De aanhoudende misdaad van 'Agent Orange'

Een halve eeuw geleden begon de Amerikaanse regering een campagne om Agent Orange-herbiciden in de bossen van Zuidoost-Azië te spuiten, in de veronderstelling dat het leger door grote gebieden te ontbladeren de ‘vijand’ effectiever zou kunnen bombarderen, maar in plaats daarvan een ecologische en gezondheidsramp zou veroorzaken, omdat Gary G. Kohls herinnert zich.

Door Gary G. Kohls

Volgende maand (december 1965) vijftig jaar geleden, op aandringen van de Joint Chiefs of Staff en de goedkeuring van president Lyndon Johnson en minister van Defensie Robert McNamara, begon de Amerikaanse luchtmacht in het geheim de bossen van Laos te besproeien met een dodelijk gif. herbicide dat bekend stond als Agent Orange.

Operatie Ranch Hand, met als motto ‘Only We Can Prevent Forests’ (een beschamende uitspraak van de waarschuwing van Smokey the Bear), was een wanhopige, kostbare en uiteindelijk vergeefse poging om het voor de soldaten van het Nationale Bevrijdingsfront uit Noord-Vietnam iets moeilijker te maken sluiten zich aan en bevoorraden hun kameraden in het zuiden.

Zowel de guerrillastrijders in het zuiden als het NLF-leger hadden gevochten om Vietnam te bevrijden van de uitbuitende koloniale overheersing van vreemde naties zoals het keizerlijke Frankrijk (dat in 1874 Vietnam begon te koloniseren), vervolgens Japan (tijdens de Tweede Wereldoorlog) en vervolgens de Verenigde Staten. Staten (sinds de verdrijving van Frankrijk na hun enorme militaire nederlaag bij Dien Bien Phu in 1954) en vervolgens tegen het door de VS gesteunde fascistische/militaire regime van zijn eigen land in Zuid-Vietnam, dat werd geleid door de meedogenloze en corrupte president Ngo Dinh Diem.

(Overigens was het nepotisme in Diems ijzeren heerschappij bijna lachwekkend, waarbij één broer de katholieke aartsbisschop van Vietnam was, een tweede broer de leiding had over het Hue-district, en een derde broer de medeoprichter was van de enige legale politieke partij in Zuid-Vietnam en Diems belangrijkste adviseur. Echte democratieën criminaliseren politieke partijen niet.)

Het doel van het Nationale Bevrijdingsfront was om de noordelijke en zuidelijke delen van het land te verenigen en het te bevrijden van de invloed en bezetting van buitenlandse indringers. De leider van de bevrijdingsbeweging was vanaf het begin Ho Chi Minh, die een oprechte oproep had gedaan aan zowel president Woodrow Wilson (nadat de Eerste Wereldoorlog het Franse koloniale systeem had verzwakt) als president Harry Truman (nadat de Japanners Vietnam hadden overgenomen tijdens de Eerste Wereldoorlog). II en gaf zich vervolgens in 1945 over aan de VS).

Elke oproep vroeg om Amerikaanse hulp om Vietnam te bevrijden van hun Franse koloniale onderdrukkers en elke oproep was aan dovemansoren gericht, ook al had Ho Chi Minh herhaaldelijk de bewoordingen en de geest van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring overgenomen in zijn voortdurende inspanningen om gerechtigheid te bereiken voor zijn lijdende volk. .

De ecologische verwoesting van Agent Orange

Operatie Ranch Hand was feitelijk al sinds 1961 in werking, waarbij het gif voornamelijk op de bossen en landbouwgronden van Vietnam werd gespoten. Het doel van de operatie was het ontbladeren van bomen en struiken en het doden van voedselgewassen die dekking en voedsel voor de ‘vijand’ boden.

Operatie Ranch Hand bestond uit het spuiten van een verscheidenheid aan zeer giftige polychloorherbicideoplossingen die een verscheidenheid aan chemicaliën bevatten waarvan bekend is dat ze (naast het doden van plantenleven) mitochondriale toxinen, immunotoxinen, hormoonontregelaars, genotoxinen, mutagene stoffen en teratogenen voor mens en dier zijn. diabetogenen en kankerverwekkende stoffen die werden vervaardigd door zulke amorele multinationale chemische giganten als Monsanto, Dow Chemical, DuPont en Diamond Shamrock (nu Valero Energy).

Het waren allemaal enthousiaste oorlogsprofiteurs, wier CEO's en aandeelhouders op de een of andere manier altijd financieel geprofiteerd hebben van de Amerikaanse oorlogen. Voor dergelijke niet-menselijke entiteiten als Monsanto en de wapenfabrikanten maakt het niet uit of de oorlogen waarvan zij kunnen profiteren illegaal zijn of niet, oorlogsmisdaden of niet; als ze geld kunnen verdienen, zullen ze daar bij de trog zijn.

Ze zijn echter experts in het misleiden van het Pentagon om exorbitant hoge prijzen te betalen voor inferieur, onnodig of gevaarlijk oorlogsmaterieel. Je hoeft alleen maar de Halliburton Corporation van vice-president Dick Cheney in gedachten te houden en de miljardencontracten zonder bod van dat bedrijf, die de Amerikaanse soldaten tijdens de afgelopen drie oorlogen ondermaats hebben geholpen, maar een groot aantal One Percenters hebben verrijkt.

Agent Orange was het meest gebruikte van een handvol kleurgecodeerde herbicide vergiften die de USAF over het platteland van Vietnam, Laos en Cambodja sproeide (en vaak opnieuw sproeide). Het werd ook intensief gebruikt buiten de grenzen van veel Amerikaanse militaire bases, waarbij de giftige, kankerverwekkende en ziekteverwekkende chemicaliën vaak rechtstreeks op Amerikaanse soldaten terechtkwamen. (Maar ‘er gebeuren dingen’ zoals Donald Rumsfeld zou zeggen).

De bodem in en rond sommige Amerikaanse en ARVN-militaire bases (Army of the Republic of Vietnam) bevat nog steeds extreem hoge niveaus van dioxine. De Amerikaanse militaire bases waar de vaten Agent Orange werden gelost, opgeslagen en vervolgens in de spuitvliegtuigen of ‘bruinwater’-snelle boten werden gepompt, zijn bijzonder vervuild, net als die cavia-‘atoomsoldaten’ die met de chemicaliën omgingen.

De luchtmachtbasis van Da Nang heeft momenteel een dioxineverontreinigingsniveau dat ruim 300 keer hoger is dan wat internationale instanties zouden aanbevelen. (Raad eens welke schuldige natie niets doet aan de besmetting door Agent Orange van de soevereine natie Vietnam?)

Het is eerlijk om te speculeren dat elke Amerikaanse soldaat die in de jaren zestig en zeventig op bases als Da Nang, Phu Cat en Bien Hoa heeft doorgebracht, mogelijk is ontmaskerd. De bemanningen van snelle boten van de Amerikaanse marine die Agent Orange spuiten aan de oevers van de ruige rivieren waar ze patrouilleerden, werden vaak doorweekt door de olieachtige chemicaliën die uit de slangen werden gespoten. Minister van Buitenlandse Zaken Kerry, die als luitenant van de Amerikaanse marine het bevel voerde over een snelle boot, luistert u?

Het giftige spuiten duurde tien jaar totdat het in 1971 werd gestopt. De Zuid-Vietnamese luchtmacht, die eerder was begonnen met het spuiten van Agent Orange dan de VS, zette het programma na 1971 voort.

Chemische stof die nooit stopt met vergiftiging

Agent Orange was een 50/50 mengsel van twee herbiciden: 2,4-D (2,4-dichloorfenoxyazijnzuur) en 2,4,5-T (2,4,5-trichloorfenoxyazijnzuur). Andere herbiciden waren mengsels van andere even giftige polychloorverbindingen, maar elk vat was verontreinigd met aanzienlijke hoeveelheden dioxine, een van de meest giftige, door de industrie vervaardigde chemicaliën die de mens kent.

De toxiciteit van de herbicide chemicaliën die bekend staan ​​als ‘dioxines’ of ‘dioxineachtige verbindingen’ is te wijten aan de chlooratomen en de benzeenmoleculen (of fenylgroepen) in de verbinding waaraan ze zijn gebonden.

Dioxines hebben een zeer lange halfwaardetijd en zijn dus zeer giftig voor de ontgiftende enzymen van de lever waarvan mensen en dieren afhankelijk zijn om synthetische chemicaliën af te breken die in de bloedbaan terechtkomen. De vetweefsels van blootgestelde Vietnamveteranen bevatten, zelfs tientallen jaren na de blootstelling, nog steeds meetbare niveaus van dioxines.  

Volgens Wikipedia worden “oorlogsmisdaden door de Neurenberg Principes breed gedefinieerd als ‘schendingen van de wetten of gebruiken van oorlog’, waaronder bloedbaden, bombardementen op burgerdoelen, terrorisme, verminking, marteling en de moord op gevangenen en krijgsgevangenen. (werkelijkheden die overvloedig aanwezig waren op plaatsen als My Lai en andere bloedbadplaatsen).  Bijkomende veel voorkomende misdaden zijn onder meer diefstal, brandstichting en de vernietiging van eigendommen die niet gerechtvaardigd zijn door militaire noodzaak.”

Volgens die definitie zou iedereen die zich ook maar een beetje bewust is van wat er werkelijk gebeurt in welk gevechtsgebied dan ook, moeten concluderen dat elke oorlog die het Amerikaanse leger zijn jonge soldaten heeft opgedragen te gaan vechten en doden, vooral in de vele door het bedrijfsleven goedgekeurde oorlogen. De oorlogen op Wall Street waren beladen met oorlogsmisdaden.

Vier miljoen onschuldige Vietnamese burgers werden blootgesteld aan Agent Orange, en maar liefst 3 miljoen hebben daardoor aan diagnosticeerbare ziekten geleden, inclusief de nakomelingen van mensen die eraan werden blootgesteld, wat ongeveer overeenkomt met het aantal onschuldige Vietnamese burgers dat in de oorlog is omgekomen.

Het Rode Kruis van Vietnam zegt dat tot 1 miljoen mensen gehandicapt zijn door door Agent Orange veroorzaakte ziekten. Er is sinds de ‘Amerikaanse oorlog’ een epidemie van geboorteafwijkingen, chronische ziekten, foetale afwijkingen en neurologische en psychische aandoeningen geweest.

De meeste denkende mensen zijn het erover eens dat het vernietigen van de gezondheid en het levensonderhoud van onschuldige boeren, vrouwen, kinderen, baby's en ouderen door het vergiftigen van hun bossen, boerderijen, voedsel- en watervoorraden als een oorlogsmisdaad kan worden aangemerkt.

Geen respect voor zieke veteranen

Volgens Wikipedia ontkenden de chemische bedrijven die beschuldigd werden in een class action-rechtszaak tegen Agent Orange Vietnam-veteranen in 1984 (tegen zeven chemische bedrijven die Agent Orange-contracten van het Pentagon hadden gekregen) dat er een verband bestond tussen hun gifstoffen en de gezondheidsproblemen van de veteranen.

Op 7 mei 1984, zoals gebruikelijk voor grote bedrijven die weten wanneer ze verliezen, schikten de zeven chemische bedrijven een minnelijke schikking voor 180 miljoen dollar, slechts enkele uren voordat de juryselectie zou beginnen. De bedrijven kwamen overeen om de 180 miljoen dollar te betalen als compensatie als de veteranen alle claims tegen hen zouden laten vallen, waarbij 45 procent van het bedrag door Monsanto zou worden betaald.

Veel veteranen waren woedend omdat ze het gevoel hadden dat ze door de advocaten waren verraden. In vijf grote Amerikaanse steden werden Fairness Hearings gehouden, waar veteranen en hun families hun reacties op de schikking bespraken en de acties van de advocaten en rechtbanken veroordeelden en eisten dat de zaak zou worden behandeld voor een jury van hun gelijken. De federale rechter weigerde de beroepen en beweerde dat de schikking “eerlijk en rechtvaardig” was.

In 1989 werden de angsten van de veteranen bevestigd toen werd besloten hoe het geld uit de schikking zou worden uitbetaald. Een totaal gehandicapte Vietnamveteraan zou een bedrijfsvriendelijk maximum van $12,000 ontvangen, verspreid over een periode van tien jaar. Door de schikkingsbetalingen te accepteren, zouden gehandicapte veteranen niet langer in aanmerking komen voor veel staatsuitkeringen, zoals voedselbonnen, overheidssteun en overheidspensioenen. Een weduwe van een veteraan die stierf vanwege Agent Orange zou slechts $ 10 ontvangen.

Volgens Wikipedia zei Monsanto-woordvoerder Jill Montgomery in 2004 dat Monsanto helemaal niet aansprakelijk mag zijn voor verwondingen of sterfgevallen veroorzaakt door Agent Orange. Hij zei: 'We leven mee met mensen die denken dat ze gewond zijn geraakt en begrijpen hun bezorgdheid om de oorzaak, maar betrouwbaar wetenschappelijk bewijs geeft aan dat Agent Orange niet de oorzaak is van ernstige gezondheidseffecten op de lange termijn. ''

Over gebrek aan respect van de overheid en het bedrijfsleven gesproken voor militaire veteranen die ziek zijn geworden door militaire gifstoffen of fysiek of psychologisch gewond zijn geraakt in de strijd! Een dergelijke armoedige behandeling van terugkerende veteranen is de norm geweest na elke oorlog, inclusief de ‘bonusleger’-opstand van de jaren dertig, toen duizenden arme, gehandicapte en/of werkloze dierenartsen uit de Eerste Wereldoorlog naar Washington DC marcheerden en de bonus eisten die was toegekend. beloofde hen in de jaren twintig. In plaats van gerechtigheid te ontvangen, gaven de generaals Douglas MacArthur en Dwight Eisenhower hun troepen het bevel de tijdelijke dorpen van het bonusleger in brand te steken en de dierenartsen met lege handen uiteen te drijven.

Ik sluit dit essay af met het opsommen van de momenteel geaccepteerde lijst van ziekten waarvan de Veteran Administration erkent dat ze kunnen worden veroorzaakt door blootstelling aan Agent Orange. Dat geldt voor Amerikaanse veteranen, maar je kunt er zeker van zijn dat de gevolgen honderd keer erger zijn voor de Vietnamezen die zijn bespoten en daar de afgelopen 50 jaar nog steeds aan worden blootgesteld in de bodem.

De zegt VA dat bepaalde vormen van kanker en andere gezondheidsproblemen kunnen worden veroorzaakt door blootstelling aan Agent Orange en de andere herbiciden tijdens hun militaire dienst. Veteranen en hun nabestaanden kunnen in aanmerking komen voor een uitkering als ze een van deze diagnoses hebben:

Amyloïdose, chronische B-celleukemie, chlooracne, diabetes mellitus type II, ziekte van Hodgkin, non-Hodgkin-lymfoom, ischemische hartziekte, multipel myeloom, ziekte van Parkinson, perifere neuropathie, porfyrie Cutanea Tarda, prostaatkanker, ademhalingskanker (waaronder longkanker) , Haarcelleukemie, weke delen sarcomen en spina bifida bij zuigelingen van aan Agent Orange blootgestelde Vietnamveteranen.

Gary G. Kohls is een gepensioneerde arts die de laatste tien jaar van zijn huisartspraktijk holistische, niet-medicamenteuze geestelijke gezondheidszorg heeft uitgeoefend. Hij schrijft nu een wekelijkse column voor de Reader Weekly, een alternatief weekblad dat wordt gepubliceerd in Duluth, Minnesota, VS. Veel van de columns van Dr. Kohls zijn gearchiveerd op http://duluthreader.com/articles/categories/200_Duty_to_Warn.