Uit het archief: Op Thanksgiving Day vieren de Verenigde Staten de traditie van pelgrims en indianen die in 1621 samen in Plymouth, Massachusetts, bijeenkwamen om elkaar als vriendelijke buren te vieren. Maar de realiteit was niet zo prettig, zoals historicus William Loren Katz zich herinnerde.
Door William Loren Katz (oorspronkelijk gepubliceerd op 12 november 2009)
Thanksgiving Day blijft een zeer gewaardeerde feestdag in de Verenigde Staten. Het werk ligt stil, gezinnen komen bijeen, eten kalkoen en tellen hun zegeningen. Een presidentiële proclamatie zegent de dag. Maar we mogen nooit vergeten dat de feestdag bij uitstek politieke doeleinden dient.
Denk aan het feit dat president George W. Bush in 2003 op Thanksgiving Day Bagdad binnenvloog om de Amerikaanse troepen te bezoeken en dit te vieren. Hij bleef een paar uur en schakelde een groot aantal mediafotografen in om zijn foto te maken met daarop een geglazuurde kalkoen. Niemand at de kalkoen natuurlijk. Het was karton, een rekwisiet.
Originele Thanksgiving zoals afgebeeld door Jennie A. Brownscombe
Deze uitbuiting van vreugdevolle dankzegging begon echter bijna vier eeuwen geleden, met een mythologie die teruggaat tot de eerste Thanksgiving.
Thanksgiving Day herdenkt het overleven van de Pilgrims tijdens hun eerste winter in New England. Honderdnegenenveertig mensen waren in november 1620 aan boord van de Mayflower en werden gered van honger en rampen omdat de Wampanoug-natie hen maïs en vlees bracht en hen overlevingsvaardigheden in de wildernis leerde.
Dit was werkelijk een inspanning die dankbaarheid waard was. En in 1621 riep gouverneur William Bradford van Plymouth een Thanksgiving-dag uit, niet voor de Wampanougs, maar voor zijn medepelgrims en hun almachtige God. Volgens Bradford hadden de christenen de honger kunnen voorkomen door hun toewijding, moed en vindingrijkheid. En tot op de dag van vandaag willen Amerikaanse politici, ministers en de meeste onderwijzers dat de mensen het zo zien.
De fabel van Bradford is een vroeg voorbeeld van 'Eurothink', een groteske leugen gehuld in arrogantie. Voor Europeanen werden inheemse mensen en andere mensen die noch christelijk noch blank waren, ongeacht hoeveel ze hielpen, beschouwd als het niet verdienen van erkenning. In het heroïsche scenario van vastberaden en rechtvaardige Europese kolonisten die ontberingen en beproevingen moesten overwinnen, was geen ruimte voor de anderen.
In het verhaal van Bradford nodigen zijn Pilgrims de Indianen uit als gasten om de overwinning van de Europeanen op de hongersnood te vieren, een daad van vrijgevigheid van de Pilgrims toen de kolonisten en hun Wampanoug-vrienden gingen zitten om te dineren met brood, kalkoen en andere lekkernijen. Omdat de kolonisten hun ‘ongelovige’ buren met een donkere huidskleur als minderwaardigen classificeerden, werd hen gevraagd het eten mee te nemen en te serveren, en niet om het te delen.
Terwijl de Engelsen in de jaren twintig van de zeventiende eeuw hun economische doelen nastreefden, gingen ze steeds meer over tot regelrechte agressie tegen hun Indiaanse buren en gastheren. De zaken kwamen op een avond in 1620 tot een hoogtepunt toen gouverneur Bradford, zonder provocatie, zijn militie op zijn Pequot-buren afstuurde. Terwijl de Pilgrims zichzelf zagen als vrome christenen die verwikkeld waren in een dodelijke strijd met ongelovigen, voerden de officieren en soldaten een systematische aanval uit op een slapend Pequot-indianendorp.
Bradford beschreef de nacht van vuur, pijn en dood: 'Het was een angstaanjagend gezicht om ze in het vuur te zien braden en de bloedstromen op dezelfde manier te zien doven, en de stank en stank daarvan was verschrikkelijk. Maar de overwinning leek een zoet offer en zij [de militieleden] prezen God daarover.”
De beroemde minister van de kolonie, dominee Verhoog Mather, verheugde zich en riep zijn gemeente op om God te danken “dat we op deze dag zeshonderd heidense zielen naar de hel hebben gestuurd.” Mather en Bradford worden in schoolteksten nog steeds gevierd als koloniale helden.
De editie uit 1993 van het gezaghebbende Columbia Encyclopedie Staten van Bradford: “Hij onderhield vriendschappelijke betrekkingen met de indianen.” [P. 351] De gezaghebbende Woordenboek van de Amerikaanse geschiedenis zegt over zijn bewind: ‘Hij was een vastberaden, vastberaden man en een uitstekende leider; onderhield de betrekkingen met de Indianen op vriendschappelijke voet; tolerant tegenover nieuwkomers en nieuwe religies.” [P. 77]
De opvattingen van indianen zijn niet vastgelegd, maar kunnen wel worden voorgesteld.
Ocuco's Medewerkers Mayflower, omgedoopt tot de Meijbloom (Nederlands voor Mayflower), bleef opmerkelijke reizen maken. In mei 1657 bracht het een cruciale boodschap naar Amsterdam dat de nieuwe Nederlandse kolonie Zuid-Afrika voorraden nodig had toen de Europeanen controle probeerden te krijgen over een ander deel van de wereld. Langs de kust van Afrika wordt de naam gewijzigd Mayflower werd ook een van de eerste schepen die tot slaaf gemaakte Afrikanen naar West-Indië vervoerde.
Om deze en andere redenen hebben degenen die tegen onderdrukking zijn en voorstander zijn van democratische waarden in Amerika weinig te vieren op Thanksgiving Day. Het staat als een bevestiging van barbaarse raciale overtuigingen en acties die al snel vorm gaven aan de meest meedogenloze genocide ter wereld. Wat de moeite waard is om te bedanken is de alliantie tussen indianen en Afrikanen die is ontstaan om weerstand te bieden aan de Engelse, Spaanse en andere buitenlandse indringers.
In 1619, een jaar vóór de aankomst van de pelgrims in Massachusetts, werden twintig Afrikanen gelost in Jamestown, Virginia, en geruild voor voedsel en water. Ze werden als onbetaalde arbeiders uitgezonden om in de tabaksvelden van de kolonie te werken.
Samen tot slaaf gemaakt en vervolgd, vochten mensen van kleur samen terug, en verenigden zich vaak in gewapende marronkolonies buiten de witte nederzettingen langs de kustlijn. Maar bovenal bracht deze alliantie een Amerikaanse traditie van verzet tegen tirannie, een eis tot zelfbestuur en gelijkheid op gang. Die ideeën zouden eeuwen later op een perkament geschreven verschijnen, gevierd op 4 juli 1776.
Copyright 2009 door William Loren Katz en aangepast van hem Black Indians: A Hidden Heritage. Zijn website is: www.williamlkatz.com
Zijn er bronnen voor het gedeelte over de “Meijbloom”? “… Meijbloom (Nederlands voor Mayflower), bleef opmerkelijke reizen maken.”
Trouwens, het zou Meijbloem in het Nederlands zijn. Ik kan alleen deze pagina vinden:
http://www.vocsite.nl/schepen/detail.html?id=12186
waarin omstreeks 1690 melding wordt gemaakt van een VOC-schip onder die naam. Het lijkt veel te lang na de reizen van de Mayflower rond 1620. Wikipedia vermeldt dit: "In 1624 was de Mayflower niet langer bruikbaar als schip en hoewel haar verdere lot onbekend is, werd ze waarschijnlijk rond die tijd opgebroken." https://en.wikipedia.org/wiki/Mayflower
Goed voor jou Mike H. en Incontinent Reader.
Ik wilde mijn eigen weerwoord schrijven, maar zal het inkorten tot een ondersteunende verklaring voor uw berichten.
Ik hou van geen enkele religie – jodendom, christendom of islam – het zijn allemaal verouderde mythologische systemen. Ik verdedig echter het recht om je religie te praktiseren. En ik haat niemand die een praktiserende Jood, Christen of Moslim is. De meeste van mijn vrienden zijn religieus en dit zorgt voor een aantal interessante en gepassioneerde discussies, maar geen uitingen van haat zoals die van “Dave” en “Renfro”.
Heeft u hier documentatie voor?
En gelooft u dat ALLE Joden inherent slechte mensen zijn, alleen maar omdat ze Joden zijn? Of dat mensen die Joods zijn over het algemeen slechter zijn dan andere mensen?
Welnu, christenen door de geschiedenis heen zijn niet onberispelijk geweest!
Veel christenen hebben alle Joden beoordeeld als ‘Christusmoordenaars’, en zogenaamd verantwoordelijk voor de dood van Christus. (Ik denk dat het niet zozeer de Joden als zodanig waren die wilden dat Christus ter dood werd gebracht, maar eerder de religieuze leiders die toevallig Joods waren en in een Joodse samenleving leefden (samen met Christus zelf). Religieuze leiders waarvan ik sterk zou veronderstellen dat ze zeer net zoals degenen binnen het hedendaagse Religieus Rechts in Amerika die luidkeels belijden Christen en ‘ware’ volgelingen van Christus te zijn, en die de Christelijke wet willen opleggen aan de rest van de samenleving.)
Christenen zijn onder meer verantwoordelijk geweest voor de kruistochten, de inquisitie, de vervolging van Galileo en de heksenprocessen in Salem.
En veel christenen rechtvaardigden slavernij vanuit de Bijbel.
En veel mensen die met Hitler meegingen waren ‘goede’ en vrome christenen.
En veel van de trouwste aanhangers van Israël zijn fundamentalistische christenen, feitelijk zionistische christenen. Ik denk niet dat ze echt veel om de Joden zelf geven. Ze zien Israël als passend in Gods plan met betrekking tot de Eindtijd, waarvan ze denken dat ze het hebben bedacht, en wachten reikhalzend op de veronderstelde Opname.
En vergeet niet dat wij blanke mensen (en vooral wij blanke mannen), zonder enige verdienste van onszelf, een zeer bevoorrechte positie in onze samenleving hebben gehad.
–Voor John Dillinger
In de hoop dat hij nog leeft
“Thanksgiving-dag, 28 november 1986”
Een Thanksgiving-gebed door William Burroughs
Bedankt voor de wilde kalkoen en de trekduiven, voorbestemd om door gezonde Amerikaanse ingewanden te worden uitgepoept
bedankt voor een continent om te plunderen en te vergiftigen
bedankt dat de Indiërs voor een beetje uitdaging en gevaar zorgen
bedankt voor de enorme kuddes bizons die we moeten doden en villen, waardoor het karkas kan rotten
bedankt voor premies voor wolven en coyotes
bedankt voor het vulgariseren en vervalsen van de American Dream totdat de naakte leugens doorschijnen
bedankt voor de KKK, voor de negermoordende politieagenten die hun inkepingen voelen, voor fatsoenlijke kerkgaande vrouwen met hun gemene, geknepen, bittere, kwade gezichten
bedankt voor de Kill a Queer for Christ-stickers
bedankt voor laboratoriumaids
bedankt voor het verbod en de oorlog tegen drugs
bedankt voor een land waar niemand zich met zijn eigen zaken mag bemoeien
bedankt voor een natie van finks - ja,
bedankt voor alle herinneringen, oké, laten we je armen zien, je had altijd hoofdpijn en je was altijd saai
bedankt voor het laatste en grootste verraad van de laatste en grootste menselijke dromen.
Nog een Joodse schrijver die schrijft over de kwaadaardige blanke Europeanen.
En om de een of andere reden – domheid of propaganda? – denken ze allemaal dat de koloniën en Amerika met de puriteinen zijn begonnen.
De kwaadaardige Spanjaarden waren de eersten die zwarte slaven brachten en de Indianen onderdrukten.
Ik denk dat hij nog nooit van St Augustine of Roanoke Island, NC heeft gehoord.
Genoeg van deze nep-historici.
Sorry mensen... Het eerste Thanksgiving-diner vond plaats in 1565 tussen de expeditie van de Spanjaard Pedro Menendez de Aviles, Alonso de la Campa en leden van de Timucua-stam van St. Augustine, Florida. Zien: http://www.smithsonianmag.com/travel/us-oldest-city-st-augustine-florida-180956434/?no-ist Blog: https://jrmenendezdeaviles.wordpress.com/