Nu president Obama zijn laatste jaar als president nadert, moet hij een van zijn eerste beloften nog nakomen: de sluiting van de gevangenis in Guantánamo Bay. Het blijft een klacht die door terreurgroepen wordt gebruikt als rekruteringsinstrument, maar de gevangenis kampt met andere juridische en politieke problemen, schrijft Marjorie Cohn bij TeleSUR.
Door Marjorie Cohn
President Barack Obama moet de belofte die hij in zijn uitvoeringsbevel van 22 januari 2009 deed om Guantanamo te sluiten “niet later dan een jaar na de datum van dit bevel” nog nakomen. Alle personen die daar op het moment van de sluiting achterblijven, zo schreef Obama, “zullen worden teruggestuurd naar hun thuisland, vrijgelaten, overgebracht naar een derde land of overgebracht naar een ander detentiecentrum in de Verenigde Staten op een manier die in overeenstemming is met de wet en de nationale veiligheid en buitenlandse zaken.” beleidsbelangen van de Verenigde Staten.”
Maar nadat hij had gedreigd een veto uit te spreken over het definitieve ontwerp van de jaarlijkse National Defense Authorization Act (NDAA), deels omdat deze de overbrenging van Guantanamo-gevangenen naar de Verenigde Staten verbiedt en de barrières voor het sturen van hen naar andere landen verscherpt, gaf Obama toe. Een woordvoerder van het Witte Huis zei dat Obama de wetgeving zou ondertekenen, die met een overweldigende meerderheid in het Huis en de Senaat werd aangenomen. Senator Bernie Sanders, I-Vermont, was een van de drie senatoren die tegen het wetsvoorstel stemden.
Sommige van de oorspronkelijke gedetineerden zitten vast in de Guantanamo Bay-gevangenis, zoals tentoongesteld door het Amerikaanse leger.
Bijna zeven jaar na de belofte van Obama verblijven er nog 112 mannen in Guantanamo, van wie de helft is vrijgelaten. Obama heeft 54 gevangenen vrijgelaten en onderzoekt de zaken van anderen die nog vastzitten.
In maart 2011 wees Obama 46 mannen aan om zonder vorm van proces in detentie voor onbepaalde tijd te blijven, maar hij beloofde een periodieke herziening van hun zaak. Willekeurige detentie is in strijd met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, een verdrag dat de Verenigde Staten hebben geratificeerd, waardoor het onderdeel wordt van de Amerikaanse wetgeving onder de Supremacy Clause van de Amerikaanse grondwet.
De periodieke evaluaties begonnen pas in november 2013, aangespoord door hongerstakingen in de gevangenis. De beoordelingen worden nog steeds uitgevoerd. Als resultaat van deze controles werden veertien extra mannen vrijgelaten en vijf van hen zijn vrijgelaten.
In april 2013 zei Obama: ‘Ik denk dat het van cruciaal belang is dat we begrijpen dat Guantanamo niet nodig is om Amerika veilig te houden. . . . Het schaadt ons in termen van onze internationale positie. . . . Het is een rekruteringsinstrument voor extremisten. Het moet gesloten worden.” Toch blijft het open.
Eén van de overdrachtsbeperkingen vereiste dat de minister van Defensie het Congres dertig dagen vóór een overdracht op de hoogte moest stellen dat dit goed zou zijn voor de nationale veiligheid. Maar om te voorkomen dat hij persoonlijk verantwoordelijk zou zijn als een gedetineerde een terrorist zou worden, aarzelde voormalig minister van Defensie Chuck Hagel om overplaatsingen toe te staan.
Obama bereidt naar verluidt een plan voor om de overdracht van de helft van de resterende Guantanamo-gevangenen naar hun thuisland of andere bereidwillige landen te bespoedigen. Het plan zal ook nieuwe veiligheidsprotocollen bevatten om te voorkomen dat gedetineerden na hun vrijlating terugkeren naar terroristische activiteiten.
Militaire experts voeren onderzoeken uit in gevangenissen in de Verenigde Staten met het oog op mogelijke overbrenging van gedetineerden. Ze omvatten de militaire gevangenis in Ft. Leavenworth, Kansas; de Naval Consolidated Brigade in Charleston, South Carolina; en de Amerikaanse Supermax-gevangenis in Florence, Colorado.
Ondanks de NDAA heeft Obama de macht om Guantanamo te sluiten. Voormalig Witte Huis-advocaat Gregory Craig en Cliff Sloan, voormalig speciaal gezant voor de sluiting van Guantanamo, beweren dat “de president geen toestemming van het Congres nodig heeft om op te treden.” Ze schreven in de Washington Post: “Volgens artikel II van de grondwet heeft de president de exclusieve bevoegdheid om te bepalen in welke faciliteiten militaire gevangenen worden vastgehouden. . . . De beslissing over waar gedetineerden moeten worden vastgehouden is een tactisch oordeel dat de kern vormt van de rol van de president als opperbevelhebber.”
Volgens Craig en Sloan “beperkt het vermeende verbod van het Congres op het financieren van elke beweging van gedetineerden van Guantanamo Bay naar de Verenigde Staten de plaatsen waar ‘oorlogsrecht’-gedetineerden kunnen worden vastgehouden en verhindert het dat de president zijn grondwettelijk toegewezen functie vervult, namelijk het maken van tactische militaire operaties. beslissingen. Dienovereenkomstig schendt het de scheiding der machten.”
Luitenant-kolonel David Frakt, die gevangenen uit Guantanamo heeft vertegenwoordigd voor de militaire commissies en in federale habeas corpus-procedures, is het daarmee eens. “Als de regering-Obama echt een gedetineerde wil overbrengen, zijn ze daar heel goed toe in staat”, schreef Frakt in JURIST. Hij zei dat Obama zijn procureur-generaal opdracht moet geven het DC Circuit Court of Appeals te informeren dat het ministerie van Justitie de vrijgesproken gedetineerden niet langer als detentie beschouwt.
Kolonel Morris Davis, voormalig hoofdaanklager voor de terrorismeprocessen in Guantanamo, heeft de chauffeur van Osama bin Laden, Salim Hamdan, de Australiër David Hicks en de Canadese tiener Omar Khadr persoonlijk aangeklaagd. Alle drie zijn veroordeeld en vrijgelaten uit Guantánamo.
“Er is iets fundamenteel mis met een systeem waarin het niet worden beschuldigd van een oorlogsmisdaad je voor onbepaalde tijd opsluit en een veroordeling wegens oorlogsmisdaad je ticket naar huis is”, schreef Davis aan Obama.
Van de 780 mannen die sinds 2002 in Guantanamo werden vastgehouden, werden er slechts acht berecht en veroordeeld wegens oorlogsmisdaden. Daarvan zijn er nog maar drie in Guantanamo.
Veel van de gedetineerden meldden dat ze waren mishandeld, langdurig waren vastgebonden, seksueel misbruik en bedreigingen met honden. De Australische advocaat Richard Bourke, die verschillende gevangenen in Guantanamo heeft bijgestaan, beschuldigde hen ervan dat ze onderworpen waren aan ‘ouderwetse martelingen’. Gedetineerden die deelnemen aan hongerstakingen worden onderworpen aan dwangvoeding, een praktijk die de VN-Mensenrechtenraad marteling of wrede, onmenselijke of onterende behandeling heeft genoemd. Minstens zeven mannen zijn omgekomen in het gevangenkamp.
De Verenigde Staten hebben Guantanamo illegaal bezet sinds 1903, na de Cubaanse onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje. Cuba werd gedwongen het Platt-amendement in de Cubaanse grondwet op te nemen. Het amendement verleende de Verenigde Staten het recht om in Cuba te interveniëren als voorwaarde voor de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit de rest van Cuba. Deze bepaling vormde de basis voor de Overeenkomst inzake kolen- en marinestations uit 1903, die de Verenigde Staten het recht gaf Guantánamo Bay “uitsluitend te gebruiken als kolen- of marinestations, en voor geen enkel ander doel.”
President Franklin D. Roosevelt tekende in 1934 een nieuw verdrag met Cuba dat de Verenigde Staten toestaat in Guantanamo Bay te blijven totdat de VS het land verlaten of totdat zowel Cuba als de Verenigde Staten overeenkomen hun regeling te wijzigen. Volgens dat verdrag “zullen de bepalingen van [de overeenkomst uit 1903] met betrekking tot het marinestation van Guantánamo van kracht blijven.”
Dat betekent dat Guantanamo Bay voor niets anders kan worden gebruikt dan voor kolen- en marinestations. Artikel III van het verdrag van 1934 zegt ook dat Cuba Guantánamo Bay verhuurt aan de Verenigde Staten “voor kolen- en marinestations.” Nergens in beide verdragen gaf Cuba de VS het recht om Guantánamo Bay als gevangenkamp te gebruiken.
De voormalige Cubaanse president Fidel Castro heeft lang volgehouden dat Guantanamo deel uitmaakt van Cuba en dat de VS het illegaal bezet. Een van de vereisten van de Cubaanse president Raul Castro voor normalisering van de betrekkingen met de Verenigde Staten is de terugkeer van Guantánamo naar Cuba.
Als er waarschijnlijke redenen zijn om aan te nemen dat een gedetineerde een misdrijf heeft gepleegd, moet hij naar de Verenigde Staten worden gestuurd voor berechting door de federale rechtbank. De overige gedetineerden moeten worden teruggestuurd naar hun land van herkomst of naar derde landen als dat niet haalbaar is. Na de sluiting van het gevangenkamp moet Obama Guantanamo Bay teruggeven aan Cuba, de rechtmatige eigenaar.
Marjorie Cohn is professor aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig voorzitter van de National Lawyers Guild en plaatsvervangend secretaris-generaal van de International Association of Democratic Lawyers. Haar meest recente boek is Drones en doelgericht moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties. Zien Marjorie's blog. [Dit dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd door teleSUR.
Het sluiten van GITMO is niet wat de meeste Amerikaanse burgers willen! Obama probeert alleen maar zijn eigen persoonlijke agenda door te drukken. Hij vermeldt de kosten van het runnen van GITMO. Wat dacht je ervan als we stoppen met het geven van spullen aan al deze mensen die hier illegaal komen?
Deze president heeft al vijf mannen verhandeld die betrokken waren bij of deel uitmaakten van de moord op HONDERDEN Amerikanen. als er enig bewijs is dat suggereert dat ze weer hetzelfde doen. Dus hij wil GITMO sluiten? Een militaire basis die al meer dan 5 jaar bestaat. We leasen het land van CUBA en de VS betalen elk jaar. Ze mogen de cheque niet verzilveren, maar de VS hebben zich aan het einde van de overeenkomst gehouden.
Dit zijn zeer slechte mannen en ze zouden op een slechte plek moeten worden gehouden en er is GEEN REDEN om ze naar Amerikaans grondgebied te brengen en de problemen die dat zou veroorzaken.