petitie had ondertekend, terwijl zovelen die beter zouden moeten weten, terughoudend zijn om dat te doen. Het lijkt een manifestatie te zijn van het Gerald Posner-syndroom. Het argument gaat ongeveer als volgt: ‘De omvang van de misdaad wekt de overtuiging dat de dader onmogelijk een onbeduidende verliezer kan zijn. Ergo, ‘complottheoretici’ houden vol dat Lee Harvey Oswald het niet had kunnen doen. Behalve dat, als je naar al het bewijsmateriaal kijkt, het vrij duidelijk is dat hij het niet gedaan kan hebben. In feite was hij eigenlijk maar een onbeduidende verliezer, en bovendien nog een onschuldige. Snel vooruit naar de getuigenis van het Congres van generaal Lloyd Austin, die moest toegeven dat, na het uitgeven van 500,000,000 dollar, het beste wat ze konden doen was tussen de vijf en een dozijn doorgelichte en getrainde ‘gematigde’ strijders naar Syrië te sturen. Die operatie verdient een kritische vergelijking met een man in een grot met een laptop die twintig terroristen opstelde, hun kosten van levensonderhoud financierde, toezicht hield op vliegtrainingsprogramma's, visa, licenties en persoonlijke documenten beheerde, hun logistieke behoeften coördineerde, doelen specificeerde en een datum koos. wanneer NORAD en zeventien inlichtingendiensten niet zouden reageren. Extrapolerend op basis van de door generaal Austin beschreven prestaties moet een dergelijke operatie in de miljarden dollars hebben gekost. Het is onmogelijk te geloven dat ‘staatssponsoring’ geen onmisbare rol heeft gespeeld… tenzij je kunt geloven dat de paashaas, de tandenfee en ‘magische kogels’ echt bestaan. Wanneer door en door rationele, geloofwaardige en intellectueel gezonde individuen twijfels uiten, is er beslist sprake van een samenzwering. Als de 'schuldigen' werkelijk schuldig zijn, waarom zou men dan de waarheid verbergen? Als het officiële verhaal waar zou zijn, zou het niet nodig zijn de “28 pagina’s” te classificeren. Het is eigenlijk allemaal zo simpel. Er is een ‘samenzwering’ om de waarheid te begraven. Er is nog tijd, maar ons huidige traject lijkt een uitnodiging tot vergetelheid als er geen oplossing is. De klok tikt, mensen.
Snel vooruit van “magische kogels” naar “magische paspoorten”.
Snel vooruit van onwaarschijnlijke video’s “bevestigd” door “inlichtingenanalyse” van “officiële overheidsbronnen” naar onwaarschijnlijke video’s “bevestigd” door “social media forensisch onderzoek” door “burgerjournalist bloggers” en “informatiewebsites”.
Snel vooruit van een man in een grot met een laptop naar een colonne tankvoertuigen die zich over tientallen kilometers uitstrekte, zodat ze zich vanaf een hoogte van 4,000 tot 5,000 meter tot voorbij de horizon uitstrekken.
Snel vooruit van louter een ‘netwerk’ naar een ‘staat’ met zijn eigen zwarte vlag.
De bekende sponsors blijven dezelfde.
Voor degenen die nog steeds niet overtuigd zijn door meedogenloze demagogische schriktactieken: het volgende rokende wapen kan een paddestoelwolk zijn.
William Binney heeft de petitie van de Architects and Engineers for 9/11 Truth ondertekend, waarin wordt opgeroepen tot een nieuw onderzoek naar de aanslagen van 9 september.
https://www.youtube.com/watch?v=9PYcMdgAIks
Binney was dertig jaar lang ambtenaar bij de NSA en nam in oktober 30 ontslag vanwege de flagrante en opzettelijke schendingen van de grondwet waarmee de NSA zich bezighield. De afgelopen dertien jaar heeft hij gewerkt om de dienst ter verantwoording te roepen voor haar daden. .
Meer dan 2,400 architecten en ingenieurs en 20,500 aanhangers van het algemene publiek, zoals William Binney, hebben de petitie ondertekend en eisen een werkelijk onafhankelijk onderzoek met dagvaarding om de volledige waarheid rond de gebeurtenissen van 9 september 11 bloot te leggen – met name de ineenstorting van het World Trade Center. Torens en gebouw 01.
http://www.ae911truth.org/
Er bestaat voldoende twijfel over het officiële verhaal en daarom moet het onderzoek naar 9 september worden heropend en een volledig onderzoek omvatten naar het mogelijke gebruik van explosieven die mogelijk de werkelijke oorzaak zijn geweest van de vernietiging van de Twin Towers van het World Trade Center. Gebouw 11.
Iedereen is de meest recente lichting klokkenluiders veel dank verschuldigd. Als Canadees geloof ik dat onze nieuw gekozen regering een geweldige kans heeft om het goed te maken voor het schandelijk opgeven van onze rol van vredeshandhaver en sponsor van de mensenrechten op het internationale toneel. Van mijn kant heb ik een e-mailpetitie gestart voor de Canadese regering om asiel te verlenen aan Edward Snowden. Ik zou het op prijs stellen als u uw steun betuigt http://let.snowden.in
In de Strategic Mission List van de NSA uit 2007, verkregen door Edward Snowden, staat in een sectie van het document met de titel 'Buitenlandse inlichtingen, contraspionage; Ontkennings- en misleidingsactiviteiten: het tegengaan van bedreigingen van buitenlandse inlichtingen”, werd Israël vermeld als een van de belangrijkste daders van “spionage-/inlichtingenverzamelingsoperaties en manipulatie-/invloedoperaties” tegen organen van de Amerikaanse regering, het leger, de wetenschap en technologie en de inlichtingengemeenschap.
De term ‘manipulatie/invloedsoperaties’ verwijst naar geheime pogingen van Israël om de Amerikaanse publieke opinie in zijn voordeel te beïnvloeden.
Onder het kopje ‘Cyberruimte beheersen en een aanval op kritieke informatiesystemen van de VS voorkomen’ behoorde Israël tot de landen die werden geïdentificeerd als ‘FIS-bedreigingen [van het financiële/bancaire systeem]. Israël staat ook op de lijst van landen die volgens de de NSA om elektronische oorlogsvoering “producenten/proliferatoren mogelijk te maken.”
Mossad heeft langdurige banden met Verint, Narus en andere Israëlische bedrijven op het gebied van surveillancetechnologie die worden gebruikt voor zowel binnenlandse als internationale spionage, waardoor Israël toegang heeft tot informatie die door de NSA is verzameld.
http://sjlendman.blogspot.com/2013/06/israeli-involvement-in-nsa-spying.html
Of het nu de mobiele telefoon van Angela Merkel, het bidet van François Hollande of de rumpuskamer van Lindsey Graham is, de NSA en Israël beschikken over genoeg chantagemateriaal over wereldleiders.
En men moet zich niet laten afleiden van het feit dat heel New York en de oostkust nog scherper in de gaten zouden kunnen worden gehouden door de aanwezigheid van Technion, het Israëlische technologie-instituut dat zo'n belangrijke speler is geweest in de Israëlische defensie-industrie, zodra het zich heeft gevestigd. op Roosevelt Island in New York. Hoewel Technion door de regering-Bloomberg is geselecteerd om als technologie-incubator te dienen, is het niet moeilijk te concluderen dat het ook andere functies zal vervullen voor de onze en de Israëlische regering.
Dank u Ray McGovern voor uw voortdurende inzicht en democratische bezorgdheid. Het is heel duidelijk dat we grote problemen met onze niet-functionele regering moeten aanpakken. Publiekelijk nadenken en schrijven over mogelijkheden is een uitstekende manier om mogelijke oplossingen te verzamelen. Een opener systeem is absoluut noodzakelijk in een vrije democratie, dus ga alsjeblieft door met het werk. Wat mij betreft, ik heb er vaak over nagedacht hoe onze democratie zou kunnen ‘herstellen’ van de staatsgreep van 22 november 1963 zonder zichzelf aan stukken te scheuren, en een mogelijke oplossing lijkt zoiets als een waarheids- en verzoeningscommissie te zijn, gesteund door door zware straffen voor degenen die weigeren eerlijk te getuigen. Toch zou zo’n commissie extra constitutioneel zijn en in ‘werkelijkheid’ onmogelijk lijken. Er is nog steeds enige hoop nodig, vooral in disfunctionele tijden waarin we leven.