De hysterie over het terrorisme van de Islamitische Staat leidt tot geruchten over een nieuwe door de VS geleide grondoorlog in het Midden-Oosten, dit keer een invasie van Syrië onder het mom van een ‘veilige zone’, maar dergelijke overhaaste acties zouden de zaken alleen maar erger maken, schrijft ex-CIA analist Paul R. Pillar.
Door Paul R. Pillar
De emotionele en ongerichte reactie op de jongste massale schietpartij in de Verenigde Staten, gekoppeld aan misplaatste maar helaas goed verankerde manieren van denken over terrorisme en terrorismebestrijding, samen met een politieke campagne met chauvinistische oproepen, vergroot de druk op de Amerikaanse regering om kostbare en contraproductieve nieuwe inspanningen in het Midden-Oosten ondernemen.
Een dominant thema in het publieke debat is dat de zogenaamde Islamitische Staat (ook bekend als ISIS, ISIL of Daesh) achter wat in het Westen al zeer destructief terrorisme is geworden, en daarom moeten de Verenigde Staten zich haasten om de groep in zijn eigen land te vernietigen. bolwerk in Syrië en Irak, en dit betekent een toenemend gebruik van militair geweld.
Voormalig gouverneur van Florida Jeb Bush, die zich heeft aangesloten bij zijn oproep tot een ‘oorlog’ tegen ‘islamitisch terrorisme’.
Republikeinse presidentskandidaten zijn dat ook geweest leiding geven aan de aanklacht met intensief gebruik van het ‘oorlogsvocabulaire’, het lexicon bij uitstek om hardheid over te brengen en een beroep te doen op de angsten van het publiek, zelfs als de specifieke betekenissen en implicaties van dergelijke terminologie niet duidelijk worden omschreven.
“Islamitisch terrorisme wil onze manier van leven vernietigen”, verklaarde Jeb Bush. “Ze hebben ons de oorlog verklaard, en wij moeten hen de oorlog verklaren.” Chris Christie zei: ‘Onze natie wordt belegerd. Ik denk dat we te maken hebben met de volgende wereldoorlog.” Ted Cruz verklaarde: ‘Deze natie heeft een president in oorlogstijd nodig. … Onze vijanden zijn in oorlog met ons.’
Deze benadering negeert wat juist de incidenten die de angsten hebben opgeroepen waarop deze kandidaten een beroep doen ons vertellen over de bronnen van het internationale terrorisme in het Westen en wat de omvang en ernst ervan bepaalt. Het negeert de ware aard van elk verband tussen bolwerken van extremistische groeperingen in het Midden-Oosten en terrorisme op andere continenten.
En de aanpak negeert recente en opvallende lessen over de toepassing van militair geweld van buitenaf, vooral van de VS, op conflicten in het Midden-Oosten.
Met het voorbehoud dat elk strafrechtelijk onderzoek de tijd moet krijgen om zijn gang te gaan voordat we harde conclusies kunnen trekken over welk gewelddadig incident dan ook, ondersteunt wat we tot nu toe weten over de twee gebeurtenissen die de grootste impuls hebben gegeven aan het huidige alarm eenvoudigweg niet de beeld van ISIS-beslissers die een terroristische campagne tegen het Westen ontketenen en beheren, hoe graag ze dat ook zouden willen.
In een patroon dat bekend werd toen ‘verbonden aan Al-Qaeda’ de uitdrukking was die mensen het meest waarschijnlijk in paniek bracht na een incident, heeft ‘verbonden aan ISIS’ nu dat effect, zowel bij de mensen die het alarm voelen als bij de politici. die het uitbuiten, zonder na te denken over wat het verband precies betekent, en of het überhaupt iets betekent in termen van de aard van de toekomstige terroristische dreiging in het Westen en de variabelen die daarop van invloed zijn.
Het onderzoek naar de aanslagen in Parijs van vorige maand is nu meer dan drie weken oud, en op basis van wat openbaar is gemaakt, lijken de aanslagen nog steeds het werk te zijn van een in België gevestigde radicale bende bestaande uit burgers van landen van de Europese Unie.
Wat klaarblijkelijk niet is opgedoken, en gegeven de huidige beleidsrichting van de regering-Hollande, ons zeker zou zijn verteld als het wel was opgedoken, is enig bewijs dat iemand in Raqqa of elders in ISIS-land de operatie heeft bevolen of geleid. . Ook lijkt het er niet op dat ISIS enige aanvalsrelevante vaardigheden heeft overgedragen zo'n vaardigheid is nauwelijks zichtbaar in de eerste plaats.
Wat de schietpartijen in San Bernardino betreft, is het enige verband met ISIS, van welke aard dan ook, waarover ons tot nu toe is verteld, dat de vrouwelijke helft van het schietteam zich in een bericht op Facebook identificeert met de groep. Blijkbaar heeft ze de post met een telefoon geplaatst op de dag van de schietpartij.
Deze omstandigheden zijn vergelijkbaar met andere terreurincidenten in de afgelopen jaren in de Verenigde Staten door individuen met vergelijkbare radicaal-islamistische neigingen, zoals Nidal Hasan, die in 2009 een massaschietpartij op Fort Hood pleegde, en Faisal Shahzad, die een onhandige actie maakte. poging tot ontploffing van een autobom op Times Square in 2010.
In beide gevallen was er sprake van enig contact met een buitenlandse groepering: Al-Qaeda op het Arabisch Schiereiland met Hasan, en de Pakistaanse Taliban in het geval van Shahzad. In beide gevallen was het radicalisme al vóór het contact aanwezig in het individu. In beide gevallen was het de persoon in de Verenigde Staten die het contact zocht, en niet andersom. En ondanks de gerapporteerde training die Shahzad ontving, werd het onderscheid tussen stervende en levende mensen niet bepaald door aanvalsrelevante vaardigheden die uit het buitenland kwamen.
Het meeste dat men tot nu toe kan zeggen over ISIS en de aanslagen in het Westen waarmee het “gelinkt” is, is dat het op de een of andere manier als inspiratie heeft gediend. Of beter gezegd: het fungeerde als het soort grotere zaak waarvoor zelfs mensen die gedreven worden door meer parochiale grieven en innerlijke demonen graag geassocieerd worden als ze hun gewelddadige daden uitvoeren.
Die observatie laat een grote leemte achter in elke analyse die probeert aan te tonen dat zelfs het inspirerende bestaan van ISIS en zijn ministaat in het Midden-Oosten een verschil maakt in het al dan niet plaatsvinden van terroristische aanslagen zoals die in San Bernardino. Als de naam ISIS niet als de grotere oorzaak werd genoemd, had het gemakkelijk een andere naam kunnen zijn.
Sterker nog: andere namen hebben wordt door veel hedendaagse radicale soennitische islamisten aangeroepen, hoewel ISIS de afgelopen twee jaar de geprefereerde merknaam is geworden voor dergelijke mensen, en Al-Qaeda in die rol grotendeels heeft verdrongen. Een Amerikaanse functionaris bevestigd aan de pers afgelopen weekend had de mannelijke helft van het schietduo uit San Bernardino geprobeerd (het is niet duidelijk wanneer) contact te zoeken met zowel het in Somalië gevestigde Al-Shabab als Jabhat Al-Nusra, het Al-Qaeda-filiaal in Syrië.
ISIS en zijn enclave vormen zeker een aanzienlijk veiligheidsprobleem in het Midden-Oosten en specifiek voor Syrië en Irak. Maar dat is een probleem dat verschilt van, en niet mag worden verward met, de bestrijding van terroristische dreigingen in de Verenigde Staten. Het zou een grote vergissing zijn om een golf van angst voor dergelijke bedreigingen, laat staan een opportunistische politieke uitbuiting van dergelijke angst, de drijvende kracht achter het beleid ten aanzien van Syrië en Irak te laten zijn.
Elk gebruik van militair geweld op dat gebied zou in plaats daarvan moeten worden geleid door lessen uit recente ervaringen die bijna te voor de hand liggend zijn om opnieuw te moeten worden herhaald. Eén van die lessen is dat het omverwerpen of verdrijven van een ongewenst regime of quasi-regime niet noodzakelijkerwijs een einde maakt aan een veiligheidsprobleem, maar slechts het begin markeert van een nieuwe fase van een oorlog.
Een andere is dat zolang er niet de wil en de consensus onder de lokale bevolking bestaat om een nieuwe en stabiele alternatieve politieke orde te vormen, de daaruit voortvloeiende wanorde alleen maar in het voordeel van extremistische groeperingen werkt. ISIS ontstond onder een andere naam in de wanorde in Irak die volgde op de Amerikaanse omverwerping van het regime van Saddam Hoessein.
Een van de weinige plaatsen waar ISIS een satellietaanwezigheid lijkt te hebben gevestigd waar het meer een organisatorische en niet alleen maar inspirerende verbinding heeft, is de chaos van Libië sinds het regime van Muammar Gaddafi werd omvergeworpen met behulp van westerse militaire macht.
Een andere reeks lessen betreft hoe vrijwel elk gebruik van Amerikaans militair geweld in het Midden-Oosten begint met twee aanvallen ertegen, in termen van de verdenkingen en wrok van de lokale bevolking. Dergelijke gevoelens kwamen tot uiting in de negatieve publieke reactie van de regering-Abadi in Irak op de zeer bescheiden extra inzet van Amerikaanse speciale operatietroepen die onlangs werd aangekondigd.
De verdenkingen en wrok zijn deels de reden waarom, zoals president Barack Obama zondag terecht opmerkte in zijn televisietoespraak, grotere inzet van Amerikaanse troepen ISIS alleen maar in de kaart zou spelen.
De pseudo-staat ISIS bevat de zaden van zijn eigen vernietiging. Het heeft noch de economische basis, noch de aantrekkingskracht van een betere manier van leven, noch voldoende externe steun om voor onbepaalde tijd door te gaan. Het aanpakken ervan mag niet worden gezien als een race om het te verpletteren vóór de volgende terroristische aanval in het Westen, omdat het verpletteren ervan die aanval niet zal voorkomen.
Het meest effectieve westerse beleid zal elke verdere uitbreiding van de ISIS-enclave tegenhouden, en die is al gestopt, haar terugdringen op plaatsen waar het mogelijk is om terug te dringen, en andere vormen van druk uitoefenen die de kiemen van vernietiging zullen helpen zich te verspreiden. spruit. Een beeld van een groep die meer bezuinigt dan vooruitgaat, zal veel doen om het merk ISIS als leidraad voor potentiële rekruten en als dekmantel voor terroristen in het Westen te verzuren.
As Stephen Biddle en Jacob Shapiro hebben commentaar gegeven“In praktische termen is wat mogelijk is tegen de Islamitische Staat een vorm van inperking of onderdrukking. En dat is in essentie waar het huidige beleid van de regering op neerkomt.”
De ‘oorlog’-taal is zo geworden de rigueur dat president Obama zich verplicht voelde een deel ervan te gebruiken in zijn zondagavondtoespraak over terrorisme. Tot nu toe heeft hij echter wijselijk de meeste kostbare en contraproductieve manieren vermeden waarop vocabulaire en metafoor in het militaire beleid kunnen terechtkomen, zoals ‘oorlogspraat’ zo gemakkelijk doet.
Hij heeft ook, net zo verstandig, de combinatie vermeden van het aanvallen van een extremistische enclave in stoffige delen van het Midden-Oosten en het beschermen van het Amerikaanse volk tegen terrorisme.
Paul R. Pillar groeide in zijn 28 jaar bij de Central Intelligence Agency uit tot een van de topanalisten van de dienst. Hij is nu gastprofessor aan de Georgetown University voor veiligheidsstudies. (Dit artikel verscheen voor het eerst als een blog post op de website van The National Interest. Herdrukt met toestemming van de auteur.)
Elke schrijver/commentator die “ISIS” presenteert als een soennitische Wahabi-terroristische dreiging voor het Westen, is ofwel niet bekend met de oorspronkelijke Wahabi-gedachte, ofwel gooit hij opzettelijk zand in de ogen van zijn lezers. Deze huurlingengroep heeft niets met welke religie dan ook te maken. Het is een poging van al die schrijvers, inclusief de auteur van dit artikel, om de echte eigenaren van dit doodseskader, dat wil zeggen de westerse en Israëlische inlichtingendiensten, vrij te pleiten. Ieder weldenkend mens kan gemakkelijk concluderen dat dit doodseskader is opgericht om het door de Amerikaanse beleidsmakers gewenste doel van regimeverandering met een dubbele nationaliteit te bereiken in landen die zelfs maar de geringste bedreiging vormen voor de oprichting van Groot-Israël. Zogenaamde ISIS heeft als onafhankelijke entiteit absoluut niet het vermogen om zichzelf zelfs maar te organiseren in enige betekenisvolle macht, laat staan om een grote bedreiging te vormen voor de wereldmachten. Het zijn de westerse media die de ISIS-ballon hebben opgeblazen om deze te gebruiken om angst onder het publiek te zaaien en toestemming te verkrijgen om de arme en zwakkere landen aan te vallen. De islam wordt als zondebok gebruikt door deze huursoldaten in verband te brengen met een specifieke sekte van de islam die de huidige algemene onmacht van de moslimwereld kent. Dus meneer Pillar houdt ons niet voor de gek door te geloven dat ISIS het resultaat is van een terugslag. Het is doelbewust gecreëerd om een aantal doelen te bereiken die politiek moeilijk te bereiken zijn door middel van directe invasie, punt uit.
Europa en de Verenigde Staten lijken zich zorgen te maken over de mogelijkheid dat harde kern islamitische terroristen tussen de vluchtelingen onze landen binnenglippen. Onze moorddadige inmenging in het Midden-Oosten heeft het zelfs nog erger gemaakt. Het meeste, of misschien wel alle, terrorisme dat in Europa en de VS wordt gepleegd, is gepleegd door islamitische burgers van die landen. De islamisten hoeven niemand naar het Westen te exporteren om ons schade te berokkenen. Radicalen worden in overvloed gecreëerd door de zeer wrede acties die WIJ ondernemen in de wieg van hun beschaving. In feite creëren we er zo veel dat ze massaal vanuit hun comfortabele westerse huizen en banen naar het front zijn gemigreerd. Het wordt onzinnig om ons zorgen te maken over islamitische moordenaars die hier naar binnen glippen als we zoveel zelf geteelde producten creëren dat we ze in werkelijkheid naar het Midden-Oosten exporteren.
Mee eens zijn! De VS behandelen het Midden-Oosten sinds 1938 als hun persoonlijke zandbak op het speelveld van de wereld. De omverwerping in 1953 van de democratisch gekozen premier van Iran, Mosaddegh, door de CIA en M16 tijdens Operatie Ajax is DE blauwdruk voor ons ‘buitenlands beleid’ in de wereld. Midden-Oosten. Ik ben er zeker van dat het bloedbad, de chaos en de chaos die WIJ in de wereld hebben losgelaten, kan wedijveren met de “kwade rijken” waar we zo schijnheilig met onze vingers naar wijzen. En Obama, onze Nobelprijswinnende president. Als het Amerikaanse publiek maar een idee had van de verwoestende gevolgen die zijn zeven jaar durende drone-oorlog heeft gehad op de onschuldige bevolkingsgroepen waarop het gericht was... dan is het allemaal gewoon meer dan walgelijk! En dit komt van een diehard, met vlaggen zwaaiende Republikein die op negentienjarige leeftijd viel voor het sprookje Ronald Reagan en nooit meer achterom keek. Wat ben ik een dwaas geweest.
Christene, sla jezelf niet te veel in de maling, want er zijn velen van ons die onszelf meer dan eens in een spijtige staat van wanhoop hebben gestemd. Het is om deze reden dat ik me nu ernstig afvraag of een goede Amerikaan neerkomt op niet stemmen, of er geen betere keuzes zijn dan waar we momenteel uit moeten kiezen. Op deze manier hoef ik tenminste niet rond te lopen met het gevoel verantwoordelijk te zijn voor het aanstellen van iemand die een regelrechte ramp voor deze wereld is. Ik zou willen dat er voor ons burgers een manier was om te protesteren tegen het oorlogsbeleid van onze regering en tegen een paar andere belangrijke kwesties, zoals goede banen. Misschien moeten we op een dag allemaal thuis blijven zitten en gewoon niets doen. Niet winkelen, niet reizen, geen benzine kopen, niets, en kijk eens wat een effect dat zou hebben op onze bedrijfsopperheren. Noem het het protest van de ‘Stilte’. Doe zo weinig als nodig is, behalve in noodsituaties; de Amerikanen zouden in een staat van stille opstand verkeren. Stel je de lege winkelcentra, de lege luchthavens, de lege Walmart's en de bijna lege straten voor. Koken en feestjes blokkeren zou prima zijn, aangezien dit een gelegenheid zou zijn om je buurman te ontmoeten, maar verder niets. Vooral het niet aanzetten van je tv of radio zou voldoende zijn om deze hebzuchtige bedrijven over de rand te drijven. Sorry, ik kan je geen beter advies geven, maar voel je niet geïsoleerd omdat je op een zure kandidaat hebt gestemd. Wij zijn jij Christene, dus wees vrolijk, er zijn velen onder ons die wensen en bidden voor een betere dag.
Dat, meneer, is een UITSTEKEND idee!! Wij mensen hebben uiteindelijk werkelijk alle macht in handen en die zit in onze portemonnee. Geen gewelddadige revolutie, geen dramatische marsen, geen vitriool, we ritsen gewoon stilletjes onze portemonnees dicht en wachten. Kunt u zich de seismische machtsverschuiving voorstellen die zou plaatsvinden! En daar zouden niet zoveel van ons voor nodig zijn.
Je hebt mij enorm opgevrolijkt! En ik denk dat je misschien gelijk hebt als je gaat stemmen bij deze verkiezingen. Ik heb NOOIT het stemmen bij welke verkiezing dan ook gemist, maar ik kan gewoon niet langer met een goed geweten aan deze farce deelnemen. Gezondheid!
Het is echt heel eenvoudig. Iedere gewelddadige jihadist heeft zijn/haar wortels in het wahhabisme/salafisme. Saoedi-Arabië is de schepper van de giftige beerput die bekend staat als het wahhabisme. Saoedi-Arabië financiert de verspreiding van het wahhabisme door hun agressieve bekering en door het vernielen van wahhabi-moskeeën over de hele wereld, inclusief de VS en Europa. Saoedi-Arabië is de Grote Poobah van het Midden-Oosten en daarom strekken de voor de hand liggende financiering, steun, bescherming en creatie van genoemde jihadisten rechtstreeks naar hen uit. Saoedi-Arabië is het favoriete schoothondje (of aanvalshond, hoe dan ook) van de VS in het Midden-Oosten, dus daarom moet alles wat Saoedi-Arabië doet het stempel van goedkeuring van de VS hebben. Dus ik denk dat in de uiteindelijke analyses de “War on Terrorism” leidt regelrecht terug naar ons! Oeps!!
Als een 55-jarige grootmoeder met verlamming, die al een jaar gestudeerd heeft en in het midden van Nowhere MN woont, deze punten met elkaar kan verbinden, wat doet onze “Intelligence”-gemeenschap dan precies?
Het is echt heel eenvoudig. Iedere gewelddadige jihadist heeft zijn/haar wortels in het wahhabisme/salafisme. Saoedi-Arabië is de schepper van de giftige beerput die bekend staat als het wahhabisme. Saoedi-Arabië financiert de verspreiding van het wahhabisme door hun agressieve bekering en door het vernielen van wahhabi-moskeeën over de hele wereld, inclusief de VS en Europa. Saoedi-Arabië is de Grote Poobah van het Midden-Oosten en daarom strekken de voor de hand liggende financiering, steun, bescherming en creatie van genoemde jihadisten rechtstreeks naar hen uit. Saoedi-Arabië is het favoriete schoothondje (of aanvalshond, hoe dan ook) van de VS in het Midden-Oosten, dus daarom moet alles wat Saoedi-Arabië doet het stempel van goedkeuring van de VS hebben. Dus ik denk dat in de uiteindelijke analyses de “War on Terrorism” leidt regelrecht terug naar ons! Oeps!!
Als een 55-jarige grootmoeder met verlamming, die al een jaar gestudeerd heeft en in het midden van Nowhere MN woont, deze punten met elkaar kan verbinden, wat doet onze “Intelligence”-gemeenschap dan precies?
Het is simpel: ze liegen tegen je.
Ja. Ja, dat zijn ze. Dus wat doet een 55-jarige grootmoeder met verlamming, met 1 jaar studie, woonachtig in Nowhere, MN daaraan? Want op dit moment kijk ik alleen maar naar mijn kinderen en kleinkinderen en vraag me af hoe ik in vredesnaam iets kan doen aan deze onvoorstelbare puinhoop die ze erven en de enige optie die ik zie is Donald Trump?!! Geef een symbolische middelvinger aan het Beltway-establishment en ga voor Trump, dat is alles. Omdat ik op dit moment naar alle anderen kijk als de nakomelingen van Satan zelf. Zo woedend ben ik nu.
PS Excuses voor de dubbelpost. Trage iPad, ongeduldige vingers, twee keer op de paal drukken.
klaagzang voor een natie die de weg kwijt is
tijdens mijn leven is deze natie verdwenen
van de imperfecte democratie
om de plutocratie volledig te corrumperen,
geleid door een tweepartijenstelsel van kleptocraten,
slaafse automaten met leugens
ooit op hun lippen en bebloede handen
altijd verlengd voor hun tegenprestatie.
en te veel van zijn mensen
ga toch maar met elkaar om
in hun buik weten ze dat het alles is
namaak, ongepast, pervers,
het louche pad naar de ondergang
als natie, als volk. Hemel
help ons allemaal – want het lijkt erop dat we dat kunnen
onszelf niet langer helpen…
* * *
Een beroep op logica en rationeel denken kan het feit niet overwinnen dat een belangrijke en machtige factie van de Amerikaanse staat beleidsresultaten nastreeft in coördinatie met deze soennitische terroristen, en dat de Amerikaanse reguliere media er alles aan doen om de regionale sponsors van terrorisme te beschermen en te voorkomen dat het Amerikaanse volk de ware bron van deze dreiging niet begrijpt. Politici en opiniemakers die met naam kunnen worden genoemd, hebben samen met de terroristen en hun sponsors gehandeld. Het is bijna voorspelbaar dat het slecht geïnformeerde Amerikaanse publiek, in naam van de strijd tegen deze radicale krachten, het uiteenvallen van Syrië en Irak zal steunen, gevolgd door een campagne gericht tegen Iran.
Terwijl het Witte Huis de wereld het verhaal blijft vertellen over de cruciale rol van Amerika in de zogenaamde ‘oorlog tegen het terrorisme’, willen de mensen van de wereld weten welke rol de door de VS geleide Noord-Atlantische alliantie speelt in de strijd tegen het terrorisme. sponsoring en bewapening van de Islamitische Staat (ISIL). Dergelijke verhalen, evenals de door Washington gesteunde propagandacampagnes over de ‘steeds groeiende dreiging van de Islamitische Staat’, hebben een gemeenschappelijk doel: het excuseren van de duizelingwekkende uitgaven aan wapens die het Amerikaanse leger blijft doorbranden om een aantal wapenfabrikanten. Toch gebruikt het Witte Huis terroristische aanslagen over de hele wereld, die zogenaamd zijn uitgevoerd door islamitische groeperingen, om zijn eigen oorlogen in het Midden-Oosten voort te zetten, waardoor de landen waar het niet van houdt worden onderworpen aan bombardementen en verwoestingen.
Hoe zou je anders het feit kunnen verklaren dat een jaar na de strijd tegen IS, geïnitieerd door Barack Obama zelf, met in totaal zestig provincies die zich verenigden onder de vlag van de zogenaamde Amerikaanse coalitie, nog niets is om over op te scheppen? Alleen het besluit van Rusland om eindelijk luchtaanvallen te lanceren tegen radicalen in Syrië resulteerde in de vernietiging van de oliesmokkelinfrastructuur die ISIS al jaren van financiering voorzag. In een poging zijn gezicht te redden zond een nationale Amerikaanse omroeporganisatie, PBS, op 60 november de beelden uit van Russische aanvallen op ISIL in Syrië, terwijl hij beweerde dat het in werkelijkheid Amerikaanse troepen waren die deze aanvallen uitvoerden. Het is duidelijk dat de Amerikaanse propagandamachine te ver is gegaan in het verzinnen van bewijsmateriaal van een succesvolle NAVO-campagne in Syrië door het stelen van beeldmateriaal van het Russische Ministerie van Defensie. Hoe zou je anders de excessieve financiering van drieduizend zogenaamde adviseurs kunnen rechtvaardigen die de “krachten van de gematigde Syrische oppositie” hebben getraind, terwijl er nog maar iets meer dan honderd van hen in Syrië achterblijven?
Over de ‘echte’ anti-ISIL-coalitie gesproken: het blijkt dat Amerikaanse generaals al een jaar lang worstelen om inlichtingen- en militaire rapporten te verzinnen om ze er goed uit te laten zien. Ze zijn nog niet eens begonnen met de strijd tegen ISIL. De enige echte bijdrage van het Amerikaanse leger aan de situatie ter plaatse was de wapenlevering aan islamisten. Natuurlijk hebben ze dit niet met opzet gedaan, het lijkt erop dat ze de kratten gewoon niet meer goed kunnen laten vallen, waardoor ze keer op keer […]
Er is veel moeite gedaan om de gewone lezer ervan te overtuigen dat Washington en Ankara meedogenloos rug aan rug tegen Islamitische Staat vechten.
Maar eindelijk zijn deze maskers afgegaan. De voor de hand liggende rol van Turkije bij de smokkel en verkoop van Syrische en Iraakse gestolen olie wordt door niemand meer in twijfel getrokken.
de karavanen met gestolen olie bereikten hun bestemming in de Turkse haven van Ceyhan, gelegen op een uur rijden van de Amerikaanse militaire basis in Incirlik. Er is geen genie voor nodig om erachter te komen dat de door Islamitische Staat gestolen olie aan talloze NAVO-bondgenoten is geleverd.
Turkije en samen met de NAVO-troepen bouwen hun militaire aanwezigheid op langs de aanvoerroutes van Islamitische Staat om de radicale militanten te beschermen tegen nieuwe aanvallen.
De NAVO is niet beter dan Turkije
Door Martin Berger
http://journal-neo.org/2015/12/09/nato-is-no-better-than-turkey/
RE: “ABE” IN CONTEXT
“De analyses van Abe voegen consequent dimensies toe aan artikelen
zoals hierboven.
In een eigen commentaar op de recente van Lawrence Davidson
artikel in Consortium (“: The Terror from the Gun”) I
zie de woorden van Gabriël Kolko. Mijn opmerking luidt
getiteld POLITIEK GEMAK. Ik raad het dringend aan
“Abe” en anderen op Kolko's woorden herhaald in mijn commentaar
inclusief bron enz.
—Peter Loeb, Boston, MA, VS
Bedankt, Peter, voor het benadrukken van Gabriel Kolko. Zijn werk informeert de discussie hier op vele niveaus.
De NAVO heeft een hekel aan Assad omdat hij een bondgenoot is van Iran, Rusland en Hezbollah in Libanon. Ook de routes van olie- en gaspijpleidingen spelen een rol. Westerse mogendheden en Golfstaten die Assad niet mogen, vallen sinds 2011 als een troep wilde jakhalzen Syrië aan. De belangrijkste voorstander van ISIS en het Al Nusrah Front is Turkije. die door elke objectieve maatregel zou moeten worden beschouwd als staatssponsor van het internationale terrorisme en onmiddellijk geïsoleerd zou moeten worden.
[â € ]
Er worden geen concrete stappen ondernomen tegen deze staatsaanhangers van terrorisme. Integendeel, ze zijn nauwe partners van de Verenigde Staten en vormen een coalitie van mensen die bereid zijn proxy-terroristen te gebruiken om Syrië te vernietigen. ISIS is al jaren een belangrijk onderdeel van deze inspanning. Pas toen ze doelen in Europa (Parijs) aanvielen, besloten de westerse leiders uiteindelijk dat ze de indruk moesten wekken de dingen anders te doen.
Wat deze coalitie doet en wat zij duidelijk niet doet, zijn de veelbetekenende tekenen voor het begrijpen van deze huidige gebeurtenissen.
[â € ]
Naast het vermijden van de illegale oliehandel die al meer dan een jaar vlak onder gevechtsvliegtuigen/bommenwerpers van de USAF plaatsvindt, is er ook nog de kwestie van ongeveer 60 ISIS-trainingskampen. Tot nu toe zijn er geen trainingskampen gebombardeerd, ondanks het feit dat er voortdurend '1,000' radicaal-islamitische strijders per maand worden geproduceerd. We kunnen enkele weloverwogen gissingen maken over waarom dat zo is.
Buitenlandse inlichtingendiensten en speciale troepen (Brits en Qatari), en mogelijk Amerikaans personeel, opereren al sinds februari 2012 in Syrië. De CIA geeft toe 1 miljard dollar per jaar te besteden aan het opleiden van Syrische opstandelingen en beweert dat zij ‘bijna bijna 10,000 miljard dollar heeft getraind en uitgerust’. De afgelopen jaren zijn er XNUMX strijders naar Syrië gestuurd.†Als het Amerikaanse personeel zich niet daadwerkelijk op het grondgebied van Syrië bevindt, zijn hun huisdieren dat zeker wel.
We weten dat ISIS, Al Nusrah, al Sham en het Vrije Syrische Leger (FSA) allemaal bondgenoten zijn en nauw samenwerken. De FSA-kolonel Abdel Jabbar al Olkaidi heeft ons dat duidelijk verteld. Olkaidi was de directe link met de Amerikaanse ambassadeur Robert Ford, en daarom bestaat er niet langer enige plausibele ontkenning over dit onderwerp. Er is geen legitimiteit meer voor de Amerikaanse beweringen over een ‘gematigde’ oppositie die op de een of andere manier losstaat van de genocidale terreurlegers van hoofdhakkende extremisten.
Waarom ISIS bestaat: het dubbelspel
Door Joe Giambrone
http://www.internationalpolicydigest.org/2015/11/29/why-isis-exists-the-double-game/
Ik weet niet waarom de VS zich zorgen zouden maken over het “in de kaart spelen van ISIS”, de groep die de VS heeft opgericht en bewapend, en die lijkt te beschermen in Syrië en Irak. Is dit niet wat bondgenoten zouden moeten doen?